Ταξιδεύει κανείς χωρίς φωτογραφική μηχανή εκεί έξω;

[alexandrak]

ταξιδευω παντα με φωτογραφικη μηχανη!
βεβαια αν θελω να βγαλω καποιον συγκεκριμενα παντα τον ρωταω εκτος βεβαια αν ειναι γενικο το πλανο!
οι φωτογραφιες με βοηθανε να θυμαμαι λεπτομερειες ή να παρατηρησω κατι νεο που ισως σε στιγμες βιασυνης στο ταξιδι δεν προλαβα να δω!

 

[Bahari]

Ταξίδι χωρίς φωτογραφική; Πλάκα μου κάνετε; Ούτε για αστείο!!! Πώς θα θυμάμαι στα γεράματα (αν έχω πάθει και κανένα αλτσχάιμερ;:roll αυτά που έζησα; Αλλά και τώρα αρκετές φορές μου αρέσει να βλέπω φωτογραφίες από παλιότερα ταξίδια... Βλέποντας παλιές φωτογραφίες αναπολώ τις όμορφες στιγμές που έζησα, ξαναθυμάμαι εικόνες που έχουν ξεθωριάσει στη μνήμη μου, προσπαθώ να θυμηθώ ονόματα περιοχών, δρόμων, μνημείων, ανθρώπων… και όλες αυτές οι θύμησες «περιβάλλουν» γλυκά την καθημερινότητά μου, κάνοντας με να χαίρομαι, να νοσταλγώ, να ονειρεύομαι, να θλίβομαι, με λίγα λόγια να ζω αυτό το ταξίδι όσες φορές θέλω.

 

[kalspiros]

Φωτογραφία ως μέρος ενός ημερολογίου αρχείων. Φωτογραφίες ταξινομημένες ανά χρόνο και μήνα. Η ανάγκη σχετίζεται με την ανάμνηση και όχι το θέμα.
Εσύ όμως ουρανέ, πραγματεύεσαι άλλα πράγματα. Έζησα την φτώχεια των αυτοχθόνων μόνο στην Γκάνα. Είμαι όμως από τους ανθρώπους που δειλιάζουν να σηκώσουν το «όπλο» κυρίως για τον λόγο που παραθέτεις. Δεν φοβάμαι την πιθανή απαίτησή του να μην τον φωτογραφίσω αλλά αισθάνομαι άβολα να αντικατοπτρίζεται στα μάτια του, ένας τυπάκος με nike air, ipod στα αυτιά και την DSC στο χέρι. Άρα φωτογραφίζω ανθρώπους πάντα στα κρυφά και πεταχτά.

 

[Alexandros_T]

Η φωτογραφία είναι μια καλλιτεχνική έκφραση και μια ανεκτίμητη απαθανάτιση μιας στιγμής στό χρόνο. Μια αξιόλογη φωτογραφία μπορεί να τραβηχτεί οπουδήποτε ανά πάσα στιγμή ανεξαρτήτως φτώχιας ή πλούτου, χρώματος των ανθρώπων ή πολιτισμικής απόστασης. Όποιοι έχουν ανακαλύψει μόνο την "τουριστική" διάσταση αυτής της τέχνης δεν έχουν παρά να το ψάξουν λίγο παραπάνω και να ανακαλύψουν τη μαγεία αυτή, της αιωνιότητας μιας στιγμής.

 

[christos71]

παντα ταξιδευω με μια κομπακτ μηχανη.η φωτογραφια δεν ειναι ο αυτο σκοπος του ταξιδιου. μετα απο πολλες φωτογραφιες και πολλη τριβη, μπορεις να νιωσεις ποια πραγματα φωτογραφιζονται. και ποια οχι. στην κων/πολη πχ, μπηκα στην αγια σοφια. δεν προσπαθησα καν να τραβηξω ουταε μια φωτο. δεν ειχε νοημα.

