Σρι Λάνκα Σρι-Λάνκα: Αναζητώντας εσπρέσο στη χώρα του τσαγιού.

[coccobill]

Σχεδον δυο μηνες κανουμε καμπινγκ στο καινουριο σπιτι. Δεν υπαρχει ζεστο νερο, θερμανση η ηλεκτρικο κι εχει μπει Δεκεμβρης και κρυο. Καθομαστε το βραδυ με κερακια και γεμιζουμε Havana απο την κουτα-καβα οταν αρχιζει η υποπτη εισαγωγη:
-Ξερεις τι θα σου φερει ο Αη-Βασιλης φετος;
-Τη συνδεση του ηλιακου η του φυσικου αεριου, ελπιζω, αν ειναι ρεαλιστης..
-Ασε τα χαζα, δε λεγαμε για Σρι-Λανκα; Λοιπον το ταδε πρακτορειο...
-Ποιο πρακτορειο; Με θελει οργανωμενη φετος ο Αγιος; Αφου ημουνα καλο παιδι...
-Δεν ξερω αν το'χεις προσεξει αλλα ζουμε σαν παρανομοι μεταναστες, πως θα το οργανωσουμε χωρις ιντερνετ η εστω φως για διαβασμα οδηγων;
Κι ετσι γινεται το χατηρι του Αγιου. Αλλα για να μην γκρινιαζω, τις πρωτες μερες θα ακολουθησουμε το γκρουπ στις ιστορικες πολεις της ενδοχωρας κι υστερα τους παραταμε κι αρμενιζουμε μονοι μας στα δυτικα. Το ψαχνουμε λιγο και μαθαινουμε πως οι Ταμιλ ειχαν προσπαθησει να 'ακουστουν' και νοτιοτερα του Κολομπο με βομβιστικες επιθεσεις αλλα τωρα ειναι ησυχα. Οσο ησυχος μπορει να ειναι ενας εμφυλιος.

Στο αεροδρομιο συνανταμε τους συνταξιδιωτες μας και την Ελληνιδα οδηγο ,ας την πουμε Λ., που με μια πρωτη ματια θα μπορουσε να ειναι φιλη μας. Και με μια δευτερη, επισης. Τη συνοδευει μια φιλη της, ας την πουμε Τ., κι ειναι με τις δυο τους που κανουμε παρεα τις επομενες ημερες.

Φτανουμε στο Κολομπο γυρω στις 6.30 το πρωι και βγαινοντας απο το αεροδρομιο βλεπουμε ζουγκλα. Πως ειναι ο Βενιζελος, ενα πραγμα; Φορτωνομαστε στο πουλμαν και ο ηλιος ειναι ηδη ζεστος. Πρωτη σταση σε κιοσκι, στη μεση του πουθενα, για χυμο καρυδας. Οι του γκρουπ ζητανε καλαμακια μες στην ερημια, ενας μικρος εξαφανιζεται σε ζουγκλωδη μονοπατια -αορατα για τα ματια μας- κι εμφανιζεται σε τρια λεπτα κρατωντας μια χουφτα καλαμακια για ολους. Αρχιζουν τα πρωτα σχολια κι η πρωτη μας γνωριμια με τους του γκρουπ; "Πω, πω, καλε, πως μεγαλωνουν τα παιδια τους εδω;", "Τι χαριτωμενη μικρη.. βγαλε μας, ρε αγαπη, μια φωτογραφια", "Ωραιο μαντηλι φοραει, να της ζητησω να το αγορασω;". Κοιταζομαστε λοξα μηπως κρυβουν και γυαλινα καθρεφτακια στις τσαντες τους αλλα ειναι πολυ πρωι για εξυπναδες και δεν εχουμε πιει καφε ακομα.

Και τον πινουμε στην Kurunengala σ'ενα μεγαλο καφε σαν αυτα διπλα στους αυτοκινητοδρομους. "Σερβιρετε εσπρεσσο;" Μπα.. Κι ετσι πινουμε το νεροζουμι μας διπλα σε μια τεχνητη λιμνη, κατω απο τη σκια ψηλων, πυκνων και αγνωστων δεντρων. Στα αριστερα υπαρχει ενας λοφος και στην κορυφη του ενας μεγαλος Βουδας. Ο Σριλανκεζος οδηγος μας, Den, με πλησιαζει και μου λεει "Ειναι ο μεγαλυτερος Βουδας χτισμενος σε τετοιο υψωμα". Αυτος ηταν ο πρωτος μεγαλυτερος Βουδας που ειδαμε αλλα κι οσοι ακολουθησαν κι αυτοι οι μεγαλυτεροι ηταν: ο μεγαλυτερος πολυχρωμος, ο μεγαλυτερος ξαπλα, ο μεγαλυτερος του βουνου, του λογγου, της παραλιας... Οι Σριλανκεζοι εχουν ενα αγχος με το ποιος τον εχει μεγαλυτερο και τωρα στις επαρχιες, μετα το τσουναμι, φτιαχνουν καινουρια αγαλματα του Βουδα -εξω απο ναους κυριως- που ειναι με τη σειρα τους και αυτοι οι μεγαλυτεροι και παει λεγοντας η χτιζοντας.

