Κροατία Τα φώτα στο Zǎɡreb. Από αγχωτικά σε …αγχολυτικά.

[fenia42]

6-7 κεφάλαια και ακόμα να δω μπριζόλα Ζαγκρεμπ.

 

[psilos3]

6-7 κεφάλαια και ακόμα να δω μπριζόλα Ζαγκρεμπ.

Ούτε θα δεις. Αφού ο κοινός μας φίλος με έψησε για ...ζυμαρικά

 

[fenia42]

Ούτε θα δεις. Αφού ο κοινός μας φίλος με έψησε για ...ζυμαρικά

Αυτό σημαίνει α) ότι πρέπει να ξαναπάς
β) δε ξέρεις ποιους να εμπιστευτείς
Άσε που ο κοινός μας φίλος από εμένα είχε πληροφόρηση.
πέρα από την πλάκα, το φαγητό στο Ζαγκρεμπ, με λίγο καλό ψάξιμο μπορεί να είναι φοβερή εμπειρία!

 

[psilos3]

α) ότι πρέπει να ξαναπάς

Ε δεν είπαμε, θα κάνω εκδρομή στη Σλοβενία, άρα θα ξαναπάω.
(όχι δεν είπαμε, θα πούμε στον επίλογο ).

β) δε ξέρεις ποιους να εμπιστευτείς

Μη ξεχνάς ότι απέφυγα τις δύο πρώτες μέρες τους πολύ κλειστούς χώρους κι εμπιστεύτηκα το ένστικτο μου στις ανοικτές χειμερινές αγορές.

το φαγητό στο Ζαγκρεμπ, με λίγο καλό ψάξιμο μπορεί να είναι φοβερή εμπειρία!

Ωδή στη κρεατοφαγία. Πολύ καλό φαγητό γενικά, ακόμα και οι φούρνοι τους.

 

[psilos3]

Απ’ το ποτάμι ως τα μπαράκια



Η ανεξήγητη μανία μου να βλέπω τα ποτάμια και τις γέφυρες της πόλης στην οποία βρίσκομαι με οδήγησε να φτάσω ως το Σάβο, το μεγαλύτερο παραπόταμο του Δούναβη δηλαδή που περνάει από τη πόλη του Ζάγκρεμπ. Βέβαια εκεί βρίσκεται και ακόμα ένα μεγάλο και εντυπωσιακό πάρκο, αυτό του Bundek στο οποίο όμως δεν υπήρχε λόγος να αφιερώσω χρόνο τέτοια εποχή.

Πέρασα λοιπόν διαμέσου του τμήματος πεζών και ποδηλάτων τη γέφυρα της Ελευθερίας (Most slobode), φτάνοντας ως την αντίπερα όχθη:

Μου έκανε εντύπωση που είδα πολλούς κατοίκους της πόλης να αθλούνται και να κάνουν το περίπατο τους κατά μήκος του ποταμού:

Η περιοχή ήταν ενδεδειγμένη για βόλτα και χαλάρωμα, εγώ όμως υπό τη πίεση χρόνου που είχα έπρεπε να αναχωρήσω, έτσι αφού ξεδίψασα αράζοντας σ’ ένα παγκάκι πήρα το δρόμο της επιστροφής προς την οδό Antuna Mihanovića:

Είχα σκοπό να δω το βοτανικό κήπο της πόλης μιας και φημίζεται ιδιαίτερα, ωστόσο το βρήκα ερμητικά κλειστό για κάποιο λόγο, συνεχίζοντας το δρόμο μου απέναντι από το κτήριο αρχείων (Hrvatski državni arhiv) της Κροατικής πρωτεύουσας:

Ο στόχος μου ήταν πολύ συγκεκριμένος και αφορούσε ένα μουσείο το οποίο ήθελα διακαώς να επισκεφτώ, οπότε μιας και ήταν σχετικά κοντά προχώρησα προς τη συγκεκριμένη περιοχή της πόλης:

Πέρασα το δρόμο με τις γραμμές του τραμ κι άρχισα ν’ ανεβαίνω τα σκαλιά του γηπέδου της Cibona, που για κάποιο λόγο μου έκανε πολύ οικείο, προφανώς θυμίζοντας μου το Αλεξάνδρειο. Το επιβλητικό άγαλμα του Ντράζεν είναι αυτό που καλωσορίζει στο χώρο κάθε επισκέπτη:

Εκεί στεγάζεται και το μουσείο που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του σπουδαίου αυτου αθλητή, έτσι ανέβηκα στο περίβολο χώρο γεμάτος προσμονή αρχίζοντας να ψάχνω για εισιτήριο. Με προβλημάτισε το γεγονός ότι δεν έβλεπα κόσμο και φτάνοντας στη πόρτα κατάλαβα το λόγο μόλις αντίκρυσα το πρόγραμμα

