pattyyy
Member
- Μηνύματα
- 1.565
- Likes
- 1.273
- Επόμενο Ταξίδι
- χμ...
- Ταξίδι-Όνειρο
- νότια αφρική
Ένας ορεινός προορισμός με αρχιτεκτονική ιδιαιτερότητα, δυνατότητα για διαδρομές στη φύση, ηρεμία και τουριστική ανάπτυξη ικανή να μας προσφέρει ποιοτικές επιλογές διαμονής και διασκέδασης! Αυτό ήταν που αναζητούσαμε και το βρήκαμε στα Τζουμερκοχώρια!
Παρασκευή πρωί ξεκινήσαμε από Πάτρα (το αγόρι μου κι εγώ) με τελικό προορισμό το Συρράκο. Ο καιρός ήταν καθαρός κι ο ήλιος σε συνδυασμό με τα χαρούμενα τραγουδάκια στο ράδιο μας έφτιαχνε τη διάθεση! Κλασσική στάση στην Αμφιλοχία για πρωινό στα παγκάκια πάνω από την παραλία και συνεχίζουμε τη διαδρομή. Αφήνουμε πίσω μας την Άρτα και σιγά-σιγά αρχίζει το οδοιπορικό στα Τζουμέρκα. Πρώτη στάση το κουκλίστικο χωριουδάκι Ροδαυγή. Τριγυρίζουμε στα δρομάκια του, χαζεύουμε την απίστευτη θέα από την πλατεία του, θαυμάζουμε την παλιά εκκλησία στο κέντρο του χωριού και απολαμβάνουμε ζεστό καφεδάκι στο cafe του ξενώνα nisista. O χώρος ταιρίαζει τέλεια με την ατμόσφαιρα βουνού. Πέτρα, ξύλο, δέρμα και το τζάκι να σιγοκαίει μας προετοιμάζουν για όσα θα ακολουθήσουν...Συνεχίζουμε την πορεία μας ακολουθώντας μια υπέροχη διαδρομή μέσα στην ηπειρώτικη φύση. Προσπερνάμε αλλού καταπράσινα έλατα κι αλλού φυλλοβόλα δέντρα με γυμνά κλαδιά κι ένα παχύ στρώμα ξερών φύλλων να απλώνεται σαν καφεκίτρινο χαλί τριγύρω τους. Ο Άραχθος είναι ο πιστός μας σύντροφος και οδηγός στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Προσπερνάμε το γεφύρι της πλάκας (το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων), κάνουμε μια οδική παράκαμψη στα γραφικά Άγναντα και καταλήγουμε στο κεφαλοχώρι της περιοχής, τα Πράμαντα. Πρώτη ευχάριστη νότα είναι η ταμπέλα ενός bar στο χωριό το οποίο ονομάζεται Super Pramadise!!!
Στη συνέχεια παρκάρουμε στο πολύ περιποιημένο parking στο κέντρο του χωριού και κάναμε μια mini εξερεύνηση. Τα Πράμαντα είναι μεγάλο κι απλωμένο χωριό με όμορφο κέντρο και πολλές χασαποταβέρνες. Καθώς είχε μεσημεριάσει τιμήσαμε τον Μπούτζα στην πλατεία και απολαύσαμε γευστικό μπιφτέκι και κόκορα μακαρονάδα. Φεύγοντας από τα Πράμαντα είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και είχαν ανάψει τα όμορφα φώτα στο κέντρο του δίνοντας μια αρχοντική λάμψη στο χωριό!
Αφήνοντας πίσω μας τα Πράμαντα μπήκαμε στην τελική ευθεία της διαδρομής η οποία συνεχίζεται πλέον στο νοτιότερο τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Η μιας ώρας περίπου διαδρομή μέχρι το Συρράκο ήταν μαγική! Στη μια πλευρά του δρόμου στεκόταν αγέρωχο το βουνό και στην άλλη "παραμόνευε" η βαθιά χαράδρα. Στο ημίφως του δειλινού η αίσθηση ήταν απόκοσμη και ελαφρώς τρομακτική! Παρά το μικρό καρδιοχτύπι είναι μια διαδρομή απίστευτης φυσικής ομορφιάς! Είναι αυτονόητο πως η διαδρομή απευθύνεται μόνο σε έμπειρους οδηγούς (στροφές, χαράδρα χωρίς προστατευτικά κάγκελα, ομίχλη σε κάποια σημεία-αν προσθέσω και τον πάγο που θα πιάνει λογικά αργότερα...).
