Καμερούν Στη γη των Γορίλων...Καμερουν

[LULLU]

Το τζιπ σας εμοιαζε μ`αυτα που ειδατε στην F1 στην Μοντζα?

..
μη μου θυμιζεις το Μονζα!!!!!! περπατησα 7200 μετρα για να βρω τη θεση μου.. ..μετα ουτε ιχνος ταξι να με παει στο σταθμο...επι 2 ωρες να τηλ και να μου λενε οτι δεν διαθετουν ταξι και ..δοκιμαστε αργότερα!!!!!!

 

[LULLU]

- Στη πόλη που είναι χτισμένη σε καταπράσινους λόφους στα 700 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, επικρατεί το χάος μιας αφρικανικής πρωτεύουσας..Αυτοκίνητα χιλιάδες σχεδόν όλα σαράβαλα και για απόσυρση , ενώ δεν υπάρχει ούτε δείγμα στη επαρχία, κόσμος σε ένα συνεχές πήγαινε-έλα χωρίς σκοπό , κόσμος καθιστός στα γόνατα κάτω από τη σκιά των δένδρων κόσμος που στα παζάρια έχει απλώσει το εμπόρευμα και μια φασαρία που δεν περιγράφεται… .
- Η πόρτα του Hilton έκλεισε πίσω μας και με μια η σιωπή, η βουβαμάρα και ο τρόμος..Τρόμος γιατί βρεθήκαμε face to face με τα όπλα στρατιωτών που έχουν κατασκηνώσει μέσα , έξω και στη ταράτσα του ξενοδοχείου…
- -Ρε μας την έπεσαν? Όρκο παίρνουμε, σταυρό φυλάμε πως δεν πειράξαμε γορίλα, πως δεν αμαρτήσαμε!!
- -Δεν είναι για τη χάρη σας !!!!! μας απαντούν ..είναι για την ασφάλεια των American marines που είναι εδώ…
Και τώρα ησύχασα δηλαδή εγώ ε? Θα θεωρώ πως έχω ασφάλεια η θα πάω ως παράπλευρη απώλεια αν κάποιος θέλει να βγάλει το άχτι του στα αμερικανάκια?
- -Αι στο διάολο κωλ..αμερικανάκια όποια πέτρα και αν σηκώσεις είστε από κάτω..
Στο μισοσκότεινο σαλόνι αρχίζει το μαρτύριο της αναμονής των αποσκευών που εμφανίστηκαν μετά από ένα 3ωρο. Η ξαφνική καταιγίδα , οι βροντές και αστραπές ήταν η αιτία της διακοπής ρεύματος..ευτυχώς είμαστε μέσα προφυλαγμένοι από τη βροχή..
Ήρθε επιτέλους και η ώρα του επιθυμητού ντους και κάθαρσης και φρεσκοπλυμένες αλλά καθόλου ήρεμες κατεβήκαμε στο σαλόνι ανοίγοντας πηγαδάκια παραπόνων που αποδώσαμε με κάθε σωστό τρόπο στους υπεύθυνους… .
Εκτονωμένη, όπως είναι μια φωτιά που σβήνει κάτω από τόνους αφρό, κάθομαι και παρακολουθώ το χορό 3 κοριτσιών που κυριολεκτικά σείονται πάνω από 2 ώρες, οι γλουτοί, μηροί και κοιλιακοί σε ένα συνεχές γρήγορο ρυθμό … Τέτοιο θέαμα, τέτοιο κούνημα τέτοιο χορό ,αλλά και τέτοια κορμιά δεν είχα ξαναδεί και σίγουρα δεν είχαν ξαναδεί ούτε και οι κύριοι της δύσης του διπλανού τραπεζιού που τους έτρεχαν τα σάλια και αποφάσισαν να σβήσουν κάθε κάψα προσκαλώντας σε διαπραγματεύσεις, το νταβαντζη με το σήμα κατατεθέν του άσπρου κουστουμιού αλλά Τζον Τραβόλτα το μαύρο γυαλί και τη χρυσή καδένα να λαμπιρίζει στο λαιμό από το άνοιγμα του γυαλιστερού πουκαμίσου.. Η συμφωνία έκλεισε και 2 γκόμενες περνούν τη κύρια είσοδο συνοδευόμενες από τον τύπο και τις μπάζει στο ασανσέρ για τα πάνω διαμερίσματα των καθώς πρέπει κυρίων που ακολουθούν τρεχάτοι και γελαστοί.. Τρίβουν τα χέρια τους και φουσκώνουν σαν χάνοι αγνοώντας πως το AIDS μαστίζει, κυριαρχεί στη χώρα και το μόνο που θα κερδίσουν, πέρα από μια ωρίτσα ερωτικής απόλαυσης χωμένοι στους σφριγηλούς μηρούς, είναι η οροθετικότητα μιας αρρώστιας μάστιγας και που δυστυχώς θα μεταδώσουν στη σύντροφο, στη γυναίκα τους που αγνοεί τα παιχνίδια του ερωτύλου..
Η πορνεία λέει εδώ είναι ένα επάγγελμα επικερδές και κατέχει από τις πρώτες θέσεις προτίμησης…
-Εμ βέβαια με τέτοια φτώχια που υπάρχει, καταλαβαίνει κανείς τα κριτήρια και τις επιλογές μιας τέτοιας θέσης εργασίας..
Ώρα για ύπνο…. .αύριο μια άλλη μέρα.. ελπίζω με άλλα αυτοκίνητα, με καλύτερο καιρό, με ενδιαφέρουσα ξενάγηση..

