Συνέντευξη μέλους - gelf

[Defkalion]

Μετά από το αυγουστιάτικο διάλειμμα - δεν έχετε παράπονο, σας άφησα να κάνετε τις βουτιές σας ήσυχοι - επιστρέφουμε στις συνεντεύξεις μελών με τον @gelf

Φύγαμε:

1. Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τα ταξίδια;

Η σχέση μου με τα ταξίδια ξεκίνησε, όταν πρωτοετής φοιτητής του ΕΜΠ αξιοποίησα τα χρήματα της υποτροφίας από τις εισαγωγικές εξετάσεις κάνοντας ταξίδι στο Παρίσι.

2. Ποιο είναι το ταξίδι που σου έχει μείνει περισσότερο στη μνήμη και γιατί;

Πολύ δύσκολη ερώτηση. Έχω κάνει πάρα πολλά ταξίδια και όλα μου έχουν μείνει στη μνήμη. Θυμάμαι πάντα με γέλιο τα ταξίδια μου στην Κίνα, λόγω της έλλειψης συνεννόησης, στη μνήμη μου έχουν μείνει ταξίδια στην Αφρική (Μάλι, Γκάνα, Νιγηρία κλπ) προς αναζήτηση της αγαπημένης μας αφρικάνικης μουσικής με ένα φίλο που δυστυχώς έχω χάσει εδώ και έξι χρόνια, στη μνήμη μου έχει μείνει το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό (στο Παρίσι όπως ανέφερα στην προηγούμενη ερώτηση), στη μνήμη μου έχουν μείνει ταξίδια στη Νότια Αμερική και κυρίως στη Βραζιλία, στο Περού και στην Κολομβία.

Επίσης στη μνήμη μου μένουν ταξίδια που πέρασα υπέροχα (σε όλα περνάω υπέροχα - αλλά σε κάποια ακόμα καλύτερα), όπως ένα ταξίδι στο Άμστερνταμ το 2010, όλα τα ταξίδια στο Δουβλίνο και στο Εδιμβούργο, τα ταξίδια στη Σκανδιναβία και το τελευταίο road trip στην Καλιφόρνια, όπου πέρασα και από οινοποιεία, για να θυμηθώ την ταινία Πλαγίως (Sideways). Επίσης μου έχει μείνει στη μνήμη και ένα ταξίδι σε Ισραήλ και Παλαιστίνη, γιατί συναντήθηκα με ακαδημαϊκούς και διπλωμάτες και συζητήσαμε για τα τεκταινόμενα στην περιοχή, όπου έμαθα πολλά.

Αν απαιτείται ένα και μόνο ένα ταξίδι θα έγραφα ένα στη Σαγκάη ή το road trip στη Δυτική ακτή των ΗΠΑ. Ως πιο πρόσφατο ας θεωρήσουμε το τελευταίο για μία και μόνο μία απάντηση. Συγγνώμη για την ασάφεια αλλά η ερώτηση ήταν πολύ δύσκολη. Συνήθως έχεις μνήμες από τον τελευταίο προορισμό και για την ακρίβεια από τον τελευταίο μακρινό προορισμό, γιατί από τα μέσα Μάη έχω κάνει μερικά ταξίδια κυρίως σε Ευρώπη αλλά και Αιθιοπία.

Άρα απάντηση: road trip στη νοτιοδυτική ακτή των ΗΠΑ.

3. Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός; πέσμας λίγα λόγια γιατί.

Ιρλανδία για τους ανθρώπους της, για τις παμπ και για το παλαιότερο εν λειτουργία αποστακτήριο (Bushmills από το έτος 1608), Λευκορωσία για την καθαριότητα, Βραζιλία και Κολομβία για τους ανθρώπους και για το φυσικό περιβάλλον, Μάλι και Νιγηρία για τη μουσική, Ιαπωνία για την ευγένεια των πολιτών της, Δυτική Ακτή των ΗΠΑ για το συνδυασμό φύσης και πόλεων (Σαν Φρανσίσκο και Λος Άντζελες), Νέα Υόρκη, Νέα Ορλεάνη και Σαν Φρανσίσκο για τη μουσική τους σκηνή, Νορβηγία για το Μπέργκεν και το φυσικό περιβάλλον της, Στοκχόλμη για την ποιότητα ζωής, Κίνα για τους κήπους, για την Απαγορευμένη Πόλη και για τη Σαγκάη, Θιβέτ για την ιδιαιτερότητά του, Άμστερνταμ, Δουβλίνο και Εδιμβούργο γιατί είναι οι αγαπημένες μου πόλεις. Ξέρω ότι αδίκησα πολλούς προορισμούς.

4. Η ομορφότερη πόλη που έχεις δει;

Αντικειμενικά είναι το Ρίο ντε Τζανέιρο. Και είναι γιατί ο συνδυασμός αστικού περιβάλλοντος με λόφους και με το υδατικό στοιχείο είναι μοναδικός. Επίσης δεύτερη επιλογή η Στοκχόλμη και η Βενετία για τη μοναδικότητά της.