 

[Yorgos]

Κι εγλω τη χρησιμοποιώ ως κομμάτι του ημερολογίου μου τη μηχανή. Δεν παιδεύομαι με το αν ο φωτισμός είναι έτσι, αν θα βγει καλά, δεν είχα ακριβή μηχανή ποτέ μου και ποτέ δεν την ένιωσα ως καταπίεση. Μου αρέσει πολύ να κοιτάω τις φωτογραφίες που έβγαλα μετά από κάθε ταξίδι, να τους βάζω τίτλους και να διαλέγω δυο-τρεις από κάθε ταξίδι. Αλλά δεν ένιωσα ποτέ καταπίεση ή ότι χάνω κάτι από το ταξίδι μου επειδή στην τσέπη μου έχω μια μηχανή που μπορεί να χρησιμοποιήσω ή όχι σε μια δεδομένη στιγμή. Όπως όλα τα πράγματα, αν το χρησιμοποιείς με μέτρο, είναι χρήσιμο, αν όχι είναι πρόβλημα. Μια-δυο φορές που χάλασε/έχασα τη μηχανή μου ένιωσα άβολα που δεν μπόρεσα να συνοδεύσω με εικόνες το ημερολόγιό μου, ειδικά προσωπικές στιγμές (ποιον συνάντησα, με ποιους έφαγα, ένα τύπο που γνώρισα σε ένα λόφο κάνοντας trekking κλπ).

 

[Lyda]

Για μενα δεν εχει νοημα να φωτογραφιζω κτηρια, μνημεια και αξιοθεατα. Τις περισσοτερες φορες επικεντρωνομαι σε ανθρωπους. Οταν βλεπω προσωπα ξανα θυμαμαι ξεχασμενες λεπτομερειες συναισθηματων εκεινης της στιγμης

 

[xenos]

Δεν θα εκανα ταξιδι χωρις φωτογραφικη μηχανη.
Βλεπω τις φωτογραφιες που τραβηξα ξανα και ξανα και μ`αυτον τον τροπο θυμαμαι και ταξιδευω παλι στις αναμνησεις απο τα ταξιδια μου.
Πολυτιμη η φωτογραφικη μηχανη,μονο που καθε φορα επιστρεφω πισω με ολο και περισσοτερες φωτογραφιες.

Εχω ελπιδες γιατρε μου?

 

[maris-lou]

Στα εικοσι χρονια που ασχολουμαι με την φωτογραφια, ελαχιστες ειναι οι στιγμες που την χρησιμοποιησα ως αποδεικτικο της οποιας προσωπικης η ταξιδιωτικης μου εμπειριας.Δεν με βοηθαει ουτε να αποδειξω,ουτε να ανακαλεσω μνημες, μαλλον με παραπλανα διοτι δεν εχει αυθεντικοτητα, μπορει να μην ψευδεται για το "πραγμα",αλλα ψευδεται για το νοημα του!
Η φωτογραφια για μενα ειναι μια τεχνη.Το φωτογραφικο αναφορο ειναι απαλλαγμενο απο το συναισθηματικο βαρος της πραγματικοτητας και κουβαλαει το βαρος του πνευματικου προιοντος και το βαρος του βλεμματος του φωτογραφου.
Η φωτογραφια ο,τι και να απεικονιζει (που μονο ως αφορμη το χρησιμοποιει) μπορει να ειναι μια μετεωρη και ανολοκληρωτη στιγμη, αλλα ειναι ομως μια ολοκληρωμενη εικαστικη προταση του φωτογραφου.Με αλλα λογια η φωτογραφια οπως καθε τεχνη, δεν ειναι χαρα,δεν ειναι λυπη,δεν ειναι νοσταλγια.Ειναι συγκινηση.
Εχοντας τετοια σχεση μαζι της, φωτογραφιζω παντου και διαρκως, χωρις να με ενδιαφερει το που αναφερεται η καθε εικονα,ποιος απεικονιζεται ,ποτε τραβηχτηκε.
Στοχος μου ειναι το κυνηγι του θησαυρου.Απλα μια ομορφη και ενδιαφερουσα εικαστικα εικονα.

