Ινδία Στη γη με τα ψηλά περάσματα ανθίζουν βερυκοκιές (Ladakh)

[babaduma]

1. The pre-game show

Πράξη 1η: Θεσσαλονίκη, Δευτέρα 11 Ιουλίου, 2016

Προχωρημένο απόγευμα στο πατρικό μου σπίτι, η συζήτηση χαλαρή με τον πατέρα μου, για θέματα ελαφρά, καλοκαιρινά, τις διακοπές μας που ξεκινούν σε μια βδομάδα και το ταξίδι μας με την Ε. στην Ινδία, το πρώτο για εκείνην στην υπο-ήπειρο, το τέταρτο για μένα - μετά από 19 ολόκληρα χρόνια!

- "Μπιπ" - ο ήχος στο κινητό μου, χαρακτηριστικός για τη λήψη μηνύματος. Δεν του δίνω σημασία, "κάποιο διαφημιστικό είναι πάλι" - σκέφτομαι και συνεχίζω την κουβέντα με τον πατέρα μου, χωρίς ούτε κάν να στρέψω το βλέμμα μου προς το κινητό.

- "Μπιπ" - ξανά. "Ρε, όρεξη που την έχουν βραδυάτικα" - λέω μέσα μου κι εξακολουθώ να το αγνοώ επιδεικτικά. Όχι όμως κι ο πατέρας μου:

- "Τι είναι;" με ρωτάει.

- "Κάποιο διαφημιστικό ... μάλλον"

- "Δεν θα το δεις;"

- "Θα το δω όταν θα πάω σπίτι"

- "Μπιπ" - τρίτη φορά.

- "Ρε, λύσσα κακιά.Τι θέλουν, τέλος πάντων;"

Ανοίγω το κινητό και βλέπω τα μηνύματα. Ήταν από την Ε. "Πού είσαι;" το πρώτο. "ΤΕΛΕΙΑ!!!!!!!" το δεύτερο. Το τρίτο είχε ένα λινκ. Ανοίγω το λινκ και παθαίνω σοκ! "Όχι Θεέ μου! Όχι πάλι. Όχι για τέταρτη φορά!" - σκέφτομαι και βάζω μηχανικά το κινητό στην τσέπη μου.

- "Συμβαίνει τίποτα;" ο πατέρας μου.

- "Μπα, όχι, η Ε. θέλει να πάρω κάτι απ'το supermarket πριν κλείσει. Πρέπει να φύγω, να προλάβω. Καληνύχτα..."

Βάζω μπρος τ'αμάξι και φεύγω σφαίρα για το σπίτι. Ευτυχώς δεν είναι μακρυά...

 

[LULLU]

απανατα κτυπηματα..καλως ηλθες και εσυ να μας αποτελειωσεις....

 

[babaduma]

Πράξη 2η: Θεσσαλονίκη, Δευτέρα 11 - Τρίτη 12 Ιουλίου, 2016

Η είδηση έτρεχε στο ticker στο κανάλι ενημέρωσης της κρατικής τηλεόρασης όταν έφτασα στο σπίτι αλλά η ζωντανή αναφορά σ'αυτήν είχε παρέλθει. Αναζήτησα πληροφόρηση στο internet. Το λινκ που μου είχε στείλει η Ε. έγραφε αυτά:

Νέα εστία έντασης το Κασμίρ: 23 νεκροί διαδηλωτές, φωτιές και συγκρούσεις
Η περιοχή που έχει προκαλέσει δύο πολέμους ανάμεσα σε κράτη με πυρηνικά φλέγεται και πάλι
(Πηγή: www.lifo.gr) 11.7.2016 | 15:34

«Βράζει» από οργή και διαδηλώσεις και πάλι η αμφισβητούμενη περιοχή του Κασμίρ στην Ινδία, μετά το θάνατο τουλάχιστον 23 αμάχων και τον τραυματισμό δεκάδων από πυρά των ινδικών ενόπλων δυνάμεων. ​

