Συναπαντήματα με έλληνες εκτός των τειχών

[mariath]

Εγώ συγκινούμαι πάρα πολύ όταν βλέπω έλληνες στο εξωτερικό. Τρέχω από πίσω τους, φωνάζω "πατριώωωωωτηηηηηη", πέφτω στην αγκαλιά τους κλαίγοντας, ρωτάω τα νέα από την πατρίδα, φιλιόμαστε σταυρωτά, καταλαβαίνετε....

 

[babaduma]

Εγώ συγκινούμαι πάρα πολύ όταν βλέπω έλληνες στο εξωτερικό. Τρέχω από πίσω τους, φωνάζω "πατριώωωωωτηηηηηη", πέφτω στην αγκαλιά τους κλαίγοντας, ρωτάω τα νέα από την πατρίδα, φιλιόμαστε σταυρωτά, καταλαβαίνετε....

Κάτι σαν αυτό ένα πράγμα, ε;

 

[coco]

Δεν εχω καποια ιδιαιτερη συμπεριφορα,αν μου μιλησουν απανταω,αν μπορω να βοηθησω το κανω,ουτε αποφευγω ουτε τρελλαινομαι.Με μια εξαιρεση.2004.μεσημερακι,περπαταω με την φιλη μου στο Μπουλβαρ Σαιν Μισελ στο Παρισι και προσπαθω να την ψησω ν αραξουμε καπου,παιζει Ελλαδα Πορτογαλια.Δεν ιδρωνει το αφτι της,καπου ρωταω,βαλαμε γκολ..πανηγυριζω σεμνα και ολοκληρωνουμε τη βολτα..Τοτε διασχιζει τρεχοντας και ανεμιζοντας ελληνικη σημαια,ενας νεαρος.Δεν κρατιεμαι,τον σταματαω και τον ρωταω,τι εγινε ρε πατριωτη?ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ,μου λεει,αντε και στον τελικο!Και να αγκαλιες και φωνες..ειπαμε,η εξαιρεση..

 

[XristinaK]

Ούτε θα κυνηγήσω για να χαιρετήσω κάποιον Έλληνα ούτε θα κρυφτώ και θα ανεβάσω πυρετό αν δω κανέναν μπροστά μου σε ταξίδι...Αν ακούσω ή ακούσουν αυτοί ελληνικά πολύ-πολύ να χαμογελάσουμε ο ένας στον άλλο. Δεν είναι δύσκολο. Δοκιμάστε το...

 

[Gin Tonic]

Να πω και εγώ


Φυσικά και μιλάμε αγγλικά. Για να μην δίνουμε στόχο. Άρχισε σαν αστείο στο Άμστερνταμ πριν πολλά χρόνια, όταν μέρα μεσημέρι στη red light district, από ένα τσούρμο θείτσες άκουσα:

Μήτσουμ ιέλα
να δεις τις πτάνες.

Εντάξει, δεν είναι όλοι έτσι.


Έχω τη φοβία ότι θα γνωρίσω έλληνα στο εξωτερικό που θα μου μιλάει για την οικονομική κρίση (απα πα πα) γκρινιάζοντας, θα με γεμίσει μιζέρια, θα μου πει ότι η τιμή του χοιρινού κρέατος έχει κατακρημνιστεί (θα είναι κρεατέμπορας) και στο τέλος θα μου πει ότι σαν την Ελλάδα δεν έχει.

Για να φανταστείτε την περίπτωση μου:

Όταν φτάσαμε υπό καταρρακτώδη βροχή στη Βενετία, όπου επικρατούσε ένα χάος λόγω απεργίας, επιβιβαστήκαμε στο πρώτο vaporetto για να μας πάει κοντά στο ξενοδοχείο. Στη διαδρομή, που ακόμη τη θυμάμαι έντονα, έριχνε τουλούμια και εμείς ενθουσιασμένοι σχολιάζαμε δυνατά τις υπέροχες εικόνες που βλέπαμε. Έλα που όμως είχαμε κάνει την ίδια ακριβώς διαδρομή από το αεροδρόμιο με έναν έλληνα που καθόταν δίπλα μας και φαντάζομαι συμμεριζότανε σιωπηρά τη χαρά μας, ο οποίος μας ρωτάει κάποια στιγμή. Ρε παιδιά το καραβάκι αυτό περνάει από Grand Canal; Γυρνάω, τον κοιτάω και του απαντώ
I think so...

 

[HummingBird]

και του απαντώ
I think so...

Δεν μιλάω αν συναντήσω Έλληνα, αλλά εγώ δεν μιλάω γενικώς, είμαι κάπως αντικοινωνική
Μόνο με Έλληνα ρεσεψιονίστ σε ξενοδοχείο στο Μιλάνο είχα ενθουσιαστεί για κάποιο περίεργο λόγο.
Πάντως έχει πλάκα όταν μιλάνε ελληνικά νομίζοντας ότι κανείς δεν τους καταλαβαίνει, καμιά φορά λένε διάφορα περίεργα ωραία

 

[tripakias]

Γενικα δεν μου αρεσει να μιλαω με ασχετους περι ανεμων και υδατων αλλα τρελαινομαι για παρεα και στοχευμενη κουβεντα. Δεν υπαρχει περιπτωση να πιασω κουβεντα με Ελληνα για να του πω: "Γεια σας τι κανετε;" " Πως περνατε; " "Καλη συνεχεια" και τετοιες μαλακιες.

