Τα κουφά της αφηρημάδας...και γκάφας.....

[Pandora]

Οι παλιές καραβάνες του φόρουμ θα θυμούνται

Πώς να ξεχαστούν αυτά ? Μεγάλες στιγμές ζήσαμε...

 

[tita]

από τα άπειρα που έχω κάνει, ένα που μου έρχεται αμέσως στο μυαλό:
γυρνάω πτώμα από τη δουλειά, και το μυαλό μου ήδη έχει γυρίσει διακόπτη και έχει μπει σε sleep mode. Παίρνω το τρένο για το σπίτι, και πρέπει να αλλάξω γραμμή σε κάποιο σημείο, γιατί ήταν η περίοδος που κάναν κάποιες αλλαγές. ΟΚ, το θυμάμαι αυτό, οπότε κατεβαίνω στη σωστή στάση και περιμένω το δεύτερο τρένο. Το θέμα είναι όμως ότι ήμουν τόσο αφηρημένη και κουρασμένη, που τελικά πήρα το τρένο ξανά προς τη δουλειά!

ευτυχώς το κατάλαβα μετά από 2 στάσεις, που σκέφτηκα "χμ...αυτή την στάση την ξαναπέρασα σήμερα και ΔΕΝ ήταν το πρωί!", οπότε και κατάλαβα την γκάφα μου και κατέβηκα.
Προς υπεράσπισή μου (τι υπεράσπιση τρομάρα μου), δεν άλλαξα πλευρά στην πλατφόρμα διότι μάλλον το μυαλό είπε 'ακριβώς στην ίδια θέση στεκόσουν και το πρωί όταν από το ring bahn περίμενες το S46. άρα..καλά είσαι"

 

[corazonviajera]

Πολύ "σουξέ" έγινε το συγκεκριμένο θέμα , με μεγάλη ανταπόκριση και φυσικά έχω ρίξει πολύ γέλιο
Ένα απο τα "καλά" που έχω κάνει είναι την πρώτη φορά που πήγα στο Mall: φτάνω κατευθείαν απο επαρχία και παρκάρω βιαστικά στο parking για να μην στήσω την αδελφή μου που με περίμενε...ανεβαίνω , πίνουμε τον καφέ μας, τα λέμε κι έρχεται η ώρα να φύγει. Εγω, θα έμενα ακόμα λίγο να κάνω κάτι ψώνια που ήθελα. 20 λεπτά αργότερα μου τηλεφωνεί έντρομη η αδελφή μου:-"μου έκλεψαν το αυτοκίνητο" μου λέει! -"Πως γίνεται αυτό?" της απαντώ απορημένη. -"Είμαι τόση ώρα εδω και το ψάχνω αλλά δεν το βρίσκω πουθενά" μου απαντάει..."πρέπει να μου το έκλεψαν". -"Δεν γίνεται, βρε, ψάξε καλύτερα, αν είναι δυνατόν να μην θυμάσαι που το άφησες" της λέω εγω και γελάω με τη γκάφα της. -"Α, να το!" μου λέει μετά απο κανά δυο λεπτά. Μετά απο λίγη ώρα , κατεβαίνω κι εγω να φύγω. Μία ώρα αργότερα μου τηλεφωνεί η αδελφή μου: " Έλα, έφτασες στον Πειραιά?" με ρωτάει...-"Ποιόν Πειραιά, βρε αδελφή, ακόμα το αυτοκίνητο ψάχνω" της λέω!!! Η αδελφή μου ακόμα γελάει...

 

[kalspiros]

Στις 08:30 αν θυμάμαι καλά, έφευγε το καράβι από Κυλλήνη για Κεφαλονιά εκείνο τον Γενάρη. Έπρεπε να πάω για αποτύπωση και μετά να επιστρέψω γραφείο. Καθώς όμως έτυχε να βρίσκεται και ο αδερφός μου Αθήνα, τον τσακώνω μαζί με μια φίλη του και ξεκινάμε κατά τις 05:00 για Κυλλήνη. Στην κακιά σκάλα, έργα και μας ρίχνουν στον παλιό εθνικό. Χάνουμε έτσι αρκετό χρόνο. Στο Δερβένι ανακαλύπτω ότι δεν έχουμε βενζίνη (το terios είχε κάποιο θέμα με τον δείκτη βενζίνης). Μπαίνουμε στο χωρίο κατά τις 07:00 όπου οι χωριανοί μας στέλνουν από βενζινάδικο σε βενζινάδικο (μάλλον στον κουμπάρο του ο καθένας) όπου τα βρίσκουμε όλα κλειστά. Με τα πολλά, βρίσκουμε ένα αλλά έχουμε χάσει τόσο χρόνο που με αναγκάζει να τρέχω την υπολειπόμενη απόσταση σταθερά με 170 something. Φτάνουμε λιμάνι, βλέπω ένα πορτοκαλί σαπιοκάραβο και ένα άλλο πιο ευπαρουσίαστο, πάω κατευθείαν στην μπουκαπόρτα του και με στέλνουν πίσω στα γκισέ για εισιτήριο. Δύο τα γκισέ, πάω τυχαία στο ένα, βγάζω εισιτήρια και ορμάω στο καράβι. Λίγες ώρες μετά, το καράβι δένει Ζάκυνθο.......

