Κολομβία Στη χώρα του Μάρκες ,Μποτερο και του καφέ…

[LULLU]

Η διαδρομή μέσα από καταπράσινα βουνά, μέσα από ζούγκλα, μέσα από φυτείες καφέ, φυτείες μούρων

που έβλεπα πρώτη φορά και από φυτείες coca στη περιοχή Cali που είναι καλά κρυμμένες ..κάπου κάπου κάνουν την εμφάνισης τους στρατιώτες μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές για να εξαφανιστούν στο δευτερόλεπτο και πάλι. .σε κάποια σημεία μας σταματούν για έλεγχο οι ένστολοι.. ένας γιατί οι άλλοι της παρέας ασχολούνται με τα κινητά τους… γελω,.εικόνα γνωστή και συνηθισμένη

Βρέχει..,

λάσπη παντού και το βαν χορεύει πέφτοντας μέσα στις μεγάλες και αμέτρητες λακκούβες του δρόμου λες και τον έχουν αφήσει έτσι για να εμποδίσουν την εύκολη μεταφορά της κοκα.. λες και γιαυτο ο Εσκομπαρ απέκτησε στόλο αεροπλάνων....

Καφές- μούρα- κόκα…καφές- μούρα- κόκα. . μια εύφορη πλούσια γενναιόδωρη γη για εκείνους τους λίγους που την κατέχουν , οι υπόλοιποι φτωχοί παλεύουν για την επιβίωση τους..

Διασχίζουμε ένα βαθύ φαράγγι που χωρίζει την επαρχία Cauca με την Ηuilla..Σε πιάνει ίλιγγος με το που θα πέσει η ματιά στο βάθος..

Δεν έχει σταματήσει να βρέχει και δεν έχω σταματήσει να χτυπιέμαι στο πλάι του βαν και το χέρι μου έχει πάρει ένα μπλε χρώμα ..

Μετα 5μισυ ώρες εξαντλητικού ταξιδιού φτάνουμε Popayan.

Αφήσαμε γρήγορα τα πράγματα μας στο πανέμορφο αποικιακό ξενοδοχείο La Plazuela View attachment 386281 και φεύγουμε για εξερεύνηση της πιο γοητευτικής αποικιακής πόλης της Κολομβίας που συναγωνιζεται τη βασίλισσα του Βορρά τη Καρθαγένη..βέβαια κάνοντας το λογαριασμό απο τις αναμνήσεις μου οι κάτοικοι της Άσπρης Πόλης παίρνουν άριστα ενω οι της Καρθαγένης για εμενα γενικώς ειναι για πολλές μπατσες>>>>....


.Τα πανλευκα κτήρια της δικαίως της έδωσαν το όνομα Ciudad Blanca, Λευκή πόλη.. οι 250,000 κάτοικοι της δεν μπορεί παρα να είναι υπερήφανοι, ήρεμοι, γαλήνιοι που ζουν εδώ, εργάζονται εδώ και περπατούν σε αυτούς τους υπέροχους δρόμους και όμορφου ιστορικού κέντρου.

Η πόλη ιδρύθηκε το 1537 από τον Sebastian de Belalcazar που έφτασε στη Κολομβία ψάχνοντας για τον περίφημο θρυλικό θησαυρό El Dorado, που ακόμη στις μέρες κάποιοι ακόμη ψάχνουν... Απέκτησε εξέχουσα και στρατηγική θέση στο δρόμο μεταξύ Καρθαγένης -Μποκοτα και Ισημερινού..

Πλούσιοι αποικιοκράτες, σημαντικές ισπανικές οικογένειες έχτισαν πομπώδη αρχοντικά , σπίτια , εκκλησίες και η πόλη αναπτύχθηκε ραγδαία. Όμως η φύση αντιδρά και καταστροφικοί σεισμοί έπληξαν την πόλη..

