Ταξίδι μόνος ή μόνη??

[NightcoreKing]

Υπαρχουν συνταξιδιωτες που κρυωνουν παντα και σου σπανε τα νευρα. Που τα βρισκουν ολα ακριβα. Που εκεινη την περιοδο ειναι σε κριση με το ετερον τους ημισυ και σου πρηζουν το σικωτι γιατι δεν εστειλε μηνυμα. Που βαριουνται να περπατησουν. Που ξυπνανε πολυ νωρις η πολυ αργα. Που κοιμουνται πολυ νωρις η πολυ αργα. Που κανουν κριτικη στο οτι καπνιζεις, στο οτι πινεις, στο τι τρως. Κι εσυ θες να πας με αγνωστο ατομο που μπορει να εχει τα μισα απο αυτα και να γινεσαι τουρμπο καθε μερα αντι να πας μονος? Σηκωνω τα χερια ψηλα.

Ρε εσύ με σταύρωσες δεν είπα ότι είναι καλύτερα η χειρότερα ακριβώς είπα ότι αυτή τη στιγμή παρόλο που θέλω να το τολμήσω το σόλο προτιμώ να πάω με άλλα άτομα ναι ακόμα κ άγνωστα, πιστεύω πως θα τι ευχαριστηθώ περισσότερο, ανάλογα κ το μέρος φυσικά .. @Yorgos πες κι άλλα γιατί θα με σκοτώσουν

 

[underwater]

Ρε εσύ με σταύρωσες δεν είπα ότι είναι καλύτερα η χειρότερα ακριβώς είπα ότι αυτή τη στιγμή παρόλο που θέλω να το τολμήσω το σόλο προτιμώ να πάω με άλλα άτομα ναι ακόμα κ άγνωστα, πιστεύω πως θα τι ευχαριστηθώ περισσότερο, ανάλογα κ το μέρος φυσικά .. @Yorgos πες κι άλλα γιατί θα με σκοτώσουν

Παιδί μου ποιός θα σε σκοτώσει; Γνώμες λέμε, παίρνουμε αφορμή από αυτό που έγραψες για να πούμε ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του και κουβέντα να γίνεται. Εσύ κάνε όπως νιώθεις και πήγαινε με όποιον θες. Δεν είναι απαραίτητο ότι θα περάσεις άσχημα με κάποιον άγνωστο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι απαραίτητο ότι θα περάσεις και καλά.

 

[paefstra]

προτιμώ να πάω με άλλα άτομα ναι ακόμα κ άγνωστα, πιστεύω πως θα τι ευχαριστηθώ περισσότερο, @Yorgos πες κι άλλα γιατί θα με σκοτώσουν

Ξεκιναω με το βασικο: βεβαιωσου πρωτα οτι πλενονται.
Μια βολτα στα ΜΜΜ της Αθηνας το καλοκαιρι θα σε πεισει οτι δεν ειναι συνηθεια ολου του πληθυσμου.

 

[Yorgos]

Δεν μιλαμε για αγνωστους που αν τους παρατησεις δεν θα τους ξαναδεις. Ουτε για γνωστους. Κι εγω αναφερω ατομο με το οποιο προυπηρχε και υπαρχει φιλια, που κανει ταξιδια, αλλα βρεθηκε στο ταξιδι για λαθος λογους. Δεν το περιγραφω ως περιεργο. Μπορει να ειναι σε περιεργη φαση. Οταν προυπαρχει φιλια το παρατημα στη μεση του πουθενα δεν παιζει. Θα κανεις και υπομονη και τον ψυχολογο, αλλα το το ταξιδι παει στραβα.

