Γερμανία Κροατία Σλοβενία Τα τριήμερα των εκκρεμοτήτων: Ljubljana/Zagreb, Heidelberg/Nuremberg, πρωτομαγιάς & πνεύματος και σίγουρα οινοπνεύματος.

[psilos3]

2a. Φύγαμε για Χαϊδελβέργη!



Το αγαπημένο μου τριήμερο είχε φτάσει και μ’ έβρισκε πάλι στα σκαλιά του αεροπλάνου. Τι να πρωτοθυμηθώ; Κάθε χρονιά και μια εξαιρετική εν τέλει εκδρομή. Βελιγράδι, Νάξος, Μπρατισλάβα, Κρακοβία, Φολέγανδρος, Εδιμβούργο και πολλά άλλα στην καλύτερη έναρξη του καλοκαιριού!

Η πτήση απαιτούσε βέβαια αρκετά πρωινό ξύπνημα ωστόσο όλα κύλησαν ιδανικά, με αποτέλεσμα μετά από δυόμιση ώρες να έχω βγάλει και το εισιτήριο για το μετρό της Νυρεμβέργης που βρίσκεται ακριβώς στην έξοδο του αεροδρομίου και είναι πολύ βολικό, μιας και κάθε δέκα λεπτά αναχωρούσε για το κέντρο:

Η διαδρομή διάρκειας ενός τετάρτου με έβγαλε απέναντι από τον κεντρικό σταθμό Hbf με τα αρκετά καταστήματα εστίασης στα οποία βρήκα ευκαιρία να τσιμπήσω και κάτι μιας και υπήρχε χρόνος. Μπερδεύτηκα λίγο μέχρι να βρω την αφετηρία του flixbus μιας και ήταν κρυμμένη κατά κάποιο τρόπο, όπου ένα μισάωρο αργότερα αναχώρησα με προορισμό τη Χαϊδελβέργη:

Το flixbus ήταν γι’ ακόμα ένα ταξίδι παραπάνω από συνεπέστατο, μ’ εμένα να μπερδεύομαι για άλλη μια φορά στον προσανατολισμό και να καταλήγω εν τέλει να διασχίζω τη γέφυρα «Ernst-Walz» που περνάει πάνω από τον ποταμό Neckar ο οποίος βρέχει την πόλη:

Το μονό γηπεδάκι στην όχθη με το αλυσιδωτό διχτάκι ήταν βγαλμένο από μπασκετικό όνειρο, τόσο που σκέφτηκα προς στιγμή να κατέβω για ένα γρήγορο, ωστόσο η διαγράμμιση των Γερμανών φανερώνει την μάλλον κακή τους σχέση με το σπορ:

Δεν άργησα να φτάσω στην κατάφυτη και ήσυχη γειτονιά όπου βρισκόταν το Airbnb που θα με φιλοξενούσε τις επόμενες δύο ημέρες. Το βρήκα εύκολα, παράλαβα το δωμάτιο από την ευγενέστατη σπιτονοικοκυρά και κατατοπίστηκα:

Χρόνος για καθυστέρηση δεν υπήρχε όσο κι αν ήμουν κουρασμένος και θα το ήθελα. Προείχε η γνωριμία με την πόλη που ‘χα άχτι, αρχής γενομένης από το πασίγνωστο πάρκο της με το όνομα «Neckarwiese» το οποίο εκτείνεται στην όχθη του ποταμού:

Σάββατο μεσημέρι με 25 βαθμούς κι όπως καταλαβαίνετε ένας λαός που είναι έτσι κι αλλιώς του έξω είχε κατακλείσει το πάρκο, παίζοντας, κάνοντας ηλιοθεραπεία, πικ-νικ, ψήνοντας κι αρκετά περισσότερο πίνοντας:

Έκανα ένα θαυμάσιο περίπατο περνώντας όλη την έκταση του πάρκου, μέχρι που βρήκα τη γέφυρα «Theodor Heuss» με σκοπό να περάσω απέναντι:

Από το σημείο εκείνο περίπου ξεκινούσε και το κέντρο της πόλης, με τις απανωτές ομορφιές της να διαδέχονται η μία την άλλη:

Ο πεζόδρομος Hauptstraße είναι ένας από τους πιο γνωστούς δρόμους της παλιάς πόλης και είναι αδύνατο να μη βρεθείτε σ’ αυτόν, μαζί με αρκετές εκατοντάδες κόσμου. Όλα αυτά την ώρα που περνούσα κάτω από την εκκλησία «TeDrei - Junge», μία από τις πολλές και ωραίες της περιοχής:

Υπήρχε από μέρους μου βέβαια σοβαρός σκοπός, πιο συγκεκριμένα ποδοσφαιρικός, οπότε μόνο τυχαία δεν είχα βρεθεί εκείνη την ώρα στην περιοχή. Λίγο πριν ο διαιτητής στο Wembley σφυρίξει σέντρα του αρχαιότερου τη τάξει ποδοσφαιρικού θεσμού, χώθηκα με το ζόρι σ’ ένα σταντ της κατάμεστης ιρλανδικής «The Dubliner Hotel and Irish Pub» προκειμένου να παρακολουθήσω τον μεγάλο τελικό ανάμεσα στις ομάδες του Manchester, με σαφέστατη προτίμηση τα τελευταία χρόνια σ’ αυτή με τα μπλε. Ήταν μια ευκαιρία εκτός των άλλων για τις πρώτες μπυρίτσες καλωσορίσματος στη Γερμανία, μιας και ως εκείνη την ώρα δεν είχα προλάβει:

