hydronetta
Member
- Μηνύματα
- 4.164
- Likes
- 14.535
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- όπου δεν έχω πάει
ΓΡΑΦΟΥΝ hydronetta & babaduma
Aφιερώνεται στον συμφορουμίτη kalspiros που πρώτος είχε ποστάρει με μεγάλο ενθουσιασμό για «ΤΟ νησί» στο φόρουμ μας.
Παρά το επίκαιρον (τηλεοπτικά) του τίτλου της ταξιδιωτικής ιστορίας, οφείλουμε να προειδοποιήσουμε τους πολυαγαπημένους αναγνώστες, ότι «ΤΟ νησί» της διήγησής μας…. ουδεμία σχέση ή ομοιότητα έχει με τη Σπιναλόγκα!
Κεφ.1ο: Ψυχανεμίσματα…
Είχαν, δεν είχαν περάσει 2 μήνες από τότε που είχε ολοκληρωθεί η πρώιμη καλοκαιρινή εξόρμηση εκτός ελληνικών συνόρων σε μέρη αλαργινά κι εξωτικά. Λογικά θα περίμενε κανείς ότι το πνεύμα μου θα πληρούνταν μακάριας ευδαιμονίας κι οι μπαταρίες θα ήταν γεμάτες μέχρι το επόμενο ταξίδι που διαφαινόταν κανά 9μηνο αργότερα.
Σαν όμως είσαι αναγκασμένος να περάσεις το πιο καυτό υπόλοιπο του καλοκαιριού εργαζόμενος, εγκλωβισμένος στην αθηναϊκή τσιμεντούπολη, τη στιγμή που οι περισσότεροι την εγκαταλείπουν για μια απόδραση σε καταγάλανες παραλίες, ε τότε το συναίσθημα αυτό αρχίζει να καταρρακώνει το νευρικό σου σύστημα.
Τελικά δε, καταντάει να πάρει σάρκα και οστά με σωματοποίηση ανεξήγητου άγχος: να οι ίλιγγοι, οι στομαχόπονοι και η έξαρση της κολίτιδας. Από κοντά και μια μονότονη μουρμούρα την οποία υπέμεναν καρτερικά φίλοι και γνωστοί. Στις παραινέσεις τους να καταπιώ κανά Λεξοτανίλ για να αποκατασταθεί η εσωτερική μου ισορροπία και να αποφύγω τον επαπειλούμενο μυκτηρισμό, εγώ κώφευα, γνωρίζοντας ότι ένα ήταν το γιατρικό: ένα ακόμα ταξιδάκι σε νέους προορισμούς.
« Δεν προγραμματίζεις μια φθινοπωρινή εξόρμηση κι ας ακούγεται πλεονεξία;» αναλογίστηκα. Κι η πλεονεξία έγινε εμμονή που βρήκε παρηγοριά σε ατέλειωτες εργατοώρες αναζήτησης προορισμών μπροστά στο παγκόσμιο χάρτη.
Η Μαύρη Ήπειρος στο στόχαστρο, με την πυξίδα να έχει τρελλαθεί: από το Πράσινο Ακρωτήρι στο Κέρας της Αφρικής κι από τα όρη του Άτλαντα στην έρημο Καλαχάρι. Από κοντά βέβαια είχα τρελάνει και υποψήφιους συνταξιδιώτες, αλλάζοντας προορισμούς και πρόγραμμα καθημερινά. Βέβαια τα ήθελα κι όλα ο αθεόφοβος: και εξωτικά και όχι τόσο τουριστικά αλλά και οικονομικά. Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον. Το ατέλειωτο σερφάρισμα στο ίντερνετ πνίγηκε σ’ένα αίσθημα virtual κορεσμού με ανάμικτη απογοήτευση. Παραιτήθηκα!
Όμως άμα σε τρώει το σαράκι δεν το βάζεις τελικά κάτω. Στην άκρη του μυαλού φώλιαζε ένας προορισμός που από καιρό είχα στο μάτι και σιγοψιθύριζα:
Η Σοκότρα, το απομονωμένο νησί της Υεμένης.
Τα «Γκαλαπάγκος του Ινδικού».
Το «νησί της ευδαιμονίας».
…«ΤΟ Νησί»!
Ναι. Ήμουν πεπεισμένος πλέον ότι ήταν η καταλληλότερη επιλογή!