Εγω παντως ξαναλεω ότι άσχετα αν είναι γνωστοί ή άγνωστοι, προσωπικά οι καταστάσεις που περιγράφεις μου φαίνονται ακραίες και σπάνιες. Με δεκάδες συνταξιδιώτες από πολλές εθνικότητες δεν έχω περάσει ποτέ άσχημα σε ταξίδι. Δε λέω ότι δε θα συμβεί ποτέ, αλλά νομίζω οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ταξιδεύουν με κάποιον στις περισσότερες περιπτώσεις περνάνε καλά. Κοινώς, εμένα η ιδέα του να πάει κάποιος ταξίδι έστω με αγνώστους δε μου φαίνεται καταδικασμένη να αποτύχει, μάλλον πιθανότερο να πετύχει είναι. Αλλά κι αν αποτύχει, δεν είναι χωρίς διεξοδο: συνεχίζεις μόνος σου. Δε θα σήκωνα και τα χέρια ψηλά, δε μου φαίνεται καθόλου παλαβή ιδέα. Παλαβό μου φαίνεται να θεωρούμε πως το πιθανότερο είναι να πέσει σε παλαβους ο άνθρωπος.

 

[8avos]

Ρε παιδιά που τους βρίσκετε όλους τους περίεργους; εγώ 20 χρόνια ταξιδεύω με ανθρώπους, γνωστούς και άγνωστους, δεκαδες στο συνολο τους ναι ακομη και ελληνες, δεν είχα καμία δυσάρεστη εμπειρία.

Ωραίο είναι το σολο, αλλά με παρέα είναι καλύτερα για μένα. Υπάρχει μια τάση εξιδανικευσης του σόλο, αλλά έχει και αρνητικές πλευρές. Αλήθεια είναι πάντως πως έχεις πιο πολύ χρόνο να τον εαυτό σου και με τους ντόπιους. Έχω κάνει πολλά σόλο, από μήνες περπατωντας στην Κίνα (μακαρι να ειχα παρεα), μέχρι τρεις μήνες στην Ινδία (πιο ευκολος προορισμός για σόλο , τη μισή Ινδονησία κλπ. Το ταξίδι με παρέα είναι σχεδόν πάντα καλυτεροκαι θπαρψογν και προορισμοι που δε θα πήγαινα μόνος, π.χ Αφρική . Τώρα αν βρεις αυτούς τους περίεργους που αναφέρονται πιο πάνω, Ε τι να πω, τους παρατάς και συνεχίζεις, δεν έχεις υπογράψει και συμβόλαιο.

Για μια στιγμή νομιζα οτι βρισκόμουν στο νήμα "Έλληνες σε σχέση με άλλους λαούς".

 

[MVSylvia]

Εμένα μου αρέσουν και οι 2 τρόποι, αλλά το ταξίδι είναι αρκετά διαφορετικό συγκριτικά.

Με παρέα (μαξ 3 άτομα σύνολο, δεν το συζητώ για παραπάνω) συζητάς πάνω σε αυτά που βλέπεις, γελάς με καταστάσεις που μόνος ίσως και να πανικοβαλόσουν, γενικά γελάς, τολμάς περισσότερο, υπάρχει διαμερισμός κόστους όταν παίζουν τοπικές μετακινήσεις με οδηγό τρεκ ή οδηγό αυτοκινήτου, ακόμα και η διαμονή κατεβαίνει σε κόστους, όταν κάτσει η στραβή λύνεται η κατάσταση πιο ψύχραιμα γιατί νιώθεις πιο ασφαλής όταν είσαι με άλλους. Υπάρχει κ ο ενθουσιασμός της κοινής εμπειρίας. Επίσης υπάρχουν πολλοί προορισμοί που ειδικά αν είσαι γυναίκα, είναι λίγο αναγκαίο να είσαι με άλλους.

Μόνος όμως απολαμβάνεις πολύ διαφορετικά αυτό που βλέπεις, εκεί που είσαι, το ζεις πολύ αλλιώς. Αλλιώς να είμαι στο Άνγκορ για παράδειγμα μόνη, αλλιώς με άλλους δίπλα, αφαιρεί πολύ από τη συγκέντρωση της στιγμής. Δεν είμαι καλή στα λόγια και δεν μπορώ να το περιγράψω καλά αυτό που θέλω να πω. Αν μου έλεγαν ότι έπρεπε να διαλέξω έναν από τους 2 τρόπους αναγκαστικά, θα επέλεγα το σόλο.