Ήπια, είδα τη νίκη της MC, έπιασα κουβέντα και μ’ έναν βετεράνο οπαδό των Citizens ενόψει του επερχόμενου τελικού champions league κι αναχώρησα για τη συνέχεια. Ξαναβγήκα στον πεζόδρομο βλέποντας τον κόσμο να ‘χει πυκνώσει αρκετά για κάποιο λόγο:

Τα περισσότερα καταστήματα εστίασης ήταν ασφυκτικά γεμάτα με τα εκλεκτά πιάτα και τις Γερμανικές μπύρες να πηγαινοέρχονται μπροστά στα μάτια μου. Έκανα μια γύρα και κατέβηκα στην Untere Str. όπου μεταξύ άλλων βρίσκονται αρκετά από τα μπαρ της πόλης:

Τι καλύτερο σε μια ηλιόλουστη μέρα με θαυμάσιο καιρό και εξαιρετική περαντζάδα από ένα ζοφερό σκοτεινό μπαρ με ροκιές και παραδοσιακές μπύρες; Σίγουρα τίποτα καλύτερο από τη μπάρα της Sonder Bar (Pinte):

Ξαναβγήκα στην επιφάνεια λίγο πριν το σούρουπο, ψάχνοντας μεταξύ άλλων και κάτι να τσιμπήσω στο χέρι. Περίμενα να ‘χει χαλαρώσει λίγο η κατάσταση ωστόσο παραδόξως μόνο αυτό δε συνέβη.

Για το λόγο αυτόν κατευθύνθηκα προς την πανέμορφη χαρακτηριστική γέφυρα Alte Brücke κατασκευής του 1788 από κόκκινο ψαμμίτη, διαπιστώνοντας ότι η αστυνομία είχε κλείσει την πρόσβαση για κάποιο λόγο:

Έτσι γύρισα προς τα πίσω στην πλατεία «Heidelberger Marktplatz» που βρίσκεται ακριβώς κάτω από το κάστρο της πόλης, επενδύοντας σε μια κρέπα για να σταματήσει λίγο την πείνα μου,

την οποία κάθισα να την φάω δίπλα στη γέφυρα διαπιστώνοντας ότι η κοσμοσυρροή στην πόλη είχε προφανώς κάποιο λόγο, μιας και η απέναντι όχθη είχε μετατραπεί τρόπον τινά σε κερκίδα:

Με μια μπύρα στο χέρι και έναν ξαφνικό πονοκέφαλο προχώρησα το δρόμο της επιστροφής, βλέποντας τον κόσμο να προσπαθεί να πιάσει όσο καλύτερη θέση γίνεται, είτε στα μαγαζιά της όχθης είτε στα διερχόμενα πλοιάρια:

Με μια πρόχειρη αναζήτηση στο Google διαπίστωσα ότι η συγκεκριμένη νύχτα (3 Ιούνη) λάμβανε χώρα μια πολύ σημαντική εκδήλωση αναπαράστασης της μεγάλης πυρκαγιάς της Χαϊδελβέργης κατά τον τριακονταετή πόλεμο, η οποία κατάστρεψε το κάστρο και την τότε πόλη. Ένα show με φωτιές και φώτα το οποίο καταλήγει σε ρίψη πυροτεχνημάτων με λίγα λόγια, που ανάγκαζε σχεδόν κάθε πολίτη και επισκέπτη να προσπαθεί να βρει την καλύτερη θέση γι’ αυτό, ιδιαίτερα πάνω στη γέφυρα Theodor Heuss που είχε πλέον πεζοδρομηθεί και το τμήμα του πάρκου κάτω απ’ αυτή:

Ήθελα πάρα πολύ να περιμένω να νυχτώσει προκειμένου να ζήσω κι εγώ αυτή την εμπειρία, ωστόσο η κούραση αλλά κυρίως ο πονοκέφαλος με ανάγκασαν να επιστρέψω στο διαμέρισμα γύρω στις 22:30, μετά από μια στάση στο super market της γειτονιάς, όπου οι νεολαία της πόλης άδειαζε την κάβα με ταχείς ρυθμούς.

Τηρουμένων αναλογιών ήμουν ευχαριστημένος από την πρώτη μέρα της εκδρομής..

 

[psilos3]

2b. Στο κάστρο και τις ομορφιές της πόλης



Ούτε ‘γω δε θυμάμαι πόσο καιρό είχα να κοιμηθώ τόσο καλά, πάνω από δέκα ώρες συνεχόμενες, με αποτέλεσμα να σηκωθώ τόσο ξεκούραστος, έτοιμος για μια απαιτητική εκδρομική μέρα!

Ετοίμασα το σακίδιο μου και κατέβηκα περπατώντας αρχικά στην όμορφη γειτονιά που έμενα:

Η καντίνα στο πάρκο μόλις είχε ανοίξει με ουρά αναμονής φυσικά, μιας και ο καλός καιρός της Κυριακής είχε βγάλει τους Γερμανούς και πάλι έξω. Χρειαζόμουν έναν καφέ, χωρίς να μπορέσω να αντισταθώ και στον πειρασμό του αχνιστού Pretzel:

Με το που πέρασα τη γέφυρα προχώρησα για λίγο παράλληλα με το ποτάμι, προτού χωθώ στον πολύ όμορφο δρόμο Plöck, χρησιμοποιώντας εναλλακτική διαδρομή για το κέντρο της πόλης:

Η επιλογή μου ήταν σωστή μιας και μου δόθηκε η ευκαιρία να δω επιπλέον μέρη και κτήρια, όπως η καθολική εκκλησία «St. Anna» και η πολύ όμορφη πλατεία «Friedrich-Ebert-Platz»

