Γερμανία Κροατία Σλοβενία Τα τριήμερα των εκκρεμοτήτων: Ljubljana/Zagreb, Heidelberg/Nuremberg, πρωτομαγιάς & πνεύματος και σίγουρα οινοπνεύματος.

[katkats]

Φτάσαμε στο Hostel, κάναμε μόνοι μας check in παραλαμβάνοντας το δωμάτιο με προδιαγραφές κελιού φυλακών Δομοκού όπου έπρεπε να περάσεις μέσα απ’ την τουαλέτα για να πας στον κυρίως χώρο (!),

Ελπίζω να έχεις και να μας βάλεις φωτογραφία.

 

[psilos3]

για να δούμε τι θα πεις για την Χαϊδελβέργη...μια από τις πρώην αγαπημένες μου πόλεις στα πέριξ

Έχουμε ακόμα μέλλον για να φτάσει εκεί η ιστορία, ήταν καημός μου όμως αυτή η πόλη.
Θα περιμένω τις παρεμβάσεις σου!

Ελπίζω να έχεις και να μας βάλεις φωτογραφία.

Δε μπορώ να καταλάβω γιατί ξέχασα να φωτογραφίσω αυτό το καινοτόμο υπερθέαμα!
Θα ψάξω να δω μήπως κυκλοφορεί καμία.

 

[turms]

Έχουμε ακόμα μέλλον για να φτάσει εκεί η ιστορία, ήταν καημός μου όμως αυτή η πόλη.
Θα περιμένω τις παρεμβάσεις σου!


Δε μπορώ να καταλάβω γιατί ξέχασα να φωτογραφίσω αυτό το καινοτόμο υπερθέαμα!
Θα ψάξω να δω μήπως κυκλοφορεί καμία.

μπα...τελευταία φορα πήγα το 2016 μου φαίνεται...έχω χάσει παρα πολλά...από σένα περιμένω εγώ να μάθω

 

[psilos3]

1b. Στις ομορφιές της Σλοβενίας



Ξυπνήσαμε πριν τις δέκα με σκοπό να κινητοποιηθούμε άμεσα προς τον μεγάλο στόχο της εκδρομής, που δεν ήταν άλλος από την περίφημη λίμνη Bled, ένα από τα σημαντικότερα ίσως αξιοθέατα της χώρας που είχαμε σκοπό να του αφιερώσουμε 6-8 ώρες. Περάσαμε γρήγορα από την άδεια γειτονιά μας με κατεύθυνση τη γέφυρα των δράκων:

Οι ομορφιές της Λιουμπλιάνας ήταν πλέον εμφανείς υπό το φως της ημέρας:

Κατευθυνθήκαμε βόρεια προς τον σταθμό των τρένων, απ’ τον ίδιο δρόμο που ‘χαμε φτάσει τη προηγούμενη νύχτα, βλέποντας και την περίεργη κάποιες φορές αρχιτεκτονική της πόλης:

Τα σχέδια μας δε πήγαν όμως και τόσο καλά, μιας και τα εισιτήρια των 11:00 για το λεωφορείο είχαν γίνει ήδη καπνός, οπότε αναπροσαρμόσαμε το πρόγραμμα για αναχώρηση στις 13:00 και πεταχτήκαμε απέναντι για να πάρουμε καφέ που τόσο είχαμε ανάγκη, συνοδείας βαλκανικού μπουρέκ με τυρί:

Ο χρόνος ήταν αρκετός για να προλάβουμε να δούμε ορισμένα σημεία της πόλης που είχα τσεκάρει στον ηλεκτρονικό μου χάρτη όπως πάντα, ξεκινώντας από την περιοχή της Metelkova:

Το παλιό στρατόπεδο που βρισκόταν στη συνοικία αυτή έχει μετατραπεί πλέον σε αυτόνομο κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο, το οποίο είχε δοθεί σε ομάδες και οργανισμούς αρχικά υπό την αιγίδα του δήμου, κάτι το οποίο αναιρέθηκε, με την περιοχή να μεταβάλλεται στη συνέχεια σε κέντρο προστασίας μειονοτήτων, χώρους καταλήψεων αλλά και υπαίθριο χώρο τέχνης και δημιουργίας:

Κάναμε μια μεγάλη βόλτα διαπιστώνοντας παράλληλα ότι αρκετά αυτοσχέδια μπαράκια λειτουργούν από το απόγευμα και μετά,