Ο τελευταίος μεγάλος σεισμός του 1980 προκάλεσε μεγάλες ζημιές στα κτήρια και ακόμη αρκετά από αυτά δεν έχουν επισκευαστεί.. μας θυμίζουν απλά πως η φύση έχει δύναμη και οργή..

Η πόλη φημίζεται για τους πολλούς ναούς, τη βιβλιοθήκη, το μουσείο εκκλησιαστικών έργων τέχνης και η περίφημη πλατεία Bolivar..

H γέφυρα 240 μέτρων Humillaero ένα αρχιτεκτονικό στολίδι του 1837 πάνω από τον ποταμό Molino οδηγεί στο κέντρο της Ένα πραγματικό αρχιτεκτονικό στολίδι που χτίστηκε το 1873 βρίσκεται καθ' οδόν από το κέντρο της πόλης. Αυτή η γέφυρα μήκους 240 μέτρων εκτείνεται πάνω από τον ποταμό Molino και είναι κάτι που πρέπει να δείτε κατά την εξερεύνηση της Λευκής Πόλης. Η γέφυρα ονομάστηκε και γέφυρα της ταπείνωσης γιατι το 19 αιώνα αυτή η γέφυρα χρησιμοποιήθηκε από φτωχούς ανθρώπους που έπρεπε να φτάσουν στην αγορά για να πουλήσουν τα πράγματά τους, γι' αυτό και το όνομα Γέφυρα Ταπείνωσης

Το πάρκο κάτω από τη γέφυρα προσελκύει ντόπιους και τουρίστες για χαλάρωση τα απογεύματα. .όμως σήμερα βρέχει και βρέχει πολύ..

Το πάρκο caldas, είναι στην πραγματικότητα η κύρια πλατεία της Popayan, είναι ένα εξαιρετικό μέρος για περπάτημα σε χαλαρούς ρυθμούς και ξεκούραση παρακολουθώντας τη πόλη που ο χρόνος κυλά αργά.. Εμείς όμως βιαζόμαστε .Δεν χορταίνει το ματι μας και η μηχανή μου είναι με πατημένο το κουμπί.

.Ενα χέρι με ακουμπά στο ώμο.. Γυρνώ και βλέπω ένα κύριο να μου λέει πως αν πάω στο επόμενο τετράγωνο όπου δεν υπάρχει αστυνομία , η μηχανή μου θα κάνει φτερά,.. Τον ευχαρίστησα , ετοίμασα τα αντανακλαστικά μου .. ανάλογη ειδοποίηση είχα και στη Bogota αλλα εκει δικαιολογημένα.. Μπαίνω στο πανεπιστήμιο τακτοποιώ τη μηχανή στο σακίδιο βάζω και το αδιάβροχο και ξαναβγαίνω στο δρόμο.. Οι κάθετοι και παράλληλοι δρόμοι με ονοματα calle και Carrera χωρίζουν το κέντρο .

Στη πλατεία είναι ο πύργος του Ρολογιού κατασκευασμένος μεταξύ 1673 και 1682, είναι ένα απλό τετράγωνο ασβεστωμένο κτίριο στην κεντρική πλατεία. Ένα άλλο σημείο που πρέπει να δει ο επισκέπτης είναι ο κεντρικός καθεδρικός ναός. Ενας ναός μεγαλοπρεπής. πολύ φωτογενής, με τη λευκή πρόσοψη που είναι αρκετά γαλήνια και έχει ξαναχτιστεί μετά τον ισχυρό σεισμό του 1983 μιας και ο σεισμός έκανε μεγάλες ζημιές.



Η πόλη ‘έχει πολλούς ναούς αλλά η εκκλησία του Σαν Φρανσίσκο ανήκει στις μεγαλύτερες της πόλης και είναι σίγουρα μια από τις πιο όμορφες και είναι και από τα λίγα κτήρια , που η πρόσοψη του δεν είναι λευκή.. Και εδώ ο σεισμός του 1983 άφησε τα ιχνη του και τις αποκαλύψεις. Μετα το σεισμό μεσα σε ένα παρεκκλήσι βρέθηκαν εξι μούμιες και οι ντόπιοι πιστεύουν σε μυστηριώδη δύναμη της εκκλησίας. ..( δυστυχώς εχω χασει πολλες φωτογραφίες και ότι βρηκα από τις φιλες ανακατεμένες ..)

