Dorotija
Member
- Μηνύματα
- 1.297
- Likes
- 701
- Επόμενο Ταξίδι
- Να είναι η Κρακοβία?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Yemen
Περιεχόμενα
Μόλις χτες επέστρεψα από ένα ταξιδάκι express στην Πύλο, τη Μεθώνη και την Κορώνη. Ασχέτως αν πήγα με τη δουλειά, θα ήθελα να σας γράψω μια mini ταξιδιωτική ιστορία για τρεις κωμοπόλεις του νομού Μεσσηνίας, καθεμιά με το δικό της ιδιαίτερο χάρισμα!
ΠΥΛΟΣ
Η Πύλος βρίσκεται στη δυτική Μεσσηνία, στην άκρη του κόλπου του Ναυαρίνου, όπου έγινε και η ομώνυμη ναυμαχία. Ένα μακρόστενο νησάκι, η γνωστή Σφακτηρία, «φράζει» το άνοιγμα του κόλπου (κουνούπι δεν περνάει!). Από απέναντι η Πύλος είναι μια κούκλα! Με το που την αντικρίσαμε παρατήσαμε το αμάξι και κρεμαστήκαμε από το κάγκελο για να βγάλουμε εκατοντάδες φωτογραφίες! Τα σπίτια με τις ομοιόμορφες στέγες είναι χτισμένα αμφιθεατρικά και παρουσιάζουν ένα μοναδικό θέαμα! Όταν όμως αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ που υπάρχει στο λιμάνι (εκεί βρίσκεται το Δημαρχείο και το σπίτι του Ολυμπιονίκη Κωστη Τσικλητήρα) και ξεκινήσαμε να βολτάρουμε, ο ενθουσιασμός καταλάγιασε αισθητά. Πολλά από τα πανέμορφα -από μακριά- σπιτάκια, από κοντά ήταν … τερατουργήματα, με κακόγουστα αλουμίνια και αταίριαστα χρώματα… Βέβαια, το πάνω τμήμα της κωμόπολης σώζει την κατάσταση- ετοιμαστείτε πάντως για πολλές ανηφόρες και σκαλιά. Στο πάνω τμήμα θα βρείτε και την «διαστημική» εκκλησία της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας, που είναι βαμμένη σε ένα χρώμα έντονο ασημί!
Επιστρέφοντας στη θάλασσα βρίσκετε την κεντρική πλατεία ή πλατεία Τριών Ναυάρχων. Ονομάστηκε έτσι από τη ναυμαχία του 1827 όπου ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος, με αρχηγούς τον Κόδριγκτων, τον Δεριγνί και τον Χέυδεν αντίστοιχα, εγκλώβισαν στον όρμο τον τουρκοαιγυπτιακό κόλπο και τον καταπόντισαν! (υπάρχει και το σχετικό μνημείο). Η πλατεία αυτή λοιπόν είναι all time classic σημείο συνάντησης για καφέ, φαγητό και αραλίκι. Στην Αγροτική Τράπεζα δίπλα περνάει ο δρόμος που οδηγεί στη Μεθώνη αλλά και στο Νιόκαστρο. Νιόκαστρο είναι το μεγάλο κάστρο της Πύλου που χτίστηκε από τους Τούρκους το 1573. Highlight, είναι η εξαγωνική του Ακρόπολη με τους πύργους στις γωνιές, από την οποία έχετε ωραία θέα στη Σφακτηρία. Επίσης στην Πύλο υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο με διάφορα ευρήματα της περιοχής, ενώ πολύ ενδιαφέρον βρήκα –αν και δεν έμαθα περισσότερα- το γεγονός ότι στην Πύλο διεξάγεται μια έρευνα σχετικά με τα νετρίνα, αυτά τα τόσα-δα σωματίδια, από το ινστιτούτο αστροσωματιδιακής φυσικής!
