-
Η αναδρομή στο παρελθόν συνεχίζεται! Ψηφίστε την Ταξιδιωτική Ιστορία του μήνα για τους μήνες Μάιο - Σεπτέμβριο 2020 !
- Thread starter dim kyr
- Ημερομηνία δημιουργίας
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Καλά όταν άρχισα να συνδυάζω κείμενο και φωτό κατάλαβα περί ου ο λόγος...Ας έβγαζες και την Γερμανίδα μια φωτό να την επικυρήξουμε που κάθεται και βολεύεται πάνω μας..Ορίστε μας.
Όταν είδα δε το καλαμάκι με τις ακρίδες και τον αριθμό 8 να πλανάται στον αέρα, το ομολογώ φίλη μου. Σε λυπήθηκα....
Όταν είδα δε το καλαμάκι με τις ακρίδες και τον αριθμό 8 να πλανάται στον αέρα, το ομολογώ φίλη μου. Σε λυπήθηκα....
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
Ανυπομονώ!!!
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Θελω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο!!!!!
Μετά απο 1 ώρα.
-Καλέ τι έχει σαβουριάσει η γριά δίπλα σου.! Σαν την σκούπα Hoover! τα ρουφάει όλα. Δεν αφήνει τίποτα. Απο την ώρα που ξεκινήσαμε έχει φάει όλες τις παρακαταθήκες τροφιμων της Κίνας. Α πα πα πα... Κοίτα... τώρα τρώει λοτό. Πριν είχε φάει ένα κοτόπουλο, μετά ρύζι και είχε χτυπήσει και κάτι σαν χυμό μην αναφέρω και το καλαμάκι με τις ακρίδες! Να δεις που θα παρατηρηθούν κρούσματα λοιμού στο Λάος.... άσε και τίποτα κυρά μου όρθιο... σαν τον αμερικανικό στρατό λειτουργείς....
Μετά απο 2 ώρες
-Γκιούλι
-Τι θες?
-Εχεις ένα καλαμάκι?
-Οχι. Που να το βρω? Τι το θέλεις?
-Αν είχες θα μου το έβαζες στο στόμα για να με πιείς.... απο το πολύ το κούνημα έγινα φραπέ......
Μετά απο 3 ώρες
-Γκιούλι?
-Τι θες πάλι?
-Βράζω! Ζεσταίνομαι.. νομίζω ότι είμαι μέσα σε χύτρα Sitram και δίπλα μου επιπλέουν πατάτες και μαιντάνοι... κάνε πιο κει ρε σέλινο!!! μου γαργαλάς το αυτί..
Μετά απο 4 ώρες
-Γκιούλι?
-Να χαρείς.... πες αυτό που θες και μην με παιδεύεις.... έχει αρχίσει και μου την δίνει.
-Δεν θέλω τίποτα σημαντικό μωρέ, να,.. αν δεν σου κάνει κόπο, κάνε ένα έτσι και πιάσε το νεφρό που μου έπεσε στο διάδρομο και τσουλάει προς την πόρτα, μην το πατήσει και κανένας άνθρωπος, το λιώσει και τρέχουμε σε Φιλλιπίνες μεριές μετά για αντικατάσταση..........
Μετά απο ποιός ξέρει πόση ώρα.....
Νύχτα. Σκότος. Κεραυνοί , -οι μεγαλύτεροι που είχαν δει ποτέ στην ζωή τους- , σκίζουν τον ουρανό και νομίζεις ότι θα μπουν μέσα στο λεωφορείο, το οποίο ανεβαίνει αργά , βογγώντας και ασθμαίνωντας μια ανηφόρα. Η βροχή μαστιγώνει τα τζάμια. Βροντές με τρομακτικό θόρυβο. Δεξιά αριστερά δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο δυσοίωνη ζούγκλα που διαγράφεται που και που απο το φως των αστραπών. Σκοτάδι. Δεν φωτίζεται επαρκώς ούτε καν το λεωφορείο, το οποίο παρεπιπτόντως βάζει νερά που βρέχουν την κυρά μας.
Ενα πιτσιρίκι δίπλα τους κάθε φορά που βλέπει τον Γκιούλι αρχίζει και στριγγλίζει με φωνή που σου τρυπά το τύμπανο και τον εγκεφαλικό φλοιό. Που και που, το λεωφορείο προσπερνά κάτι παράγκες που φωτίζονται είτε απο κεριά είτε απο κάτι λάμπες που βγάζουν κίτρινο φως , αδύναμο όμως να νικήσει τον έρεβο. Ανηφόρες, κατηφόρες, βουνά, βροχή, στο βαθος αστραπές, στριγγλιές, μουρμουρητά και ο υπόκωφος ήχος της
μηχανής... Είχαν ήδη ξεπεράσει αισίως τις 10 'ωρες... θα έπρεπε να έφταναν όπου νά ναι... θα έπρεπε διάολε... θα έπρεπε........
Σε μια άλλη ανηφοριά το σπινθηροβόλο βλέμμα της Dim το οποίο είχε αποκτήσει μετά απο την τόση καλοπέραση του ταξιδιού, συλλαμβάνει την εικόνα του Γκιούλιβερ. Τον δύστηχο....
-Γκιούλι είσαι καλά? τον ρωτά με έκδηλη την ανησυχία που απόρρεε απο αυτό που είδε. Ενα απλανές βλέμμα , που στόχευε στο πουθενά. Ο άνθρωπος δεν ήταν εκεί... ήταν αλλού...
Αυτός γυριζει αργά το κεφάλι του, την κοιτάζει, χωρις όμως να εστιάζει σωστά και της λέει την ατάκα που εκτός του ότι τους έκανε να ξεραθούν στα γέλια, έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα να χρησιμοποιηθεί ως κεντρικός τίτλος ολόκληρης της ιστορίας που διαβάζετε
"Θέλω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο!!!"
Μετά τα αυθόρμητα γέλια, η φράση αυτη σηματοδότησε όλο το ταξίδι. Και όντως. Κακά τα ψέματα, οι ώρες που πέρασαν στα ΚΤΕΛ ήταν το μισό ταξίδι. Και όχι μόνο αυτό. Μπορεί οι άνθρωποι να καταταλαιπωρήθηκαν, να ταξίδεψαν ώρες ατελείωτες, να έτρωγαν σε εστιατόρια με ποντίκια στα πόδια τους, να έφαγαν βροχή όσο ποτέ ξανά, να στράβωσε η σπονδυλική στήλη, να έμεναν σε ξενοδοχείο που στο εστιατόριό του κόβαν βόλτες οι κότες, αλλά το γέλιο που έριξαν σχολιάζοντας τα ασχολίαστα και σαρκάζωντας τους εαυτούς τους, μάλλον δεν θα επαναληφθουν σε κανένα τους ταξίδι... ....ήταν καταπληκτικά. Αλλωστε για αυτό παραθέτονται και όλοι διάλογοι (αυτούσιοι!!).