Ο δρόμος με οδηγούσε σε μικρότερα στενάκια, πολλές φορές πεζοδρομημένα, αρκετά από τα οποία μπορεί να συναντήσει κανείς στο ιστορικό κέντρο:

Σ’ ένα παγκάκι της προτεσταντικής εκκλησίας «Peterskirche» με βρήκε το διάλλειμα δροσιάς, μιας και η μέρα ήταν ήδη πολύ ζεστή, πριν συνεχίσω το δρόμο μου για τα υπόλοιπα αξιοθέατα όπως ο καθολικός ναός «Jesuitenkirche», κατασκευής του 18ου αιώνα:

Ο κόσμος στο κέντρο της πόλης ήταν ήδη αρκετός, κάτι που συνειδητοποίησα όταν βρέθηκα μετά από λίγο στον πεζόδρομο, κάνοντας παράλληλα στάση για αγορά μερικών αναμνηστικών κι έναν ακόμη καφέ, βρίσκοντας παράλληλα δύο φίλες που είχαν έρθει από την Φρανκφούρτη και θα συνεχίζαμε μαζί ως το απόγευμα:

Πρώτο μας μέλημα ήταν να βρεθούμε στο κάστρο, έτσι σύντομα ξεκινήσαμε μέσω της Marktplatz, περνώντας δίπλα από την πιο γνωστή ίσως εκκλησία της Χαϊλδεβέργης «Heiliggeistkirche»

Με τη ζέστη που είχε δεν υπήρχε λόγος να μη χρησιμοποιήσουμε το τελεφερίκ (θα το βρείτε ως Heidelberg, Rathaus/Bergbahn), πληρώνοντας το αντίτιμο των 9€ που εκτός των άλλων αντιστοιχούσε και σε εισιτήριο για το κάστρο:

Κατεβήκαμε στην πρώτη στάση μετά από λίγο αν και η γραμμή συνέχιζε, προκειμένου να βρεθούμε στον λόφο που δεσπόζει ακριβώς επάνω απ’ την πόλη:

Εδώ καταλαβαίνει κανείς με τον καλύτερο ίσως τρόπο και την ομορφιά της Χαϊδελβέργης, που τόσα και τόσα λέγονται γι’ αυτήν:

Προχωρήσαμε ως την είσοδο του κάστρου δείχνοντας απλά το εισιτήριο μας στους φύλακες και ξεκινήσαμε την περιήγηση στο χώρο της αυλής:

Το παλάτι «Heidelberger Schloss» όπως είναι η επίσημη ονομασία, είναι το σύμβολο της πόλης κι ένα από τα διασημότερα κάστρα/ερείπια της Γερμανίας. Σχεδιάστηκε ως κάστρο, επεκτάθηκε ως παλάτι, έτυχε διπλής καταστροφής αρχικά από ανατίναξη των Γάλλων κι έπειτα από πυρκαγιά κι εντέλει εγκαταλείφθηκε στην τύχη του μετά από ορισμένες εργασίες αποκατάστασης:

Εκεί βρίσκεται και το δεύτερο διασημότερο μπαλκόνι της Χαϊδελβέργης με υπέροχη θέα προς τη γέφυρα και τον ποταμό Neckar:

Όπως επίσης και το Γερμανικό μουσείο φαρμακευτικής, στο οποίο κάναμε μια σύντομη επίσκεψη:

Πήραμε την απόφαση να επιστρέψουμε στο κέντρο με τα πόδια, μέσω μιας πολύ όμορφης διαδρομής με σπιτάκια, λουλούδια και βρύσες με τρεχούμενο νερό πάλι προς το κέντρο, αντικρύζοντας εικόνες που δεν είχα δει έως τότε στη Γερμανία:

Μη μου πείτε πως δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για μια παγωμένη Lager, δε θα σας πιστέψω…

 

[psilos3]

2c. Απ’ το δρόμο των φιλοσόφων ως τα μπαρ



Ώρα σχεδόν πέντε το απόγευμα που δεν ήταν για πολλά με τον ήλιο στα ύψη. Σηκωθήκαμε από την μπυραρία με σκοπό να δούμε και να περπατήσουμε επιτέλους τη γέφυρα Alte Brücke , και την πύλη Stadttor που είχα βρει κλειστή την προηγούμενη:

Θα μπορούσα να πω ότι βρήκα μια ομοιότητα με τη γέφυρα του Καρόλου στην Πράγα, πιο πολύ λόγω δομής αλλά και των αγαλμάτων που υπήρχαν στη γέφυρα:

Φτάσαμε ως τη μέση φωτογραφίζοντας το κάστρο που βρισκόμασταν λίγη ώρα πριν, αλλά και το ποτάμι στο οποίο τα εκδρομικά πλοία πηγαινοέρχονταν συνεχώς:

Κάπου εκεί χαιρέτησα τα κορίτσια που θα επέστρεφαν στην Φρανκφούρτη και συνέχισα μόνος απ’ τα στενάκια ως την Muttergottesbrunnen προκειμένου να τσιμπήσω και κάτι:

Ένας πολύ καλός φίλος μου είχε στείλει την πληροφορία για το Drugstore bar και τα θαυμάσια βαρέλια του, οπότε έπρεπε να κάνω μια στάση. Για χάρη του, όχι για μένα:

Ήπια τη μπύρα μου και ξαναβγήκα στους δρόμους βολτάροντας, κρίνοντας παράλληλα ότι οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ακόμη ευνοϊκές γι’ αυτό που είχα στο μυαλό μου:

Έτσι μοιραία κινήθηκα προς την αναζήτηση κάποιου ακόμη μπαρ, καταλήγοντας στην καλύτερη δυνατή επιλογή, αυτή του Musikkneipe Eckstein :