Κυριότερη αιτία της αντίδρασης είναι όμως η δολοφονία ενός δημοφιλούς διοικητή των ανταρτών, του 22χρονου Burhan Muzaffar Wani. Χιλιάδες κόσμου βγαίνουν στους δρόμους για να θρηνήσουν τη δολοφονία αυτή και η κατάσταση φαίνεται ότι είναι πλέον εύκολο να ξεφύγει από τον έλεγχο. Σύμφωνα με την ινδική αστυνομία, παρά την απαγόρευση κυκλοφορίας που έχει επιβληθεί, οι άνθρωποι συνεχίζουν να βγαίνουν στους δρόμους, ενώ αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα έχουν δεχθεί επιθέσεις, και ένας αστυνομικός έχασε τη ζωή του όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε ωθήθηκε προς το ποτάμι Jehlum. Στα νοσοκομεία έχουν αναβληθεί οι προγραμματισμένες εγχειρήσεις ώστε να προσφερθεί περίθαλψη στους τραυματίες από τις μάχες στους δρόμους. Έξι από τους τραυματίες, που είναι χτυπημένοι από σφαίρες νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.

Ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας δήλωσε στο Αλ Τζαζίρα ότι μετά το θάνατο των 23 αμάχων και του Wani φαίνεται να χάνεται ο έλεγχος. "Το νότιο Κασμίρ είναι εντελώς έξω από τον έλεγχό μας και τώρα και στο βόρειο η κατάσταση είναι τόσο τεταμένη που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τι θα συμβεί την Δευτέρα." Το Σάββατο, χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν την κηδεία του Wani, καθιστώντας την τη μεγαλύτερη σε συμμετοχή κηδεία στο Κασμίρ κατά τις δύο τελευταίες δεκαετίες. ​

Η πολιτειακή κυβέρνηση εξέφρασε θλίψη για τις δολοφονίες πολιτών και υποσχέθηκε να ερευνήσει την υπόθεση. Το Κασμίρ είναι μια αμφισβητούμενη περιοχή μεταξύ της Ινδίας και του Πακιστάν και έχει γίνει αιτία για τις δυο από τις τρεις πολεμικές συρράξεις μεταξύ των δύο εξοπλισμένων με πυρηνικά χωρών. ​

Τα ευρωπαϊκά και αμερικάνικα ειδησεογραφικά σάιτ δεν έγραφαν πολλά περισσότερα. Όχι όμως και τα ινδικά. Εκεί υπήρχαν αναλυτικά ρεπορτάζ για τις εξελίξεις σε όλες τις περιοχές, συνεντεύξεις πολιτικών και στρατιωτικών και απόψεις που εξέφραζαν τις θέσεις και των δύο πλευρών. Όλ' αυτά, συνεπικουρούμενα από φωτογραφίες και βίντεο, ένα πράγμα καθιστούσαν φανερό: Η κατάσταση ήταν μη ελεγχόμενη και το μέλλον παντελώς αβέβαιο. Αυτό, βέβαια, το λέω τώρα. Γιατί τότε, ούτε ήθελα να το δω, ούτε να το παραδεχτώ. Γιατί τα σημάδια υπήρχαν...

Δυο βδομάδες περίπου πριν, έλαβα email από το "καραβόσπιτο" στη λίμνη Dal στη Σριναγκάρ που είχα κλείσει για τη διαμονή μας. Ένα μήνα πριν την αναμενόμενη άφιξή μας στην περιοχή, με ρωτούσαν αν η κράτησή μας ισχύει και αν θα πάμε. Περίεργο, πρώτη φορά στα τόσα ταξίδια που έκανα, από κάποιο ξενοδοχείο ζητούσαν τέτοιου είδους επιβεβαίωση. Εκείνοι κάτι παραπάνω ήξεραν και ρωτούσαν, φυσικά, αλλά εμείς, πού να ξέρουμε; Τους ρώτησα γιατί ζητάνε κάτι τέτοιο κι εκείνοι απάντησαν ότι πολύς κόσμος κάνει κρατήσεις και μετά ακυρώνει. Λογικό ακούστηκε κι επιβεβαίωσα την κράτηση.

Τώρα η καταιγίδα είχε φτάσει. Απλά ήλπιζα ότι θα ξεφούσκωνε γρήγορα, ότι δε θα χρειαζόταν ν'αλλάξουμε κάτι στο πρόγραμμα που με τόσο κόπο και χρόνο καταφέραμε να χτίσουμε. Ωστόσο, κάτι έπρεπε να κάνουμε. Ευτυχώς υπήρχε η Lynne.

