Βουλγαρία Σόφια: Η πόλη που μεγαλώνει αλλά δεν γερνάει. Φιλιππούπολη: Η επτάλοφος.

[Elena2508]

Νομίζω ότι μετά από αυτήν ιστορία θα βάλω τη Σόφια ψηλά στην λίστα με τους επόμενους ταξιδιωτικούς προορισμούς!! Τι να πω... οι καταπληκτικές σου φωτογραφίες έχουν αναδείξει τόσο πολύ τα κτήρια και τις εκκλησίες της Σόφιας, που θέλω να τις δω από κοντά!
Μετά την ανάγνωση της ιστορίας του @giannismits για την Φιλιππούπολη και την Σόφια και της δικής σου που προβλέπεται συναρπαστική, νομίζω ότι θα δημιουργηθεί ισχυρό τουριστικό ρεύμα από τους Θεσσαλονικείς για Βουλγαρία και θα αρθούν οι όποιες προκαταλήψεις μας λειτουργούσαν ανασταλτικά!
Αλλιώς την είχαμε στο μυαλό μας τη Βουλγαρία και αλλιώς την γνωρίζουμε μέσα από τις πολύ όμορφες ιστορίες σας!!
Η μοναδική επαφή που είχα με την χώρα ήταν μόλις τον Σεπτέμβριο 2017 με μια ημερήσια εκδρομή στην περιοχή του Μελένικου και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τη γραφικότητά του.

 

[Klair]

Νομίζω ότι μετά από αυτήν ιστορία θα βάλω τη Σόφια ψηλά στην λίστα με τους επόμενους ταξιδιωτικούς προορισμούς!! Τι να πω... οι καταπληκτικές σου φωτογραφίες έχουν αναδείξει τόσο πολύ τα κτήρια και τις εκκλησίες της Σόφιας, που θέλω να τις δω από κοντά!
Μετά την ανάγνωση της ιστορίας του @giannismits για την Φιλιππούπολη και την Σόφια και της δικής σου που προβλέπεται συναρπαστική, νομίζω ότι θα δημιουργηθεί ισχυρό τουριστικό ρεύμα από τους Θεσσαλονικείς για Βουλγαρία και θα αρθούν οι όποιες προκαταλήψεις μας λειτουργούσαν ανασταλτικά!
Αλλιώς την είχαμε στο μυαλό μας τη Βουλγαρία και αλλιώς την γνωρίζουμε μέσα από τις πολύ όμορφες ιστορίες σας!!
Η μοναδική επαφή που είχα με την χώρα ήταν μόλις τον Σεπτέμβριο 2017 με μια ημερήσια εκδρομή στην περιοχή του Μελένικου και ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα από τη γραφικότητά του.

Elena σε ευχαριστώ πολύ για τις φιλοφρονήσεις.
Μακάρι οι ιστορίες μας να δημιουργήσουν ρεύμα προς τη γείτονα χώρα, αν και διακρίνω να έχει ήδη δημιουργηθεί μία τάση προς τα Βαλκάνια γενικότερα και οι προκαταλήψεις έχουν αρχίσει να μπαίνουν στο περιθώριο.
Και έτσι πρέπει τελικά.

Η αλήθεια είναι ότι και εγώ δεν έτρεφα μεγάλες προσδοκίες αλλά ευτυχώς διαψεύστηκα.
Εντάξει η Σόφια όντως δεν είναι και ο τοπ προορισμός, αλλά εμείς περάσαμε καλά.
Κάναμε τις βόλτες μας με πολύ ωραίο καιρό (πολύ σημαντικός παράγοντας στην επιτυχία ενός ταξιδιού), φάγαμε και πολύ και καλά και φτηνά και γενικά ήταν μία ευχάριστη και οικονομική απόδραση, οπότε σίγουρα σου προτείνω να εντάξεις τη χώρα στους επόμενους low budget προορισμούς σου.
Να φανταστείς ότι εμείς θα ξαναπάμε το Γενάρη, κλείνοντας μηδενικά εισιτήρια με την προσφορά της air tickets που έτρεξε πριν λίγο καιρό και έγινε μεγάλος ντόρος.

Έτσι βρε παιδί μου να ξεσκάσουμε λίγο χωρίς να μας στοιχίσει και ένα σωρό λεφτά. Στο χωριό μου, στην Βυτίνα, να πω ότι θα πάω ένα τριήμερο, περισσότερα θα μου στοιχίσει.

Η συνέχεια της ιστορίας πιστεύω ότι είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα, οπότε παίρνε ιδέες και προχώρα!!

 

[Klair]

Κεφάλαιο 3ο

Η Κυριακή 5 Νοεμβρίου ξεκίνησε με ένα καλό πρωινό στο Raffy Bar & Gelato στη Vitosha. Η μέρα ήταν καλή και ζεστή. Πλήθος κόσμου είχε ξεκινήσει να κάνει την Κυριακάτικη βόλτα του στον πεζόδρομο και όλα τα καφέ είχαν αρχίσει να κατακλύζονται από ντόπιους αλλά και τουρίστες. Οι Ελληνικές συζητήσεις δεν έλειπαν ούτε σήμερα, ίσως μάλιστα να ήταν και περισσότερες από τη χθεσινή μέρα.

Επέλεξα να δοκιμάσω τη banitsa, τυρόπιτα με χοντρό φύλλο, τοπική σπεσιαλιτέ, η οποία μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά και με κράτησε χορτάτη μέχρι το βράδυ που καθίσαμε για φαγητό.

Το πρόγραμμα αυτής της μέρας περιελάμβανε πολύ περπάτημα, αφού θέλαμε να διασχίσουμε όλη τη λεωφόρο Tsar Osvoboditel και να καταλήξουμε στο μεγάλο πάρκο της Σόφιας, Borisova Gradina. Στη συνέχεια θα βλέπαμε πως θα προσαρμόζαμε τη βόλτα μας ανάλογα με την κούραση και τη διάθεσή μας.

Μέσω της οδού Solunska φτάσαμε στην κάθετή της Graf Ignatiev και στη συνέχεια ακολουθώντας την Dyakon Ignatiy βγήκαμε στην Tsar Osvoboditel. Στα αριστερά μας ξανασυναντήσαμε τον Καθεδρικό Alexander Nevsky, ο οποίος φυσικά πήρε ακόμα μερικά κλικ λουσμένος όπως ήταν από τον λαμπρό πρωινό ήλιο

και στη συνέχεια σταθήκαμε να θαυμάσουμε το άγαλμα του έφιππου Tsar Osvoboditel, του Ρώσου Alexander II, ο οποίος απελευθέρωσε τη Βουλγαρία από τους Οθωμανούς κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού πολέμου 1877-78.

Το άγαλμα στέκεται ακριβώς μπροστά από το ξενοδοχείο Radisson Blu, ενώ απέναντι εκτείνεται το λευκό κτίριο στο οποίο στεγάζεται το Βουλγαρικό Κοινοβούλιο, το οποίο χτίστηκε μεταξύ 1884-1886 σε νεοαναγεννησιακό στυλ.

Η λεωφόρος Tsar Osvoboditel είναι πολυσύχναστη, με πολλά όμορφα κτίρια αλλά και αρκετά δέντρα. Αυτήν την εποχή η φύση παίζει με μια πολύ όμορφη χρωματική παλέτα, ανακατεύοντας πολλά γήινα χρώματα όπως το βαθύ κίτρινο, το σάπιο μήλο, το καφέ, το πορτοκαλί, το λαδί, τα οποία δίνουν μια τέλεια εικόνα όταν μπερδεύονται με τα χρώματα των πολύ ωραίων κτιρίων αυτής της λεωφόρου. Τα φαρδιά πεζοδρόμια δίνουν την ευκαιρία στους περιπατητές να μπορούν να θαυμάζουν ανενόχλητοι και τα κτίρια και τη φύση.