Με μεγάλη χαρά διαπίστωσα ότι μια μπάντα έπαιζε Live εκείνη την ώρα, οπότε έπιασα αμέσως ένα σκαμπό στο μπαρ και παρήγγειλα μια μπύρα βλέποντας απέναντι μου τον τραγουδιστή με το σημαδιακό μπλουζάκι από τη Νέα Ορλεάνη:

Η ώρα ήταν περίπου 7 το απόγευμα, με τον ήλιο να έχει αρχίσει επιτέλους να δύει κάνοντας το έργο μου κάπως ευκολότερο. Προσπέρασα ταχέως τη γέφυρα,

και μπήκα στο απότομο και δύσκολο ανηφορικό μονοπάτι. Δεν άργησα να διαπιστώσω από πού προέρχονταν η μυρωδιά που θύμιζε αρκετά το χωριό μου:

Το τέλος της διαδρομής ήρθε με ανακούφιση αλλά και εντύπωση, βλέποντας τις εκπληκτικές πανοραμικές απόψεις της πόλης απέναντι μου:

Βρισκόμουν επιτέλους στον περίφημο δρόμο των φιλοσόφων «Philosophenweg», έναν δρόμο δύο περίπου χιλιομέτρων στην περιοχή Neuenheim. Στον διάσημο αυτό δρόμο φιλοξενούνται κτήρια του πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης και συνεχείς παραπομπές προς τους διάσημους ανθρώπους των επιστημών και της φιλοσοφίας που πέρασαν από εκεί τους τελευταίους αιώνες:

Αφού απόλαυσα τη βόλτα και ξεκουράστηκα σε ένα από τα παγκάκια που υπήρχαν κατά μήκος του δρόμου, έβγαλα τις φωτογραφίες μου και κατέβηκα ξανά προς το ποτάμι και το ιστορικό κέντρο:

Ήθελα μερικές παγωμένες μπυρίτσες είναι η αλήθεια σ’ ένα σκοτεινό μπαρ για να συνέλθω, κάτι που έγινε στο Sonder Bar όπως το προηγούμενο απόγευμα, βγαίνοντας και πάλι γύρω στις δέκα με το σούρουπο επιτέλους να ‘χει έρθει:

Να μη δώσω το παρών και στην Ιρλανδική άλλη μια φορά; Θα ήταν ανεπίτρεπτο αν δε το έκανα…

Αφού έφαγα το παραδοσιακό Γερμανικό ντονέρ μου λίγη ώρα μετά, ξεχύθηκα για το αγαπημένο χόμπι των νυχτερινών φωτογραφιών σε μια πόλη που είχε σχεδόν αδειάσει, με τη διαφορά σε σχέση με την προηγούμενη μέρα να ναι εμφανέστατη:

Το κάστρο, η γέφυρα και ο ποταμός Neckar που πέρασα πολλές φορές αυτές τις δύο ημέρες σε νυχτερινή απεικόνιση:

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα όταν πήρα το δρόμο της επιστροφής μετά από 12 ώρες σε κίνηση, όντας πολύ ευχαριστημένος απ’ όσα είχα καταφέρει να δω και να κάνω.

Για μια ακόμη φορά, ακολουθούσε ταξίδι…

 

[psilos3]

2d. Επιστροφή στη Νυρεμβέργη



Ξύπνησα γύρω στις 8 προκειμένου να μαζέψω τα πράγματα και ν’ αναχωρήσω. Χαιρέτησα κι ευχαρίστησα τη σπιτονοικοκυρά, ήπια τον καφέ που με κέρασε και πήρα το δρόμο για τη στάση του Flixbus βλέποντας τις τελευταίες εικόνες της πανέμορφης αυτής πόλης:

Η απίστευτα βαρετή τρίωρη διαδρομή με το μισογεμάτο λεωφορείο πέρασε στο διαβάζοντας, κάνοντας μάλιστα κι ένα δεκάλεπτο διάλειμμα κάπου στη μέση. Τρεις ώρες μετά βρισκόμουν και πάλι στη στην πόλη της Νυρεμβέργης:

Το ξενοδοχείο βρισκόταν σε ιδανικό σημείο απ’ ότι κατάλαβα αμέσως, δίπλα στον κεντρικό σταθμό. Τσέκαρα, έκανα μια ντουζάρα, ξεκουράστηκα λίγο και βγήκα το μεσημεράκι για την πρώτη μου περιήγηση, ξεκινώντας από τον διπλανό πύργο Frauentorturm, χαρακτηριστικό σύμβολο των τειχών της πόλης:

Ήθελα απεγνωσμένα έναν καφέ, οπότε χώθηκα αμέσως στην πολύ όμορφη διπλανή περιοχή του Handwerkerhof, με τα καφέ και τα καταστήματα εστίασης που προφανώς και είχαν Χριστουγεννιάτικο ύφος, όπως άλλωστε και όλη η Νυρεμβέργη:

Ήπια ένα γρήγορο εσπρέσο, κατέβηκα και μέχρι τον σταθμό για να τσιμπήσω κάτι και προχώρησα προς το κέντρο παράλληλα με τα τείχη, βλέποντας τα πρώτα αξιοθέατα, αρχής γνεομένης από τον ναό St. Elisabeth:

Ο δρόμος Brunnengasse με οδήγησε στον λευκό πύργο (Weißer Turm) μέσω του εθνικού μουσείου καταλήγοντας στην πλατεία Jakobsplatz:

