Κούβα Σκόρπιες Αναμνήσεις απο ένα Ταξίδι στη Κούβα

[nickzark]

υπεροχο στορι...περιμενουμε συνεχεια

 

[Zacharoula]

Έχω γελάσει πολύ! Απολαυστικότατη περιγραφή... Τελικά μόνο η Μ. φαίνεται να το απολαμβάνει μέχρι στιγμής! Περιμένουμε την συνέχεια!

 

[silversurfer]

Η Τράπεζα

Where : Vinales
When : Πρωί Πρωί

Την προηγούμενη μέρα είχα ξεχάσει το διαβατήριό μου και στο Cadeca (ανταλλακτήριο) μου είπαν να πάω πρωί πρωί που ανοίγουν. Εντωμεταξύ με εξυπηρέτησε ο casάρχης μας. Πάω κι εγώ πρωι πρωί λοιπόν και τι να δώ : Κλειστόν λόγω τεχνικών προβλημάτων !!
Μάλλον θα χάλασε το κομπιουτεράκι ή ο ανεμιστήρας τους --- άλλο μηχάνημα εκεί μέσα δεν υπήρχε

Ήρθε λοιπόν η ώρα να μπώ πρώτη φορά σε Κουβανέζικη τράπεζα. "Ψιτ παιδιά, θα πεταχτώ εδώ πιο κάτω στη Τράπεζα και γυρνάω ,σε 5' λεπτά είμαι πίσω" σφυράω στην Μ. κ στο ζευγάρι Ιρλανδών που είχαμε γνωρίσει στο ταξί για το Vinales και με τους οποίους θα μοιραζόμασταν το σημερινό tour.

Φθάνω στην τράπεζα και πάω να μπώ φουριόζος. "Οπα οπα οπα μεγάλε, προς τι η βιασύνη, κάτσε χαλάρωσε εδώ έξω στο παγκάκι και θα σε φωνάξουμε" με σταματάει ο πορτιέρης. Ρίχνω μια κλεφτή ματιά μέσα, 4 πελάτες ήταν όλοι κ όλοι, δεν το λες και κοσμοσυρροή. Ντάξει, δεν θα κάνω 5 λεπτά θα κάνω 8'

Περνάει η ώρα, σκάει μύτη η Ισραηλινή που γνωρίσαμε χθές - και αυτή στο ταξί, ήταν μεγάλο ταξι, βανάκι Συμπαθητικό γκομενάκι, της αρχίζω την κουβέντα ,μεταξύ μας, μου φάνηκε να το πέρασε για καμάκι ... Anyway περνάει η ώρα, σκάει μύτη μια Κουβανέζα θεία, κλασική φιγούρα αντιπροσωπευτικότατη --- Λίγο ευσωμη, πελώριο στήθος και υπερμεγέθη οπίσθια --- την βλέπω μας προσπερνάει και ο πορτιέρης τη βάζει μέσα συνάμενη κουνάμενη.

"Οπα οπα οπα μεγάλε, αυτή μόλις τώρα ήρθε"
"Οι Κουβανοί εξυπηρετούνται κατα προτεραιότητα" με ταπώνει ...
Αααααααααα, δεν θα τα πάμε καλά

Η ώρα περνάει, φεύγει κανα τέταρτο και αφου δεν παρουσιάσθηκε άλλος Κουβανός, εδέησε ο πορτιέρης να με φωνάξει στα ενδότερα. Η Κουβανέζα θεία ήταν στο ταμείο 1 (είχε 2 ταμεία). Τώρα είτε άνοιγε προθεσμιακό λογαριασμό σε offshore εταιρεία ασορτί με τα CDS, SWAP και όλα τα παρελκόμενα είτε η ταμίας το είχε πάρει χαλλλααρά, πολλλλλύ χαλλλλλλλλλλλλαρά

Εντωμεταξύ μπήκε και η Ισραηλινή και με έπιασε στο μπουρουμπουρου, προφανώς της άρεσα (Παίζει να ήθελε απλά να σκοτώσει την ώρα της άλλα εμείς θα πάμε με την πρώτη εκδοχή ) Η ταμίας μάλλον έχει ολοκληρώσει τις πολύπλοκες μαθηματικές πράξεις άλλα η υπερπληθωρική θεία δεν έλεγε να φύγει απτο ταμείο. Αρχίζουν και χαχανίζουν και χασκογελάνε και μιλάνε συνομοτικά, ξέρεις αυτο που κάνουν οι ελληνίδες θείες σε κλειστούς χώρους για να μην ενοχλήσουν κ καλά, άλλα ακούνε εντέλει ΟΛΟΙ οι παρευρικόμενοι --- προφανώς αναλύουν τα κουτσομπολιά του χωριού. Τι ώρα είναι, κάτσε καλά, πέρασε ΗΔΗ πάνω απο μισάωρο και ακόμα δεν έχω φθάσει στο ταμείο

Άστο λέω θα φύγω, θα χάσω το tour, κάτσε μου λέει η Ισραηλινή αφού κατάφερες και έφτασες ως εδώ, μη λιποψυχήσεις στο τέλος. (Εντάξει αν δεν είναι αυτό μνμ οτι με γουστάρει, ΠΟΙΟ είναι ??? )
Με τα πολλά , και αφου οι θείες ανέλυσαν ΟΛΑ τα καθέκαστα του χωριού, έρχεται η σειρά μου. Πετάγομαι σβέλτος στο ταμείο, αραδιάζω τα ευρώ και το διαβατήριο

Ήταν τρία 50ρικα (3) και τρία 20ρικα (3) --- σύνολο έξι (6) χαρτονομίσματα
Αρχίζει λοιπόν η ταμίας να τα μετράει. Τα μετράει μια, τα κοιτάει, κάτι δεν της άρεσε, τα ξαναμετράει. Μετά λέει κάτσε πολλά χαρτονομίσματα έχουμε εδώ, και τα ξαναμετράει. Και τα ξαναμετράει ... και τα ξαναμετράει !!!!!!!
Εγώ χάζευα με ανοιχτό το στόμα. Αφού κατάφερε να σιγουρευτεί για το αστρονομικό αυτο νούμερο, πιάνει το διαβατήριο μου να ανοίξει καρτέλα στον υπολογιστή. Σκύβω να δω, και βλέπω καμιά δεκαπενταριά πεδία που πρέπει να συμπληρώσει ... ΚΡΥΟΣ ιδρώτας με πιάνει και για πρώτη φορά, ΔΕΝ έφταιγε η ζέστη.

Με την εξωφρενική ταχύτητα 3 γράμματα/ λεπτό συμπληρώνει τα στοιχεία οσο εγώ έχω παραδοθεί στη μοίρα μου ανήμπορος να φέρω οποιαδήποτε αντίδραση.
Αφού εδέησε και ολοκλήρωσε την καρτέλα, αναθαρρώ κι εγώ και περιμένω να πέσει το χρήμα να φύγω. ΑΜ ΔΕ ....
Έπρεπε να περάσει τα χαρτονομίσματα απο τεστ γνησιότητας. Τα πιάνει ένα ενα και αρχίζει να τα κοιτάει, να τα ξανακοιτάει, να τα ισιώνει, να τα πατάει, να τα ξανα-ισιώνει, σιγά σιγά, υπομονετικά, μέχρι και την πιο μικρή άκρη, σε λίγο θα έβγαζε και το σίδερο να τους κάνει και την τσάκιση. Στο συρτάρι θα τα βάλεις ρε θεία, δεν θα τα κάνεις κορνίζα στον τοίχο .....
Και μόλις τα κολλάρισε, άρχισε να τα ξανακοιτάει και μετά να τα ξανα-ισιώνει !!!!!!! Δηλαδη εντάξει, βάλτε το όλο αυτο επι 6 χαρτονομίσματα και έχετε εμένα να κοιτάω αποχαυνωμένος και να πιάνω τα λιγοστά μαλλιά που έχουν απομείνει να μην τα χάσω και αυτά

Και αφου τα ευρώ πέρασαν το τέστ της ιεράς εξέτασης, ήρθε η σειρά των CUC. Ντάξει λέω, εδω θα κάνουμε γρήγορα, δεν χρειάζονται ανάλυση αυτά. Τα βγάζει και αρχίζει να μετράει ... και να ξαναμετράει ... και να ξαναμετράει ... και να ξαναμετράει .. και να ΞΑΝΑΜΕΤΡΑΕΙ !!!!!
Δηλαδή εντάξει ... Πλάκα ΜΕ Κάνεις

Όταν πήρα τα χρήματα στα χέρια μου ΔΕΝ το πίστευα. Δεν είχα τη δύναμη να πάω στα παιδιά ... είχα χάσει την αίσθηση του χρόνου -- άραγε είχαν περάσει 45' (?) , μια ώρα (?), ένας μήνας (?), μια ζωή ολόκληρη (?), είχα πέσει σε μαύρη τρύπα και ταξίδεψα στο χωροχρόνο (?) ... Δεν μπορούσα να απαντήσω με σιγουριά - όλα ήταν θολά στο μυαλό μου

Μετά απο όλο αυτό, άρχισα να βλέπω με διαφορετική ματιά την έννοια "Έλληνας Δημόσιος Υπάλληλος" --- Πως το λένε αυτό , οτι τα ταξίδια ανοίγουν τους ορίζοντες του μυαλού σου και σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή με άλλο μάτι ??
Ε αυτό ακριβώς

 

[silversurfer]

Όαση Ηρεμίας ή Κόλαση Βαβούρας

Where : Cayo Jutias
When : Σάββατο μεσημέρι

Μετά απο μια κουραστική διαδρομή -- κυρίως λόγω του άθλιου οδοστρώματος -- φθάνουμε επιτέλους σε αυτό που υποτίθεται θα ήταν "μια όαση ηρεμίας".
Έτσι το ανέφερε η μπροσούρα στο γραφείο με τα tours χθές όπου είχαμε πάει για αναζήτηση εκδρομής μαζί με το ζευγάρι των Ιρλανδών. Να πω την αλήθεια, εγώ δεν πολυγούσταρα, μου φαινόταν μεγάλη η διαδρομή και ήμουν της άποψης "όταν πάμε στα βουνά και στις κοιλάδες, πάμε στα βουνά και στις κοιλάδες, δεν τσοντάρουμε παραλίες και τα συναφή ... και τούμπαλιν"

Έλα όμως που ήμουν ένας και με γείωσε η πλειοψηφία που είχε ενθουσιαστεί απτην ιδέα της τουρλού εκδρομής καθώς ....
-- Τα προλαβαίνετε όλα άνετα, ορκιζόταν η κουβανέζα tour operator
Και .. Είναι Κρίμα να μην πάτε, είναι πολύ όμορφα
Οι Ιρλανδοί μάλιστα είχαν δει και εικόνες στο internet και μας έλεγαν οτι είναι ονειρικά και ήρεμα και έχει μόλις 5-6 ξαπλώστρες.

Η υπόλοιπη εκδρομή ήταν πραγματικά πολύ ωραία, φανταστικά τοπία ...

σπηλιές, cocktail σε openair bar με ονειρική θέα

, ένας αλανιάρης αγρότης να μας τυλίγει πούρα του ενός CUC

και γενικά πολλά όμορφα πράγματα ρε παιδί μου

Μετά απο όλα αυτά, μια βουτιά σε κρυστάλλινα νερά φάνταζε το τέλειο σβήσιμο.
Για το δρόμο τα είπαμε, ωραία η διαδρομή μέχρι ένα σημείο άλλα συχνά πυκνά εμφανίζοταν κανα φορτηγό και αντε προσπέρνα το σε τέτοιο δρόμο

Όταν λοιπόν φθάσαμε το μεσημεράκι στο Cayo, ο ταξιτζής μας πετάει την πρώτη κρυάδα.
"Μάλλον θα έχει κόσμο σήμερα, είναι Σάββατο και έρχεται ο κόσμος στις παραλίες"
Εντάξει μωρε, και στην Αβάνα είχε κόσμο στην παραλία άλλα περάσαμε super

Κανείς όμως δεν περίμενε αυτο που αντικρύσαμε. Στην παραλία υπήρχε ένα μικρό beach bar και στην είσοδο γινόταν το έλα να δείς. Δεν βρήκαμε ουτε να παρκάρουμε ενω φορτηγά ξεφόρτωναν κόσμο (!!!)
Στο μπαρ γινόταν ο κακός χαμός, για να παραγγείλεις έπρεπε να σκαρφαλώσεις στο πλήθος ενω είχε στηθεί σε ένα σημείο της παραλίας μια πρόχειρη εξέδρα όπου ένα έπαιζε μουσική ένα συγκρότημα και απο κάτω παραλληρούσαν. Φυσικά οι 5-6 ξαπλώστρες που είχαν αναφέρει οι Ιρλανδοί ήταν εκεί, φιλοξενώντας καμιά δεκαριά άτομα έκαστη. Ο ήλιος έκαιγε όσο ποτέ, ελεύθερα σημεία με σκιά δεν υπήρχαν ούτε για πλάκα και κόσμος και κοσμάκης πηγαινοέρχοταν. Μιλάμε όμως για κόσμο, για πλήθος, οχι αστεία, λες και ήμασταν σε παραλία στην Ινδία. Όλο το σκηνικό έμοιαζε να ξεπήδησε απτους χειρότερους εφιάλτες μας, εγώ μονολογούσα πως "σας τα έλεγα εγώ" και "τελικά σαν την χαλκιδική δεν έχει" και ξεκινήσαμε προς εξεύρεση σκιάς και απουσίας ανθρώπων.

Κι αφού περπατήσαμε και περπατήσαμε διαπιστώσαμε οτι στα κομμάτια περα απτην ακτίνα του beach bar ήταν αδύνατο να κάνεις μπάνιο και να την πέσεις στην άμμο καθώς τα νερά ήταν πολύ ρηχά γεμάτα φύκια και κοράλια και η αμμουδιά ήταν διάσπαρτη απο σπασμένα κλαδιά δέντρων, προφανώς απομεινάρια κάποιου τυφώνα.

Η όαση ηρεμίας αποδείχθηκε μια κόλαση βαβούρας και τα γαλαζοπράσινα νερά ήταν τόσο κοντά μα αδύνατον να τα απολαύσουμε. Το μόνο που μπορούσε να μας βγάλει απτη μιζέρια μας ήταν ο ταξιτζής τον οποίο έψαχνα απεγνωσμένα στα σταθευμένα αυτοκίνητα για να μας πάρει απο κει μια ώρα αρχύτερα

 

[silversurfer]

El Nicho

Where : Punta Gorda , Cienfuegos
When : Δευτέρα Πρωί

90 ??? !!! &*$##
"Μάλλον σας χτύπησε ο ήλιος εδώ στο Cienfuegos --- Άστο φιλαράκι, άκυρο, sorry για την ενόχληση"
Αφού ο οδηγός-ξάδελφος του casάρχη εξάντλησε όλα τα επιχειρήματά του ενώ εγώ παρίστανα τον φτωχό πλην τίμιο και χτυπημένο βάναυσα απτην κρίση Έλληνα, και εκμεταλλευόμενος τη low season του Σεπτεμβρίου, η συμφωνία έκλεισε στα 55 CUC κ με το aircondition ανοιχτό μόνον στο γυρισμό όπου θα είχαμε κατηφόρα

Απολαύσαμε το πρωινό μας στο πιο προνομιούχο (απο πλευράς τοποθεσίας) casa όλης της εκδρομής χαζεύοντας τη θάλασσα και ετοιμάσαμε για άλλη μια φορά τις βαλίτσες μας. Η Punta Gorda είναι μια λωρίδα γής η οποία βρέχεται και απτις δυο πλευρές απο τη θάλασσα και είναι το πιο κυριλέ σημείο της πόλης, ακριβώς δίπλα στο Palacio de Valle, το κτίριο-σήμα κατατεθέν της πόλης

(το casa μας είναι κρυμμένο πίσω απο τα δέντρα)

Το Cienfuegos δεν είχε τη γοητεία του Trinidad ουτε το απίστευτο φυσικό τοπίο του Vinales -- είχε όμως μια αριστοκρατική αύρα στα κτίριά του και μια όμορφη Malecon. Εμείς βρεθήκαμε στην πόλη Κυριακή και έτσι το κέντρο μας φάνηκε λίγο σαν πόλη-φάντασμα, απουσία κόσμου. Αξίζει όμως ο ταξιδιώτης να αφιερώσει μια μέρα, να θαυμάσει την αρχιτεκτονική και τα χρώματα των κτίριων στις μεγάλες λεωφόρους, να βολτάρει στη Malecon και να πιεί ένα ποτάκι στην ταράτσα του Palacio de Valle

Οι καταρράκτες του El Nicho είναι μέρος του natural park Topes de Collantes. Η διαδρομή με το (ευτυχώς καινούριο) αυτοκίνητο ήταν παρα πολύ όμορφη , με φυσικό τοπίο και χωριουδάκια να εναλλάσονται.

Οι επισκέπτες πληρώνουν για την είσοδο στο πάρκο και μετά απο περπάτημα μέσα απο μικρά δρομάκια ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση , φθάνουν στους καταρράκτες. Σίγουρα δεν είναι ο Νιαγάρας, άλλα είναι πολύ όμορφα και σίγουρα οι φωτογραφίες τους αδικούν

To κλού της υπόθεσης όμως δεν ήταν οι καταρράκτες άλλα η φυσική λίμνη που σχηματίζουν τα νερά σε κάποια σημεία στα οποία μπορείς να κολυμπήσεις καθώς το βάθος φθάνει σε ορισμένα σημεία τα 3 μέτρα

To νερό ήταν ΠΑΓΩΜΕΝΟ, πραγματικά ήθελε κότσια μέχρι το σώμα να συνηθίσει τη θερμοκρασία --- τι μάσκες ομορφιάς και τι botox , εκεί να δείς πως τσιτώνει το δερματάκι. Κι αφού βγήκαμε πραγματικά άλλοι άνθρωποι απο το νερό, ανεβήκαμε μέχρι ένα viewpoint το οποίο είχε φανταστική θέα

Το μέρος είχε ένα σωρό πανέμορφα σημεία, όρεξη ναχεις να κάθεσαι και να απολαμβάνεις τη φύση.
Ο χρόνος πέρασε χωρίς να το καταλάβουμε και με τα πολλά, ήρθε η ώρα του γυρισμού .. ή μάλλον, η ώρα του Τρινιδάδ

 

[silversurfer]

Ιππασία aka τα'θελε ο κ@λ%ς μας

Where : Trinidad
When : Νωρίς το πρωί

Ένα απο τα πράγματα με τα οποία είχαμε ενθουσιαστεί για το πέρασμα μας απο την επαρχία ήταν η ευκαιρία να κάνουμε πρώτη φορά ιππασία. Ειδικά στο Vinales το διαφήμιζαν πάρα πολύ σαν must activity (δικαίως αν κρίνω απτα φοβερά τοπία) και ήταν το πρώτο πράγμα που ζητήσαμε απτον casάρχη μας οταν φθάσαμε. Δυστυχώς όμως έκανε ΠΑΡΑ πολύ ζέστη (Αύγουστος γαρ) και μας παρέπεμψε για το πρωί της επόμενης μέρας. Έλα όμως που την επομένη είχαμε κανονίσει το tour με τους Ιρλανδούς κ στο Vinales θα μέναμε μόλις 2 νύχτες

Μας έμεινε λοιπόν η επιθυμία αμανάτι. Ο casάρχης μας στο Τρινιδάδ μας είπε οτι μπορούσαμε να κάνουμε κ εκεί ιππασία και μας παρέπεμψε στα tour offices στο χωριό. Μπαίνουμε στο πρώτο, τζίφος, όλα τα άλογα booked. Μπαίνουμε στο δεύτερο, τα ίδια, στο τρίτο τα ιδια κ χειρότερα. Μας έστελνε σημάδια η μοίρα ρε παιδί μου, οτι "αστο παράτατο, δε σας θέλει".

Κι εκεί που είχαμε αποφασίσει οτι ένα πρωινό θα το περάσουμε στην playa ancon (χωρίς πολυ ενθουσιασμό όμως είναι η αλήθεια , καθώς "καλή μωρε και η Καραϊβική αλλά ... όταν έχεις περάσει όλο το καλοκαίρι με βουτιές στη Χαλκιδική, τι να μας πεί τώρα" ) --- μπήκαμε σε ένα γραφείο το οποίο έβγαζε εισητήρια για το Viazul.
"Να ρωτήσουμε κ εδώ ;;;" λέει η Μ.
"Δεν τους κόβω να έχουν άλλα δε ρωτάμε .... ;"
Στη Κούβα να μην κόβεις με το μάτι ΠΟΤΕ. Μας αράδιασε λοιπόν η τύπισα τις επιλογές μας. Η μία ήταν να μας πάει άμαξα μέχρι ένα σημείο και απο κει να κάνουμε κανα τέταρτο ιππασία μέχρι την είσοδο (κι άλλο τόσο στο γυρισμό) ενός Εθνικού Πάρκου όπου εκεί θα περπατούσαμε μια διαδρομή μέσα στη φύση και θα κάναμε μπάνιο σε ένα μινι-καταρράκτη. Η δεύτερη επιλογή ήταν να μην πάρουμε άμαξα και να κάνουμε 30' και 30' . Εεεεε λέμε, δώσε τα 30' , τι, τόσος καημός για δεκαπέντε ψωρολεπτά.

Έρχεται λοιπόν το επόμενο πρωί, μαζευόμαστε στο δρόμο που οδηγεί στο μονοπάτι, καταφθάνει κι ένας κουβανός cowboy με καπέλο Billy The Kid και μπότα αλανιάρα και μας γνωρίζει τα άλογα. Το δικό μου για να με καλωσορίσει, κατούρησε ένα ποτάμι και χέστηκε (κυριολεκτικά !!!) απτη χαρά του
Μαζί μας μια οικογένεια Ιταλών απτους οποίους, ο άνδρας ήξερε ιππασία. Εμένα επειδή ήμουν ψηλός, μου έδωσαν το πιο δυνατό άλογο -- το οποίο ήταν και εγωιστής και ήθελε συνέχεια να είναι μπροστά, να οδηγεί τα υπόλοιπα. Επειδη όμως ο Ιταλός ήξερε ιππασία , έφευγε πιο γρήγορα μπροστά και το δικό μου χωρίς να του δώσω εντολή, ξεκινούσε να τρέχει κι αυτό ξωπίσω !!!!!! (Βασικά ποια εντολή, οτι ήθελαν εκαναν τα άλογα, οπου ηθελαν μας πήγαιναν, προγραμματισμένα ήταν, εμείς απλά βαστούσαμε τα γκέμια) .... Βάστα ρε σκασμένο, ΒΑΣΤΑ σου λέωωωωωωωωωωωωωω .... Κι αντε ο Ιταλός ήξερε πως να σταθεί, εγώ όμως Όταν το άλογο πάει γρήγορα, πρέπει να τεντώνεις λιγο τα πόδια αλλιώς κοπανας συνέχεια πάνω στη σέλα κι ο κ@$%ς σου γίνεται αγνώριστος !!!!
Βοήθειααααααααααααααα .....

Τα τοπία ήταν όμορφα , ιππεύαμε μέσα στο πράσινο άλλα εικάζω οτι στο Vinales θα ήταν πολύ καλύτερα. Μα κάτσε, ακόμα δεν πέρασε το μισάωρο ? Ρε συ cowboy τι γίνεται φθάνουμε ??
"Κάλμα , σε λιγο εκεί είμαστε έχουμε άλλο τόσο !!! "
Τι άλλο τόσο ρε μεγάλε, άλλο τόσο είναι μια ώρα. Και άλλη μια ώρα να γυρίσουμε, δεν θα μπορώ να κάτσω για μια βδομάδα Κάτσε κι εσυ βρε σκασμένο, που θες να το παίζεις κ αρχηγός, περίμενεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε ...................

Κι αφού φθάσαμε στο πάρκο κι εδεήσαμε να ζέψουμε τα άλογα και να πάρουν μια ανάσα τα οπίσθιά μας, κοιταζόμασταν με την Μ. και απορούσαμε "πως θα το ξαναπεράσουμε όλο αυτό στην επιστροφή !!! "
To Salto del Caburni ήταν ένα -υποτίθεται- καταρρακτάκι που κατέληγε σε μια ωραία λιμνούλα κι εκεί θα κολυμπούσαμε κιόλας. Ίσως το χειμώνα να κατέβαζε πιο πολυ νερό, τώρα όμως είχε μείνει ένα ρυάκι ---- ντάξει είχαμε δει και καλύτερα, άλλα ήταν ώρα για βουτιά. Πριν απο αυτό όμως, ένα ποτάκι στο waterfall-bar ήταν αναγκαίο

Κι αφου πλατσουρίσαμε και αράξαμε και ξεκουραστήκαμε, πήραμε το δρόμο του γυρισμού. Αυτη τη φορά κάναμε μια στάση σε μια ταβερνούλα κοντά στην είσοδο του πάρκου (η οποία ανήκε στον cowboy) κι αφού φάγαμε καλά καλά και μας ξύρισε με τις τιμές ο cowboyς , πήραμε το δρόμο του γυρισμού.
Αφου είχα πάρει πια το κολάι και μετά και τις οδηγίες του Italian Stallion, άρχισα να του δίνω εντολή να τρέξει --- άλλο που δεν ηθελε αυτο , όμως έπρεπε να περιμένουμε και τα γυναικόπαιδα

Είχε όμως μεσημεριάσει και ο ήλιος έκαιγε, το άλογο κουράστηκε, εμείς πονούσαμε και η επιστροφή μας φάνηκε ΑΙΩΝΑΣ. Όταν με το καλό επιστρέψαμε στο casa μας , πέσαμε εξουθενωμένοι στο κρεβάτι --- μπρούμυτα εεεε --- και είπαμε με μια φωνή ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ

(Βέβαια μετά απο καιρό που το συζητήσαμε, μάλλον ήμασταν υπερβολικοί, άλλα τέτοιο πάθημα δεν ξεχνιέται) ---- To βραδάκι πάντως στο Casa de la Musica δυσκολευόμασταν να κάτσουμε στις καρέκλες

 

[LULLU]

εχω πεθανει στο γελιο νασε καλα..

 

[silversurfer]

Το Κλουβί με τις Χοντρές

Where : Βαραδέρο

Το ψαξα απο δω, το κοίταξα απο κει, τελικά δεν μπόρεσα να το αποφύγω. Οι μέρες δε μας έπαιρναν για να πάμε πιο ανατολικά και οι εναλλακτικές μας δεν με ενθουσιάζαν και τόσο. Δε βαριέσαι ας το πάρει το ποτάμι, είχε έρθει η ώρα να γνωρίσουμε κι εμείς τα βραχιολάκια, το μπουφέ, την ολοήμερη πληκτική εναλλαγή απτη πισίνα στην (οριοθετημένη) παραλία και όλα αυτά τα τρομακτικά παρελκόμενα ενος All Inclusive
Ίσως έπρεπε εντέλει να δούμε και αυτή, την άλλη Κούβα, των resorts, των ξενοδοχείων και του μαζικού τουρισμού

"Μην τα ψάχνεις όλα τόσο πολύ μου έλεγε η Μ. --- Ας το δούμε ως ευκαιρία για ξεκούραση και σβήσιμο των καλοκαιρινών μας διακοπών". Δίκιο έχει, αναλογίσθηκα κι εγώ, πόσο χάλια να είναι πια ;;; !!!
Η Μ. παρόλες τις προσπάθειες να της εξηγήσω και να της αναλύσω τι είδους κατάσταση θα δούμε, αυτή φαντασιονόταν κυρίλες, πολυτέλειες και ωραίο κόσμο. Αχχχχ καψερή, να τον ακούς τον silversurfer

Η αλήθεια είναι οτι λίγο η πολυήμερη αποχή απο τεχνολογία και ξενοδοχεία (στα υπόλοιπα μέρη μέναμε σε casas), λίγο το όμορφο lobby και η επαγγελματική υποδοχή --- καλέ, αυτοί εδώ έχουν και υπολογιστή !!! --- λίγο το ότι παρέλαβαν τις αποσκευές και μας φορτώσαν σε αμαξάκι για να μας πάνε στο συγκρότημά μας, περνώντας μέσα απο παρκάκια και πισίνες, μας δημιούργησε μια αίσθηση ψυχικής ανάτασης. Άλλο που δεν ήθελε η Μ. για να μ'αρχίσει .... "Είδες εσυ ξερόλα, super είναι, έπρεπε να κλείσεις κι άλλες διανυκτερεύσεις εδώ κι οχι 2 ψωρομερούλες" κλπ κλπ
"Περίμενεεεεεεεεεε λέμεεεεεεεεεεεεεε"

Έχουμε και λέμε λοιπόν :

τα παιδάκια ---- παιδάκια,πολλά παιδάκια, άπειρα παιδάκια, και όλα να παίζουν και να ουρλιάζουν στη πισίνα και στις τσουλήθρες υπο τις μικροφωνικές οδηγίες των animateur. Και όλως τυχαίως, το συγκρότημά μας ήταν δίπλα στην παιδική πισίνα

ο κόσμος ---- ΤΟΣΗ παχυσαρκία πρώτη φορά αντικρύζαμε στη ζωή μας --- κι ας είχαμε περάσει και οι δυο απο την Αγγλία για σπουδές --- μιλάμε ήταν απίστευτο, ήταν ΠΑΝΤΟΥ, στις πισίνες, στην παραλία, στα δρομάκια, στα εστιατόρια, ΠΑΝΤΟΥ --- πακεταρισμένοι όλοι απο κάποια καναδική επαρχία, νέοι - μεσήλικες - ηλικιωμένοι - ΟΛΟΙ ---- μάταια έψαχνα να δω κανά κορμί να χαζέψω ... κοιλιές και ξύγκια ξεχύνονταν όπου και αν γυρνούσα, έτοιμα να με καταπλακώσουν ....... βοήθειαααααααααααααααααα !!!!

η "διασκέδαση" ---- κάθε βράδυ οργάνωναν και καλά θεματική βραδυά σε έναν απο τους πολυχώρους που είχαν, απέναντι απτο sports cafe όπου έπιναν μπύρες και βλέπαν ράγκμπυ ή όπως αλλιώς το αποκαλούν. Άντε λέμε, ας πάμε κ εμείς να πιούμε κανα cuba libre σε πλαστικό ποτήρι --- εξυπακούεται πως τα πιο άσχημα φτιαγμένα ποτά τα ήπια στο resort (χειρότερα και απο τα αλησμόνητα στο hotel florida) --- φυσικά όπως πήγαμε στο event , έτσι και φύγαμε ... Κάποιο κουβανέζικο γκρούπ να παίζει και καλά salsa και ένα μπούγιο ατσούμπαλες, ακαλαίσθητες θείες να κουνιούνται στη πίστα και κάτι άγαρμπους σιχαμένους καυλάρες να προσπαθούν να κολλήσουν άκομψα το σώμα τους στις κουβανέζες χορεύτριες, γελώντας περήφανα, λες και βρισκόντουσαν σε κανα "δεύτερο" στριπτιτζάδικο και έπαιζε χιπ χοπ ... κι αυτές οι καημένες να χαμογελάνε ψεύτικα (και να σιχτυρίζουν δικαίως απο μέσα τους) --- τι μπορούσαν άλλωστε να κάνουν .... ΟΥΣΤ
Μου θύμισε το σκηνικό κάποιες κακόγουστες παραδοσιακές βραδυές στην Ελλάδα όπου βάζουμε 3 τσολιάδες ανάμεσα στους Αγγλάρες και το συρτάκι να παίζει στη διαπασών ....
Δυο cocktail στο χέρι και δρόμο ... μια χαρά είναι και το παγκάκι ---- μ'αρέσει που η Μ. ήθελε να ντυθεί κιόλας, για να βγούμε κ καλά στο resort. Βρε άκου τον silversurfeeeeeeeeer ......
Θα μου πείς, γιατί δεν πήγαινες μια βόλτα στη πόλη ?
Λοιπόν, 10-15 λεπτά περπάτημα χρειαζόμασταν μόνο για να φθάσουμε στη reception (χωρίς πλάκα), άλλο ένα τέταρτο-εικοσάλεπτο το ταξί (15-20 CUC), για να πάμε που .... σε μπαράκια που μεθούσαν Καναδοί teenagers ?? Η΄σε μια κακή αντιγραφή του Tropicana ??
Αστο τα έχω περάσει πιο μικρός και σε Ζάκυνθο, και σε Κώ και σε Αγία Νάπα .... να μου λείπει --- γι'αυτό γράφω στον τίτλο για κλουβί, δεν κάνεις διακοπές στο Βαραδέρο, άλλα σε ένα ξενοδοχείο στο Βαραδέρο

ο μπουφές --- στη Κούβα είχαμε καλομάθει, κάθε βράδυ και σε άλλο εστιατόριο, γαρίδες, αστακούς, γκουρμεδιές, του δώσαμε και κατάλαβε ... ήρθαμε λοιπόν στο AI resort να βρούμε το μάστορά μας .... μιας κ είχαμε κλείσει μονον 2 νύχτες, δεν δικαιούμασταν πρόσβαση σε κάποιο απτα ala card εστιατόρια κ είχαμε πρωινό και dinner μπουφέ .... μπουφές λοιπόν .... γεμάτος με λογής λογής φαγητά, όλα τα αγαθά --- οφείλω να ομολογήσω οτι περίμενα κακή ποιότητα (δεδομένου της τρομακτικής ποσότητας φαγητού) όμως διαψεύστηκα --- δεν ήταν κάτι φοβερό άλλα ήταν αξιοπρεπέστατα

"Τότε τι γκρινιάζεις ρε φίλε"

Η μάχη όμως για το φαγητό ---- αμφιβάλω αν πεινασμένα παιδιά εξ Αφρικής θα κάνανε έτσι αν τα φέρναμε εκεί ---- μάχη για να βρείς τραπέζι, στο οποίο πριν 2 λεπτά έτρωγε κάποιος άλλος, και πριν απο αυτον κάποιος άλλος, και φυσικά δεν είχε προλάβει το δύσμοιρο προσωπικό να καθαρίσει, φθηνά βρώμικα τραπεζομάντηλα γεμάτα ψίχουλα και ποτά, κόσμος να πηγαινοέρχεται συνεχώς με πιάτα τα οποία ξεχείλιζαν απο ποσότητες και φαγητά ατάκτως τοποθετημένα το ένα πάνω στο άλλο, ένα τουρλού και καμία λογική, έτσι, για να δοκιμάσουν απ'ολα --

Κάτσε να πάω να φέρω φαγητό, οπα οπα τι γίνεται, ωχ έφεραν καινούριο δισκο με μπέηκον και έτυχε να είμαι στη μέση , σιγά σιγά μωρή χοντρέλω μην σπρώχνεις, ΒΟΗΘΕΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ... θα με ποδοπατήσουν τα παχύδερμα, ήρεμα ήρεμα όλοι θα πάρετε ------- Μπέηκον και αυγά το πρωί ήταν είδος προς εξαφάνιση, δεν προλάβαινε το προσωπικό να γεμίζει τους δίσκους, φάτε φάτε να σκάσετε και να έχετε χοληστερίνη πριν τα 30 .. γρήγορα να γλιτώσω
Κάτι ανάλογο γινόταν με τις γαρίδες το βράδυ ---- ποσότητες ποσότητες ποσότητες ... κόσμος κόσμος κόσμος ----- πωπω αγχώθηκα !!!

το κιτς --- κιτς παντού, κιτς αγαλματάκια στα πάρκα, κιτς στις πισίνες, κιτς στα events, κιτς στα δωμάτια, κιτς στον κόσμο ΟΥΦ

Και ξάφνου, έτσι στο άκυρο, να΄σου και μια παρέα απο γκομενίτσες οι οποίες σκάσαν μύτη στη πισίνα φουλ μακιγιάζ, πέδιλα και μακριά σκουλαρίκια !!! ΟΤΙ ΝΑΝΑΙ
(Και νόμισα οτι αυτά γίνονται μόνο στις πισίνες στη Δυτική Θεσσαλονίκη και στο Crystal Life στη Καλλικράτεια) .... που νομίζεις οτι ήρθες κοπέλα μου, στις Μπαχάμες ή στα Κέυμαν ???

Μη νομίζετε οτι ολα αυτά συνέβησαν επειδή ισως επέλεξα λάθος ξενοδοχείο --- μείναμε τετράστερο resort με καλές κριτικές (σε σχέση με άλλα ξενοδοχεία) --- δεν είχαμε παράπονο άλλωστε απτο ξενοδοχείο -- το προσωπικό έκανε οτι μπορούσε, τα δωμάτια ευρύχωρα και καθαρά, ωραίο περιβάλλον και διάταξη των χώρων, οργανωμένα ---- και το ζευγάρι των Ιρλανδών που μιλήσαμε οι οποίοι έμειναν σε άλλο hotel, ίδιες εντυπώσεις αποκόμισαν.

Βέβαια κι εκεί μπορείς να περάσεις καλά αν μέλημά σου είναι αποκλειστηκά η ξεκούραση και η ανεμελιά. Εμείς πιάσαμε γρηγορα το νόημα και λιώσαμε ΟΛΗ μέρα στη παραλία (tip που σήκωσα απο forum : επειδή και στην παραλία γίνεται ο κακός χαμός με τις ξαπλώστρες, ο silversurfer ως γνήσιο λαμόγιο ΠΡΙΝ πάει για πρωινό, πήγε και άφησε τις πετσέτες και δυο άδεια τσαντάκια πρώτη ξαπλώστρα θάλασσα δίπλα στο beach bar ε καλά, τι σόι ελληνάρες είμαστε )

Δυστυχώς τις δυο μέρες που ήμασταν εκεί φυσούσε και η θάλασσα είχε κύμα οπότε δεν ξετρελάθηκα και ιδιαίτερα (με βάση όσα είχα ακούσει για το Βαραδέρο). H Santa Maria στην Playa del Este έξω απτην Αβάνα μου άρεσε απείρως περισσότερο.
Αράξαμε λοιπόν στις προνομιακές ξαπλώστρες μας, ακούγαμε τα latin, χαζεύαμε κάποιους "διασκεδαστές" του ξενοδοχείου που δείχναν στις θείες ασκήσεις και χορό στη θάλασσα (και αυτές χαζεύαν τους κοιλιακούς του και τους τρέχαν τα σάλια), παρήγγειλα κάθε είδους cocktail απτο μπαρ και δεν το κούνησα απο κει μέχρις ότου να πέσει το σούρουπο ---- ζωάρα

Εν κατακλείδι, οι μέρες στο Βαραδέρο ήταν οι 2 πιο άχρωμες του ταξιδιού, αυτές που σίγουρα θα είναι οι πρώτες που θα ξεχάσουμε όσο περνάν τα χρόνια απο αυτο το ταξίδι. Ίσως όμως έπρεπε να γνωρίσουμε και αυτή την εμπειρία για να καταρρίψουμε κάποιους μύθους σχετικά με τα τεράστια ΑΙ resort και να αποτελέσει μάθημα για το μέλλον

Μπορώ εύκολα να κατανοήσω τον Καναδό απτο κρύο Τορόντο ή το παγωμένο Βανκούβερ o οποίος δίνει 500-600 δολλάρια και έρχεται γκρουπαριστός για μια βδομάδα All Inclusive , αδυνατώ όμως να καταλάβω τον Έλληνα που δίνει 2000 ευρώ για πακέτα τύπου "2 μέρες Αβάνα + 1 Τρινιδάδ + 5 Βαραδέρο"

Παιδιά ΜΗΝ το κάνετε , είναι πραγματικά κρίμα


ΥΓ. Ζητώ συγγνώμη απο όποιους συμφορουμίτες ίσως θίχθηκαν με τα σχόλια μου για τους υπέρβαρους Καναδούς, ελπίζω όλοι να καταλάβατε τη χιουμοριστική μου διάθεση.

 

[LULLU]

σκετη απολαυση το γραπτο σου...

 

[silversurfer]

Περι φαγητού ο λόγος

Όταν επισκεφθήκαμε την Κούβα, δεν είχαμε ιδέα για τις τοπικές σπεσιαλιτέ ή για κάποιο θαλασσινό που έχουν σε αφθονία (όπως πχ ο σολωμός στη Νορβηγία ή τα μύδια στο Βέλγιο) -- στην Αβάνα τρώγαμε συνήθως κοτόπουλο ή γαρίδες.

Ώσπου βγήκαμε για φαγητό με τους Ιρλανδούς στο Vinales και οι οποίοι παρήγγειλαν αστακό !!
"Αστακό ?? Οπα οπα μεγάλε, πολύ large σε βλέπω, κάτσε να το συζητήσουμε..."
Τελευταία φορά που είδα (είδα, οχι έφαγα, έτσι για να μην μπερδευόμαστε) αστακό σε μενού στην Ελλάδα κόστιζε 42Ε το μισό κιλό.
10 CUC αποκρίνεται η μιγάδα γκαρσόνα, μαζί με dressing και ένα πιάτο ρύζι

Αυτό ήταν ... για 6 συνεχόμενα βράδυα δοκίμασα όλες τις πιθανές παραλλαγές αστακού, τι κόκκινη σάλτσα, τι άσπρη σάλτσα, τι μπεσαμέλ, τι μακαρόνια .. τα ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ Η απόλαυση του ουρανίσκου

Lobstermania

Κι επειδή όταν πάμε ένα μεγάλο ταξίδι, πάντα μας αρέσει να βρίσκουμε ωραία εστιατόρια, ας δούμε μερικά τα οποία μας έμειναν στο μυαλό για το φαγητό, τη διακόσμηση, την τοποθεσία

Ξεκινάμε απτην Αβάνα --- οι περισσότεροι που έχουν πάει γνωρίζουν το LaGuarida
Το coco taxi μας άφησε σε μια περίεργη περιοχή στο Centro με κάτι ακόμα πιο περίεργους τύπους να περιφέρονται --- δεν τη λές και κυριλέ και σίγουρα δεν περιμένεις να έχει ένα κλασάτο εστιατόριο. Μην τρομάξεις και φύγεις, εκεί είναι, είσαι στο σωστό μέρος
Στο τρίτο όροφο ενος παλιού μα συνάμα γοητευτικού κτιρίου (οι δυο πρώτοι όροφοι είναι άδειοι, κενοί) βρίσκεται ένας ιδιαίτερα κομψός χώρος με ωραία αισθητική και ψαγμένο decor σε όλους τους χώρους συμπεριλαμβανομένου και του WC. Το μυστικό βέβαια είναι να καθίσεις σε ένα απτα τραπέζια στο μπαλκόνι και να απολάυσεις την ατμόσφαιρα

(Η φωτογραφία είναι κλεμμένη)
Οι τιμές ήταν λίγο τσιμπημένες για Αβάνα (και πολυ τσιμπημένες για Κούβα γενικότερα) άλλα πληρώνεις την ατμοσφαιρα, το σερβις και το γκουρμε. Το φαγητό ήταν καλό άλλα οχι κάτι που μας ξετρέλανε

Όταν ξαναγυρίσαμε Αβάνα, επιλέξαμε να μείνουμε στο Vedado. Εκεί υπάρχει ένα ανάλογο μαγαζί, οχι πολυ διαφημισμένο, το Atelier. Εξίσου καλαίσθητη διακόσμηση και σερβις, σε μια μονοκατοικία που μετατράπηκε σε εστιατόριο. Μπορεί να μην έχει μπαλκόνι, άλλα έχει ταράτσα όπου έχουν διαμορφώσει με τραπεζάκια, πολυ ωραία ατμόσφαιρα, φθηνότερο απτο LaGuarida και καλό φαγητό. Περάσαμε πεζοί 2 φορές απο μπροστά του και δεν το αντιληφθήκαμε, ούτε και οι τριγύρω περαστικοί το γνώριζαν !! Μας το πρότεινε ο casάρχης μας (Ισπανός, στην ηλικία μας παντρεμένος με μια μουλάτα κόλαση ο οποίος είχε ΟΛΗ μέρα ένα πούρο στο στόμα του !!)

Αν διανυκτερεύσετε στο Vinales τότε θα πάρετε ταξι και θα του πείτε Balcon del Valle. Είναι αυτο ακριβώς που λέει η ονομασία, τραπεζάκια σε μια ξύλινη εξέδρα με θέα όλη την κοιλάδα. ΔΕΝ υπάρχει αυτή η θέα. Μόνο μην κάνετε το λάθος και πάτε αργά για δείπνο, πρέπει να είστε εκεί πριν βραδυάσει γιατί αλλιώς θα χάσετε αυτο το μοναδικό τοπίο. Φυσικά θα παραγγείλετε αστακό και Bucanero --- πάμφθηνο (δυστυχώς δεν έχω φωτό, όταν θυμήθηκα να το κάνω είχε πέσει η νύχτα )

Αν βρεθείτε (που θα βρεθείτε) στο Τρινιδάδ, τότε μια επίσκεψη στο San Jose επιβάλλεται. Δεν είναι τυχαία το Νο1 στο tripadvisor. Ευγενέστατο προσωπικό, πλούσιο μενού, όμορφη διακόσμηση και πολυ ωραία μαγειρεμένα πιάτα (αστακός με μπεσαμέλ, κόλαση ) και πάμφθηνο κι αυτό

Παρόλ'αυτά, τα αγαπημένα μου dinners ήταν αυτά που κάναμε στα casas φτιαγμένα απτους οικοδεσπότες μας και σερβιρισμένα κάτω απτο φώς των κεριών. Είχα βεβαίως προνοήσει ώστε στην επαρχία να μείνουμε σε casas που είχαν και μια κάποια θέα. Στο Vinales λοιπόν, μόλις μας έφεραν το φαγητό, έπεσε το ρεύμα σε όλο το χωριό !!! Οι άνθρωποι μας ζητούσαν 1000 συγγνώμη άλλα εμείς τους είπαμε να μας φέρουν 2 κεριά και την καταβρήκαμε κυριολεκτικά κάτω απτον έναστρο ουρανό. Κάναμε και τα πούρα που μας είχε πουλήσει ο αγρότης και όλα υπέροχα --- ούτε παραγγελία να την είχαμε κάνει τη διακοπή

Κι αφού γουστάραμε με τα κεριά, κάτι ανάλογο κάναμε στο Cienfuegos όπου είχαμε και προνομιακή θέα στη θάλασσα και την πόλη. (πληρώσαμε κατι παραπάνω για να μείνουμε στην Punta Gorda άλλα άξιζε μέχρι τελευταίου CUC).
Γενικά στην επαρχία είναι σύνηθες να τρώς στα casa και οι περισσότεροι οικοδεσπότες σκίζονται να σε εξυπηρετήσουν. Εμάς μας έμειναν αξέχαστα και τα δυο

 

[silversurfer]

Επίλογος

Αντι επιλόγου με τις εντυπώσεις μου θα προβώ σε ένα μινι φανταστικό διάλογο με έναν υποψήφιο ταξιδιώτη και θα απαντήσω σε ερωτήματα και απορίες τα οποία εν πολλοίς είχα κ εγώ πριν πραγματοποιήσω το ταξίδι μου. Έχουμε και λέμε λοιπόν :

Να πάω στη Κούβα ;
Eννοείται --- αν έχεις τη δυνατότητα πήγαινε όσο προλαβαίνεις. Αν θέλεις να ανακαλύψεις μια μοναδική χώρα, υπέροχους ανθρώπους και να κάνεις ένα μικρό ταξίδι στο παρελθόν έχεις λίγα χρόνια ακόμα. Οι συζητήσεις για την άρση του εμπάργκο έχουν ξεκινήσει και όταν γίνει αυτό, η χώρα αναπόφευκτα θα αλλάξει πρόσωπο (όπως άλλαξε όταν ανοίχθηκε στον τουρισμό --- η Havana Vieja "ανακαινίζεται" αδιαλείπτως )
Αν γουστάρεις χλιδές και πολυτέλειες και χαλιέσαι με μια δόση παρακμής μάλλον διαβάζεις για λάθος προορισμό -- κράτα τα λεφτά σου και πετάξου δίπλα στις Μπαχάμες

Ανεξάρτητος ή με γκρούπ
Αν ξέρεις να χειρίζεσαι στοιχειωδώς το google και έχεις μια μικρή επαφή με το tripadvisor ΜΗΝ το σκέφτεσαι καν --- μιας και διαβάζεις το forum, υπάρχουν άπειρες πληροφορίες και άτομα πρόθυμα να σε βοηθήσουν. Το παν είναι να βρείς ένα οικονομικό εισητήριο, όλα τα άλλα είναι πανεύκολα --- αν δεν είσαι και πολύ της οργάνωσης, φρόντισε να κλείσεις απλά τις πρώτες μέρες διαμονής και όλα τα άλλα θα γίνουν αυτόματα
Και προς θεού, μην έρθεις πρώτη φορά στη Κούβα για να καταλήξεις τις περισσότερες μέρες σε κάποιο All Inclusive και μην ξεπετάξεις την επαρχία σε μονοήμερες εξορμήσεις απτην Αβάνα. Δώσε μέρες στην επαρχία, πιθανότατα θα περάσεις και καλύτερα απ'οτι στην πρωτεύουσα