(δηλαδή και στο καράβι άτυχος, και στα γκισέ! Μα εγώ φταίω που το σάπιο πήγαινε Κεφαλονιά?)

 

[malysa]

προσγειωνόμαστε στο Wien Schwechat πέρσι τέλη Απριλίου και κατευθυνόμαστε προς τον σταθμό τρένων για να πάμε προς το κέντρο.

έρχεται ένα τρένο, προαστιακός, η γραμμή Σ8 ενώ αναμέναμε την Σ7. Μπαίνουμε στον συρμό Σ8, μένοντας με την απορία αν έχουμε μπει στο σωστό τρένο...
Τελικά κατεβαίνουμε στο σωστό σταθμό αλλά χωρίς την αποσκευή λόγω αφηρημάδας!

Αχ αυτά τα τραίνα τι έχουν ακούσει.....
2 άτομα εμείς στη Ρώμη, μέσα στο τραίνο πηγαίνοντας αεροδρόμιο (για να επιστρέψουμε Αθήνα), ανακαλύψαμε ότι και οι 2 είχαμε αφήσει τις αστυνομικές μας ταυτότητες στο ξενοδοχείο...
(Ευτυχώς είχαμε μαζί μας και τα διαβατήρια μας....)

Σύνολο αφηρημένων=3

 

[zmaria]

αφηρημάδα... my middle name... τι να πρωτοθυμηθώ!

Πρόσφατο. Νυσταγμένη και άυπνη στο πρωτοδικείο κι ενώ έχω ξεκινήσει να σφραγίζω διάφορα χαρτιά κάποια στιγμή συνειδητοποιώ πως αντί να ανεφοδιάζω το μελάνι της σφραγίδας εκεί που πρέπει, προσπαθώ να το ανεφοδιάσω από... αυτό το πραγματάκι όπου υγροποιούμε τα χαρτόσημα (ή γραμματόσημα) για να κολλήσουν?? Ναι γκουχ γκουχ τόσο καλά.
Άλλο παλιό και κορυφαίο, ξενυχτισμένη πάω να πλύνω δόντια να πέσω για ύπνο επιτέλους και αντί για οδοντόκρεμα βάζω... κρεμοσάπουνο.... ναι τόσο ξανθιά.....
Κι άλλα πολλά, πολλά όμως.... Πολύ χαίρομαι που έχετε κάνει τόσα κι εσείς!!!!!! Εκτός ότι γέλασα να, πως να το πω, νιώθω καλύτερα....

 

[thanosth]

.... ανακαλύψαμε ότι και οι 2 είχαμε αφήσει τις αστυνομικές μας ταυτότητες στο ξενοδοχείο...
(Ευτυχώς είχαμε μαζί μας και τα διαβατήρια μας....)

Σύνολο αφηρημένων=3

διάβασα για ταυτότητα και ταξίδι και θυμήθηκα την αφηρημάδα της μάνας μου...
ετοιμαζόμαστε να πάμε οδικώς στο αεροδρόμιο Μακεδονία.
---Μάνα τα έχεις όλα μαζί σου; εισιτήρια, διαβατήριο, κλειδιά;
---Ναι παιδί μ, τα έχω όλα μαζί μου.
---Σίγουρα;
---Σίγουρα!

Φτάνουμε κανένα 2ωρο στο Μακεδονία, πάμε στο γκισέ, και ώ του θαυματος, η μαμά δεν είχε το διαβατήριο μαζί της....

Βουρ στο αυτοκίνητο και ο θάνος αναγκάστηκε να γίνει Σουμάχερ στον Περιφερειακό της Θεσσαλονίκης για να κινηθει από τέρμα ανατολικά προς σχεδόν τέρμα Δυτικά και πάλι πίσω...

Υ.Γ.:

Πολύ χαίρομαι που έχετε κάνει τόσα κι εσείς!!!!!! Εκτός ότι γέλασα να, πως να το πω, νιώθω καλύτερα

ετσι είναι. Και πόσοι δεν έχουν γράψει ακόμη...Ισως να ντρέπονται να ομολογήσουν την αφηρημάδα τους...

 

[malysa]

διάβασα για ταυτότητα και ταξίδι και θυμήθηκα την αφηρημάδα της μάνας μου...
ετοιμαζόμαστε να πάμε οδικώς στο αεροδρόμιο Μακεδονία.
---Μάνα τα έχεις όλα μαζί σου; εισιτήρια, διαβατήριο, κλειδιά;
---Ναι παιδί μ, τα έχω όλα μαζί μου.
---Σίγουρα;
---Σίγουρα!