Lynne Welch
http://www.ladakhtravelco.com/our-team.html
www.facebook.com/ladakhtravelco
(+91) 946 946 3106 (English / WhatsApp)
(+91) 941 939 3492 (Hindi)

Η Lynne ήταν "ο άνθρωπός μας" στο Ladakh. Ήταν αυτή που με τις γνώσεις της και τις συμβουλές της μας βοήθησε ώστε το αρχικό μας πρόγραμμα να γίνει πιο λειτουργικό και πραγματοποιήσιμο. Έχοντας άγνοια των τοπικών εδαφολογικών ιδιαιτεροτήτων αλλά και των τρεχουσών συνθηκών και της κατάστασης του οδικού δικτύου, είχα χαράξει κάποιες διαδρομές που απλά δεν μπορούσαν να υλοποιηθούν, είτε μέσα στα σχεδιασμένα χρονικά πλαίσια είτε καθόλου. Επίσης, μετά από υπόδειξή της, προστέθηκαν προορισμοί και δραστηριότητες που απογείωσαν την εμπειρία.

Κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού του προγράμματος είχα στείλει δεκάδες email σε τοπικά ταξιδιωτικά γραφεία προκειμένου να έχω μια εκτίμηση του βαθμού και του τρόπου υλοποίησής του καθώς και του κόστους του. Ένα (γνωστό) γραφείο με έδρα το Δελχί, που "ειδικεύονταν" στο Λαντάκ μας έδωσε προσφορά που το κατ'άτομο κόστος για τις 12 μέρες σε Κασμίρ - Λαντάκ ήταν ίσο με όσο μας κόστισε όλο το ταξίδι συνολικά - 2 άτομα, 24 μέρες!

Από τα γραφεία του Leh, απάντησαν τρία. Τα δύο πρώτα, σαφώς πιο "λογικά" απ'αυτό του Δελχί, με κάποιες αλλαγές στα καταλύματα (δικές τους προτάσεις αντί των δικών μας επιλογών) και κόστος που έφτανε το διπλάσιο των δικών μου εκτιμήσεων. Και το τρίτο ήταν της Lynne. Το σάιτ της καλαίσθητο, χωρίς περιττές γιρλάντες και στολίδια, με ουσιαστική πληροφόρηση και το κυριότερο: Άμεση ανταπόκριση, "down-to-earth" προσέγγιση, κατανόηση των "Δυτικών" αναγκών, σωστή οργάνωση και - φυσικά - τέλεια γνώση της Αγγλικής γλώσσας (αυτό έλειπε, Αυστραλέζα είναι η κοπέλα! ). Και το κόστος; Περίπου 10-15% περισσότερο απ' όσο υπολόγιζα ότι θα μου κόστιζε εάν τα έκανα όλα μόνος μου - κάτι που ήταν αδύνατο, καθόσον για να κινηθούμε σε κάποιες περιοχές έπρεπε να έχουμε ειδικές άδειες που θα μας εμφάνιζαν ως μέλη οργανωμένου γκρουπ και με συνοδεία οδηγού/ξεναγού κάποιου γραφείου. Η κοπέλλα είχε πέσει απ'τον ουρανό μπροστά μας κι από τη στιγμή που έκλεισε το deal ήταν πάντα εκεί για ό,τι θέλαμε ή έπρεπε να γίνει.

Αφού, λοιπόν, διάβασα ό,τι υπήρχε στο διαδίκτυο, έστειλα ένα email στη Lynne ζητώντας την εκτίμησή της για την κατάσταση και τις σκέψεις της για το τι θα έπρεπε να κάνουμε. Σε λίγες ώρες ήρθε η απάντησή της:

"Παρακολουθώ στενά την κατάσταση και νομίζω ότι - αν ήμουν εγώ - θα περίμενα και δεν θα έκανα καμμία αλλαγή στα ταξιδιωτικά μου σχέδια. Απ'ό,τι λέει ο κόσμος (συμπεριλαμβανομένου του θείου του άνδρα μου που είναι υψηλόβαθμος αξιωματικός της Αστυνομίας στη Σριναγκάρ) εκτιμώ ότι η κατάσταση θα καταλαγιάσει τις επόμενες λίγες μέρες και παρ'όλο που τα πράγματα δεν είναι καλά, πιστεύω ότι μέχρι να έλθει η μέρα που θα φτάσετε στο Κασμίρ (σ.σ. 29 Ιουλίου) όλα θα έχουν γίνει φυσιολογικά.

