psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.650
- Likes
- 51.333
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Αναζητείται!
Τελευταίο βράδυ στην πανέμορφη πόλη
Η μέρα κρατούσε ακόμη μιας και η ώρα θ’ άλλαζε τη μεθεπόμενη, έτσι κατά την επιστροφή μου βρέθηκα ν’ ανεβαίνω την la République
και να περνάω διαμέσου του πάρκου για μερικές ακόμη ωραίες λήψεις:
Ο δρόμος μ’ έβγαζε πίσω από την βιβλιοθήκη «Bibliothèque des Dominicains» που κατάλαβα εκ των υστέρων ότι άξιζε ξεχωριστή επίσκεψη, προτού στρίψω στην Rue des Têtes, προκειμένου να εξερευνήσω για λίγο και την από ‘κει πλευρά της πόλης:
Στο σημείο αυτό βρίσκεται και το διάσημο Γερμανικό κτήριο με τα κεφάλια «La maison des têtes» που οφείλει το όνομά του στα εκατόν έξι γκροτέσκα κεφάλια που κοσμούν την πλούσια πρόσοψη του:
Λίγο πιο πέρα έστριψα στο πλακόστρωτο της des Martyrs de la Résistance, πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο προς το κέντρο:
Γνώριμοι δρόμοι και ίσως γνώριμα κτήρια, φτιαγμένα κυρίως τον 16ο αιώνα και μπορείτε να τα βρείτε ως «Puits de 1584 à Colmar» με μια απλή αναζήτηση στον ηλεκτρονικό χάρτη:
Πέρασα ένα καρουζέλ κι ένα ιδιότυπο σιντριβάνι φτάνοντας στο ίδιο σημείο όπου είχα δώσει ραντεβού με τα κορίτσια και το πρωί, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου:
Ήταν ώρα για το απογευματινό απεριτίφ, πιάνοντας πόστο σ’ ένα τραπεζάκι του Deer & Beer στην κεντρική πλατεία l'Ancienne Douane. Τσεκάρετε το λευκό κονιάκ, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση μιας και δε το χα ξαναδεί στη ζωή μου:
Νύχτα και πείνα ήρθαν σχεδόν την ίδια στιγμή, έτσι αφού πληρώσαμε σηκωθήκαμε γρήγορα προς αναζήτηση φαγητού, κάνοντας όμως μια απαραίτητη στάση πρώτα περνώντας από το κτήριο του Koïfhus.
Κατασκευασμένο το 1480 κι ευρισκόμενο σε στρατηγικό σημείο ανάμεσα στους δύο εμπορικότερους δρόμους, το παλιό τελωνείο είναι ακόμη ένα αξιοθέατο του Colmar, με γνώρισμα του τα πλακίδια αντί κεραμιδιών στη σκεπή:
Η αναζήτηση φαγητού στα πέριξ της πλατείας απέβη άκαρπη, με τα περισσότερα ρεστοράν να είναι γεμάτα, όχι όμως η νυχτερινή φωτογράφιση που έχει νόημα σε μια πόλη όπως αυτή:
Νομοτελειακά λοιπόν κατευθυνθήκαμε γι’ ακόμα μια φορά προς τη μικρή Βενετία και το μαγαζάκι που είχαμε δει το περασμένο βράδυ:
Ευτυχώς ένα τραπέζι είχε αδειάσει μόλις στον εσωτερικό ωραίο χώρο του «La Krutenau», μιας κι έξω το κρύο ήταν τσουχτερό. Παράγγειλα ένα pint τοπικής lager για να δοκιμάσω, όση ώρα περιμέναμε να ετοιμαστούν τα φαγητά:
Ήταν ώρα βλέπετε να δοκιμάσουμε την ξακουστή φλαμπέ πίτσα, που στα μάτια μου έμοιαζε απλά μια πίτσα με λεπτότερη ζύμη σαν αυτή της κρέπας, κάτι που πιστεύω ότι τελικά ήταν. Η μόνη διαφορά που βρήκα και δε με χάλασε καθόλου, ήταν ή έντονη παρουσία κρεμμυδιού:
Με γεμάτα στομάχια αρχίσαμε ν’ ανεβαίνουμε πλάι απ’ την μουσκεμένη πλατεία με το σιντριβάνι «Fontaine Roesselmann», με ακόμα ένα έργο του Bartholdi απ’ το 1888 όπως ήταν αναμενόμενο. Εκεί λαμβάνει χώρα η χριστουγεννιάτικη αγορά της μικρής Βενετίας:
Περπατούσαμε παράλληλα με το πάρκο, με κατεύθυνση για άλλη μια φορά το σούπερ μάρκετ για προμήθειες, φωτογραφίζοντας και το όμορφο κτήριο του ομοσπονδιακού κυβερνητικού γραφείου με την ευκαιρία:
Κάναμε τα ψώνια μας και μ’ ακόμα ένα Αλσατικό κρασάκι ανά χείρας προχωρήσαμε στους άδειους δρόμους του Κολμάρ, όπου και πάλι χωριστήκαμε με τα κορίτσια να κατευθύνονται προς το ξενοδοχείο:
Όσο για μένα; Είναι δυνατόν να δω παμπ με Ιρλανδική σημαιάρα στο κατώφλι της και να μη την επισκεφτώ; Δε θα ήταν σωστό:
Το σκαμπό στο μπαρ της «O'Rabbit'S Irish Pub» με περίμενε θαρρείς από καιρό. Ήπια τις μπυρίτσες μου σε νορμάλ τιμή γύρω στα 5,5€ αυτή τη φορά (είχα πάρει το μάθημα μου και κοίταζα πάντα κατάλογο), συνοδείας ελαφριάς μουσικής, εντονότερης βαβούρας και μυρωδιάς τηγανίλας από Fish & Chips. Ωραία πράγματα:
Θα ήταν λίγο πριν τις 12 όταν πήρα κι εγώ το δρόμο της επιστροφής,
στην τελευταία βόλτα μου στο Κολμάρ...
Η μέρα κρατούσε ακόμη μιας και η ώρα θ’ άλλαζε τη μεθεπόμενη, έτσι κατά την επιστροφή μου βρέθηκα ν’ ανεβαίνω την la République
και να περνάω διαμέσου του πάρκου για μερικές ακόμη ωραίες λήψεις:
Ο δρόμος μ’ έβγαζε πίσω από την βιβλιοθήκη «Bibliothèque des Dominicains» που κατάλαβα εκ των υστέρων ότι άξιζε ξεχωριστή επίσκεψη, προτού στρίψω στην Rue des Têtes, προκειμένου να εξερευνήσω για λίγο και την από ‘κει πλευρά της πόλης:
Στο σημείο αυτό βρίσκεται και το διάσημο Γερμανικό κτήριο με τα κεφάλια «La maison des têtes» που οφείλει το όνομά του στα εκατόν έξι γκροτέσκα κεφάλια που κοσμούν την πλούσια πρόσοψη του:
Λίγο πιο πέρα έστριψα στο πλακόστρωτο της des Martyrs de la Résistance, πλησιάζοντας ακόμη περισσότερο προς το κέντρο:
Γνώριμοι δρόμοι και ίσως γνώριμα κτήρια, φτιαγμένα κυρίως τον 16ο αιώνα και μπορείτε να τα βρείτε ως «Puits de 1584 à Colmar» με μια απλή αναζήτηση στον ηλεκτρονικό χάρτη:
Πέρασα ένα καρουζέλ κι ένα ιδιότυπο σιντριβάνι φτάνοντας στο ίδιο σημείο όπου είχα δώσει ραντεβού με τα κορίτσια και το πρωί, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου:
Ήταν ώρα για το απογευματινό απεριτίφ, πιάνοντας πόστο σ’ ένα τραπεζάκι του Deer & Beer στην κεντρική πλατεία l'Ancienne Douane. Τσεκάρετε το λευκό κονιάκ, μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση μιας και δε το χα ξαναδεί στη ζωή μου:
Νύχτα και πείνα ήρθαν σχεδόν την ίδια στιγμή, έτσι αφού πληρώσαμε σηκωθήκαμε γρήγορα προς αναζήτηση φαγητού, κάνοντας όμως μια απαραίτητη στάση πρώτα περνώντας από το κτήριο του Koïfhus.
Κατασκευασμένο το 1480 κι ευρισκόμενο σε στρατηγικό σημείο ανάμεσα στους δύο εμπορικότερους δρόμους, το παλιό τελωνείο είναι ακόμη ένα αξιοθέατο του Colmar, με γνώρισμα του τα πλακίδια αντί κεραμιδιών στη σκεπή:
Η αναζήτηση φαγητού στα πέριξ της πλατείας απέβη άκαρπη, με τα περισσότερα ρεστοράν να είναι γεμάτα, όχι όμως η νυχτερινή φωτογράφιση που έχει νόημα σε μια πόλη όπως αυτή:
Νομοτελειακά λοιπόν κατευθυνθήκαμε γι’ ακόμα μια φορά προς τη μικρή Βενετία και το μαγαζάκι που είχαμε δει το περασμένο βράδυ:
Ευτυχώς ένα τραπέζι είχε αδειάσει μόλις στον εσωτερικό ωραίο χώρο του «La Krutenau», μιας κι έξω το κρύο ήταν τσουχτερό. Παράγγειλα ένα pint τοπικής lager για να δοκιμάσω, όση ώρα περιμέναμε να ετοιμαστούν τα φαγητά:
Ήταν ώρα βλέπετε να δοκιμάσουμε την ξακουστή φλαμπέ πίτσα, που στα μάτια μου έμοιαζε απλά μια πίτσα με λεπτότερη ζύμη σαν αυτή της κρέπας, κάτι που πιστεύω ότι τελικά ήταν. Η μόνη διαφορά που βρήκα και δε με χάλασε καθόλου, ήταν ή έντονη παρουσία κρεμμυδιού:
Με γεμάτα στομάχια αρχίσαμε ν’ ανεβαίνουμε πλάι απ’ την μουσκεμένη πλατεία με το σιντριβάνι «Fontaine Roesselmann», με ακόμα ένα έργο του Bartholdi απ’ το 1888 όπως ήταν αναμενόμενο. Εκεί λαμβάνει χώρα η χριστουγεννιάτικη αγορά της μικρής Βενετίας:
Περπατούσαμε παράλληλα με το πάρκο, με κατεύθυνση για άλλη μια φορά το σούπερ μάρκετ για προμήθειες, φωτογραφίζοντας και το όμορφο κτήριο του ομοσπονδιακού κυβερνητικού γραφείου με την ευκαιρία:
Κάναμε τα ψώνια μας και μ’ ακόμα ένα Αλσατικό κρασάκι ανά χείρας προχωρήσαμε στους άδειους δρόμους του Κολμάρ, όπου και πάλι χωριστήκαμε με τα κορίτσια να κατευθύνονται προς το ξενοδοχείο:
Όσο για μένα; Είναι δυνατόν να δω παμπ με Ιρλανδική σημαιάρα στο κατώφλι της και να μη την επισκεφτώ; Δε θα ήταν σωστό:
Το σκαμπό στο μπαρ της «O'Rabbit'S Irish Pub» με περίμενε θαρρείς από καιρό. Ήπια τις μπυρίτσες μου σε νορμάλ τιμή γύρω στα 5,5€ αυτή τη φορά (είχα πάρει το μάθημα μου και κοίταζα πάντα κατάλογο), συνοδείας ελαφριάς μουσικής, εντονότερης βαβούρας και μυρωδιάς τηγανίλας από Fish & Chips. Ωραία πράγματα:
Θα ήταν λίγο πριν τις 12 όταν πήρα κι εγώ το δρόμο της επιστροφής,
στην τελευταία βόλτα μου στο Κολμάρ...