Φτάνουμε κανένα 2ωρο στο Μακεδονία, πάμε στο γκισέ, και ώ του θαυματος, η μαμά δεν είχε το διαβατήριο μαζί της....

Βουρ στο αυτοκίνητο και ο θάνος αναγκάστηκε να γίνει Σουμάχερ στον Περιφερειακό της Θεσσαλονίκης για να κινηθει από τέρμα ανατολικά προς σχεδόν τέρμα Δυτικά και πάλι πίσω...

Υ.Γ.:
ετσι είναι. Και πόσοι δεν έχουν γράψει ακόμη...Ισως να ντρέπονται να ομολογήσουν την αφηρημάδα τους...

Θάνο, εσένα ήταν η μαμά σου, εμένα ήταν ο εαυτός μου.....
Φεύγουμε για Ισπανία με την αδελφή μου και μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.
Αδελφή : - To διαβατήριο σου το πήρες ???
Εγώ : - Eεεε ναι με ξαναρώτησες και στο σπίτι
Αδελφή : - Nα το δω
Εγώ : - Oυφ πως κάνεις ετσι... αφού σου είπα ότι το είδα στη τσάντα μου
Αδελφή : - Nα το δω...

Το βγαζω από την τσάντα, το ανοίγει η αδελφή και ανακαλύπτουμε ότι έχω πάρει το διαβατήριο του μπαμπά μου....(ευτυχώς δεν είχαμε φύγει από το σπίτι)....
Αδελφή : -Αφού σε ξέρω.....

Εκτοτε στο εξώφυλλο του διαβατηρίου, βάζω αυτοκόλλητο με το όνομά μου

 

[Lalibela]

βαρανασι βραδυ σε μια ταρατσα ξενοδοχειου
εγω και 2 γερμανοι ..

καποια στιγμη η συζητηση φτανει στην αρχαια ελλαδα
πεταγεται ο ενας ...και με ρωτα το ονομα ενος αρχαιου ελληνα
στο μυαλο μου ερχεται ο διογενης ...(το avatar του baba θα ειχε επηρεασει)
ξεκινω λοιπον να περιγραφω τη ζωη του διογενη με το ονομα πυθαγορας ...
ο ενας γερμανος σαστιζει ..αρχιζει τα μα μου ...αλλα τι να πει στην Ελληνιδα που τον διαβεβαιωνει οτι αυτος που ηταν στο πιθαρι ηταν ο πυθαγορας...(να πω οτι ειναι και ομορριζα.. )
επιμενει διακριτικα..
εγω παλι ειμαι βεβαιη ..λεγεται πυθαγορας τελος
στο επομενο μισαωρο και ενω συζηταμε για την καυση ...
πεταγομαι ξαφνιασμενη και αναφωνω ...το διογενη σου περιεγραφα τοση ωρα...

πρεπει να ειμαι λιγο offtopic γιατι δεν ηταν ακριβως αφηρημαδα
οπως πολυ σωστα γραφει ο Σωτηρης Χαιμαντας ..η ινδια ειναι προκληση στη λογικη
το δε βαρανασι οπως πολυ σωστα γραφει ο Τεμπεριδης ...ειναι θεατρο ζωης και θανατου
τον θανατο τον περιμενεις ...εισαι προετοιμασμενος
το θεατρο το βλεπεις εκει ....

 

[nera_gr]

Χτες το βράδυ πήγαμε σε ένα beach party. Είχαμε βγάλει όλες οι κοπέλες τα σανδάλια-παπούτσια-σαγιονάρες μας. Κάποια στιγμή εγώ κρύωσα. Έβαλα τα παπούτσια μου και μαζί με κάτι φίλους πήγαμε να καθίσουμε στο μπαρ.
Στο τέλος της βραδιάς μια κοπέλα έψαχνε τη μια σαγιονάρα της. Ήρθε και ρώτησε κι εμάς "μπα, της λέω, δεν την είδα". Κοιτάμε κάτω, και είδα ότι τόση ώρα φορούσα ένα σανδάλι και μια σαγιονάρα. Και καλά, μες στο σκοτάδι δε φαινόταν. Όμως ούτε καν είχα καταλάβει ότι το ένα ήταν ξύλινο και το άλλο πλαστικό!

Περιττό να πω πόση ώρα με κορόιδευαν...