 

[North66]

Το ταξίδι σου είναι ένα απ' αυτά που διαφημίζουν μεγάλα τουριστικά γραφεία των Αθηνών με κόστος μερικών χιλιάδων ευρώ ή ήταν μια πιο low-cost εκδοχή;

Δεν υπάρχουν κάποια στάνταρντ στα καταλύματα και στον τρόπο μεταφορών που ορίζονται απ' το πρακτορείο πριν την εκδρομή;

Sent from my iPod using Travel stories

 

[LULLU]

Το ταξίδι σου είναι ένα απ' αυτά που διαφημίζουν μεγάλα τουριστικά γραφεία των Αθηνών με κόστος μερικών χιλιάδων ευρώ ή ήταν μια πιο low-cost εκδοχή;

Δεν υπάρχουν κάποια στάνταρντ στα καταλύματα και στον τρόπο μεταφορών που ορίζονται απ' το πρακτορείο πριν την εκδρομή;

Sent from my iPod using Travel stories

.. εκεινη τη εποχη απο οτι θυμαμαι ειμασταν το πρωτο γκρουπ που πηγε εκει. Ηταν ακομη καιρος που ταξιδευα με το πρακτορειο του φίλου απο Θεσσαλονικη ..μετα ηλθε το ιντερνετ και με περισσοτερες συμφαιρουσες τιμες.. Ηταν ενα ταξιδι ακριβο γιατι δεν υπηρχαν υποδομες ακομη...φανταζομαι τωρα δεν θα κοστιζει και τοσο..

 

[LULLU]