Επίσης, ο σεισμός του 1983 αποκάλυψε έξι μούμιες μέσα σε ένα από τα παρεκκλήσια, και ως εκ τούτου πολλοί ντόπιοι πιστεύουν ότι αυτή η εκκλησία είναι μυστηριώδης.

​

Με τον οδηγο lonely planet ( με εχει κάψει πολλές φορες αλλα εγω εκει...πιστη δεν αλλάζω)ψάχνουμε τα προτεινόμενα εστιατόρια , το πρώτο κλειστό και η βροχή μας αναγκάζει να μπούμε στη calle 5 σε ένα πολύ ωραίο και ζεστό καφέ . Απολαμβάνομαι μια ζεστη σοκολάτα παρακολουθώντας προφυλαγμένοι το χορό της βροχής, μέσα από τα μεγάλα τζάμια να μετατρέπει τους δρόμους σε ποτάμια…

Περιμένουμε να κοπάσει η καταιγίδα επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο.. Για βραδινό σε ένα μαγαζί κοντά στο ξενοδοχείο που ειναι μακριά απο το κέντρο, και παρ ότι η πόλη φημίζεται για τις καλύτερες γαστρονομικές γεύσεις, εμείς φάγαμε το χειρότερο φαγητό ever ….

Βρέχει…βρέχει…

Αύριο φεύγουμε για Pereira..

​

[Μ1]

 

[travelbreak]

Μετα 5μισυ ώρες εξαντλητικού ταξιδιού φτάνουμε Popayan

Πρέπει να κάνατε τον, κυρίως, χωματόδρομο από το San Agustin στο Popayan που κάναμε κι εμείς ένα βράδυ με ομίχλη και βροχή το 2019. Ήταν μια από τις πιο φοβιστικές διαδρομές που έχουμε κάνει. Το έχω περιγράψει εδώ. Εσείς τουλάχιστον είχατε ντόπιο οδηγό. Εμείς μόνοι μας οδηγούσαμε ένα βαρυφορτωμένο αυτοκίνητο.

 

[LULLU]

Ο δρόμος είναι φαρδύς σε χωριστές λωρίδες αλλά μακρύς( 339 χιλιόμετρα) έτσι για ώρες πάλι θα βρεθούμε βιδωμένες με τα οπίσθια στα άβολα καθίσματα του βαν…Το τοπίο τι άλλο από καταπράσινο.. τα πρώτα 190 χιλιόμετρα ζούγκλας παραδίνουν την σκυτάλη σε απέραντα χωράφια ζαχαροκάλαμου. Εδώ τα χαρακτηριστικά των κατοίκων διαφέρουν.. αρκετοί , οι περισσότεροι δηλαδή μαυροαφρικανοί. Είναι οι απόγονοι των πρώτων Αφρικανών σκλάβων που ήλθαν εδώ το 16 αιώνα, για να δουλέψουν στους ντόπιους πλουσίους μεγαλοκτημονες που παρέμειναν μετα την κατάργηση της δουλείας το 1825. .

Οι Αφρικανοί έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στο πόλεμο για την ανεξαρτησία της χώρας από τους Ισπανούς .Ο Bolivar είχε την ιδέα να παρέχει την ελευθέρια σε όσους σκλάβους συμμετείχαν στην επανάσταση.. όμως επειδή οι γαιοκτήμονες αντιτάχθηκαν στην υπόθεση της ανεξαρτησίας ,η ιδέα του Bolivar δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία.. Ο Jose Felix de Restrepo ήταν ο μόνος που κατάφερε στο συνέδριο της Cacuta να καθιερωθεί νόμος που κήρυξε ελεύθερα τα παιδιά των σκλάβων που γεννήθηκαν 21 Ιουλίου 1821..αλλα υπό προϋποθέσεις. ,.μέχρι που η σκλαβιά καταργήθηκε το 1825 οριστικά.. , αλλά και πάλι πέρασαν πολλά χρόνια που οι νέοι γεννημένοι το 1821 συνέχισαν να υπηρετούν τα παλιά τους αφεντικά με τη δικαιολογία ότι τους παρείχαν εκπαίδευση.. χειραγώγηση διαφθορά… όχι άγνωστες έννοιες..