Για να ταξιδέψεις νοερά και εσύ αναγνώστη μαζί τους και να ταυτιστείς, χωρίς να κινδυνεύεις να ανατρέξεις σε ορθοπεδικό.
-Κάνε υπομονή. Σε λίγο φτάνουμε. Και σταμάτα να κοιτάς το βρωμόπαιδο δίπλα σου, γιατί κάθε φορά που το κάνεις αυτό στριγγλίζει λες και βλέπει τον μπαμπούλα. Δικαιολογημένα βέβαια. Πως εισαι έτσι βρε παιδί μου? Τι μούσια είναι αυτά? Και κάνε πιο εκεί γιατί η βροχή με έχει κάνει μούσκεμα.
Μετά απο -θα σε γελάσω αναγνώστη, δεν ξέρω πόσο- , φώτα φαίνονται απο μακρυά. Πολιτισμός! Και όντως , μετά απο 30 λεπτά φτάνουν κάτω απο κατακλυσμιαία βροχή στον σταθμό του Pakse. Αλληλούια! Κατεβαίνοντας απο το λεωφορείο, η Ελληνίδα πατάει κάτι αιχμηρό, αυτό μπαίνει μέσα στο παπούτσι της και προσπαθεί κουτσαίνοντας και βογγώνας απο τον πόνο να προστατευτεί απο την βροχή, αλλά παράλληλα να
παραλάβει και τις αποσκευές. Ο ένας "αεροσυνοδός" είναι μέσα στο λεωφορείο και πετάει απο το παράθυρο τα πράγματα στον άλλο που στέκεται απο κάτω. Αμα τα πιάσει καλώς.. άμα όμως δεν έχει τα προσόντα μπειζμπολίστα αυτά θα καταλήξουν στο μουσκεμένο έδαφος.
Κούτσα κούτσα ψάχνουν για τουκ τουκ. Ενα μόνο διαθέσιμο τέτοια
ώρα. 10 το βράδυ. Η Γερμανίδα, φανερά κουρασμένη και αυτή, πλησιάζει την Dim και της προτείνει να μοιραστούν το τουκ τουκ. Κανένα πρόβλημα. Φορτώνονται μαζί με άλλους 4-5 λαοτιανούς και πάνε όλοι μαζί προς την πόλη.
Οι Γερμανοί τους προτείνουν ένα ξενοδοχείο (Pakse Hotel) και οι ταλαίπωροι συμφωνούν. Είχαν ελπίσει ότι θα έφθαναν ημέρα και θα είχαν χρόνο να ψάξουν , αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και έχοντας χάσει 3 ώρες τουλάχιστον απο την αστραπιαία ταχύτητα των 20 χλμ και τις
αδικαιολόγητες στάσεις στην μέση του πουθενά, δεν είχαν δυνατότητα επιλογής.
Στην διαδρομή των 10 λεπτών τους ρωτάν οι συμπατριώτες της Μέρκελ τι γλώσσα μιλάνε. Οταν ακούν ελληνικά ως απάντηση, ψελλίζουν ένα ψυχρό Αααα! έκδηλης απογοητευσης, τους γυρνάν την πλάτη και απο τότε δεν τους ξαναμίλησαν. Είναι ένα δείγμα αυτων που διαβάζετε στα διάφορα περιοδικά και όχι μόνο, "οι έλληνες χαίρουν απεριόριστης αποδοχής σε όλα τα ξένα κράτη, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, αγαπητοί" κλπ
Φτάνουν στο ξενοδοχείο, και πάνε και οι 4 στην ρεσεψιόν. Οι φίλοι μας κουρασμένοι διαλέγουν δωμάτιο. Κλείνουν αυτό που τους προτείνει η βιαστική ρεσεψιονίστ με 25 ευρώ. Οι Γερμανοί όταν ακούν την τιμή, ρωτάν αν υπάρχει κάτι πιο οικονομικό. Η μουλάρα Dim, τους ρίχνει μια ματιά όταν ακούει την ερώτηση και με ύφος αθώας κορασίδας τους λέει αδιάφορα χωρίς να τους κοιτά, και συνεχίζοντας να συμπληρώνει τα χαρτιά "εεεε.. εμείς στην Ελλάδα έχουμε λεφτά και θα πάρουμε το ακριβό δωμάτιο. Ας
είναι καλά η χώρας σας που μας δανείζει.....", ενώ στον Γκιούλι λέει στα ελληνικά "καλά να πάθουν! τους άξιζε!".
Μετά απο ένα ήσυχο δείπνο στο ξενοδοχείο, και μια αποτυχημένη απόπειρα να ρίξουν μια ματιά στην πόλη, (έβρεχε και δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους) σέρνωνται στο δωμάτιο για ύπνο. Αυριο έπρεπε να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για την πορεία του ταξιδιού. Θα συνέχιζαν οδικώς? θα έμεναν αύριο στο Pakse? θα σταμάταγαν στα 4.000 νησιά για μια ημέρα? Θα πήγαιναν κατευθείαν Siem Reap ή θα σταμάταγαν πρώτα Πνομ
Πενχ? Αν και το κυριότερο ερώτημα, ήταν ένα. Τελικά βρε φίλε, μήπως έφτασε η στιγμή να πάρουν το αεροπλάνο για Καμπότζη ? Ναι αναγνώστη μου..... δυστηχώς οι φίλοι μας είχαν αρχίσει να δειλιάζουν. Τι θα αποφάσιζαν άραγε αύριο? οδικώς ή αεροπορικώς? Πάντως ότι και να διαλέξουν μην τους παρεξηγήσετε..... είναι βαριά.... τα ΚΤΕΛ τα λαοτιανά....
Μετά απο 1 ώρα.
-Καλέ τι έχει σαβουριάσει η γριά δίπλα σου.! Σαν την σκούπα Hoover! τα ρουφάει όλα. Δεν αφήνει τίποτα. Απο την ώρα που ξεκινήσαμε έχει φάει όλες τις παρακαταθήκες τροφιμων της Κίνας. Α πα πα πα... Κοίτα... τώρα τρώει λοτό. Πριν είχε φάει ένα κοτόπουλο, μετά ρύζι και είχε χτυπήσει και κάτι σαν χυμό μην αναφέρω και το καλαμάκι με τις ακρίδες! Να δεις που θα παρατηρηθούν κρούσματα λοιμού στο Λάος.... άσε και τίποτα κυρά μου όρθιο... σαν τον αμερικανικό στρατό λειτουργείς....
