Ταξίδι μόνος ή μόνη??

[Kati]

Τρώτε μόνοι σας όταν ταξιδεύετε εντός Ελλαδας;; (οχι junk food) πειτε καμια εμπειρία...

Μόνο σε αυτό κολλαω για να ταξιδέψω μόνη

Αν δε θες να φας σε εστιατόριο μόνη, το παίρνεις πακετάκι και τρως στο δωμάτιο σου, σε κάποιο πάρκο πιο χαλαρά, στη θάλασσα. Γιατί να κολλάς σε αυτό;

 

[STKF]

Μόνο σε αυτό κολλαω για να ταξιδέψω μόνη

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κολλάς σε αυτό. Αν θέλεις εξήγησέ το λίγο.
Τι το περίεργο υπάρχει στο να φάει κάποιος μόνος του? Πείνασε και έκατσε να φάει.
Νομίζω ότι θα έπρεπε να σε απασχολούν πιο θεμελιώδη ζητήματα. Για παράδειγμα αν το φαγητό θα είναι νόστιμο, η μπύρα επαρκώς κρύα κ.λ.π.

 

[iwannalyk]

Εννοειται και να ταξιδεψεις μονη σου! Εχω παει Μαλτα, Βουκουρεστι, Μπρασοβ, Σοφια, Φιλιπουπολη, Μαρακες, Φεζ, Εσσαουιρα, Μαδριτη, Σεβιλλη και Βαρσοβια μονη μου!!

Καθε ταξιδι ειναι μια προκληση με τον εαυτο σου. Σιγουρα θα γνωρισεις ατομα, και θα δεις οτι τελικα πολλοι το τολμουν!!

 

[Eiria]

Αν δε θες να φας σε εστιατόριο μόνη, το παίρνεις πακετάκι και τρως στο δωμάτιο σου, σε κάποιο πάρκο πιο χαλαρά, στη θάλασσα. Γιατί να κολλάς σε αυτό;

Πολλα μαγαζία δεν κάνουν πακετάκια. Είναι και το άλλο αυτοί οι κολοκυθοκεφτέδες οι ατιμοι, τρώγονται εκείνη την ώρα!

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κολλάς σε αυτό. Αν θέλεις εξήγησέ το λίγο.
Τι το περίεργο υπάρχει στο να φάει κάποιος μόνος του? Πείνασε και έκατσε να φάει.
Νομίζω ότι θα έπρεπε να σε απασχολούν πιο θεμελιώδη ζητήματα. Για παράδειγμα αν το φαγητό θα είναι νόστιμο, η μπύρα επαρκώς κρύα κ.λ.π.

Δεν είναι περίεργο να φάει κάποιος μόνος του. Απλά δεν νίωθω άνετα, ειδικά όταν το μαγαζί είναι γεμάτο κ γεμάτο παρέες. Πέρυσι κάποια στιγμή που έπρεπε να φάω μόνη μου όταν τελικά το πήρα απόφαση, οι σερβιτόροι με ρωτούσαν πως κ μόνη μου κτλ :-/

Εννοειται και να ταξιδεψεις μονη σου! Εχω παει Μαλτα, Βουκουρεστι, Μπρασοβ, Σοφια, Φιλιπουπολη, Μαρακες, Φεζ, Εσσαουιρα, Μαδριτη, Σεβιλλη και Βαρσοβια μονη μου!!

Καθε ταξιδι ειναι μια προκληση με τον εαυτο σου. Σιγουρα θα γνωρισεις ατομα, και θα δεις οτι τελικα πολλοι το τολμουν;;!!

Θέλω να παω διακοπές αρχές Αυγούστου εντός Ελλάδος. Στην Ελλάδα το τολμούν;; Γιατί οταν χρειάστηκε πέρυσι να φάω μόνη μου με ρωτούσαν οι σερβιτόροι πως κ μόνη κ τέτοια. Τους απάντησα αλλά ήρθα σε δύσκολη θέση. Εσυ το έχεις κάνει εδώ στην Ελλάδα; Νομίζω στο εξωτερικό εχουν άλλη νοοτροπία κ ταξιδεύουν αρκετοί μόνοι τους. Ασε που εκεί υπάρχουν κ πολλά hostel οπότε θες δεν θες θα γνωρίσεις κόσμο.