Σήμερα η Κολομβία είναι η τρίτη χώρα του κόσμου με περιπου 11 εκ μαύρους υπηκόους..

Συνεχίζουμε τη πεντάωρη πορεία με την ασταμάτητη βροχή ως μόνη μας συνοδεία και με δεκάλεπτες στάσεις για καφέ (που ο θεός να τον κάνει καφέ, )και τουαλέτα.

Φτάνουμε στη Hacienda Castilla λίγο έξω από την πόλη χτισμένη το μακρινό 1730..

Με ένα ταξι κατεβαίνουμε στη Pereira τη πόλη που βρίσκεται στους πρόποδες των Άνδεων στη περιοχή παραγωγής καφέ..

Η πόλη και η γύρω περιοχή έχει χαρακτηριστεί από την unesco ως μνημείο κληρονομιάς γνωστό ως ΄΄πολιτιστικό τοπίο καφέ της Κολομβίας.΄΄Στη πόλη των 700 χιλιάδων περίπου κατοίκων μαζι με τις γύρω περιοχές, στεγάζονται πολλές δημόσιες εταιρείες και ιδρύματα της χώρας μιας και η θεση της είναι στο κέντρο του χρυσού τριγώνου που αποτελείται από Μπογκοτά- Μεντεγιν και Κάλι.., διαθέτει πανεπιστήμιο, υψηλή τεχνολογία γεγονός που προσελκύει πολλούς επενδυτές..

Φτάσαμε στη πλατεία Bolivar την ώρα που μια παρέλαση-συγκέντρωση διαμαρτυρίας ήταν σε εξέλιξη..

Κόσμος πολύς, χορευτές, μουσικοί διαδήλωναν υπερ της διατήρησης της κουλτούρας, της τέχνης της μουσικής της χώρας …και κάτω από το 80 μέτρων και 8 τόνων χαλκού άγαλμα του Bolivar καβάλα στο άλογο του, οι ομιλητές κατέθεταν τις απόψεις τους..

Τι άλλο από του να αρχίσει να βρέχει και πάλι…όπως τζίφος πάλι τα προτεινόμενα εστιατόρια του lonely planet.. η είναι κλειστά η δεν υπάρχουν πια.. ,(η οικονομική κρίση έφτασε και εδώ, εξ αλλου και από πολύ πριν το 2000-2001 πολλοί ξενιτευτήκαν σε Ηνωμένες Πολιτείες και Ισπανία) καταλήγοντάς σε ένα self service που και αυτό είναι προτεινόμενο αλλά, η τύχη για το φαγητό μας έχει εγκαταλείψει ,,άλλη μια απαίσια γευστική εμπειρία..

Στη πόλη εκτός από πάρα πολλά μαγαζιά, το μουσείο, τη βιβλιοθήκη, το πανεπιστήμιο, το θέατρο υπάρχουν και παρα μα παρα πολλά καζίνο…προφανώς η λαχτάρα του πλούτου είναι έντονη.. ενώ η ανεργία αγγίζει το 9%..

Μετα τις αγορές μας ψάξαμε για ταξί πράγμα δύσκολο… ευτυχώς ένας ευγενικός σεκιουριτάς μας οδηγεί στη πιάτσα ταξί.. Μέχρι τώρα ο κόσμος είναι πολύ ευγενικός φιλικός έχει κάθε διάθεση να βοηθήσει , να επικοινωνήσει με κάθε τρόπο. .θέλουν με κάθε τρόπο να διαγράψουν τη κακή φήμη που χάρη στο Εσκομπαρ, των Φαρκ έχει χαρακτηρίσει τη χώρα..