Μετά απο 2 ώρες
-Γκιούλι
-Τι θες?
-Εχεις ένα καλαμάκι?
-Οχι. Που να το βρω? Τι το θέλεις?
-Αν είχες θα μου το έβαζες στο στόμα για να με πιείς.... απο το πολύ το κούνημα έγινα φραπέ......
Μετά απο 3 ώρες
-Γκιούλι?
-Τι θες πάλι?
-Βράζω! Ζεσταίνομαι.. νομίζω ότι είμαι μέσα σε χύτρα Sitram και δίπλα μου επιπλέουν πατάτες και μαιντάνοι... κάνε πιο κει ρε σέλινο!!! μου γαργαλάς το αυτί..
Μετά απο 4 ώρες
-Γκιούλι?
-Να χαρείς.... πες αυτό που θες και μην με παιδεύεις.... έχει αρχίσει και μου την δίνει.
-Δεν θέλω τίποτα σημαντικό μωρέ, να,.. αν δεν σου κάνει κόπο, κάνε ένα έτσι και πιάσε το νεφρό που μου έπεσε στο διάδρομο και τσουλάει προς την πόρτα, μην το πατήσει και κανένας άνθρωπος, το λιώσει και τρέχουμε σε Φιλλιπίνες μεριές μετά για αντικατάσταση..........
Μετά απο ποιός ξέρει πόση ώρα.....
Νύχτα. Σκότος. Κεραυνοί , -οι μεγαλύτεροι που είχαν δει ποτέ στην ζωή τους- , σκίζουν τον ουρανό και νομίζεις ότι θα μπουν μέσα στο λεωφορείο, το οποίο ανεβαίνει αργά , βογγώντας και ασθμαίνωντας μια ανηφόρα. Η βροχή μαστιγώνει τα τζάμια. Βροντές με τρομακτικό θόρυβο. Δεξιά αριστερά δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο δυσοίωνη ζούγκλα που διαγράφεται που και που απο το φως των αστραπών. Σκοτάδι. Δεν φωτίζεται επαρκώς ούτε καν το λεωφορείο, το οποίο παρεπιπτόντως βάζει νερά που βρέχουν την κυρά μας.
Ενα πιτσιρίκι δίπλα τους κάθε φορά που βλέπει τον Γκιούλι αρχίζει και στριγγλίζει με φωνή που σου τρυπά το τύμπανο και τον εγκεφαλικό φλοιό. Που και που, το λεωφορείο προσπερνά κάτι παράγκες που φωτίζονται είτε απο κεριά είτε απο κάτι λάμπες που βγάζουν κίτρινο φως , αδύναμο όμως να νικήσει τον έρεβο. Ανηφόρες, κατηφόρες, βουνά, βροχή, στο βαθος αστραπές, στριγγλιές, μουρμουρητά και ο υπόκωφος ήχος της
μηχανής... Είχαν ήδη ξεπεράσει αισίως τις 10 'ωρες... θα έπρεπε να έφταναν όπου νά ναι... θα έπρεπε διάολε... θα έπρεπε........
Σε μια άλλη ανηφοριά το σπινθηροβόλο βλέμμα της Dim το οποίο είχε αποκτήσει μετά απο την τόση καλοπέραση του ταξιδιού, συλλαμβάνει την εικόνα του Γκιούλιβερ. Τον δύστηχο....
-Γκιούλι είσαι καλά? τον ρωτά με έκδηλη την ανησυχία που απόρρεε απο αυτό που είδε. Ενα απλανές βλέμμα , που στόχευε στο πουθενά. Ο άνθρωπος δεν ήταν εκεί... ήταν αλλού...
Αυτός γυριζει αργά το κεφάλι του, την κοιτάζει, χωρις όμως να εστιάζει σωστά και της λέει την ατάκα που εκτός του ότι τους έκανε να ξεραθούν στα γέλια, έθεσε σοβαρή υποψηφιότητα να χρησιμοποιηθεί ως κεντρικός τίτλος ολόκληρης της ιστορίας που διαβάζετε
"Θέλω να κατέβω απο αυτό το λεωφορείο!!!"
Μετά τα αυθόρμητα γέλια, η φράση αυτη σηματοδότησε όλο το ταξίδι. Και όντως. Κακά τα ψέματα, οι ώρες που πέρασαν στα ΚΤΕΛ ήταν το μισό ταξίδι. Και όχι μόνο αυτό. Μπορεί οι άνθρωποι να καταταλαιπωρήθηκαν, να ταξίδεψαν ώρες ατελείωτες, να έτρωγαν σε εστιατόρια με ποντίκια στα πόδια τους, να έφαγαν βροχή όσο ποτέ ξανά, να στράβωσε η σπονδυλική στήλη, να έμεναν σε ξενοδοχείο που στο εστιατόριό του κόβαν βόλτες οι κότες, αλλά το γέλιο που έριξαν σχολιάζοντας τα ασχολίαστα και σαρκάζωντας τους εαυτούς τους, μάλλον δεν θα επαναληφθουν σε κανένα τους ταξίδι... ....ήταν καταπληκτικά. Αλλωστε για αυτό παραθέτονται και όλοι διάλογοι (αυτούσιοι!!).
Για να ταξιδέψεις νοερά και εσύ αναγνώστη μαζί τους και να ταυτιστείς, χωρίς να κινδυνεύεις να ανατρέξεις σε ορθοπεδικό.
-Κάνε υπομονή. Σε λίγο φτάνουμε. Και σταμάτα να κοιτάς το βρωμόπαιδο δίπλα σου, γιατί κάθε φορά που το κάνεις αυτό στριγγλίζει λες και βλέπει τον μπαμπούλα. Δικαιολογημένα βέβαια. Πως εισαι έτσι βρε παιδί μου? Τι μούσια είναι αυτά? Και κάνε πιο εκεί γιατί η βροχή με έχει κάνει μούσκεμα.