Η αποσταση μεχρι την Dambula, πρωτη πολη παραμονης μας, ειναι λιγοτερο απο 150χμ και μας πηρε 5 ωρες! Ρωταω τον οδηγο αν μας πηγαινουν επιτηδες απο επαρχιακους δρομους για να χαρουμε τη χλωριδα και μου απαντα πως κινουμαστε στην εθνικη οδο. Ο δρομος ειναι στρωμενος με ασφαλτο, στο μεγαλυτερο μερος του δηλαδη, διπλης κυκλοφοριας, με μια λωριδα ανα κατευθυνση. Αλλα επειδη δεν υπαρχουν παντου διαγραμμισεις τα ορια ειναι ασαφη. Κι ετσι ανεβαινουμε προς τα βορεια εχοντας ερθει πολλακις μουρη με μουρη με το αντιθετα κινουμενο λεωφορειο, φορτηγο, τουκ-τουκ η ο,τι αλλο κινειται αντιθετα και θελει να προσπερασει η, απλα, να κινηθει με ανεση, βρε αδελφε.

Φτανουμε στο ξενοδοχειο και μας υποδεχονται ηλικιωμενες κυριες, καθισμενες γυρω απο ενα μεγαλο τυμπανο που χτυπαν ρυθμικα. Ο χωρος υποδοχης ειναι μες στα δεντρα, αιθριος, σε επιπεδα και στο χαμηλοτερο ειναι η πισινα. Πιο περα ειναι η λιμνη που εδωσε το ονομα της στο ξενοδοχειο και τα δωματια αφαντα- κρυμενα μες στο πρασινο. Τα μονοπατια ειναι πλακοστρωμενα και οι υπαλληλοι χρησιμοποιουν βοιδαμαξες για να μεταφερουν σεντονια και λοιπα αξεσουαρ. Γινεται ενα ψιλομπαχαλο με τα ονοματα μας- δεν ειμαστε στη λιστα του γκρουπ και κερνανε κι αλλο welcome drink για την ταλαιπωρια. Ποια ταλαιπωρια; Στον παραδεισο ηρθαμε και τον βγαζουμε φωτογραφιες. Τελικα η Λ. ξεδιαλυνει τα παντα, το πρακτορειο μας ειχε ως μεμονωμενους κι ερχεται με το κλειδι στο χερι. "Λοιπον, κατα τις 4.30 θα φυγουμε για τις σπηλιες, 9χμ ειναι.. ε, θα'μαστε εκει κατα τις πεντε". "Μα.. 9χμ μιση ωρα; στα γονατα θα παμε;"
Δικιο ειχε, τοσο καναμε.. ωραιος χωματοδρομος,χωρις πινακιδες σημανσης, στρωμενος με πρωτης ταξης κοκκινοχωμα και εργα δεξια κι αριστερα. Εδω ηθελα να'ρθουμε και να νοικιασουμε αυτοκινητο μονοι μας; Σαν να'ξερε κατι ο Αγιος...

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 14

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 14

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[tita]

ωραία, πολύ ωραια!
ειδικα αυτο με τους μεγαλυτερους Βουδες κάθε είδους, μου άρεσε πολύ!

 

[joss]

Δυστυχως αυτη η απεραντη φτωχια της Σρι Λανκα που βλεπεις παντου στους δρομους μολις βγεις απο το Κολομπο σε στιγματιζει σαν να εχεις και εσυ μερος της ευθυνης γι αυτο. Ειδικα τα παιδακια που παιζουν μεσα στις ακαθαρσιες και η υγιεινη στα υπαιθρια κρεοπωλια και μαναβικα σε κανει να ανρωτιεσαι. "μα καλα πως ζουνε αυτοι?". Βεβαια θα απαντησουν οι ειδικοι της Ινδιας οτι δεν εχεις δει τιποτα σε σχεση με αυτα που βλεπουν τα ματια του ταξιδιωτη στην Ινδια. Σωστο!

Παντως παρα τη φτωχια τους προσπαθουν να επιβιωσουν και οταν μπρορουν σκανε και κανενα χαμογελο. Τωρα μαλιστα που σταματησε και η καταρα του πολεμου στα βορεια ελπιζω να ξαναπαω και να περασω ακομη καλυτερα χωρις τοσες πολλους οπλισμενους στρατιωτες γυρω γυρω.

Οσο για τον εσπρεσσο, αν και φανατικος του ειδους (μιας και δεν μπορω να πω οτι ηπια και κανενα εσπρεσσο της προκοπης εκει) αρκεστηκα στο "καλυτερο τσαι του κοσμου" οπως λενε οι ντοπιοι. Δεν τους χαλασα το χατηρι και επινα τσαι αντι εσπρεσσο. Ηταν πολυ καλο και ελαφρυ.

 

[ANEL]

δεν θα το πιστέψεις,αλλά ο Άγιος πάνω στην ώρα σε έβαλε να γράψεις αυτή την ιστορία!!!για συνέχισε και αν μπορείς καμιά πληροφορία για το πρακτορείο,τα ξενοδοχεία κτλ. θα ήταν ευπρόσδεκτη!!!