Και πράγματι μετά από ένα πλούσιο πρωινό και άφθονο καφέ επιβιβαστήκαμε σε πούλμαν( που και αυτό ήταν παλιάς κοπής,) για να φτάσουμε στο μουσείο Afhemi.. Είναι ένα ιδιωτικό μουσείο σε μια φτωχική συνοικία, δηλ σχεδόν όλες φτωχικές είναι αλλά ετουτη εδώ παραείναι φτωχική.. Η μικροσκοπική και μισοσπασμένη σιδερόπορτα μας οδηγεί στο εσωτερικό του μουσείου που αποτελείται από ισόγειο και πρώτο όροφο. Μόλις τα μάτια μας συνήθισαν στο σκοτάδι μείναμε έκπληκτοι απο τη πληθώρα των παραδοσιακών κουστουμιών, των αντικείμενων, των αγαλμάτων, των πινάκων, αλλά και των μασκών που στόλιζαν τα ράφια και τις σκονισμένες προθήκες..Εγώ ως γνωστό ένα μεγάλο κόλλημα με τις μάσκες το έχω οπότε έμεινα να τις κοιτώ σαν χάνος..
Με έσυραν έξω σηκωτή και από εκεί ανηφορίσαμε σε ένα από τους 7 λόφους όπου υπάρχει το μοναστήρι των Βενεδικτίνων. Και τι άλλο δηλαδή θα υπάρχει σε μοναστήρι πέρα από τα δισκοπότηρα? Μα φυσικά καλά κρυμμένοι θησαυροί τάχαμου για τη διατήρηση και διάσωση των. Στο μουσείο λοιπόν του μοναστηριού υπάρχουν πανέμορφα εκθέματα, αγάλματα, όπλα, μάσκες είδη κεραμικής από όλη τη χώρα…
Ξαποστάσαμε για λίγο πάνω στο υγρό από βροχή χορτάρι και αφήσαμε τη ματιά μας να περιπλανηθεί στη πόλη που απλώνεται κάτω . Η εικόνα αξέχαστη, καμινάδες με μαύρο καπνό, σπίτια φτιαγμένα από ξύλο η από τούβλα με λαμαρινένιες σκεπές, χρωματισμένα με τις αποχρώσεις της ώχρας, κίτρινου πράσινου και κόκκινου…. .Κατηφορίσαμε αποφασισμένοι να επισκεφτούμε τη ελληνική παροικία που η εκκλησία δυστυχώς ήταν κλειστή.. Στο δρόμο σε μια στροφή σταματάμε απότομα γιατί παραλίγο να πέσουμε πάνω σε ένα αυτοκίνητο που έβγαινε από το γκαράζ.
Την ώρα που ετοιμάζαμε τη ψαλμωδία και τις χειρονομίες έπεσε το μάτι μας στη γαλανόλευκη που κυμάτιζε στη δίπλα πόρτα του κτηρίου..Ααααααα η πρεσβεία μας.. Σε ταχύτητα φωτός τα φάσκελα μετατράπηκαν σε χαιρετισμό και πανηγυρισμό . Οι διπλωματικοί άνοιξαν και μας υποδέχτηκαν στο εξώστη με τη καταπληκτική θέα . Εκτός από χυμό μας εφοδίασαν με πολύτιμες πληροφορίες που να πάμε και τι να προσέχουμε….
Δεν νοείται όμως ξενάγηση χωρίς παζάρι ..και γι αυτό εμείς αφιερώσαμε τον υπόλοιπο χρόνο μας στο centralAfricaart.. Ένας τεράστιος χώρος με εκατοντάδες μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο που πουλούσαν έργα λαϊκής τέχνης. Λόγω τέλους του ραμαζανιου που είναι γιορτή, τα περισσότερα ήταν κλειστά αλλά μέσα σε λίγη ώρα λες και σήμανε συναγερμός και οι καταστηματάρχες κατέφθαναν και άνοιγαν τα μαγαζιά τους..Παντού τα ίδια .. όπου πέσουν τουρίστες , ξεχνιούνται ωράρια, γιορτές και νόμοι… Εμείς σαν σκληροί και δύσκολοι ταξιδιώτες επωφεληθήκαμε της προηγηθείσης νηστείας τους και της γιορτινής χαράς και κάναμε πολύ σκληρά παζάρια και προς μεγάλη μας έκπληξη δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα. Φορτωμένες με τα ψώνια και κατάκοπες αποχωρήσαμε από το παζάρι αποχαιρετώντας τους προσωρινούς φίλους –ακόλουθους που δεν μας άφησαν ρούπι ενώ μας βομβάρδιζαν με ερωτήσεις για το Ζαγορακη και Νικοπολίδη … Έφτασε η χάρη μας έως εδώ χάρη ποδοσφαίρου… καλό είναι και έτσι… Τόση κούραση είχαμε που αναβάλαμε τη βραδινή έξοδο μας στο parallelbar..
- Βρε παιδί μου δεν μας κάθετε μια βραδινή αφρικάνικη έξοδο δεν! !
Το πρωί μας ενημερώνουν πως άλλα 286 χιλιόμετρα θα φάμε στη μούρη μέχρι να φτάσουμε στο Bafusan..Η διαδρομή μας οδηγεί σε μια χώρα με διαφορετικό πρόσωπο.. Είναι ολοφάνερος ο πλούτος που υπάρχει εδώ. Τα σπίτια κτισμένα με κανονικούς τοίχους και πορτοπαραθυρα, οι πόλεις με φαρδύς δρόμους, μαγαζιά, πλατείες και φανταχτερά παζάρια.
Οι φυτείες κακάο, μπανάνας και ανανά συμβάλουν στα έσοδα των κατοίκων..