 

[iwannalyk]

Θέλω να παω διακοπές αρχές Αυγούστου εντός Ελλάδος. Στην Ελλάδα το τολμούν;; Γιατί οταν χρειάστηκε πέρυσι να φάω μόνη μου με ρωτούσαν οι σερβιτόροι πως κ μόνη κ τέτοια. Τους απάντησα αλλά ήρθα σε δύσκολη θέση. Εσυ το έχεις κάνει εδώ στην Ελλάδα; Νομίζω στο εξωτερικό εχουν άλλη νοοτροπία κ ταξιδεύουν αρκετοί μόνοι τους. Ασε που εκεί υπάρχουν κ πολλά hostel οπότε θες δεν θες θα γνωρίσεις κόσμο.

Η αληθεια ειναι οτι στην Ελλαδα δεν εχω ταξιδεψει μονη μου. Προτιμω στο εξωτερικο.. ισως θα συμφωνησω μαζι σου οτι στην Ελλαδα θεωρειται λιγο "περιεργο".. έχω κάνει μονο κάποιες μονοημερες αλλα εως εκει.. για που σκεφτεσαι?
Ενας φιλος μου προσφατα πηγε στη Ροδο, 6 μερες μονος του, έμεινε σε hostel και πέρασε εκπληκτικά.

 

[Eleni_]

Χρειάστηκε και εκανα διακοπές μόνη μου για τρία συνεχόμενα καλοκαίρια.

Την πρώτη χρονιά πήγα Σύρο. Οικογενειακό νησί με πολύ καλή συγκοινωνία. Θες γιατί ηταν η πρώτη μου φορά μόνη, θες γιατί ως γνωστόν η Συρος είναι η κυρά των Κυκλάδων, υπηρξαν φορές που αισθάνθηκα να με κοιτούν περιεργα την ωρα του φαγητού. Μάλιστα μια-δυο φορές χωρίς να με ρωτησουν έφεραν 2 σερβίτσια. Με αυτοπεποίθηση και χαμογελο εξηγουσα οτι ήμουν μόνη.

Την επόμενη χρονιά πήγα στην Αμοργό. Εμένα στα Θολάρια. Πηξιμο οι συγκοινωνίες αλλά ανεπανάληπτες οι παραλίες. Και το πιο σημαντικό δεν ένιωσα ουτε για μια στιγμή μονη μου! Η αίσθηση που μου εχει μείνει ακόμα είναι οτι το νησί ήταν μια τεράστια παρέα, μια τεράστια αγκαλιά. Και για αυτό το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Την τρίτη χρονιά σειρά ειχε η Συμη. Με μια λεξη... Ησυχαστήριο! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Οι ταβέρνες έκλειναν 22.00. Είπαμε Ησυχαστήριο! Όμορφα μεν, ησυχαστήριο δε!

Να το κάνεις! Είναι εκπληκτική εμπειρία!

 

[dwra71]

Καλησπέρα, διακοπές μόνη μου είχα κάνει πριν χρόνια κάπου το 2007, όταν πήγα Ρόδο. Βέβαια είχα κανονίσει να βρεθώ με κάποιους φίλους μου εκει, αλλά δεν ήταν πολλές οι ώρες που ήμασταν μαζί, οπότε τον περισσότερο χρόνο ήμουν μόνη. Η αλήθεια είναι οτι ένιωθα άβολα στα εστιατόρια ή στις ταβέρνες που πήγαινα για φαγητό, ειδικά τις πρώτες μέρες, μετά συνήθισα, και δε με ενοχλούσε. Δύσκολα ήταν σε καφετέριες ή σε μπαρ, αν τύχαινε να πάω. Με πείραζε που δεν είχα παρέα, αλλά με ενα βιβλίο, ένιωθα καλά. Στο ξενοδοχείο δε, είχα κάνει τις καλύτερες γνωριμίες
Να το κάνεις, ο τολμών νικά λένε, οπότε λίγο παραπάνω ρίσκο χρειάζεται. Όσο για το φαγητό όλα είναι μια συνήθεια μη κολλάς

 

[Earth Citizen]

Τρώτε μόνοι σας όταν ταξιδεύετε εντός Ελλαδας;; (οχι junk food) πειτε καμια εμπειρία...