5. Σε ποιο μέρος συμπάθησες περισσότερο τους ανθρώπους και σε ποιο τους αντιπάθησες;

Συμπάθησα τους ανθρώπους στην Ιρλανδία και στη Βραζιλία. Αντιπάθησα κάποιους ανθρώπους στην Κροατία. Φαίνονται ακόμα επηρεασμένοι από τον πόλεμο, περισσότερο από τους γειτονικούς τους λαούς.

6. Ποιο είναι τα αγαπημένο σου μουσείο/εστιατόριο/μνημείο;

Αγαπημένο μουσείο το centro de arte reina sofia.

Αγαπημένα εστιατόρια πολλά. Πχ στη Μαδρίτη το εστιατόριο Sobrino de Botin, το κατά βιβλίο Guiness αρχαιότερο εστιατόριο του κόσμου, στη Βαρκελώνη το can majo, στη Νέα Υόρκη το Balthazar και το Strip House Midtown (κυρίως βέβαια προτιμώ να τρώω σε jazz bar), στη Σαγκάη στον χαμένο παράδεισο, στο Ρίο ντε Τζανέιρο στη Churrascaria Palace, στο Δουβλίνο και στο Εδιμβούργο σε οποιαδήποτε pub. Εστιατόρια πολλά εστιατόρια.

Αγαπημένο μνημείο η Απαγορευμένη Πόλη. Και πάρα πολλά άλλα μνημεία.

7. Ποιο είναι το χειρότερο ταξίδι που έχεις κάνει; τι συνέβη;

Ντουμπάι. Ευτυχώς το ταξίδι ήταν επαγγελματικό και καλά αμειβόμενο,

8. Σε ποιο μέρος δε θα ταξίδευες ποτέ και γιατί;

Έχω ταξιδέψει αρκετά. Τώρα που έχουν μειωθεί οι αντοχές θα απέφευγα μέρη με την πολύ ζέστη. Και εκεί που απαγορεύεται το αλκοόλ. Δεν μου αρέσει να πίνω λαθραία. Κάποτε είχα αποφύγει μια πάρα πολύ καλά αμειβόμενη δουλειά στη Λιβύη, γιατί είχαν θέσει όρους μη κατανάλωσης αλκοόλ.

9. Ποιο είναι το ταξίδι-όνειρο που δεν έχεις κάνει ακόμα;

Όπως προανέφερα έχω ταξιδέψει αρκετά. Δεν υπάρχει απάντηση στην ερώτηση αυτή. Δεν έχω πάει σε μεγάλο τμήμα της Δυτικής Κίνας σε κάποια αραβικά κράτη που δεν αντέχω τη ζέστη, και την έλλειψη αλκοόλ, σε κάποια κράτη της κεντρικής Αφρικής, αλλά ούτε εκεί θα πάω λόγω ζέστης (αν και κάνω αρκετά επαγγελματικά ταξίδια στην Αιθιοπία τα τελευταία χρόνια), σε κάποια νησιά του Ειρηνικού και στη χερσόνησο Καμτσάτκα. Εκεί μάλλον θα πάω. Γενικά από εδώ και πέρα θα επιλέγω προορισμούς με το κριτήριο να περνάω καλά.

10. Από τις Ταξιδωτικές Ιστορίες που έχεις γράψει στο φόρουμ ποια είναι η αγαπημένη σου;

Είναι όλες τους (οι ιστορίες μου) παιδιά μου. Άρα είναι όλες αγαπημένες μου.

11. Ποια ή ποιες είναι οι Ταξιδιωτικές Ιστορίες από άλλα μέλη που έχεις απολαύσει περισσότερο ή που θυμάσαι περισσότερο από το φόρουμ;

Απολαμβάνω σχεδόν όλες τις ιστορίες. Ξεκίνησα με τις απολαυστικές ιστορίες της @dim kyr. Όλες οι ιστορίες των @Yorgos, @hydronetta, @isabelle είναι εξαιρετικές Είναι ιστορίες έπη. Όλες οι ιστορίες του @giannismits είναι ταξιδιωτικοί οδηγοί. Υπέροχες είναι οι ιστορίες των @Ivanna Petrovna, @fenia42, @Klair, @Sassenach77, @panius, @underwater , @silversurfer, @alma, @Klair, @go2dbeach, @LULLU, @kalove, @travelbreak, @KostasLia, @alexandra80, @vasnorth, @echo2011, @KIKI, @Dina Z, @Travelstoryteller, @mikrh tsopana, @vickokka , @psilos3, @interted, @GTS, @8avos, @Triplover και πολλοί-πολλοί άλλοι.

Οι @vasiliss, @Grerena, έχουν ειδικευτεί κυρίως σε οδικά ταξίδια στην περιοχή μας τα οποία είναι ταξιδιωτικοί οδηγοί. O @makisg και o @chris7, έχουν γράψει μόνο από μία ιστορία αλλά πολύ καλή. Περιμένουμε κι άλλες.

Συγγνώμη γι αυτούς που ξέχασα και είναι πολλοί. Ευχαριστούμε όλους όσους γράφουν ιστορίες. Και πολλές ιστορίες.