Έχει πια σκοτεινιάσει κι εμείς ακολουθώντας τον περιφερειακό δρόμο του Συρράκου φτάνουμε έξω ακριβώς από τον ξενώνα που μείναμε, τον casa la noi. Είχαμε την τύχη να μας δώσουν ένα πολύ όμορφο δωμάτιο, το Αλθαία, το οποίο είχε όμορφα χρώματα, τζάκι, συμπαθητική επίπλωση και υπέροχη θέα στη χαράδρα. Στο Συρράκο, μετά από έρευνα στο internet, είχαμε διαπιστώσει πως δεν υπήρχαν delux ξενώνες, gourmet εστιατόρια, ψαγμένες καφετέριες κλπ. Αλλά ποιος τα χρειάζεται όλα αυτά όταν η μαγεία της φύσης και η αυθεντική παράδοση πρωταγωνιστούν; Αφού ταχτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, ξεκουραστήκαμε λίγο και στη συνέχεια εξορμήσαμε στο χωριό. Η ατμόσφαιρα ήταν μυστηριακή! Δεν κυκλοφορούσε κανείς, τα βήματά μας ηχούσαν στα πέτρινα καλντερίμια, νερά τρεχούμενα ακούγονταν παντού αλλά δεν ξέραμε από πού προέρχονταν. Ήταν άραγε βρυσούλες, μικρά καταρρακτάκια ή ο ορμητικός καλαρρύτικος ποταμός (παραπόταμος του άραχθου) που διέσχιζε τη χαράδρα; Ο νυχτερινός φωτισμός του χωριού ήταν διακριτικός και άφηνε τα αστέρια να μας καθοδηγούν...Σε ένα υπέροχο σημείο του χωριού έχουν τοποθετήσει παγκάκια και μπροστά βρίσκεται η χαράδρα με το ποτάμι. Καθήσαμε εκεί απολαμβάνοντας την αίσθηση της απόλυτης ησυχίας, τη μαγεία του βουνού, την ουσία του ταξιδιού...Βιώνοντας στιγμές πραγματικής ευτυχίας...Η ευτυχία αυτή συνεχίστηκε στο εστιατόριο του ξενώνα "Συρράκο" όπου γευτήκαμε φασολάδα, φρεσκοκομμένες τηγανητές πατατούλες και φέτα ηπείρου. Γεύσεις απλές αλλά μεστές και όλο νοστιμιά! Επιστρέψαμε στον ξενώνα ενθουσιασμένοι και γεμάτοι εικόνες που απλόχερα μας χάρισε η ελληνική φύση!
Σάββατο πρωί στο Συρράκο! Από τα παράθυρα του δωματίου απολαύσαμε μια πανοραμική θέα της χαράδρας μου έμελλε να διασχίσουμε! Κατεβήκαμε για πρωινό σε μια όμορφη αίθουσα! Και τι πρωινό! Κέικ, χειροποιητες μαρμελάδες, ζυμωτό ψωμί, φέτα και γραβιέρα, αυγά, χορτόπιτα, τυρόπιτα, πορτοκαλάδες και καφεδάκι! Ό,τι πρέπει για ένα δυναμικό ξεκίνημα της ημέρας! Απολαύσαμε γνήσιες ηπειρώτικες γεύσεις καθώς και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους ιδιοκτήτες του ξενώνα και τους υπόλοιπους ενοίκους. Στη συνέχεια φορώντας τις φόρμες και τα αθλητικά μας ξεκινήσαμε για τη διάσχιση της χαράδρας με προορισμό το απέναντι χωριό, τους Καλαρρύτες! H διαδρομή διαρκεί περίπου μιάμησι ώρα και είναι μοναδικού φυσικού κάλλους. Ουσιαστικά κατεβήκαμε τη χαράδρα, περάσαμε πάνω από τον καλαρρύτικο ποταμό και την ανεβήκαμε από την απέναντι πλευρά. Η πεζοπορία γίνεται σε ευδιάκριτο μονοπάτι και είναι μέτριας δυσκολίας λόγω του ότι το μονοπάτι είναι στενό, σε κάποια σημεία απότομο, η χαράδρα είναι δίπλα χωρίς προστατευτικό κιγκλίδωμα και κατά τόπους γλυστράει αυτή την εποχή. Παρ'ολ'αυτά με λίγη προσοχή αξίζει οπωσδήποτε να την κάνει κανείς! (αντενδείκνυται σε άτομα με υψοφοβία). Συναντήσαμε καταρρακτάκια, σημεία με απίστευτη θέα στη χαράδρα και στα γύρω βουνά και γενικά το μάτι δε χόρταινε να απολαμβάνει εικόνες μοναδικής ομορφιάς! Μόλις κατεβήκαμε τη χαράδρα φτάσαμε δίπλα στο ποτάμι και περάσαμε στην απέναντι πλευρά διασχίζοντας ένα γεφυράκι. Στη συνέχεια πήραμε τον ανήφορο ακολουθώντας και πάλι το μονοπάτι μέχρι που τελικά αντικρύσαμε τους Καλαρρύτες, το αντικρινό χωριό.