Στα όμορφα κτίρια αυτής της λεωφόρου στεγάζονται πολλές πρεσβείες αλλά εκείνη που ξεχώρισα σαν εικόνα ήταν αυτή της Τουρκίας, ίσως επειδή τράβηξαν την προσοχή μου τα όμορφα χρώματα των φύλλων των δέντρων και μετά το ίδιο το κτίριο.

Επόμενη στάση το πάρκο Knyazheska Gradina, για να δούμε το πασίγνωστο μνημείο του Σοβιετικού Στρατού. Γύρω από το μνημείο εκτείνεται αυτό το μεγάλο πάρκο, πολύ δημοφιλές στον νεαρόκοσμο της πόλης, αφού διαθέτει ράμπες για skateboard, τερέν για ping-pong, πράσινο για ξάπλες, μια λιμνούλα που θα ήταν ωραία αν είχε νερό και διάφορα ιδιαίτερα αγάλματα.

Το μνημείο εμφανίζει έναν στρατιώτη από τον Σοβιετικό στρατό, ως μαχητή Ελευθερίας περιτριγυρισμένο από μια γυναίκα που κρατά το μωρό της και έναν Βούλγαρο. Υπάρχουν και άλλα δευτερεύοντα γλυπτά μέρη της μνημειακής σύνθεσης γύρω από το κύριο μνημείο όπως: η ομάδα των στρατιωτών που χρησιμοποιήθηκαν ως καμβάς από πολιτικούς καλλιτέχνες. Το μνημείο χτίστηκε το 1954 με την ευκαιρία της 10ης επετείου της απελευθέρωσης από τον Σοβιετικό στρατό.

Στις 17/6/2011 το μνημείο ζωγραφίστηκε κατά τη διάρκεια της νύχτας από μια ομάδα ανώνυμων καλλιτεχνών οι οποίοι έβαψαν τους στρατιώτες του Σοβιετικού στρατού ως Αμερικανούς ήρωες ταινιών: Superman, Joker, Captain America κ.α.

Από κάτω γράφτηκε η λεζάντα: B KRAK C BPEMETO (Σε βήμα με τον χρόνο) ή (Σε αρμονία με την εποχή).

Η βαφή αφαιρέθηκε τρεις μέρες αργότερα την 20η Ιουνίου 2011. Η κίνηση αυτή καλύφθηκε ευρέως από τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και αρχικά οι άγνωστοι καλλιτέχνες συγκρίθηκαν με τον Banksy και ονομάστηκαν “Banksy of Bulgaria”.

Η ιστορία κινηματογραφήθηκε στο σύντομο ντοκιμαντέρ In step with the time και περιλαμβάνει ανώνυμες συνεντεύξεις καλλιτεχνών της “Καταστροφικής Δημιουργίας” και διάφορους εκπροσώπους των φιλορωσικών οργανώσεων στη Βουλγαρία. Η ταινία κέρδισε το δεύτερο βραβείο, στο φεστιβάλ 2013 In out Festival στην Πολωνία.

Το μνημείο και πάλι χρησιμοποιήθηκε ως χώρος καλλιτεχνικής και κοινωνικής θέσης. Το επόμενο περιστατικό συνέβη στις 10 Φεβρουαρίου του 2012, όταν οι στρατιώτες του μνημείου βρέθηκαν με μάσκες των Anonymous, σε συνδυασμό με διαδηλώσεις για την κράτηση διαδηλωτών σε όλη την Ευρώπη κατά της ACTA (Συμφωνία Καταπολέμησης της Παραποίησης Εμπορίου).

Επίσης χρησιμοποιήθηκε ως λόγος διαμαρτυρίας για τη σύλληψη του συγκροτήματος Pussy Riot στις 17/8/2012.

Την 1η Φεβρουαρίου του 2013, κατά τη διάρκεια της εθνικής ημέρας για τη μνήμη των θυμάτων του Κομμουνισμού, κάποιες από τις μορφές ήταν ζωγραφισμένες σε λευκό, κόκκινο και πράσινο, τα χρώματα της Βουλγαρικής εθνικής σημαίας.

Το μνημείο συνέχισε να αποτελεί σημείο διαμαρτυρίας και τα επόμενα χρόνια, όπως για την “Απολογία για την Πράγα ‘68”.

Στις 21 Αυγούστου 2013, στην 45η επέτειο της εισβολής, άγνωστοι ακτιβιστές ζωγράφισαν το Μνημείο με έντονο ροζ. Το κείμενο στα Βουλγάρικα και τα Τσέχικα αναφέρει: "Η Βουλγαρία ζητά συγγνώμη".

Στις 23 Φεβρουαρίου του 2014, το άγαλμα ενός από τους στρατιώτες και η σημαία από πάνω του ήταν βαμμένα στα χρώματα της Ουκρανίας. Στο Μνημείο γράφτηκε, στα Ουκρανικά, η φράση "Δόξα στην Ουκρανία", αλλά και μια αναφορά στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, ως "Kaputin" (από τη γερμανική λέξη kaput, που σημαίνει σπασμένος). Αυτό συνέβη ως στήριξη στην Ουκρανία για την επανάστασή της.

Μάρτιος και Απρίλιος 2014: Σειρά της Κριμαίας και της Πολωνίας.

Δεν πέρασε πολύς καιρός, και τον Μάρτιο του 2014, το Μνημείο υπέστη νέους βανδαλισμούς. Αυτήν τη φορά δυο αγάλματα βάφτηκαν στα χρώματα της Ουκρανίας και της Πολωνίας.

Στη μια πλευρά του μνημείου γράφτηκε "Κριμαία 2014", ενώ κάτω από τους δύο βαμμένους στρατιώτες γράφτηκε "Katyn 5.III '40", δηλαδή 5 Μαρτίου του 1940, η ημερομηνία της περίφημης σφαγής του Κατίν στην κατεχόμενη Πολωνία από τη Σοβιετική μυστική αστυνομία.

Πηγή πληροφοριών και φωτογραφιών:
https://3otiko.blogspot.gr/2017/02/blog-post.html

Υπάρχει κίνημα για την απομάκρυνση του μνημείου ή την κατεδάφισή του, αλλά και κίνημα που επιμένει να κρατηθεί το μνημείο στη θέση του.

Στο πάρκο έκαναν βόλτα οικογένειες με τα σκυλιά τους, μητέρες με καρότσια, νεαροί και νεαρές ήταν σκαρφαλωμένοι πάνω στα αγάλματα και άλλοι έπαιζαν ping-pong ή κάθονταν στα παγκάκια συζητώντας.

Το βράδυ όμως, διάβασα, ότι εδώ συγκεντρώνονται πιο εναλλακτικοί άνθρωποι και η ατμόσφαιρα του πάρκου γίνεται διαφορετική. Ωστόσο αυτά τα διάβασα, δεν τα είδα για να έχω μια πιο συγκεκριμένη εικόνα.

Μετά το πάρκο και το μνημείο συναντήσαμε τη γνωστή γέφυρα των Αετών (Orlov Most).

Aπό εδώ ουσιαστικά ξεκινάει το παλαιότερο πάρκο της Σόφιας. Eίναι επίσης μια από τις δύο συμβολικές εισόδους στην Παλιά Πόλη.

Η γέφυρα σχεδιάστηκε από τον Τσέχο μηχανικό Vaclav Prosek. Οι φιγούρες των Αετών που δημιουργήθηκαν στις τέσσερις άκρες αντικατοπτρίζουν τη λαχτάρα για Ελευθερία, γιατί στο σημείο αυτό για πρώτη φορά το 1888, έγιναν δεκτοί οι αιχμάλωτοι από το Diarbekir. Υπάρχουν όμορφα χάλκινα ανάγλυφα στο κάτω μέρος των στηλών. Κάτω από τη γέφυρα κυλάει ο “ποταμός” Perlovska. Η γέφυρα και η διασταύρωση βρίσκονται επίσης σε άμεση γειτνίαση με το Εθνικό Στάδιο Vasil Levski και τη λίμνη Arianna, η οποία τί πρωτότυπο!! Δεν είχε νερό!!!