Πριν περάσουμε στη Μεθώνη είχαμε και άλλα πράγματα να δούμε. Ανηφορίσαμε ακολουθώντας την ταμπέλα προς Κυπαρισσία για να φτάσουμε στο χωριό Γιάλοβα για να επισκεφτούμε τη λιμνοθάλασσα Γιάλοβας (θα την ακούσετε και Διβαρίου). Πρόκειται για έναν υδροβιότοπο που φιλοξενεί πάρα πολλά είδη πουλιών και ψαριών, μάλιστα είναι ο κυριότερος μεταναστευτικός σταθμός τους, στο ταξίδι τους από το κρύο στη ζέστη! Η Μαρία, υπεύθυνη για το κέντρο ενημέρωσης (που στεγάζεται σε ένα παλιό αντλιοστάσιο…) μας απαρίθμησε έναν ατελείωτο κατάλογο από είδη που δεν τα συγκράτησα, ανάμεσα στα άλλα πάντως μάθαμε ότι ανά εποχές περνάνε από δω φλαμίνγκο, κορμοράνοι, βασιλαετοί, ερωδιοί κτλ κτλ, ενώ καταφέραμε να δούμε χαλκόκοτες, πουλιά με καστανοκόκκινο φτέρωμα, και τους αγαπημένους μου καλαμοκανάδες. Αυτούς δεν πρέπει να τους χάσετε! Είναι ασπρόμαυροι και έχουν μακριές κατακόκκινες ποδάρες, σαν ξυλοπόδαρα!! Γενικώς, ακόμα και αν δν έχετε οικολογικές ευαισθησίες, και μόνο για χάρη του υποβλητικού τοπίου αξίζει να επισκεφτείτε τον υγροβιότοπο.
Συνεχίσαμε ακόμη πιο βόρεια για να επισκεφθούμε την περιβόητη Βοιδοκοιλιά. Τι εστί Βοϊδοκοιλιά; Μια παραλία σε σχήμα ημικυκλικό, τόσο ημικυκλικό που λες πως έχει χαραχτεί με διαβήτη, με βαθιά μπλε νερά και αμμόλοφους. Αν θέλετε να θαυμάσετε από ψηλά το μοναδικό της σχήμα, γυρίστε πίσω και πάρτε το δρόμο για παλαιόκαστρο. Ένα κάστρο που δεν λέει και πάρα πολλά όσον αφορά την αρχιτεκτονική αλλά έχει σούπερ θέα.
Επιστρέψαμε στο χωριό Γιάλοβα για φαγητό στο πολύ καλό εστιατόριο Ελιά. Παρότι μάθαμε ότι πρόσφατα άρχισε και αναπτύσσεται τουριστικά, δεν βρήκαμε τίποτε ιδιαίτερο. Ίσως αυτό που έκανε τις αρχές να πλακοστρώσουν και να περιποιηθούν την παραλία είναι το Π.Ο.Τ.Α, Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, ένα project που τρέχει στην περιοχή και περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας τεράστιας έκτασης γεμάτης ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό –λέει- με τη διάνοιξη δρόμων, το φύτεμα δέντρων, το σουλούπωμα των κακώς κειμένων και άλλα τέτοια ρομαντικά. Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, (του οποίου το όνομα δεν θα αναφέρω αλλά κάτι μου θυμίζει), μας έλεγε ενθουσιασμένος ο ξενοδόχος μας, είναι ντόπιος, άρα αγαπάει τον τόπο και δεν θα τον χαλάσει, απλώς θα φέρει πολλούς πολλούς τουρίστες και οικονομική ευμάρεια. Μάλιστα. Κατανοώ πλήρως την ανάγκη των επιχειρηματιών του τουρισμού για κόσμο –και άρα κέρδος- γιατί πολλοί ζούνε όλο το χρόνο από τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες. Από την άλλη, λόγια του τύπου «θα φυτέψω δέντρα, θα κάνω θα ράνω» και τα λοιπά τα έχω ξανακούσει, δεν τα εμπιστεύομαι και ανησυχώ για την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα στο φυσικό τοπίο της περιοχής.