Oι Καλαρρύτες είναι ένα χωριουδάκι στο ίδιο στυλ με το Συρράκο όμορφο και περιποιημένο. Περιδιαβαίναμε στα στενάκια του απολαμβάνοντας το μελαγχολικό καιρό, τη συννεφιά και την καταχνιά που του χάριζαν μια μυστηριακή γοητεία. Ήπιαμε το καφεδάκι μας στο εμβληματικό πια καφενεδάκι Άκανθος του Ναπολέωντα Ζαγκλή, κινητήριου δύναμης του χωριού, αγοράσαμε υπέροχα λικέρ βατόμουρο και καρυδάκι από ένα περιποιημένο μαγαζάκι στην πλατεία και στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού! Είχε όμως αρχίσει το ψιλόβροχο...Η ιδέα της επιστροφής από το μονοπάτι ήταν κάπως επικίνδυνη καθώς θα γλιστρούσε πολύ. Ταξί δεν υπήρχε στα χωριά αυτα. Όσο συσκεπτόμασταν με το αγόρι μου η βροχή ολοένα και δυνάμωνε...Σκούρα τα πράγματα! Ευτυχώς σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε ένα ζευγάρι ενοίκων από τον ξενώνα μας οι οποίοι είχαν έρθει με αυτοκίνητο κι έτσι επιστρέψαμε μαζί τους!
Στο δρόμο της επιστροφής από τους Καλαρρύτες προς το Συρράκο απολαύσαμε και πάλι την υπέροχη διαδρομή κατά μήκος της χαράδρας η οποία σε συνδυασμό με τον βροχερό καιρό ήταν ονειρική! Βρισκόμασταν σε 1.200 μέτρα υψόμετρο και κυριολεκτικά ήμασταν πάνω από τα σύννεφα (ενίοτε και μέσα σε αυτά!). Στον δρόμο μας συναντήσαμε την ιερά μονή Κηπίνας (ένα μοναστήρι χτισμένο μέσα στο βράχο) η οποία ήταν εντυπωσιακή.
Μετά από ξεκούραση στον ξενώνα, ξαναβγήκαμε για περιπλάνηση στο Συρράκο. Είχαμε όμως κι ένα συγκεκριμένο σκοπό. Να επισκεφτούμε το Σαρίκα, ένα μεζεδοκαφεμπαροπαντοπωλείο! Σε έναν μικρό, ζεστό και όμορφο χώρο υπό τον ήχο έντεχνων ακουσμάτων απολαύσαμε εκλεκτές νοστιμιές! Ζυμωτό ψωμί, τραγανές πατατούλες, υπέροχη φέτα, άπαιχτο χωριάτικο λουκάνικο! Γεύσεις απλές και καθαρές που όταν η πρώτη ύλη είναι άριστη μένουν αξέχαστες! Γλυκό φινάλε με καταπληκτικό καταίφι με παγωτό και σιρόπι βύσσινο! Λίγη ώρα μετά ήμασταν στον ξενώνα. Η φωτιά στο τζάκι σιγόκαιγε, η βροχή έξω ήταν το πιο μελωδικό τραγούδι κι εμείς ήμασταν ευτιχισμένοι...