Μόνο σε αυτό κολλαω για να ταξιδέψω μόνη

Πολύ πιο παλιά μου ακουγόταν περίεργο κάποιος να ταξιδέψει μόνος κι εννοείται και να τρώει/πίνει μόνος. Αργότερα, που μεγάλωσα, ωρίμασα ( ) και μεγάλωσε το ταξιδιωτικό μικρόβιο που πάντα είχα μέσα μου, συνειδητοποίησα ότι καθόλου περίεργο δεν είναι να ταξιδεύει κάποιος μόνος. Υπάρχουν εξάλλου πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να συμβαίνει αυτό. Προσωπικά ανήκω στην κατηγορία όσων δεν μπορούν να περιμένουν αιώνια μέχρι να συμβαδίσουν τα προγράμματα/οικονομικά της παρέας μου με τα δικά μου οπότε απλά φεύγω μόνη μου. Όταν λοιπόν έχουμε πάρει ήδη την "μεγάλη" απόφαση να ταξιδέψουμε μόνοι και δεν το βρίσκουμε περίεργο γιατί να κολλάμε στο "πρόβλημα" του να φάμε μόνοι;;; Το φαγητό, πέρα από μια βασική ανάγκη, είναι επίσης και σημαντικό στοιχείο ενός ταξιδιού γενικότερα (τουλάχιστον κατ' εμέ).
Κατά βάθος να ξέρεις ότι κανείς τριγύρω σου δεν ασχολείται με το ότι εσύ τρως μόνος. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ κανένα περίεργο βλέμμα ούτε από το προσωπικό ούτε από υπόλοιπους πελάτες. Και ακόμα κι αν υπάρξει, απλά τους αγνοείς και απολαμβάνεις τη στιγμή (και το φαγητό σου )

Και ναι, έχω φάει μόνη μου κάμποσες φορές σε ταξίδι μου στην Ελλάδα. Και το κρασί μου πήρα και χωρίς βιβλίο/κινητό ήμουν και χάζευα τριγύρω μου χαλαρά κι ωραία και όλα καλά

Γιατί οταν χρειάστηκε πέρυσι να φάω μόνη μου με ρωτούσαν οι σερβιτόροι πως κ μόνη κ τέτοια. Τους απάντησα αλλά ήρθα σε δύσκολη θέση. .

Μπορεί να ενδιαφέρονταν για άλλα πράγματα γι' αυτό να ρωτούσαν

Αυτοί βασικά θα έπρεπε να ντρέπονται που έκαναν τέτοιες ερωτήσεις κι όχι εσύ...

 

[underwater]

Τρώτε μόνοι σας όταν ταξιδεύετε εντός Ελλαδας;; (οχι junk food) πειτε καμια εμπειρία...

Μόνο σε αυτό κολλαω για να ταξιδέψω μόνη

Λοιπόν παιδιά, δεδομένου ότι η Ελλάδα είναι ακόμα και σήμερα μια μικρή και συντηρητική κοινωνία και την ξενίζουν πράγματα που ώρες-ώρες απορώ για ποιό λόγο να ασχολείται κανείς μαζί τους (βλ. το να τρώει κάποιος έξω μόνος), δεν μου φαίνεται περίεργο να ακούω ανθρώπους να έχουν τέτοιες "ανησυχίες".

Στην πραγματικότητα όλα αυτά πηγάζουν από τον τρόπο που έχουμε μεγαλώσει μέσα στην ελληνική κοινωνία και κατά τη γνώμη μου είναι τρομερά απελευθερωτικό να τα αψηφούμε.

Εγώ ξεκίνησα να τρώω έξω μόνη αρκετά χρόνια πριν, όταν ήμουν φοιτήτρια. Καθώς ασχολούμουν με πολλές δραστηριότητες, η Αθήνα είναι μεγάλη πόλη και τα πηγαινέλα με ΜΜΜ εφιαλτικά, συχνά προτιμούσα να τσιμπήσω κάτι στο κέντρο από το να ανέβω στο σπίτι μου και να ξανακατέβω. Στην αρχή ίσως να ντρεπόμουν λίγο, αλλά σύντομα μου πέρασε. Απλά προσπαθούσα να βρίσκω μέρη του γούστου μου και της αισθητικής μου, διάβαζα και το βιβλίο μου και όλα ήταν εύκολα και απλά.