ΠΥΛΟΣ
Η Πύλος βρίσκεται στη δυτική Μεσσηνία, στην άκρη του κόλπου του Ναυαρίνου, όπου έγινε και η ομώνυμη ναυμαχία. Ένα μακρόστενο νησάκι, η γνωστή Σφακτηρία, «φράζει» το άνοιγμα του κόλπου (κουνούπι δεν περνάει!). Από απέναντι η Πύλος είναι μια κούκλα! Με το που την αντικρίσαμε παρατήσαμε το αμάξι και κρεμαστήκαμε από το κάγκελο για να βγάλουμε εκατοντάδες φωτογραφίες! Τα σπίτια με τις ομοιόμορφες στέγες είναι χτισμένα αμφιθεατρικά και παρουσιάζουν ένα μοναδικό θέαμα! Όταν όμως αφήσαμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ που υπάρχει στο λιμάνι (εκεί βρίσκεται το Δημαρχείο και το σπίτι του Ολυμπιονίκη Κωστη Τσικλητήρα) και ξεκινήσαμε να βολτάρουμε, ο ενθουσιασμός καταλάγιασε αισθητά. Πολλά από τα πανέμορφα -από μακριά- σπιτάκια, από κοντά ήταν … τερατουργήματα, με κακόγουστα αλουμίνια και αταίριαστα χρώματα… Βέβαια, το πάνω τμήμα της κωμόπολης σώζει την κατάσταση- ετοιμαστείτε πάντως για πολλές ανηφόρες και σκαλιά. Στο πάνω τμήμα θα βρείτε και την «διαστημική» εκκλησία της Παναγιάς της Μυρτιδιώτισσας, που είναι βαμμένη σε ένα χρώμα έντονο ασημί!
Επιστρέφοντας στη θάλασσα βρίσκετε την κεντρική πλατεία ή πλατεία Τριών Ναυάρχων. Ονομάστηκε έτσι από τη ναυμαχία του 1827 όπου ο αγγλικός, ο γαλλικός και ο ρωσικός στόλος, με αρχηγούς τον Κόδριγκτων, τον Δεριγνί και τον Χέυδεν αντίστοιχα, εγκλώβισαν στον όρμο τον τουρκοαιγυπτιακό κόλπο και τον καταπόντισαν! (υπάρχει και το σχετικό μνημείο). Η πλατεία αυτή λοιπόν είναι all time classic σημείο συνάντησης για καφέ, φαγητό και αραλίκι. Στην Αγροτική Τράπεζα δίπλα περνάει ο δρόμος που οδηγεί στη Μεθώνη αλλά και στο Νιόκαστρο. Νιόκαστρο είναι το μεγάλο κάστρο της Πύλου που χτίστηκε από τους Τούρκους το 1573. Highlight, είναι η εξαγωνική του Ακρόπολη με τους πύργους στις γωνιές, από την οποία έχετε ωραία θέα στη Σφακτηρία. Επίσης στην Πύλο υπάρχει ένα αρχαιολογικό μουσείο με διάφορα ευρήματα της περιοχής, ενώ πολύ ενδιαφέρον βρήκα –αν και δεν έμαθα περισσότερα- το γεγονός ότι στην Πύλο διεξάγεται μια έρευνα σχετικά με τα νετρίνα, αυτά τα τόσα-δα σωματίδια, από το ινστιτούτο αστροσωματιδιακής φυσικής!