Επίσης η σε εξέλιξη ιστορία του @Defkalion για τη Νέα Ζηλανδία (λινκ) (όπως και οι άλλες ιστορίες που έχει γράψει) είναι εξαιρετική/ές. Η σε εξέλιξη ιστορία του @taver για τη Βόρεια Κορέα (λινκ), όπου εκτός από υπέροχη με γυρίζει 42 χρόνια πίσω.

12. Μια αντιπροσωπευτική φωτογραφία από κάποιο ταξίδι σου;

Φωτογραφία από το ξενοδοχείο μου στη Σαγκάη, όπου είναι απρόσκοπτη η θέα προς το Bund, τον ποταμό Χουανγκπού, τα αποικιακά κτίρια και κυρίως απέναντι από το ποτάμι τον πύργο της τηλεόρασης και τους ουρανοξύστες του Πουτόνγκ. Δύο κόσμοι. Από τη μια πλευρά του ποταμού ο ένας από την άλλη πλευρά του ποταμού ο άλλος.

Ευχαριστούμε πολύ τον @gelf για τη συνέντευξη! Μπορείτε να δείτε το προφίλ του και τις Ταξιδιωτικές Ιστορίες που έχει γράψει εδώ.

Όλες οι συνεντεύξεις μελών εδώ.

Travelstories for ever.

 

[Yorgos]

Έχω απορίες!
Τι έγινε στο Ντουμπάι; Μάλλον κάτι χάθηκε στο κοπι παστε που λέει κι ο Πολακης.

Ιστορία για τη Νιγηρία μας έχεις γραψει;;

Γενικά από εδώ και πέρα θα επιλέγω προορισμούς με το κριτήριο να περνάω καλά

.
Νόμιζα ότι θα έγραφες "Με κριτήριο το αλκοόλ ", έτσι που πήγαινε η συνέντευξη!

 

[psilos3]

Ο δικός μας άνθρωπός Εύγε!

Έχω ταξιδέψει αρκετά. Τώρα που έχουν μειωθεί οι αντοχές θα απέφευγα μέρη με την πολύ ζέστη. Και εκεί που απαγορεύεται το αλκοόλ. Δεν μου αρέσει να πίνω λαθραία...

Έχω απολαύσει τις ιστορίες του φίλου @gelf και φυσικά η αγαπημένη μου είναι αυτή της Λευκορωσίας, την οποία έχω διαβάσει πολλές φορές. Με το καλό και τις επόμενες εύχομαι.

 

[Pel]

Εγώ πάλι που πρώτα απ' όλα έσπευσα να τσεκάρω τα εστιατόρια, πόση πεζή και κοιλιόδουλη είμαι;;;

Δύο από αυτά θα τα δοκιμάσω συντομότατα πάντως!

 

[gelf]

Έχω απορίες!
Τι έγινε στο Ντουμπάι; Μάλλον κάτι χάθηκε στο κοπι παστε που λέει κι ο Πολακης.

@Yorgos, κατ' αρχή συγγνώμη για την καθυστέρηση στις διευκρινήσεις. Κάτι το μουντομπάσκετ, κάτι τρεξίματα των τελευταίων ημερών με ανάγκασαν να καθυστερήσω το παρόν μήνυμα. Κατ' αρχή διευκρινίζω ότι σχετικά με το Ντουμπάι δεν έχει χαθεί τίποτα στην αντιγραφή. Εγώ δεν έγραψα κάτι παραπάνω και πιθανώς κακώς. Σ' ευχαριστώ που μου δίνεις ευκαιρία να διευκρινίσω, ορισμένα ζητήματα τα οποία θεωρούσα ευνόητα από τις ιστορίες μου. Το Ντουμπάι δεν μου αρέσει και δεν το αντέχω. Δεν μου αρέσει η ζέστη. Δεν γουστάρω τα εμπορικά κέντρα. Δεν αντέχω τα επιτηδευμένα κατασκευάσματα. Δεν μπορώ να βλέπω σκυροδέτηση σε νερό με θερμοκρασία άνω των εξήντα βαθμών Κελσίου. Υποκειμενική άποψη εκφράζω, αλλά το Ντουμπάι δεν μου αρέσει. Και το Λας Βέγκας δεν μου αρέσει, αλλά το Ντουμπάι δεν το αντέχω. Απόλυτα προσωπική άποψη.