Είχα 4 γκρουπ που έφτασαν στο Leh από τη Srinagar τις τελευταίες 5 μέρες. Τα 3 ήλθαν οδικώς από τη συνήθη διαδρομή (σ.σ. Srinagar - Kargil - Leh) αλλά έπρεπε ν'αναχωρήσουν στις 2:30 το πρωί για ν'αποφύγουν τον όποιο κίνδυνο... και χάσανε όλες τις προ-σχεδιασμένες ξεναγήσεις στη Σριναγκάρ λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας.

Ένας μεμονωμένος ταξιδιώτης σχεδίαζε να κάνει τη διαδρομή από τη Σριναγκάρ στο Λε με ποδήλατο (!) και τον συμβούλεψα ν'αλλάξει το σχέδιό του εντελώς (προφανώς, για έναν μοναχικό ποδηλάτη οι κίνδυνοι είναι πολύ μεγαλύτεροι), πράγμα που έκανε και πέταξε πίσω στο Δελχί κι από κει πήρε άλλη πτήση για το Λε.

Θα συνεχίσουμε να ελέγχουμε την κατάσταση και δεν θα θέσουμε κανένα σε κίνδυνο. Θα διατηρήσουμε την επαφή και αν χρειαστεί θα σε ειδοποιήσω. Προς το παρόν, ας περιμένουμε μια βδομάδα ακόμη πριν πάρουμε βιαστικές αποφάσεις."

Τάδε έφη Lynne και ενώ η πρώτη και η τέταρτη παράγραφος του μηνύματός της ήταν σχετικά καθησυχαστικές, η δεύτερη και η τρίτη προέβαλαν μια προοπτική - σε περίπτωση που η κατάσταση παρέμενε ίδια ή χειροτέρευε - που καθόλου δεν μας άρεσε και μας κρατούσε σε εγρήγορση. Τι να το κάνω να πετάξω απ'το Δελχί στη Σριναγκάρ κι από κει οδικώς για Kargil και στη συνέχεια για Leh, αν δεν μπορώ να τριγυρίσω στην πόλη, να κάνω βαρκάδα, να επισκεφτώ τους κήπους και να μην περάσω από το περίφημο Zozi La για το οποίο τόσα μου είχε πει ο Alexandros_T από την πρόσφατη (2014, νομίζω) εμπειρία του εκεί και άλλα τόσα και περισσότερα είχα διαβάσει και δει και ο ίδιος στο διαδίκτυο; Και με μια κατάσταση τεταμένη, με βόμβες να σκάνε εδώ κι εκεί, ποιός σηκώνεται στις 2:30 το πρωί για να κάνει νύχτα μια διαδρομή που τη μέρα είναι δύσκολη - άσε που δεν πρόκειται να δει και τίποτα, κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που την κάνει;

"Στην τσίτα" λοιπόν τις επόμενες μέρες μέχρι την Παρασκευή, 15 Ιουλίου, που θα πετούσαμε για Αθήνα, με διαδικτυακή παρακολούθηση εκ του σύνεγγυς της κατάστασης, με τις εστίες αναταραχής να πολλαπλασιάζονται, τους νεκρούς και τραυματίες ν'αυξάνονται καθημερινά, η απαγόρευση κυκλοφορίας να επεκτείνεται σταδιακά σε περισσότερες πόλεις της περιοχής, να μην υπάρχουν νεώτερα από τη Lynne, και με τη σκέψη ότι ίσως θα έπρεπε ν' αρχίσω να εξετάζω εναλλακτικά σενάρια για την περίπτωση που τα πράγματα γίνονταν χειρότερα να ωριμάζει σιγά σιγά στο μυαλό μου. Πόσο χειρότερα;

"Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια.
ο Θεός ξεκαρδίζεται στα γέλια! "

​

 

[babaduma]

Πράξη 3η: Αθήνα, Παρασκευή 15 - Σάββατο 16 Ιουλίου, 2016

Στην Αθήνα, 3 μέρες πριν την αναχώρηση. Τελευταίες ετοιμασίες για το πακετάρισμα. Μην ξεχάσουμε τα "sorojchi pills" για το υψόμετρο. Ας είναι καλά ο ThanasisU2 που τ'αγόρασε όταν πήγε στο Περού και μας τα έστειλε ταχυδρομικώς από την Πολωνία.