Μεσημέρι και χωρίς απρόοπτα φτάσαμε στο παλάτι Βαντζούν που αποτελεί μοναδικό κτίσμα στη Αφρική. Αποτελείται από καλύβες φτιαγμένες από ψηλά καλάμια μπαμπού δεμένα περίτεχνα σε μια σκεπή τριγωνική ψάθινη και όλο αυτό το σύστημα στέκεται πάνω σε ξύλινες κολόνες που πάνω τους έχουν χαραχτεί και σκαλιστεί σχέδια βγαλμένα από τη τέχνη των Τικαρ.. Στα νεόκτιστα σπίτια η μόνη επιτρεπτή αρχιτεκτονική αλλαγή είναι η λαμαρινένια σκεπή …
Το μοναδικό αυτό παλάτι κατοικείται από τον βασιλιά Φον με τις πάμπολλες γυναίκες τους εκατοντάδες απογόνους , τους αυλικούς και σύμβουλους. Συνήθη πράγματα για τους γαλαζοαίματους… Λίγο παραέξω, δηλαδή βαθιά μέσα στο βάθος ζει η secretsociety κάτι σαν μασόνοι φαντάζομαι με ανάλογους ρόλους και καθήκοντα….
Οι κάτοικοι εδώ είναι Βamiluke αποτελούν το 10% του Καμερούν είναι εργατικοί πράγμα που δικαιολογεί τον πλούτο τους… Στο μουσείο της πόλης υπάρχουν ακόμη πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία της κουλτούρας τους, παρά τη κλοπή της προηγούμενης εβδομάδας..
Το ξενοδοχείο μας αρκετά έξω από τη πόλη στη περιοχή Kutiaba ακούει στο όνομα paradise και πράγματι το φέρει επάξια.. Τα δωμάτια του ισογείου περικλείουν μια εσωτερική αυλή με περιποιημένο κήπο . Η δροσιά και το ολόγιομο φεγγάρι με καθηλώνουν στη αναπαυτική καρέκλα και το ημερολόγιο συμπληρώνεται με σκέψεις και αναμνήσεις..
Η αυριανή μέρα μας πάει δυτικά , σε ένα άλλο παλάτι το Φουμπαν. Τούτο εδώ διαφέρει από τα άλλα αλλά η μοντέρνα ευρωπαϊκή αρχιτεκτονική του μας είναι γνωστή και οικία.
Ιδρύθηκε από το σουλτάνο Ιμπραήμ Χόγια και χρειάστηκε μόνο 4 χρόνια για να αποπερατωθεί.. Ο Χόγια δεν είχε το μαράζι να κατοικήσει σε παλάτι και να διατάζει μόνο, αλλά φρόντιζε και για τους κατοίκους. Έκτισε σχολεία σε κάθε πόλη της περιοχής του και εφήρμοσε ένα αλφάβητο δική του επινόησης. Αυτά τα έργα τον έκαναν ιδιαίτερα αγαπητό . Ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης( καμιά σχέση με τους δικούς μας κόπρους-προδότες) , εργατικός , δυναμικός και με πολλά προσόντα που εκτιμηθήκαν δεόντως από τις 1500 συζύγους… Ναι 1500! ,,και όλες ευχαριστημένες από τις αποδώσεις του!!!!! Ήμαρτον Θεέ μου!!.Μια sex machine!!!!!!!!
Στον επάνω όροφο ένα μουσείο γεμάτο με μάσκες, όπλα , παραδοσιακά κειμήλια και πίπες. Ο παράδεισος της μάσκας είναι εδώ. Μάσκες για κάθε τελετή, κάθε χορό, κάθε θυσία, κάθε γιορτή. Πολλές από αυτές με σκληρά χαρακτηριστικά έως τρομακτικά, αλλά και άσχημες, παριστούν γεγονότα της ζωής των κατοίκων.
Φύγαμε πάλι νότια για Bameda Δεκαπέντε χιλιόμετρα πριν τη πόλη δεσπόζει ένα άλλο παλάτι, ενός άλλου φον της φυλής Bamon αυτή τη φορά .Αυτό το παλάτι αποτελείται από μικρά κτίσματα μέσα σε αυλές που ενώνονται μεταξύ τους με μικρά δρομάκια..Στη μεγαλύτερη αυλή και μπρος από τον ιερό τους χώρο μας περιμένει μια εντυπωσιακή χορευτική ατραξιόν. Οι χορευτές πάνω σε ξυλοπόδαρα ντυμένοι με μάσκες και μανδύες επιδίδονται σε ένα δυναμικό πολύωρο χορό. Οι χορευτές είναι λέει όλοι πρίγκιπες μιας και ο Φον έχει 100 απογόνους από τις 30 γυναίκες του ..Η πανέμορφη μαύρη ξεναγός μας είναι μια από τις 30 μας δηλώνει πως δεν νιώθει ζήλεια που μοιράζεται τον 47 χρόνο Φον με άλλες 29 γυναίκες…
Οι Bamon στο παρελθόν εκτός απο ανθρωποθυσίες εκτελούσαν με φρικτό τους κατάδικους, κόβοντας τους κομματάκια –κομματάκια και αναγκάζοντας τους να πιουν το αίμα τους..Απο εδώ θα βγήκε μάλλον το ‘’θα σου ταΐσω τη καρδιά σου ..’’των μαφιόζικων έργων και όχι μόνο..
-Ε πόσο παλιά δηλαδή γίνονταν οι ανθρωποθυσίες? Ρωτώ
- Η τελευταία χρονολογείται από τον περασμένο αιώνα..
-Ωραία νεκρά έθιμα για την ώρα..