 

[Vivianaki]

Στις 08:30 αν θυμάμαι καλά, έφευγε το καράβι από Κυλλήνη για Κεφαλονιά εκείνο τον Γενάρη. Έπρεπε να πάω για αποτύπωση και μετά να επιστρέψω γραφείο. Καθώς όμως έτυχε να βρίσκεται και ο αδερφός μου Αθήνα, τον τσακώνω μαζί με μια φίλη του και ξεκινάμε κατά τις 05:00 για Κυλλήνη. Στην κακιά σκάλα, έργα και μας ρίχνουν στον παλιό εθνικό. Χάνουμε έτσι αρκετό χρόνο. Στο Δερβένι ανακαλύπτω ότι δεν έχουμε βενζίνη (το terios είχε κάποιο θέμα με τον δείκτη βενζίνης). Μπαίνουμε στο χωρίο κατά τις 07:00 όπου οι χωριανοί μας στέλνουν από βενζινάδικο σε βενζινάδικο (μάλλον στον κουμπάρο του ο καθένας) όπου τα βρίσκουμε όλα κλειστά. Με τα πολλά, βρίσκουμε ένα αλλά έχουμε χάσει τόσο χρόνο που με αναγκάζει να τρέχω την υπολειπόμενη απόσταση σταθερά με 170 something. Φτάνουμε λιμάνι, βλέπω ένα πορτοκαλί σαπιοκάραβο και ένα άλλο πιο ευπαρουσίαστο, πάω κατευθείαν στην μπουκαπόρτα του και με στέλνουν πίσω στα γκισέ για εισιτήριο. Δύο τα γκισέ, πάω τυχαία στο ένα, βγάζω εισιτήρια και ορμάω στο καράβι. Λίγες ώρες μετά, το καράβι δένει Ζάκυνθο.......

(δηλαδή και στο καράβι άτυχος, και στα γκισέ! Μα εγώ φταίω που το σάπιο πήγαινε Κεφαλονιά?)

Χαχαχαχα,δεν υπάρχετε πραγματικά! Καταρχας ξεκινησατε οδικό ταξίδι και δεν πήγατε να γεμίσετε full από τη προηγούμενη? Και κατα δεύτερον, θα ΄θελα να ξερα πως αντιδράσατε όταν μάθατε που είστε!!

 

[tita]

Πολύ "σουξέ" έγινε το συγκεκριμένο θέμα , με μεγάλη ανταπόκριση και φυσικά έχω ρίξει πολύ γέλιο
Ένα απο τα "καλά" που έχω κάνει είναι την πρώτη φορά που πήγα στο Mall: φτάνω κατευθείαν απο επαρχία και παρκάρω βιαστικά στο parking για να μην στήσω την αδελφή μου που με περίμενε...ανεβαίνω , πίνουμε τον καφέ μας, τα λέμε κι έρχεται η ώρα να φύγει. Εγω, θα έμενα ακόμα λίγο να κάνω κάτι ψώνια που ήθελα. 20 λεπτά αργότερα μου τηλεφωνεί έντρομη η αδελφή μου:-"μου έκλεψαν το αυτοκίνητο" μου λέει! -"Πως γίνεται αυτό?" της απαντώ απορημένη. -"Είμαι τόση ώρα εδω και το ψάχνω αλλά δεν το βρίσκω πουθενά" μου απαντάει..."πρέπει να μου το έκλεψαν". -"Δεν γίνεται, βρε, ψάξε καλύτερα, αν είναι δυνατόν να μην θυμάσαι που το άφησες" της λέω εγω και γελάω με τη γκάφα της. -"Α, να το!" μου λέει μετά απο κανά δυο λεπτά. Μετά απο λίγη ώρα , κατεβαίνω κι εγω να φύγω. Μία ώρα αργότερα μου τηλεφωνεί η αδελφή μου: " Έλα, έφτασες στον Πειραιά?" με ρωτάει...-"Ποιόν Πειραιά, βρε αδελφή, ακόμα το αυτοκίνητο ψάχνω" της λέω!!! Η αδελφή μου ακόμα γελάει...

α, επίσης, μου θύμισες ότι τρεις-τέσσερις φορές έχω ξεχάσει πού έχω παρκάρει το ποδήλατο και ψάχνω 3 πάρκινγκ ποδηλάτων για να το βρω, όπως επίσης στην εστία ξεχνάω αρκετές φορές σε ποιό πλυντήριο ή στεγνωτήριο έχω βάλει τα ρούχα μου. Έχουμε 2 δωμάτια και το καθένα έχει 10 πλυντήρια και 10 στεγνωτήρια. Οπότε όταν βάζω 2 πλυντήρια και μετά έχω 2 στεγνωτήρια καταλαβαίνετε τι γίνεται! (δυστυχώς δεν έχω πάντα την επιλογή να χρησιμοποιήσω το στεγνωτήριο που είναι ακριβώς πάνω από το κάθε πλυντήριο. Στην αρχή θυμόμουν, αλλά μετά από τόσα πλυντήρια, το κεφάλι δεν συγκρατεί πλέον τόσο άχρηστες πληροφορίες)