 

[mikros oyranos]

Μάλον θα πάρω μια πιο ξεκάθαρη θέση μετά το σχόλιο της maris-Lou.
Οι περισσότεροι γνωστοί φωτογράφοι σπάνια ονομάζουν τη φωτογραφία τέχνη, κυρίως γιατί δεν τους ενδιαφέρει, απλά κάνουν φωτογραφία. Αλλά σ' ενα διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον που έχεις χάσει τον μπούσουλα πόσο τέχνη κάνεις τραβώντας ένα κλικ.Όσο για την renata λίγο κυνική μου φάνηκε, για χάρη των αναμνήσεων στα γεράματα δηλ. τραβάω χωρίς δεύτερη σκέψη.Τώρα θα μου πει κάποιος τι ακριβώς με καίει και το ψάχνω αφου ''φωτογραφία=ανάμνηση πίσω στο σπιτάκι μου''.Ίσως γιατί όταν φωτογραφίζω παρασύρομαι για μια φωτογραφία και οι ηθικοί ενδοιασμοί αδυνατίζουν. Μήπως και γιατί η φωτογραφία γίνεται αυτοσκοπός και ένα είδος ταξιδιωτικού καταναλωτισμού.Γυρνώντας πίσω πόσα άχρηστα πράγματα δεν έχουμε πάρει-που εκει μας φαινόντουσαν χαριτωμένα, πόσες φωτογραφίες παραπανίσιες, πόσες μνήμες άχρηστες. Πάντα αναρωτιόμουνα τώρα που τα ταξίδια γίναν πιο εύκολα, πόσο καταναλωτές είμαστε στο τρόπο που ταξιδεύουμε.

 

[maris-lou]

Μάλον θα πάρω μια πιο ξεκάθαρη θέση μετά το σχόλιο της maris-Lou.
Οι περισσότεροι γνωστοί φωτογράφοι σπάνια ονομάζουν τη φωτογραφία τέχνη, κυρίως γιατί δεν τους ενδιαφέρει, απλ΄κάνουν φωτογραφία. Αλλά σ' ενα διαφορετικό πολιτισμικό περιβάλλον που έχεις χάσει τον μπούσουλα πόσο τέχνη κάνεις τραβώντας ένα κλικ.Όσο για την renata λίγο κυνική μου φάνηκε,

Ολοι οι μεγαλοι φωτογραφοι ονομαζουν αυτο που κανουν τεχνη.Εγω δεν ονομαζω τον εαυτο μου καν φωτογραφο.Αντιμετωπιζω ομως την φωτογραφια ως τεχνη και αγωνιζομαι καθημερινα με πολλη συνεπεια για ενα αξιολογο κλικ που θα με ξεπερναει.

 

[Menia21]

Η φωτογραφία είναι ένα μέσο έκφρασης. Δεν είναι τυχαίο ότι αν πεις σε 10 ανθρώπους να φωτογραφίσουν το ίδιο θέμα, θα δεις 10 διαφορετικές φωτογραφίες. Οσον αφορά τη φωτογράφιση ανθρώπων, τουλάχιστον εγώ δεν έχω ενδοιασμούς σ' αυτό. Σίγουρα δεν θα φωτογραφίσω κάποιον ο οποίος "μου μοιάζει", εκτός κι αν έχει το "κάτι" που θα μου τραβήξει την προσοχή. Το να φωτογραφίζεις ανθρώπους στην Ινδία ή στο Καμερούν δεν είναι κακό, αρκεί να σέβεσαι τον χώρο τους και φυσικά τους ίδιους αν δεν θέλουν να φωτογραφηθούν. Δεν είμαι εγώ αυτή που θα κρίνει τη ζωή τους ή τη φτώχια τους (φτώχια για τα δικά μας δεδομένα πάντα). Επειδή κάποιος φορά κουρελιασμένα ρούχα δεν σημαίνει ότι είναι λιγότερο αξιοπρεπής από τον καλοντυμένο Ευρωπαίο.
Προσωπικά, δεν γίνεται να πάω κάπου και να μην έχω τη μηχανή μαζί μου. Ετσι, μπορώ να δω και να αναπολήσω το τι έκανα και είδα κάποτε, γιατί καλή η μνήμη μας, κάποτε όμως ξεθωριάζει...