Μετά απο -θα σε γελάσω αναγνώστη, δεν ξέρω πόσο- , φώτα φαίνονται απο μακρυά. Πολιτισμός! Και όντως , μετά απο 30 λεπτά φτάνουν κάτω απο κατακλυσμιαία βροχή στον σταθμό του Pakse. Αλληλούια! Κατεβαίνοντας απο το λεωφορείο, η Ελληνίδα πατάει κάτι αιχμηρό, αυτό μπαίνει μέσα στο παπούτσι της και προσπαθεί κουτσαίνοντας και βογγώνας απο τον πόνο να προστατευτεί απο την βροχή, αλλά παράλληλα να
παραλάβει και τις αποσκευές. Ο ένας "αεροσυνοδός" είναι μέσα στο λεωφορείο και πετάει απο το παράθυρο τα πράγματα στον άλλο που στέκεται απο κάτω. Αμα τα πιάσει καλώς.. άμα όμως δεν έχει τα προσόντα μπειζμπολίστα αυτά θα καταλήξουν στο μουσκεμένο έδαφος.
Κούτσα κούτσα ψάχνουν για τουκ τουκ. Ενα μόνο διαθέσιμο τέτοια
ώρα. 10 το βράδυ. Η Γερμανίδα, φανερά κουρασμένη και αυτή, πλησιάζει την Dim και της προτείνει να μοιραστούν το τουκ τουκ. Κανένα πρόβλημα. Φορτώνονται μαζί με άλλους 4-5 λαοτιανούς και πάνε όλοι μαζί προς την πόλη.
Οι Γερμανοί τους προτείνουν ένα ξενοδοχείο (Pakse Hotel) και οι ταλαίπωροι συμφωνούν. Είχαν ελπίσει ότι θα έφθαναν ημέρα και θα είχαν χρόνο να ψάξουν , αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα και έχοντας χάσει 3 ώρες τουλάχιστον απο την αστραπιαία ταχύτητα των 20 χλμ και τις
αδικαιολόγητες στάσεις στην μέση του πουθενά, δεν είχαν δυνατότητα επιλογής.
Στην διαδρομή των 10 λεπτών τους ρωτάν οι συμπατριώτες της Μέρκελ τι γλώσσα μιλάνε. Οταν ακούν ελληνικά ως απάντηση, ψελλίζουν ένα ψυχρό Αααα! έκδηλης απογοητευσης, τους γυρνάν την πλάτη και απο τότε δεν τους ξαναμίλησαν. Είναι ένα δείγμα αυτων που διαβάζετε στα διάφορα περιοδικά και όχι μόνο, "οι έλληνες χαίρουν απεριόριστης αποδοχής σε όλα τα ξένα κράτη, είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς, αγαπητοί" κλπ
Φτάνουν στο ξενοδοχείο, και πάνε και οι 4 στην ρεσεψιόν. Οι φίλοι μας κουρασμένοι διαλέγουν δωμάτιο. Κλείνουν αυτό που τους προτείνει η βιαστική ρεσεψιονίστ με 25 ευρώ. Οι Γερμανοί όταν ακούν την τιμή, ρωτάν αν υπάρχει κάτι πιο οικονομικό. Η μουλάρα Dim, τους ρίχνει μια ματιά όταν ακούει την ερώτηση και με ύφος αθώας κορασίδας τους λέει αδιάφορα χωρίς να τους κοιτά, και συνεχίζοντας να συμπληρώνει τα χαρτιά "εεεε.. εμείς στην Ελλάδα έχουμε λεφτά και θα πάρουμε το ακριβό δωμάτιο. Ας
είναι καλά η χώρας σας που μας δανείζει.....", ενώ στον Γκιούλι λέει στα ελληνικά "καλά να πάθουν! τους άξιζε!".
Μετά απο ένα ήσυχο δείπνο στο ξενοδοχείο, και μια αποτυχημένη απόπειρα να ρίξουν μια ματιά στην πόλη, (έβρεχε και δεν υπήρχε ψυχή στους δρόμους) σέρνωνται στο δωμάτιο για ύπνο. Αυριο έπρεπε να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για την πορεία του ταξιδιού. Θα συνέχιζαν οδικώς? θα έμεναν αύριο στο Pakse? θα σταμάταγαν στα 4.000 νησιά για μια ημέρα? Θα πήγαιναν κατευθείαν Siem Reap ή θα σταμάταγαν πρώτα Πνομ
Πενχ? Αν και το κυριότερο ερώτημα, ήταν ένα. Τελικά βρε φίλε, μήπως έφτασε η στιγμή να πάρουν το αεροπλάνο για Καμπότζη ? Ναι αναγνώστη μου..... δυστηχώς οι φίλοι μας είχαν αρχίσει να δειλιάζουν. Τι θα αποφάσιζαν άραγε αύριο? οδικώς ή αεροπορικώς? Πάντως ότι και να διαλέξουν μην τους παρεξηγήσετε..... είναι βαριά.... τα ΚΤΕΛ τα λαοτιανά....
maria30
Member
- Μηνύματα
- 239
- Likes
- 744
- Επόμενο Ταξίδι
- ??????
Θεα!!! άξιζε η αναμονή, μου έφτιαξες την μέρα , ομως καλή μου, Dim, ελπιζω η συνέχεια να μην αργήσει
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Γεια σου ρε φίλη γιγάντισσα(το λιγότερο). Γεια σου και σένα Γκιούλι πολεμιστή(το λιγότερο)
Ελπίζω να πήρατε αεροπλάνο έτσι; ε; ε; ε φανταστική μου dimoyla?
astral
Member
- Μηνύματα
- 776
- Likes
- 140
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού - Αργεντινή
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Μαρία η συνέχεια φυσικά δεν θα αργήσει. Γιατί το λες αυτό? έχω αργήσει ποτέ?
Twinkie μου, θα σου λυθούν οι απορίες με την συνέχεια της ιστορίας. Αν και για να σε προιδεάσω, σου λεω ότι λατρεύω ΚΤΕΛ. Αρα?
Αστραλ, συνήθως δεν είμαι τόσο γαιδούρα, αλλά αυτοί οι Γερμανοί μου έκατσαν στο λαιμό. Καλά δεν τους είπα και εγώ? Γνωστοποιώ υπεύθυνα τους καλούς μας τρόπους και στο εξωτερικό!
Twinkie μου, θα σου λυθούν οι απορίες με την συνέχεια της ιστορίας. Αν και για να σε προιδεάσω, σου λεω ότι λατρεύω ΚΤΕΛ. Αρα?
Αστραλ, συνήθως δεν είμαι τόσο γαιδούρα, αλλά αυτοί οι Γερμανοί μου έκατσαν στο λαιμό. Καλά δεν τους είπα και εγώ? Γνωστοποιώ υπεύθυνα τους καλούς μας τρόπους και στο εξωτερικό!
maria30
Member
- Μηνύματα
- 239
- Likes
- 744
- Επόμενο Ταξίδι
- ??????