Μμμμμ ... ναι άλλα με την ασφάλεια τι γίνεται
Έχεις ακούσει ιστορίες για την επικινδυνότητα εκεί στην Κεντρική Αμερική, για ναρκωτικά, για καρτέλ, για ράσταμαν, για Γουατεμάλα και Βενεζουέλα κλπ κλπ
Ναι άλλα εσυ δεν πας ουτε Γουατεμάλα ουτε Βενεζουέλα (και γιατι να πας Βενεζουέλα εδω που τα λέμε, πως θα την παλέψεις χωρίς χαρτί υγείας !! )

Ξεκόλλα και άνοιξε να διαβάσεις και 5 πράγματα για εκεί που θα πας -- απτα καλύτερα συστήματα υγείας και απτις πιο ασφαλείς χώρες στο κόσμο. Αν έχεις κυκλοφορήσει την Αθήνα, η Κούβα θα σου φανεί βόλτα στο πάρκο.

To Casa Or Not To Casa
Aν είσαι ανεξάρτητος, τότε στην επαρχία τα casa είναι μονόδρομος. Τα περισσότερα ξενοδοχεία είναι παρατημένα και κιτσάτα του κερατά με προσωπικό που βαριέται αφόρητα (αυτά που ήξερες στην Ευρώπη να τα ξεχάσεις). Υπάρχουν κάποια casa που είναι πραγματικά στολίδια --- ειδικά στο Τρινιδάδ. Δεν μπορώ να σου υποσχεθώ οτι παντού θα είναι πεντακάθαρα και ιδανικά, άλλα στα περισσότερα casas οι ιδιοκτήτες προσέχουν πολύ τους φιλοξενούμενους και ενίοτε αποκτούν και μια φιλική σχέση (εμείς ακόμα ανταλλάσουμε email με τον casάρχη μας στο Τρινιδάδ)
Στην Αβάνα κάποια σπίτια διαθέτουν περισσότερα δωμάτια και ίσως οι ιδιοκτήτες έχουν μετατραπεί σε general manager - hotel owners ενώ και τα δωμάτια ίσως είναι λίγο πιο στενά. Η Αβάνα διαθέτει κάποια ιστορικά ξενοδοχεία όπως το National και σίγουρα το να μείνει κάποιος σε ενα απ'αυτα ίσως αποτελεί ξεχωριστή εμπειρία

Που Θα Χορέψω
Aν είστε fan της salsa έπρεπε να έχετε έρθει ήδη !!! Αποφύγετε τις tourist trap της Casa de la Musica στην Αβάνα και ξεκινήστε αρχικά απτο hotel florida --- στο εσωτερικό του διοργανώνονται χορευτικές βραδυές και είναι ευκαιρία να γνωρίσετε (αν μιλάτε και 5 λέξεις Ισπανικά) αυθεντικούς salseros. Αυτοί θα σας καθοδηγήσουν για τα events στη πόλη --- ενδεικτικά αναφέρω το club 1830 οπου γίνονται και επιδείξεις. H Sarah η μουρλοαυστραλέζα μας είχε αναφέρει διάφορα μέρη που δυστυχώς δεν συγκράτησα

Eίναι αλήθεια οι Κουβανές τόσο όμορφες ?
Eντάξει όλοι γνωρίζουμε το μύθο για τις Κουβανές --- δυστυχώς τίμιε τουρίστα θα στη χαλάσω λίγο. Εκτος κι αν γνωρίζεις που διασκεδάζει η νεολαία και που βγαίνουν τα "καλά κομμάτια" το βράδυ, θα ψιλοαπογοητευθείς. Μετά απο 2 εβδομάδες στη Κούβα χώρισα τις Κουβανές σε 3 κατηγορίες
(α) οι λατίνες --- Σαν πρώην Ισπανική αποικία οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν τις ρίζες τους στην Ισπανική ράτσα, και αυτό ειδικά για τις γυναίκες δεν είναι καλό (όποιος έχει πάει Ισπανία ξέρει, οι πιο "αδιάφορες" γυναίκες στην Ευρώπη). Γενικά ασχημούλες ή αδιάφορες
(β) οι μαύρες --- εδώ τα πράγματα καλυτερεύουν. Φοβερά προσόντα all natural άλλα και πολυ παχυσαρκία. Γενικά παχυσαρκία παρατήρησα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και οι Κουβανές στο ζήτημα κιλά και αμφίεση είναι λίγο σαν τις εγγλέζες --- όλα έξω και σ'οποιον αρέσει
(γ) οι μιγάδες --- η αδυναμία μου. Σοκολατί επιδερμίδα με ανάμικτα χαρακτηριστικά προσώπου --- έρωτας --- Λίγες άλλα ΠΟΛΥ καλές

Γενικά οι Κουβανές είναι οι περισσότερες "εξοπλισμένες" απτη φύση άλλα σε καμιά περίπτωση δεν είναι η χώρα ζωντανή πασαρέλα όπως φαντάζονται πολλοί (και όπως κάποιες χώρες της ανατολικής ευρώπης) --- το αντίθετο θα έλεγα

Έχει τόσο απίστευτες παραλίες ?
Τώρα ειλικρινά ... είσαι Έλληνας και το πρώτο σου κίνητρο είναι οι παραλίες ;;;; Αν κύριο σου μέλημα ειναι η θάλασσα, αστην Κούβα και πάρε το δρόμο για Χαλκιδική -- κάπου εκει θα ειμαι κ εγώ αραχτός στη ξαπλώστρα να ρουφάω φρέντο και να πέρνω μάτι τα μπικινι -- Πολύ διαφήμιση το Βαραδέρο, οχι κατι διαίτερο κατα τη γνώμη μου -- κάτι Cayo Largo κλπ φημίζονται άλλα είναι πανάκριβα να πας μέχρι εκεί

Αυτή η ιστορία με το διπλό νόμισμα ?
Αν είσαι απο αυτούς που θα επισκεφθείς τη χώρα για 10-20 μέρες, τότε πιθανότατα δεν θα το χρησιμοποιήσεις ποτε οπότε βγάλε αυτη την εννοια απτο μυαλό σου. Οτι αγοράζουν οι τουρίστες πωλείται σε CUC --- δε πιστεύω να πας στο μανάβικο άλλα και να πας, δε θα γινει και τίποτα αν μια φορά πέσεις έξω σε μια συναλλαγή που ενδεχομένως θα την έκανες φθηνότερα αν εμπαινες στη διαδικασία να ψάξεις πως-που κ γιατί -- αντε κουράστηκα μονο που το έγραψα, οχι να το κάνω κιόλας

Ωραία όλα αυτά --- καμιά φωτο θα μας δείξεις ?
Έφτασεεεεεεεεεεεε ...

Αβάνα

Vinales

Cienfuegos

Trinidad

THE END​

 

[LULLU]

,,μπραβο ωραια ιστορία, χρησιμες πληροφοριες .. νασε καλα και σε αλλα ταξιδια με το καλο...