 

[xenos]

Ειναι δυνατον να ειχε 1500 γυναικες???????
Που μενανε? πως τις ταιζε? κλπ..κλπ
Απιστευτο μου φαινεται.

LULLU εμαθες τιποτα περισσοτερες λεπτομεριες γι`αυτο το θεμα.?

 

[XRISTOS71]

Ειναι δυνατον να ειχε 1500 γυναικες???????
Που μενανε? πως τις ταιζε? κλπ..κλπ
Απιστευτο μου φαινεται.

LULLU εμαθες τιποτα περισσοτερες λεπτομεριες γι`αυτο το θεμα.?

Εδω και οι 1500 δήλωναν "ευχαριστημένες " και εσυ ρωτάς τι έτρωγαν και που έμεναν ;;;;
Ο τύπος ηταν ο απόλυτος άνδρας !!!!!!

 

[LULLU]

Η επόμενη μέρα θα είναι του μαρτυρίου και μάλιστα του αργού!!!!!!! 500 χιλιόμετρα θα φάμε μέχρι να φτάσουμε στο Limbe… Πώς να εμπεδώσεις, να συμφιλιωθείς με το γεγονός, πως θα είσαι σε ένα αυτοκίνητο με συνεχές ντάκα-ντούκου για πάνω από 13 ώρες? 13 ώρες στη καλύτερη των περιπτώσεων δηλαδή…
-Γαμωτο κατακλίσεις θα κάνει ο πισινός μας σήμερα..!
Η διαδρομή και οι συνθήκες ίδιες… ζέστη, χώματα, σκόνη, ιδρώτας κούραση , μουρμούρα και παράπονα… συνδυασμός που σκοτώνει .. Καμιά ομορφιά του τοπίου δεν αντισταθμίζει τη στενότητα της ψυχής, δεν κάμπτει τη σκληρότητα της σκέψης …ας είναι..