Ουσιαστικά δηλαδή το σημείο αυτό αποτελεί έναν συγκοινωνιακό κόμβο, όπου συναντώνται η λεωφόρος Evlogi Georgiev η οποία ακολουθεί τον ποταμό Perlovska, o Tsarigradsko Shose, ο δρόμος Tsar Ivan Asen II και φυσικά η λεωφόρος Tsar Osvoboditel.

Περάσαμε την άδεια λίμνη Arianna και την καφετέρια που βρίσκεται ακριβώς εκεί

και μπήκαμε πλέον στο τεράστιο αυτό πάρκο της πόλης. Δεξιά στο βάθος είδαμε το Εθνικό Στάδιο Levski. Στο πρώτο πλάτωμα που συναντήσαμε γινόταν ένας μικρός χαμός από κόσμο. Όλοι οι Βούλγαροι με τα παιδιά τους, εκμεταλλευόμενοι την Κυριακάτικη αργία και τον υπέροχο καιρό είχαν γεμίσει αυτόν τον χώρο του πάρκου. Υπήρχαν φουσκωτά παιχνίδια, ηλεκτρικά αυτοκινητάκια και ποδήλατα για τα πιτσιρίκια, καθώς τραμπάλες, κούνιες και διάφορα άλλα παιδικά events.

Προχωρήσαμε γρήγορα, αφήνοντας πίσω μας τους κατοίκους της πρωτεύουσας να διασκεδάζουν μαζί με τα παιδιά τους και χωθήκαμε πιο βαθιά στο πάρκο.

Η κατασκευή και διαρρύθμιση του μεγαλύτερου και πιο γνωστού πάρκου της Σόφιας άρχισαν το 1884 και πήρε το όνομά του από τον Βούλγαρο Τσάρο Μπόρις Γ’. Το πάρκο χωρίζεται ιστορικά σε διάφορες περιόδους, ανάλογα με τους εκάστοτε κηπουρούς, αλλά και τις εργασίες που πραγματοποιήθηκαν για την επέκταση και τη βελτίωσή του.

Περίοδος Neff (1882-1906)

Το 1882 ο τότε δήμαρχος Ιβάν Χαντζιένεφ έφερε τον Ελβετό κηπουρό Ντάνιελ Νεφ από το Βουκουρέστι, με σκοπό να δημιουργήσει έναν κήπο για την πρωτεύουσα. Τα αρχικά σχέδια περιελάμβαναν έναν “παιδικό σταθμό”, όπου θα αναπτύσσονταν δέντρα, θάμνοι και λουλούδια, παρέχοντας υλικό για τους ήδη υπάρχοντες κήπους και δρόμους.

Ο Νεφ ανέπτυξε το πρώτο σχέδιο του κήπου την άνοιξη του 1882 χτίζοντας επιπλέον και ένα σπίτι για τον εαυτό του. Φυτεύτηκαν ακακίες, διαμορφώθηκαν παρτέρια, δημιουργήθηκε μια μικρή τεχνητή λίμνη και όλα αυτά περιφράχθηκαν με βελανιδιές και μοσχοκάρυδα. Το φυτώριο παρήγαγε φυτά που ανταποκρίνονταν στις ανάγκες της πόλης και διαμορφώθηκε ως κήπος το 1885 έχοντας έκταση 300.000 τ.μ.

Το Borisova Gradina αυξήθηκε τα επόμενα χρόνια και η μεγάλη λίμνη χτίστηκε το 1889. Tα επόμενα χρόνια φυτεύτηκαν και άλλα φυλλοβόλα δέντρα από τα γειτονικά δάση καθώς και κωνοφόρα από τη Ρίλα, όπως μαύρα πεύκα και έλατα.

Περίοδος Frei (1906-1934)

O Joseph Frei διορίστηκε διευθυντής όλων των κήπων της Σόφιας το 1906. Αναδιοργάνωσε τον Borisova Gradina σύμφωνα με δικό του σχέδιο, καθώς είχε πάθος για τα λουλούδια. Δημιούργησε το Rosarium με τριαντάφυλλα καθώς και πολυάριθμους άλλους κήπους και θερμοκήπια. Ο κήπος πλέον εκτείνεται ακόμα νοτιότερα από το δάσος της βελανιδιάς, στη λεωφόρο Dragan Tsankov. Την εποχή εκείνη κατασκευάστηκε και η κρήνη του λαού που αργότερα ονομάστηκε κρήνη Freestone.

Περίοδος Duhtev (1934-1944)

Ο Βούλγαρος αυτός κηπουρός έγινε διευθυντής κήπων και πάρκων το 1934. Tο παλιό Rosarium επεκτάθηκε καλύπτοντας πλέον 7.000 τ.μ με περισσότερα από 1.400 νέα καλλιεργούμενα είδη τριαντάφυλλου. Η Ιαπωνική γωνία δημιουργήθηκε το 1940 με φυτά που στάλθηκαν από τον Ιάπωνα πληρεξούσιο Υπουργό και χρησιμοποιήθηκαν για να οργανώσουν αυτό το τμήμα του κήπου. Τα φυτά αντιπροσώπευαν την εθνική χλωρίδα της Ιαπωνίας και ήταν ένα δώρο και ένα σημάδι φιλίας μεταξύ των δύο λαών.

Γύρω στο 1942 ο κήπος περιορίστηκε για να κτιστούν το θερινό κολυμβητήριο, το Πανεπιστημιακό Παρατηρητήριο, γήπεδα ποδοσφαίρου, ποδηλατοδρόμια και άλλα. Τελευταία ανακαίνιση έγινε το 1986 και ανακηρύχθηκε μνημείο τέχνης το ίδιο έτος.

Ήταν μια καταπληκτική βόλτα σε έναν χώρο που πολλά σημεία του θύμιζαν κανονικό δάσος και λιγότερο πάρκο. Προχωρώντας όλο και πιο βαθιά αντικρίσαμε από μακριά έναν οβελίσκο και κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί.

Είναι το μνημείο Bratska Mogila (Τhe Mound of Brotherhood). Xτίστηκε το 1956, έχει 42 μέτρα ύψος και τιμά τους νεκρούς αντάρτες, οι οποίοι πολέμησαν ενάντια στον φασισμό κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Ακολουθήσαμε και άλλα μονοπάτια στην τύχη και βρεθήκαμε έξω από το Πανεπιστημιακό Παρατηρητήριο (Sofia University Astronomical Observatory).

Είχαμε δει και διασχίσει μέχρι τώρα ένα πολύ μεγάλο μέρος του πάρκου και σκεφτήκαμε να επιστρέψουμε πηγαίνοντας προς το Εθνικό Στάδιο Levski.

Στη διαδρομή μας η πυκνή βλάστηση συνέχισε να μας προσφέρει πολύ όμορφες εικόνες. Συναντήσαμε καφέ με τραπεζάκια κάτω από τα δέντρα, όργανα γυμναστικής μέσα στη φύση, γήπεδα τένις και τραπέζια ping-pong, περάσαμε έξω από το στάδιο CSKA

και καταλήξαμε στο πίσω μέρος του Σταδίου που ακουμπά στην άκρη του πάρκου.

Το στάδιο φιλοξενεί όλα τα παιχνίδια ποδοσφαίρου της Εθνικής ομάδας της Βουλγαρίας, διαθέτει περίπου 43.000 θέσεις θεατών, 2.500 θέσεις parking, θέσεις VIP και 4.000 σκεπαστές θέσεις. Μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής σκηνής έχουν πραγματοποιήσει συναυλίες σε αυτό το στάδιο.

Περπατήσαμε παράλληλα με το πέταλο του γηπέδου και φτάσαμε στην κύρια είσοδο, η οποία βρίσκεται στη λεωφόρο Evlogi i Hristo Georgiev.