Οχι ποτέ δεν έχεις αργήσει...αλλά σε παίρνω με το καλο΄μπας και γράψεις τίποτα τουλάχιστον σήμερα
ε καλή μου Dim?
dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Το αγνό παρθένο σου μαλλί!!!!
-550
-Συγγνώμη, προφανώς υπάρχει μια παρανόηση. Δεν θέλουμε να αγοράσουμε το αεροπλάνο και πολύ περισσότερο την αεροπορική εταιρεία. Απλά μια θέση θέλουμε σε αυτό για μια και μοναδική πτήση.
-Ναι ναι...
-Τι ναι?
-Ναι ναι...
-Αχου δεν θα βγάλουμε άκρη..
-Ναι ναι..
-Βρε άνθρωπέ μου, πόσο κοστίζει ένα αεροπορικό για Siem Reap?
-Ναι ναι..
-Αντε πάλι... Ρε Dim, για πιάσε τον χάρτη να του δείξω..
-Ορίστε. Απο εδώ έως εκεί. Πόσο?
-Είπα και πριν. 550
-Κουκιά? Μαρούλια? μουλάρια? τι 550?
-550 ναι ναι...
-Ουφ..... δολλάρια? ευρώ? κιπ? τι?
-Δολλάρια. Ενα.
-Μην με μπερδεύεις τώρα που το πιάσαμε. Τι ένα εννοείς?
-Ενα. Ναι ναι...
-πάμε να φύγουμ..
-550 δολλάρια το ένα εισιτήριο για Siem Reap. Ναι ναι
-Πολύ καλή τιμή... για να αγοράσουμε όλες τις μετοχές της εταιρείας. Καλημέρα σας.
-Ουφ... και τώρα?
-Τι τώρα?
-Τώρα ρε άνθρωπε τι κάνουμε? Μένουμε ? Φεύγουμε?
-Αντε και φεύγουμε.. να πάμε που?
-Πάμε εεεε... δεν ξέρω. Αλλού?
-Ναι. πάμε με τα πόδια μέχρι την Ινδία?
-Εγω στο μυαλό μου είχα να πάμε για μπύρες απέναντι, αλλά είναι νωρίς. Πάμε για καφέ και συζητάμε εκεί τι θα κάνουμε.
-Λοιπόν. Αεροπορικά? δεν το συζητώ. Αρα μια η λύση. ΚΤΕΛ.
-Ωχ Παναγιά μουυυυυυ.
-Κουράγιο. Δεν θα είναι τόσο άσχημα. Πόση ώρα θέλει?
-Δεν θες να ξέρεις.
-Θέλω.
-Μπαααα δεν νομ'ίζω....
-Απάντησε..
-Αναλόγως..
-Περιμένω μια σαφή απάντηση.
-12 ώρες. ίσως και 14, ίσως και κάτι παραπάνω.
-Υπάρχει πολη ενδιαμέσως να το σπάσουμε στα δύο? Μια ημέρα χαμένη. Θα "πετάξουμε" έξω τα 4000 νησιά.
-Υπάρχει. Το Kratie
-Λαμπρά! Πάμε Kratie τότε, μένουμε μια ημέρα και φεύγουμε την επόμενη.
-Δεν γίνεται.
-Γιατί δεν γίνεται?
-Εχει πέσει επιδημία χολέρας. Το διάβασα στον τοπικό τύπο πριν φύγουμε.
-Προτιμώ χολέρα παρά άλλες 12 ώρες ΚΤΕΛ. Εσύ τι λες?
-Εγω λέω ότι απέναντι έχει μαγαζί με μπύρες. Πάμε?
-Και δεν πάμε? Με μια μπύρα σκέφτομαι πάντα καλύτερα.
Γυρνοβολώντας στο Pakse έγιναν οι εξής παρατηρήσεις.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη των νότιων συνόρων, όχι ιδιαίτερης ομορφιάς, αλλά με κάποια άποψη. Τα κτήρια και τα οικοδομικά τετράγωνα φανερώνουν την πρώην Γαλλική κατάκτηση και επιρροή και υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο και μια φυσικά ντόπια αγορά συνηθισμένη για την Ασία. Μεγάλη ατραξιόν είναι οι ναοί προ Anghor που βρίσκονται εκτός της πόλης, και στους οποίους οργανώνονται εκδρομές, και κάποια Wat. Τριγυρισμένο απο πανέμορφα τοπία με καταρράκτες, ζούγκλες, χωριά με φυλές,αποτελεί εμπορικό και οικονομικό κέντρο της γύρω περιοχής. Στον ποταμό υπάρχουν κιόσκια που μπορείς να φας και να πιείς και εκεί διασκεδάζει κάθε βράδυ η νεολαία. Μάλλον το καλύτερο σημείο της πόλης. Πολύ φαρδείς δρόμοι, λίγα όμως αυτοκίνητα. Αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις εκδρομή σε φυλές και ναούς , σίγουρα βρίσκεσαι εδώ ή για να περάσεις τα σύνορα με την Καμπότζη ή την Ταυλάνδη, ή γιατί κατευθύνεσαι προς τα 4000 νησιά στον ποταμό Μενκόγκ. Διαθέτει ένα αεροδρόμιο, που το ενώνει με την πρωτεύουσα , αλλά και με το Siem, Bangkok , Ho chi Minh. Τουριστικά γραφεία, εμπορικά μαγαζάκια, ανταλλακτήρια, internet cafe και κάποια εστιατόρια, ολοκληρώνουν την εικόνα της πόλης.
Το εμπορικό κέντρο είναι ένα μεγάλο κτίσμα δίπλα απο την τοπική αγορά με πολλά μαγαζάκια στο κάτω μέρος κυρίως με ρουχισμό, ενώ ηλεκτρικές σκάλες οδηγούν στον πρώτο όροφο που υπάρχει ένα Super Market δυτικών προτύπων και μια πιτσαρία που δεν λειτουργεί. Τα άλλα μαγαζιά του ορόφου δε, είναι ανενοικίαστα. Η αγορά είναι απο τις κλασσικές της Ασίας με την συνηθισμένη όψη. Ενας-δύο ακόμη εντός της πόλης ναοί -πολλοί όμορφοι- και αυτό είναι όλο. Εντύπωση κάνει στον επισκέπτη μάλλον η ησυχία που επικρατεί , παρά η ίδια η πόλη. Γενικά είναι απο αυτές που απλά μένεις ένα βράδυ και την επομένη φεύγεις.