Ιστορία για τη Νιγηρία μας έχεις γραψει;;

Για τη Νιγηρία, όντως δεν έχω γράψει ιστορία. Όπως και για πάρα πολλές άλλες χώρες που έχω επισκεφτεί. Δεν έχει νόημα να γράψεις κάποια ιστορία για ένα ταξίδι που έχεις κάνει πριν από μια ή δύο ή τρεις η/και τέσσερις δεκαετίες.
Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η ιστορία θα έχει ελάχιστη χρηστικότητα.
Για παράδειγμα (και επειδή όπως έχω καταλάβει ζεις στην Κούβα) ποιόν θα ενδιέφερε μια ιστορία όταν το έτος 1976 είχα έρθει ως εθελοντής στην Κούβα;
Και τη δεκαετία του 1990 και τη δεκαετία του 2000, όταν ξαναπήγα στην Κούβα, τα πάντα είχαν αλλάξει. Σε λίγο θα είμαι πάλι εκεί και θα με ενδιαφέρουν οι πιθανές αλλαγές. Έχω να επισκεφτώ την Κούβα σχεδόν 15 χρόνια.
Ποιον θα ενδιέφερε μια ιστορία όταν το έτος 1977, είχα πάει στη Βόρεια Κορέα (βέβαια ως μέλη αποστολής νεολαιών μας πήγαιναν όπου ήθελαν).
Και στη Νιγηρία έχουν αλλάξει οι συνθήκες και παντού.
Οι ιστορίες που γράφω, αφορούν αποκλειστικά στην περίοδο από την οποία έγινα μέλος του φόρουμ έως σήμερα. Και δυστυχώς δεν προλαβαίνω να γράψω ιστορίες για όλα τα ταξίδια μου, από τότε που έγινα μέλος του φόρουμ. Ταξίδια τα οποία έχουν γίνει πριν από το έτος 2014, δεν συμπεριλαμβάνονται στις ιστορίες μου. Θεωρώ εκτός επικαιρότητας να γράψω ιστορία για ταξίδι προ 10ετίας ή 20ετίας ή 30ετίας ή 40ετίας. Γενικά αποφεύγω την παρελθοντολογία.

Νόμιζα ότι θα έγραφες "Με κριτήριο το αλκοόλ ", έτσι που πήγαινε η συνέντευξη!

Σ' αυτό έχεις κάποιο δίκιο, όχι απόλυτο. Καλά τώρα που το σκέφτομαι, πιθανώς να έχεις απόλυτο δίκιο.

Ο δικός μας άνθρωπός Εύγε!

Έχω απολαύσει τις ιστορίες του φίλου @gelf και φυσικά η αγαπημένη μου είναι αυτή της Λευκορωσίας, την οποία έχω διαβάσει πολλές φορές. Με το καλό και τις επόμενες εύχομαι.

@psilos3, σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια (γραπτά). Όταν μάλιστα προέρχονται από έναν άνθρωπο που έχει γράψει άριστες ιστορίες, η τιμή είναι μεγαλύτερη.

Εγώ πάλι που πρώτα απ' όλα έσπευσα να τσεκάρω τα εστιατόρια, πόση πεζή και κοιλιόδουλη είμαι;;;
Δύο από αυτά θα τα δοκιμάσω συντομότατα πάντως!

@Pel, μην ανησυχείς υπάρχουν πολλά εστιατόρια σε όλες τις πόλεις και οι γευσιγνώστες στο φόρουμ είναι πάρα πολλοί. Κι εγώ στη διάθεσή σου. Αδίκησα πάρα πολλά εστιατόρια σε πάρα πολλές πόλεις. Τι να πρωτογράψεις και τι να αξιολογήσεις. Μια ολόκληρη ζωή. Για ότι χρειαστείς στη διάθεσή σου. Βέβαια σε πολλές περιπτώσεις οι συνθήκες έχουν αλλάξει και οπωσδήποτε σε πόλεις που έχεις χρόνια να επισκεφτείς.

 

[Defkalion]

[Δεν έχει νόημα να γράψεις κάποια ιστορία για ένα ταξίδι που έχεις κάνει πριν από μια ή δύο ή τρεις η/και τέσσερις δεκαετίες.
Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η ιστορία θα έχει ελάχιστη χρηστικότητα.
Για παράδειγμα (και επειδή όπως έχω καταλάβει ζεις στην Κούβα) ποιόν θα ενδιέφερε μια ιστορία όταν το έτος 1976 είχα έρθει ως εθελοντής στην Κούβα;

Αντιθέτως, νομίζω ότι οι ιστορίες από παλιά ταξίδια είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσες, γιατί μας δίνουν οπτική από διαφορετικές εποχές και με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Τις ιστορίες εγώ όταν ξεκίνησα το φόρουμ δε τις φαντάστηκα ως αποθήκες χρηστικών πληροφοριών, αλλά ως προσωπικές αφηγήσεις εμπειριών, οπότε σίγουρα και πολύ παλιές ιστορίες θα ενδιέφεραν πολύ κόσμο

Δες εξάλλου τις ιστορίες της @St.Adamantidou που διαδραματίζονται δεκαετίες πίσω.

 

[Δημήτρης X.]

Οι ιστορίες από παλιά ταξίδια είναι αρκετά ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ δύσκολο να γραφτούν. Εγώ για παράδειγμα δεν θυμάμαι λεπτομέρειες και πρόγραμμα που είχα κάνει σε ταξίδια πριν 3-4 χρόνια για να τα καταγράψω και να βγει μία σωστή ιστορία.

 

[Samion]

Οι ιστορίες από παλιά ταξίδια είναι αρκετά ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ δύσκολο να γραφτούν. Εγώ για παράδειγμα δεν θυμάμαι λεπτομέρειες και πρόγραμμα που είχα κάνει σε ταξίδια πριν 3-4 χρόνια για να τα καταγράψω και να βγει μία σωστή ιστορία.

