Για να επισκευθείς τον καταρράκτη έπρεπε να πληρώσεις ένα αρκετά αλμυρό εισιτήριο. Φαινόταν από πολύ μακριά. Τον έχω στο βίντεο που τράβαγα και έχει καλό ζουμ αλλά δεν μπορώ να το ανεβάσω γιατί είναι μεγάλο. Κάποια προβλήματα τεχνικής φυσης δεν μου επιτρέπουν να το κόψω (προς το παρόν). Πάντως έχει τη μορφή του πολλαπλού σαν αυτόν του Todtnau (δες προηγούμενο ποστ) απλά πολύ μεγαλύτερος.
πως κάποιος άρχοντας της περιοχής έφερε ένα πολύ όμορφο ρολόϊ από της Τσεχία. Κάποιος μάστορας του ξύλου (που αφθονεί στην περιοχή) το ζήλεψε και βάλθηκε να το αντιγράψει με ένα ξύλινο μηχανισμό. Η επιτυχία ήταν τόσο μεγάλη που ξεκίνησε η παραγωγή, που στην πορεία του χρόνου έγινε παράδοση, των ρολογιών-κούκων με ξύλινο μηχανισμό. Πολύ αργότερα οι μηχανισμοί γίνανε μεταλλικοί, όπως είναι και σήμερα. Η ενασχόληση όμως των τεχνιτών με τόσο πολύπλοκους μηχανισμούς έδωσε ώθηση για ένα άλλο είδος κατασκευών. Τα μηχανικά μουσικά όργανα. Εμείς γνωρίζουμε τις λατέρνες αλλά υπάρχουν πολλά είδη, κινητά και σταθερά. Και σ’ αυτή την περίπτωση οι πρώτοι μηχανισμοί ήταν από ξύλο για να γίνουν αργότερα μεταλλικοί.
Εμείς πήγαμε απόγευμα και δεν υπήρχε υπάλληλος για το εισιτήριο και μπήκαμε στο χώρο χωρίς να πληρώσουμε. Βέβαια δεν ήταν και τίποτα το καταπληκτικό.