Μια δεκαπεντάλεπτη στάση μετά από 8 ώρες δρόμου, σε ένα μπαρ με ωραίο κήπο, αλλά φαγητό..τζίφος…!!!!!!!!!!!!! δεν εχει!!!
-ΔΕΝ !!!!!!!!!!
-ΔΕΝ????????????/
..Μωρέ έτσι όπως πάμε από τη πείνα θα φάμε ο ένας τον άλλο και θα είμαστε οι πρώτοι λευκοί κανίβαλοι του αιώνα…..
Είχε σουρουπώσει ‘όταν φτάσαμε επιτέλους Limbe και ο ήχος των κυμάτων και η δροσιά κάπως καταλάγιασαν τα πνεύματα… όχι όλα όμως..
Στη θέα του παλιού ξενοδοχείου που μα τον κύριο έχει να ανακαινιστεί από τότε που κτίστηκε, στη υπόνοια παρουσίας έστω και μια κατσαρίδας η Λένα κάτασπρη και κάθιδρη σωριάστηκε…. Η αλήθεια και πολύ άντεξε..κουβαλάει μέσα της και το πρόσφατο χαμό της μάνας της γεγονός που τη φρενάρει στο να αποδεχτεί και πράγματα και καταστάσεις.. ..
Στρωθήκαμε στο κήπο του Atlantic ocean και Μiramare Victoria που είναι χτισμένο πάνω στα βράχια, αλλά ξεχάστηκε εκεί και απο εκεί θα καταρρεύσει μια μέρα ,αγναντεύοντας τον μαύρο αγριεμένο ατλαντικό ελπίζοντας πως δεν θα είναι σήμερα αυτή η μέρα…
Η πόλη αποτελεί ένα από τα 4 λιμάνια της χώρας είναι χτισμένη σε ένα πολύ όμορφο κόλπο με φόντο το τέλος της μαύρης οροσειράς του Καμερούν..Οι μαύρες αμμουδιές κάνουν το Kribi που βρίσκεται νότια αλλά αρκετά μακριά και Limbe τουριστικά θέρετρα.. Η πόλη εκτός από το εμπορικό λιμάνι, όπου διακινούνται τα προϊόντα μεταξύ Καμερούν μέσω Ντουάλας που είναι η οικονομική πρωτεύουσα της χώρας και Τσαντ, διαθέτει ένα υπέροχο βοτανικό κήπο και ένα κέντρο άγριας ζωής..( Wildlife Center)…..
Το ρίξαμε στη μπυροκρεπαλη απόψε, άλλοι για να ξεχάσουν και ορισμένοι έχουμε πολλά, άλλοι για να τιμήσουν τη αρχή του γυρισμού …Από σήμερα, από απόψε η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει…
..Το Kribi μας είχε προταθεί και από τους Έλληνες της πρεσβείας σαν προορισμός, αλλά και μόνο που βλέπω αυτά τα θολά νερά εδώ στο Limbe, κάθε σκέψη η επιθυμία μπάνιου απομακρύνεται… πόσο δηλαδή πιο καθαρά .διάφανα νερά μπορεί να υπάρχουν στις παραλίες του Kribi?
Μια επίσκεψη θα μας πείσει… .
Η επίσκεψη μας στο Kribi πρέπει να διακοπεί από μια σύντομη επίσκεψη στη Ντουάλα που έτσι και αλλιώς είναι στο δρόμο μας … Η βροχή δεν μας αποθάρρυνε από τα αναζητήσουμε το ζαχαροπλαστείο Delise, ιδιοκτησίας ενός Έλληνα συγγενή της φίλης Όλγας και συνταξιδιώτισσας.. … Σκούροι τοίχοι, μαύρες-γκρι πολυθρόνες και τραπέζια εν σειρά και κολώνες με γυαλιστερά τζαμακια…. Μπουκάρουμε και μαρμαρώνουμε… Μωρέ που είμαστε ? σε μπουάτ στη Πλάκα? Ουδείς μαύρος θαμώνας..μόνοι λευκοί και μάλιστα μόνο ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!!!! Το μόνο μαύρο στοιχείο ήταν οι σερβιτόροι που και αυτοί μιλούσαν ελληνικά…
Στρογγυλοκαθίσαμε ..ήρθαν παγωτά, γλυκά, σιροπιαστά , σοκολατίνες και καφέδες!!!!!! Πάσχα τη κάναμε εμείς πρωί –πρωί..Ξάφνου μια αδύνατη ξανθιά κοπελίτσα βγαίνει από το εργαστήριο και με ρωτα..