Ήμασταν πλέον πολύ κοντά στη συνοικία Sredets, όπου βρίσκονται μερικά από τα καλύτερα ταβερνάκια, εστιατόρια και μπαράκια της πόλης. Στην πλατεία της συνοικίας δεσπόζει η εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi και στην οδό Tsar Shishman συναντάς μικρά αλλά πολύ χαριτωμένα εμπορικά μαγαζάκια, όμορφα βιβλιοπωλεία, μανάβικα και άλλα. Έτσι αποφασίσαμε να εξερευνήσουμε και αυτήν τη γειτονιά της πόλης και ίσως βρίσκοντας ένα ωραίο καφέ να κάναμε μια στάση για ξεκούραση.

Διασχίσαμε λοιπόν τη λεωφόρο Evlogi i Hristo Georgiev και μέσω της ul. General Yosif V. Gourko, συναντήσαμε την κάθετη ul. Tsar Shishman, στην οποία στρίψαμε αριστερά, με κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία. Aυτός ο δρόμος μου άρεσε πάρα πολύ. Πράγματι είχε κάτι το διαφορετικό, το γραφικό, το εναλλακτικό στα καταστήματα που συναντήσαμε. Αλλά και τα διάφορα γύρω δρομάκια επίσης μου άρεσαν. Ήταν ήσυχα, χωρίς πολύ κίνηση και φασαρία, με παλιά κτίρια και μια αύρα παλιομοδίτικη, λίγο ξεχασμένη πίσω στον χρόνο.

Στην εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi εκείνην την ώρα γινόταν μια κηδεία, οπότε προσπεράσαμε γρήγορα την είσοδο και βγήκαμε στην οδό Graf Ignatiev, στην οποία επίσης συναντάς κάποια όμορφα κτίρια στα χρώματα της ώχρας, του σκούρου πορτοκαλί και του σομόν, ενώ το τραμ διατρέχει πολύ πυκνά αυτόν τον δρόμο.

Κατά μήκος του δρόμου, στην άκρη της πλατείας λειτουργούν υπαίθριοι πάγκοι με διάφορα αταίριαστα μεταξύ τους προϊόντα, από φρούτα και λαχανικά, ξηρούς καρπούς και ελιές, μέχρι ρούχα και δαντέλες.

Η Graf Ignatiev διασταυρώνεται με τη λεωφόρο Vasil Levski την οποία ακολουθήσαμε κάνοντας έναν μεγάλο κύκλο, μέχρι την οδό Ivan Vazov στο νούμερο 11-13, ψάχνοντας ένα ιδιαίτερο graffiti, για το οποίο είχα διαβάσει και ήθελα πολύ να βρω. Πράγματι στον αριθμό 11 υπάρχει ένα κατάστημα του οποίου όλοι οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι. Σαν συλλέκτρια εικόνων graffiti δεν ήταν δυνατόν από τη στιγμή που είχα την πληροφορία να μην ψάξω να τις βρω. Και ιδού:

Άλλος ένας δρόμος που με γοήτευσε σε αυτήν τη γειτονιά ήταν η ul. 6-ti Septemvri με τα πανύψηλα δέντρα και ένα γωνιακό τεράστιο κτίριο με χοντρές μαρμάρινες σε Αρχαιοελληνικό στυλ κολώνες.

Τελικά παρασυρθήκαμε απορροφημένοι από τις συνεχείς εναλλαγές των εικόνων και δε σταματήσαμε πουθενά για καφέ, αλλά συνεχίζοντας τη βόλτα μας επί της οδού Ivan Vazov καταλήξαμε στο πάρκο City Garden, μπροστά από το θέατρο.

Το πάρκο έσφυζε από ζωή. Η καλή και ζεστή μέρα βοηθούσε ώστε οι κάτοικοι να ξεχυθούν στα πάρκα και στις πλατείες, να βγάλουν βόλτα τα σκυλιά τους, να παίξουν με τα παιδιά τους, να πιουν καφέ ή να γευματίσουν σε κάποιο εστιατόριο.

Εμείς αφού δεν καθίσαμε πουθενά μέχρι τώρα για καφέ, σκεφτήκαμε να επιστρέψουμε για λίγο στο δωμάτιο και να βγούμε μια και καλή για φαγητό αργότερα. Η αλήθεια είναι ότι το πρωινό που φάγαμε μας κρατούσε ακόμη και δεν είχαμε πεινάσει καθόλου.

Διασχίσαμε το πάρκο και πήραμε την οδό Saborna. Αυτός ο δρόμος φιλοξενεί τα πιο ακριβά καταστήματα της πόλης. Διάσημες μάρκες ρούχων, ρολογιών και κοσμημάτων, με τις καλόγουστες βιτρίνες τους, συναγωνίζονται για το ποια θα κεντρίσει περισσότερο το ενδιαφέρον των υποψήφιων πελατών. Α !! και μιας και αναφέρθηκα στα καταστήματα, σήμερα Κυριακή, τα περισσότερα ήταν ανοιχτά, ιδίως οι μεγάλες αλυσίδες, ενώ μόνο κάποια μικρότερα μαγαζιά, στη Vitosha κυρίως ήταν κλειστά.

Συνεχίσαμε με χαλαρό περπάτημα στη Vitosha, στην οποία φυσικά πλήθος κόσμου απολάμβανε τη βόλτα του, τον καφέ του και το φαγητό του.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, αφού είχαμε κάνει μια πολύ μεγάλη διαδρομή μέχρι τώρα, συμπληρώνοντας αισίως τα 10 χιλιόμετρα, οπότε κρίναμε ότι το διάλειμμα ήταν απαραίτητο. Είναι από τις σπάνιες φορές που επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο για ξεκούραση. Σχεδόν σε όλα μας τα ταξίδια, ξεκινάμε το πρωί και η επιστροφή γίνεται αργά το βράδυ. Σε αυτό το ταξίδι όμως νιώσαμε ότι έχουμε χρόνο να τα προλάβουμε χωρίς να τρέχουμε ασταμάτητα όλη μέρα. Εξάλλου θα κάναμε περίπου την ίδια διαδρομή και την επόμενη μέρα μαζί με τον γιο μας, ο οποίος θα ερχόταν το βράδυ από Σκωτία. Εσκεμμένα λοιπόν είχαμε αφήσει κάποια βασικά αξιοθέατα έξω από το πρόγραμμα αυτών των δύο πρώτων ημερών, ώστε να υπάρχουν νέα στοιχεία που να εμπλουτίζουν τις ίδιες διαδρομές και να κεντρίζουν το ενδιαφέρον όλων μας.

Βγήκαμε πάλι κατά τις 20:00 και θέλαμε να βρούμε ένα παραδοσιακό εστιατόριο, με ένα όνομα που δεν μπορώ καν να φανταστώ πως το διαβάζουν: Hadjidraganovite Izbi. Όνομα γλωσσοδέτη. Μόνο να το γράψω μπορώ. Είχα διαβάσει ότι αυτό το εστιατόριο έχει πολύ καλό όνομα και για το φαγητό του αλλά και για τo ζωντανό πρόγραμμα με Βουλγάρικη παραδοσιακή μουσική και ότι το προτιμούν όχι μόνο οι τουρίστες αλλά και οι ντόπιοι. Βρίσκεται στην οδό Hristo Belchev, μια παράλληλη της Vitosha.

Φτάσαμε στο μαγαζί και στην είσοδο μας υποδέχτηκε μια κοπέλα η οποία μας ρώτησε αν είχαμε κάνει κράτηση, μιλώντας μας Αγγλικά. Της απαντήσαμε όχι, αλλά δεν είχαμε πρόβλημα να περιμένουμε λίγη ώρα, ώστε να αδειάσει κάποιο τραπέζι και να βολευτούμε, στα Αγγλικά επίσης. Στη συνέχεια άρχισε να μας μιλάει άπταιστα Ελληνικά (προφανώς ακούγοντας τα μεταξύ μας σχόλια) και να μας εξηγεί ότι δυστυχώς για σήμερα, δεν υπήρχε περίπτωση να υπάρξει ούτε καρέκλα ελεύθερη για το υπόλοιπο της βραδιάς και αν θέλαμε να κάναμε κράτηση για κάποιο άλλο βράδυ. Έτσι αποχωρήσαμε.