Αφού μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί και βάρεσαν τα πατροπαράδοτα μπυρόνια, πήραν την μεγάλη απόφαση. Η λύση μονόδρομος. Οδικώς και Πνομ Πενχ. Ετσι αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (δεν προλάβαιναν να φύγουν την ίδια, κάτι που πολύ θα ήθελαν), έκαναν μια βόλτα στην πόλη να ξενερώσουν , και αφού αυτό δεν επιτεύχθει, θεώρησαν σωστό να γυρίσουν στο ξενοδοχείο μην κινδυνεύσει και η σωματική τους ακεραιότητα απο κανένα τουκ τουκ. Ααα! έκαναν και συνάλλαγμα. Βέεεεβαια. Και η Dim , έκανε στην υπάλληλο την πιο κουλή ερώτηση που -σίγουρα- θα της είχαν κάνει ποτέ. Την ρώτησε (πάνω στην παραζάλη μάλλον) αν έχει booking fee!!! Το συνάλλαγμα! Λες και έκλεινε αεροπορικά. Αλλά και στο ξενοδοχείο δεν ήταν γραφτό να ησυχάσουν. Θα ήταν 3 το μεσημέρι και χτυπά η πόρτα. Καθαρισμός.
-Πήγαινε εσύ βρε Γκιούλι να ανοίξεις. Εγώ είμαι με το βρακί.
-Τι μου λές? Εγω φοράω φράκο!! Μην ξεχνάς εγώ πληρώνω το ανέμελο, ονειρεμένο, ξεκούραστο αυτό ταξίδι. Αντε ... πήγαινε....
Και έτσι ξεχνώντας την αμφίεσή της η κυρά, ανοίγει διάπλατα την πόρτα και βρίσκεται αντιμέτωπη με 4 άτομα του προσωπικού 3 κορίτσια και 1 αγόρι να την κοιτούν κρυφογελώντας και χαχανίζωντας. Οταν τους είπε με λάγνο κοροιδευτικό ύφος "ευχαριστώ αλλά θέλω να μείνω με την βρώμα του δωματίου πάνω στο κορμί μου", αυτοί έφυγαν ξεσπώντας σε τρανταχτά γέλια. Τι ντροπή Θεε μου!! Αλλά και αυτοί!! όλο το πρωί τι έκαναν? έπαιζαν τάβλι? Βρε αι σιχτίρ! και μετά απο το κλασσικό κοπάνημα της πόρτας και το παραλίγο ξεκόλλημα αυτης απο τους μεντεσέδες βρήκαν ηρεμία. Για λίγο. Γιατί αφού ξύπνησαν ήθελαν να φάνε για βράδυ και μετά να πάνε βόλτα στο ποτάμι. Πολύ καλά. Πού? στο ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει και τίποτα της προκοπής εδώ γύρω. Τι? μια πίτσα χωρίς αλλαντικά. Την φέρνουν. Αφού εξετάζεται οπτικώς το αντικείμενο προς βρώση διεξοδικά εντοπίζεται μια τρίχα να στρογγυλοκάθεται πάνω και μάλλον να κάνει ηλιοθεραπεία, οχι ... μια στιγμή... δυο, όχι 3 όχι, 5, όχι τι διάολο....? περούκα έχει μέσα ή κουβάρι της DMC?
-Αγάπη μου εγώ θα την γυρίσω πίσω. Εμ βέβαια! Βλέπεις, δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς, είναι ολόκληρη η κλωστουφαντουργία της Νάουσας! Α πα πα πα.
-Πως κάνεις έτσι? και το δικό μου φαγητό έχει, αλλά θα το φάω. Προφανώς ο μάγειρας έχει φρεσκουρευτεί. Να πάμε στην κουζίνα να του ρίξουμε φάπα
-Φάτο και καλή σου όρεξη. Αλλά να ξέρεις ότι άμα σε πιάσει τίποτα εγώ δεν σε γιατροπορεύω. Και έχουμε και γολγοθά αύριο. Χλαπάκιασε. Δεσπονίς , με γλυκό ύφος, (αδιαφορία) δεσποινίιις, με ευγένεια, (αδιαφορία) δεσποινίς , με σοβαρότητα (αδιαφορία), δεσποινίις με νεύρα (αδιαφορία), μωρήηηηη στα ελληνικά (ανταπόκριση), μπορείτε να το πάρετε πίσω? έχει μέσα 3 πουλόβερ , 6 κουβέρτες, 2 περουκίνια και 1 κασκόλ. Για να φαγωθεί μάλλον δεν κάνει, ίσως όμως πιάσει μια καλή τιμή σε εργοστάσιο παραγωγής μάλλινων ειδών. Καταλαβαίνετε... για τις πρώτες ύλες. Και να θυμάστε, πάντα Soflan!! Ευχαριστώ!
Με απορία η κοπέλλα το παίρνει και μετά απο λίγο φέρνει άλλο. Ο Γκιούλιβερ βέβαια έλεγε ότι ήταν το ίδιο με το πρώτο και απλά αλλάξαν το πιάτο, αφαίρεσαν τις τρίχες τις οποίες έστειλαν στον αργαλειό και της το πασσάρανε, αλλά η πείνα είναι κακός σύμβουλος. Φαγώθηκε. Με υποψίες μεν, με λαιμαργία δε. Για το μόνο που μετάνοιωσαν ήταν ότι στις αποσκευές δεν είχαν χώσει μαζί με τα μπουζόκλειδα και τους κάβουρες και ένα ζευγάρι βελόνες πλεξίματος. Να που έρχονται στιγμές που χρειάζονται!! Θα είχαν κάτι να κάνουν στις ατελείωτες λεωφορειοδιαδρομές και θα γυρίζαν πίσω στην Ελλάδα με ένα ωραιότατο σουβενίρ, χειροποίητο παρακαλώ!
Νυχτερινή μπαρότσαρκα στο ποτάμι τώρα! ή καλύτερα τρόμος στο ποτάμι!!!
-550
-Συγγνώμη, προφανώς υπάρχει μια παρανόηση. Δεν θέλουμε να αγοράσουμε το αεροπλάνο και πολύ περισσότερο την αεροπορική εταιρεία. Απλά μια θέση θέλουμε σε αυτό για μια και μοναδική πτήση.
-Ναι ναι...
-Τι ναι?
-Ναι ναι...
-Αχου δεν θα βγάλουμε άκρη..
-Ναι ναι..
-Βρε άνθρωπέ μου, πόσο κοστίζει ένα αεροπορικό για Siem Reap?
-Ναι ναι..
-Αντε πάλι... Ρε Dim, για πιάσε τον χάρτη να του δείξω..
