Ηνωμένο Βασίλειο Σκωτία 2015,2018 Εκείνη η Αγγλία που είναι οκ να συμπαθούμε

[Γιαννης Σαρτο]

Η Σκωτία με τα πολυάριθμα κάστρα της, το πλούσιο πολιτιστικό περιεχόμενο της και το σπάνιο φυσικό της κάλλος κατείχε ανέκαθεν δεσπόζουσα θέση στις λιστες προορισμών των απανταχού ταξιδιωτών. Στην περίπτωση μου πάντως, την αγάπη μου για την Σκωτία την πυροδότησε κάτι άλλο,ελαφρώς ντροπιαστικό πίσω στο μακρινό 1995...


Αυτή η βόρεια επαρχεία του Ηνωμένου Βασιλείου ηρωποιήθηκε ιδιαίτερα στην ποπ κουλτούρα της δεκαετία του 90 με το φιλμ Braveheart του Μελ Γκίμπσον, μία ταινία που δεν ωρίμασε και με τον καλύτερο τρόπο με το πέρασμα του χρόνου και πλέον φαντάζει τόσο κιτς όσο η χαίτη του πρωταγωνιστή της. Όταν κυκλοφόρησε στις αίθουσες πάντως, το φιλμ εδραίωσε δυναμικά στους ανθρώπους (στα παιδιά καλύτερα της γενιάς μου το τον μύθο του όλο λεβέντια και έξω καρδιά σκωτζέζου που μάχεται με όλο του το είναι κατά αδίστακτων και υποχθόνιων εχθρών. Όλη η υφήλιος αγάπησε ξαφνικά μουσικές με γκάιντες και καλλιτέχνες με Κέλτικες επιρροές όπως η Loreena McKennitt, μετατράπηκαν σε πρώτο όνομα. Θα έλεγα ότι αποτύπωμα του ματαιόδοξου και ελαφρώς ανιστόρητου κινηματογραφικού πονήματος του Γκίμπσον στην παγκόσμια εικόνα της Σκωτίας ήταν αντίστοιχο με την θετική επίδραση που είχε ο Άρχοντας Των Δαχτυλιδιών στην εικόνα και τον τουρισμό της Νέας Ζηλανδίας. Άλλωστε στην Σκωτία ακόμα και σήμερα, 25 χρόνια μετά, προσφέρονται "Braveheart tours" στoυς ξένους επισκέπτες από ντόπιους tour operators.

Κυριαρχούσε ακόμα και από πριν η αντίληψη για τους Σκωτζέζους ως ανθρώπους πιο αληθινους,πιο "χύμα" και ξεκάθαρους στις προθέσεις τους σε σύγκριση με την ψυχρή ευγένεια και υπολογιστικές συμπεριφορές των εγγλέζων συμπατριωτών τους. Αυτά τα δύο γεωγραφικά διαμερίσματα μπορεί να αποτελούν κομμάτια του ίδιου παζλ/έθνους όμως ανέκαθεν έμοιαζαν να λειτουργούν και να σκέπτονται διαφορετικά. Ακόμα και η ανα καιρούς εριστική εξωτερική πολιτική του Ηνωμένου Βασιλείου ως ευρωπαϊκή υπερδύναμη πάντα αποδίδεται στους πολιτικούς του Λονδίνου ενώ η Σκωτία εκλαμβάνεται κάτι σαν αθώος συνεπιβάτηςσε μία πορεία που δεν μπορεί να ανατρέψει.