Επόμενη επιλογή ήταν ένα εστιατόριο στη Vitosha με επίσης πολύ καλά σχόλια και επίσης δύσκολο όνομα: Shtastliveca. Eδώ δεν είχαμε κανένα θέμα με τραπέζι, μπήκαμε και καθίσαμε αμέσως.

https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...Shtastliveca_Vitoshka-Sofia_Sofia_Region.html

https://foursquare.com/v/щастливеца-софия-витошка-shtastliveca-sofia-vitoshka/53bab843498e7e355fb533f8

Το εστιατόριο αυτό είναι ένας πολύ ωραίος και ζεστός χώρος, με εντυπωσιακή διακόσμηση, vintage έπιπλα, υφασμάτινες κουρτίνες και λουλουδάτα τραπεζομάντηλα, πολυελαίους, τοίχους βαμμένους με ιδιαίτερη τεχνοτροπία σε ζεστά χρώματα, ταπετσαρίες και έναν κατάλογο με μεγάλη ποικιλία φαγητών.

Μέχρις εδώ όλα τέλεια….. αλλά…... υπήρχε ένα αλλά για μένα και αφορά καθαρά και μόνο ένα δικό μου θέμα. Όλα τα φαγητά που μου άρεσαν και θα μπορούσα να επιλέξω περιείχαν στη συνταγή τους σκόρδο. Το σκόρδο είναι κάτι που απεχθάνομαι και αδυνατώ ακόμη και να το μυρίσω, οπότε κάπου εδώ τα πράγματα άρχισαν να γίνονται δύσκολα για μένα και ενώ λιγουρευόμουν ένα σωρό πιάτα, δεν μπορούσα να επιλέξω τίποτα. Οπότε κατέληξα να παραγγείλω μια vegetarian Pizza, η οποία μου άρεσε πάρα πολύ τελικά.

Ο σύζυγος φυσικά έκανε πάρτι με το φαγητό, καθώς επέλεξε ένα ωραιότατο πιάτο με ζουμερό μπιφτέκι και λαχανικά. Οι τιμές ήταν επίσης ένα μικρό σοκ για έναν τέτοιο υπέροχο χώρο με άψογο σέρβις και εξυπηρέτηση. Πάμφθηνα !! Φύγαμε ευχαριστημένοι από αυτό το εστιατόριο, παίρνοντας μαζί μας μια επιπλέον πίτσα για τον γιο μας, τον οποίον αναμέναμε σήμερα από Γλασκώβη, γύρω στα μεσάνυχτα.

Μιλήσαμε μαζί του και μας ενημέρωσε ότι η πτήση του με τη Ryan θα είχε καθυστέρηση, οπότε η νέα ώρα άφιξης στη Σόφια, θα ήταν γύρω στη 1:30 μετά τα μεσάνυχτα. Τελικά στο ξενοδοχείο έφτασε με ταξί από το αεροδρόμιο, κοντά στις 2, οπότε η νύχτα στη συνέχεια ήταν μακριά και αργήσαμε πολύ να κοιμηθούμε. Μας πήρε ο ύπνος κοντά στο ξημέρωμα.

 

[Klair]

Κεφάλαιο 4ο

Σήμερα ξυπνήσαμε λίγο πιο αργά και ξεκινήσαμε κατά τις 11:00, αναζητώντας ένα λίγο ιδιαίτερο μαγαζί για πρωινό, το Rainbow Factory, το οποίο βρίσκεται στην οδό Veslets 10, πίσω ακριβώς από το Μουσείο Ιστορίας της Σόφιας. Στη διαδρομή μέχρι το καφέ συναντήσαμε δύο από τα βασικότερα αξιοθέατα της Σόφιας, το Τζαμί Banya Bashi και το Sofia Central Mineral Baths, το κτίριο δηλαδή στο οποίο στεγάζεται το Μουσείο Ιστορίας.

Στη λεωφόρο Knyaginya Maria Luiza, ακριβώς απέναντι από την κλειστή αγορά Tsentralni Hali, ορθώνεται το Τζαμί γνωστό και με το όνομα: “Το Τζαμί του Μουλά Εφέντη”, το οποίο χτίστηκε ως μνημείο για τον θάνατο της γυναίκας του. Αρχιτέκτονας ήταν ο γνωστός Σινάν, ο οποίος οικοδομεί Μουσουλμανικά Τεμένη σε σουλτανικό στυλ και στο συγκεκριμένο Τζαμί έχει σχεδιάσει έναν υπέροχο μιναρέ. Υπάρχει μεγάλος χώρος προσευχής για τους άντρες και ένας άλλος χώρος ξεχωριστά για τις γυναίκες, ενώ στη μεγάλη βρύση οι πιστοί μπορούν να πλυθούν, προτού μπουν στον χώρο για να προσευχηθούν. Στο εσωτερικό υπάρχουν γραμμένοι στίχοι από το Κοράνι.

Πίσω από το Τζαμί, μέσα στο μικρό πάρκο βρίσκεται το εμβληματικό κτίριο το οποίο χτίστηκε το 1913 στην τοποθεσία παλαιότερου Τουρκικού λουτρού και σήμερα στεγάζεται η μόνιμη έκθεση του Μουσείου Ιστορίας της Σόφιας, η οποία εγκαινιάστηκε επίσημα στις 17/9/2015. Οι βομβιστικές επιθέσεις στις 10/1/1944 έπληξαν το κτίριο και κατέστρεψαν ολοκληρωτικά τη νότια πτέρυγα αλλά αργότερα το Λουτρό ανακαινίστηκε πλήρως.

Περισσότερα από 120.000 ιστορικά μνημεία αποθηκεύονται στις συλλογές του Μουσείου παρουσιάζοντας την ιστορία της πόλης, ανάμεσά τους πολλά έγγραφα, προσωπικά αντικείμενα και φωτογραφίες σημαντικών Βούλγαρων πολιτικών καθώς και έργα τέχνης υψηλής καλλιτεχνικής και ιστορικής αξίας.

Ακολουθώντας την οδό Triaditsa φτάσαμε στο Rainbow Factory. O χώρος δεν είναι ιδιαίτερα μεγάλος, αλλά το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο με λίγα τραπεζάκια και ωραία διακόσμηση. Υπήρχε μεγάλη ποικιλία από χειροποίητα γλυκά αλλά μας είπαν ότι το μενού του πρωινού είχε τελειώσει αυτήν την ώρα και έτσι αρκεστήκαμε σε ένα γλυκό και έναν καφέ και αποχωρήσαμε.

https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...views-Rainbow_Factory-Sofia_Sofia_Region.html

https://www.facebook.com/fabrikadaga/

Ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, περάσαμε κάτω από τον σταθμό Serdika, βγήκαμε στην πλατεία Sveta Nedelya και αφού διασχίσαμε ένα μεγάλο τμήμα της Vitosha, στρίψαμε στην οδό Solunska, όπου στον αριθμό 33 βρίσκεται το Crepes de France. Συμπαθητικό μαγαζί, με ζεστή ατμόσφαιρα. Βρήκαμε ένα ωραίο καναπεδάκι και αράξαμε παραγγέλνοντας κρέπες, χυμούς, τσάι και καφέ.

https://www.tripadvisor.co.uk/Resta...iews-Crepes_de_France-Sofia_Sofia_Region.html

https://www.facebook.com/Crêpes-de-France-884141275097302/

Στο πρόγραμμα είχαμε τα ίδια αξιοθέατα με την προηγούμενη μέρα, αλλά θα αφήναμε έξω το πάρκο Borisova Gradina για να μην χάσουμε χρόνο. Έτσι κι αλλιώς και ο γιος μας δεν είχε ιδιαίτερη διάθεση να περπατήσει τόσο πολύ μέσα στο πάρκο. Ήταν ήδη αρκετά κουρασμένος από το δεκαήμερο ταξίδι του στη Σκωτία, οπότε ήθελε να δει τα βασικά, εξοικονομώντας δυνάμεις και για τις επόμενες μέρες.

