Ταξίδι με αβάπτιστο

[traveladdict]

Όχι.
Αυτοί που δεν συμφωνούν μαζί μου, δεν λένε φαιδρά πράγματα.
Απλά δεν συμφωνούν, απλά και όμορφα.

 

[Lyda]

Eνα παιδακι 1,5 ετους δεν ειναι βρεφος, σε αυτην την ηλικια πρεπει να μπαινουν κοινωνικα ορια. Δεν μπορεις να το ταισεις μεσα στο μουσειο και δεν θα παθει απολυτως τιποτα αν δεν φαει στην ωρα του. Αυτο ειναι ενα παραδειγμα που δειχνει ποσο εκμεταλευονται τα παιδια την αδυναμια των γονιων τους.
Κανενας μα κανενας δεν αρωσταινει απο το κρυο. Αυτη ειναι μια λαθος αντιληψη που επικρατει στην Μεσογειο. Το παιδακι σου δεν θα αρωστησει επειδη κανει κρυο σε κανενα μερος του πλανητη
Η γνωμη μου ειναι πως φυσικα μπορει να ταξιδεψει το παιδακι αλλα με προυποθεση πως θα βαλεις τα ορια που πρεπει και φυσικα θα σεβεσαι τις αναγκες του

 

[sofoclacos]

μμμμμμμ....

Γεια σας κι από μενα! Αν ήξερα ότι θα δημιουργούσε το topic τόση αναστάτωση δεν θα έβαζα το ερώτημα. Καποιος δηλωσε ότι κανεις δεν ρωτησε τα παιδια αν θέλουν να ταξιδεψουν μαζί μας και να αφήσουν την ζεστή "φωλίτσα" τους σπιτιού τους. Ε, συγνώμη. Μ' αυτή τη λογική, κανεις δεν τα ρωτησε αν θέλουν να έρθουν στον κόσμο! Δεν είναι επιχείρημα αυτό. Δυστυχώς η ευτυχώς η συνύπαρξη με τα παιδιά μου είναι αναγκαία αλλά και ουσιαστικη. Αναγκαια γιατι δεν έχω βοήθεια (ένεκα ελλειψης γονιων) . Όσοι ειναι γονείς ισως με καταλάβουνε. Ουσιαστική γιατί εκτός από πατέρας ειμαι και ταξιδιωτης. Και θελω να μοιραστω μαζί με τα παιδιά μου όλη τη μαγεία του ταξιδιού. Μαλιστα, οσοι πήγαν με τους γονείς τους σε μικρή ηλικία ταξίδια, παλι θα με καταλάβουν. Όχι γιατί θα θυμούνται με λεπτομέρειες το ταξίδι, οσο γιατί "ένοιωσαν" οτι σαν παιδιά ταξίδευαν με τους γονείς τους. Και αυτό ηταν κατι πολύ όμορφο και γοητευτικό. Ετσι τουλάχιστον νοιώθω κι εγώ τώρα για τα ταξίδια που κάναμε σαν οικογένεια. Μ' αρεσε αυτό που ειπώθηκε από τους προηγούμενους, ότι "οι ήρεμοι γονείς βγάζουν ήρεμα παιδιά" (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων). Θέλω να πιστεύω οτι δεν θα ταλαιπωρήσω τριτους ανθρώπους από γκρίνια και ξεσπάσματα. Μοιράζομαι πολύ χρόνο και κοπο μαζί τους που μου το ανταποδίδουν με αγάπη και οχι με υστερίες. Αυτό εισπράττω καθημερινα από τα παιδιά μου. Γιατί να γίνουν τώρα υστερικά και κακοήθη; Οσο για το κρύο. Δεν νομίζω. Είναι καλά προφυλαγμένα και Οπότε, βουρ....για ταξιδι. Ευχαριστώ πολύ όλους για τις συμβουλές τους.

 

[taver]

Και θελω να μοιραστω μαζί με τα παιδιά μου όλη τη μαγεία του ταξιδιού. Μαλιστα, οσοι πήγαν με τους γονείς τους σε μικρή ηλικία ταξίδια, παλι θα με καταλάβουν.

