ΓιΚεφάλαιο 6 – Στο …χωριό της πόλης
Πρωινό ξύπνημα, πρωινό γεύμα και ετοιμασία για την ημέρα, με τον καιρό να δείχνει για άλλη μια μέρα περίεργος κι εμένα να ντύνομαι καλά για να αποφύγω το πρωινό κρύο. Ανέβηκα και πάλι προς στο Abbeyhill
View attachment 398455
Βγάζοντας και μερικές φωτογραφίες την όμορφη και αμιγώς Βρετανική περιοχή:
View attachment 398456
Αυτή τη φορά δεν έκανα το λάθος της προηγούμενης, παίρνοντας τον εσπρέσο σε μεγάλο ποτήρι και ξεκινώντας με τα πόδια όπως πάντα από διαφορετική διαδρομή, μέσω της London Road
View attachment 398457
Ο χάρτης με οδηγούσε μέσα σχεδόν από το ομώνυμο και καταπράσινο πάρκο της περιοχής:
View attachment 398458
Έστριψα προς την οδό York με τα έργα σε μερικά σημεία να κάνουν τη ζωή των πεζών δύσκολη και συνέχισα να κατευθύνομαι δυτικά, απέναντι από την Scottish National Portrait Gallery
View attachment 398459
Βρισκόμουν και πάλι σε αρκετά κεντρικό σημείο με τους οδικούς άξονες που οδηγούν σε διάφορα σημεία της πόλης να διασταυρώνονται, αναγκαζόμενος να κάνω μια μικρή στάση καθώς το ψιλόβροχο είχε αρχίσει να πέφτει:
View attachment 398460
Αυτός ήταν ο λόγος που άρχισα να περπατάω λίγο πιο γρήγορα, αγνοώντας τους κήπους της Queen Street, πηγαίνοντας προς τη Charlotte Square την οποία είχα στις σημειώσεις μου.
View attachment 398461
Πρόκειται για ακόμη πλατεία με ιδιωτικό κήπο στη νέα πόλη, και μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, στο κέντρο της οποίας βρίσκεται το μνημείο του πρίγκηπα Αλβέρτου:
View attachment 398463
Ακριβώς απέναντι είναι και το West Register House, κτήριο των Εθνικών αρχείων της Σκωτίας κατασκευής του 1811:
View attachment 398462
View attachment 398464
Ο καιρός συνέχισε να μη μου κάνει τα κέφια ώστε να μπορώ να δω κάτι με την ησυχία μου, ψάχνοντας παράλληλα μέρος να σταθώ ανάμεσα στα όμορφα δρομάκια της περιοχής:
View attachment 398465
View attachment 398466
Τουλάχιστον απολάμβανα τις εικόνες της Σκωτσέζικης πόλης, έστω και υπό αυτές τις συνθήκες, μιας και παρόλο που αρνιόμουν πεισματικά, αναγκάστηκα εν τέλει να ανοίξω την ομπρέλα μου:
View attachment 398467
Μη σας ξεγελάει το χαμόγελο, έριξα πολύ ζόρι για να καταφέρω να τη κουμαντάρω με τον κόντρα άνεμο που φυσούσε, βρίζοντας ατελείωτα, γιατί και μούσκεμα γινόμουν και η όλη κατάσταση δε βοηθούσε. Ελπίζω να μη συνάντησα κανέναν Έλληνα στη διαδρομή, ρεζίλι θα έγινα:
View attachment 398468
Παρόλες τις αναποδιές αποφάσισα να το δω θετικά, διπλώνοντας την ομπρέλα μιας και ότι ήταν να γίνει είχε γίνει, θαυμάζοντας παράλληλα τον επιβλητικό καθεδρικό ναό St Mary's της επισκοπικής Εκκλησίας της Σκωτίας, χτισμένο κατά το 19ο αιώνα, στον οποίο είχα φτάσει σχεδόν χωρίς να το καταλάβω:
View attachment 398470
Ήταν γενικότερα μια από τις πολύ ωραίες γειτονιές της πόλης με εντυπωσιακά κτήρια και μνημεία:
View attachment 398469
Το σύντομο ραντεβού με τα παιδιά από χθες βράδυ ακυρώθηκε λόγω δουλειάς, οι συμβουλές τους όμως ήταν πολύτιμες μαζί με τις σημειώσεις μου, έτσι κατευθύνθηκα απρόσκοπτα προς τη σημαντικής ομορφιάς γέφυρα του Water of Leith με το όνομα Dean Bridge, έργο του πολιτικού μηχανικού Thomas Telford που ολοκληρώθηκε στο 1831:
View attachment 398471
Από κει μπορούσα να δω σχεδόν όλο το Dean Village, το λεγόμενο χωριό εντός του αστικού ιστού της πόλης, που ήταν και το σημείο ενδιαφέροντος μου:
View attachment 398472
Κατηφόρισα το δρομάκι και σε λίγα μόλις μέτρα βρισκόμουν εντός της λεγόμενης «βαθιάς κοιλάδας» ,από την οποία και προήλθε το όνομα του χωριού:
View attachment 398473
View attachment 398474
Πρακτικά το μέρος με τα πολύ όμορφα κτίσματα αποτελούσε για εκατοντάδες χρόνια τη περιοχή της άλεσης των σιτηρών και ήταν γνωστό με το όνομα «Water of Leith Village» μιας όπως είναι εύκολα αντιληπτό στο σημείο υπήρχαν υδρόμυλοι, εκμεταλλευόμενοι τα ρεύματα του ποταμού:
View attachment 398475
Έβγαλα αρκετές φωτογραφίες εντυπωσιασμένος από την αρχιτεκτονική του μέρους και ανέβηκα το μικρό γεφυράκι, με σκοπό να περπατήσω στο περίφημο «Water of Leith Walkway», το μονοπάτι παράπλευρα του ποταμού με λίγα λόγια:
View attachment 398476
Δε ξέρω αν μπορεί να φανεί από μόνο του, ωστόσο το γεγονός ότι μπορείς να συναντήσεις τέτοιες εικόνες εντός αστικού ιστού είναι εντυπωσιακό:
View attachment 398477
Μικροί καταρράκτες και μονοπάτια σκεπασμένα από δέντρα, υδρόβια ζώα, κόσμος που απολάμβανε το περπάτημα στη φύση και όλα αυτά μόνο λίγα μέτρα από τη πόλη! Μετά το πάρκο Holyrood τη χθεσινή μέρα, ανακάλυπτα ακόμα ένα πνεύμονα ζωής του Εδιμβούργου:
View attachment 398478
View attachment 398479
Βέβαια όπως αρχίζω και συμπεραίνω πλέον μετά από τόσα ταξίδια, αυτός είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση στην Ευρώπη. Απλά φαίνεται περίεργο σε μας τους ανθυποβαλκάνιους που έχουμε καταντήσει τις πόλεις μας τσιμεντοχωματερές…
View attachment 398480
Περπάτησα αρκετά κι εγώ απολαμβάνοντας τις εικόνες και την ολιγόλεπτη ξεκούραση σε ένα από τα παγκάκια, φτάνοντας κι ανεβαίνοντας μέχρι τη γέφυρα Belford Bridge ,φωτογραφίζοντας το χωριό και από κείνη τη πλευρά:
View attachment 398481
View attachment 398482
Πριν πάρω τον αντίστοιχο δρόμο της επιστροφής ως το κέντρο του, για μερικές ακόμα φωτογραφίες, βοηθώντας με τη σειρά μου αυτή τη φορά τους Ασιάτες επισκέπτες:
View attachment 398483
View attachment 398484
Η ώρα ήταν περασμένη μία όταν ανέβαινα το δρομάκι βγαίνοντας ξανά στη 23 Queensferry St, με τον καιρό να σταθεροποιείται επιτέλους, κάτι που βέβαια δε μπορείς να πεις ποτέ με σιγουριά σε μια πόλη σαν αυτή:
View attachment 398485
Τι αποζητούσα; Μα φυσικά να κάνω μια στάση να δροσίσω το λαρύγγι μου μετά από τόσο κόπο, έτσι το «Mather’s Bar» που βρέθηκε στο δρόμο μου χωρίς να το περιμένω, αποτέλεσε τη καλύτερη επιλογή:
View attachment 398486
Μπήκα, ξεφορτώθηκα επιτέλους το μπουφάν καθώς είχα ιδροκοπήσει από τόσο περπάτημα και έπιασα μια γωνία στο μπαρ παραγγέλνοντας παράλληλα τη πρώτη ΙΡΑ της ημέρας. Το διασκέδασα ιδιαίτερα μιας και πέτυχα ζωντανά την αλλαγή του βαρελιού σε ένα σύστημα με καταπακτή κάτω από το πάτωμα παρακαλώ, διαπιστώνοντας παράλληλα ότι εκείνη την ώρα ήμουν ο νεότερος στη Pub:
View attachment 398487
Από τα μεγάφωνα έπαιζε το «Dancing in the Moonlight» των αγαπημένων μου Thin Lizzy, μπάντα που σε ολόκληρη εκδρομή στο Δουβλίνο δεν άκουσα ούτε κατά τύχη:
Ξέρουν να το γλεντάνε τα γερόντια στη Σκωτία…
Ευχαριστούμε για την όμορφη αφήγηση.Αγαπημενος προορισμός πολύ θα ήθελα να το επισκεφθώ το Εδιμβούργο,βέβαια δεν έχω ιδέα από τιμές στα αεροπορικά.Αλλα μου βγάζει ένα dark και για αυτό επιλέγω ανάλογους προορισμούς.Αναμενουμε τη συνέχεια....Τέσσερις πτήσεις για τέσσερα Malt.
Εδιμβούργο, απόπειρα τέταρτη.