Πίσω στη χασιεντα μας ..αύριο το πρόγραμμα έχει επίσκεψη στη καφεπολιτεια και Cocora valley που και αυτό είναι προτεινόμενο από το Yorgos ..

 

[LULLU]

Απολαύσαμε ένα πλούσιο πρωινό με φρούτα και τυριά(που είναι αδυναμία μου και τα δυο) περιμένοντας τον Κρίστιαν το ξεναγό μας.. Ένα λεωφορείο σταματά στην αυλή και ένα αδύνατος νεαρός φωνάζει τα ονοματα μας..

Μα λεωφορείο??θα είναι και άλλοι??

Ας είναι.,.γνωριμίες θα κάνουμε..

Δεν ήταν άλλοι τελικά. .μόνο εμείς οι 7 σε ένα λεωφορείο…άπλα δηλαδή.. Αυτό που παρατήρησα αρχικά ήταν η οργάνωση του Κρίστιαν σε αυτό που λέμε ξενάγηση.. μικρόφωνα , ipad μεγάλες οθόνες χρησιμοποιήθηκαν για να ολες τις πληροφορίες που αφορούν τη καλλιέργεια του καφέ, από την ιστορία, στην εξέλιξη.., στη σημερινή ζήτηση..

Η διαδρομή μας θα ήταν μέσα από φυτείες καφε μέχρι τη Cocora Valley kai Sorento που είναι η καρδιά της zona caffetiera.

Ta πρώτα δένδρα του καφέ εισήχθησαν από την μακρινή Αιθιοπία περί το 1870 από ένα ιεραπόστολο τον Francisco Romero . και αν και στην αρχή ο κόσμος ήταν αρκετά δύσπιστος και με το δίκιο τους (πολλά δώρα έφεραν οι ξένοι στο παρελθόν) σήμερα αποτελεί το κύριο εξαγωγικό προϊόν αφού η Κολομβία είναι η 3 χώρα παγκοσμίως στην εξαγωγή 11.500.000 σακιά το χρόνο που αντιστοιχεί στο 4% του ΑΕΠ,ενώ λένε ότι ποιοτικά της ανήκει η πρωτιά… και από το 2007 ο Κολομβιανός καφές είναι προστατευόμενο όνομα προέλευσης, εγώ δεν το είδα δηλαδή δεν το γεύτηκα…..και αυτό γιατί ο γνωστός Juan Valdez ο αγρότης μασκότ κουβαλά με το πιστό του μουλάρι όλα τα σακιά καφέ εκτός συνόρων…

Το δένδρο του καφέ φτάνει ως τα 2 μέτρα ύψος, δεν τα αφήνουν να γίνουν ψηλότερα γιατί οι ίδιοι οι καλλιεργητές είναι μικρόσωμοι και δεν θα μπορούσαν να συλλέξουν τους καρπούς .. που συλλέγονται με τα χέρια και όταν είναι ώριμοι.. εδω στα ανώμαλα χωράφια και εκτάσεις δεν μπαίνει μηχάνημα όπως στο Βιετνάμ η Βραζιλία που τα χωράφια είναι φλατ.. έτσι λέει ο Κρίστιαν…

Όλα αυτά τα κατάφυτα βουνά και λόφοι ανήκουν σε μεγάλα σόγια εμπόρων ενώ όλοι οι άλλοι δουλεύουν για ένα χαμηλό μεροκάματο που το δικαιολογούν γιατί ο καφές τις μέρες μας δεν πιάνει καλή τιμή δηλαδή κλαίγονται οι επιχειρηματίες ότι κάθε κιλό καφέ δίνει στον παραγωγό 800 πέζος , οπότε συμπαρασύρει στα τάρταρα την αμοιβή του μεροκάματου.. .., είναι αυτό που λέμε,,, ‘’δεν βγαίνω καρδιά μου δεν βγαίνω…’’..