Στο "μέτωπο" η κατάσταση επιδεινώνεται. Οι νεκροί έχουν φτάσει τους 42, οι τραυματίες έχουν ξεπεράσει τους 3000, η απαγόρευση κυκλοφορίας μετράει ήδη μια βδομάδα, η κυβέρνηση έχει "ρίξει" όλες τις ιδιωτικές εταιρείες κινητής τηλεφωνίας, 2000 επιπλέον στρατιώτες έχουν μεταφερθεί στην περιοχή για ενίσχυση των εκεί δυνάμεων, η κυκλοφορία των τοπικών εφημερίδων απαγορεύτηκε από το Σάββατο, οι μουσουλμάνοι (υποδαυλιζόμενοι από τους ομόθρησκούς τους γείτονες) κλείνουν επ' αόριστον τα μαγαζιά τους , κηρύσσουν απεργία διαρκείας και οργανώνουν συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας και αξιωματούχοι των κυβερνήσεων της Ινδίας και Πακιστάν ανταλλάσσουν κατηγορίες για το ποιός έχει την ευθύνη της εξέγερσης.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...
http://allindiannewspapers.com/greaterkashmir/

Στο μεταξύ, η απάντηση που πήραμε στο email που έστειλα στο New Jacquline Heritage Houseboats που θα μας φιλοξενούσε στη Σριναγκάρ δε μας διαφώτισε καθόλου ως προς την πληροφόρηση από πρώτο χέρι. Το μόνο "θετικό" η διαβεβαίωση από τις (ιδιωτικές) αεροπορικές εταιρείες ότι, λόγω της κατάστασης, εάν θέλουμε μπορούμε - όποτε θέλουμε, ακόμη και δύο ώρες πριν την πτήση - να ακυρώσουμε τα εισιτήρια και να πάρουμε πίσω τα χρήματά μας. Μόνη εξαίρεση η (κρατική) Air India της οποίας οι εκπρόσωποι αποφεύγουν ν'απαντήσουν συγκεκριμένα (είτε στο τηλέφωνο, είτε στο chat, είτε στο email) και παραπέμπουν στους γενικούς όρους της κράτησης.

Κι εκεί που λέμε "ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, ας φτιάξουμε κανένα μεζέ, να πιούμε καμμιά μπύρα, να δούμε και καμμιά ινδική ταινία, να μπαίνουμε στο κλίμα σιγά σιγά" κι ανοίγουμε την τηλεόραση:

Πραξικόπημα στην Τουρκία!

Ήρθε κι έδεσε! (τελικά δεν έδεσε, γιαλαντζί ήταν και φάνηκε γρήγορα, αλλ' αυτό είναι άλλη ιστορία...) Κοιτάμε αποσβολωμένοι τα όσα διαδραματίζονται στην TV κι αναρωτιόμαστε τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί μέχρι να φύγουμε; Σεισμός; Τσουνάμι; Πυρηνική βόμβα; Ο Θεός μας κάνει χοντρή πλάκα!

Τους μεζέδες - πάντως - τους φάγαμε και τις μπύρες τις ήπιαμε. Μην πάμε και νηστικοί!

... όπως ήπιαμε και τις μπύρες το επόμενο βράδυ στην τραβελστορίτικη συνάντηση που "συγκάλεσα" προκειμένου να δω παλιούς και νέους φίλους και πολύ το διασκεδάσαμε όλοι, ακόμη κι ο Alexandros_T ήλθε παρ'όλο το συνάχι του. Το σχολιάσαμε το ταξίδι, φυσικά, η Ισαβέλλα "όλα καλά θα πάνε, θα ηρεμήσουν τα πράγματα", ο Αλέξανδρος "Στη Σριναγκάρ μόνο αν γίνει Παγκόσμιος Πόλεμος μην πας", "Βαλτός είσ' εσύ;" η Ε., "κράτα σημειώσεις γιατί θα τις χρειαστώ" ο Γκτσου... και κάπως έτσι, η "σεμνή" τελετή έλαβε τέλος αργά, πολύ αργά το βράδυ, μετά πολλών ματσαμουτσακίων...