Ακολουθήσαμε μια τελείως διαφορετική διαδρομή, βλέποντας όμως τα ίδια αξιοθέατα και μνημεία για τα οποία έχω ήδη κάνει εκτενή αναφορά όπως: τη συνοικία Sredets με τα ωραία στενά δρομάκια και την πλατεία με την εκκλησία Sveti Sedmochislenitsi.

Αυτήν τη φορά όμως έτυχε και βρεθήκαμε εδώ την ώρα που σχόλασε το δημοτικό σχολείο και η πλατεία ήταν γεμάτη από πιτσιρίκια, τα οποία είχαν πετάξει τις σχολικές τσάντες τους παντού και ξέδιναν στην παιδική χαρά της πλατείας.

Το δημοτικό σχολείο

Οι πάγκοι της υπαίθριας αγοράς κατά μήκος της πλατείας, σήμερα ήταν όλοι ανοιχτοί και κυκλοφορούσε περισσότερος κόσμος για χάζεμα και ψώνια.

Συνεχίσαμε προς το πάρκο Knyazheska Gradina για να δούμε ξανά το Μνημείο του Σοβιετικού Στρατού και να' μαστε πάλι στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, με τα ωραία κτίρια και τα πανύψηλα δέντρα ντυμένα με τη φθινοπωρινή ενδυμασία τους.

Στη διασταύρωση των λεωφόρων Vasil Levski και Tsar Osvoboditel συναντήσαμε το επιβλητικό κτίριο του Πανεπιστημίου.

Είναι το παλαιότερο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Βουλγαρίας και οι αξίες του είναι αποτέλεσμα πολιτιστικών και εκπαιδευτικών παραδόσεων μέσα στους αιώνες λειτουργίας του.

Σήμερα το Πανεπιστήμιο είναι μια ζωντανή κοινότητα φοιτητών, εκπαιδευτικών και επιστημόνων που δημιουργούν σημαντικές εργασίες σε διάφορους ερευνητικούς τομείς. Έξω από το Πανεπιστήμιο υπάρχει υπόγειος σταθμός μετρό, στον οποίο λειτουργούν διάφορα εμπορικά καταστήματα και ένα κέντρο πληροφοριών όπου μπορείτε να πάρετε πληροφορίες και δωρεάν χάρτες της πόλης.

Το πάρκο που εκτείνεται μπροστά από το Πανεπιστήμιο ονομάζεται Gradina St. Kliment Ohridski και εδώ βρίσκεται το άγαλμα του Kliment

και η Εθνική Ακαδημία Καλών Τεχνών.

Μερικά μέτρα δίπλα από το Πανεπιστήμιο, επί της λεωφόρου Vasil Levski εκτείνεται το κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης “Library Sv. Sv. Cyril and Methodius”

και στη συνέχεια συναντήσαμε το μνημείο του αγαπημένου Εθνικού ήρωα της Βουλγαρίας Vasil Levski. Ο μεγάλος αυτός επαναστάτης εκτελέστηκε από τους Τούρκους στο σημείο ανέγερσης του μνημείου, που τότε αποτελούσε τα περίχωρα της πόλης. Είναι μια κατασκευή 13 m, από γκρίζο Βαλκανικό γρανίτη με χάλκινο ανάγλυφo του κεφαλιού του.

Ο Καθεδρικός έκλεψε για μια ακόμη φορά τις εντυπώσεις και τα περισσότερα κλικ της φωτογραφικής μας μηχανής.

Απέναντι από τον ναό, ένα εξίσου εντυπωσιακό κτίριο στεγάζει την Εθνική Πινακοθήκη της Σόφιας και την Εθνική Πινακοθήκη Ξένης Τέχνης, ένα κτίριο γνωστό επίσης και ως το “Βουλγαρικό Λούβρο”, το Quadrat 500.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν κάτω από την ίδια στέγη Βουλγαρικά, Ευρωπαϊκά, Ασιατικά και άλλα έργα τέχνης, τα οποία εκτίθενται σε 28 αίθουσες.

Σε αυτήν την περιοχή λοιπόν είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα και αξιολογότερα αξιοθέατα ολόκληρης της πρωτεύουσας.

Στα 300 μόλις μέτρα από τον Καθεδρικό Ναό βρίσκεται ένα από τα σύμβολα της πόλης: η Βασιλική της Αγίας Σοφίας, με 17 αιώνες ιστορίας. Θεωρείται ότι η σημερινή εκκλησία είναι η τέταρτη σε αυτό το σημείο.

Όλος ο ναός είναι χτισμένος με κόκκινα τούβλα και είναι ο θεματοφύλακας της ιστορίας της πόλης με μεγάλη πολιτισμική και ιστορική αξία. Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες Παλαιοχριστιανικές Βασιλικές στη νοτιοανατολική Ευρώπη και οικοδομήθηκε μεταξύ 450-457 μ.Χ, πάνω στα θεμέλια τεσσάρων αρχαιότερων κοιμητηριακών ναών.

Κατά την Τουρκοκρατία χρησιμοποιήθηκε ως αποθήκη πολεμικών λαφύρων των Τούρκων. Κατόπιν την έκαναν Τζαμί. Το 1818 καταστρέφεται το ανατολικό μέρος της, από ισχυρή σεισμική δόνηση και γκρεμίζεται ο μιναρές. Οι Τούρκοι διορθώνουν τη ζημιά αλλά το 1858 μια δεύτερη σεισμική δόνηση γκρεμίζει και πάλι τον μιναρέ, σκοτώνοντας τους δύο γιους του Χότζα. Οι Τούρκοι το εγκατέλειψαν γιατί θεώρησαν ότι ο Αλλάχ έπαψε να δείχνει την ευμένειά του στο τέμενος.

Το 1878 η εκκλησία ήταν μισογκρεμισμένη και μάλιστα υπήρχε σκοπός να την γκρεμίσουν αλλά το κόστος κατεδάφισης θα ήταν μεγάλο και έτσι ο ναός διατηρήθηκε και αργότερα αναστηλώθηκε.
Χρησιμοποιήθηκε ακόμη και ως αποθήκη φωταερίου για τον φωτισμό της πόλης.

Μπήκαμε στο εσωτερικό του ναού, όπου επικρατούσε ηρεμία, χωρίς πολλούς επισκέπτες και αυτό το γεγονός μας χαροποίησε ιδιαιτέρως, γιατί μπορούσαμε να απολαύσουμε αυτό το τόσο ιστορικό μέρος, με απόλυτη γαλήνη και προσοχή.

Υπάρχουν τζάμια στο δάπεδο απ’ όπου μπορούσαμε να δούμε τους υπόγειους χώρους της εκκλησίας, δυστυχώς όμως τη Δευτέρα που βρεθήκαμε εμείς εκεί, δε λειτουργούσε ο υπόγειος χώρος και έτσι δεν μπορέσαμε να δούμε τους τάφους που έχουν ερευνηθεί.

Διάβασα ότι από τους συνολικά 100 τάφους, οι 50 έχουν ερευνηθεί και χρονολογούνται από τον 3ο μέχρι τον 4ο αιώνα. Ουσιαστικά μετά το 450 δεν υπάρχουν στοιχεία ότι υπήρχαν τάφοι κάτω από τη Βασιλική. Αυτό μάλλον σημαίνει ότι πάρθηκε απόφαση να χτιστεί νέος μεγαλύτερος ναός, γι' αυτό σταμάτησαν οι ενταφιάσεις.

Στον περίβολο είδαμε και το μνημείο του άγνωστου Στρατιώτη, στη μνήμη όσων έπεσαν αγωνιζόμενοι για τη Βουλγαρία,

το άγαλμα του τσάρου Σαμουήλ,

αλλά και τη μικρή πλατεία μπροστά από τον ναό.