«Subota 14:00»

Όλα τα είχα τσεκάρει εκτός απ’ αυτό… Η ώρα ήταν κοντά τρεις και η μέρα Subota. Άκου Subota! Απίστευτα ξενερωμένος αρκέστηκα σε μερικές φωτογραφίες από το περίβολο χώρο του γηπέδου και του μουσείου:

Καταλαβαίνοντας πως ο μεγάλος αυτός σταρ δεν έχει ξεχαστεί και λατρεύεται ακόμα:

Ευτυχώς το Café Godot απέναντι απ’ το γήπεδο ήταν εκεί για να με βοηθήσει να πνίξω το πόνο μου. Όχι ότι δε θα πήγαινα έτσι κι αλλιώς μη κοροϊδευόμαστε, απλά βρήκα την αφορμή να πάω μια ώρα αρχύτερα:

Ήπια τις μπύρες μου στο πολύ ωραίο χώρο της μπυραρίας και έλυσα τις απορίες μου συζητώντας με το μπάρμαν, καθώς η διαφωνία μου με έναν φίλο ήταν αν οι Κροάτες λένε «živeli» ή όχι όταν τσουγκράνε τα ποτήρια, με τη δικαίωση μου να είναι πανηγυρική.

Αφού αψήφησα τη παρόρμηση να τιμήσω ένα street burger όπως αυτά που έτρωγα μετά μανίας κατά την εκδρομή στο Βελιγράδι, άρχισα να ανηφορίζω προς το θέατρο βολτάροντας σε εξίσου ωραίες γειτονιές:

Οι εικόνες λίγο πριν πέσει το σκοτάδι ήταν για άλλη μια φορά πολύ όμορφες, δίνοντας επιπλέον πόντους στα μάτια μου για τη πόλη:

Το πήρα λίγο στα γρήγορα μιας και η πείνα με είχε κυριεύσει, προσπερνώντας το κέντρο με κατεύθυνση το πεζόδρομο Ivana Tkalčića

Έτσι πήγα βάσει των πληροφοριών ενός φίλου στο όμορφο στενάκι Skalinska με θέα το καθεδρικό, στο εστιατόριο La Štruk, προκειμένου να δοκιμάσω μια τοπική σπεσιαλιτέ με λαζάνια και τυριά και το όνομα Strukli:

Το φαγητό ήταν καλό, χωρίς να με εντυπωσιάσει όμως μιας και το πιάτο με τα πικάντικα τυριά δεν ήταν διαθέσιμο, κάνοντας με να αρκεστώ στα πιο ήπια, μαζί με μια συμπαθητική τοπική μπύρα:

Θα ήταν περασμένες έξι και μισή όταν ξαναβγήκα στο δρόμο ψάχνοντας επιτέλους λίγη ανθρώπινη διασκέδαση, ανεβαίνοντας προς την ανοικτή αγορά Dolac λίγο πιο δίπλα.

Τα εξωτερικά ηχεία της πολύ όμορφης Ιρλανδικής Harat's pub έπαιζαν το ‘’whole lotta rosie’’ των AC/DC, με τη φωνή του λατρεμένου μου Bon Scott, κάτι που δε μου έδινε περιθώρια δεύτερης σκέψης, έτσι λίγες στιγμές μετά βρέθηκα να πιάνω ένα σκαμπό απέναντι απ’ το μπαρ:

Ο εσωτερικός χώρος με τις πολλές οθόνες ήταν πολύ προσεγμένος, το προσωπικό όμως πετούσε αετό, με αποτέλεσμα να πρέπει να πηγαίνω στο μπαρ μόνος για να σερβιριστώ, κι αυτό πάλι αν και εφόσον. Πάλι καλά που δεν έβαζα και μόνος μου τις μπύρες…

Δε θυμάμαι ακριβώς πόσες δοκίμασα, πέρασα μια γύρα όμως αρκετά τοπικά βαρέλια, πίνοντας τα χρήματα του Rapid στην υγειά τους όπως είχα υποσχεθεί:

Εντυπωσιακή ήταν και η τουαλέτα της Pub, όπου κατούρημα και μπασκετάκι (ευρωλίγκα παρακαλώ) συνδυάζονται αρμονικά!