μα ποια ειναι η "σωστη ιστορια"? ολες σωστες ειναι...ακομα κ να μην εχουν λεπτομερειες. καθε εμπειρια ειναι πολυτιμη.

 

[mikrh tsopana]

ποιόν θα ενδιέφερε μια ιστορία όταν το έτος 1976 είχα έρθει ως εθελοντής στην Κούβα;

Ποιον θα ενδιέφερε μια ιστορία όταν το έτος 1977, είχα πάει στη Βόρεια Κορέα (βέβαια ως μέλη αποστολής νεολαιών μας πήγαιναν όπου ήθελαν).
Και στη Νιγηρία έχουν αλλάξει οι συνθήκες και παντού.

Εεεεεε, εμας..

 

[Yorgos]

Εεεεεε, εμας..

Συμφωνώ απολύτως. Ιστορία για το πώς είναι μια χώρα σήμερα βρίσκεις παντού, οι ρετρό είναι οι δυσευρετες κι ενδιαφέρουσες.

 

[STKF]

Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και η ιστορία θα έχει ελάχιστη χρηστικότητα.

Θα έχει όμως ιστορική αξία! Δεν το λέω για να σε ωθήσω να γράψεις αλλά σκέψου ότι δεν είμαστε μόνο ταξιδιώτες! Μαρτυρίες από τις χώρες που αναφέρεις έχουν κατά την γνώμη μου μεγάλο ενδιαφέρον διότι έχουν πλέον ιστορική διάσταση. Από έναν άνθρωπο τον οποίο έχω γνωρίσει από τα γραπτά του μέσω του φόρουμ και εκτιμώ οπτική του γωνία.
Σκέψου ακόμη ότι κάποια κομμάτια της ιστορίας της χώρας μας έχουν βασιστεί σε ιστορίες περιηγητών της εποχής.
Αλοίμονο φίλε , δεν υπάρχει μόνο η χρηστικότητα σε μιά ιστορία.

 

[gelf]

De Profundis.

Γενικά είναι σωστά αυτά που γράφονται για ιστορίες για ένα ταξίδι που έχει γίνει προ δεκαετιών.
Όμως έχω και τους παρακάτω λόγους εκτός από αυτόν της έλλειψης χρηστικότητας και για τους οποίους δεν έχω γράψει ιστορίες από το παρελθόν. Σήμερα θα γράψω εκ βαθέων.

Οι συνθήκες έχουν αλλάξει

Όταν έγραψα "ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει", εννοούσα ότι δεν έχουν αλλάξει μόνο οι τόποι, αλλά έχουν αλλάξει όλα. Και κυρίως ο άνθρωπος. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση εγώ. Επειδή στις ταξιδιωτικές μου ιστορίες βάζω και κάποια κοινωνικοπολιτικά στοιχεία και κάποια στοιχεία από καλλιτεχνικές δημιουργίες αλλά και κάποια προσωπικά στοιχεία, είναι αδύνατο να γράψω τώρα για ταξιδιωτική ιστορία του παρελθόντος. Έχω αλλάξει και συμπερασματικά έχει αλλάξει και η οπτική γωνία που "βλέπω" τα ταξίδια μου στο παρελθόν. Το πρόβλημα του πως θα γραφούν οι ιστορίες, αν θα γραφούν με την πρόσφατη σκοπιά (οπότε θα είναι ανακριβείς) ή με τη σκοπιά προηγούμενων δεκαετιών σκοπιά η οποία ύστερα από την εμπειρία που έχω αποκτήσει δεν θα με εκφράζει είναι πρόβλημα δυσεπίλυτο.
Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι διάφορα ταξίδια (π.χ. πολλά από αυτά της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής) έγιναν μαζί με έναν αγαπημένο μου φίλο για συλλογή μουσικής και εμπειριών. Είχαμε γνωρίσει ακόμα και τον Manu Dibango σ' ένα ταξίδι στην Αφρική. Δυστυχώς αυτός ο φίλος μου δεν είναι από το έτος 2012 στη ζωή. Οι καταχρήσεις σε αλκοόλ, διατροφή και γενικά ο άστατος τρόπος ζωής, ήταν υπεύθυνες για τον πρόωρο θάνατό του σε ηλικία μόλις 47 ετών. Όταν θα προσπαθήσω να γράψω ιστορία, θα μου έρχεται ένας κόμπος στο λαιμό. Γράφω σήμερα εκ βαθέων, αν και τα κείμενά μου στις ταξιδιωτικές ιστορίες τα θεωρώ γενικά τεχνοκρατικά. Άλλος φίλος με τον οποίο είχαμε πάει το πρώτο ταξίδι στην Κούβα (μπριγάδα), το ταξίδι στη Βόρεια Κορέα και πολλά από τα πρώτα ταξίδια σε ΕΣΣΔ, Ρουμανία, Βουλγαρία, Γιουγκοσλαβία, Κίνα, Αλβανία κλπ, μου λείπει. Αποχώρησε από τη ζωή το έτος 1989, σε ηλικία 35 ετών. Αδυνατώ να γράψω ιστορίες για τα περισσότερα από τα ταξίδια που έχουν γίνει προηγούμενες δεκαετίες, δεν θα αισθάνομαι καλά.
Ας γίνω περισσότερο συγκεκριμένος.