Είχα σκοπό να εξερευνήσω και την εκεί περιοχή της παλιάς πόλης, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι η οδός Ludwigstraße θύμιζε περισσότερο Τουρκική γειτονιά παρά Γερμανία, διαπιστώνοντας μετά λύπης ότι η Pub δίπλα στα τείχη ήταν κλειστή:

Μετά από μια μικρή βόλτα επέστρεψα ξανά στην πλατεία, με σκοπό πλέον να κινηθώ κεντρικότερα, βλέποντας και το ναό του St. Jakob:

Για κάποιο περίεργο λόγο τα σιντριβάνια της περιοχής όπως το Ehekarussell αλλά και το Knöpflesbrunnen συγκέντρωναν αρκετό κόσμο, πιθανώς λόγω της -ακόμα μιας- αρκετά ζεστής ημέρας:

Περπατούσα ήδη στον πολυσύχναστο πεζόδρομο της Karolinenstraße,

έχοντας μπροστά μου ακόμα μια διασημότητα της Νυρεμβέργης, την Ευαγγελική εκκλησία της Lorenzkirche:

Προσπέρασα τα αμέτρητα υπαίθρια καταστήματα με αποξηραμένα φρούτα που μάλλον θα λατρεύουν οι Γερμανοί κι έκανα δεξιά στην Königstraße

Επιτέλους βρισκόμουν στο κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα στη γεφυρούλα Museumsbrücke που περνάει πάνω απ’ τον ποταμό Pegnitz. Οι εικόνες προς το νησάκι και τα κτήρια που θα βρείτε ως Heilig-Geist-Spital μου ήταν ιδιαίτερα οικείες οφείλω να πω:

Αν όμως έχω μια μεγάλη αδυναμία στη Γερμανία ως φυσιολάτρης είναι τα Gardens και πιο συγκεκριμένα τα Beer Gardens. Όχι τίποτε άλλο, ήμουν τόσες ώρες στην πόλη χωρίς να βρέξω το λαρύγγι μου…

Κάθισα σ’ ένα από τα πολύ ωραία τραπεζάκια της Biergarten O’Sheas και ξεκίνησα να δοκιμάζω τα εκλεκτά τοπικά προϊόντα:

Αγνόησα βέβαια τον καιρό που μεταβάλλεται τάχιστα στην Γερμανία, πληρώνοντας έως και δέκα μέρες μετά με πόνο το δροσερό αεράκι πάνω στο ιδρωμένο απ’ τη ζέστη μπλουζάκι μου. Έμεινα μέχρι να πιώ τις μπύρες μου, πλήρωσα με μετρητά (κάτι που αποτελούσε κανόνα στη Νυρεμβέργη) κι αναχώρησα.

Σκοπός μου ήταν να κάνω μερικά ψώνια και να φάω κάτι, έτσι γύρισα από τον πιο κοντινό δρόμο που περνούσε από τον ναό και την πλατεία Teufelsbrünnlein, προσέχοντας αυτή τη φορά το Γοτθικό πύργο «Nassauer Haus» φτιαγμένο από κόκκινο ψαμμίτη:

Εκεί βρίσκεται και η περίφημη κρήνη της Αρετής (Tugendbrunnen) που ολοκληρώθηκε το 1589 και τροφοδοτούσε με νερό τους κατοίκους του κέντρου, με σαφή αναφορά στις αρετές του Πλάτωνα:

Φωτογράφισα ξανά την εντυπωσιακή κι επιβλητική εκκλησία Lorenzkirche, που ολοκληρώθηκε τον 15ο αιώνα και υπέστη αρκετές καταστροφές κατά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και αξίζει σίγουρα κάποιος να μάθει περισσότερα για την ιστορία της:

Η περιοχή ήταν γεμάτη καντίνες με ως επί το πλείστον Αράβικο φαγητό το οποίο απαρνήθηκα, προτιμώντας ξανά το πατροπαράδοτο Γερμανικό ντονέρ λίγο πιο κάτω το οποίο πήρα πακέτο:

Πρώτα όμως βγήκα από την πύλη Frauentor περνώντας στον κεντρικό σταθμό απέναντι στου οποίου το υπόγειο βρίσκεται ένα μεγάλο σούπερ μάρκετ, προκειμένου να κάνω μερικά ψώνια που ήθελα:

Γύρισα στο ξενοδοχείο, έφαγα, ετοιμάστηκα με την ησυχία μου και νωρίς το βραδάκι βγήκα να βολτάρω στις παμπ της πόλης:

Αφού έκανα την έρευνα μου ξεκίνησα με την Ιρλανδική (τι περίεργο) Finnegan's Harp όπου με νευρίασε γιατί και εκεί όπως και στις διπλανές δεχόταν πληρωμή με κάρτα μόνο από ένα ποσό και πάνω κι εγώ είχα αρχίσει να στερεύω από μετρητά..

Όχι αγαπητοί Γερμανοί. Δε θέλω να πιώ 5 μπύρες σε μία παμπ για να μπορώ να πληρώσω με κάρτα. Θέλω να πιώ από μία σε πέντε παμπ. Πραγματικά δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό, ισχύει ή δεν ισχύει η ηλεκτρονική πληρωμή;

Έκανα μια βόλτα διαπιστώνοντας ότι παντού ισχύει αυτή η πολιτική, κόντεψα να μπλέξω και σ’ ένα «περίεργο» μπαρ λίγο πιο δίπλα και αφού είδα κι απόειδα κατέληξα για μια τελευταία στο συμπαθέστατο Balkon δίπλα στην πύλη του σταθμού του μετρό, πληρώνοντας και εκεί με μετρητά αποκλειστικά.