συνεχίζοντας λίγο αργότερα προς το κέντρο της πόλης:

Η διαδρομή ως κάτω από το κάστρο αποδεικνύονταν εξαιρετική, δίνοντας μου πολλές φωτογραφικές αφορμές:

Δεν αργήσαμε να ξαναβρεθούμε στο ποτάμι

και την κεντρική πλατεία με τις τρεις γέφυρες, με τον κόσμο να είναι αισθητά πολύς

Με αρκετά μεγάλη δυσκολία τολμώ να πω απαρνηθήκαμε το υπαίθριο κατάστημα με τις κρεατολιχουδιές και τις αρκετά υψηλές τιμές, καταλήγοντας στην απέναντι μπυραρία για να δροσιστούμε μιας και είχε μεσημεριάσει:

Για την επιστροφή μας στον κεντρικό σταθμό επιλέξαμε διαφορετικό δρόμο αυτή τη φορά βλέποντας μερικές ακόμα από τις όμορφες πλατείες της Λιουμπλιάνας, μέχρι να φτάσουμε τελικά και να επιβιβαστούμε στο λεωφορείο δίχως άλλη καθυστέρηση:

Η υπέροχη και καταπράσινη διαδρομή μας έφερε 45 λεπτά αργότερα εν μέσω πολυκοσμίας στο χωριό Bled, όπου κατεβαίνοντας ένα μικρό κατηφορικό δρόμο βρεθήκαμε επιτέλους μπροστά στη λίμνη. Νομίζω η εικόνα μιλάει από μόνη της, μιας και τα λόγια είναι κάπως δύσκολο να περιγράψουν τόση ομορφιά:

Τα πρώτα πράγματα που αντικρύζει κανείς στο τοπίο είναι το κάστρο του bled αλλά και η εκκλησία «Župnijska Cerkev sv. Martina», δεμένα αρμονικά θα έλεγα με το φυσικό περιβάλλον.

Από εκείνο το σημείο ξεκινάει κι ένας πεζόδρομος που περνάει περιμετρικά τη λίμνη, αποτελώντας ένα καταπληκτικό περίπατο με τον καιρό ευτυχώς να βοηθάει σ’ αυτό. Μπήκαμε για λίγο στο χωριό ψωνίζοντας μερικά αναμνηστικά και δύο παγωμένες μπυρίτσες και συνεχίσαμε το δρόμο μας:

Ένα μισάωρο μετά κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση ξαποσταίνοντας σ’ ένα παγκάκι πάνω από τις μικρές εξέδρες από τις οποίες ξεκινούν οι βαρκάδες στη λίμνη, κάτι που θα έκανα ευχαρίστως αν είχα την ευκαιρία:

Προχωρήσαμε στη συνέχεια για αρκετή ακόμα απόσταση φτάνοντας ως το πολυφωτογραφημένο νησάκι της λίμνης με την εκκλησία «Cerkev Marijinega Vnebovzetja» να αποτελεί φυσικά διάσημο αξιοθέατο:

Τόσο όσο ώστε να βγάλουμε κι εμείς τις απαραίτητες φωτογραφίες πριν πάρουμε το δρόμο της επιστροφής, έχοντας διανύσει περίπου τη μισή διαδρομή, λίγο πριν το κάμπινγκ της λίμνης:

Ήταν ώρα για διάλειμμα δροσιάς τιμώντας τα τοπικά προϊόντα της Σλοβενίας, καθισμένοι σ’ ένα τραπεζάκι με εκπληκτική θέα στην Pub Bled Troha που δεν είχε και πολύ κόσμο εκείνη την ώρα:

Περίπου στις 5 το απόγευμα επιστρέψαμε προς το χωριό, κρατώντας μερικά ακόμα στιγμιότυπα απ’ το υπέροχο αυτό μέρος στις κάμερες και τις καρδιές μας:

Εισιτήρια για την επιστροφή δεν εκδίδονται εκ των προτέρων, πας στη στάση κι -ευτυχώς- περιμένεις σε σειρά προτεραιότητας. Ήμασταν οι τελευταίοι δύο που μπήκαμε στο ασφυκτικά γεμάτο λεωφορείο, που μετά από μια ώρα και στάση στο αεροδρόμιο της Λιουμπλιάνας μας έφερνε ξανά στο κέντρο της πόλης:

Ώρα για φαΐ!