Η βοήθεια στην έρευνά μου προήλθε από το φόρουμ του Lonely Planet. Ένας ταξιδιώτης συνιστούσε με θερμά λόγια ένα οδηγό/ξεναγό στο νησί ο οποίος μπορούσε να οργανώσει όλο το πακέτο διαμονής, διατροφής και μετακίνησης στη Σοκότρα. Και πράγματι ο Meetaq (περί ού ο λόγος) αποδείχθηκε εξαίρετος ήδη από τη στιγμή ανταλλαγής e-mail για το σχεδιασμό του ταξιδιού, αλλά και καθ’όλη τη διάρκειά του.
Ο προορισμός λοιπόν βρέθηκε, έμεναν τα διαδικαστικά του ταξιδιού (βίζα, αεροπορικά εισιτήρια). Όμως κατέληγα να ταξιδεύω …μπακούρι, καθώς η Σοκότρα δεν ακουγόταν αρκούντως ενδιαφέρουσα για υποψήφιους συνταξιδιώτες και τα έξοδα θα υπερέβαιναν τον αρχικό σχεδιασμό.
Αλλά ένα μαύρο βράδυ του Σεπτεμβρίου βρέθηκα να ανταλλάσω π.μ. και τηλέφωνα με τον αγαπητό συμφορουμίτη babaduma που γνώριζε ήδη πόσο ψυχανεμιζόμουν για ένα ταξίδι:
- «Πολλή καλησπέρα baba. Tελικά μετά από πολλή σκέψη κατέληξα σε ταξιδιωτικό προορισμό. Επέλεξα μάλιστα έναν για τον οποίο είχες γράψει σε παλιότερο ποστ στο φόρουμ μας αν θυμάσαι» έγραψα συνωμοτικά.
- «Τι ακριβώς εννοείς; Εγώ ποστάρω μόνον για μέρη που έχω επισκεφθεί. Για το μόνο μέρος που είχα ποστάρει πριν μερικούς μήνες ήταν η Σοκότρα. Και το καλό που σου θέλω, ελπίζω να μην εννοείς όντως τη Σοκότρα γιατί αν πας χωρίς εμένα δεν πρόκειται να σου ξαναμιλήσω στον αιώνα τον άπαντα» εξανέστη.
- «Εεεεεε, ναι στη Σοκότρα» ανταπάντησα σαν τη βρεγμένη γάτα. «Αλλά υπάρχει άπλετος χώρος στο αυτοκίνητο κι εκτός αυτού δεν έχω κάνει κρατήσεις εισιτηρίων. Όμως… ξέρεις, σαν μικρός πλεονέκτης που είμαι, λοξοκοιτάω και κατά Ερυθραία μεριά. Μπας και να το συνδυάζαμε αν σε ενδιαφέρει;»
- «Τι μου κάνεις τώρα; Το συνειδητοποιείς; Ούτε 2 βδομάδες δεν έχει που επέστρεψα απ’ την Ινδονησία, πώς θα τους πω ότι θέλω να ξαναφύγω; Δώσε μου λίγο χρόνο να το μεθοδεύσω. Έχω κάτι μέρες υπόλοιπο άδειας από φέτος, έχω και κάτι χρωστούμενα ρεπό από παλιά, είναι και δύσκολες οι μέρες και πιέζουν, άσε να δούμε τι απ’ ό,τι έχω να πάρω θα πάρω τελικά και ανάλογα κανονίζουμε τις μέρες, αν θα είναι μόνο Σοκότρα ή θα κολλήσει κι η Ερυθραία».
- «ΟΚ, αλλά να ξέρεις ότι δεν έχουμε πολύ χρόνο, εγώ δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με το πότε αλλά, πάνω – κάτω, πρέπει να είναι τέλη Νοεμβρίου, αρχές Δεκεμβρίου, πράγμα που σημαίνει ότι έχουμε λιγότερο από 2 μήνες για να βγάλουμε βίζες, να κλείσουμε ξενοδοχεία, κλπ.»
- «Εντάξει ρε φίλε, το κατάλαβα, ξέρεις ότι δεν πρόκειται να κοιμηθώ το βράδυ, μη με αγχώνεις περισσότερο, θα το παλέψω σου είπα!»…