Περνάμε από ένα ερειπωμένο σπίτι- ανάκτορο που ανήκει στον Κάρλο Λέντερ Ρίβα.. ο γνωστός τρελός Τσάρλι που μαζί με τον Εσκομπάρ ίδρυσαν το καρτέλ του Μεδεγίν και που κράτησαν από κοινού τα ηνία μέχρι που ο κολλητός του , ο βασιλιάς κοκαΐνης Πάμπλο , τον κατέδωσε στην αστυνομία. Ήθελε να κάνει τον καλό και τον νομοταγή στη κυβέρνηση της χώρας όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη πολιτική ..Ελα σου όμως πως και ο τρελός Τσάρλι στις φυλακές της Αμερικής που έπρεπε να εκτίσει 134 χρόνια κάθειρξης άρχισε να κελαηδά και είπε χαρτί και καλαμάρι τα όσα γνώριζε για το καρτέλ ναρκωτικών της Κολομβίας.. και τα αποτελέσματα γνωστά.. δολοφονία του Πάμπλο πλήγμα στα καρτέλ και νασου από ότι μαθαίνω ο Ριβας την έκανε από τις φυλακές της Αμερικής και κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος στη Γερμανία διαλαλώντας ότι είναι βαριά άρρωστος και περιμένει το θάνατο ,, μόνο που ο θάνατος έχασε το δρόμο..

Φτάνομαι στην Cocora Valley..

μια πανέμορφη καταπράσινη( τι άλλο δηλαδή) κοιλάδα στη κεντρική cordillera των Ανδεων και αποτελεί μέρος του εθνικού πάρκου Los nevados. Στους γύρω λόφους και βουνά ανάμεσα στα άλλα δένδρα βρίσκεται και το σπάνιο εθνικό δένδρο ,wax palm o κέρινος φοίνικας που μπορεί να φτάσει και 60 μέτρα ύψος και να ζήσει εως και 200 χρόνια.

. Ο κέρινος φοίνικας κινδυνεύει να εξαφανιστεί και γίνονται προσπάθειες αναδάσωσης , διάσωσης.. Κάπου εκεί βάλαμε και εμεις το χεράκι μας φυτεύοντας ένα δενδράκι..

γύρω υπάρχουν μονοπάτια που μπορείς να περπατήσεις να ανέβεις πιο ψηλα γενικά να κάνεις τρεκ,…εμείς διαλέξαμε ένα ήπιο τρεκ διάρκειας 3 ωρών αλλά ούτε και αυτό τελικά ήταν στα κιλά μας.. μου βγήκε η πίστη κόπηκαν τα γόνατα και ανάσα παρ όλα αυτά θαύμασα τη θέα από ψηλά.. άπαιχτη… κάθεσαι και απολαμβάνεις το δροσερό αεράκι, την ηρεμία τους ήχους του δάσους.. επιστροφή από τα ίδια μονοπάτια δε χρησιμοποιούνται και από δεκάδες άλογα που μεταφέρουν τους μη φιτ τουρίστες και που σήμερα λόγω βροχής και λασπουριάς τα καημένα γλιστρούν τρομάζουν και από ωρα σε ώρα περιμένω να δω να ίπταται κάποιος αναβάτης

Για μεσημεριανό στο εστιατόριο με τη καταπληκτική θέα στη κοιλάδα, επιλέξαμε όλες τις εκδοχές μαγειρέματος της πέστροφας.. και για να απομακρύνομαι τη γεύση της ψαρίλας κατεβάσαμε και το εθνικό ποτό φτιαγμένο από πανελα-κανελα νερό και ρουμι.

