Πορτογαλία Στην χώρα του "ευχαριστώ"

[erminathess]

Εκπληκτικο ταξιδι στην αγαπημενη μου -ενταξει, μαζι με την Ιταλια- χωρα!
Μπραβο Ιβανα καταρχην που το τολμησες με τη Ραιαν !! και που μας μεταφερεις με εξαιρετικο τροπο υπεροχες νοσταλγικες εικονες !

 

[varioAthens]

Πέραν του οτι η ιστορία σου είναι πολύ ωραία, κατατοπιστική και με ωραίες φωτογραφιες, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω πόσο καλά ελληνικά γράφεις! Μπράβο Ivana!!!

 

[Ivana]

Εκπληκτικο ταξιδι στην αγαπημενη μου -ενταξει, μαζι με την Ιταλια- χωρα!
Μπραβο Ιβανα καταρχην που το τολμησες με τη Ραιαν !! !

και εγώ εκεί την βάζω...μετά την Ιταλία (μάλιστα δεν υπολογίζω την ευγένεια )

με την Ραϊαν πήγα Δεκέμβρη στη Ρώμη και η εντύπωση ωραιότατη.. αυτή την φορά πήγα Θεσ/νικη-Μπέργκαμο-Πόρτο είχαμε θέμα στην δεύτερη πτήση και μάλιστα διαμαρτηρήθηκα κατευθείαν (όχι ότι το υπολόγησε κάποιος).
Απλά επείδη όλοι βλέπουμε το συμφέρον μας τελικά, είμαι σίγουρη ότι θα ξαναταξιδέψω μαζί τους πάλι (παρόλο που εκείνη την ώρα ορκιστηκά πως δεν...) για μόνο ένα καλό πράγμα που προσφέρουν -για την τιμή. Μάλλον και πολύ σύνδομα αφου έχω κλεισμένο εισιτήριο για Βουδαπέστη στις 3 Απριλίου με βιζ αλλά δεν με βολεύει η επιστροφή τους.

με ωραίες φωτογραφιες,

όταν το λέει κάποιος που κάνει καταπληκτικές φωτογραφίες σαν εσένα και την Ιωάννα μπ. δεν μπορώ να μην χαρώ.

ευχαριστώ κορίτσια

 

[Ivana]

Από την πλευρά της Γάϊα δίπλα στις κάβες υπάρχουν με την σειρά τους διάφορα εστιατόρια και φαγάδικα. Καθώς ο καιρός ήταν καλός καθίσαμε έξω σε ένα τυχαίο μαγαζί να ξεκουραστούμε και να δροσιστούμε. Ωραίο φαγητάκι τύπου μεζέ, με θέα προς ποταμό, εξαιρετικά χαμογελαστή σερβιτόρα η οποία βλέποντας πως ψηλοκρυόνουμε κάποια στιγμή έφερε 2 καινούργιες κουβέρτες (έβγαλε το χαρτάκι μπροστά μας ikea style) χωρίς να το ζητήσουμε.


ένα από τα πολλά τέτοια ίδια εστιατόρια, ειδικά κατά το μήκος του Ατλαντικού εκτός πόλης