-Ορίστε. Απο εδώ έως εκεί. Πόσο?
-Είπα και πριν. 550
-Κουκιά? Μαρούλια? μουλάρια? τι 550?
-550 ναι ναι...
-Ουφ..... δολλάρια? ευρώ? κιπ? τι?
-Δολλάρια. Ενα.
-Μην με μπερδεύεις τώρα που το πιάσαμε. Τι ένα εννοείς?
-Ενα. Ναι ναι...
-πάμε να φύγουμ..
-550 δολλάρια το ένα εισιτήριο για Siem Reap. Ναι ναι
-Πολύ καλή τιμή... για να αγοράσουμε όλες τις μετοχές της εταιρείας. Καλημέρα σας.
-Ουφ... και τώρα?
-Τι τώρα?
-Τώρα ρε άνθρωπε τι κάνουμε? Μένουμε ? Φεύγουμε?
-Αντε και φεύγουμε.. να πάμε που?
-Πάμε εεεε... δεν ξέρω. Αλλού?
-Ναι. πάμε με τα πόδια μέχρι την Ινδία?
-Εγω στο μυαλό μου είχα να πάμε για μπύρες απέναντι, αλλά είναι νωρίς. Πάμε για καφέ και συζητάμε εκεί τι θα κάνουμε.
-Λοιπόν. Αεροπορικά? δεν το συζητώ. Αρα μια η λύση. ΚΤΕΛ.
-Ωχ Παναγιά μουυυυυυ.
-Κουράγιο. Δεν θα είναι τόσο άσχημα. Πόση ώρα θέλει?
-Δεν θες να ξέρεις.
-Θέλω.
-Μπαααα δεν νομ'ίζω....
-Απάντησε..
-Αναλόγως..
-Περιμένω μια σαφή απάντηση.
-12 ώρες. ίσως και 14, ίσως και κάτι παραπάνω.
-Υπάρχει πολη ενδιαμέσως να το σπάσουμε στα δύο? Μια ημέρα χαμένη. Θα "πετάξουμε" έξω τα 4000 νησιά.
-Υπάρχει. Το Kratie
-Λαμπρά! Πάμε Kratie τότε, μένουμε μια ημέρα και φεύγουμε την επόμενη.
-Δεν γίνεται.
-Γιατί δεν γίνεται?
-Εχει πέσει επιδημία χολέρας. Το διάβασα στον τοπικό τύπο πριν φύγουμε.
-Προτιμώ χολέρα παρά άλλες 12 ώρες ΚΤΕΛ. Εσύ τι λες?
-Εγω λέω ότι απέναντι έχει μαγαζί με μπύρες. Πάμε?
-Και δεν πάμε? Με μια μπύρα σκέφτομαι πάντα καλύτερα.
Γυρνοβολώντας στο Pakse έγιναν οι εξής παρατηρήσεις.
Πρόκειται για την μεγαλύτερη πόλη των νότιων συνόρων, όχι ιδιαίτερης ομορφιάς, αλλά με κάποια άποψη. Τα κτήρια και τα οικοδομικά τετράγωνα φανερώνουν την πρώην Γαλλική κατάκτηση και επιρροή και υπάρχει ένα εμπορικό κέντρο και μια φυσικά ντόπια αγορά συνηθισμένη για την Ασία. Μεγάλη ατραξιόν είναι οι ναοί προ Anghor που βρίσκονται εκτός της πόλης, και στους οποίους οργανώνονται εκδρομές, και κάποια Wat. Τριγυρισμένο απο πανέμορφα τοπία με καταρράκτες, ζούγκλες, χωριά με φυλές,αποτελεί εμπορικό και οικονομικό κέντρο της γύρω περιοχής. Στον ποταμό υπάρχουν κιόσκια που μπορείς να φας και να πιείς και εκεί διασκεδάζει κάθε βράδυ η νεολαία. Μάλλον το καλύτερο σημείο της πόλης. Πολύ φαρδείς δρόμοι, λίγα όμως αυτοκίνητα. Αν δεν έχεις σκοπό να κάνεις εκδρομή σε φυλές και ναούς , σίγουρα βρίσκεσαι εδώ ή για να περάσεις τα σύνορα με την Καμπότζη ή την Ταυλάνδη, ή γιατί κατευθύνεσαι προς τα 4000 νησιά στον ποταμό Μενκόγκ. Διαθέτει ένα αεροδρόμιο, που το ενώνει με την πρωτεύουσα , αλλά και με το Siem, Bangkok , Ho chi Minh. Τουριστικά γραφεία, εμπορικά μαγαζάκια, ανταλλακτήρια, internet cafe και κάποια εστιατόρια, ολοκληρώνουν την εικόνα της πόλης.
Το εμπορικό κέντρο είναι ένα μεγάλο κτίσμα δίπλα απο την τοπική αγορά με πολλά μαγαζάκια στο κάτω μέρος κυρίως με ρουχισμό, ενώ ηλεκτρικές σκάλες οδηγούν στον πρώτο όροφο που υπάρχει ένα Super Market δυτικών προτύπων και μια πιτσαρία που δεν λειτουργεί. Τα άλλα μαγαζιά του ορόφου δε, είναι ανενοικίαστα. Η αγορά είναι απο τις κλασσικές της Ασίας με την συνηθισμένη όψη. Ενας-δύο ακόμη εντός της πόλης ναοί -πολλοί όμορφοι- και αυτό είναι όλο. Εντύπωση κάνει στον επισκέπτη μάλλον η ησυχία που επικρατεί , παρά η ίδια η πόλη. Γενικά είναι απο αυτές που απλά μένεις ένα βράδυ και την επομένη φεύγεις.
Αφού μπαστακώθηκαν σε ένα μαγαζί και βάρεσαν τα πατροπαράδοτα μπυρόνια, πήραν την μεγάλη απόφαση. Η λύση μονόδρομος. Οδικώς και Πνομ Πενχ. Ετσι αφού έβγαλαν τα εισιτήρια για την επόμενη ημέρα (δεν προλάβαιναν να φύγουν την ίδια, κάτι που πολύ θα ήθελαν), έκαναν μια βόλτα στην πόλη να ξενερώσουν , και αφού αυτό δεν επιτεύχθει, θεώρησαν σωστό να γυρίσουν στο ξενοδοχείο μην κινδυνεύσει και η σωματική τους ακεραιότητα απο κανένα τουκ τουκ. Ααα! έκαναν και συνάλλαγμα. Βέεεεβαια. Και η Dim , έκανε στην υπάλληλο την πιο κουλή ερώτηση που -σίγουρα- θα της είχαν κάνει ποτέ. Την ρώτησε (πάνω στην παραζάλη μάλλον) αν έχει booking fee!!! Το συνάλλαγμα! Λες και έκλεινε αεροπορικά. Αλλά και στο ξενοδοχείο δεν ήταν γραφτό να ησυχάσουν. Θα ήταν 3 το μεσημέρι και χτυπά η πόρτα. Καθαρισμός.
