joela
Member
- Μηνύματα
- 351
- Likes
- 157
- Επόμενο Ταξίδι
- ΠΕΡΟΥ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ο γύρος του κόσμου!!!!!
Ευχαριστώ και εσύ να χαίρεσαι το δικό σου.Παντώς εγώ απο τη στιγμή που ο γιατρος είπε οκ. θα παίρνω το παιδάκι μου παντού μαζί.
Το τι χαρά θα κάνουν οι διπλανοί στο αεροπλάνο, δεν λέγεται...[/
Ε και τι να κάνουμε....μωρό είναι...νομίζω λίγη καταννόηση δε βλάπτει.
Το τι χαρά θα κάνουν οι διπλανοί στο αεροπλάνο, δεν λέγεται...[/
Ε και τι να κάνουμε....μωρό είναι...νομίζω λίγη καταννόηση δε βλάπτει.
Λυπάμαι αλλά δεν είναι έτσι.
Και μόνο απο τα σχόλια, καταλαβαίνει κανείς πόσο εγωιστές ΕΜΕΙΣ οι γονείς μπορούμε να γινόμαστε και να σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτούλη μας.
Και γιατί να μη δείξει ο γονιός κατανόηση στα παράπονα του συνεπιβάτη του? Στο κάτω-κάτω, το βλαστάρι του ενοχλεί τους άλλους και όχι οι άλλοι το βλαστάρι του.
Πέρα από την πλάκα, πραγματικά πιστεύω ότι όλοι ΕΜΕΙΣ οι γονείς, είμαστε εγωιστές και για τη δική μας τη βολή τρέχουμε και τα παιδιά μας εκεί που τα ίδια δεν θέλουν.
Εγώ πήρα τον μικρό μου για πρώτη φορά στο Παρίσι όταν ήταν 5 χρονών. Τα πήγαμε καλά και ακολούθησαν και άλλα ταξίδια.
Αλλά μέχρι τότε δεν πήγα πουθενά.
Μέχρι τότε, ούτε μπορούσα να διανοηθώ ότι θα έπρεπε το παιδί μου να με ακολουθεί σε κάποιο ταξίδι, επειδή ΕΓΩ ήθελα να πάω βόλτα, ΕΓΩ να πάω στα μουσεία, ΕΓΩ να βγω έξω.
Και εκείνος? ποιος τον ρώτησε αν ήθελε να φύγει από το σπίτι του, να αφήσει το ζεστό του κρεβάτι και να έχει άλλα ωράρια σε ένα περιβάλλον ξένο, να μην έχει μαζί του τα αγαπημένα του παιχνίδια, τους γνώριμους ήχους, τις οικίες μυρωδιές, γιατί ΕΓΩ ήθελα να πάω στο Παρίσι και τότε με βόλευε να πάω?
Και ποιος μου έλεγε ότι έπρεπε να επιβάλω σε μαρτύρια τους συνταξιδιώτες μου, επειδή ΕΓΩ ήθελα να πάρω τον μικρό μαζί μου, επειδή ΕΓΩ είχα ανασφάλειες και δεν ήθελα να τον αφήσω στους γονείς μου?
Τελεία και παύλα. Τα ταξίδια με αεροπλάνο δεν είναι για μικρά παιδιά. Προϋποθέτουν αυστηρή πειθαρχία, απίστευτη υπομονή, και διακριτικότητα προς τους γύρω, που οι περισσότεροι γονείς - και ειδικά οι Έλληνες - δεν έχουν.
Βλέπω σε αεροπλάνα γονείς που τραβολογάνε τα παιδάκια τους σε ταξίδια μακρινά σαν να μη συμβαίνει τίποτα, που φέρονται λες και είναι στο καθιστικό του σπιτιού τους, αδιαφορώντας για τους άλλους, που κοντεύουν να κάνουν χαρακίρι από τη φασαρία, τη γκρίνια και το κλάμα των μικρών - που τα ίδια δεν φταίνε βέβαια, πεινάνε, φοβούνται, νυστάζουν, βαριούνται - αλλά επίσης δεν φταίνε και οι γύρω.