Αν θα μιλησω θα πρεπει ή κατι να παρω απο το συνομιλητη ή κατι να δωσω. Π.χ. Αν χρειαστω βοηθεια θα ρωτησω, αν φαινεται τυπος χαβαλετζης θα σιγονταρω στην πλακα, αν μοιραζομαστε το ιδιο προβλημα θα ψαξω μαζι του για λυση.
Με λιγα λογια ασχολουμαι με οσους με συμφερει. Πανω κατω οπως με τις γκομενες. Ειναι δυνατον να πας να πιασεις κουβεντα με μια που δεν τη γουσταρεις;

Αυτα συμβαινουν με ολους τους λαους βεβαια.

Δεν ειναι επισης και λιγες οι φορες που ακουσα Ελληνες (και οχι μονο) στο Παρισι να ψαχνονται και προσφερθηκα να τους βοηθησω. Αλλα μεχρι εκει, ιδιαιτερα αν προκειται για τουριστες. Μου ειναι λιγο δυσκολο να μιλαω στους 10+ που ακουω καθημερινα στο δρομο. Κι ετσι περιοριζομαι κυριως σε φιλους, γνωστους, γνωστους γνωστων κλπ. (και με την προυποθεση να μου γεμιζουν το ματι).

Οταν ειμαι εξω απ' τα νερα μου και ειδικα σε μερη που σπανιζει το ελληνικο στοιχειο νομιζω ειμαι πιο θετικος στην επικοινωνια.

 

[kalspiros]

Τους φορτώνω στον taver. (fact)

 

[ΚΡΟΚ]

Ολοι αυτοι που δεν θελουν να μιλησουν η να συναναστραφουν με ελληνες στο εξωτερικο ειναι σαν να μην θελουν τον ιδιο τους τον εαυτο ,
αφου παραλληλα την ιδια στιγμη και αυτοι ειναι "ελληνες" στα ματια καπιου αλλου που δεν θα θελει με την σειρα του κουβεντα μαζι τους .
Εχει μεγαλη πλακα,μου θυμιζει την κατασταση στην χωρα που για ολα φταινε οι ελληνες ,,αλλα οχι εμεις καποιοι αλλοι, φανταστικοι, απο αλλου.
Οταν βρεθεις στο εξωτερικο δεν ειναι αναγκη να αλαξεις προσωπικοτητα και να γινεις αλλος ανθρωπος λες και σε χτυπησε το μαγικο ραβδι
χωρα αλαξες οχι πλανητη.
Οπως θα αντιμετωπιζα καποιον ελληνα που θα με ρωταγε κατι η θα μου μιλαγε εδω
με τον ιδιο τροπο θα φερθω και στο εξωτερικο,,ειτε ειναι ελληνας η ξενος.

Πριν λιγες μερες στο αεροδρομιο του τοροντο ενας ελληνας που μενει εκει και ετυχε να αλαξαμε δυο κουβεντες περιμενοντας τις αποσκευες ,
μας βοηθησε αρκετα οταν αργοτερα μας βρηκε στην εξοδο προσπαθοντας να λυσουμε ενα προβλημα με το αμαξι που θα μας μετεφερε στο ξενοδοχειο στις 1.30 τα ξημερωματα παιρνοντας τηλεφωνο απο το κινητο του και σπαταλοντας τον χρονο του,
Δεν ειναι κακο να μιλαμε με τους αλους ανθρωπους οταν ειμαστε εκτος ειτε εινα ελληνες ειτε οχι αρκει να ειμαστε ο εαυτος μας,

 

[makisg]

έχεις απόλυτο δίκιο φίλε ΚΡΟΚ. δυστυχώς όμως είναι τόσα πολλά τα κόμπλεξ μας που ο κάθε ένας από εμάς τα κουβαλάμε μαζί μας σε όποια χώρα και αν βρεθούμε.

 

[kalspiros]

Μη το δραματοποιείτε βρε, δεν αποφεύγεις τον Έλληνα αλλά τον συντοπίτη. Το ίδιο ακριβώς θα έκανα όποιας εθνικότητας κι αν ήμουν. Δεν τη βρίσκω να μπαίνω πχ σε καφετέρια ή εστιατόριο και να κουτουλάω Έλληνες για πολύ απλό λόγο. Όταν είσαι μεταξύ ξένων γλωσσών, μια χαρά τις απομονώνεις και συζητάς στη μητρική σου. Αν μέσα στη χάβρα ακουστούν από διπλανό τραπέζι Ελληνικά, θέλοντας και μη θα στήσεις αυτί ή, ακόμα κι αν δεν το κάνεις, επειδή θα έχεις τον γρύλο σου (απ' το γνωστό ανέκδοτο "Χέσε μας εσύ κι ο γρύλος σου") θα αισθάνεσαι ότι εκείνοι σε ακούν μόνο και μόνο επειδή είμαστε μειονότητα. Και τι έγινε, θα μου πεις. Έ για κάποιους έγινε. Καθόλου δε μ απασχολεί το θέμα αν πάω για καφέ στο Bayswater ή βγω με ξένους που, έτσι κι αλλιώς, Αγγλικά θα μιλάω.

 

[makisg]

δεν δραματοποιεί κανείς τίποτα. απλώς ο καθένας μας κουβαλάει μαζί του και τα βιώματά του και στο εξωτερικό,δεν τα αφήνει στο σπίτι του. όπως πολύ σωστά ανέφεραν φίλοι και φίλες παραπάνω συμπεριφέρονται αναλόγως του χαρακτήρα τους. το κακό είναι ότι όταν συναντάμε Έλληνες στα καφέ ή στα μουσεία προσπαθούμε να τους αποφύγουμε αλλά όταν μας συμβεί μία στραβή τότε τους αναζητούμε. εγώ επειδή δέχθηκα βοήθεια πολλές φορές από Έλληνες γιαυτό δεν αποφεύγω κανέναν.