'Ενα email στη Lynne πρόλαβα να στείλω το Σάββατο το βράδυ πριν πέσουμε για ύπνο, ελπίζοντας να έχω απάντηση με νεώτερα πριν φύγουμε ή - έστω - όταν θα φτάναμε στο Δελχί, την Τρίτη το πρωί...

... κάτι που δεν έγινε μέχρι τη Δευτέρα το βράδυ που μας βρήκε στο Βενιζέλειο κοσμοδρόμιο, έτοιμους να πάρουμε την "QATAR-αμένη" πτήση για Δελχί, μέσω Ντόχα, εισιτήρια κλεισμένα από το Γενάρη, στα 350 ευρούλια έκαστο (!) χάρη στην προσφορά της εταιρίας, σε συνδυασμό με την εκπληκτική έκπτωση του 30% που μας χάρισε η συνεργασία του Petas.gr με το Travelstories.gr (όλος ο κόσμος ταξίδεψε χάρη σ'εκείνη την προσφορά! ) και με αναπτερωμένο ηθικό καθόσον:

Mother India, here we come!

 

[LULLU]

Τελευταίες ετοιμασίες για το πακετάρισμα. Μην ξεχάσουμε τα "sorojchi pills" για το υψόμετρο. Ας είναι καλά ο ThanasisU2 που τ'αγόρασε όταν πήγε στο Περού και μας τα έστειλε ταχυδρομικώς από την Πολωνία.

.. η acetazolamide η θεραπεια αγοραζεται απο τα φαρμακεια και δεν ειναι παραφαρμακο...
Χρονια πριν το 1999 βρεθηκα και εγω σε τετοια κατασταση και στο Κασμιρ.. δεν πηγα στο Λαντακ αλλα στο Κασμιρ συνεχως αστυνομια, στρατιωτες , σε ενα μπολκ μια αστυνομικινα δεν με αφησε να περασω σε ενα μνημειο γιατι βρηκε πανω μου muscoril χαπια για μια οσφυαλγια που ειχα...................

 

[babaduma]

.. η acetazolamide η θεραπεια αγοραζεται απο τα φαρμακεια και δεν ειναι παραφαρμακο...

Η acetazolamide είναι το βασικό συστατικό του DIAMOX που είναι το ευρέως διαδεδομένο φάρμακο για τη νόσο του υψομέτρου:

(βλ. Wikipedia: The drug acetazolamide (trade name Diamox) may help some people making a rapid ascent to sleeping altitude above 2,700 metres (9,000 ft), and it may also be effective if started early in the course of AMS. Acetazolamide can be taken before symptoms appear as a preventive measure at a dose of 125 mg twice daily. The Everest Base Camp Medical Centre cautions against its routine use as a substitute for a reasonable ascent schedule, except where rapid ascent is forced by flying into high altitude locations or due to terrain considerations. The Centre suggests a dosage of 125 mg twice daily for prophylaxis, starting from 24 hours before ascending until a few days at the highest altitude or on descending; with 250 mg twice daily recommended for treatment of AMS. The Centers for Disease Control and Prevention (CDC) suggest the same dose for prevention of 125 mg acetazolamide every 12 hours. Acetazolamide, a mild diuretic, works by stimulating the kidneys to secrete more bicarbonate in the urine, thereby acidifying the blood. This change in pH stimulates the respiratory center to increase the depth and frequency of respiration, thus speeding the natural acclimatization process. An undesirable side-effect of acetazolamide is a reduction in aerobic endurance performance. Other minor side effects include a tingle-sensation in hands and feet...)

Τα Sorojche Pills έχουν ως βασικό συστατικό το ακετυλοσαλυκιλικό οξύ:

SOROJCHI PILLS® es un medicamento que previene y alivia todos los síntomas del mal de altura. SOROJCHI PILLS® cápsulas, está indicado en cefaleas, estados de somnolencia, fatiga, náuseas, mareos y malestar general en personas que experimentan el mal de las montañas o altura (Sorojchi).