Και ναι, πιστεύω ότι με κάποιον άγνωστο, μπορεί να έβγαινε πολύ καλά η φάση. Πιο πιθανό από γνωστό. Οκ, θα τα πείτε λίγο πριν φύγετε και θα ξεκαθαρίσετε σαν ενήλικοι κ ακομπλεξάριστοι άνθρωποι, ότι αν δεν την παλεύει ο ένας με τον άλλον, θα γυρνοβολάτε μόνοι σας, ο καθένας όπου θέλει.

 

[underwater]

Δε θα σήκωνα και τα χέρια ψηλά, δε μου φαίνεται καθόλου παλαβή ιδέα. Παλαβό μου φαίνεται να θεωρούμε πως το πιθανότερο είναι να πέσει σε παλαβους ο άνθρωπος.

Ξέρεις τι, δεν είναι απαραίτητο να είναι "παλαβός" κάποιος για να χαλάσει ένα ταξίδι. Για μένα είναι θέμα χημείας. Μια μέτρια χημεία οδηγεί σε μια χλιαρή συναναστροφή, όπου δεν θα περάσεις και χάλια, δεν θα περάσεις και όμορφα όμως. Και αν δεν ξέρεις καλά και τον άλλο και δε μπορείς να του τα πεις όσο χύμα θα τα έλεγες σε έναν κολλητό, εντάξει, είναι ένας περιορισμός. Και πες αν πας κάπου για 1-2-3 μήνες, εντάξει, τον "παρατάς" και μικρό το κακό. Όταν όμως οι περισσότεροι συνήθως ταξιδεύουμε κάπου από λίγες μέρες μέχρι λίγες εβδομάδες είναι κρίμα. Από την άλλη και καλά να μην πάει σίγουρα δε χάλασε και ο κόσμος, μακάρι αυτά να ήταν τα προβλήματα.

 

[s-travelholic]

Το νόμισμα έχει δύο όψεις.Έχω κάνει πολλά ταξίδια με παρέα, γνωστούς και αγνώστους. Αυτό που έχω να πω είναι ότι η ταξιδιωτική "χημεία" μπορεί να υπάρχει είτε είναι φίλοι χρόνια, είτε τελείως άγνωστοι. Δεν είναι δεδομένο ότι μπορείς να περάσεις καλά με κάποιον φίλο, αν δεν θέλετε τα ίδια πράγματα στο ταξίδι. Αλλά αν πετύχει η χημεία το ταξίδι με παρέα είναι για μένα το ιδανικότερο, να μπορείς να μοιράζεσαι τις ομορφιές που συναντάς .

Επειδή όμως έχω κάνει ακόμα περισσότερα ταξίδια μόνη μου, σίγουρα πέρασα υπέροχα και μόνη μου , άσε που όταν είσαι solo γίνεσαι περισσότερο ανοικτός σε γνωριμίες και περισσότερη περιπέτεια.
Οπότε θα έλεγα ότι δεν διστάζουμε να ταξιδεύουμε μόνοι ή με παρέα ανάλογα με τις συνθήκες. Πάντα το ταξίδι θα είναι υπέροχο.
p.s Μόλις γύρισα από ένα ταξίδι έξι εβδομάδων στην Κεντρική Αμερική, ΜΟΝΗ ΜΟΥ. Δεν είχα κλείσει τίποτα εξ αρχής και έτσι επειδή μου ήρθε, πετάχτηκα για λίγες ημέρες στο Ελ Σαλβαδόρ. Όταν είσαι μόνος σου, ρωτάς απλά τον εαυτό σου!

 

[duty_free]

Και δεν ειπα το κυρυφαιο: συντροφια σε ταξιδι που τα 'χει με παντρεμενο ατομο το οποιο τελικα περνα τις διακοπες με την οικογενεια του. Εκει να δεις δραματα, ειδικα αν εχει στοιχεια drama queen (μου εχει τυχει).

Δεν κατήλαβα το περιγραφέν σύμπλεγμα, μου κάνει πιό δαιδαλώδες και από εκείνο που σκηνοθέτησε ο Ντολμανσέ εις την φιλοσοφίαν της σιφινιέρας.

 

[paefstra]

Ξέρεις τι, δεν είναι απαραίτητο να είναι "παλαβός" κάποιος για να χαλάσει ένα ταξίδι. Για μένα είναι θέμα χημείας.