Η πανέλα

είναι ακατέργαστη ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο σε στερεά μορφή μετα από το βρασμό του ζαχαροκάλαμου.. ένα προϊόν που και άλλες χώρες της Λ Αμερικής επεξεργάζονται και χρησιμοποιούν σε ποτά, γλυκά τρόφιμα ..όμως ο κύριος παραγωγός είναι η Κολομβία με 1,4 εκκ τόνους το χρόνο που σημαίνει πόσο σημαντική οικονομική δραστηριότητα είναι για τη χωρα και κάνοντας του κολομβιανούς τους μεγαλύτερους καταναλωτές μιας και για κάθε ένα αναλογούν περισσότερα από 34 κιλά πανέλα..

Εμείς δοκιμάσαμε την αγκουαπανέλα και σκέτη αλλά και με ρούμι για να ζεσταθούμε λίγο..



Γ

 

[depy!!!]

Πρέπει να κάνατε τον, κυρίως, χωματόδρομο από το San Agustin στο Popayan που κάναμε κι εμείς ένα βράδυ με ομίχλη και βροχή το 2019. Ήταν μια από τις πιο φοβιστικές διαδρομές που έχουμε κάνει. Το έχω περιγράψει εδώ. Εσείς τουλάχιστον είχατε ντόπιο οδηγό. Εμείς μόνοι μας οδηγούσαμε ένα βαρυφορτωμένο αυτοκίνητο.

Έκανα σήμερα τη διαδρομή San Agustin - Popayan και προσπαθούσα να φανταστώ πως την κάνατε μονοι σας βραδυ. Ήταν πολύ τρομαχτικό και μόνο σαν σκέψη. Δεν ξέρω αν ο δρόμος τότε ήταν καλύτερος. Τώρα πάντως ήταν όλο λακούβες και επειδή είχε βρέξει το βράδυ, γεμάτες νερό και λάσπες. Δεν ξέρω αν περνάει συμβατικό αυτοκίνητο. Μόνο τζιπ και λεωφορεία είδαμε από την αντίθετη κατεύθυνση κι αυτά στη χάση και στη φέξη. Μπράβο στο κουράγιο σας!!!

 

[travelbreak]

Έκανα σήμερα τη διαδρομή San Agustin - Popayan και προσπαθούσα να φανταστώ πως την κάνατε μονοι σας βραδυ. Ήταν πολύ τρομαχτικό και μόνο σαν σκέψη. Δεν ξέρω αν ο δρόμος τότε ήταν καλύτερος. Τώρα πάντως ήταν όλο λακούβες και επειδή είχε βρέξει το βράδυ, γεμάτες νερό και λάσπες. Δεν ξέρω αν περνάει συμβατικό αυτοκίνητο. Μόνο τζιπ και λεωφορεία είδαμε από την αντίθετη κατεύθυνση κι αυτά στη χάση και στη φέξη. Μπράβο στο κουράγιο σας!!!

Μάλλον ήταν η πιο τρομακτική διαδρομή που έχω κάνει. Έγινε στις πιο δύσκολες συνθήκες. Φαντάσου στην Κολομβία, μέσα στην έρημη νύχτα και σε υψόμετρο 3500 μέτρα! Είχα κολλήσει τα μούτρα μου στο παρμπρίζ για να βλέπω καλύτερα και λέγαμε αστεία για να ξεπεράσουμε το φόβο μας. Τέλος καλό όλα καλά. Εσύ απόλαυσε το ταξίδι σου. Σε ζηλεύω που βρίσκεσαι εκεί

 

[LULLU]

Έκανα σήμερα τη διαδρομή San Agustin - Popayan και προσπαθούσα να φανταστώ πως την κάνατε μονοι σας βραδυ. Ήταν πολύ τρομαχτικό και μόνο σαν σκέψη. Δεν ξέρω αν ο δρόμος τότε ήταν καλύτερος. Τώρα πάντως ήταν όλο λακούβες και επειδή είχε βρέξει το βράδυ, γεμάτες νερό και λάσπες. Δεν ξέρω αν περνάει συμβατικό αυτοκίνητο. Μόνο τζιπ και λεωφορεία είδαμε από την αντίθετη κατεύθυνση κι αυτά στη χάση και στη φέξη. Μπράβο στο κουράγιο σας!!!