Νωρίτερα εκείνη την μέρα στην πρώτη μας βόλτα στην όχθη από την πλευρά της Ριμπεϊρα καθίσαμε να πιούμε ένα καφεδάκι σε μια από τις καφετέριες πίσω απ τα τείχη μέσα από τα οποία πηγαίνεις στις υπόγειες αίθουσες της παλιάς πόλης (η είσοδος σε αυτό το μέρος είναι στην φωτο που έβαλα χτες, με δυο κιτρινα και ενα κόκκινο κτήριο στην μέση με μία αψίδα). Σε εκείνο το χώρο βρίσκονται 3-4 μαγαζάκια με απλά τραπέζια και καρέκλες και δεν υπήρχε ούτε ψυχή εκείνη την στιγμή.
Έπαιζε φάδο από ένα ψηλατζίδικο δίπλα, ο ήλιος τρυπούσε ήδη τρύπιες παλιές πόρτες σε ένα παράξενο κτίσμα στον τοίχο, ο ουρανός ήταν πεντακάθαρος, ανοιξιάτικος, ενώ ο αέρας έφερνε το άρωμα της μπόχας ανάμικτο με την μυρωδιά του ποταμού....όλο αυτό το σύνολο με ταξίδεψε περισσότερο από τίποτε άλλο στο Πόρτο.
Και που να σας πω για τον μπάρμπα σερβιτόρο... ΄Μόλις καθίσαμε μας πλησίασε. Το μαγαζί φαινόταν πιο πολύ για μικρό μαγαζάκι τύπου δικά μας τσιπουράδικα παρά για καφετέρια. Για αυτόν το λόγο ο φίλος μας ρώτησε: «καφέ;»... Αχα, λέει ο μεγάλος και χάνεται... Να τος με έναν καφέ στο χέρι. Γελάσαμε, αλλά δεν του είπαμε τίποτα και αφού με λίγη δυσκολία, αλλά με απίστευτη υπομονή και χαμόγελο πήρε παραγγελία, μας έφερνε καφέδες έναν έναν επί 5 λεπτά.... το τοστ της φιλενάδας μας που πίνασε ήταν φοβερό και ο λογαριασμός για 4 καφέδες, ένα τοστ και μεγάλο μπουκάλι νερό 10.80 ευρώ. Πες αν έβαζε και φπα θα έβγαινε το πολύ 15 ευρώ. Όπως έτυχε και σε πολλές άλλες περιπτώσεις συναντήσαμε το γνωστό ελληνικό «γραπτή απόδειξη»...γιατί να διαφέρουν και αυτοί από μας, αφού στο ίδιο καλάθι (σχεδόν) είμαστε. Μας μιλούσε κάτι ιταλικά ο μπάρμπας χωρίς να το περιμένουμε και μας έκανε τιμή να βγάλει φωτογραφία μαζί μας.



Και να τος, όνομα και πράγμα










Το Πόρτο αλλά και η Πορτογαλία γενικά είναι πάρα πολύ φτηνός προορισμός για έναν τουρίστα. Το να φας και να πιεις σε αυτόν τον ηδονιστικό παράδεισο μου φαίνεται ότι είναι φτηνότερο ακόμα και από το Βελιγράδι το οποίο ισχύει για πολύ φτηνό. Γυρίζοντας την πόλη παντού μυρίζαμε θαλασσινά. Όμως η κουζίνα τους δεν βασίζεται μόνο σε αυτά... Αντίθετα, με τόσο πλούσια ιστορία, υπερωκεάνια ταξίδια και εμπόριο διάφορων προϊόντων εμφανίζονται πολλές επιροές οι οποίες χαρακτηρίζουν την ιδιαίτερη κουζίνα της Πορτογαλίας. Ένας Πορτογάλος μας είπε ότι τα τρία πράγματα είναι ιερά σε αυτήν την χώρα: το ποδόσφαιρο, το φαγητό και το φάδο. Ωστόσο την ετοιμασία αλλά και την κατανάλωση των μικρών και μεγάλων γευμάτων την ονόμασε σκέτη ιεροτελεστία! Τα μικρά παλιά μπακάλικα πωλούσαν ο’τι μπορεί να φανταστεί κανείς και έτσι συμπλήρωναν το μοναδικό ψηφιδοτό το οποίο μας έπαιρνε μερικές δεκαετίες πίσω. Σκεφτώντας την τοποθεσία της πόλης είναι εύκολο να συμπεραίνουμε ότι το ψάρι επικρατεί στις γεύσεις. Όμως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Το κρέας λαμβάνει χώρα εδώ όσο και το ψάρι και θαλασσινά, ενώ υπάρχουν και πολλά πιάτα με συνδυασμούς κρέας/ψάρι.
Η Πορτογαλία το όνομά της οφείλει στο Πόρτο το όποιο στα ρωμαϊκά χρόνια λεγόταν Portus Cale. Το Πόρτο, οι κάτοικοι της πόλης το λένε Οπόρτο, ενώ οι ίδιοι έχουν ένα παρατσούκλι, το tripeiros . Η ρίζα της λέξης αυτής είναι tripe, δηλαδή εντόσθια . Σίγουρα αναρωτιέστε γιατι;
Η παράδοση λέει ότι το 1415 όταν ο πορτογαλικός στρατός έφευγε σε μια μάχη στην Αφρική, οι κάτοικοι της πόλης ως κίνηση ευγνωμοσύνης προς την θυσία των στρατιωτικών για κοινό καλό, εφοδιασαν τα πλοία τους με όλο το κρέας που είχανε, ενώ για τον εαυτό τους άφησαν μόνο τα εντόσθια. Από εκεί έμεινε αυτή ονομασία των κατοίκων. Ρωτώντας τους ανθρώπους που γνωρίζαμε πιο είναι το φαγητό το οποίο είναι πιο παραδοσιακό στο Πόρτο, όλοι μας είπανε –Tripas a moda do Porto. Το φαγητό αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά εντόσθια/πατσάς με φασόλια.
Μου φάνηκε ότι στο Πόρτο, αλλά και στην Λισσαβώνα ο κόσμος τρώει σε κάθε περίπτωση και παντού. Από μαγαζάκια στο δρόμο με διάφορες γρήγορες αλλά καλές και νόστημες επιλογές μέχρι τα ωραιότατα ζαχαροπλαστεία με διάφορες λιχουδιές από κόλαση οι οποίες δεν μας άφηναν να πεινάσουμε καλά ποτέ. Οι γεύσεις είναι διάφορες αλλά θα έλεγα ότι η κρέμα βανίλια επικρατεί σε διάφορες μορφές.