 

[psilos3]

1c. Βαλκανικές γεύσεις, κάστρα & μπύρες



Το γεγονός ότι σ’ αυτή την εκδρομή δεν ήμουν μόνος, μου βγήκε σε καλό όσον αφορά το φαγητό. Ήταν το μόνο που δε ξεχνούσαμε να κάνουμε, επιλέγοντας πάντα τοπικές λιχουδιές απ’ την κουζίνα της πόλης. Τέτοιες θα βρίσκαμε -κατόπιν ενδελεχούς έρευνας- στο εστιατόριο «Čevabdžinica Sarajevo '84» στο οποίο αν δεν είστε τυχεροί όπως εμείς δύσκολα θα βρείτε να καθίσετε χωρίς αναμονή.

Μια μικρή σκάλα μας οδήγησε στον υπέροχο υπόγειο χώρο του εστιατορίου, διαλέγοντας για αρχή δύο αφιλτράριστες μπύρες μέχρι να ετοιμαστεί η παραγγελία:

Να που λίγη ώρα μετά ήρθε στο τραπέζι η αποθέωση γεύσης και χοληστερίνης. Μπουρέκ με κιμά σερβιρισμένο με γιαούρτι, Ćevapi (κεμπάπ) και λουκάνικο μέσα σε πιτούλες, σως τυριού και μια δροσερή τοπική σαλάτα που έφερνε σε χωριάτικη, συνολικού κόστους 34€:

Δεν αφήσαμε ψίχουλο κι ευτυχώς φύγαμε πριν το σημείο σκασμού, ξεκινώντας μια μεγάλη βόλτα προκειμένου να χωνέψουμε. Προχωρήσαμε αρχικά στον πεζόδρομο Stritarjeva και στη συνέχεια στον Mestni, εξερευνώντας και την από ‘κει μεριά όμορφη γειτονιά της πόλης:

Μιας και ο ήλιος είχε πέσει από ώρα, θεώρησα ιδανική την ευκαιρία να επισκεφτούμε το κάστρο, αρχίζοντας την ανάβαση από το διπλανό κατάφυτο στενάκι:

Η διαδρομή ήταν μικρή και το κάστρο δε το έλεγες κι εντυπωσιακό, ωστόσο άξιζε αρκετά τη βόλτα βλέποντας τη θέα προς όλη σχεδόν τη Λιουμπλιάνα:

Ένα πολύ ωραίο wine bar φιλοξενείται κάτω από τον πύργο με τις τεράστιες σημαίες, που δυστυχώς παρόλη την επιμονή μου για ένα ποτήρι κρασί δεν εισακούστηκα:

Αντ’ αυτού η επιλογή ήταν ένα ήσυχο καφέ δίπλα στο ποτάμι, όπου βρεθήκαμε λίγα λεπτά αργότερα και καθίσαμε μέχρι να πέσει η νύχτα. Ωραίες οι ποικιλίες του Σλοβένικου λευκού οίνου, να τις δοκιμάσετε οπωσδήποτε:

Η ώρα ήταν ιδανική για την αγαπημένη μου νυχτερινή φωτογράφιση, σε μια πόλη που Σάββατο βράδυ έσφυζε από ζωή:

Περάσαμε από τα γνωστά σημεία και πεζόδρομους, κατακλυσμένα από αρκετό κόσμο που εκείνη την ώρα απολάμβανε το φαγητό και το ποτό του:

Ωστόσο έπρεπε να γυρίσουμε να ετοιμαστούμε κι εμείς για τη βραδινή μας έξοδο, επιλέγοντας να το κάνουμε απ΄το λιγότερο διάσημο δρόμο Trubarjeva. Διάφορα όμορφα μικρά μαγαζάκια εστίασης υπάρχουν διάσπαρτα και εκεί, αποφεύγοντας τη βαβούρα των κεντρικότερων σημείων:

Για άλλη μια φορά περάσαμε τη γέφυρα με τους δράκους και φτάσαμε στο hostel μας:

Ξεκουραστήκαμε όμως περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να βγούμε γύρω στις 12 και πάλι. Τέτοια ώρα σταματάει το service μας ενημέρωσαν στη Harat’s pub, υποδεικνύοντας μας ευτυχώς την αξιόπιστη (ίσως και μόνη) λύση της Holiday’s που εκείνη την ώρα συγκέντρωνε και τον περισσότερο κόσμο:

Για καλή μας τύχη βρήκαμε θέση στο μπαρ, δοκιμάζοντας σχεδόν όλα τα διαθέσιμα βαρέλια παρατηρώντας παράλληλα τους μεθυσμένους Ιταλούς και μη, ακούγοντας και καλές μουσικές:

Η ωραία βραδιά έφτασε στο τέλος της σχεδόν στις τρεις.