Απέναντι από την Αγία Σοφία βρίσκεται το κτίριο της Ιεράς Συνόδου της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας,

αλλά και το πάρκο με την υπαίθρια αγορά.

Εδώ είναι στημένοι πάγκοι όπου οι Βούλγαροι υπαίθριοι πωλητές πωλούν ένα σωρό αντικείμενα αντίκες όπως: νομίσματα, μετάλλια, φωτογραφικές μηχανές μιας άλλης εποχής, ρολόγια και ένα σωρό άλλα vintage αντικείμενα που πραγματικά δεν ξέρεις τι να πρωτοχαζέψεις.

Είδαμε βέβαια και κιτς σουβενίρ αλλά και πλεκτά και δαντέλες, απ’ όλα.

Στην άκρη της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα Shipka Monument, αφιερωμένο στους εθελοντές πεσόντες που πολέμησαν μαζί με τους Ρώσους στρατιώτες, εναντίον των Οθωμανών στον πόλεμο του 1877-78.

Συνεχίσαμε περπατώντας στη λεωφόρο Tsar Osvoboditel, περάσαμε από τη Ρωσική εκκλησία, μπήκαμε πάλι στο εσωτερικό της για μια γρήγορη ματιά

και περνώντας από το Mουσείο Φυσικής Ιστορίας φτάσαμε στην Εθνική Πινακοθήκη.

Εκεί στρίβοντας δεξιά, μπήκαμε στο πάρκο που εκτείνεται κυρίως στο πλάι και πίσω από το τεράστιο αυτό κίτρινο κτίριο, κατά μήκος της ul. Moskovska.

Άλλος ένας προσεγμένος χώρος με πολλά δέντρα, πράσινο, παγκάκια γεμάτα ντόπιους που απολάμβαναν τον ωραίο καιρό, μητέρες με καρότσια και γλυπτά.

Trabant sculpture

Όλοι αυτοί οι πνεύμονες πρασίνου που υπάρχουν στην πόλη, μου άρεσαν πάρα πολύ και θεωρώ ότι προσφέρουν μια ποιότητα ζωής στους κατοίκους της πρωτεύουσας, οι οποίοι απ’ ότι κατάλαβα μέσα σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα που βρέθηκα εκεί, χαίρονται να βγαίνουν και να απολαμβάνουν τις ηλιόλουστες μέρες, κάνοντας διάφορες δραστηριότητες στη φύση ή επικοινωνώντας με άλλους ανθρώπους ή παίζοντας με τα ζώα τους.

Αφήσαμε πίσω μας το πάρκο και το θέατρο Ivan Vazov

γιατί είχαμε επιπλέον να επισκεφθούμε ένα πολύ σημαντικό αξιοθέατο και ακολουθήσαμε την οδό Saborna, φτάνοντας στη Ροτόντα του Αγίου Γεωργίου, το κτίριο με τα πολλά μυστικά, το οποίο αποτελεί πηγή αινιγμάτων και εικασιών και χρονολογείται από τις αρχές του 4ου αιώνα.

Τότε η πόλη διέθετε εντυπωσιακά δημόσια κτίρια, όπως λουτρά, ναούς και άλλα διοικητικά οικοδομήματα, πολλά από τα οποία είχαν χτιστεί τους δύο προηγούμενους αιώνες. Η εκκλησία είναι χτισμένη με τούβλα, χαρακτηριστικό παράδειγμα αρχιτεκτονικής τάσης επί Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου. Αποτελεί επίσης το υψηλότερο μέρος από το συνολικό κτίριο, με διάμετρο 9.5m και ύψος 14m.

Οι πρώτες έρευνες που δημοσιεύονται το 1933, κάνουν λόγο ότι πρόκειται για Ρωμαϊκό Λουτρό. Άλλες Τουρκικές πηγές αναφέρουν ότι πρόκειται για “θαυματουργό πηγάδι”. Μερικοί άλλοι ιστορικοί πιστεύουν, ότι το αγίασμα υπήρχε ακόμη από την εποχή της Αρχαιότητας, ενώ στη Ροτόντα μεταφερόταν το θαυματουργό νερό, για να χρησιμοποιηθεί από τον κόσμο.

Άλλη εκδοχή είναι ότι η Ροτόντα ήταν αφιερωμένη σε Χριστιανούς Μάρτυρες, ενώ στις πισίνες του κτιρίου γινόταν το τελετουργικό πλύσιμο των λειψάνων. Χρησιμοποιήθηκε και ως Βαπτιστήριο και μάλιστα μετά την ανακήρυξη του Χριστιανισμού ως επίσημης θρησκείας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στα τέλη του 4ου αιώνα, χτίστηκε μεγάλο πρόθυρο και ανανεώθηκαν οι πισίνες. Μετά την οικοδόμησή του το κτίριο χρησιμοποιήθηκε λιγότερο από 200 χρόνια, ενώ στη συνέχεια καταστράφηκε από σεισμό, πιθανώς το 518.

Μόλις τον 10ο αιώνα, όταν η Πόλη ονομαζόταν Σερδική, το κτίριο αποκαταστάθηκε ως Ναός, εικονογραφήθηκε και αναγγέλθηκε Μητροπολιτική Εκκλησία. Στη διάρκεια του Τουρκικού πολέμου μετατράπηκε σε Τζαμί και μετά την απελευθέρωση της πόλης αποκαταστάθηκε η παλιά λειτουργία του κτιρίου. Η εκκλησία περικλείεται από τα κτίρια του Προεδρικού Μεγάρου και του ξενοδοχείου Balkan.

http://bnr.bg/el/post/100400648/i-rotonta-tou-agiou-georgiou-istoria-kai-ainigmata

Τέλος για τώρα η περιήγηση. Κατ’ ευθείαν στο αγαπημένο Confetti για φαγητό και βλέπουμε για τη συνέχεια.

Αν βρεθείτε σε αυτό το μαγαζί δοκιμάστε αυτό το παγωτό υπερπαραγωγή και θα με θυμηθείτε. Το λένε sorpresa.

Kατά τις 16:30 βγήκαμε από το εστιατόριο και πριν νυχτώσει, κάναμε μια ακόμη βόλτα στην πλατεία Largo με τα πρώην Κομμουνιστικά κτίρια,

περάσαμε από το Τζαμί Banya Bashi

και στη συνέχεια από τη Συναγωγή, την τρίτη μεγαλύτερη στην Ευρώπη, μετά από αυτήν της Βουδαπέστης και του Άμστερνταμ και τη μεγαλύτερη στα Βαλκάνια.

Το κτίριο έχει χτιστεί με σχέδιο Αυστριακού αρχιτέκτονα ο οποίος χρησιμοποιεί το σχέδιο μιας Βιεννέζικης συναγωγής. Το στυλ του κτιρίου είναι Ισπανό-Μαυριτανικό με Βυζαντινά στοιχεία. Εκεί βρισκόταν και η Βιβλιοθήκη της Εβραϊκής κοινότητας, δυστυχώς όμως αυτή η Βιβλιοθήκη καταστράφηκε στους βομβαρδισμούς το 1944. Έχει αίθουσα λατρείας για 1.170 άτομα. Ο πολυέλαιος είναι ο μεγαλύτερος σε όλη τη Βουλγαρία και ζυγίζει 2 τόνους.

Ακολούθησε η κλειστή αγορά και τέλος καταλήξαμε στο ξενοδοχείο για δίωρη ξεκούραση.

Κατά τις 20:00 ξαναβγήκαμε για νυχτερινή φωτογράφιση των κύριων αξιοθέατων που είχαμε επισκεφθεί όλο το πρωινό, ξεκινώντας φυσικά από τον Καθεδρικό Ναό,

την Ιερά Σύνοδο,

το μνημείο Tsar Osvoboditel,

το Κοινοβούλιο,

το Radisson Blu,

τα πρώην Κυβερνητικά κτίρια,

και τέλος καταλήξαμε να βολτάρουμε στη Vitosha, κάνοντας στάση στο Social Cafe για γλυκάκι και αναψυκτικά.