Γεμάτος και αρκετά χαρούμενος για μια ακόμη πετυχημένη εκδρομή βγήκα από τη pub γύρω στις δέκα το βράδυ για μερικές τελευταίες βόλτες στο κέντρο και τις ανοικτές αγορές του, τσιμπώντας και πίνοντας

Η όμορφη στολισμένη πόλη με αποχαιρετούσε με τον τρόπο της, μιας και λίγες μόνο ώρες μου απέμεναν σ’ αυτή

Πήρα το δρόμο για το hostel γύρω στις 11, κάνοντας το συνηθισμένο πλέον δρομολόγιο της Ilica για τελευταία φορά, παίρνοντας κι ένα γλυκάκι πακέτο:

Είχα να ξυπνήσω νωρίς…

 

[psilos3]

Ζάγκρεμπ ήταν και πάει



Η βάρβαρη ώρα της πτήσης δεν έδινε και πολλά περιθώρια για ξεκούραση και ύπνο. Δε βαριέσαι, ήταν το τυχερό αυτής της χώρας να έρθω και να φύγω κομμάτια από την αυπνία και τη κούραση.

Η ρεσεψιονίστ το περασμένο πρωί ήταν απόλυτη, δηλώνοντας μου ότι ο καλύτερος και οικονομικότερος τρόπος μετάβασης στο αεροδρόμιο ήταν το Uber, κάτι που είχα φροντίσει να κλείσω μέσω της εφαρμογής το προηγούμενο βράδυ, 7-8 ώρες πριν το δρομολόγιο ουσιαστικά, με κόστος 92kn (12€), απόλυτα λογικό για μια τέτοια διαδρομή:

Ο οδηγός ήταν συνεπέστατος στην ώρα του, έτσι κάνοντας τη στροφή μπροστά από το εθνικό θέατρο:

Φτάσαμε στις 4:45 αξημέρωτα στο αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ. Πάλι καλά που άνοιξαν τα κυλικεία γύρω στις 5 γιατί δε θα τη πάλευα χωρίς πρωινό καφέ:

Έφαγα κι ένα πρωινάκι και κατευθύνθηκα νωχελικά προς τη πύλη νομίζοντας ότι έχω χρόνο, ώσπου ανακάλυψα -ευτυχώς πολύ έγκαιρα- ότι ο κόσμος που έβλεπα ήταν για το διπλανό gate και τη πτήση προς Λονδίνο. Το αποτέλεσμα του τεστ μου (Χο,χο,χο) δε χωρούσε αμφισβήτησης, έτσι επιβιβάστηκα στο αεροπλάνο της Lauda λίγα λεπτά μετά:

Είχα φροντίσει να ψωνίσω νωρίτερα και τα κρασιά μου από την εξαιρετική κάβα του αεροδρομίου, κάτι για το οποίο φημίζεται η Κροατία και δε γνώριζα, παρέα μ' ένα επίσης τοπικό παραδοσιακό λικερ.

Η πτήση απογειώθηκε με ολιγόλεπτη καθυστέρηση, νύχτα ακόμα, από το αεροδρόμιο του Ζάγκρεμπ, μ’ εμένα να κάθομαι από τη δεξιά πλευρά αγναντεύοντας τα φώτα της όμορφης πόλης.
Τα φώτα του Ζάγκρεμπ:

Βλέποντας το απότομο ξημέρωμα,

φτάσαμε μια ώρα και κάτι αργότερα στο αεροδρόμιο Μακεδονία, όπου υποβληθήκαμε όλοι σε έλεγχο plf αλλά και rapid test που έτσι κι αλλιώς είχα ήδη κανονίσει να κάνω, γλιτώνοντας με απ’ το κόπο, δίνοντας αίσιο τέλος σε μια αναπάντεχα ευχάριστη όπως εξελίχθηκε εκδρομή.

 

[giannoula]

άσχετο αλλά το Harat's pub έπαιζε rock μουσική ή ήταν εντελώς τυχαίοι οι AC/DC;;; ρωτάω για να το έχω στα υπόψιν όπως καταλαβαίνεις

 

[psilos3]

άσχετο αλλά το Harat's pub έπαιζε rock μουσική ή ήταν εντελώς τυχαίοι οι AC/DC;;; ρωτάω για να το έχω στα υπόψιν όπως καταλαβαίνεις

Από ροκ εώς πολύ ροκ ξεκίνησε, στη διάρκεια λίγο μου τα χάλασε αλλά αργότερα έστρωσε.
Θα περάσεις από κει έτσι κι αλλιώς, είναι σε χαρακτηριστικό κεντρικό σημείο.

 

[psilos3]

Επίλογος – συμπεράσματα.