Η επόμενη μέρα μας βρήκε να απολαμβάνουμε το ίδιο πλουσιοπάροχο πρωινό και στη συνέχεια να κάνουμε βόλτες στο χωριό το οποίο ήταν λουσμένο στο φως του χειμωνιάτικου ήλιου! Τα σπίτια στο Συρράκο είναι κατασκευασμένα από γκρίζα πέτρα καθώς οι κατοικοί του ήταν ξακουστοί τεχνίτες της πέτρας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα πορτοπαραθυρόφυλλα που είναι βαμένα σε έντονα χρώματα (κόκκινο, μπλε, πράσινο). Υπάρχει μεγάλη ομορφιά και αρμονία σε αυτόν τον τόπο...Αφού απολαύσαμε την βόλτα μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, διαφορετικό όμως από αυτόν μέσω του οποίου φτάσαμε στο χωριό.
Η πιο εντυπωσιακή στάση ήταν το χωριό Καταρράκτης όπου απολαύσαμε 2 πράγματα. Κατ'αρχήν τους καταρράκτες οι οποίοι είχαν αρκετό νερό αλλά μάλλον όχι τόσο όσο είχα δει στις φωτογραφίες στο internet. Παρ'όλ'αυτά αξίζουν μια επίσκεψη. Το δεύτερο ατού του χωριού είναι το εστιατόριο του ξενώνα Καταφύγι! Απλά καταπληκτικό! Είναι από μόνο του λόγος επίσκεψης στην περιοχή!
Το απογευματάκι είχαμε πια φτάσει στην όμορφη Άρτα! Εκεί είναι φαντάρος το αδερφάκι μου κι έτσι μια στάση επιβαλλόταν. Προσπεράσαμε το ξακουστό γεφύρι (το είχαμε επισκεφτεί την προηγούμενη εβδομάδα, στην ορκομωσία του) και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης. Βολτάραμε στον γραφικό πεζόδρομο και στη συνέχεια απολαύσαμε το καφεδάκι μας σε μία περιποιημένη καφετέρια μαζί με τα φανταράκια! 'Ηταν πολύ ωραία!
Μ'αυτά και μ'αυτά βράδιασε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Πάτρα, γεμάτοι από εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς, "σκασμένοι" στο φαγητό και απόλυτα ικανοποιημένοι! Ήταν ένα τριήμερο που μεταφερθήκαμε μακριά από την βαβούρα της πόλης, οι ήχοι της φύσης μας κρατούσαν συντροφιά κι εμείς το απολαμβάναμε κοιτώντας από ψηλά τα σύννεφα...Απλά αξέχαστο!!!
Παρασκευή πρωί ξεκινήσαμε από Πάτρα (το αγόρι μου κι εγώ) με τελικό προορισμό το Συρράκο. Ο καιρός ήταν καθαρός κι ο ήλιος σε συνδυασμό με τα χαρούμενα τραγουδάκια στο ράδιο μας έφτιαχνε τη διάθεση! Κλασσική στάση στην Αμφιλοχία για πρωινό στα παγκάκια πάνω από την παραλία και συνεχίζουμε τη διαδρομή. Αφήνουμε πίσω μας την Άρτα και σιγά-σιγά αρχίζει το οδοιπορικό στα Τζουμέρκα. Πρώτη στάση το κουκλίστικο χωριουδάκι Ροδαυγή. Τριγυρίζουμε στα δρομάκια του, χαζεύουμε την απίστευτη θέα από την πλατεία του, θαυμάζουμε την παλιά εκκλησία στο κέντρο του χωριού και απολαμβάνουμε ζεστό καφεδάκι στο cafe του ξενώνα nisista. O χώρος ταιρίαζει τέλεια με την ατμόσφαιρα βουνού. Πέτρα, ξύλο, δέρμα και το τζάκι να σιγοκαίει μας προετοιμάζουν για όσα θα ακολουθήσουν...Συνεχίζουμε την πορεία μας ακολουθώντας μια υπέροχη διαδρομή μέσα στην ηπειρώτικη φύση. Προσπερνάμε αλλού καταπράσινα έλατα κι αλλού φυλλοβόλα δέντρα με γυμνά κλαδιά κι ένα παχύ στρώμα ξερών φύλλων να απλώνεται σαν καφεκίτρινο χαλί τριγύρω τους. Ο Άραχθος είναι ο πιστός μας σύντροφος και οδηγός στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Προσπερνάμε το γεφύρι της πλάκας (το μεγαλύτερο μονότοξο γεφύρι των Βαλκανίων), κάνουμε μια οδική παράκαμψη στα γραφικά Άγναντα και καταλήγουμε στο κεφαλοχώρι της περιοχής, τα Πράμαντα. Πρώτη ευχάριστη νότα είναι η ταμπέλα ενός bar στο χωριό το οποίο ονομάζεται Super Pramadise!!!