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2020 (γελάει ο κόσμος)
Τριήμερο 28ηςΟκτωβρίου 2020 (γελάνε οι λοιμωξιολόγοι)
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2021 (Γελάει ο Μπόρις με τη γάτα στο κεφάλι)
Τριήμερο Αγ. Πνεύματος 2022 (Γελάει επιτέλους ο Ψηλός)
Κάπως έτσι μπορεί να συγκεντρωθεί σε λίγες μόνο λέξεις η «περιπέτεια» για το ταξίδι μου σ’ αυτή τη πόλη. Ένα ταξίδι που δεν έλεγε να στεριώσει με τίποτα μετά από τόσες αναβολές, τόσο που ακόμα και σήμερα που γράφω τούτη δω την ιστορία δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ολοκληρώθηκε επιτέλους με απόλυτη επιτυχία.
Ήταν βλέπετε βράδυ 2ας προς 3η Μαρτίου του 2020, λίγο πριν φύγω -με το νου μου τελικά- για υπερατλαντικό, όταν κι έκανα το περιβόητο κλικ στην Easyjet για μια πόλη που επιθυμούσα διακαώς να δω και το επιτύγχανα σε πολύ ικανοποιητική τιμή. Η χαρά μου δε ήταν μεγαλύτερη μιας και θα αποτελούσε ένα εν μέρει solo ταξίδι, καθώς θα ξεκινούσα και θα τελείωνα μόνος, αλλά παράλληλα θα συναντιόμουν στη πόλη για κάποιες μέρες με την τότε κοπέλα μου που είχε αφετηρία διαφορετικό κράτος λόγω δουλειάς.
Βέβαια αρκεί και μόνο να δείτε την προαναφερθείσα ημερομηνία για να καταλάβετε πως όλα αυτά τα περίφημα σχέδια και τα κλεισμένα ταξίδια πήγαν περίπατο, σε μια κατάσταση που όποιος πει ότι περίμενε να την ζήσει κατ’ αυτόν εδώ τον τρόπο που τη ζούμε, θα είναι το λιγότερο ψεύτης!
Έτσι λοιπόν, αντί για τις φιλόξενες πόλεις των Άνδεων, τις ερήμους του Κατάρ, τις πλατείες της Βιέννης και εν’ τέλει τα Κάστρα του Εδιμβούργου που αφορούν την ιστορία, βρέθηκα την άνοιξη του 20 να τρέχω να ξηλώνω χωρίς σταματημό όλα αυτά τα προγραμματισμένα ταξίδια σε μια πολύ ψυχοφθόρα διαδικασία. Το τελευταίο όμως και αυτό που ετοιμάζομαι να σας περιγράψω δε ξηλώθηκε με τη κανονική έννοια του όρου και αυτός ήταν εν τέλει ο λόγος που 2 χρόνια μετά με οδηγεί στη παρούσα αφήγηση.
View attachment 397073
Η πολιτική της Easy ήταν η μακράν πιο ευέλικτη καθ’ όλη τη διάρκεια της κρίσης. Με λίγα λόγια η εταιρεία έλεγε «κράτα το ανοιχτό όσο θέλεις, κλείσε ασχέτως τιμής σε όποια ημερομηνία θέλεις, άλλαξε και τον προορισμό σου όπου θέλεις, σε περίπτωση βέβαια που δεν επιθυμείς επιστροφή χρημάτων», κάνοντας με τελικά να επιμείνω δεύτερη, Τρίτη και τέταρτη φορά, μιας και είχα πάρει εντελώς προσωπικά για κάποιο λόγο το όλο ζήτημα.
Δε μπορώ να εξηγήσω γιατί, καθώς πέρα από την εμμονή μου σ’ ένα ταξίδι που αρχικά σχεδίαζα δεν υπάρχει προφανής λόγος. Σίγουρα είναι μια πόλη που πάντα υπήρχε στις επιλογές μου, με την ίδια ευκολία όμως μπορούσα να ξανακλείσω την εκδρομή όταν αυτό ήταν δυνατόν, χωρίς να αναγκάζομαι να κυνηγάω «χίμαιρες» επί δύο έτη.
Αυτό που μπορώ όμως να πω με σιγουριά τώρα που γύρισα είναι ότι η επιμονή αυτή δικαιώθηκε στο μέγιστο δυνατό βαθμό, γνωρίζοντας μια πόλη βαθιά ατμοσφαιρική, αισθαντική, ειδυλλιακή, αρκετά εντυπωσιακή και μουντά γραφική με το δικό της τρόπο, μια πόλη που οπωσδήποτε μπαίνει στη πεντάδα των αγαπημένων ευρωπαϊκών πόλεων που έχω δει, σε μια εκδρομή που θα μνημονεύω σίγουρα.
Ήταν εκτός των άλλων και η πρώτη μου φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν και μόνο «ηνωμένο» δε το έκοψα όπως ψυλλιαζόμουν, μιας και η Σκωτία είναι ξεχωριστή κατηγορία από μόνη της, όπως και οι άνθρωποι της.
Τα πολλά λόγια όμως πάντα είναι φτώχεια.
Ξεκινάμε!