Φταίμε αποκλειστικά ΕΜΕΙΣ που κουβαλάμε τα παιδιά μας σε ταξίδια που τα ίδια ποτέ δεν διάλεξαν, γιατί ΕΜΕΙΣ αποφασίσαμε και γιατί ΕΜΑΣ μας κάπνισε έτσι.
Προκειμένου να μη βάλουμε τα παιδιά μας σ'αυτή τη δοκιμασία, καθόμαστε στα αυγά μας και κάνουμε και μια θυσία παραπάνω με το να μη κάνουμε το ταξίδι που ΕΜΕΙΣ γουστάρουμε. Έχουμε μέλλον μπροστά μας να κάνουμε πολλά ταξίδια μαζί, αλλά το αβάπτιστο? και το 1,5 χρονών? Για 5 μέρες στο Βερολίνο?
Εγώ δεν θα πω σε κανέναν πως θα μεγαλώσει το παιδί του, δεν μου πέφτει λόγος. Αλλά μη παρεξηγηθείτε αν σας αγριοκοιτάζουν στο αεροπλάνο, στο μουσείο, ή το εστιατόριο. Αυτά δεν είναι παιδικές χαρές και οι υπόλοιποι έχουν το δικαίωμα να ταξιδέψουν άνετα και να απολαύσουν το ταξίδι τους χωρίς εκνευρισμούς.
Και πιστέψτε με: Κανένας δεν χαίρεται με "το χαριτωμένο παιδάκι που κοπανάει την θέση, ή που τσιρίζει όταν οι άλλοι προσπαθούν να χαλαρώσουν".
Και κανένας δεν δίνει δεκάρα για το πόσο πολύτιμο είναι αυτό το πλάσμα για μας, όσο και ΕΜΕΙΣ δεν δίνουμε δεκάρα για το πόσο ενοχλητικό μπορεί να γίνει για τους άλλους.
Εμάς ήταν επιλογή μας να κάνουμε παιδιά και να έχουμε όλες τις συνέπειες - γλυκιές στην πλειοψηφία τους μπορώ να ομολογήσω.
Ε, ας κάνουμε υπομονή και ας ταξιδέψουμε αργότερα, δεν χάλασε ο κόσμος.
σε κάποια πράγματα θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, και συγκεκριμένα σε ό,τι αναφέρεις για τους συνεπιβάτες. Κανεις δεν ειναι υποχρεωμενος να ακουει/κουνιεται από το κάθε μικρό.Πέρα από την πλάκα, πραγματικά πιστεύω ότι όλοι ΕΜΕΙΣ οι γονείς, είμαστε εγωιστές και για τη δική μας τη βολή τρέχουμε και τα παιδιά μας εκεί που τα ίδια δεν θέλουν.
Εγώ πήρα τον μικρό μου για πρώτη φορά στο Παρίσι όταν ήταν 5 χρονών. Τα πήγαμε καλά και ακολούθησαν και άλλα ταξίδια.
Και ποιος μου έλεγε ότι έπρεπε να επιβάλω σε μαρτύρια τους συνταξιδιώτες μου, επειδή ΕΓΩ ήθελα να πάρω τον μικρό μαζί μου, επειδή ΕΓΩ είχα ανασφάλειες και δεν ήθελα να τον αφήσω στους γονείς μου?
Τελεία και παύλα. Τα ταξίδια με αεροπλάνο δεν είναι για μικρά παιδιά. Προϋποθέτουν αυστηρή πειθαρχία, απίστευτη υπομονή, και διακριτικότητα προς τους γύρω, που οι περισσότεροι γονείς - και ειδικά οι Έλληνες - δεν έχουν.
Αυτά δεν είναι παιδικές χαρές και οι υπόλοιποι έχουν το δικαίωμα να ταξιδέψουν άνετα και να απολαύσουν το ταξίδι τους χωρίς εκνευρισμούς.
Εμάς ήταν επιλογή μας να κάνουμε παιδιά και να έχουμε όλες τις συνέπειες - γλυκιές στην πλειοψηφία τους μπορώ να ομολογήσω.
Ε, ας κάνουμε υπομονή και ας ταξιδέψουμε αργότερα, δεν χάλασε ο κόσμος.