Αν περιμένετε πάντως από εμένα να διαβάσετε προτάσεις για μπαράκια, κοκτέιλ, κρασιά, ποτάκια μάλλον ατυχήσατε (εκτός πολύ σπάνιων και ιδιαίτερων περιπτώσεων), καθώς οικογενειακώς με το αλκοόλ δεν έχουμε καμία μα καμία επαφή. Ξενέρωτοι εντελώς. Ο σύζυγος το πολύ-πολύ, να πιει ένα ποτήρι μπίρα με το φαγητό και τέλος.

Εξάλλου εδώ στο φόρουμ έχουμε τον καταλληλότερο και ειδικότερο άνθρωπο και δεν είναι άλλος από τον @gelf φυσικά, ο οποίος μπορεί να δώσει τις πιο εύστοχες και αξιόλογες προτάσεις σε ότι αφορά το αλκοόλ. Ε! και να μην έχει πάει ακόμα στη Σόφια, κάποια στιγμή θα πάει και θα γυρίσει έχοντας καταγράψει και γευτεί τα καλύτερα.

Στη συνέχεια πήραμε πίτσα από το Shtastliveca και επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο έχοντας διανύσει 15 χιλιόμετρα τη σημερινή μέρα.

 

[escursione]

τέλειες πληροφορίες και ιστορικά στοιχεία που θα ζήλευαν και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί! Οι φώτο καταπληκτικές και ειδικά αυτή με το Τζαμί Banya Bashi που έπιασε και το αεροπλάνο....

 

[vagar78]

@Klair έχεις το μαγικό ραβδάκι και ένα βράχο στη μέση του πουθενά να περιγράψεις σε ιστορία μπορεί να τον παρουσιάσεις έτσι που να πείσεις κόσμο να τον επισκεφθεί

 

[Klair]

τέλειες πληροφορίες και ιστορικά στοιχεία που θα ζήλευαν και οι ταξιδιωτικοί οδηγοί! Οι φώτο καταπληκτικές και ειδικά αυτή με το Τζαμί Banya Bashi που έπιασε και το αεροπλάνο....

Σε ευχαριστώ και πάλι για τα καλά σου λόγια!
Η αλήθεια είναι ότι κάνω μεγάλη προετοιμασία πριν από κάθε ταξίδι και έτσι τα έχω έτοιμα όταν μετά γράφω την ιστορία μου.

 

[Klair]

@Klair έχεις το μαγικό ραβδάκι και ένα βράχο στη μέση του πουθενά να περιγράψεις σε ιστορία μπορεί να τον παρουσιάσεις έτσι που να πείσεις κόσμο να τον επισκεφθεί

Σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιο.
Πάντα προσπαθώ να δω τα θετικά και όμορφα στοιχεία ενός προορισμού και σε αυτά κυρίως εστιάζω τις περιγραφές μου.
Όχι βέβαια ότι θα παραβλέψω να αναφερθώ και σχολιάσω και τα κακώς κείμενα ενός τόπου, που μπορεί να μου έκαναν άσχημη εντύπωση, αλλά προσπαθώ να μην τα αφήνω να επηρεάζουν αρνητικά το ταξίδι μου και τα προσπερνώ, ίσως με λίγη περισσότερη ευκολία, για να μην χαλάσει η διάθεσή μου και ολόκληρο το ταξίδι φυσικά.

 

[Klair]

Την υπαίθρια αγορά με τους μικροπωλητές μπροστά από τον ναό του Alexander Nevsky την είδατε?

@Στάθης πιστεύω ότι αυτή την υπαίθρια αγορά που περιγράφω στο τελευταίο μου post να εννοείς. Όταν πήγατε εσείς δεν ήταν στημένοι αυτοί οι πάγκοι?
Είδατε κάτι διαφορετικό?

 

[Στάθης]

Ναι ακριβώς αυτή εννοώ! Αυτοί οι πάγκοι ήταν και απο τις φωτογραφίες αναγνωρίζω και κάποιους απο τους οποίους ψωνίσαμε!

Πάντως απ'ότι βλέπω από την ιστορία σας και εσείς περάσατε 2-3 και 4 φορές από τα ίδια αξιοθέατα...βέβαια εσείς ήσασταν πιο προετοιμασμένοι για αυτό το ταξίδι και είδατε και κάποια πραγματάκια που εμείς δεν είδαμε ή λόγο κούρασης δεν τα είδαμε από κοντά. Εμείς πήγαμε λίγο πιο χύμα σε αυτό το ταξίδι,το είχαμε δει απο την αρχή σαν ένα "ήρεμο" διήμερο... Το οποίο διήμερο πιστεύω είναι αρκετό για την Σόφια. Αν δεν κάνω λάθος εσείς μείνατε 4 μέρες ή την τέταρτη φύγατε για Φιλιππούπολη?

Εντυπωσιάστηκα απο την ιστορική αναφορά σου πάντως και μπράβο!! Περιμένω την συνέχεια και την Φιλιππούπολη μιας και εμείς δεν πήγαμε. Σύντομα έρχεται και η δικιά μας ιστορία!

 

[Klair]

Ναι ακριβώς αυτή εννοώ! Αυτοί οι πάγκοι ήταν και απο τις φωτογραφίες αναγνωρίζω και κάποιους απο τους οποίους ψωνίσαμε!

Πάντως απ'ότι βλέπω από την ιστορία σας και εσείς περάσατε 2-3 και 4 φορές από τα ίδια αξιοθέατα...βέβαια εσείς ήσασταν πιο προετοιμασμένοι για αυτό το ταξίδι και είδατε και κάποια πραγματάκια που εμείς δεν είδαμε ή λόγο κούρασης δεν τα είδαμε από κοντά. Εμείς πήγαμε λίγο πιο χύμα σε αυτό το ταξίδι,το είχαμε δει απο την αρχή σαν ένα "ήρεμο" διήμερο... Το οποίο διήμερο πιστεύω είναι αρκετό για την Σόφια. Αν δεν κάνω λάθος εσείς μείνατε 4 μέρες ή την τέταρτη φύγατε για Φιλιππούπολη?

Εντυπωσιάστηκα απο την ιστορική αναφορά σου πάντως και μπράβο!! Περιμένω την συνέχεια και την Φιλιππούπολη μιας και εμείς δεν πήγαμε. Σύντομα έρχεται και η δικιά μας ιστορία!

Εμείς μείναμε 4 ολόκληρες μέρες, γιατί η τέταρτη μέρα προέκυψε λόγω αλλαγής της πτήσης της Ryan.
Περάσαμε από τα ίδια μέρη, γιατί την δεύτερη μέρα αργά το βράδυ, ήρθε και ο γιος μας οπότε έγινε περίπου το ίδιο δρομολόγιο για να τα δει και αυτός.
Πιστεύω 3 μέρες είναι αρκετές για την πόλη. Εμείς εκμεταλλευτήκαμε την επιπλέον μέρα κάνοντας εξόρμηση και στο προάστιο Boyana για να δούμε την εκκλησία. Έρχεται στο επόμενο κεφάλαιο.
Μετά πήγαμε Φιλιππούπολη για 2 μέρες.

 

[Elena2508]

@Klair έχεις το μαγικό ραβδάκι και ένα βράχο στη μέση του πουθενά να περιγράψεις σε ιστορία μπορεί να τον παρουσιάσεις έτσι που να πείσεις κόσμο να τον επισκεφθεί

Ακριβώς έτσι νιώθω και εγώ!!! Μας μεταφέρει τόσο αναλυτικά η @Klair την εικόνα της πόλης και με τόσο χρήσιμες ιστορικές αναφορές και πληροφορίες για τα αξιοθέατα, που δε θα χρειαστούμε τουριστικό οδηγό για τη Σόφια!
Περιμένω με ανυπομονησία και τη συνέχεια της ιστορίας για Φιλιππούπολη, γιατί προσπαθώ να πείσω τον σύζυγο να πάμε και δεν τα έχω καταφέρει ακόμη...