Ποιά ακριβώς μαγεία μοιράζεσαι με ένα βρέφος λίγων μηνών? Τι νομίζεις ότι είναι σε θέση να αντιληφθεί από το ταξίδι? Μήπως έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα έχει και αναμνήσεις? Εσύ πόσες αναμνήσεις έχεις από τη βρεφική σου ηλικία? Όσοι θυμόμαστε ότι πήγαμε ταξίδια με τους γονείς μας σε μικρή ηλικία, είναι επειδή δεν είμασταν βρέφη, αλλά παιδάκια 5-6-7-8 ετών.

Και από την άλλη, οκ, ο παιδίατρος μπορεί να σου λέει ότι δεν πειράζει. Τι εννοεί (προφανώς)? Ότι αν είναι ανάγκη να ταξιδέψει, δεν απαγορεύεται, μπορεί να το κάνει. Δε θα του κάνει δα και καλό.
ΟΚ, μπορεί σε ένα βαθμό να είναι καλό να σκληραγωγηθεί από μικρό στο κρύο και όλα αυτά. Πρέπει να το κάνει σε άλλη χώρα αυτό? Κι αν αρρωστήσει, που θα βρείς γιατρό και πως θα συννενοηθείς? Ή μήπως είναι ασυνήθιστες η ασθένειες σ' αυτή την ηλικία? Προφανώς ο οργανισμός του είναι πιο αυαίσθητος από ενός ενήλικα, ούτε αντισώματα δεν έχει αναπτύξει ακόμα σε συνιθισμένες ασθένειες.

Για μένα τα πράγματα είναι απλά. Δεν μπορείς να αφήσεις κάπου το βρέφος σου όσο θα λείπεις? Τότε μην ταξιδέψεις.

Για την ενόχληση που προκαλεί στους γύρω, δεν έχω να προσθέσω τίποτε σ' αυτά που καλώς έγραψαν οι προηγούμενοι (traveladdict κυρίως, αλλά και tita και ΕΡΣΗ). Δες λίγο και την άλλη πλευρά: φαντάσου να πετάς υπερατλαντικό για δουλειές. Ταξιδεύεις όλη τη νύχτα και να θες να κοιμηθείς στο αεροπλάνο για να είσαι στοιχειωδώς φρέσκος στη δουλειά/παρουσίαση/συνέδριό σου το επόμενο πρωί, και ένα μωράκι κάπου 5 σειρές πιο πίσω, που δεν καταλαβαίνει καλά καλά που βρίσκεται, να σε ξυπνάει κάθε 15 λεπτά. Ακόμα χειρότερα να προσπαθείς να δουλέψεις, και πάνω που έχεις στίψει το μυαλό σου και αρχίζει να κατεβαίνει η ρημάδα η ιδέα για να τη βάλεις στην παρουσίαση... Τσάφ! ένα μωρουλίνι από δίπλα σε κάνει να πεταχτείς από το κάθισμα και να στείλεις και την ιδέα στον αγύριστο....

Για τα practicalities που ξεκίνησαν το thread, εγώ κι αυτά τα λίγα που ξέρω για το θέμα αρνούμαι να τα γράψω δημοσίως στο internet. Και ένας από τους μελλοντικούς αναγνώστες μας να τα χρησιμοποιήσει για απαγωγή ανηλίκου (π.χ. ένας διαζευγμένος γονιός), δεν θέλω να το έχω τύψεις. Η υπηρεσία διαβατηρίων της αστυνομίας ή τα ΚΕΠ είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για όποιον ενδιαφέρεται.

 

[ευαγγελια]

Εμενα γιατι αυτο μου φερνει λιγο σε travelwars??
δεν καταλαβαινω το νοημα αυτου του thread!!

 

[ΕΡΣΗ]

Δες λίγο και την άλλη πλευρά: φαντάσου να πετάς υπερατλαντικό για δουλειές. Ταξιδεύεις όλη τη νύχτα και να θες να κοιμηθείς στο αεροπλάνο για να είσαι στοιχειωδώς φρέσκος στη δουλειά/παρουσίαση/συνέδριό σου το επόμενο πρωί, και ένα μωράκι κάπου 5 σειρές πιο πίσω, που δεν καταλαβαίνει καλά καλά που βρίσκεται, να σε ξυπνάει κάθε 15 λεπτά. Ακόμα χειρότερα να προσπαθείς να δουλέψεις, και πάνω που έχεις στίψει το μυαλό σου και αρχίζει να κατεβαίνει η ρημάδα η ιδέα για να τη βάλεις στην παρουσίαση... Τσάφ! ένα μωρουλίνι από δίπλα σε κάνει να πεταχτείς από το κάθισμα και να στείλεις και την ιδέα στον αγύριστο....

Οταν πετας τελευταια ωρα και στιγμη προκειμενου να φτασεις στον επαγγελματικο προορισμο σου και βασιζεσαι σε ενα δημοσιο μεσο μεταφορας για να φθασεις εκει εφοσον πρωτα εχεις κοιμηθει και εργαστει, εχεις και καποιους κινδυνους που πρεπει να λαβεις υποψη σου: μπορει να σου τυχει διπλα σου ενα μωρο που γκρινιαζει, ενα παιδακι που θελει να του πει η μαμα του ενα παραμυθι, ενας πετοφοβικος που αναστεναζει εντρομος ολη την ωρα, μια παρεα που συζητα για το ποδοσφαιρο και ψιλοτσακωνεται και δυο τυπισες που εχουν βγαλει στην φορα τα προσωπικα τους και χασκογελανε. Δεν ειναι κανεις υποχρεωμενος να τη βγαλει στα μουγγα επειδη εσυ πρεπει να δουλεψεις η να κοιμηθεις. Αν ο θορυβος που κανουν δεν υπερβαινει καποιο επιπεδο εισαι υποχρεωμενος να τους υφιστασαι: αλλιως μια χαρα δουλεια για τη συγκεντρωση και για την υποβοηθηση του υπνου κανουν και οι ωτοασπιδες.

 

[Leftris B]

Ποιά ακριβώς μαγεία μοιράζεσαι με ένα βρέφος λίγων μηνών? Τι νομίζεις ότι είναι σε θέση να αντιληφθεί από το ταξίδι? Μήπως έχεις την ψευδαίσθηση ότι θα έχει και αναμνήσεις? Εσύ πόσες αναμνήσεις έχεις από τη βρεφική σου ηλικία? Όσοι θυμόμαστε ότι πήγαμε ταξίδια με τους γονείς μας σε μικρή ηλικία, είναι επειδή δεν είμασταν βρέφη, αλλά παιδάκια 5-6-7-8 ετών.

Και από την άλλη, οκ, ο παιδίατρος μπορεί να σου λέει ότι δεν πειράζει. Τι εννοεί (προφανώς)? Ότι αν είναι ανάγκη να ταξιδέψει, δεν απαγορεύεται, μπορεί να το κάνει. Δε θα του κάνει δα και καλό.
ΟΚ, μπορεί σε ένα βαθμό να είναι καλό να σκληραγωγηθεί από μικρό στο κρύο και όλα αυτά. Πρέπει να το κάνει σε άλλη χώρα αυτό? Κι αν αρρωστήσει, που θα βρείς γιατρό και πως θα συννενοηθείς? Ή μήπως είναι ασυνήθιστες η ασθένειες σ' αυτή την ηλικία? Προφανώς ο οργανισμός του είναι πιο αυαίσθητος από ενός ενήλικα, ούτε αντισώματα δεν έχει αναπτύξει ακόμα σε συνιθισμένες ασθένειες.

Για μένα τα πράγματα είναι απλά. Δεν μπορείς να αφήσεις κάπου το βρέφος σου όσο θα λείπεις? Τότε μην ταξιδέψεις.

Για την ενόχληση που προκαλεί στους γύρω, δεν έχω να προσθέσω τίποτε σ' αυτά που καλώς έγραψαν οι προηγούμενοι (traveladdict κυρίως, αλλά και tita και ΕΡΣΗ). Δες λίγο και την άλλη πλευρά: φαντάσου να πετάς υπερατλαντικό για δουλειές. Ταξιδεύεις όλη τη νύχτα και να θες να κοιμηθείς στο αεροπλάνο για να είσαι στοιχειωδώς φρέσκος στη δουλειά/παρουσίαση/συνέδριό σου το επόμενο πρωί, και ένα μωράκι κάπου 5 σειρές πιο πίσω, που δεν καταλαβαίνει καλά καλά που βρίσκεται, να σε ξυπνάει κάθε 15 λεπτά. Ακόμα χειρότερα να προσπαθείς να δουλέψεις, και πάνω που έχεις στίψει το μυαλό σου και αρχίζει να κατεβαίνει η ρημάδα η ιδέα για να τη βάλεις στην παρουσίαση... Τσάφ! ένα μωρουλίνι από δίπλα σε κάνει να πεταχτείς από το κάθισμα και να στείλεις και την ιδέα στον αγύριστο....

Για τα practicalities που ξεκίνησαν το thread, εγώ κι αυτά τα λίγα που ξέρω για το θέμα αρνούμαι να τα γράψω δημοσίως στο internet. Και ένας από τους μελλοντικούς αναγνώστες μας να τα χρησιμοποιήσει για απαγωγή ανηλίκου (π.χ. ένας διαζευγμένος γονιός), δεν θέλω να το έχω τύψεις. Η υπηρεσία διαβατηρίων της αστυνομίας ή τα ΚΕΠ είναι ένα καλό σημείο εκκίνησης για όποιον ενδιαφέρεται.

αναρωτιέμαι αν θα έλεγες τα ίδια αν το μωρουλίνι ήταν αντί για 20 ημερών 20 χρονών και τα είχε πετάξει έξω και δεν σε άφηνε ούτε να ξεκουραστείς ούτε να συγκεντρωθείς

 

[taver]

Οταν πετας τελευταια ωρα και στιγμη προκειμενου να φτασεις στον επαγγελματικο προορισμο σου και βασιζεσαι σε ενα δημοσιο μεσο μεταφορας για να φθασεις εκει εφοσον πρωτα εχεις κοιμηθει και εργαστει, εχεις και καποιους κινδυνους που πρεπει να λαβεις υποψη σου: μπορει να σου τυχει διπλα σου ενα μωρο που γκρινιαζει, ενα παιδακι που θελει να του πει η μαμα του ενα παραμυθι, ενας πετοφοβικος που αναστεναζει εντρομος ολη την ωρα, μια παρεα που συζητα για το ποδοσφαιρο και ψιλοτσακωνεται και δυο τυπισες που εχουν βγαλει στην φορα τα προσωπικα τους και χασκογελανε. Δεν ειναι κανεις υποχρεωμενος να τη βγαλει στα μουγγα επειδη εσυ πρεπει να δουλεψεις η να κοιμηθεις. Αν ο θορυβος που κανουν δεν υπερβαινει καποιο επιπεδο εισαι υποχρεωμενος να τους υφιστασαι: αλλιως μια χαρα δουλεια για τη συγκεντρωση και για την υποβοηθηση του υπνου κανουν και οι ωτοασπιδες.

Δεκτόν, απλά προσπαθώ να τονίσω ότι υπάρχει επιτέλους και η έρμη η άλλη πλευρά που δείχνουμε να αγνοούμε. Και οι ταξιδεύοντες με παιδί έχουν το δικό τους πρόβλημα, αλλά και όλοι οι άλλοι στο αεροπλάνο. Δε σημαίνει ότι επειδή το δικό τους το πρόβλημα δεν είναι τόσο εμφανές όσο το παιδί, πρέπει όλοι να υποβιβάσουν τα δικά τους προβλήματα και να αντιμετωπίσουν το δικό μας.

 

[sofoclacos]

Να με συγχωρείς taver, αλλα το ερώτημά μου ήταν καθαρά διαδικαστικού χαρακτήρα που αφορούσε ταξιδιωτικό έγγραφο βρέφους αβάπτιστου. Τώρα αν επεκτάθηκε σε συζήτηση περί του αν μπορεί ή πρέπει ένα παιδάκι ή βρέφος να ταξιδεύει, νομίζω οτι δεν φταίω. Αν θέλεις τη γνώμη μου είσαι λίγο αδικος. Δεν αναφέρεται κανείς σε υπερατλαντικά ταξίδια, ούτε και σε απροσάρμοστα παιδια. Τα επεισόδια εντός του σκάφους κατα 90% προέρχονται από διάφορους ανισσόροπους που έχουν μπερδέψει το χωριο τους με την μικροαστική αντιληψη της αναγνωρισιμότητας μεσα σε χωρο όπως το αεροπλάνο. Από κυρά Κατίνες που κανουν την ίδια φασαρία ακόμα και στο σταθμό του μετρό η σε αστικό λεωφορείο. Από νεόπλουτους οικονομικης θέσης που απεγνωσμενα προσπαθούν να γίνουν αντιληπτοί από το φιλοθεάμων κοινό. Και ναι, ναι, από παιδάκια (ελαχιστα δόξα τω Θεό) που ενοχλούνται σαν πρωτάκια ή ασφυκτιούν. Και πάλι όμως υπάρχουν οι γονείς, οι αεροσυνοδοί, η καλή θέληση, η θετικη ενέργεια των τρίτων....
Μην ξεχνάς οτι τα αεροπορικά ταξίδια ειναι μέρος μιας οργανωμένης κοινωνίας που πρέπει να μετακινηθεί για διάφορους λόγους. Μερος της κοινωνίας ειναι επίσης και οι άνθρωποι και ιδιαίτερα τα παιδιά. Τα παιδιά πρέπει να μαθουν να μετακινούνται, να ταξιδεύουν, να συναλάσσονται, να συμπεριφέρονται, να άγονται, να φέρονται...να αποτελέσουν κι αυτά με τη σειρά τους μέρος του κοινωνικού συνόλου που δραστηριοποιείται. Θα σχολιάσουν, θα φωνάξουν, θα ενοχλήσουν, θα αρρωστήσουν. Το ίδιο δεν κάνουμε κι εμείς; Ας αρρωστήσουν. Τι να κάνουμε φίλε Taver, μπορούμε να συννενοηθούμε και στα γερμανικά και στα γαλλικά. Να ενεργήσουμε όπως και στη χωρα μας. Διαφορετικα ας τα κλείσουμε στα κλουβάκια τους και ας τα ξεκλειδωσουμε στα 18. Μάλιστα στην περίπτωση που αρρωστήσουνε ας τα στείλουμε στη Σπιναλόγκα. Κάτι ειναι κι αυτό...Φιλικά πάντα.

 

[Leftris B]

οπότε συμπερασματικά όταν βλέπουμε μωρο θα το ανεχόμαστε μόνο αν οι γονείς το ταξιδεύουν αναγκαστηκά κι οχι για λόγους τουριστικούς, φυσικά και εξαιρείται το μωράκι περι ου ο λόγος, το οποίο το λατρεύουμε γιατί είναι της συμφορουμίτισσας... μη σου πω θα γίνουμε και νονοί αφού είναι αβάπτιστο

• είναι για λόγους βόλτας κάνουμε φασαρία
• είναι για άλλους λόγους? θα κάτσουμε μέχρι και να μας χέσει

(εμένα θα με χέσει μάλλον ο δευκ οπότε μη με υπολογίζετε)

 

[ΕΡΣΗ]

Σιγουρα υπαρχει και η αλλη πλευρα που δεν ακουγεται!
Παντα ομως υπαρχει θεμα οταν τοσοι ανθρωποι ειναι εγκλωβισμενοι σε ελαχιστο χωρο για αρκετες ωρες. Αυτο απο μονο του δημιουργει πλειστα οσα προβληματα: Πιο λογικο μου φαινεται να κατανοησουμε οτι οι συνθηκες ειναι δυσκολες εξ ορισμου, οποτε στατιστικο ειναι το ζητημα, οσο περισσοτερο ταξιδευουμε σε τοσο περισσοτερες περιεργες περιπτωσεις θα τυχουμε, αντι να προσπαθουμε να ριξουμε την ευθυνη στον εναν και στον αλλον. Αν ο γονιος φερεται νορμαλ προσπαθωντας να ηρεμισει το παιδακι του και να το χαλαρωσει, μπορει να ενοχληθω αλλα δεν συγχιζομαι. Εκει που τα παιρνω στο κρανιο και γυρναει το ματι μου αναποδα ειναι οταν κανουν οτι πρεπει για να χειροτερεψουν τα πραγματα: Βαζουν τις φωνες στο παιδι, ειναι προσβλητικοι σε σημειο λεκτικης κακοποιησης, ριχνουν και καμια δυο σφαλιαρες προς συνετισμο, τα ριχνει ο ενας στον αλλο "καλα τι αδιαφορος/η εισαι! Δωσε και καμια σημασια να το κανεις καλα! Παιδι σου ειναι!" Αρχιζει κατοπιν ενας μεταξυ τους καυγας του τυπου "εχασα τα καλυτερα μου χρονια μαζι σου". Μου εχει τυχει μια φορα και παρακαλουσα να πεσω με αλεξιπτωτο!

 

[meli]

Καταρχας νομιζω ότι δεν πρεπει να γενικευουμε τα πραγματα,και ο καθε γονιος εχει δικαιωμα να μεγαλωσει οπως μπορει καλυτερα το παιδι του.
Τωρα απο προσωπικη μου εμπειρια,την κορη μου την πηρα πρωτη φορα μαζι μου οταν ηταν 11 μηνων στις Μαλδιβες. Και δεν μενουμε και Αθηνα,αυτο σημαινει οτι εχουμε άλλη 1 πτηση οπου και να παμε. Δεν εκλαψε στιγμη κι ηταν γενικως αψογη σε όλο το ταξιδι. Βεβαια φροντιζαμε κι εμεις να εχει οτι χρειαζεται. Στην επιστροφη ηταν ενα μωρο που ουρλιαζε,η μητερα του παντελως αδιαφορη,δεν εκανε τιποτα να το καθησυχασει....Επομενως δεν εφταιγε το μωρο..
Απο τοτε την εχουμε παρει πολλες φορες Ευρωπη,Κουβα,Μαλαισια,από μακρινά. Απολυτως κανενα προβλημα. Τις πιο πολλες ωρες κοιμαται..
Τωρα δεν ξερω αν αυτο οφειλεται οτι την ξεκινησαμε απο νωρις στα ταξιδια κι εχει συνηθισει-ετσι πιστευω εγω- ή οτι ειναι ο χαρακτηρας της ευκολος. Ουτε ξερω αν εβλεπα στο παιδι μια δυσκολια προσαρμογης και γκρινιας συνεχιζα τα ταξιδια μαζι της.
Παντως με τον ανηψιο μου 5 χρονων που ταξιδεψαμε μαζι σε μια πτηση εσωτερικου,καταντραπηκα τον κοσμο γυρω μας. Εκανε λες και βρισκομαστε σε διαστημοπλοιο και πηγαιναμε στο διαστημα. Επομενως δεν συμφωνω καθολου οτι ειναι θεμα ηλικιας,αλλα παιδιου και γονεων!!
Κι επειδη θελω να ειμαι ειλικρινης,αποταν γεννηθηκε καναμε και πολλα ταξιδια μονοι μας,αλλα ο λόγος που δεν την πηρα,δεν ηταν για να μην ταλαιπωρηθει,αλλα θελαμε να παμε μονοι μας.Επομενως εκει πραξαμε εγωιστικα κι οχι οταν την παιρνουμε.