1. Θεωρώ ότι οι μέρες που είχα στη διάθεση μου γι’ αυτή την εκδρομή ήταν υπέρ αρκετές (καημό είχα να το πω αυτό για μια εκδρομή μου), κάτι όμως που δεν εκμεταλλεύτηκα δεδομένων των συνθηκών. Πολλοί επιλέγουν για ημερήσια τη Ljubljana, άλλοι κάποιο κοντινό μέρος όπως το Karlovac ή το Varaždin (ψάξτε τα, είναι καλές περιπτώσεις), ή στη χειρότερη εξαντλούν στο έπακρο τις στιγμές τους στη πόλη. Όχι εγώ…

2. Παρόλο που το ταξίδι πραγματοποιήθηκε καταμεσής του χειμώνα δεν αντιμετώπισα κάποιο πρόβλημα, καθώς στάθηκα τυχερός γιατί έκανε καλό καιρό χωρίς πολύ κρύο την ημέρα, βροχές ή χιονοπτώσεις. Έχετε όμως υπόψιν σας ότι αυτός δεν είναι ο κανόνας.

3. Όπως σε κάθε εκδρομή άφησα -θέλοντας και μη- πράγματα που δεν είδα, με το μουσείο του Ντράζεν να μου μένει τεράστιο απωθημένο. Με αυτές τις τιμές και τη τόσο άμεση πρόσβαση όμως σίγουρα θα ξαναπεράσω απ’ το Ζάγκρεμπ, ίσως στο δρόμο για Σλοβενία!

4. Περιττό να πω ότι δε τίθεται κανένα θέμα ασφαλείας. Ούτε καν πέρασε απ’ το μυαλό μου.

5. Η επαφή μου με τους Κροάτες έχει μόνο θετικό πρόσημο, καθώς ήταν όλοι αρκετά εξυπηρετικοί (αν εξαιρέσεις τη pub) και ευγενικοί, γνωρίζοντας μάλιστα Αγγλικά. Καλά σίγουρα θ’ ακούσετε κι Ελληνικά κάπου.

6. Όσο για τη πόλη, την οργάνωση και τις μετακινήσεις της, είναι ιδιαίτερα απλή είτε περπατώντας όπως προτιμώ εγώ, είτε κινούμενοι με τα μέσα όπως το τραμ και το λεωφορείο, κάνοντας την ένα καλό ταξιδιωτικά προορισμό που δε θα συναντήσει κανείς πρόβλημα.

7. Το μόνο σίγουρο επίσης είναι ότι στο Ζάγκρεμπ δε πρόκειται να πεινάσει κανείς. Από πού να το πιάσω; Από τους φούρνους με τα μπουρεκ, τα κεμπάπια, τα ζυμαρικά; Ωδή στη κρεατοφαγία και τη χοληστερίνη.

8. Στο οικονομικό ζήτημα η εκδρομή ήταν αρκετά προσιτή τολμώ να πω σε όλα της. Καταρχάς τα εισιτήρια ήταν δώρο, με τη διαμονή να ακολουθεί. Οι τιμές στην εστίαση κυμαίνονταν από 25% έως και 50% κάτω σε σχέση με αυτές της Ελλάδας, το ίδιο και τα σούπερ μάρκετ. Μη το σκέφτεστε, είναι φθηνά και ευκαιρία πριν μπουν κι αυτοί στη ζώνη του ευρώ.

9. Κλείνοντας έχω να πω μόνο καλά λόγια για τη πόλη και τα αγαπημένα μου όπως πάντα Βαλκάνια. Οι χώρες αυτές είναι πάντα στο μυαλό και τις προτιμήσεις μου, οπότε και χάρηκα ιδιαίτερα μόλις βρήκα ευκαιρία για απευθείας πτήση προς τα 'κει. Στη Κροατία θα επιστρέψω σίγουρα, δίνοντας βάση όμως στις άλλες, πιο όμορφες και τουριστικές ίσως πόλεις της.



Ραντεβού στην επόμενη ιστορία, πάντα ψηλά πάνω απ' τα σύννεφα.
Ραντεβού στα Βαλκάνια!

 

[fenia42]

Εγώ κρατάω το «ωδή στη χοληστερίνη» και περιμένω με ανυπομονησία ιστορία από το επόμενο σου ταξίδι!

 

[psilos3]

Εγώ κρατάω το «ωδή στη χοληστερίνη»

Φαντάζομαι θα δούλεψε καλά η χοληστερίνη στο Ζάγκρεμπ...
Μα είναι τα Βαλκάνια έτσι, όλη η Γιουγκοσλαβία και όχι μόνο. Συχνά απορώ πως καταφέρνουν και κρατιούνται σε τέτοια φόρμα!

περιμένω με ανυπομονησία ιστορία από το επόμενο σου ταξίδι!

Μιλάς λες και ξέρεις κάτι...

 

[gkalla]

Αν έβαζες σε σύγκριση το Ζάγκρεμπ με το Βελιγράδι ποιο θα έλεγες ότι σε ελκύει περισσότερο;

Σκέφτομαι επίσης πως σε διαγωνισμό για την καλύτερη ιστορία σε 2-3 χρόνια από τώρα θα έχεις πάνω από τις μισές ιστορίες δικές σου.