Έστω κι έτσι η πολύ ωραία μέρα είχε φτάσει στο τέλος της.

 

[psilos3]

2e. Στο Κάστρο και την παλιά πόλη



Γι’ ακόμα μια μέρα ξύπνησα γεμάτος και χορτάτος από ύπνο. Ήπια το καφεδάκι μου κι έφαγα πρωινό στο γνωστό σημείο όπως την προηγούμενη και συνέχισα προς το ιστορικό κέντρο, διαπιστώνοντας ότι ο καιρός είχε ψυχράνει αρκετά, με το φουτεράκι να ναι απαραίτητο:

Στόχος της ημέρας ήταν να περάσω από την άλλη πλευρά του ποταμού ανεβαίνοντας ως το κάστρο:

Πάγια τακτική μου πλέον σε εκδρομές είναι να χρησιμοποιώ διαφορετικούς δρόμους προκειμένου να δω όσα περισσότερα προλαβαίνω. Θαυμάστε ομορφιά της Fleischbrücke και τη θέα προς το άλλο μικρότερο νησάκι του Pegnitz:

Λίγο μετά βρισκόμουν κιόλας στην κεντρική πλατεία Hauptmarkt, γνωστή εκτός των άλλων για τη Χριστουγεννιάτικη της αγορά αλλά και για το διάσημη καθολική εκκλησία «Hauptmarkt» στην ανατολική της πλευρά, Γοτθικής αρχιτεκτονικής του 14ου αιώνα:

Δύο επίσης πολύ διάσημα σιντριβάνια κοσμούν την πλατεία. Αρχικά το ξηρό πλέον Narrenschiffbrunnen που είχε προκαλέσει διάφορες αντιδράσεις κατά την κατασκευή του:

Επίσης το 19μετρο σε στυλ γοτθικού κωδωνοστασίου Schöner Brunnen, κατασκευής 1396:

Έβγαλα τις φωτογραφίες μου και ξεκίνησα ν’ ανηφορίζω το λόφο, αντικρύζοντας την ομορφιά και εκείνου του σημείου της πόλης:

Οι πλατείες περιμετρικά της κεντρικής όπως η Partnerstädte, αποτελούν κι αυτές τμήμα της Χριστουγεννιάτικης αγοράς:

Ο δρόμος που χρησιμοποίησα για ν’ φτάσω στο κάστρο ανέβαινε περιφερειακά, διανύοντας έτσι μεγαλύτερη απόσταση:

Πέρασα την πύλη ταχύτατα έχοντας την πρώτη άποψη από τα ψηλά της Νυρεμβέργης:

Και βρέθηκα στην εσωτερική αυλή του πολύ όμορφου διπλού κάστρου:

Τα ιστορικό κάστρο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μνημεία τέχνης και αρχιτεκτονικής της πόλης και χρονολογείται από τον 11ο αιώνα. Ξαναχτίστηκε στην ιστορική του μορφή μετά τον Β’ παγκόσμιο καθώς υπέστη ουκ ολίγες φθορές από αεροπορικούς βομβαρδισμούς:

Έκανα μια μεγάλη βόλτα βγάζοντας φωτογραφίες και κατευθύνθηκα προς μία από τις εξόδους περνώντας μάλιστα και από τούνελ:

Κι εν' τέλει ακτάλαβα τι ήταν αυτό που με τραβούσε προς τα κει όταν είδα μπροστά μου το Beer Garden Hexenhäusle

Στρώθηκα δίχως δεύτερη σκέψη.

Τόσο κόπο είχα κάνει, δε δικαιούμουν μία;

 

[evaT]

'Εχω πάει, έχω πάει σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας αλλά αυτή η ρ@#$%άνα η Χαιδελβέργη που ξέφυγε. Και για κάποιο λόγο τελευταία συνέχεια ακούω μια ιστορία που την αφορά.
Δεν είναι στα κοντινά μου πλάνα αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Φοβερές οι φωτογραφίες σου για άλλη μια φορά.

 

[Dr Snoopy]

Περιμένω να διαβάσω αν ήσουν ενημερωμένος και πήγες στην Die bierothek για γευσιγνωσία μπύρας !!!! Εγώ πάντως όταν πήγα είχα δοκιμάσει αυτές

 

[psilos3]

'Εχω πάει, έχω πάει σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας αλλά αυτή η ρ@#$%άνα η Χαιδελβέργη που ξέφυγε. Και για κάποιο λόγο τελευταία συνέχεια ακούω μια ιστορία που την αφορά.
Δεν είναι στα κοντινά μου πλάνα αλλά ποτέ δεν ξέρεις.

Φοβερές οι φωτογραφίες σου για άλλη μια φορά.

Ευχαριστώ Εύα!

Είναι μια πολύ ωραία πόλη που με δικαίωσε για την επιμονή μου, η οποία μάλιστα βρίσκεται σε πολύ ενδιαφέρον σημείο και συνδυάζεται με αρκετές για εκδρομή. Να το δοκιμάσεις την επόμενη φορά που θα βρεθείς Γερμανία.

Περιμένω να διαβάσω αν ήσουν ενημερωμένος και πήγες στην Die bierothek για γευσιγνωσία μπύρας !!!! Εγώ πάντως όταν πήγα είχα δοκιμάσει αυτές

Αδιάβαστος γιατρέ μου, γεγονός ανεπίτρεπτο.
Τα βλέπω τώρα και σκάω...