Μία δημοσιογραφική ανάλυση της σχέσης Αγγλίας-Σκωτίας
Πολύ μετά το γυμνάσιο,ως ενήλικας και απόδημος πλέον, είχα την ευκαιρία να πραγματοποιήσω τέσσερεις επισκέψεις στην περιοχή σε διαφορετικές χρονικές συγκυρίες. Αρχικά επισκέφθηκα τις δύο μητροπόλεις Εδιμβούργο και Γλασκώβη για μερικές μέρες στις γιορτές των Χριστουγέννων του 2015, τον πρώτο χρόνο μου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αργότερα, το 2018 είχα την τύχη να επιστρέψω για επαγγελματικούς λόγους σε τρεις λιγότερο προφανείς και γνωστούς προορισμούς, στο Portree στο κέντρο του Isle Of Skye , στο Aviamore κοντά στις βόρεια ακτογραμμή και τέλος στο Lerwick, πρωτεύουσα των νησιών Shetland στην Βόρεια Θάλασσα. Ήταν κυρίως αυτές οι πιο πρόσφατες εμπειρίες που με έκαναν να εκτιμήσω την άγρια ομορφιά αυτού του τόπου και τους ανθρώπους του.

• 

Εδιμβούργο
Η εισαγωγή και μύηση μου στη Σκωτία λοιπόν συνέβει το '15 όταν ταξίδεψα αεροπορικώς για λίγες μέρες στο Εδιμβούργο και την Γλασκώβη. Δεν θα εμβαθύνω πολύ πάνω σε αυτό το κομμάτι μιας και νομίζω ότι οι πάμπολοι έλληνες blogger έχουν ήδη πει όλα τα σχετικά online πολύ καλύτερα από μένα. Περισσότερο θέλω να εστιάσω στις κωμοπόλεις που ταξίδεψα σε δεύτερο χρόνο.

• 
• 
• 

Εδιμβούργο
Το Εδιμβούργο είναι η διοικητική και πολιτιστική πρωτεύουσα της Σκωτίας και ο πλυθησμός της ανέρχεται στο μισό εκατομμύριο κατοίκους. Η λυρικότητα αυτής της πόλης είναι απίστευτη. Όταν κάποιος τριγυρνά στα πλακόστρωτα σοκάκια της νιώθει σαν να βρίσκεται σε ταινία βικτωριανής εποχής. Συνιστω ανεπιφύλακτα να συμμετάσχετε στα free walking tours που οργανώνουν ομάδες νεαρών ξεναγών, ειδικά στο Ghost Tour που λαμβάνει χώρα την νύχτα και σε καθοδηγούν μεταξύ άλλων σε ιστορικά νεκροταφεία προκειμένου να σου διηγηθούν αστικούς μύθους πήχτρα στα πνεύματα και στο παραφυσικό !

• 
• 
• 
• 

Μετά από μία-δυό μέρες αν θυμάμαι καλά, και αφού έχω χορτάσει μνημεία, κρύο και βροχή, παίρνω το τρένο για μία εκδρομή στη Γλασκώβη. Μία ώρα μετά φθάνω στο κέντρικό σταθμό, όχι μακρία απο την George Square. Ξεκινάω τις βόλτες στην πόλη προκειμένου να δώ όσα περισσότερο μπορώ εντός της ημέρας. H Γλασκώβη είναι μία πόλη στην οποία έχουν ξοδευτεί άπειρα χρήματα σε αναδιαμορφώσεις εξωτερικών χώρων με οικτρά αποτελέσματα. Για τον ταξιδιώτη που έχει περιορισμένο χρόνο στην διάθεση του τα αξιοθέατα είναι πραγματικά ελάχιστα και ο βιομηχανικός της χαρακτήρας της δίνει μια ασχήμια που απωθεί. Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο. Οι γεμμάτες pubs όμως, oι νέοι και νέες που μοιάζουν να πίνουν την μία μπύρα μετά την άλλη, και συνομιλούν και γελούν δυνατά μου δίνουν την αίσθηση ότι η Γλασκώβη πρέπει να έχει πολύ ιδιαίτερη νυχτερινή ζωή και ίσως αν ανήκετε στο κατάλληλο ηλικιακό γκρούπ μεταξύ 18-25, να αξίζει όντως να καθίσετε μερικές μέρες παραπάνω προκειμένου να γνωρίσετε πως διασκεδάζει αυτή η πόλη την καθημερινότητα της.