Για τα παλαιότερα ταξίδια, κάνω μια παραδοχή διαχωρίζοντάς τα στις παρακάτω κατηγορίες:

1. Σε επαγγελματικά ταξίδια, τα οποία είχα κάνει παλαιότερα τις προηγούμενες δεκαετίες (λίγα) και κυρίως πρόσφατα.
Για τα ταξίδια αυτά δεν γράφω, γιατί δεν είναι ταξιδιωτική εμπειρία, αφού βρίσκεσαι σε αποστειρωμένο περιβάλλον) αν και προσπαθώ πάντα να προσθέσω 1-2 ημέρες, για να τις έχω ελεύθερες στο τέλος του ταξιδιού. Για παράδειγμα δεν γράφω ταξιδιωτική ιστορία για την Αιθιοπία που έχω πάει αρκετές φορές τα δύο τελευταία χρόνια, δεν έγραψα για Ιαπωνία, Γερμανία, Αγγλία, Λίβανο, Κόσοβο κλπ δεν έγραψα για ένα επαγγελματικό ταξίδι στην Καλιφόρνια το οποίο έγινε τον Οκτώβρη του 2018, θα γράψω όμως για ένα σύντομο road trip στην Καλιφόρνια το οποίο κατάφερα να κάνω στις αρχές Μάη του 2019, χωρίς να έχω επαγγελματικές υποχρεώσεις.

2. Σε κοινωνικοπολιτικά ταξίδια, τα οποία είχα κάνει έως το τέλος της δεκαετίας του 1980.
Για τα ταξίδια αυτά δεν γράφω, γιατί δεν είναι ταξιδιωτική εμπειρία. Είμαστε νέοι, μας πήγαιναν όπου ήθελαν. Η άποψή μου έχει αλλάξει ριζικά και είναι δύσκολο να δώσω κάποια αντικειμενική πληροφορία. Εκτός του ότι δυσκολεύομαι να γράψω γιατί ο φίλος μου με τον οποίο είχαμε ταξιδέψει μαζί, δεν βρίσκεται στη ζωή, θα αναγκαστώ να θίξω καταστάσεις οι οποίες διαφεύγουν ενός ταξιδιωτικού φόρουμ. Για να υπάρχει ιστορία πρέπει να γίνουν αντικείμενα κριτικής πρόσωπα τα οποία τώρα δεν υπάρχουν στη ζωή. Οι περισσότεροι. Κάποιοι ελάχιστοι υπάρχουν. Και έχω αρχή η κριτική να γίνεται επώνυμα κι όχι μέσω ενός φόρουμ στο οποίο είσαι ανώνυμος. Άρα μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση, η οποία πιθανώς θα διακοπεί.
Τι να πρωτογράψω;
Για τη μπριγάδα στην Κούβα;
Για την εντύπωση που μας είχαν κάνει οι γλεντζέδες Κουβανοί;
Για ταξίδι στα βάθη της ΕΣΣΔ, όπου άκουγα διηγήσεις φίλου μου στην Τασκένδη, μηχανολόγου μηχανικού, ότι το 75% της παραγωγής του εργοστασίου στο οποίο εργαζόταν, ανακυκλωνόταν για να μη διαταραχθεί η κομματική γραφειοκρατία;
Για ταξίδια στη Μόσχα, σε άλλα σημεία της ΕΣΣΔ και στο Ανατολικό Βερολίνο, όπου στελέχη του ΚΚΕ (και της ΚΝΕ) είχαν πάει για κομματική εκπαίδευση και περίμεναν πότε θα επιστρέψουν στην Ελλάδα, για να μην ακούσουν πάλι για κομμουνισμό (προφανώς όχι όλοι, αλλά μια σοβαρή μειοψηφία);
Για ταξίδι στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, όπου πάνω από τους μισούς συμμετέχοντες εξαφανίστηκαν, μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα, από το ΚΚΕ εσωτερικού;
Για ταξίδι στη Βόρεια Κορέα και για το πως αισθανόταν η πλειοψηφία των συμμετεχόντων; Για την παρά λίγο διάσπαση στο ΚΚΕ εσωτερικού όταν η "Αυγή" σε κεντρικό άρθρο μεταξύ άλλων είχε γράψει "....ο Κιμ Ιλ Σουνγκ-μεγάλος ηγέτης-...";
Υπενθυμίζεται ότι μόνο δύο ΚΚ που ήταν τότε στην εξουσία αναγνώριζαν ως (μοναδικό) ΚΚ στην Ελλάδα το ΚΚΕ εσωτερικού. Η Ρουμανία του Τσαουσέσκου και η Βόρεια Κορέα του Κιμ Ιλ Σουνγκ.
Είναι γνωστό ότι ως πολιτικό ον, μου είναι δύσκολο να γράψω ταξιδιωτική ιστορία, χωρίς πολιτικά στοιχεία. Θα υπάρχει και αυτός ο κόμπος στο λαιμό μου για το φίλο μου που έχασα και ήταν ιδεολόγος και κάποιοι καπηλεύτηκαν τους αγώνες αυτού και πάρα πολλών άλλων ώστε αργότερα να στρογγυλοκαθίσουν στις καρέκλες της εξουσίας. Αν γράψω γι αυτά θα είμαι εκτός προδιαγραφών και ως μηχανικός σέβομαι τις προδιαγραφές.
Αυτά τα γράφω σε δική μου σελίδα, όποτε έχω χρόνο.