Στη συνέχεια πήγα για μεταπτυχιακό στη Σκωτία και η αλήθεια είναι ότι για τους περισσότερους φοιτητές το φαγητό έξω ήταν μια πολυτέλεια. Για την ακρίβεια δοκίμαζα εστιατόρια συνήθως με άλλους Έλληνες (στερεοτυπικά καλομαθημένοι ) ή όταν φιλοξενούσα κόσμο (από Ελλάδα ). Οπότε μια φορά στις δεκαπέντε που ήθελα να απολαύσω περιποίηση και να μη μαγειρέψω η ίδια το φαγητό μου έτρωγα έξω μόνη μου!

Έτσι, όταν ξεκίνησα τα σόλο ταξίδια ήμουν ήδη συμφιλιωμένη με αυτό και γενικά το απολαμβάνω. Κάποιες φορές θα μου πιάσουν κουβέντα, αλλά γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απορροφημένοι στη σκέψη τους και στο μικρόκοσμό τους. Εννοείται ότι προτιμώ να γευματίζω με παρέα και να συζητώ παράλληλα, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν περνάω καλά τρώγοντάς μόνη μου. Άλλωστε, επειδή είμαι χορτοφάγος βρίσκω ευκαιρία να πηγαίνω σε χορτοφαγικά εστιατόρια, που συχνά οι παρέες μου δε θέλουν.

Τέλος, να πω ότι το φαγητό έξω πολλοί το βλέπουν σαν τρομερή έκθεση και σαν το "τελευταίο σκαλί" της μοναχικότητας. Θα πρότεινα σε όποιον σκέφτεται να ταξιδέψει μόνος να μπει σε μια σταδιακή διαδικασία πραγματοποίησης "μοναχικών δραστηριοτήτων", ούτως ώστε να του έρθει πιο ομαλά. Εγώ πχ από μικρή κάνω διάφορα πράγματα μόνη, πχ σινεμά, συναυλίες, εκθέσεις, εκδρομούλες κλπ. Με κουράζουν τα ατέρμονα κανονίσματα, οπότε αν θέλω πολύ να πάω κάπου και δεν ψήνεται ο σύντροφός μου ή 1-2 άλλα κοντινά άτομα πηγαίνω μόνη. Από ένα σημείο και μετά δεν μου κάνει αίσθηση.

Συγγνώμη για την πολυλογία, ελπίζω να βοήθησα!

 

[North66]

Στην αγγλοσαξονική Ευρώπη αν πας να φας μόνος σου σε εστιατόριο παίζει να σε χρονομετρούν πότε θα τελειώσεις που τους έχεις πιάσει ο 'γύφτος' ένα ολόκληρο τραπέζι. Κατ' τ' άλλα είναι ευγενικοί και προοδευτικοί (μέχρι φυσικά να μάθεις τι λένε στη γλώσσα τους για τον μοναχικό τουρίστα που εξυπηρετούν στα αγγλικά).

 

[sinefoula]

αναλογως παιδια πως την βλεπει τη μοναχικοτητα ο καθενας.αν ειναι επιλογη ειναι η υπερτατη ευτυχια....αν ειναι αναγκη ειναι και δυστυχια καμια φορα........εχοντας υπαρξει πολλες φορες με ανθρωπους που δεν ηθελα διπλα μου...παντρεμενη εις διπλουν και χωρισμενη εις διπλουν.......οποτε σογια,συμπεθερια,φιλοι που δεν επελεξα,και πολλα αλλα τραπεζωματα ελεινα χαχαχα γελαω τωρα τοτε δεν γελαγα.......σε φαση ειμαστε μια χαρουμενη ατμοσφαιρα ειμαστε.....μετα λοιπον απο ενα λοχο σογιων.....ειμαι μονη επιτελους...εχω τον φιλο μου,μακρια στο παρισι κι αγαπημενοι,αλλα μ αρεσει να ταξιδευω πλεον μονη μου......δεν υπαρχει μεγαλυτερη ευτυχια απ το να τρως μονη κοιτωντας το πληθος.......θα θελα να ειχα χρηματα να εχω και τα παιδια μου στα ταξιδια αλλα δεν με περνει...θα ταξιδευουν κι εκεινα μια μερα και θα μου λενε ιστοριες οταν εγω θα μαι γιαγια......μεγαλη υποθεση παιδια να επιλεξεις τη μοναχικοτητα.........θελει κοτσια και εμπειρια.......καποτε ηρθα πατμο μονη μου,βρεθηκα παντρεμενη.......ακομα εδω ειμαι κι ας χωρισαμε........με μια πιρογα φευγω και γυριζω ομως......βασικα ζηστε το οτι κι αν ειναι και μην απολογηθητε σε κανεναν ΠΟΤΕ δεν χρειαζεται......καλα ταξιδια!
μαλτα χαζευω για μαρτη ασχετο!

Χρειάστηκε και εκανα διακοπές μόνη μου για τρία συνεχόμενα καλοκαίρια.

Την πρώτη χρονιά πήγα Σύρο. Οικογενειακό νησί με πολύ καλή συγκοινωνία. Θες γιατί ηταν η πρώτη μου φορά μόνη, θες γιατί ως γνωστόν η Συρος είναι η κυρά των Κυκλάδων, υπηρξαν φορές που αισθάνθηκα να με κοιτούν περιεργα την ωρα του φαγητού. Μάλιστα μια-δυο φορές χωρίς να με ρωτησουν έφεραν 2 σερβίτσια. Με αυτοπεποίθηση και χαμογελο εξηγουσα οτι ήμουν μόνη.

Την επόμενη χρονιά πήγα στην Αμοργό. Εμένα στα Θολάρια. Πηξιμο οι συγκοινωνίες αλλά ανεπανάληπτες οι παραλίες. Και το πιο σημαντικό δεν ένιωσα ουτε για μια στιγμή μονη μου! Η αίσθηση που μου εχει μείνει ακόμα είναι οτι το νησί ήταν μια τεράστια παρέα, μια τεράστια αγκαλιά. Και για αυτό το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Την τρίτη χρονιά σειρά ειχε η Συμη. Με μια λεξη... Ησυχαστήριο! Κυριολεκτικά και μεταφορικά! Οι ταβέρνες έκλειναν 22.00. Είπαμε Ησυχαστήριο! Όμορφα μεν, ησυχαστήριο δε!

Να το κάνεις! Είναι εκπληκτική εμπειρία!

εμενα με ρωταν παντα ποσα σερβιτσια να φερουν κι αν περιμενω παρεα απ την παραγγελια που θα κανω,στην ελλαδα κυριως.....απανταω τρωω πολυ για να μαι αερατη και τελειωνει η υποθεση........!καλη συνεχεια!

 

[Dina Z]

Τι το περίεργο υπάρχει στο να φάει κάποιος μόνος του? Πείνασε και έκατσε να φάει. Νομίζω ότι θα έπρεπε να σε απασχολούν πιο θεμελιώδη ζητήματα. Για παράδειγμα αν το φαγητό θα είναι νόστιμο, η μπύρα επαρκώς κρύα κ.λ.π

Εμένα πάλι το πρόβλημά μου είναι που δεν έχω με ποιον να τσουγκρίσω το ποτήρι με την μπύρα.
Στο σπίτι ok τσουγκρίζω και με το μπουκάλι. Eξω δεν το έχω τολμήσει ...... ακόμα

αναλογως παιδια πως την βλεπει τη μοναχικοτητα ο καθενας.αν ειναι επιλογη ειναι η υπερτατη ευτυχια.

θελει κοτσια και εμπειρια.

Πόσο συμφωνώ με κάθε σου λέξη! Θεωρώ πως η μοναχικότητα - ακόμα και όταν δεν είναι η πρώτη μας επιλογή - αλλά προκύπτει ως το ''μη χείρον βέλτιστον'' ακόμα και τότε, προϋποθέτει γερά κότσια και ανοιχτή ψυχή