• 
  Εδιμβούργο
• 
  Γλασκώβη

Τρία χρόνια αργότερα, από εκεί που δεν το περίμενα, προέκυψε η ευκαιρία να επιστρέψω στην Σκωτία για επαγγελματικούς λόγους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο οι εργαζόμενοι στον τομέα υγείας όπως γιατροί, οδοντίατροι, χειριστές ιατρικών μηχανημάτων, φαρμακοποιοί,νοσοκόμοι και άλλοι μπορούν να εργάζονται ως αυτοαπασχολούμενοι και να καλύπτουν όποτε χρειαστεί κενά σε νοσοκομεία, ιατρεία και φαρμακεία για μικρό χρονικό διάστημα που μπορεί να κυμαίνεται από βδομάδες μέχρι και λίγες μόνο ημέρες.Βρέθηκα λοιπόν και εγώ εκεί για να δουλέψω σε μία αλυσίδα φαρμακείων με πάμπολα καταστήματα και αισθητά λιγότερους φαρμακοποιούς.

• 

Inverness

Πρώτος προορισμός το Portree στο Isle Of Skye. Πετάω με British Airways μέχρι το Μάντσεστερ και από εκεί με ανταπόκριση με την σκωτζέζικη Loganair ( τρομακτικά μικρά αεροσκάφη παρεμφερή λεοφορείων ) στο Inverness. Το Inverness έιναι μία πόλη 60.000 κατοίκων και διοικητικό κέντρο της επαρχείας Χάιλαντ. Οι διαφορετικοί, συχνά απελπιστικά αργοί ρυθμοί του μου γίνονται αισθητοί με το που προσγειωνόμαστε όταν, αφου αφήσω το κτίριο και πάω στη στάση του λεωφορείου, διαπιστώνω ότι το αστικό περνά μία φορά την ώρα. Όταν τελικά φτάνω στην πόλη και πηγαίνω στα αντίστοιχα ΚΤΕΛ για το δεύτερο τμήμα του ταξιδιού μου, διαπιστώνω με τρόμο ότι το επόμενο λεωφορείο για το Portree είναι σε τέσσεροις ώρες ! Πιθανότατα οι Σκωτζέζοι να ακολουθούν την λογική των Κυπρίων και να βασίζονται κυρίως στα δικά τους οχήματα αντί στις δημόσιες συγκοινωνίες για τις μετακινήσεις τους.


Τριγυρίζω το Inverness για να πάρω μερικές φωτογραφίες. Η πόλη είναι μικρή και συμπαθητική με μόνο εξέχων αξιοθέατο το Κάστρο του Inverness, δίπλα από το μουσείο τέχνης της πόλης. Είναι εν τέλει πάλι τα στοιχεία της φύσης που κάνουν και την διαφορά. Καθώς διασχίζω την γέφυρα Greig Street λίγο παραδίπλα από τα συγκεκριμένα κτίσματα,κοιτάζω στα δεξιά μου και παρατηρώ μία εντυπωσιακή, ατέλειωτη θέα των κοντινών επιβλητικών οροπεδίων.


Μετά από πολλά χιλιόμετρα περιπάτου, εξουθενομένος αλλά και ενθουσιασμένος από τα όσα έχω δει και νιώθω ότι θα δω, επιβιβάζομαι στο λεωφορείο για ένα πολύωρο μαρτυρικού ταξίδι γεμμάτο στροφές. Φτάνω τελικά στο Portree αργά το βράδυ. Προτέινω ανεπιφύλακτα να νοικιάσετε αυτοκίνητο αντι να βασιστείτε στο δίκτυο των λεωφορείων μιας και έτσι θα κερδίσετε χρόνο αλλά και θα ρυθμίσετε εσείς την ώρα αναχώρησης και τις όποιες καθοδών στάσεις σας. Η διαδρομή έχει την φήμη ιδιαίτερα σαγηνευτικής εμπειρίας. Εγώ δυστηχώς δεν είδα σχεδών τίποτα κυρίως λόγω του σκοταδιού της ώρας.

• 
• 

Χάραμα στο Portree

• 

Portree

Φτάνω στο μικροσκοπικό Portree αργά την νύχτα. Με πληθυσμό μόλις 4.500 ψυχές, αποτελεί την μεγαλύτερη κοινότητα του Isle Of Skye. Ευτηχώς το πανδοχείο (bed and breakfast ) που έχει κλέισει η εταιρεία μου βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την μικρή πλατεία που μας αφήνει το λεωφορείο.Το φαρμακείο που δουλεύω αυτή την εβδομάδα είναι μόλις 200 μέτρα μακριά. Την επόμενη μέρα ξυπνάω νωρίς το πρωί για να προλάβω να εξερευνήσω λίγο τον οικισμό πριν την δουλειά. Δεν υπάρχει ψυχή στο δρόμο, παρατηρώ ελάχιστα καταστήματα, ένα σούπερ μάρκετ, μία pub, δύο τρία μαγαζιά που πουλάνε τουριστικά είδη και σουβενίρ. Φτάνω στο λιμανάκι και κοντεύω να πάθω καρδιακό από την ομορφιά του τοπίου ! Η ανατολή του ήλιου με όλες τις πορτοκαλί κίτρινες αποχρώσεις που δημιουργεί πραγματικά είναι κάτι που δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου!

• 
• 
• 
• 

Portree
Επαναλαμβάνω την ιεροτελεστία στο ξεκίνημα κάθε μέρας της βδομάδας που έιμαι εκεί. Την τρίτη νομίζω μέρα, καθως βαδίζω στην μικρή παραλία δίπλα από το λιμανι, προσέχω κάτι να κείτεται που μοιάζει με πλαστική κούκλα βιτρίνας καταστημάτων ρούχων. Καθώς πλησιάζω διαπιστώνω πως πρόκειται για μία μικρή νεκρή φώκια. Υπένθυμίζω στον εαυτό μου το πόσο βόρεια στο χάρτη βρίσκομαι και πόσο πλούσια και διαφορετική πρέπει να είναι η υποθαλάσσια ζωή της περιοχής.

Στο φαρμακείο όπου εργάστηκα για εκείνη τη βδομάδα οι περισσότεροι υπάλληλοι ήταν νεαρές κοπέλες ηλικίας κάτω των 30. Στις συζητήσεις που είχαμε θυμάμαι χαρακτηριστικά τον αρνητισμό τους κάθε φορά που καταπιάναμε το θέμα Λονδίνο. Θα περίμενα ότι σε μία τέτοια στιγμή της νιότης τους, θα ήθελαν να επισκεφτούν μια τέτοια διάσημη και γεμμάτη δυναμισμό πόλη. Μεγαλωμένος στα Γρεβενά, θυμάμαι πως για πολλά χρόνια, ειδικά στο γυμνάσιο και λύκειο, η Θεσσαλονίκη με όλες τις επιλογές που πρόσφερε σε καφετέριες, εστιατόρια, αγορές και γνωριμίες, φάνταζε στο μυαλό μου σαν κάτι σαν το αντίστοιχο του Λος Άντζελες! Δεν είδα μία παρόμοια προσμονή να διακατέχει τα κορίτσια στο Portree για το Λονδίνο.


" Μα δεν έχετε καν την περιέργια να το δείτε ; Δεν σας ελκύει η νυχτερινή ζωή; Όλα τα πάρτυ και happenings που συμβαίνουν εκεί; " τις ρωτούσα και τις ξαναρωτούσα.


" Όχι δεν χρειάζεται να πάω εκεί για να περάσω καλά" μου αποκρίθηκαν πάνω κάτω όλες τους, αν και η απολυτότητα στις απαντήσεις τους μου φανέρωνε περισσότερο αντιπάθεια παρά γνήσια αδιαφορία. Ίσως η προβληματική σχέση Σκωτίας-Αγγλίας να έχει ποτίσει την ψυχολογία του κόσμου σκέφτηκα, και το πρόσφατο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της να μην πήγαζε απλώς σε διαφορέτικές προσεγγίσεις στην διαχείρηση οικονομικων και φυσικών πόρων, έσοδα από το πετρέλαιο κλπ.

• 
• 

Την δεύτερη βδομάδα που βρέθηκα στην βόρεια Σκωτία για δουλειά ήταν στο Aviemore κοντά στο εθνικό πάρκο Cairgorns. Δυστηχώς στο συγκεκριμένο ταξίδι ξεχνάω να πάρω την φωτογραφική μου μηχανή και λόγω περίεργων ωραρίων καταφέρνω να δω ελάχιστα από την μαγευτική φύση που το περιβάλει, κυρίως κατά την επιστροφή μου με το τρένο στο inverness για την πτήση του γυρισμού.

• 
• 
• 

Ξημέρωμα στο Lerwick

Στην τρίτη και τελευταία μου εξόρμηση ταξιδεύω μέχρι το μακρινό Lerwick στα νησιά Shetland. Ομολογώ ότι απο μόνος μου ζήτησα/προσφέρθηκα να ταξιδέψω μέχρι εκεί. Το απομονωμένο στοιχείο του προορισμού με είχε εξιτάρει εξαρχής. Στο αεροδρόμειο του Aberdeen οπου έχω ανταπόκριση με αεροσκάφος της Loganair, παρατηρώ ότι πολλοί από τους επιβάτες που συγκεντρώνονται στην πύλη αναχώρησης γνωρίζονται ήδη μεταξύ τους. Διάλογοι όπως "τι κάνει η μαμά σου; " και " χαιρετίσματα στο ξαδερφό σου !" που ακούω από τους γύρω μου με κάνουν να χαμογελώ. Προσγειώνομαι αργά την νύχτα και στις πρώτες εικόνες που απορροφώ καθοδών προς το ξενοδοχείο μου, παρατηρώ ελάχιστη βλάστηση και μονοκατοικίες με παχιά πέτρινα τοιχώματα. Το επόμενο πρωινό έχω την ευκαιρία να κάνω μία βόλτα στην πόλη. Τα τοπία γύρω από το Lerwick δεν έχουν την απόκοσμη γοητεία του Portree. Είναι περισσότερο η σχεδών πολική καταχνιά και ακινησία που γοητεύει.

• 
  Δείπνο στο ξενοδοχείο
• 
  Θέα από το παράθυρο μου

Οι ρυθμοί του νησιού είναι οι αντίστοιχοι με αυτούς ενός μικρού αιγαιοπελαγίτικου εκτός τουριστικής σεζόν. Ο υποψήφιος επισκέπτης πάντως καλά θα κάνει να έρθει την κατάληλλη εποχή που δεν σίγουρα δεν ήταν ο Φεβρουάριος που το επισκέφθηκα εγώ.Το τουριστικό γραφείο στο κεντρικό πεζόδρομο ήταν κλειστό καθόλη την διάρκεια της παραμονής μου εκεί. Όταν ρώτησα μία νεαρή ρεσεψιονίστ για το πως θα μπορούσα ίσως να δώ το Βόρειο Σέλας μου ανταποκρίνεται με αδιαφορία ότι δεν έχει ιδέα και ότι ποτέ δεν το έχει δει ούτε η ίδια. Το καλοκαίρι με τις μεγάλες μέρες μοιάζει ιδανικότερο για μία επίσκεψη, ιδιαίτερα για τους φυσιολάτρες που θα μπορούν να οργανώσουν tours και να παρατηρήσουν θαλάσσια θηλαστικά όπως φάλαινες αλλα και τα puffins, τα μικρά γλυκύτατα πτηνά με το μονίμως μισοκλαμμένο βλέμμα.