Στο θέμα του φαγητού θα γυρίσω αργότερα.


Χρωστάω να πω και μερικά πραγματάκια για το κεντρικό σημείο αυτό. Παρόλο που τώρα είναι ενωμένοι το Πόρτο και η Γάϊα (Vila Nouva de Gaia), ήταν δύο διαφορετικές πόλεις. Η γέφυρα του Δομ Λουίζ υπάρχει από το 1886 και την έχει κατασκευάσει ο ίδιος ο Άιφελ. Δίπλα στην γέφυρα ακόμα υπάρχουν στήλες της προηγούμενης, παλιάς γέφυρας Ponte D. Maria II.








Από την πλευρά της Γάϊας εκτός από τις κάβες, το πιο χαρκτηριστικό στοιχείο είναι οι βαρκούλες με όνομα «barco rabelo» οι οποίες στην σημερινή εποχή προφανώς υπάρχουν για ομορφιά ενώ παλιά αυτά έφερναν το γνωστό κρασί στην πόλη από τις πλαγιές στις όχθες του Ντούρου γύρω στα 100χμ μακρυα όπου ήταν τα αμπέλια.


barco rabelo









Από την πλευρά της παλιάς πόλης του Πόρτο όπως έχω αναφέρει ήδη αρκετές φορές βρίσκεται η γνωστή πλατεία (δεν κρύβω τον ενθουσιασμό μου). Η πλατεία Ribeira και η περιοχή γύρω της είναι στην Παγκόσμια λίστα πολιτιστικής κληρονομιάς του UNESCO. Σε αυτήν την πλατεία εκτός από τους αμέτριτους γλάρους οι οποίοι είναι παντού και ώρες ώρες νομίζεις ότι θα σου καθίσουν στο χέρι, συναντάμε αρκετούς φτωχούς ψαράδες, μεγάλες κυρίες οι οποίες σιωπιλά πουλάνε ο‘τι πουλάνε και που και που από κανέναν τουρίστα που θαυμάζει την εικόνα αυτή.





relaxing afternoon walk

 

[ioanna balla]

μπράβο Ιβάνα για την ιστορία σου...θέλω και εγω να πάω προς τα εκεί και με βοηθάς πολύ με τα γραφόμενά σου!!

με προλαβε η vario...γράφεις χωρίς ορθογραφικά και συντακτικά λάθη την Ελληνική!! με εντυπωσίασες!!Συγχαρητήρια!!!

 

[maraki86]

Μου αρέσουν πάρα πολύ οι ιστορίες που συνδιάζουν κείμενο με φωτογραφίες!!! Οι φώτο είναι εξαιρετικές είναι σαν να βρίσκομαι εκεί. Καλή συνέχεια!!!!!!!

 

[Eftichia]

Ένα ακόμη μπράβο και απο μένα Ιβάνα ,για την όμορφη ιστορία, τις ταξιδιάρικες φωτο αλλά και τα άψογα ελληνικά σου!!!!

