tkaramp
Member
- Μηνύματα
- 165
- Likes
- 1.319
- Ταξίδι-Όνειρο
- Περού
Εισαγωγή
Παρένθεση: Istanbul card
Ένα ταξίδι στην Τουρκία και ειδικά στην Κωνσταντινούπολη βρισκόταν καιρό τώρα στο μυαλό μου, ενώ ταυτόχρονα ήθελα να επισκεφτώ και την πρώτη μου ισλαμική χώρα (αν και φαντάζομαι ότι η Κωνσταντινούπολη πρέπει να έχει τη λιγότερο ισλαμική συμπεριφορά ισλαμικής χώρας). Φέτος, εφόσον ναυάγησε το μεγάλο ταξίδι που σχεδίαζα (την επόμενη φορά Περού
) λόγω πολλών προσωπικών εξόδων, βρέθηκε η ευκαιρία για το πραγματικά πολύ οικονομικό ταξίδι στην Πόλη. Παρέα μου, ένα από τα άτομα που κανονίζαμε το ταξίδι στο Περού, ο ξάδερφος μου ο Ι.
Τα εισιτήρια κλείστηκαν 2 μήνες πριν το ταξίδι, στην τιμή των περίπου 90 ευρώ με την Pegasus Airlines. Αντίστοιχη ημερομηνία κλείστηκε και το ξενοδοχείο ”ramparts”, το οποίο βρίσκεται στα νότια της περιοχής Sultanahmed δίπλα στο Aρμένικο πατριαρχείο. Η περιοχή αυτή δεν ήταν η πλέον βολική καθώς ο κύριος όγκος των αξιοθέατων είναι περίπου 20-25 λεπτά μακριά με τα πόδια, όμως απέχει 10 λεπτά τόσο από το τραμ (ανηφόρα) όσο και από το μετρό (ευθεία). Η τιμή του ήταν 210 ευρώ για δύο άτομα για τέσσερις διανυκτερεύσεις και γενικά μείναμε ευχαριστημένοι.
Λόγω καθυστέρησης της πτήσης μας και σε συνδυασμό ότι το αεροδρόμιο Sabiha ειναι πολύ μακριά από το κέντρο, καθυστερήσαμε αρκετά να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Στο αεροδρόμιο, αφού περάσαμε την ουρά για τα διαβατήρια, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, πήγαμε στην Turkcell να ρωτήσουμε το κόστος μίας κάρτας sim για data. Η τιμή ήταν μεγαλύτερη από όσο περιμέναμε (η πιο φθηνή ξεκινούσε από 180 λίρες) οπότε το αφήσαμε για το κέντρο την επόμενη μέρα (και δικαιωθήκαμε).
Κάποιο μέλος έχει αναφέρει το πόσο αστεία του φαίνονται τα τούρκικα σαν γλώσσα μιας και γνωστές λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε ιδιαίτερα στα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ενώ μερικές φορές το context είναι λίγο διαφορετικό από εκεί που περίμενες να βρεις την λέξη. Το θυμήθηκα όντας στην ουρά του ATM βλέποντας την περιβόητη τράπεζα Yapi Kredit και ύστερα όταν στην σχισμή των χαρτονομισμάτων το Atm έλεγε ότι από εκεί βγαίνει παράς.
) λόγω πολλών προσωπικών εξόδων, βρέθηκε η ευκαιρία για το πραγματικά πολύ οικονομικό ταξίδι στην Πόλη. Παρέα μου, ένα από τα άτομα που κανονίζαμε το ταξίδι στο Περού, ο ξάδερφος μου ο Ι.Τα εισιτήρια κλείστηκαν 2 μήνες πριν το ταξίδι, στην τιμή των περίπου 90 ευρώ με την Pegasus Airlines. Αντίστοιχη ημερομηνία κλείστηκε και το ξενοδοχείο ”ramparts”, το οποίο βρίσκεται στα νότια της περιοχής Sultanahmed δίπλα στο Aρμένικο πατριαρχείο. Η περιοχή αυτή δεν ήταν η πλέον βολική καθώς ο κύριος όγκος των αξιοθέατων είναι περίπου 20-25 λεπτά μακριά με τα πόδια, όμως απέχει 10 λεπτά τόσο από το τραμ (ανηφόρα) όσο και από το μετρό (ευθεία). Η τιμή του ήταν 210 ευρώ για δύο άτομα για τέσσερις διανυκτερεύσεις και γενικά μείναμε ευχαριστημένοι.
Λόγω καθυστέρησης της πτήσης μας και σε συνδυασμό ότι το αεροδρόμιο Sabiha ειναι πολύ μακριά από το κέντρο, καθυστερήσαμε αρκετά να φτάσουμε στο ξενοδοχείο. Στο αεροδρόμιο, αφού περάσαμε την ουρά για τα διαβατήρια, η οποία δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη, πήγαμε στην Turkcell να ρωτήσουμε το κόστος μίας κάρτας sim για data. Η τιμή ήταν μεγαλύτερη από όσο περιμέναμε (η πιο φθηνή ξεκινούσε από 180 λίρες) οπότε το αφήσαμε για το κέντρο την επόμενη μέρα (και δικαιωθήκαμε).
Κάποιο μέλος έχει αναφέρει το πόσο αστεία του φαίνονται τα τούρκικα σαν γλώσσα μιας και γνωστές λέξεις που δεν χρησιμοποιούμε ιδιαίτερα στα Ελληνικά χρησιμοποιούνται ενώ μερικές φορές το context είναι λίγο διαφορετικό από εκεί που περίμενες να βρεις την λέξη. Το θυμήθηκα όντας στην ουρά του ATM βλέποντας την περιβόητη τράπεζα Yapi Kredit και ύστερα όταν στην σχισμή των χαρτονομισμάτων το Atm έλεγε ότι από εκεί βγαίνει παράς.
Παρένθεση: Istanbul card
Αγοράσαμε μία istabulcard και περιμέναμε ένα λεωφορείο που μας υπέδειξαν, το οποίο θα μας πήγαινε σε έναν σταθμό του marmaray. Σταθήκαμε τυχεροί, καθώς πετύχαμε Τουρκό που μιλούσε καλά αγγλικά. Μας βοήθησε στο που να κατέβουμε και σε ποιό μέσο να κάνουμε μετεπιβίβαση, αλλιώς θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο. Με αυτα και με αυτα, 23:00 η ώρα μας βρήκε να περπατάμε από το σταθμό του μετρό (Yeni kapi) προς το ξενοδοχείο μας χαζεύοντας τα ερείπια των θαλάσσιων τειχών της Πόλης. Η περιοχή, παρότι εν πρώτοις φαινόταν λίγο sketchy, ήταν πάρα πολύ καλά φωτισμένη και δεν αισθανθήκαμε κάποια ιδιαίτερη ανασφάλεια. Όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, τσιμπήσαμε κάτι κεμπαπ και τζιγέρια και πέσαμε για ύπνο, περιμένοντας την επόμενη μέρα.