Στη συνέχεια παρκάρουμε στο πολύ περιποιημένο parking στο κέντρο του χωριού και κάναμε μια mini εξερεύνηση. Τα Πράμαντα είναι μεγάλο κι απλωμένο χωριό με όμορφο κέντρο και πολλές χασαποταβέρνες. Καθώς είχε μεσημεριάσει τιμήσαμε τον Μπούτζα στην πλατεία και απολαύσαμε γευστικό μπιφτέκι και κόκορα μακαρονάδα. Φεύγοντας από τα Πράμαντα είχε αρχίσει να πέφτει ο ήλιος και είχαν ανάψει τα όμορφα φώτα στο κέντρο του δίνοντας μια αρχοντική λάμψη στο χωριό!Αφήνοντας πίσω μας τα Πράμαντα μπήκαμε στην τελική ευθεία της διαδρομής η οποία συνεχίζεται πλέον στο νοτιότερο τμήμα του νομού Ιωαννίνων. Η μιας ώρας περίπου διαδρομή μέχρι το Συρράκο ήταν μαγική! Στη μια πλευρά του δρόμου στεκόταν αγέρωχο το βουνό και στην άλλη "παραμόνευε" η βαθιά χαράδρα. Στο ημίφως του δειλινού η αίσθηση ήταν απόκοσμη και ελαφρώς τρομακτική! Παρά το μικρό καρδιοχτύπι είναι μια διαδρομή απίστευτης φυσικής ομορφιάς! Είναι αυτονόητο πως η διαδρομή απευθύνεται μόνο σε έμπειρους οδηγούς (στροφές, χαράδρα χωρίς προστατευτικά κάγκελα, ομίχλη σε κάποια σημεία-αν προσθέσω και τον πάγο που θα πιάνει λογικά αργότερα...).
Έχει πια σκοτεινιάσει κι εμείς ακολουθώντας τον περιφερειακό δρόμο του Συρράκου φτάνουμε έξω ακριβώς από τον ξενώνα που μείναμε, τον casa la noi. Είχαμε την τύχη να μας δώσουν ένα πολύ όμορφο δωμάτιο, το Αλθαία, το οποίο είχε όμορφα χρώματα, τζάκι, συμπαθητική επίπλωση και υπέροχη θέα στη χαράδρα. Στο Συρράκο, μετά από έρευνα στο internet, είχαμε διαπιστώσει πως δεν υπήρχαν delux ξενώνες, gourmet εστιατόρια, ψαγμένες καφετέριες κλπ. Αλλά ποιος τα χρειάζεται όλα αυτά όταν η μαγεία της φύσης και η αυθεντική παράδοση πρωταγωνιστούν; Αφού ταχτοποιηθήκαμε στο δωμάτιο, ξεκουραστήκαμε λίγο και στη συνέχεια εξορμήσαμε στο χωριό. Η ατμόσφαιρα ήταν μυστηριακή! Δεν κυκλοφορούσε κανείς, τα βήματά μας ηχούσαν στα πέτρινα καλντερίμια, νερά τρεχούμενα ακούγονταν παντού αλλά δεν ξέραμε από πού προέρχονταν. Ήταν άραγε βρυσούλες, μικρά καταρρακτάκια ή ο ορμητικός καλαρρύτικος ποταμός (παραπόταμος του άραχθου) που διέσχιζε τη χαράδρα; Ο νυχτερινός φωτισμός του χωριού ήταν διακριτικός και άφηνε τα αστέρια να μας καθοδηγούν...Σε ένα υπέροχο σημείο του χωριού έχουν τοποθετήσει παγκάκια και μπροστά βρίσκεται η χαράδρα με το ποτάμι. Καθήσαμε εκεί απολαμβάνοντας την αίσθηση της απόλυτης ησυχίας, τη μαγεία του βουνού, την ουσία του ταξιδιού...Βιώνοντας στιγμές πραγματικής ευτυχίας...Η ευτυχία αυτή συνεχίστηκε στο εστιατόριο του ξενώνα "Συρράκο" όπου γευτήκαμε φασολάδα, φρεσκοκομμένες τηγανητές πατατούλες και φέτα ηπείρου. Γεύσεις απλές αλλά μεστές και όλο νοστιμιά! Επιστρέψαμε στον ξενώνα ενθουσιασμένοι και γεμάτοι εικόνες που απλόχερα μας χάρισε η ελληνική φύση!