Την επόμενη μέρα είχαμε άλλη μια μετακίνηση…

 

[paefstra]

Στο ιδιο μαγαζι φαγαμε! Πολυ καλο, αυθεντικες βαλκανικες γευσεις.

 

[psilos3]

Στο ιδιο μαγαζι φαγαμε! Πολυ καλο, αυθεντικες βαλκανικες γευσεις.

Εκείνο το μπουρέκ με κιμά & γιαούρτι, μας έχει στιγματίσει

 

[psilos3]

1d. Ljubljana κιόλας τέλος



Δευτέρα πρώτη του Μάη και η Λιουμπλιάνα μας ξύπνησε με ελαφριά ψύχρα και συννεφιά. Αφήσαμε το κελί του hostel γύρω στις δέκα και κατηφορίσαμε προς το κέντρο:

Ένας ωραίος καφές πλάι στο ποτάμι ήταν στα προαπαιτούμενα της ημέρας, με τις χαμηλές τιμές να μας κάνουν εντύπωση και την πόλη να μη στερείται ομορφιάς ακόμα και με τέτοιο καιρό:

Η ανοικτή αγορά στο δρομάκι της Adamič-Lundrovo μας έδωσε την ευκαιρία για μερικά ακόμη ψώνια που θέλαμε να κάνουμε, σε συνδυασμό με τους πάγκους των πλανόδιων δίπλα στις τρεις γέφυρες:

Αρκετός κόσμος είχε καταφτάσει ήδη στην πόλη, γεμίζοντας την κεντρική πλατεία ξεκινώντας την ξενάγηση του:

Εμείς ωστόσο είχαμε συγκεκριμένα πράγματα να κάνουμε, έτσι αφού περιηγηθήκαμε λίγο βλέποντας και τη μακέτα city model,

καταλήξαμε στο ταχυφαγείο της πλατείας που δε μπορούσαμε να απαρνηθούμε για δεύτερη μέρα συνεχόμενη. Υπάρχει άλλωστε καλύτερο brunch απ’ αυτό; Δε νομίζω:

Ικανοποιήσαμε προς ώρας την πείνα μας και κινηθήκαμε προς το όμορφο Pop’s place burger bar προκειμένου να κάνουμε το ίδιο και με τη δίψα μας:

Το κατάστημα ήταν εξαιρετικό με πολύ μεγάλη ποικιλία σε βαρέλια αλλά και φαγητά για όσους το επιθυμούν, οι τιμές του όμως ήταν λίγο πιο τσιμπημένες για Λιουμπλιάνα:

Αποχωρήσαμε λίγο μετά τη μία με την όμορφη πόλη να μας αποχαιρετά με τις καλύτερες των εντυπώσεων:

Η βιτρίνα ενός τουριστικού πρακτορείου με αρκετούς προορισμούς στην Ελλάδα μας σκάλωσε προς στιγμήν, βλέποντας τις τιμές για το πολυσυζητημένο ερχόμενο καλοκαίρι:

Το καλύτερο όμως μας βρήκε στο παρά πέντε, στο στενάκι της ανεβαίνοντας το δρόμο προς τον κεντρικό σταθμό κι ο πάντα αχόρταγος που είχα παρέα με τράβηξε απ' το μανίκι για να πάμε ως εκεί. Ένα από τα καλύτερα καταστήματα burek της χώρας, το βραβευμένο Burek Olimpija, στο οποίο η κοσμοσυρροή φανέρωνε του λόγου το αληθές. Pizza burek για να μας πάει καλά το ταξίδι:

Ljubljana κιόλας τέλος λοιπόν, με τις εικόνες της Σλοβένικης φύσης να μας συνοδεύουν στη δίωρη, συντομότερη και χωρίς περιττές στάσεις τη φορά αυτή διαδρομή:

 

[psilos3]

1e. Επιστροφή στο Ζάγκρεμπ



Να ‘μαστε ξανά σε μια πόλη που είχα πρόσφατη και γνώριζα καλά.