Ξερω οτι η ταση στο φορουμ ειναι να γινονται ταξιδια απο single ατομα αλλα θα τολμησω να βαλω την παραμετρο "μαμαδες με παιδια" . Τι να κανουμε, εκπροσωπω αυτη τη συνομοταξια .

Το εχω ζησει καποιες φορες και στεφθηκε με αποτυχια, με αποτελεσμα να μην το επιλεγω πλεον παρα μονο με προσεκτικα δοκιμασμενη παρεα. Στη συναναστροφη για λιγες ωρες ολα μοιαζουν νορμαλ, αλλα στο ταξιδι διαπιστωνεις οτι δεν χαλανε κανενα χατηρι του παιδιου τους, ακομη και την πιο μεγαλη απαιτηση και εσυ εχεις συζητησει απο πριν τους περιορισμους. Ενδεικτικα βρεθηκαμε σε παιχνιδαδικο του Λονδινου που η αλλη μαμα αγορασε στο παιδι της μπαλα ποδοσφαιρου 130 ευρω και επρεπε να εξηγω στο δικο μου οτι δεν μας παιρνει. Οτι εχει αλλα στανταρ σε θεματα ευγενειας των παιδιων με αποτελεσμα να ντρεπομαστε στα μαγαζια που πηγαιναμε. Οτι εχουν αλλα στανταρ στο τι θεωρουν ταλαιπωρια και θεωρουν μια πολυ πρωινη πτηση παιδικη κακοποιηση. Αλλα στανταρ στο οτι καθε μερα πιτσα ειναι νορμαλ διατροφη. Οτι επρεπε να πηγαινουμε καθε μερα νεροτσουληθρες αλλαζοντας το προγραμμα γιατι δεν τολμουσε να πει ο γονιος οχι. Μου εχουν τυχει κι αλλα. Αυτα δεν ειναι παλαβα, ειναι τροπος ζωης αρκετα συχνος μαλιστα που μπορει καθε βραδυ να σε αφηνουν προβληματισμενο. Οκ ο @Yorgos εχει αλλες εμπειριες απο σινγκλ καταστασεις, αλλα υπαρχουμε κι εμεις. Διπλο και τριπλοσκεφτομαι ποιον παιρνω μαζι πλεον και οι πειραματισμοι τελος, παρολο που ολες βρισκουν ωραια την ιδεα να οργανωσω ενα ταξιδι "εγω που ξερω απο αυτα" , εγω ομως λεω περισσοτερα οχι παρα ναι.

 

[Earth Citizen]

Εγω παντως ξαναλεω ότι άσχετα αν είναι γνωστοί ή άγνωστοι, προσωπικά οι καταστάσεις που περιγράφεις μου φαίνονται ακραίες και σπάνιες.

Μπορεί να είναι λίγο ακραίες αλλά δεν είναι τόσο σπάνιες...

Προσωπικά έχω καταλήξει ότι η ταξιδιωτική μου παρέα μπορεί να αποτελείται από μάξιμουμ 4 άτομα, ιδανικά 2-3. Έχω κάνει το υπέρτατο λάθος να ταξιδέψω με άλλες 5(!) γυναίκες που κάποιες κιόλας δε γνωριζόμασταν καθόλου μεταξύ μας. Αποτέλεσμα να ζω περιστατικά τύπου έλα μαζί μου για ψώνια (ειδικά στα ταξίδια τα μισώ) γιατί δε μιλάω καλά αγγλικά, φοβάμαι να πάω εκεί μόνη μου (όπου "εκεί" ήταν κυριολεκτικά δύο στενά παραδίπλα), δεν ξέρω να διαβάζω τον χάρτη και θα χαθώ κι άλλα τέτοια υπέροχα
Εννοείται τις παράτησα όλες εκτός από μία και κάναμε τα δικά μας.

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω προτιμώ χίλιες φορές να πάω κάπου που θέλω μόνη μου από το να πάω με την λάθος παρέα ή να μην πάω καθόλου.