Composición:
- Acido Acetilsalicílico 325 mg
- Salófeno 160 mg
- Cafeína 15 mg

Τα πρώτα παρουσιάζουν κάποιες παρενέργειες λόγω των οποίων ο προσωπικός μου γιατρός τα απαγόρεψε όταν είχαμε ταξιδέψει σε Περού και Βολιβία. Αντιθέτως, τα δεύτερα, που δεν περιέχουν acetazolamide αλλά το κύριο συστατικό αγωγής που ακολουθώ, εγκρίθηκαν και τα έπαιρνα όταν χρειαζόταν - με ανάλογη προσαρμογή της αγωγής. Αντίστοιχο φάρμακο στην Ελλάδα δεν ξέρω αν κυκλοφορεί αλλά από τη στιγμή που είχαν αποδειχθεί αποτελεσματικά την πρώτη φορά, δεν υπήρχε λόγος να κάνουμε πειράματα ψάχνοντας γι άλλα.

Χρονια πριν το 1999 βρεθηκα και εγω σε τετοια κατασταση και στο Κασμιρ.. δεν πηγα στο Λαντακ αλλα στο Κασμιρ συνεχως αστυνομια, στρατιωτες , σε ενα μπολκ μια αστυνομικινα δεν με αφησε να περασω σε ενα μνημειο γιατι βρηκε πανω μου muscoril χαπια για μια οσφυαλγια που ειχα...................

Η διαμάχη για το Κασμίρ υπάρχει από την πρώτη στιγμή της ανεξαρτησίας των δύο χωρών, Πακιστάν και Ινδίας, από το 1947. Μέσα στο διάστημα αυτών των 70 ετών εκδηλώθηκαν πολλές κρίσεις και δύο εξ αυτών οδήγησαν σε πολεμική σύρραξη: Η πρώτη ήταν το 1971 που οδήγησε στην ανεξαρτησία του Μπαγκλαντές και στην κατάληψη από την Ινδία κάποιων περιοχών που πριν ανήκαν στον "εχθρό", μεταξύ των οποίων και του Turtuk για το οποίο θα διαβάσετε στην εξέλιξη της ιστορίας. Η δεύτερη ήταν το 1999, που είναι γνωστή και ως "Πόλεμος του Kargil" οδήγησε στην κατάληψη της πόλης από τους Ινδούς και στην κατοχή της μέχρι σήμερα. Διεθνώς συμφωνημένη συνοριακή γραμμή δεν υπάρχει αλλά μια ντεφάκτο γραμμή κατάπαυσης του πυρός με στρατιωτικά φυλάκια ένθεν κα'κείθεν της γραμμής.

Την περίοδο 1996-1999 είχα βρεθεί δύο φορές στην Ινδία. Και τις δύο φορές θέλαμε να επισκεφθούμε το Κασμίρ (την "Ελβετία" της υπο-ηπείρου) - όπου είχαμε και φίλους στη Σριναγκάρ - αλλά δυστυχώς, λόγω της τότε κατάστασης, δεν το είχαμε καταφέρει.

Περισσότερα για τη σύγκρουση στο Κασμίρ μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

https://en.wikipedia.org/wiki/2016–17_Kashmir_unrest
https://en.wikipedia.org/wiki/Kashmir_conflict

https://en.wikipedia.org/wiki/Kargil_War

 

[LULLU]

Λαζαρε εννοειται οτι καθε φαρμακο εχει παρενεργειες και αντεδειξεις αν καποιος παιρνει αλλη αγωγη που επειρεαζεται απο τρην ακεταζολαμιδη.. αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι υπαρχει και στη χωρα μας φαρμακο για τη προληψη της νοσου .και σιγουρα ως φαρμακο εχει και τις παρενεργειες του..

 

[babaduma]

2. Βολευτείτε:

Με τούτα και με κείνα, το βραδάκι της Δευτέρας 18/7/2016 μας βρήκε στο Βενιζελ-κονούρ χωρίς να έχουμε κάνει web check-in - κάτι που δεν ήταν πρόβλημα για το ATH-DOH, οι θέσεις ήταν μαζί, αλλά για το DOH-DEL είχαμε θέμα: το αεροπλάνο ήταν γεμάτο και οι θέσεις μας θα ήταν χωριστά. Ωστόσο, η ευγενική υπάλληλος στο counter μάς υπέδειξε να δούμε μήπως μπορούμε να τις αλλάξουμε στο transit desk στη Ντόχα. Το stop-over ήταν κάτι λιγότερο από 2 ώρες και μάλλον ο χρόνος θα ήταν επαρκής.