Πριν περάσουμε στη Μεθώνη είχαμε και άλλα πράγματα να δούμε. Ανηφορίσαμε ακολουθώντας την ταμπέλα προς Κυπαρισσία για να φτάσουμε στο χωριό Γιάλοβα για να επισκεφτούμε τη λιμνοθάλασσα Γιάλοβας (θα την ακούσετε και Διβαρίου). Πρόκειται για έναν υδροβιότοπο που φιλοξενεί πάρα πολλά είδη πουλιών και ψαριών, μάλιστα είναι ο κυριότερος μεταναστευτικός σταθμός τους, στο ταξίδι τους από το κρύο στη ζέστη! Η Μαρία, υπεύθυνη για το κέντρο ενημέρωσης (που στεγάζεται σε ένα παλιό αντλιοστάσιο…) μας απαρίθμησε έναν ατελείωτο κατάλογο από είδη που δεν τα συγκράτησα, ανάμεσα στα άλλα πάντως μάθαμε ότι ανά εποχές περνάνε από δω φλαμίνγκο, κορμοράνοι, βασιλαετοί, ερωδιοί κτλ κτλ, ενώ καταφέραμε να δούμε χαλκόκοτες, πουλιά με καστανοκόκκινο φτέρωμα, και τους αγαπημένους μου καλαμοκανάδες. Αυτούς δεν πρέπει να τους χάσετε! Είναι ασπρόμαυροι και έχουν μακριές κατακόκκινες ποδάρες, σαν ξυλοπόδαρα!! Γενικώς, ακόμα και αν δν έχετε οικολογικές ευαισθησίες, και μόνο για χάρη του υποβλητικού τοπίου αξίζει να επισκεφτείτε τον υγροβιότοπο.
Συνεχίσαμε ακόμη πιο βόρεια για να επισκεφθούμε την περιβόητη Βοιδοκοιλιά. Τι εστί Βοϊδοκοιλιά; Μια παραλία σε σχήμα ημικυκλικό, τόσο ημικυκλικό που λες πως έχει χαραχτεί με διαβήτη, με βαθιά μπλε νερά και αμμόλοφους. Αν θέλετε να θαυμάσετε από ψηλά το μοναδικό της σχήμα, γυρίστε πίσω και πάρτε το δρόμο για παλαιόκαστρο. Ένα κάστρο που δεν λέει και πάρα πολλά όσον αφορά την αρχιτεκτονική αλλά έχει σούπερ θέα.
Επιστρέψαμε στο χωριό Γιάλοβα για φαγητό στο πολύ καλό εστιατόριο Ελιά. Παρότι μάθαμε ότι πρόσφατα άρχισε και αναπτύσσεται τουριστικά, δεν βρήκαμε τίποτε ιδιαίτερο. Ίσως αυτό που έκανε τις αρχές να πλακοστρώσουν και να περιποιηθούν την παραλία είναι το Π.Ο.Τ.Α, Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης, ένα project που τρέχει στην περιοχή και περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας τεράστιας έκτασης γεμάτης ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό –λέει- με τη διάνοιξη δρόμων, το φύτεμα δέντρων, το σουλούπωμα των κακώς κειμένων και άλλα τέτοια ρομαντικά. Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας, (του οποίου το όνομα δεν θα αναφέρω αλλά κάτι μου θυμίζει), μας έλεγε ενθουσιασμένος ο ξενοδόχος μας, είναι ντόπιος, άρα αγαπάει τον τόπο και δεν θα τον χαλάσει, απλώς θα φέρει πολλούς πολλούς τουρίστες και οικονομική ευμάρεια. Μάλιστα. Κατανοώ πλήρως την ανάγκη των επιχειρηματιών του τουρισμού για κόσμο –και άρα κέρδος- γιατί πολλοί ζούνε όλο το χρόνο από τους τρεις καλοκαιρινούς μήνες. Από την άλλη, λόγια του τύπου «θα φυτέψω δέντρα, θα κάνω θα ράνω» και τα λοιπά τα έχω ξανακούσει, δεν τα εμπιστεύομαι και ανησυχώ για την τροπή που θα πάρουν τα πράγματα στο φυσικό τοπίο της περιοχής.