Διανύσαμε τα 2 χιλιόμετρα από τον σταθμό με τα πόδια, περνώντας εκτός των άλλων από το θέατρο και τα όμορφα πάρκα της, μέχρι να βρεθούμε στο δωμάτιο που ‘χαμε κλείσει, το οποίο παραλάβαμε με μικρή καθυστέρηση:

Χρόνος για χάσιμο δεν υπήρχε. Ο Κώστας δεν είχε επισκεφτεί ξανά το Ζάγκρεμπ, οπότε εκτός των άλλων θέλαμε να κάνουμε κι ένα μικρό τουρ. Δυστυχώς το μπαρ Old pharmacy που χα στο μυαλό μου και είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να επισκεφτώ ήταν κλειστό την ημέρα εκείνη. Μηδέν στα δύο, με την εκκρεμότητα να παραμένει…

Η κεντρική πλατεία Josipa Jelačića της πόλης ήταν σχεδόν δίπλα μας ξεκινώντας από κει την περιήγηση μας:

Πήραμε την ανηφόρα προς τον καθεδρικό που είδα ότι παραμένει ακόμα υπό αναστήλωση, κάνοντας και στάση στα διπλανά τουριστικά μαγαζάκια για μερικά ψώνια ακόμη:

Ας κάνουμε στάση για μια μπύρα, ακόμα ήλιο έχει, τι βιαζόμαστε; Και κάναμε, καθισμένοι για ένα μισάωρο στην αυλή της Harat's pub μπροστά από το άγαλμα του Petrica Kerempuh, στην οποία είχα τιμήσει τις μπύρες της και στο πρόσφατο παρελθόν

Δροσιστήκαμε και συνεχίσαμε προς την άνω πόλη, αρχής γενομένης από την stone gate και τον υπαίθριο ναό που φιλοξενείται στο άνοιγμα της:

Η ελπίδα μου να δω το ναό του Αγίου Μάρκου επιτέλους χωρίς κιγκλιδώματα εξανεμίστηκε γρήγορα, βλέποντας τον τυλιγμένο με υφάσματα και σκαλωσιές… Κρίμα:

Η βόλτα ήταν πιο σύντομη απ’ όσο υπολόγιζα μιας και τα περισσότερα καταστήματα ήταν κλειστά, πιθανώς λόγω πρωτομαγιάς. Συνεχίσαμε κατεβαίνοντας προς τον πύργος Lotrscak βλέποντας και τη θέα στην πόλη. Η ανοικτή αγορά που χα συναντήσει το Γενάρη του 22 δεν υπήρχε, προφανώς ήταν στημένη στα πλαίσια των εορτών:

Μέσω της Pavla Radića επιστρέφαμε προς το κέντρο, όπου για καλή μας τύχη βρήκαμε μια μπυραρία με το όνομα Valhalla beer bar και ωραίες μέταλ μουσικές στην οποία δε γινόταν να μη κάνουμε μια στάση δροσιάς. Εντυπωσιακά βαρέλια και ψυγεία, ωραία ατμόσφαιρα, τσιγάρο φυσικά παντού και καλές τιμές, μιας και ακόμα ήταν παράλληλες σε δύο νομίσματα και δεν είχαν ξεφύγει προς τα πάνω λόγω ευρώ, όπως κάπου αλλού…

Ήπιαμε από μία και συνεχίσαμε (πάλι) για φαγητό, με τη σύγκριση δυστυχώς με το εστιατόριο της προηγούμενης να είναι αναπόφευκτη. Τίμιο αλλά σίγουρα υποδεέστερο το Ćevapi, δε το συζητώ:

Η χωνευτική βόλτα ήταν πολύ καλή, κυριότερα στον πεζόδρομο Ivana Tkalčića όπου αρκετός κόσμος έπινε το ποτό του στις καλές καιρικές συνθήκες:

Ήταν ώρα για μια επανάληψη που τη χρειαζόμασταν καθώς ήμασταν αρκετά κουρασμένοι από τα δρομολόγια. Harat’s, Valhalla, με πολλές γεύσεις και δοκιμές σε αρκετά καλό κόστος επαναλαμβάνω:

Με μια Pizza peperone στο χέρι κατηφορίζουμε προς το δωμάτιο γύρω στις 12 το βράδυ, μέχρι που λίγα μέτρα πριν με τραβάει ο Κώστας για άλλη μια φορά απ’ το μανίκι αλλάζοντας μου κατεύθυνση.

• Τι έγινε;
• Καλά δε την ακούς τη βαβούρα; Φύγαμε!