 

[psilos3]

2f. Wurst και πίσω στη Σαλονίκη



Ρίχνοντας μια ματιά στον ηλεκτρονικό μου χάρτη διαπίστωσα ότι είχα ακόμη πραγματάκια να δω, έτσι επέστρεψα στο κάστρο και ξεκίνησα να κατεβαίνω παράλληλα:

Μέσα σε λίγα μόνο μέτρα βρισκόμουν μπροστά στο Albrecht-Dürer-Haus και την περιοχή Wehr- und Geheimgänge unter der Burg στα όρια των τειχών.

Το σιδερένιο γλυπτό Dürer-Hase Skulptur αφορά ένα κουνέλι και κατασκευάστηκε το 1984 από ένα σύγχρονο γλύπτη προς τιμήν του ξακουστού Albrecht Dürer, καλλιτέχνη άρρηκτα συνδεδεμένο με την πόλη της Νυρεμβέργης:

Η πλατεία με τις μπυραρίες ήταν ιδιαίτερα όμορφη αλλά δε μ’ έψηνε να καθίσω κάπου μιας και είχα άλλα σχέδια, έτσι συνέχισα την πορεία μου προς το κέντρο, περπατώντας στο πολύ όμορφο στενάκι που περνάει ακριβώς κάτω από το κάστρο:

Έφτασα μέχρι την Burgstraße απ’ όπου ξεκίνησα λίγες ώρες νωρίτερα, βλέποντας και το πολύ όμορφο κυβερνητικό κτήριο Gesundheitsamt. Είχα βρει βεβαίως αυτό που έψαχνα, ωστόσο υπήρχε μια ακόμη εκκρεμότητα:

Αυτή ήταν η επίσκεψη στην εντυπωσιακή μεσαιωνική Ευαγγελική εκκλησία που ξεχώρισα νωρίτερα από ψηλά με το όνομα «Gesundheitsamt»

Βρήκα ανοικτή πόρτα και μπήκα, ωστόσο έκανα γρήγορα μεταβολή αντικρύζοντας το μικρό τουριστικό πανηγυράκι:

Ο στόχος μου εξάλλου ήταν σαφέστατος. Γερμανικό παραδοσιακό wurst, έτσι γύρισα προς τα πίσω μπαίνοντας στο κατάστημα Bratwursthäusle bei St. Sebald που είχε περίοπτη θέση στις σημειώσεις μου:

• Θέλω το δικό σας παραδοσιακό πιάτο της πόλης παρακαλώ
• Ναι αλλά δεν είναι ζεστό, δε ξέρω αν θα σας αρέσει
• Εγώ το θέλω

Και το πήρα, συνοδεία αφιλτράριστης μοναστηριακής μπύρας. Από κει και πέρα, ραπανάκι για την όρεξη, γραβιέρα, αγγούρι, μαύρο ψωμί, αλατισμένο βούτυρο και φυσικά παραδοσιακό Wurst:

Έφαγα με την ησυχία μου και συνέχισα περνώντας το ποτάμι, μιας και είχα μερικές ακόμα ώρες να σκοτώσω:

Θεώρησα καλό να κάνω ένα πέρασμα από δρόμους του κέντρου που δεν είχα περπατήσει, βλέποντας με την ευκαιρία και το πολεμικό μνημείο Köpfleinsberg που τιμά τη μνήμη των πεσόντων του Γαλλοπρωσικού πολέμου του 1870:

Ο κλασσικός πεζόδρομος με οδηγούσε προς την έξοδο και το ξενοδοχείο, ωστόσο είχα κάτι χρωστούμενα να ξοφλήσω, κάτι που έγινε στο bar της mulligans μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό πληρωμής με κάρτα:

Η ώρα είχε πάει κιόλας 7, έτσι ανέβηκα στο ξενοδοχείο να πάρω το σακίδιο μου και προχώρησα μέχρι το σταθμό του μετρό (χωρίς οδηγό παρακαλώ) όπου θα με έβγαζε στο σχεδόν άδειο αεροδρόμιο 15 λεπτά αργότερα:

Η πτήση της Ryan ήταν ασφυκτικά γεμάτη και γι’ ακόμη μια φορά συνεπέστατη, φτάνοντας πίσω στην πατρίδα στις 12 το βράδυ.

Γερμανία τέλος, για μια ακόμη φορά με τις καλύτερες εντυπώσεις!

 

[psilos3]

Συμπεράσματα & αποτίμηση



Α. Ljubljana/Zagreb

1. Νομίζω ότι οι δύο ημέρες σε μια μικρή πόλη όπως η Λιουμπλιάνα ήταν ότι έπρεπε, καθώς γυρίζεται εύκολα όπως είδατε. Οι παραπάνω μέρες θα ήταν ευπρόσδεκτες, όμως θα αναλωνόταν σε κοντινές εκδρομές. Τα ίδια πάνω – κάτω ισχύουν και για το Ζάγκρεμπ.

2. Θα έλεγα την περίοδο επίσκεψης ιδανική από θέμα καιρικών συνθηκών. Τόση - όση ζέστη την ημέρα, ελαφρύ μπουφανάκι τη νύχτα, χωρίς περιττά ρούχα. Έτσι κι αλλιώς δεν είχαμε αποσκευή.

3. Είμαστε σε γενικές γραμμές ευχαριστημένοι καθώς είδαμε τ’ αξιοθέατα που θέλαμε παρόλο που δε μπήκαμε σε μουσεία, κάναμε και την εκδρομή που αποτελεί σίγουρα highlight του ταξιδιού. Στο Ζάγκρεπ τα είχα δει όλα, οπότε μια βόλτα μισής μέρας ήταν κι εκεί αρκετή.

4. Περιττό να μιλήσουμε για ασφάλεια σε τέτοιες πόλεις. Προσοχή μόνο στους μεθυσμένους, τουρίστες και μη, αν κάποιοι δημιουργούν πρόβλημα είναι αυτοί.