Σάββατο πρωί στο Συρράκο! Από τα παράθυρα του δωματίου απολαύσαμε μια πανοραμική θέα της χαράδρας μου έμελλε να διασχίσουμε! Κατεβήκαμε για πρωινό σε μια όμορφη αίθουσα! Και τι πρωινό! Κέικ, χειροποιητες μαρμελάδες, ζυμωτό ψωμί, φέτα και γραβιέρα, αυγά, χορτόπιτα, τυρόπιτα, πορτοκαλάδες και καφεδάκι! Ό,τι πρέπει για ένα δυναμικό ξεκίνημα της ημέρας! Απολαύσαμε γνήσιες ηπειρώτικες γεύσεις καθώς και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους ιδιοκτήτες του ξενώνα και τους υπόλοιπους ενοίκους. Στη συνέχεια φορώντας τις φόρμες και τα αθλητικά μας ξεκινήσαμε για τη διάσχιση της χαράδρας με προορισμό το απέναντι χωριό, τους Καλαρρύτες! H διαδρομή διαρκεί περίπου μιάμησι ώρα και είναι μοναδικού φυσικού κάλλους. Ουσιαστικά κατεβήκαμε τη χαράδρα, περάσαμε πάνω από τον καλαρρύτικο ποταμό και την ανεβήκαμε από την απέναντι πλευρά. Η πεζοπορία γίνεται σε ευδιάκριτο μονοπάτι και είναι μέτριας δυσκολίας λόγω του ότι το μονοπάτι είναι στενό, σε κάποια σημεία απότομο, η χαράδρα είναι δίπλα χωρίς προστατευτικό κιγκλίδωμα και κατά τόπους γλυστράει αυτή την εποχή. Παρ'ολ'αυτά με λίγη προσοχή αξίζει οπωσδήποτε να την κάνει κανείς! (αντενδείκνυται σε άτομα με υψοφοβία). Συναντήσαμε καταρρακτάκια, σημεία με απίστευτη θέα στη χαράδρα και στα γύρω βουνά και γενικά το μάτι δε χόρταινε να απολαμβάνει εικόνες μοναδικής ομορφιάς! Μόλις κατεβήκαμε τη χαράδρα φτάσαμε δίπλα στο ποτάμι και περάσαμε στην απέναντι πλευρά διασχίζοντας ένα γεφυράκι. Στη συνέχεια πήραμε τον ανήφορο ακολουθώντας και πάλι το μονοπάτι μέχρι που τελικά αντικρύσαμε τους Καλαρρύτες, το αντικρινό χωριό.
Oι Καλαρρύτες είναι ένα χωριουδάκι στο ίδιο στυλ με το Συρράκο όμορφο και περιποιημένο. Περιδιαβαίναμε στα στενάκια του απολαμβάνοντας το μελαγχολικό καιρό, τη συννεφιά και την καταχνιά που του χάριζαν μια μυστηριακή γοητεία. Ήπιαμε το καφεδάκι μας στο εμβληματικό πια καφενεδάκι Άκανθος του Ναπολέωντα Ζαγκλή, κινητήριου δύναμης του χωριού, αγοράσαμε υπέροχα λικέρ βατόμουρο και καρυδάκι από ένα περιποιημένο μαγαζάκι στην πλατεία και στη συνέχεια αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού! Είχε όμως αρχίσει το ψιλόβροχο...Η ιδέα της επιστροφής από το μονοπάτι ήταν κάπως επικίνδυνη καθώς θα γλιστρούσε πολύ. Ταξί δεν υπήρχε στα χωριά αυτα. Όσο συσκεπτόμασταν με το αγόρι μου η βροχή ολοένα και δυνάμωνε...Σκούρα τα πράγματα! Ευτυχώς σαν από μηχανής θεός εμφανίστηκε ένα ζευγάρι ενοίκων από τον ξενώνα μας οι οποίοι είχαν έρθει με αυτοκίνητο κι έτσι επιστρέψαμε μαζί τους!
Στο δρόμο της επιστροφής από τους Καλαρρύτες προς το Συρράκο απολαύσαμε και πάλι την υπέροχη διαδρομή κατά μήκος της χαράδρας η οποία σε συνδυασμό με τον βροχερό καιρό ήταν ονειρική! Βρισκόμασταν σε 1.200 μέτρα υψόμετρο και κυριολεκτικά ήμασταν πάνω από τα σύννεφα (ενίοτε και μέσα σε αυτά!). Στον δρόμο μας συναντήσαμε την ιερά μονή Κηπίνας (ένα μοναστήρι χτισμένο μέσα στο βράχο) η οποία ήταν εντυπωσιακή.Μετά από ξεκούραση στον ξενώνα, ξαναβγήκαμε για περιπλάνηση στο Συρράκο. Είχαμε όμως κι ένα συγκεκριμένο σκοπό. Να επισκεφτούμε το Σαρίκα, ένα μεζεδοκαφεμπαροπαντοπωλείο! Σε έναν μικρό, ζεστό και όμορφο χώρο υπό τον ήχο έντεχνων ακουσμάτων απολαύσαμε εκλεκτές νοστιμιές! Ζυμωτό ψωμί, τραγανές πατατούλες, υπέροχη φέτα, άπαιχτο χωριάτικο λουκάνικο! Γεύσεις απλές και καθαρές που όταν η πρώτη ύλη είναι άριστη μένουν αξέχαστες! Γλυκό φινάλε με καταπληκτικό καταίφι με παγωτό και σιρόπι βύσσινο! Λίγη ώρα μετά ήμασταν στον ξενώνα. Η φωτιά στο τζάκι σιγόκαιγε, η βροχή έξω ήταν το πιο μελωδικό τραγούδι κι εμείς ήμασταν ευτιχισμένοι...
Η επόμενη μέρα μας βρήκε να απολαμβάνουμε το ίδιο πλουσιοπάροχο πρωινό και στη συνέχεια να κάνουμε βόλτες στο χωριό το οποίο ήταν λουσμένο στο φως του χειμωνιάτικου ήλιου! Τα σπίτια στο Συρράκο είναι κατασκευασμένα από γκρίζα πέτρα καθώς οι κατοικοί του ήταν ξακουστοί τεχνίτες της πέτρας. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τα πορτοπαραθυρόφυλλα που είναι βαμένα σε έντονα χρώματα (κόκκινο, μπλε, πράσινο). Υπάρχει μεγάλη ομορφιά και αρμονία σε αυτόν τον τόπο...Αφού απολαύσαμε την βόλτα μας, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, διαφορετικό όμως από αυτόν μέσω του οποίου φτάσαμε στο χωριό.
Η πιο εντυπωσιακή στάση ήταν το χωριό Καταρράκτης όπου απολαύσαμε 2 πράγματα. Κατ'αρχήν τους καταρράκτες οι οποίοι είχαν αρκετό νερό αλλά μάλλον όχι τόσο όσο είχα δει στις φωτογραφίες στο internet. Παρ'όλ'αυτά αξίζουν μια επίσκεψη. Το δεύτερο ατού του χωριού είναι το εστιατόριο του ξενώνα Καταφύγι! Απλά καταπληκτικό! Είναι από μόνο του λόγος επίσκεψης στην περιοχή!
Το απογευματάκι είχαμε πια φτάσει στην όμορφη Άρτα! Εκεί είναι φαντάρος το αδερφάκι μου κι έτσι μια στάση επιβαλλόταν. Προσπεράσαμε το ξακουστό γεφύρι (το είχαμε επισκεφτεί την προηγούμενη εβδομάδα, στην ορκομωσία του) και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης. Βολτάραμε στον γραφικό πεζόδρομο και στη συνέχεια απολαύσαμε το καφεδάκι μας σε μία περιποιημένη καφετέρια μαζί με τα φανταράκια! 'Ηταν πολύ ωραία!
Μ'αυτά και μ'αυτά βράδιασε και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής για την Πάτρα, γεμάτοι από εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς, "σκασμένοι" στο φαγητό και απόλυτα ικανοποιημένοι! Ήταν ένα τριήμερο που μεταφερθήκαμε μακριά από την βαβούρα της πόλης, οι ήχοι της φύσης μας κρατούσαν συντροφιά κι εμείς το απολαμβάναμε κοιτώντας από ψηλά τα σύννεφα...Απλά αξέχαστο!!!