 

[RED ROSE]

Καταληκτική η περιγραφή σου!ΓΙα την Πορτογαλία!Θελω πολυ να πάω!ειναι όνειρο,για το 2012!ευχαριστω που με ταξιδέψες με την ιστορία σου!

 

[Ivana]

ευχαριστώ κορίτσια...αλλά έχω ακόμα δρόμο...άλλωστε εξαιτίας αυτού δεν είμαι και τόσο γρήγορη

ευχαριστώ και την Ιωάννα Κ. την οποία κατα λάθος ονόμασα Μπ. προηγουμένως

 

[Ivana]

θέα από το τελεφερίκ


Στο Πόρτο βρεθήκαμε την Κυριακή βράδυ, Δευτέρα και λίγο της Τρίτης. Αυτό σήμαινε πως τα περισσότερα places of interest ήταν κλειστά. Όχι ότι μας χάλασε ιδιαίτερα το γεγονός αυτό. Η αρχιτεκτονική του Πόρτο είναι τόσο ενδιαφέρουσα που αφηγείται σχεδόν υπεραρκετές ιστορίες για πρώτη φορά. Άλλωστε είμαι σίγουρη ότι θα ξαναβρεθούμε εδώ, όπως και στην Λισσαβώνα στην οποία επίσης χάσαμε να δούμε κάποια τα οποία ήθελα πάρα πολύ...όμως όχι όσο να περιπλανιέμαι στους δρόμους και ανάμεσα στους ανθρώπους σε ένα καινούργιο και τόσο διαφορετικό μέρος.
Το τελεφερίκ το πήραμε ανηφορικά με σκοπό να περάσουμε το πάνω τμήμα της γέφυρας με τα πόδια. ..Και εκεί που νομίζαμε ότι η θέα από αυτό το μοντέρνο κλουβί που μας έσερνε πάνω από κεραμιδί σκεπές και παλιά φθαρμένα σπίτια, δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα άλλο τέτοιο, βγήκαμε στο σημείο από το οποίο μισό Πόρτο ήταν στο παλάμη μας. Ο Ντούρος χανόταν στήν κοίτη του και φαινόταν σαν να τον καταπίνουν οι γέφυρες στο βάθος του ορίζοντα. Που και που κανένας γλάρος πετούσε και έκανε έλεγχο από πάνω λες και είναι φύλακας της πόλης .
Όλα τα υπόλοιπα από εκεί ψηλά έμοιαζαν κοιμισμένα...αργά. Και όντως, η ζωή φαίνεται να μην τρέχει και πάρα πολύ γρήγορα στο Πόρτο.


Τον Ντούρο δεν τον φανταζόμουν τόσο φαρδύ προτού πάω. Εκεί, βλέποντάς τον από την όχθη, δεν φαινόταν παράξενο καθώς έχω μεγαλώσει σε δύο τεράστιους ποταμούς. Όμως, από πάνω, από την όψη ενός πουλιού με άφησε άφωνη. Λίγο το ύψος της γέφυρας, λίγο το ζωγραφισμένο τοπίο στις όχθες, λίγο απ’όλα... Όλες οι γέφυρες του Πόρτο είναι πάρα πολύ ψηλές. Η φύση εδώ έδειξε πόσο ποικίλουν τα έργα της. Εκεί οπου ο ποταμός διασχίζει ένα έδαφος «βουνίσιο» και έχεις εντύπωση πως πηγάζει λίγο πιο μέσα...στην πραγματικότητα εκβάλεται λίγα «μέτρα» πιο μπροστά και όχι σε κάποια λίμνη η άλλο ποταμό, αλλά στον ωκεανό.

 

[GTS]

Με πήγες πολλά χρόνια πίσω Ιβάνα, πριν τη νέα χιλιετία, όταν ήμουν Πορτογαλία και δοκιμάζαμε κρασιά στα κελάρια του Πόρτο. Τα θαλασσινά της χώρας ακόμα τα θυμάμαι, πραγματικά υπέροχα...thanx for the memories...

 

[mariath]

Και γω ταξίδεψα πολλά χρόνια πίσω σε μια από τις πιο αγαπημένες μου πόλεις! Το λάτρεψα το Πόρτο και τώρα το ξαναθυμήθηκα μέσα από την ιστορία σου!