οντως συσκολη διαδρομη.. να περνας καλα.... δεν ξερω αν πας στο κοκκινο ποταμι αλλα εμενα ειναι αποθημενο..

 

[depy!!!]

οντως συσκολη διαδρομη.. να περνας καλα.... δεν ξερω αν πας στο κοκκινο ποταμι αλλα εμενα ειναι αποθημενο..

Σ ευχαριστώ πολύ. Δεν θα πάω, γιατί νομίζω δεν είναι κατάλληλη η εποχή. Το δικό μου αποθημενο θα είναι το tierradendro. Είναι πολύ δύσκολη η πρόσβαση με το λεωφορείο και πολύ νεφελώδες τα πράγματα εκεί. Για την διαμονή εννοώ, δεν υπάρχουν σελίδες καταλυμάτων στο ίντερνετ και δεν ξέρω τι θα βρω.

 

[LULLU]

Σ ευχαριστώ πολύ. Δεν θα πάω, γιατί νομίζω δεν είναι κατάλληλη η εποχή. Το δικό μου αποθημενο θα είναι το tierradendro. Είναι πολύ δύσκολη η πρόσβαση με το λεωφορείο και πολύ νεφελώδες τα πράγματα εκεί. Για την διαμονή εννοώ, δεν υπάρχουν σελίδες καταλυμάτων στο ίντερνετ και δεν ξέρω τι θα βρω.

απο οτι βλεπω εχει ενα el refugio +573218112395 ..τωρα απο popayan δεν υπαρχουν λεωφορεια?? δεν το ειχα στο προγραμμα μου και απο οτι βλεπω ειναι πολυ ενδιαφερον..

 

[depy!!!]

απο οτι βλεπω εχει ενα el refugio +573218112395 ..τωρα απο popayan δεν υπαρχουν λεωφορεια?? δεν το ειχα στο προγραμμα μου και απο οτι βλεπω ειναι πολυ ενδιαφερον..

Είναι πράγματι. Δεν πειράζει, ευχαριστήθηκα όλους τους χώρους στο san agustin. Τώρα φεύγω για Εκουαδόρ.

 

[LULLU]

a βρηκα και αυτο..
There are 10 ways to get from Popayán to Tierradentro by bus, taxi, car or plane
Select an option below to see step-by-step directions and to compare ticket prices and travel times in Rome2rio's travel planner.
RECOMMENDED OPTION
Bus, taxi • 12h 7m

1. Take the bus from Popayan to Bogotá
2. Take the bus from Bogotá to Barbosa
3. Take a taxi from Barbosa to Tierradentro

€91 - €103
CHEAPEST OPTION
Bus via Cali • 19h 9m

1. Take the bus from Popayan to Cali
2. Take the bus from Cali to Medellín
3. Take the bus from Medellín to Puerto Berrío

€28 - €49
8 ALTERNATIVE OPTIONS
Bus • 15h 19m

1. Take the bus from Popayan to Medellín
2. Take the bus from Medellín to Puerto Berrío

€30 - €35
Bus via Buga • 17h 18m

1. Take the bus from Popayan to Cali
2. Take the bus from Cali to Buga
3. Take the bus from Buga to Medellín
4. Take the bus from Medellín to Puerto Berrío

€39 - €44
Taxi • 10h 25m

1. Take a taxi from Popayán to Tierradentro 691.3 km

€85 - €110
Drive

 

[travelbreak]

Με όλα αυτά που γράφετε κι εσύ @LULLU αλλά κι εσύ @depy!!! θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που επισκέφτηκα το Tierradentro. Η πρόσβαση είχε μια δυσκολία, αλλά όταν έκανα το πρόγραμμα του ταξιδιού μας το είχα σαν μεγάλη προτεραιότητα. Έτσι τα καταφέραμε. Το τέλος της ημέρας είχε κάποια μικρά προβλήματα αλλά όλα καλά.
Μπορείτε να δείτε το υλικό μου εδώ.