Ένα μπαρ με ηλεκτρονική μουσική, περίεργη διακόσμηση (μέχρι και βιτρίνες για ερπετά είχε), ετερόκλητο κόσμο, φθηνές μπύρες, μυρωδιά χόρτου και όνομα Rockstar Café ήταν στην ακτίνα μας κι εγώ κάτι τέτοια δε τα χάνω όπως ξέρετε:

Αργήσαμε να σερβιριστούμε γιατί ο μπάρμαν με τον Dj έπαιζαν σκάκι (!) μες τα σκοτάδια, ωστόσο η όλη φάση ήταν πολύ ωραία για να κλείσει η νύχτα μας και κατ’ επέκτασιν η εκδρομή:

Το καλό στην όλη υπόθεση είναι ότι η πτήση της Ryan αναχωρούσε νωρίς το μεσημεράκι και όχι το χάραμα όπως την άλλη φορά έχοντας αρκετό χρόνο για να πιούμε τον καφέ μας και να φάμε ένα ωραιότατο σάντουιτς για πρωινό απέναντι απ’ το δωμάτιο, συνολικού κόστους 6€ και για τους δύο.

Το uber μας παρέλαβε γύρω στις δέκα το πρωί, αφήνοντας την πόλη και πάλι με ψιλόβροχο, μέσω του κεντρικού δρόμου μπροστά απ’ το εθνικό θέατρο:

Το αεροδρόμιο είχε ελάχιστο κόσμο με τις διαδικασίες να είναι τάχιστες, δίνοντας μας την ευκαιρία για έναν ακόμη καφέ και μερικά ψώνια. Δε μπορούσα να φύγω φυσικά από την Κροατία χωρίς ένα – δυο μπουκάλια τοπικού οίνου.

Μπήκαμε στο αεροπλάνο απόλυτα ικανοποιημένοι απ’ όσα καταφέραμε να κάνουμε στην εκδρομή, ανανεώνοντας ελπίζω άμεσα το ραντεβού μας με την ευρύτερη περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας, που είναι δεδομένο ότι έχει πάρα πολλά να δώσει.

Καλή μας επιστροφή στα Βαλκάνια!

 

[paefstra]

Περασα πολυ ωραια κι εγω στο Ζαγκρεμπ και δεν το το 'χα.
Επειδη ξαναδιαβασα σε αλλη ιστορια σου οτι πηρατε uber για το αεροδρομιο, καταθετω οτι υπαρχει λεωφορειο με 0,58 ευρω το ατομο σε 30 λεπτα . Συνδεεται με απειρα τραμ. Το Ζαγκρεμπ εχει υποδειγματικη συγκοινωνια την οποια πηραμε αμετρητες φορες σε 2 μερες. Με 58 λεπτα δεν αξιζει να περπατας, ουτε απο τον σταθμο των τρενων.

 

[psilos3]

Περασα πολυ ωραια κι εγω στο Ζαγκρεμπ και δεν το το 'χα.
Επειδη ξαναδιαβασα σε αλλη ιστορια σου οτι πηρατε uber για το αεροδρομιο, καταθετω οτι υπαρχει λεωφορειο με 0,58 ευρω το ατομο σε 30 λεπτα . Συνδεεται με απειρα τραμ. Το Ζαγκρεμπ εχει υποδειγματικη συγκοινωνια την οποια πηραμε αμετρητες φορες σε 2 μερες. Με 58 λεπτα δεν αξιζει να περπατας, ουτε απο τον σταθμο των τρενων.

Συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες. Είναι πολύ ικανοποιητική πόλη το Ζάγκρεμπ, θα ξαναπάω ευχαρίστως!
Την προηγούμενη φορά πήρα Uber για αεροδρόμιο γιατί στις τέσσερις και μισή το πρωί ήταν ο μόνος τρόπος. Τώρα το κάναμε για οικονομία χρόνου, να πιούμε πιο άνετα τον καφέ μας.
Κατά τα άλλα εννοείται ότι συμφέρει το λεωφορείο, με αυτό κατεβήκαμε εξάλλου από αεροδρόμιο, απλά με την υποσημείωση ότι το εισιτήριο αυτό είναι μονής διαδρομής, αν αλλάξεις μέσο πρέπει να βγάλεις άλλο.

 

[paefstra]

Επειδη τα εμαθα καλα, υπαρχει και των 60 λεπτων της ωρας με αλλαγες λιγο ακριβοτερο, 1.10 ευρω.
Επαθα πλακα με τις συγκοινωνιες τους, φοβεροι.