Η πρώτη εντύπωση από την (πρώτη) πτήση μου με την Qatar ήταν κατώτερη των προσδοκιών μου. Η Emirates σαφώς καλύτερη σε όλα τα επίπεδα. Τίποτα περισσότερο. Η αδιάφορη πτήση των τεσσεράμισυ ωρών έφτασε στο Κατάρ λίγο μετά τα μεσάνυχτα.

Το καινούργιο αεροδρόμιο της Ντόχα είναι εντυπωσιακό με καταστήματα και προϊόντα που - προφανώς - απευθύνονται κυρίως στους πλούσιους κατοίκους του εμιράτου:

Δεν θα έλεγα το ίδιο και για τη λειτουργικότητά και τη φιλικότητά του προς τον νεοαφικνούμενο επιβάτη, αφού η σήμανση δεν είναι πάντα επιτυχής και πολλές φορές - ακολουθώντας την πιστά - καταλήγεις στο σημείο απ' όπου ξεκίνησες. Έτσι, αφού σπαταλήσαμε αρκετό χρόνο μέχρι να βρούμε τελικά το desk στο οποίο θα έπρεπε να απευθυνθούμε, βρεθήκαμε μπροστά στη χαμογελαστή υπάλληλο με τις κάρτες επιβίβασης στο χέρι, έτοιμοι να ζητήσουμε την αλλαγή θέσης.

Η υπάλληλος τις παίρνει, τις κοιτάει, κάτι λέει που δεν καταλαβαίνω, ξεχωρίζω μόνο τη λέξη "business" με ερωτηματικό τόνο, "ώπα" λέω μέσα μου "θέλει να μας φορτώσει χιλιάρικο για να κάνουμε αναβάθμιση θέσης", το αγνοώ και αρχίζω να της λέω τι θέλουμε.

- "Το είδαμε που οι θέσεις ήταν χώρια και επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα να σας βάλουμε να καθίσετε μαζί στην οικονομική θέση, σας δώσαμε θέσεις στη Business! Δεν τις θέλετε!;"

- "Βεβαίως τις θέλουμε, αλλά δεν πρέπει να μας δώσετε νέες κάρτες επιβίβασης; (τό'σωσα)!"

Περιχαρείς για την δωρεάν αναβάθμιση κατευθυνθήκαμε προς την πύλη χωρίς - δυστυχώς - να έχουμε χρόνο να επισκεφθούμε το lounge λόγω της προηγηθείσας αναζήτησης. Κατ' αυτόν τον τρόπο, μου δόθηκε η ευκαιρία να συγκρίνω και την Business Class με αυτήν της Emirates - η οποία, και πάλι, κέρδισε στα σημεία.

Βέβαια, η αλλαγή καθόλου δεν μας χάλασε: Και τις γκατζετιές τους ελέγξαμε, και με τα καθίσματα που γίνονται κρεββάτι παίξαμε, και τα σνακ πήραμε, και τα πιτάκια με το χούμους (εδώ υπερτερεί η Qatar) και τις γαρίδες μας παραγγείλαμε, και γαλλικά κρασιά ήπιαμε, και την ταινία μας είδαμε, και καθόλου χρόνος δε μας έμεινε για να ελέγξουμε το πόσο αναπαυτικό ήταν το κρεββάτι, αφού μόλις μετά από τρισήμισυ ώρες προσγειωνόμασταν στο Διεθνές Αεροδρόμιο Ιντιρα Γκάντι του Δελχί.

(συνεχίζεται...)

 

[hydronetta]

Bollywood διακρίνω με την άκρη του ματιού μου στην οθόνη....

 

[Bahari]

Bollywood διακρίνω με την άκρη του ματιού μου στην οθόνη....

Για να μπούμε στο κλίμα

 

[hydronetta]

Kareen Kapoor? άλλες προτάσεις από τους ειδήμονες;;;;;

 

[Bahari]

Kareen Kapoor? άλλες προτάσεις από τους ειδήμονες;;;;;

Μπααα... μάλλον εσύ γνωρίζεις περισσότερους καλλιτέχνες του Bollywood.