3. Σε ταξίδια αναζήτησης μουσικής και εμπειριών, τα οποία είχα κάνει στην Αφρική (Μάλι, Γκάνα, Νιγηρία, Ανγκόλα κλπ) και στη Λατινική Αμερική (Μεξικό, Κολομβία, Ισημερινό, Βραζιλία, Αργεντινή κλπ) για τα οποία δυσκολεύομαι να γράψω γιατί ο φίλος μου με τον οποίο είχαμε ταξιδέψει μαζί έχει χαθεί πρόσφατα από τη ζωή (πριν από 7 χρόνια). Πάντως γι αυτά όταν βρω χρόνο και κυρίως κουράγιο πιθανώς να γράψω κάτι. Αρκεί να σκανάρω τις φωτογραφίες και κυρίως να θεραπεύσει, όσο γίνεται, ο χρόνος τις πληγές από τον πρόωρο χαμό του αγαπημένου μου φίλου και συνταξιδιώτη.
Πάντως για τη Λατινική Αμερική, έχω γράψει μια ιστορία από ένα ταξίδι μου το 2015, στη Βραζιλία "Αυτό είναι το Ρίο!", για το οποίο σας ευχαριστώ και για το βραβείο.

4. Σε ταξίδια αναζήτησης εμπειριών, τα οποία είναι και τα πιο εύκολα για να γραφτεί ταξιδιωτική ιστορία. Αρκετά από αυτά (Αμερική βόρεια, αλλά κυρίως κεντρική και νότια, Ωκεανία, Ασία, Ευρώπη με τρένο, Νότια Αφρική) Αρκεί να βρω χρόνο, να αρχειοθετήσω τις φωτογραφίες και να θυμηθώ. Τότε δυστυχώς δεν κρατούσα σημειώσεις.

Όσον αφορά στις επισημάνσεις σας, για τις οποίες σας ευχαριστώ.

Αντιθέτως, νομίζω ότι οι ιστορίες από παλιά ταξίδια είναι ακόμα πιο ενδιαφέρουσες, γιατί μας δίνουν οπτική από διαφορετικές εποχές και με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Τις ιστορίες εγώ όταν ξεκίνησα το φόρουμ δε τις φαντάστηκα ως αποθήκες χρηστικών πληροφοριών, αλλά ως προσωπικές αφηγήσεις εμπειριών, οπότε σίγουρα και πολύ παλιές ιστορίες θα ενδιέφεραν πολύ κόσμο
Δες εξάλλου τις ιστορίες της @St.Adamantidou που διαδραματίζονται δεκαετίες πίσω.

@Defkalion, η κυρία @St.Adamantidou, πιθανώς κρατούσε σημειώσεις. Εγώ όχι. Διάβασα διαγώνια (διαγώνια, λόγω έλλειψης χρόνου) κάποια ιστορία της. Εξαιρετική. Μόλις βρω χρόνο θα διαβάσω. Παραπάνω τεκμηριώνω γιατί δεν γράφω ιστορίες από ταξίδια προηγούμενων δεκαετιών. Πάντως όταν βρω χρόνο και ταξινομήσω φωτογραφίες θα γράψω ότι μπορώ. Όχι αυτές που πιθανώς δημιουργήσουν κίνδυνο πολιτικών αντιπαραθέσεων και σας φέρω σε δύσκολη θέση.

Οι ιστορίες από παλιά ταξίδια είναι αρκετά ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ δύσκολο να γραφτούν. Εγώ για παράδειγμα δεν θυμάμαι λεπτομέρειες και πρόγραμμα που είχα κάνει σε ταξίδια πριν 3-4 χρόνια για να τα καταγράψω και να βγει μία σωστή ιστορία.

@Δημήτρης X. έχεις δίκιο, το οποίο νομίζω ότι τεκμηριώνω παραπάνω και με πρόσθετους λόγους.

μα ποια ειναι η "σωστη ιστορια"? ολες σωστες ειναι...ακομα κ να μην εχουν λεπτομερειες. καθε εμπειρια ειναι πολυτιμη.