-Πήγαινε εσύ βρε Γκιούλι να ανοίξεις. Εγώ είμαι με το βρακί.
-Τι μου λές? Εγω φοράω φράκο!! Μην ξεχνάς εγώ πληρώνω το ανέμελο, ονειρεμένο, ξεκούραστο αυτό ταξίδι. Αντε ... πήγαινε....
Και έτσι ξεχνώντας την αμφίεσή της η κυρά, ανοίγει διάπλατα την πόρτα και βρίσκεται αντιμέτωπη με 4 άτομα του προσωπικού 3 κορίτσια και 1 αγόρι να την κοιτούν κρυφογελώντας και χαχανίζωντας. Οταν τους είπε με λάγνο κοροιδευτικό ύφος "ευχαριστώ αλλά θέλω να μείνω με την βρώμα του δωματίου πάνω στο κορμί μου", αυτοί έφυγαν ξεσπώντας σε τρανταχτά γέλια. Τι ντροπή Θεε μου!! Αλλά και αυτοί!! όλο το πρωί τι έκαναν? έπαιζαν τάβλι? Βρε αι σιχτίρ! και μετά απο το κλασσικό κοπάνημα της πόρτας και το παραλίγο ξεκόλλημα αυτης απο τους μεντεσέδες βρήκαν ηρεμία. Για λίγο. Γιατί αφού ξύπνησαν ήθελαν να φάνε για βράδυ και μετά να πάνε βόλτα στο ποτάμι. Πολύ καλά. Πού? στο ξενοδοχείο. Δεν υπάρχει και τίποτα της προκοπής εδώ γύρω. Τι? μια πίτσα χωρίς αλλαντικά. Την φέρνουν. Αφού εξετάζεται οπτικώς το αντικείμενο προς βρώση διεξοδικά εντοπίζεται μια τρίχα να στρογγυλοκάθεται πάνω και μάλλον να κάνει ηλιοθεραπεία, οχι ... μια στιγμή... δυο, όχι 3 όχι, 5, όχι τι διάολο....? περούκα έχει μέσα ή κουβάρι της DMC?
-Αγάπη μου εγώ θα την γυρίσω πίσω. Εμ βέβαια! Βλέπεις, δεν είναι μία, δεν είναι δύο, δεν είναι τρείς, είναι ολόκληρη η κλωστουφαντουργία της Νάουσας! Α πα πα πα.
-Πως κάνεις έτσι? και το δικό μου φαγητό έχει, αλλά θα το φάω. Προφανώς ο μάγειρας έχει φρεσκουρευτεί. Να πάμε στην κουζίνα να του ρίξουμε φάπα
-Φάτο και καλή σου όρεξη. Αλλά να ξέρεις ότι άμα σε πιάσει τίποτα εγώ δεν σε γιατροπορεύω. Και έχουμε και γολγοθά αύριο. Χλαπάκιασε. Δεσπονίς , με γλυκό ύφος, (αδιαφορία) δεσποινίιις, με ευγένεια, (αδιαφορία) δεσποινίς , με σοβαρότητα (αδιαφορία), δεσποινίις με νεύρα (αδιαφορία), μωρήηηηη στα ελληνικά (ανταπόκριση), μπορείτε να το πάρετε πίσω? έχει μέσα 3 πουλόβερ , 6 κουβέρτες, 2 περουκίνια και 1 κασκόλ. Για να φαγωθεί μάλλον δεν κάνει, ίσως όμως πιάσει μια καλή τιμή σε εργοστάσιο παραγωγής μάλλινων ειδών. Καταλαβαίνετε... για τις πρώτες ύλες. Και να θυμάστε, πάντα Soflan!! Ευχαριστώ!
Με απορία η κοπέλλα το παίρνει και μετά απο λίγο φέρνει άλλο. Ο Γκιούλιβερ βέβαια έλεγε ότι ήταν το ίδιο με το πρώτο και απλά αλλάξαν το πιάτο, αφαίρεσαν τις τρίχες τις οποίες έστειλαν στον αργαλειό και της το πασσάρανε, αλλά η πείνα είναι κακός σύμβουλος. Φαγώθηκε. Με υποψίες μεν, με λαιμαργία δε. Για το μόνο που μετάνοιωσαν ήταν ότι στις αποσκευές δεν είχαν χώσει μαζί με τα μπουζόκλειδα και τους κάβουρες και ένα ζευγάρι βελόνες πλεξίματος. Να που έρχονται στιγμές που χρειάζονται!! Θα είχαν κάτι να κάνουν στις ατελείωτες λεωφορειοδιαδρομές και θα γυρίζαν πίσω στην Ελλάδα με ένα ωραιότατο σουβενίρ, χειροποίητο παρακαλώ!
Νυχτερινή μπαρότσαρκα στο ποτάμι τώρα! ή καλύτερα τρόμος στο ποτάμι!!!
Twinkie
Member
- Μηνύματα
- 1.142
- Likes
- 327
- Επόμενο Ταξίδι
- Με το νου
- Ταξίδι-Όνειρο
- Στα πέντε σημεία της Γης
Είσαι απολαυστική δεν χορταίνω να διαβάζω(και όχι δεν χορταίνω μαλλιαρή πίτσα
)Ελπίζω να γράψεις για τον τρόμο στο ποτάμι πριν πάρεις τους δρόμους πάλι.
maria30
Member
- Μηνύματα
- 239
- Likes
- 744
- Επόμενο Ταξίδι
- ??????
ΘΕΑ!!! για αλλή μια φορά αχ!!! ρε κατακαημένη Dim τι τραβάς και εσύ? μείνε στις μπύρες στο σίγουρο πράμα τι της θες τις πίτσες???Εκπομπές Travelstories
Τελευταίες δημοσιεύσεις
-
-
-
-
-
-
-
Ισημερινός Επίγειος κήπος της Εδέμ ( Γκαλάπαγκος & Κίτο )- Τελ. μήνυμα: Γιαννης Σαρτο
-
-
Νησιά που γεμίζουν την κοιλιά - Σε ποιο ελληνικό νησί φάγατε καλύτερα;- Τελ. μήνυμα: nickostraveller
-