 

[babaduma]

cocobill, πολύ όμορφα την ξεκίνησες την ιστορία, μ' αρέσει το λεπτό σου χιούμορ, θα παρακολουθήσω μ' ενδιαφέρον την εξέλιξη. Από τότε που πήγα εγώ (προ - τσουνάμι εποχή και εμπόλεμη περίοδος), το μόνο που μπόρεσα να δώ ότι άλλαξε ήταν το... αεροδρόμιο (το νέο δεν έχει καμμία σχέση με το παλιό).... και οι τιμές, βέβαια.

Tip για όσους ακολουθήσουν τη διαδρομή: Στο αεροδρόμιο, με το που φτάνεις, το "μηχανηματάκι" που έχουν στα δεξιά στο διάδρομο που ακολουθείς για να φτάσεις στο immigration και σου σερβίρει καφέ ... ο υπάλληλος, έναντι ενός δολλαρίου, είναι μια πολύ καλή επιλογή, ο καφές είναι δυνατός (ότι πρέπει δηλαδή) και πολύ καλύτερος από κάτι "εσπρέσσο" που πληρώνουμε χρυσούς σε πολλά επώνυμα μαγαζιά!

 

[Giristroula]

Θέλω και γω να μπω στο πουλμανάκι σας και να σας ακολουθώ σε αυτά τα όμορφα τοπία!Βέβαια τα 9 χιλ. σε μισή ώρα είναι πολύ, αλλά θα το αντέξω!

 

[coccobill]

Να μπεις, να μπεις, Giristroula, εδω το μοτο ειναι "What's the rush?"

Joss, δε με συγκλονισε η φτωχεια στο νησι, ισως επειδη δεν ειδα τις χαοτικες διαφορες μεταξυ τους οπως στην Ταιλανδη που κατω απο τις υπερσυγχρονες κατασκευες υπηρχαν παραγκες. Δε με ενοχλει να βλεπω παιδακια να παιζουν στα χωματα- μου αρεσει κιολας γιατι κι εγω με χωμα μεγαλωσα.

Κριμα, Babaduma, δεν το ηξερα το τιπ στο αεροδρομιο και την πρωτη μερα ημασταν σα ζομπι...

 

[Stavros_GG]

σαν να εχεις και εσυ μερος της ευθυνης γι αυτο.

Εδω που τα λεμε εχουμε, δεν εχουμε? Σκεφτηκα οτι οι κατοικοι του ανεπτυγμενου κοσμου ειναι γυρω στο 1 δις (Ευρωπη, ΗΠΑ, Ρωσσια, Ιαπωνια και κατι ξεμπαρκοι). Οι κατοικοι χωρων στις οποιες παραγονται τα προϊοντα που καταναλωνουμε ειναι γυρω στα 3 δις. Αρα ο καθενας μας εχει 3 προσωπικους Ασιατες που τους πληρωνει 3Ε τη μερα...

 

[coccobill]

Anel, το ταξιδι εγινε πριν τρια-τεσσερα χρονια οποτε δεν θα'ναι μαλλον χρησιμες οι πληροφοριες για τιμες και πρακτορεια. Το πρωτο ξενοδοχειο που μειναμε ηταν το Amaya Lake. http://www.AmayaLake-SriLanka.com Μακρια μεν απο την πολη αλλα σε πενταμορφη τοποθεσια.

 

[babaduma]

Anel, το ταξιδι εγινε πριν τρια-τεσσερα χρονια οποτε δεν θα'ναι μαλλον χρησιμες οι πληροφοριες για τιμες και πρακτορεια.

Χμμμ...

Άρα, το tip ούτως ή άλλως μάλλον δε θα σας ήταν χρήσιμο. Κι εγώ νόμισα ότι φέτος πήγατε, πριν 3-4 χρόνια μπορεί να μην ίσχυε.

Κρίσιμη ερώτηση 1: Στο καινούργιο ή στο παλιό αεροδρόμιο του Κολόμπο?
Κρίσιμη ερώτηση 2: (Αφορά και την ANEL η απάντηση) Θυμάσαι αν είδες στο αεροδρόμιο, όταν φτάσατε, να υπήρχαν stands (booths) με γραφεία πρακτορείων ταξιδίων? Για να κανονίζουν εκδρομές, διαμονές, μετακινήσεις, κλπ.?

 

[coccobill]

Babaduma, το αεροδρομιο ηταν το Bandaranaike - καμια 30ρια χιλιομετρα βορεια του Κολομπο κι αν ητανε καινουριο τοτε το'κρυβε καλα. Στην επιστροφη φαγαμε αρκετη καθυστερηση και χαζευοντας ειδαμε κιοσκια με τουριστικες πληροφοριες και προσφορες για ξενοδοχεια, βανακια προς ενοικιαση και λοιπα. Θα προσπαθησω να βρω τα τεφτερια μου με ντοκουμεντα για πιο συγκεκριμενες πληροφοριες.

 

[Giristroula]

Εγώ όμως πιάστηκα να περιμένω μέσα στο παμπάλαιο πούλμαν...πότε θα ξεκινήσουμε;