The Vinegars
Member
- Μηνύματα
- 77
- Likes
- 38
Πάνε 2 βδομάδες αφ' ότου επέστρεψα από ένα 15ήμερο ταξίδι στην Πόλη - πρώτη μου φορά - και οι αναμνήσεις είναι ακόμα νωπές. Αυτές που χρειάζομαι, τουλάχιστον... Δεν θα σας μιλήσω, όμως, για αξιοθέατα, μουσεία και άλλα μέρη που αξίζουν την προσοχή και την επίσκεψή σας. Αυτό το έχουν κάνει, ήδη, τόσοι και τόσοι συνταξιδιώτες και συνφορουμίτες, μέχρι σήμερα... Εγώ, θα κάνω, απλά, μία σύγκριση της Πολίτικης (και ευρύτερα της Τούρκικης) κουζίνας, με τη δικιά μας.*
Φυσικά, σχόλια, παρατηρήσεις και προσθήκες, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα!
*Λέγοντας "δικιά μας", σαφώς και εννοώ στο πως παρουσιάζουμε / φτιάχνουμε / τρώμε, κλπ. εμείς, εδώ στην Ελλάδα, τις ίδιες γεύσεις και τα ίδια πιάτα.
ΠΡΩΪΝΟ
Εάν βάλεις σε ένα πιάτο αυτά που τρώνε για πρωϊνό, φτιάχνεις μια... χωριάτικη σαλάτα! Ντομάτα, αγγούρι, ελιές, τυρί φέτα... όχι κρεμμύδι, γιατί είναι κάπως βαρύ για πρόγευμα. Και αυγά στραπατσάδα με ντομάτα και πιπεριές.
ΚΑΦΕΣ Η ΤΣΑΪ
Πολύ τσάι, βρε παιδιά... Ούτε στην Κίνα έτσι! Να σας πω την αλήθεια, δεν δοκίμασα, γιατί δεν είμαι φίλος του. Εγώ είμαι τύπος "του καφέ", που λένε...
...ο οποίος τούρκικος καφές είναι σκάλες κατώτερος από τον δικό μας και όπως τον πίνουμε / φτιάχνουμε εδώ! Να πούμε του στραβού το δίκιο δεν ψάχτηκα, ούτε έφαγα τους δρόμους για να βρω αυτά τα 2-3 καφενεία που συνιστούσε ο οδηγός μου, για να πιώ, ντε και καλά, "τον καλύτερο καφέ στην Πόλη". Εκεί που ήπια, όμως, και αυτοί που ήπια, δεν με ενθουσίασαν: "τσοκ σεκέρ... σερμπέτ" τους έλεγα, απλά γλυκό μου τον έφερναν. Με τα πρώτα ένα-δυο φυσήματα που του έκανα για να κρυώσει, "έσπαγε" το καϊμάκι. Ελαφρύς, παρ' όλο το κατακάθι που έμενε στο φλυτζάνι. (Δεν ήξερα πως λέγεται και το "βαρύς", να το παράγγελνα, μπας κι έπινα τίποτα καλύτερο).
Χίλιες φορές καλύτερος ο καφές στην Αίγυπτο, όπου ναι μεν τον κάνουν στάνταρ βαρύ "ασήκωτο" και "πετιμέζι" (εκτός αν ζητήσεις εσύ λιγότερη ζάχαρη), αλλά σου βάζουν μέσα κι εκείνο το αναθεματισμένο το κάρδαμο, που κάνει τον κάθε καφέ αξέχαστο... μια μοναδική εμπειρία!
Οι "ευρωπαϊκοί" καφέδες (εσπρέσο και τα παράγωγά του) ήταν, φυσικά, ακριβότεροι, αλλά και πάλι, δεν άξιζαν τα λεφτά τους. Τι να το κάνω εγώ, αν έχεις "Ίλυ", αλλά δεν ξέρεις να τον φτιάχνεις;
ΚΟΥΛΟΥΡΙ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)
Καμμιά σχέση με το δικό μας, που είναι αφρός, γλυκίζει και γεύεσαι το σουσάμι! Μπορεί το δικό τους να έχει περισσότερο σουσάμι, αλλά ούτε που το καταλαβαίνεις. Είναι σα να το έχουν ενσωματώσει, σα να το "στουμπώσανε" μέσα στη ζύμη...
ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ - ΚΑΣΤΑΝΑ
Ναι, καλέ, τα δικά μας! Από πλανόδιους, ψημένα στην θράκα. Αυτά, μάλιστα! Αξίζουν! Και πού 'στε: Εντάξει, το αραποσίτι... Αλλά κάστανα μέσα στο κατακαλόκαιρο; "Λέει"!...
"ΣΚΑΦΤΗ" ΠΑΤΑΤΑ
Ψητή, με βγαλμένη την ψίχα της, όπου γεμίζεται (σαν σάντουιτς) με τα υλικά της αρεσκείας σας: ελιές, τουρσιά, κρεμμύδι, ντομάτα, σαλάμι, κλπ, Από πάνω, της βάζουν τυρί που λειώνει.
Αρκετά καλό σνακ - τίμιο (από άποψης χρημάτων) και χορταστικό.
ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΜΕ ΨΑΡΙ
Μπορεί να είμαι (πολύ) περισσότερο "του κρέατος", παρά "του ψαριού", αλλά γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πιστεύω ότι μπορώ να εκτιμήσω γευστικά ένα ψάρι.
Το συγκεκριμένο έδεσμα που πωλείται κατά κόρον στη γέφυρα του Γαλατά, λυπάμαι, αλλά δεν μου άρεσε και τόσο! Δεν ήταν και το "ουάου!" που περιέγραφαν - και περίμενα να βρω... Χίλιες φορές καλύτερο το αντίστοιχο "ολλανδικό" σάντουιτς - με παστή ρέγκα, κρεμμυδάκι φρέσκο και αγγουράκι τουρσί.
ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΜΕ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ
Εδώ είμαστε! Παίδες... το απόλυτο "μαστ": Ουδεμία σχέση με το δικό μας κοκορέτσι, όπως το ξέρουμε και το τρώμε. Το ψιλοκόβουνε (πάρα πολύ), προσθέτουνε ψιλοκομμένη κόκκινη γλυκιά πιπεριά, ανακατεύουνε καλά και το βάζουνε μέσα σε ψωμί - το οποίο έχει φρυγανιστεί πάνω σε κοκορέτσι. Όποιος θέλει, μπορεί να το κάνει πιο καυτερό, βάζοντας λίγο μπούκοβο.
Σημείωση: του "Γκαλά" ήταν πολύ καλύτερο από του "Κραλ" - αμφότερες είναι αλυσίδες κοκορετσάδικων.
ΠΑΤΣΑΣ
Όπως κι εδώ, θα τον βρείτε μόνο σε συγκεκριμένα εστιατόρια... σε πατσατζίδικα, δηλ. Δεν ξέρω αν τον κόβουνε όπως θέλει ο πελάτης, αλλά όποτε τον έτρωγα ήταν ψιλοκομμένος - εγώ, πάλι, τον προτιμώ χοντροκομμένο. Ωραίος είναι, αλλά όχι και να ξετρελαθεί κανείς.
(Χώρια που δεν ξέρουν να φτιάχνουν σκορδοστούμπι οι άνθρωποι: σου φέρνουν ένα κουτάλι κι ένα μπολάκι με ξύδι, στο οποίο επιπλέουν μέσα ψιλοκομμένα κομματάκια σκόρδου. Δεν ξέρουν να βάλουν το σκόρδο ολόκληρο, δόντια, μέσα σε γυάλινο μπουκάλι με ξύδι, να "παλιώνει" κιόλας, να "παίρνει" και τη γεύση;...)
ΝΤΟΝΕΡ
Έφαγα ένα και καλό: το περίφημο "ισκεντέρ"... και για χάρη του πήγα μέχρι την Προύσα - μιάμιση ωρίτσα με το καράβι. Άξιζε τον κόπο και τα έξοδα και την ταλαιπωρία! Χαλάλι!...
Προσέξτε!!! Λέγοντας "ντονέρ", ΔΕΝ εννοώ τον γύρο, όπως τον ξέρουμε, αυτόν από χοιρινό ή κοτόπουλο. Μιλάω για "ντονέρ", γύρο από κιμά, ο οποίος υπήρχε στην Ελλάδα πριν εμφανιστεί ο γύρος από χοιρινό. (Αυτά, τη δεκαετία του '70...). Επειδή, όμως, βρεθήκανε κάποια ακατάλληλα προς βρώση κρέατα, το καταργήσανε και αρχίσανε να βάζουν στην αγορά τον γύρο που ξέρουμε σήμερα.
Σημείωση / Τοποθέτηση Προϊόντος: Εάν θέλετε να δοκιμάσετε να δείτε πως είναι το ντονέρ - ή, να το θυμηθείτε, οι παλιότεροι - μπορείτε να βρείτε στην αλυσίδα του "Σάββα".
ΚΕΜΠΑΠ
Των Αδάνων είναι το αγαπημένο μου, επομένως, έψαχνα και έτρωγα Άδανα Κεμπάπ... Φυσικά, πέρα από αυτό, υπήρχε και το κανονικό, το "Ούρφα", αυτό που τρώμε κι εδώ...
Τώρα, τι να σας πω... Θα σας μιλήσω, πάλι, αντικειμενικά και αμερόληπτα: Καλύτερα εδώ!!! Εντάξει, δε λέω... και (πολύ) νόστιμο ήταν και ζουμερό και μαλακό και φρεσκοφτιαγμένο, και, και, και... Αλλά, βρε παιδί μου, ένα κομμάτι κεμπάπ στη μερίδα (μέγεθος: σαν δύο δικά μας, εάν τα βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο, κατά μήκος) με γαρνιτούρα, να κοστίζει όσο να το φας εδώ; Και υπ' όψιν - και μην ξεχνιόμαστε: ουσιαστικά, εκεί τρώτε ΜΙΣΗ δικιά μας μερίδα!
Συμπέρασμα / Τοποθέτηση Προϊόντος: Δοξάζουμε τον Αλλάχ που υπάρχει (και πάλι) ο "Σάββας"... αλλά και ο "Θανάσης", βεβαίως-βεβαίως!...
ΠΕΪΝΙΡΛΙ
Όσο πιο λίγα υλικά έχει ένα πεϊνιρλί, τόσο καλύτερα το καταλαβαίνεις. Το ιδανικό είναι το "σκέτο", μόνο με τυρί, όπου σου έρχεται η μυρωδιά και η γεύση του βουτύρου και σε τρελαίνει!
Εγώ, δυστυχώς, το πεϊνιρλί μου το τρώω (και εδώ που είμαι, στην Ελλάδα) με παστουρμά και σουτζούκι. Οπότε, μου είναι κομματάκι δύσκολο να ανακαλύψω και να εξερευνήσω τις όποιες άλλες γεύσεις, οι οποίες υπερ-καλύπτονται από τα παραπάνω "δυνατά" αλλαντικά.
Πάντως, να πούμε του στραβού το δίκιο, ένας αξιόλογος, δικός μας μάστορας, με καλά και αγνά υλικά - π.χ. βούτυρο Κερκύρας - μπορεί άνετα να "ρίξει στα αυτιά" ενός αρκετά καλού Τούρκου συναδέλφου.
ΣΟΡΟΠΙΑΣΤΑ
Τα λεγόμενα "Βηρυτού" - και όχι μόνο... Λιγότερο σιροπιαστά από τα δικά μας, χωρίς να σε "λιγώνουν" εύκολα (και τόσο πολύ). Πράμα που σημαίνει ότι μπορείτε να φάτε και παραπάνω, απ' ότι αν είσαστε εδώ. Είναι τώρα καλό αυτό;...
Εγώ, πάντως, μεταξύ μας, συνεχίζω να προτιμώ τις δικές μας εκδοχές! Ποιος σας είπε ότι είμαι των "λάϊτ";...
Σημείωση / Ιδιαίτερη μνεία: Κιουνεφέ!
Ουσιαστικά, δεν είναι κάτι το δύσκολο να φτιαχτεί: Πάνω κάτω καταίφι και στη μέση τυρί (όχι αλμυρό) που λειώνει. Άντε να το πασπαλίσεις και με τριμμένο φιστίκι Αιγίνης... Σιγά το πράμα! Έλα, όμως, που το αναθεματισμένο τρώγεται ζεστό!!!
Παράκληση: Άμα ξέρει κανείς σας εάν και πού μπορώ να βρω κιουνεφέ στην Αθήνα, θα του χρωστούσα μεγάλη χάρη!
ΠΑΓΩΤΟ
Τι Κινέζοι και τι Ιταλοί και τι Εσκιμώοι (λέμε, τώρα)... Τούρκοι, φίλοι μου, ανακάλυψαν το παγωτό! Μάλιστα! Και συγκεκριμένα, από το Μαράς. Φάτε παγωτό στην Πόλη, να ξεχάσετε το όνομά σας!
Παράπονο: Δεν βρήκα πουθενά παγωτό καϊμάκι... Ή, δεν ήξερα πού να ψάξω, φαίνεται...
ΠΙΤΣΑ
Όοοχι... όχι αυτή! Όχι η λεγόμενη "τούρκικη πίτσα", που τη λένε έτσι για τους τουρίστες, ώστε να προωθούν τη δικιά τους πίτα. Αλλά ΚΑΝΟΝΙΚΗ πίτσα, από αλυσίδα με καταστήματα σε όλον τον κόσμο!
(Τοποθέτηση Προϊόντος: αναφέρομαι στην "Ντόμινος" Πίτσα)
Απογοήτευση... Τα 6 κομμάτια, μου κόστισαν κάτι περισσότερο απ' ότι θα έδινα εδώ για να πάρω μία με 8. Την πήρα (κλασσικά) με σουτζούκι-παστουρμά... Μήπως επειδή εδώ, δεν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός υλικών; Μπορεί... Το θέμα ήταν ότι δεν έλεγε και τίποτα σπουδαίο και ότι μετάνιωσα που "πέταξα" τόσα λεφτά, τσάμπα και βερεσέ.
Φυσικά, εννοείται ότι εδώ, στη χώρα μας, η αντίστοιχη πίτσα είναι ΠΟΛΥ καλύτερη, σε όλα!
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΑ
Όποτε πάω έξω, πάντα επισκέπτομαι κάποιο "Μακ Ντόναλντς", μόνο και μόνο για να δω τι έχει σε γλυκάκι. Εδώ, πηγαίνω μόνο για να πάρω μηλόπιτα, η οποία είναι ΓΑΜΑΤΗ (ο τόνος στο δεύτερο "α" και σόρρυ για τη φράση, κιόλας). Χάμπουργκερ, πατάτες και τα σχετικά δεν τρώω ποτέ, γιατί είναι για πέταμα.
(Να... ας πούμε, στην Κίνα είχα πετύχει ανανόπιτα και στη Ρωσία κερασόπιτα...)
Έλα, όμως, που μου ήρθε μια λιγούρα και παρήγγειλα ένα "Μπιγκ Μακ"... Μάγκες! Ακόμα το θυμάμαι: από τα νοστιμότερα και τα πιο ζουμερά μπιφτέκια που έχω φάει ποτέ, στη ζωή μου, σε φαστφουντάδικο! Καμία σχέση με την "πλαστικούρα" της γνωστής αλυσίδας! Λες και έτρωγα σε "καλό" χαμπουργκεράδικο!
Αυτάαα...!
Τα λέμε!!!
Φυσικά, σχόλια, παρατηρήσεις και προσθήκες, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτα!
*Λέγοντας "δικιά μας", σαφώς και εννοώ στο πως παρουσιάζουμε / φτιάχνουμε / τρώμε, κλπ. εμείς, εδώ στην Ελλάδα, τις ίδιες γεύσεις και τα ίδια πιάτα.
ΠΡΩΪΝΟ
Εάν βάλεις σε ένα πιάτο αυτά που τρώνε για πρωϊνό, φτιάχνεις μια... χωριάτικη σαλάτα! Ντομάτα, αγγούρι, ελιές, τυρί φέτα... όχι κρεμμύδι, γιατί είναι κάπως βαρύ για πρόγευμα. Και αυγά στραπατσάδα με ντομάτα και πιπεριές.
ΚΑΦΕΣ Η ΤΣΑΪ
Πολύ τσάι, βρε παιδιά... Ούτε στην Κίνα έτσι! Να σας πω την αλήθεια, δεν δοκίμασα, γιατί δεν είμαι φίλος του. Εγώ είμαι τύπος "του καφέ", που λένε...
...ο οποίος τούρκικος καφές είναι σκάλες κατώτερος από τον δικό μας και όπως τον πίνουμε / φτιάχνουμε εδώ! Να πούμε του στραβού το δίκιο δεν ψάχτηκα, ούτε έφαγα τους δρόμους για να βρω αυτά τα 2-3 καφενεία που συνιστούσε ο οδηγός μου, για να πιώ, ντε και καλά, "τον καλύτερο καφέ στην Πόλη". Εκεί που ήπια, όμως, και αυτοί που ήπια, δεν με ενθουσίασαν: "τσοκ σεκέρ... σερμπέτ" τους έλεγα, απλά γλυκό μου τον έφερναν. Με τα πρώτα ένα-δυο φυσήματα που του έκανα για να κρυώσει, "έσπαγε" το καϊμάκι. Ελαφρύς, παρ' όλο το κατακάθι που έμενε στο φλυτζάνι. (Δεν ήξερα πως λέγεται και το "βαρύς", να το παράγγελνα, μπας κι έπινα τίποτα καλύτερο).
Χίλιες φορές καλύτερος ο καφές στην Αίγυπτο, όπου ναι μεν τον κάνουν στάνταρ βαρύ "ασήκωτο" και "πετιμέζι" (εκτός αν ζητήσεις εσύ λιγότερη ζάχαρη), αλλά σου βάζουν μέσα κι εκείνο το αναθεματισμένο το κάρδαμο, που κάνει τον κάθε καφέ αξέχαστο... μια μοναδική εμπειρία!
Οι "ευρωπαϊκοί" καφέδες (εσπρέσο και τα παράγωγά του) ήταν, φυσικά, ακριβότεροι, αλλά και πάλι, δεν άξιζαν τα λεφτά τους. Τι να το κάνω εγώ, αν έχεις "Ίλυ", αλλά δεν ξέρεις να τον φτιάχνεις;
ΚΟΥΛΟΥΡΙ (ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ)
Καμμιά σχέση με το δικό μας, που είναι αφρός, γλυκίζει και γεύεσαι το σουσάμι! Μπορεί το δικό τους να έχει περισσότερο σουσάμι, αλλά ούτε που το καταλαβαίνεις. Είναι σα να το έχουν ενσωματώσει, σα να το "στουμπώσανε" μέσα στη ζύμη...
ΚΑΛΑΜΠΟΚΙ - ΚΑΣΤΑΝΑ
Ναι, καλέ, τα δικά μας! Από πλανόδιους, ψημένα στην θράκα. Αυτά, μάλιστα! Αξίζουν! Και πού 'στε: Εντάξει, το αραποσίτι... Αλλά κάστανα μέσα στο κατακαλόκαιρο; "Λέει"!...
"ΣΚΑΦΤΗ" ΠΑΤΑΤΑ
Ψητή, με βγαλμένη την ψίχα της, όπου γεμίζεται (σαν σάντουιτς) με τα υλικά της αρεσκείας σας: ελιές, τουρσιά, κρεμμύδι, ντομάτα, σαλάμι, κλπ, Από πάνω, της βάζουν τυρί που λειώνει.
Αρκετά καλό σνακ - τίμιο (από άποψης χρημάτων) και χορταστικό.
ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΜΕ ΨΑΡΙ
Μπορεί να είμαι (πολύ) περισσότερο "του κρέατος", παρά "του ψαριού", αλλά γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο πιστεύω ότι μπορώ να εκτιμήσω γευστικά ένα ψάρι.
Το συγκεκριμένο έδεσμα που πωλείται κατά κόρον στη γέφυρα του Γαλατά, λυπάμαι, αλλά δεν μου άρεσε και τόσο! Δεν ήταν και το "ουάου!" που περιέγραφαν - και περίμενα να βρω... Χίλιες φορές καλύτερο το αντίστοιχο "ολλανδικό" σάντουιτς - με παστή ρέγκα, κρεμμυδάκι φρέσκο και αγγουράκι τουρσί.
ΣΑΝΤΟΥΙΤΣ ΜΕ ΚΟΚΟΡΕΤΣΙ
Εδώ είμαστε! Παίδες... το απόλυτο "μαστ": Ουδεμία σχέση με το δικό μας κοκορέτσι, όπως το ξέρουμε και το τρώμε. Το ψιλοκόβουνε (πάρα πολύ), προσθέτουνε ψιλοκομμένη κόκκινη γλυκιά πιπεριά, ανακατεύουνε καλά και το βάζουνε μέσα σε ψωμί - το οποίο έχει φρυγανιστεί πάνω σε κοκορέτσι. Όποιος θέλει, μπορεί να το κάνει πιο καυτερό, βάζοντας λίγο μπούκοβο.
Σημείωση: του "Γκαλά" ήταν πολύ καλύτερο από του "Κραλ" - αμφότερες είναι αλυσίδες κοκορετσάδικων.
ΠΑΤΣΑΣ
Όπως κι εδώ, θα τον βρείτε μόνο σε συγκεκριμένα εστιατόρια... σε πατσατζίδικα, δηλ. Δεν ξέρω αν τον κόβουνε όπως θέλει ο πελάτης, αλλά όποτε τον έτρωγα ήταν ψιλοκομμένος - εγώ, πάλι, τον προτιμώ χοντροκομμένο. Ωραίος είναι, αλλά όχι και να ξετρελαθεί κανείς.
(Χώρια που δεν ξέρουν να φτιάχνουν σκορδοστούμπι οι άνθρωποι: σου φέρνουν ένα κουτάλι κι ένα μπολάκι με ξύδι, στο οποίο επιπλέουν μέσα ψιλοκομμένα κομματάκια σκόρδου. Δεν ξέρουν να βάλουν το σκόρδο ολόκληρο, δόντια, μέσα σε γυάλινο μπουκάλι με ξύδι, να "παλιώνει" κιόλας, να "παίρνει" και τη γεύση;...)
ΝΤΟΝΕΡ
Έφαγα ένα και καλό: το περίφημο "ισκεντέρ"... και για χάρη του πήγα μέχρι την Προύσα - μιάμιση ωρίτσα με το καράβι. Άξιζε τον κόπο και τα έξοδα και την ταλαιπωρία! Χαλάλι!...
Προσέξτε!!! Λέγοντας "ντονέρ", ΔΕΝ εννοώ τον γύρο, όπως τον ξέρουμε, αυτόν από χοιρινό ή κοτόπουλο. Μιλάω για "ντονέρ", γύρο από κιμά, ο οποίος υπήρχε στην Ελλάδα πριν εμφανιστεί ο γύρος από χοιρινό. (Αυτά, τη δεκαετία του '70...). Επειδή, όμως, βρεθήκανε κάποια ακατάλληλα προς βρώση κρέατα, το καταργήσανε και αρχίσανε να βάζουν στην αγορά τον γύρο που ξέρουμε σήμερα.
Σημείωση / Τοποθέτηση Προϊόντος: Εάν θέλετε να δοκιμάσετε να δείτε πως είναι το ντονέρ - ή, να το θυμηθείτε, οι παλιότεροι - μπορείτε να βρείτε στην αλυσίδα του "Σάββα".
ΚΕΜΠΑΠ
Των Αδάνων είναι το αγαπημένο μου, επομένως, έψαχνα και έτρωγα Άδανα Κεμπάπ... Φυσικά, πέρα από αυτό, υπήρχε και το κανονικό, το "Ούρφα", αυτό που τρώμε κι εδώ...
Τώρα, τι να σας πω... Θα σας μιλήσω, πάλι, αντικειμενικά και αμερόληπτα: Καλύτερα εδώ!!! Εντάξει, δε λέω... και (πολύ) νόστιμο ήταν και ζουμερό και μαλακό και φρεσκοφτιαγμένο, και, και, και... Αλλά, βρε παιδί μου, ένα κομμάτι κεμπάπ στη μερίδα (μέγεθος: σαν δύο δικά μας, εάν τα βάλεις το ένα δίπλα στο άλλο, κατά μήκος) με γαρνιτούρα, να κοστίζει όσο να το φας εδώ; Και υπ' όψιν - και μην ξεχνιόμαστε: ουσιαστικά, εκεί τρώτε ΜΙΣΗ δικιά μας μερίδα!
Συμπέρασμα / Τοποθέτηση Προϊόντος: Δοξάζουμε τον Αλλάχ που υπάρχει (και πάλι) ο "Σάββας"... αλλά και ο "Θανάσης", βεβαίως-βεβαίως!...
ΠΕΪΝΙΡΛΙ
Όσο πιο λίγα υλικά έχει ένα πεϊνιρλί, τόσο καλύτερα το καταλαβαίνεις. Το ιδανικό είναι το "σκέτο", μόνο με τυρί, όπου σου έρχεται η μυρωδιά και η γεύση του βουτύρου και σε τρελαίνει!
Εγώ, δυστυχώς, το πεϊνιρλί μου το τρώω (και εδώ που είμαι, στην Ελλάδα) με παστουρμά και σουτζούκι. Οπότε, μου είναι κομματάκι δύσκολο να ανακαλύψω και να εξερευνήσω τις όποιες άλλες γεύσεις, οι οποίες υπερ-καλύπτονται από τα παραπάνω "δυνατά" αλλαντικά.
Πάντως, να πούμε του στραβού το δίκιο, ένας αξιόλογος, δικός μας μάστορας, με καλά και αγνά υλικά - π.χ. βούτυρο Κερκύρας - μπορεί άνετα να "ρίξει στα αυτιά" ενός αρκετά καλού Τούρκου συναδέλφου.
ΣΟΡΟΠΙΑΣΤΑ
Τα λεγόμενα "Βηρυτού" - και όχι μόνο... Λιγότερο σιροπιαστά από τα δικά μας, χωρίς να σε "λιγώνουν" εύκολα (και τόσο πολύ). Πράμα που σημαίνει ότι μπορείτε να φάτε και παραπάνω, απ' ότι αν είσαστε εδώ. Είναι τώρα καλό αυτό;...
Εγώ, πάντως, μεταξύ μας, συνεχίζω να προτιμώ τις δικές μας εκδοχές! Ποιος σας είπε ότι είμαι των "λάϊτ";...
Σημείωση / Ιδιαίτερη μνεία: Κιουνεφέ!
Ουσιαστικά, δεν είναι κάτι το δύσκολο να φτιαχτεί: Πάνω κάτω καταίφι και στη μέση τυρί (όχι αλμυρό) που λειώνει. Άντε να το πασπαλίσεις και με τριμμένο φιστίκι Αιγίνης... Σιγά το πράμα! Έλα, όμως, που το αναθεματισμένο τρώγεται ζεστό!!!
Παράκληση: Άμα ξέρει κανείς σας εάν και πού μπορώ να βρω κιουνεφέ στην Αθήνα, θα του χρωστούσα μεγάλη χάρη!
ΠΑΓΩΤΟ
Τι Κινέζοι και τι Ιταλοί και τι Εσκιμώοι (λέμε, τώρα)... Τούρκοι, φίλοι μου, ανακάλυψαν το παγωτό! Μάλιστα! Και συγκεκριμένα, από το Μαράς. Φάτε παγωτό στην Πόλη, να ξεχάσετε το όνομά σας!
Παράπονο: Δεν βρήκα πουθενά παγωτό καϊμάκι... Ή, δεν ήξερα πού να ψάξω, φαίνεται...
ΠΙΤΣΑ
Όοοχι... όχι αυτή! Όχι η λεγόμενη "τούρκικη πίτσα", που τη λένε έτσι για τους τουρίστες, ώστε να προωθούν τη δικιά τους πίτα. Αλλά ΚΑΝΟΝΙΚΗ πίτσα, από αλυσίδα με καταστήματα σε όλον τον κόσμο!
(Τοποθέτηση Προϊόντος: αναφέρομαι στην "Ντόμινος" Πίτσα)
Απογοήτευση... Τα 6 κομμάτια, μου κόστισαν κάτι περισσότερο απ' ότι θα έδινα εδώ για να πάρω μία με 8. Την πήρα (κλασσικά) με σουτζούκι-παστουρμά... Μήπως επειδή εδώ, δεν υπάρχει αυτός ο συνδυασμός υλικών; Μπορεί... Το θέμα ήταν ότι δεν έλεγε και τίποτα σπουδαίο και ότι μετάνιωσα που "πέταξα" τόσα λεφτά, τσάμπα και βερεσέ.
Φυσικά, εννοείται ότι εδώ, στη χώρα μας, η αντίστοιχη πίτσα είναι ΠΟΛΥ καλύτερη, σε όλα!
ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΑ
Όποτε πάω έξω, πάντα επισκέπτομαι κάποιο "Μακ Ντόναλντς", μόνο και μόνο για να δω τι έχει σε γλυκάκι. Εδώ, πηγαίνω μόνο για να πάρω μηλόπιτα, η οποία είναι ΓΑΜΑΤΗ (ο τόνος στο δεύτερο "α" και σόρρυ για τη φράση, κιόλας). Χάμπουργκερ, πατάτες και τα σχετικά δεν τρώω ποτέ, γιατί είναι για πέταμα.
(Να... ας πούμε, στην Κίνα είχα πετύχει ανανόπιτα και στη Ρωσία κερασόπιτα...)
Έλα, όμως, που μου ήρθε μια λιγούρα και παρήγγειλα ένα "Μπιγκ Μακ"... Μάγκες! Ακόμα το θυμάμαι: από τα νοστιμότερα και τα πιο ζουμερά μπιφτέκια που έχω φάει ποτέ, στη ζωή μου, σε φαστφουντάδικο! Καμία σχέση με την "πλαστικούρα" της γνωστής αλυσίδας! Λες και έτρωγα σε "καλό" χαμπουργκεράδικο!
Αυτάαα...!
Τα λέμε!!!