5. Όσο για τους ανθρώπους, μέτρια πράγματα ως κλασσικοί βαλκάνιοι (εκτός Σερβίας) απλά διεκπεραιωτικοί, δεν τρελάθηκα κιόλας.

6. Στις μετακινήσεις και στις δύο πόλεις το καλύτερο μέσο είναι τα πόδια σας. Δε θα δυσκολευτείτε πουθενά, είναι φιλικές προς τον τουρίστα και με τα Αγγλικά το ‘χουν οι περισσότεροι. Βέβαια για όσους επιθυμούν τα μεταφορικά μέσα κάθε πόλης κάνουν τη δουλειά τους αξιοπρεπέστατα και με σχετική ευκολία και συνέπεια.

7. Για το φαγητό και όσα δοκίμασα μόνο καλά λόγια έχω να πω. Μιλάμε βέβαια για Βαλκάνια, οπότε τη χοληστερίνη την έχετε στο τσεπάκι!

8. Αναφορικά με τα οικονομικά δεδομένα της εκδρομής είμαι αρκετά ευχαριστημένος με όσα συνάντησα και όσα πλήρωσα εκ των προτέρων, με εξαίρεση την ακριβή διαμονή στη Λιουμπλιάνα που δεν άξιζε σε καμία περίπτωση τα χρήματα της. Οι τιμές στο Ζάγκρεμπ ήταν ακόμη πιο χαμηλές, δε ξέρω όμως για πόσο, μιας και πρόσφατα μπήκαν στο ευρώ και σε κάθε κατάστημα υπάρχει ο πίνακας ισοτιμίας. Σε λίγο καιρό σίγουρα δε θα ναι έτσι…

9. Εν κατακλείδι κρίνω πως ήταν μια πολύ βολική, εύκολη, οικονομική και ιδιαίτερα όμορφη εκδρομή που τη συστήνω ανεπιφύλακτα.




Β. Heidelberg/Nuremberg

1. Η διάρκεια της εκδρομής και οι δύο σχεδόν διαθέσιμες μέρες σε κάθε πόλη τολμώ να πω ότι με κάλυψαν απόλυτα. Αν είχα περισσότερες μέρες στη Νυρεμβέργη θα τις ανάλωνα σε κοντινές εκδρομές, μιας και υπάρχουν πολλές επιλογές στο σημείο εκείνο του χάρτη.

2. Η επιλογή μπορεί να έγινε βάσει τιμής κατά μεγάλο ποσοστό, ωστόσο με δικαίωσε μιας και υπήρχε άφθονος χρόνος υπό το φως της ημέρας τέτοια εποχή για να δω κάθε πόλη. Προφανώς βέβαια και η Νυρεμβέργη είναι ένας αμιγώς Χριστουγεννιάτικος προορισμός, όμως τα δεδομένα είναι διαφορετικά.

3. Την ίδια εντύπωση έχω και για τ’ αξιοθέατα. Δηλώνω ικανοποιημένος με όσα είδα βάσει του σχεδίου που είχα καταρτίσει πριν το ταξίδι.

4. Ζήτημα ασφάλειας φυσικά και δε τίθεται, τουλάχιστον όπου κινήθηκα εγώ.

5. Για τους Γερμανούς θα πω τα ίδια όπως σε κάθε ιστορία μου σ’ αυτή τη χώρα. Άχρωμοι και άγευστοι, εξαιρώντας τους ανθρώπους στις Pub και τα μουσικά μπαρ που είναι άλλης κατηγορίας και κουλτούρας και υπάρχει επικοινωνία, κυρίως λόγω μουσικών.

6. Το να κάνουμε αναφορά για τα μεταφορικά μέσα, τις μετακινήσεις και την πληροφόρηση στη Γερμανία είναι νομίζω περιττό. Μιλάμε για εξαιρετικό επίπεδο σε όλα.

7. Το φαγητό στην εκδρομή μπορώ να πω ότι με κάλυψε. Ευτυχώς να λέμε που πηγαίνουμε στη Γερμανία και τρώμε κανένα Τούρκικο. Υπάρχει και αυτή η οικονομική επιλογή. Για τις μπύρες τι να πω, νομίζω οι εικόνες και η υπερανάλυση στην ιστορία φτάνουν και περισσεύουν.

8. Στο σύνολο τους τα κόστη της εκδρομής ήταν απλά ανεκτά. Σίγουρα μιλάμε για μια περίοδο που έχουν πάρει όλα την πάνω βόλτα, κάτι που πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν στο τελικό κόστος. Αυτό που μου έσπασε τα νεύρα όμως ήταν η διαδικασία της πληρωμής με κάρτα στη Γερμανία, κάτι που αναφέρω και στην περιγραφή μου. Δε γίνεται εν έτει 2023 να ψάχνεις για μετρητά, δε γίνεται να μη δέχονται πληρωμές με κάρτα ή να απαιτούν αυτό να γίνεται από ένα ποσό και πάνω. Να μιλούσαμε για κάποιο άλλο κράτος να το συζητήσω, όχι εκεί όμως!

9. Κλείνοντας λοιπόν να αναφέρω ότι ήταν ένα πολύ ωραίο, εύκολο, σχετικά οικονομικό και βολικό ταξίδι που συστήνω ανεπιφύλακτα σε όποιον το επιλέξει.




Ραντεβού στην επόμενη ιστορία στην κεντρική Ευρώπη, τα Βαλκάνια ή και κάπου αλλού.
Ραντεβού πάντα ψηλά πάνω απ’ τα σύννεφα!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη