Γερμανία Στο σταθμό του Μονάχου

[panpan]

καλυτερα να σας ντυνουμε

Ούτε και αυτό. Είναι ψηλός και θέλει πολύ ύφασμα.

 

[psilos3]

@psilos3 τις μετρησα. Καλε σοβαρευτειτε, καλυτερα να σας ντυνουμε παρα να σας ποτιζουμε.

Αυτά είναι πταίσματα μπροστά στην ιστορία που ακολουθεί & δεν έχω καταφέρει ούτε εγώ ο ίδιος να μετρήσω τρεις εβδομάδες τώρα. Αλλά ας μη δώσω άλλα στοιχεία, απλά ένα «ζέσταμα» με το Μόναχο.

 

[psilos3]

Μια ηλιόλουστη χειμωνιάτικη Κυριακή



Ωραίο πράγμα οι βραδινές πτήσεις. Σου εξασφαλίζουν αυτομάτως σχεδόν άλλη μια μέρα στον προορισμό σου, όπου μπορείς να κάνεις και να δεις πολλά περισσότερα πράγματα τα οποία δεν είχες μέχρι τη στιγμή εκείνη προλάβει.

Έχοντας αυτή τη συζήτηση και καταστρώνοντας παράλληλα τα σχέδια μας κατεβήκαμε έτοιμοι κι αποφασισμένοι για πρωινό όπου δόθηκε -άλλη μια- μάχη, έχοντας αφήσει πρωτίστως τα σακίδια μας στα ειδικά αυτόματα ντουλάπια (με χρέωση) του ξενοδοχείου. Θα ήταν περίπου 11 όταν βγαίναμε προς εξερεύνηση μέσω της Elisenstraße, με σκοπό να κατευθυνθούμε προς όσα αξιοθέατα είχαμε σημειωμένα:

Από τα πρώτα κιόλας βήματα διαπιστώσαμε πως ο καιρός μας έκανε ανέλπιστο χατίρι για Φλεβάρη μήνα, με το γυαλί ηλίου μάλιστα να κρίνεται απαραίτητο, όπως ήταν και οι στάσεις στο κτήριο του παλαιού χρηματηστιρίου «alte börse» και στη μπαρόκ εκκλησία της Αγίας τριάδας «Dreifaltigkeitskirche» ,κατασκευής του 1718:

Ο χάρτης μας οδηγούσε ευθεία προς την «Promenadeplaz», ένα μικρό παρκάκι γνωστό για τα αγάλματα που βρίσκονται εκεί στη σειρά, όπως αυτό του ηγεμόνα «Maximilian II» ή του αναγεννησιακού συνθέτη «Orlando di Lasso», ωστόσο άλλο ήταν αυτό που μας τράβηξε την περιέργεια σε σημείο να αναρωτηθούμε αν βλέπουμε καλά ή όχι:

Αυτό δεν ήταν άλλο από ένα υπαίθριο μνημείο (έως μνημόσυνο) θα έλεγε κανείς που είχε στηθεί στη βάση ενός εκ των αγαλμάτων, αφιερωμένο εξολοκλήρου στον Michael Jackson τον οποίο και σιχαίνομαι για χίλιους δυο λόγους, αλλά δε μπορώ να πω τίποτα για την καλλιτεχνική του αξία:

Προχωρούσαμε στην «Windenmacherstraße» με την κοινή διαπίστωση και των τριών για την ομορφιά του κέντρου που δεν είχαμε ανακαλύψει έως τότε:

Τυχαία (δε το χα στις σημειώσεις μου) πέσαμε και πάνω στο μνημείο δολοφονίας του ακτιβιστή & σοσιαλιστή δημοσιογράφου «Kurt Eisner» που δολοφονήθηκε στο σημείο αυτό από έναν ακροδεξιό το 1919, του οποίου την ιστορία υποσχέθηκα να ψάξω μόλις γυρνούσαμε.

Επόμενη και απαραίτητη φωτογραφική στάση αποτέλεσε η κοντινή πλατεία με το κτήριο του εθνικού θεάτρου «Max-Joseph Platz», που πήρε το όνομα της από τον ομώνυμο βασιλιά:

Εκεί βρίσκεται και το σημείο εκκίνησης της μεγάλης λεωφόρου «Maximilianstraße» την οποία αφήσαμε για λίγο πιο μετά, καθώς είχαμε άλλα σχέδια που έπρεπε να πραγματώσουμε:

Αναφέρομαι φυσικά στο μεγαλύτερο παλάτι της πόλης, το κάστρο «Münchner Residenz» ,ένα μνημειώδες συγκρότημα κτηρίων αναγεννησιακού, μπαρόκ κ.α. ρυθμών, που από το 1508 έως το 1918 ήταν η έδρα των δουκών, των εκλογέων και των βασιλιάδων της Βαυαρίας:

Ξεχωρίζει βέβαια η διπλανή ιταλικού στυλ εκκλησία του 1690 «Theatinerkirche» που βγήκαμε να θαυμάσουμε προς στιγμήν προτού επιστρέψουμε για βόλτα στην εσωτερική αυλή του κάστρου στο πάρκο «Hofgarten»:

Αυτό που χρειαζόμασταν οπωσδήποτε ήταν μερικές στιγμές χαλάρωσης πριν την απαιτητική συνέχεια (και καμιά μπύρα αλλά δε σας το λέω) κάτι που έγινε κάτω από τον ζεστό ήλιο, σ’ ένα υπέροχο παγκάκι απέναντι από την καγκελαρία της Βαυαρίας «Bayerische Staatskanzlei»

Θέλαμε να απολαύσουμε την εξαιρετική αυτή ημέρα όσο περισσότερο μπορούσαμε, κάτι που γίνεται βεβαίως αποκλειστικά με ποδαρόδρομο, έτσι επιστρέψαμε όπως είπα και πιο πριν στην Maximilianstraße, περνώντας αρχικά από το κυβερνητικό κτήριο «Regierung von Oberbayern» και φτάνοντας λίγο μετά και στην πλατεία «Maxmonument» με το ομώνυμο άγαλμα, αφιερωμένο στον βασιλιά Maximilian II:

Ήταν η πρώτη φορά που θα συναντούσαμε τον ποταμό «Isar» που διασχίζει την πόλη και την ευρύτερη περιοχή, ακριβώς πάνω απ’ το νησάκι του Prater, το οποίο και συγκρατεί θα έλεγε κανείς τη γέφυρα «Maximiliansbrücke», οχημάτων και πεζών:

Το Au-Haidhausen ήταν πλέον το διαμέρισμα της πόλης όπου βρισκόμασταν, και χωρίς να έχουμε κάτι ιδιαίτερο στα υπόψιν θα κάναμε μια βόλτα και θα επιστρέφαμε μάλλον σύντομα, ωστόσο η παρατηρητικότητα του Νίκου μας έκανε ν’ αναθεωρήσουμε. Για ελάτε λίγο μαζί μου, βλέπω κάτι ωραία ενδιαφέροντα σημαιάκια:

Μα τι ωραίο μέρος! Το σωστό, το τίμιο, το βαυαρικό το κλασσικό Biergarten αγαπητοί φίλοι, το ανοικτό ρεστοράν «Hofbräukeller» βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να επιβραβεύσει με μερικές ωραίες βαρελίσιες λίτρου την προσπάθεια της όλης ημέρας:

Αρκετά πιο γεμάτοι και ικανοποιημένοι πλέον κατηφορίζαμε προς το νησί, περνώντας πρώτα κι από τον εντυπωσιακό ναό «Pfarrkirche St. Johann Baptist» και τη μικρή πλατεία Johannis Plaz που βλέπαμε από ώρα:

Σειρά είχε η βόλτα νοτίως προς την κατεύθυνση του ποταμού και η θέαση μιας ακόμα εντυπωσιακής εκκλησίας, της Ευαγγελικής-Λουθηρανικής του Αγίου Λουκά «St. Lukas Kirche» που ανεγέρθηκε μεταξύ 1893 & 1896 για να καλύψει τις ανάγκες του αυξανόμενου αριθμού πιστών:

Η ομολογουμένως εξαιρετική αυτή διαδρομή περιμετρικά του ιστορικού κέντρου μας έφερε στοχευμένα και στην «Isartor» την τρίτη και τελευταία γοτθική πύλη της οχύρωσης της πόλης αρχικής κατασκευής 1337, κλείνοντας με την εκκρεμότητα της επίσκεψης και στις τρεις με τον τρόπο αυτό:

Τι έμενε; Η λεγόμενη ώρα του παιδιού, αφιερωμένη αποκλειστικά από μας για εμάς, και μιας και το Le Clou ήταν δίπλα δε το σκεφτήκαμε στιγμή. Άνετο κάθισμα στο μπαρ ακριβώς κάτω από την κρεμασμένη Chopper μηχανή, εξαίρετα τοπικά βαρέλια και αρκετά παγωμένα Fireball, προς τιμή και ανάμνηση της εκδρομής στη Νέα Ορλεάνη έτσι για το καλό:

Το ρολόι έλεγε κοντά πέντε το απόγευμα όταν βγήκαμε κατευθυνόμενοι αρχικά προς το κέντρο μέσω του διπλανού ρωμαιοκαθολικού ναού του Αγίου Πέτρου (που να χωρέσει ο 91 μέτρων πύργος του στη φωτογραφία, γνωστός ως ο παλαιότερος καταγεγραμμένος ενοριακός ναός στο Μόναχο:

Θα ήταν και η τελευταία φορά που περνούσαμε από τη Marienplatz, παρατηρώντας καλύτερα και τη στήλη «Mariensäule» στην οποία δεν αναφέρθηκα, με το άγαλμα της προστάτιδας της Βαυαρίας να ξεχωρίζει, ένα ακόμη από τα πολλά μνημεία που περιλαμβάνεται στον κατάλογο των αρχιτεκτονικών μνημείων του Μονάχου:

Είχαμε μπει για τα καλά στο δρόμο της επιστροφής…

 

[Smaragda53]

Κι εκεί που ήμουν έτοιμη να σου γράψω αλά Καπουτζιδη "was ist los mit dir Psile?" εμφανίστηκαν επιτέλους νέα ωραία κεφάλαια. Αλλά με τόσες μπύρες βρε παιδιά με μπερδέψατε! Στον εγγλέζικο κήπο δεν πήγατε? Αν όχι κρίμα, κατά τη γνώμη μου, είναι το καλύτερο κομμάτι του Μονάχου. Επίσης στο Nymphenburg? Περιμένω τη συνέχεια αλλά κοντευετε πια να μπείτε στο αεροπλάνο της επιστροφης. Πάντως οι κάτοικοι του Μονάχου είναι γλεντζεδες, επίσης είναι μια αρκετά πολυπολιτισμικη πολη

 

[psilos3]

Στον εγγλέζικο κήπο δεν πήγατε? Αν όχι κρίμα, κατά τη γνώμη μου, είναι το καλύτερο κομμάτι του Μονάχου. Επίσης στο Nymphenburg?

Ε να μείνει και κάτι για την επόμενη φορά, ειδικά τα πάρκα εκτός κέντρου όπως αυτά που αναφέρεις και επιβάλλουν να τα δεις με καλοκαιρία. Εξάλλου δίπλα είναι το Μόναχο.

Πάντως οι κάτοικοι του Μονάχου είναι γλεντζεδες, επίσης είναι μια αρκετά πολυπολιτισμικη πολη

Φάνηκε αμέσως αυτό, είναι κάτι που θα τονίσω και στον επίλογο μου. Φανερά διαφορετικοί απ' όσα είχα έως τώρα δει στη Γερμανία.