- Μα δεν είστε η κ …Μ..
- Ναι λέω εγώ….
- Με έχετε χειρουργήσει πριν χρόνια!
- Φλας μπακ στο σκληρό και θυμάμαι πράγματι τη κοπέλα, η οποία τώρα είναι εδώ αφού αρραβωνιάστηκε το ανιψιό του ιδιοκτήτη , ο οποίος μάζεψε όλη τη οικογένεια στη επιχείρηση του για δουλειά..
- ΑΑΑΑΑΑΑΧ η αγάπη που μπορεί να σε στείλει…. Αλλά μάλλον δεν κράτησε πολύ η δεν ήταν και τόσο δυνατή αυτή η αγάπη, γιατί τη ξανασυνάντησα μετά από 2 χρόνια στα Χανιά υπάλληλο σε ταξιδιωτικό γραφείο..
Πόσο μικρός ο κόσμος τελικά ….
Φορτωμένες με αρτοσκευάσματα και γλυκίσματα αναχωρήσαμε για Kribi..O δρόμος επικίνδυνος λόγω βροχής , στενός και απότομος. Αντικρίσαμε τη πόλη στις 4.30 το απόγευμα κατευθυνθήκαμε στο συστημένο Jolly που είναι λέει πολύ καλό.. Προφανώς η βρώμα είναι ατού που σε κατατάσσει στο τοπ… Δεν ξετρελαθήκαμε αλήθεια είναι ούτε με τις παραλίες και τις αμμουδιές που είναι τίγκα στο κοκοφοίνικα αλλά χωρίς ενδιαφέρον.. Κατά μήκος της ας τη πούμε παραλιακή λεωφόρο, είναι σκορπισμένες οι επιβλητικές βίλες των πλουσίων από τη μια μεριά και από την άλλη είναι τα μαγαζάκια με ντόπια προϊόντα και πολλά μα πολλά σκουπίδια…..
Το πρωί με βρίσκει να χαζεύω τους ψαράδες που τραβούν έξω τα δίχτυα..Άδεια δίχτυα, άδειο στομάχι και ετοιμάζονται να τα ξαναρίξουν τραγουδώντας και ξορκίζοντας τα κακά πνεύματα..
Στο ποτάμι Limbe μας περιμένουν οι πιρόγες .. θα επισκεφτούμε ένα χωριό πυγμαίων. Η διαδρομή μου θύμισε έντονα τον Orinoco , ίδια περίπου βλάστηση, ίδιο χρώμα νερού και ο ήλιος ντάλα να με τσουρουφλίζει….
Το χωριό μέσα στο δάσος αποτελείται από τετράγωνες καλύβες από πυλό και ξύλο και οι κάτοικοι αρχίζουν τους παραδοσιακούς χορούς ..Κάποιος το έστησε όλο αυτό με το αζημίωτο φυσικά . Οι πυγμαίοι του ποταμού τρέφονται με ψάρια και το ψάρεμα είναι το κυρίως επάγγελμα τους είναι επίσης το ίδιο άσχημοι με τους πυγμαίους Baka του Lobeke.
Γυρίσαμε στους καταρράκτες..
Το νερό που πέφτει στη λίμνη από πολύ ψηλά σχηματίζει ένα αφρό καφέ που επιπλέει μέχρι να φτάσει στη θάλασσα.. Ήταν τόση η ζέστη μας που τολμήσαμε να βουτήξουμε στα μαύρα εκείνα νερά .Δροσιστήκαμε αλλά πεινάσαμε κιόλας.
Στη όχθη κάτω από δένδρα υπάρχει μια ψαροταβέρνα που αναλαμβάνει το δύσκολο έργο της σίτισης μας..Το ρίξαμε στις γαρίδες … και στις μπύρες μέχρι τελικής πτώσης..σωστός πόλεμος…..
Το υπόλοιπο της μέρας κυλά ανάμεσα στη θάλασσα και στα ψώνια και το βράδυ μας βρίσκει να ασχολούμαστε με τις αποσκευές και τη αυριανή αναχώρηση μας .
Το φεγγάρι ανάμεσα στου φοίνικες δίνει στο τοπίο το μοναδικό ρομαντικό τροπικό ύφος σαν τελευταία εικόνα ενός δύσκολου ταξιδιού…
Ε.Μ

 

[LULLU]

..τα παλατια,
οι μασκες
ο χορος και οι βασιλισσες

 

[elenara88]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες της Αφρικής.