@Samion, ευχαριστώ για την παρέμβαση. Όμως παραπάνω τεκμηριώνω ότι αρκετές ταξιδιωτικές ιστορίες είναι δύσκολο να γραφτούν μετά από δεκαετίες. Για μένα προέχουν οι πρόσφατες, είναι και πιο εύκολες, επειδή προετοιμάζω από πριν κείμενα για το ταξίδι, ώστε να μην κουβαλάω ταξιδιωτικούς οδηγούς. Ταξιδεύω με το μικρότερο δυνατό βάρος. Έχω και την άποψη, ότι τα καλύτερα ταξίδια είναι το αμέσως προηγούμενο και το αμέσως επόμενο.

Εεεεεε, εμας..

@mikrh tsopana, σε ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη. Θυμάμαι ότι είχες διαβάσει την ιστορία μου για το Δουβλίνο, επειδή είχες παρέμβει και είχες γράψει ότι σου άρεσαν κάποια στοιχεία. Αυτά πριν από δεκαετίες δεν θα τα είχα γράψει, γιατί κι εγώ θεωρούσα ότι οι φασίστες ή/και οι εχθροί μας είχαν σκοτώσει το γελαστό παιδί. Όπως είχα γράψει το γελαστό παιδί το είχαν σκοτώσει οι "δικοί μας" σύμφωνα με τους στίχους του Brendan Behan. Αυτό αποδεικνύει τη διαφορετική ερμηνεία που μπορείς να δώσεις σε κάποια στοιχεία κατά την πάροδο του χρόνου. Μου έδωσες την ευκαιρία για ένα παράδειγμα. Πάντως όσες ιστορίες προλάβω και μπορώ να γράψω θα τις γράψω, σύμφωνα με αυτά που αναφέρω στο παραπάνω κείμενο. Απαιτείται βέβαια χρόνος και δεν νομίζω ότι θα βγω γρήγορα στη σύνταξη. Δεν έχω τέτοια διάθεση.

Συμφωνώ απολύτως. Ιστορία για το πώς είναι μια χώρα σήμερα βρίσκεις παντού, οι ρετρό είναι οι δυσευρετες κι ενδιαφέρουσες.

@Yorgos, σε ευχαριστώ πολύ, αλλά για τις ρετρό ιστορίες και για τα προβλήματα συγγραφής ρετρό ταξιδιωτικών ιστοριών κάνω μια γενική αναφορά παραπάνω. Για μερικές πιθανώς υπάρξει κίνδυνος πολιτικών αντιπαραθέσεων. Έχω και μεγάλο πρόβλημα χρόνου. Κάποιες ιστορίες θα προσπαθήσω να τις δουλέψω κι αν μου βγουν θα τις αναρτήσω.

Θα έχει όμως ιστορική αξία! Δεν το λέω για να σε ωθήσω να γράψεις αλλά σκέψου ότι δεν είμαστε μόνο ταξιδιώτες! Μαρτυρίες από τις χώρες που αναφέρεις έχουν κατά την γνώμη μου μεγάλο ενδιαφέρον διότι έχουν πλέον ιστορική διάσταση. Από έναν άνθρωπο τον οποίο έχω γνωρίσει από τα γραπτά του μέσω του φόρουμ και εκτιμώ οπτική του γωνία.
Σκέψου ακόμη ότι κάποια κομμάτια της ιστορίας της χώρας μας έχουν βασιστεί σε ιστορίες περιηγητών της εποχής.
Αλοίμονο φίλε , δεν υπάρχει μόνο η χρηστικότητα σε μιά ιστορία.

@STKF, σε ευχαριστώ πολύ για τα γραπτά σου και για τις εξαιρετικές σου ιστορίες. Με τιμάει ιδιαίτερα το γεγονός ότι εκτιμάς την οπτική μου γωνία. Θεωρώ ότι παραπάνω αιτιολογώ το γεγονός ότι αποφεύγω να γράψω ιστορίες από το παρελθόν. Όπως αναφέρω παραπάνω και στον @Yorgos, κάποιες ιστορίες θα προσπαθήσω να τις δουλέψω κι αν μου βγουν θα τις αναρτήσω.

Θα έχει όμως ιστορική αξία! Δεν το λέω για να σε ωθήσω να γράψεις αλλά σκέψου ότι δεν είμαστε μόνο ταξιδιώτες! Μαρτυρίες από τις χώρες που αναφέρεις έχουν κατά την γνώμη μου μεγάλο ενδιαφέρον διότι έχουν πλέον ιστορική διάσταση.

Ιστορική αξία θα έχει, υπάρχουν χώρες έχουν τεμαχιστεί. Όμως πιθανώς οι ιστορίες δημιουργήσουν αντιπαραθέσεις.

Από έναν άνθρωπο τον οποίο έχω γνωρίσει από τα γραπτά του μέσω του φόρουμ και εκτιμώ οπτική του γωνία.

Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ, ακόμα μια φορά.

Αλοίμονο φίλε , δεν υπάρχει μόνο η χρηστικότητα σε μιά ιστορία.

Μετά από τα παραπάνω, συμφωνώ ότι δεν υπάρχει μόνο η χρηστικότητα σε μια ιστορία.

Και επειδή ρετρό ιστορίες δεν υπάρχουν και επειδή την είχα μπροστά μου, μια ρετρό φωτογραφία της Πράγας, λίγο μετά την απελευθέρωσή της.