 

[KIKI]

Θα συμφωνήσω με @paefstra και με όλους όσους εκφράζουν προβληματισμούς πάνω στο να ταξιδέψει κανείς με "άσχετο" κόσμο προκειμένου να μην το κάνει μόνος. Προσωπικά έχω κάνει πάρα πολλές φορές μοναχικά ταξίδια και ακόμα περισσότερες έχει τύχει να περάσω μόνη μέρος ενός ευρύτερου ταξιδιού. Πάντα ενθαρρύνω τους άλλους να ταξιδεύουν solo και πάντα υποστήριζα ότι "καλύτερα μόνος/η παρά με χλιαρή παρέα/καλύτερα μόνος/η παρά να καταλήξεις να μην πας καν το ταξίδι".

Παρ' όλα αυτά, άνθρωπος είμαι κι εγώ και ενίοτε "λυγίζω". Πριν 3μιση περίπου χρόνια είχα χωρίσει από μακροχρόνια σχέση και είχα περάσει και κάποια γενικότερα ζόρια και ήμουν σε μια περίοδο τρελής ανακούφισης και απελευθέρωσης, όπου ήθελα να κάνω συνέχεια πράγματα, να γνωρίζω ανθρώπους, να κοινωνικοποιούμαι και γενικά επεδίωκα να περνάω καλά με θετικούς και ενδιαφέροντες ανθρώπους. Σε αυτό το πλαίσιο είχα κλείσει απανωτά ταξίδια στο εξωτερικό, τα περισσότερα με εξαιρετικές παρέες, αλλά όχι όλα. Έκλεισα λοιπόν (και εν τέλει πήγα) δύο (!) ταξίδια με ένα άτομο το οποίο θεωρώ αξιόλογο μεν, πολύ ιδιόρρυθμο δε, με το οποίο δεν είχε τύχει να συναναστραφούμε επαρκώς πριν και με το οποίο σίγουρα έχουμε αρκετά διαφορετικά γούστα, τρόπο σκέψης, αντιδράσεις. Το αποτέλεσμα ήταν να επιστρέψουμε από το δεύτερο ταξίδι μες στην ψυχρότητα (χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός λόγος), να μην περάσει κανένας μας όσο καλά θα μπορούσε και στο τέλος να καταλήξουμε να κάνουμε έναν από τους πιο ομηρικούς καυγάδες στην ιστορία των ομηρικών καυγάδων. Στα παραπάνω με δυσκόλεψε ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι το συγκεκριμένο άτομο έπρεπε για διάφορους λόγους να το βλέπω μετά πάρα πολύ συχνά.

Από εκείνη τη στιγμή λοιπόν αποφάσισα να ξαναγυρίσω στην παλαιότερη "ακαμψία" μου σχετικά με το ζήτημα. Ταξίδια μόνο με το σύντροφό μου, την αδερφή μου και λίγους αλλά καλούς φίλους, με τους οποίους υπάρχει χημεία, αλληλοκατανόηση και κοινά "θέλω" (πχ @fenia42 ). Και όταν για κάποιο λόγο δε γίνεται ή δε μπορεί να ακολουθήσει κάποιο από αυτά τα άτομα πηγαίνω μόνη. Και σε φάσεις που μπορεί να μην έχω κέφι να ταξιδέψω μόνη απλά δεν ταξιδεύω. Όχι πειραματισμοί, όχι χλιαρές καταστάσεις, όχι εντάσεις.

(Υποσημείωση: και με το σύντροφό μου έχει τύχει να διαφωνήσω σε ταξίδι και με την αδερφή μου και με φίλους μου. Δε λέω ότι τα πάντα είναι συνέχεια ιδανικά. Αλλά παιδιά είναι τελείως διαφορετικό να διαφωνήσεις με κάποιον που ξέρεις ότι υπάρχει μια χ κατανόηση, αγάπη και σεβασμός από το να διαφωνήσεις με κάποιον άσχετο/ιδιόρρυθμο/νευρικό. Σε αυτή τη φάση προτεραιοποιώ την ψυχική μου υγεία, αν είναι να γυρίσω από κάπου περισσότερο τσιτωμένη από όσο έφυγα, εντάξει, καλύτερα να κάτσω σπίτι μου).

Με κάλυψες απόλυτα !