Φώτο (η συγκεκριμένη όχι δική μου) ενός Πάφιν

• 
• 
• 
• 
  Lerwick

Μισοβδόμαδα αρχίσει να χιονίζει και παρατηρώ ότι στο μεγάλο σουπερ μάρκετ της πόλης τα ράφια με φρούτα, λαχάνικα και οτιδήποτε φρέσκο αρχίζουν να εξαφανίζονται από τα ράφια. Κάτι τέτοιο πλέον με τα όσα έχουμε δει να συμβαίνουν με τον Κορονοϊό δεν λέει και πολλά άλλα τότε με είχε σοκάρει.Πως είναι να ζει κάποιος σε ένα τόσο απομονωμένο μέρος, αναρωτιέμαι. Οι νέοι άνθρωποι με τους οποίους συνομίλησα, εργαζόμενοι στην δουλειά, πελάτες αλλά και σερβιτόροι και υπηρετικό προσωπικό στο ξενοδοχείο, μοιάζουν να μην την παλεύουν καθόλου.

Τις λίγες φορές που κινήθηκα εκτός της πόλης πάντως, πρόσεξα τοπία απόκρημνα, μικρές ξύλινες μονοκατοικίες χτισμένες στην άκρη γκρεμών και με θέα στο σκοτεινό άπειρο. Ενδιαφέρουσα και απροσδόκητη μου φάνηκε και η επιρροή και η υιοθέτηση της κουλτούρας των Βίκινγκ. Οι Σκανδιναβοί πολεμιστές άλλωστε είχαν τα Σέτλαντ ως σημείο εξόρμησης το 800μ.Χ. Αρχαιολογικά μνημεία του συγκεκριμένου πολιτισμού υπάρχουν ακόμα στα νησιά και πολλές λέξεις τους έχουν ενσωματοθεί και διατηρηθεί στην τοπική διάλεκτο των κατοίκων.

Lerwick
Η Σκωτία έχει φυσικά πολλά περισσότερα να προσφέρει από τα ελάχιστα που είδα εγώ. Παρόλη την περιορισμένης έκτασης εμπειρία μου, νιώθω προνομιούχος που είχα την ευκαιρία να πατήσω σε κάποια από τα πιο απόμακρα μέρη της και θέλω να ελπίζω ότι θα μπορέσω να επιστρέψω για να μελετήσω το έντονο φολκλόρ της και να εξερευνήσω περαιτέρω την μεγαλειώδη φύση της.



Επισκεφτείτε το blog μου
https://yanisgoestothemoon.travel.blog/

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[Sassenach77]

Τις λίγες φορές που κινήθηκα εκτός της πόλης πάντως, πρόσεξα τοπία απόκρημνα, μικρές ξύλινες μονοκατοικίες χτισμένες στην άκρη γκρεμών και με θέα στο σκοτεινό άπειρο. Ενδιαφέρουσα και απροσδόκητη μου φάνηκε και η επιρροή και η υιοθέτηση της κουλτούρας των Βίκινγκ. Οι Σκανδιναβοί πολεμιστές άλλωστε είχαν τα Σέτλαντ ως σημείο εξόρμησης το 800μ.Χ. Αρχαιολογικά μνημεία του συγκεκριμένου πολιτισμού υπάρχουν ακόμα στα νησιά και πολλές λέξεις τους έχουν ενσωματοθεί και διατηρηθεί στην τοπική διάλεκτο των κατοίκων.

Αν έχεις υπ' οψιν σου σημεία ενδιαφέροντος για τα Σέτλαντ πες τα μας και σε εμάς!
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν την Γαελική; Δεν αναφέρεις πουθενά κάτι για τη γλώσσα τους....

 

[Γιαννης Σαρτο]

Αν έχεις υπ' οψιν σου σημεία ενδιαφέροντος για τα Σέτλαντ πες τα μας και σε εμάς!
Οι κάτοικοι εκεί μιλούν την Γαελική; Δεν αναφέρεις πουθενά κάτι για τη γλώσσα τους....

Γεια σου και σε ευχαριστώ που διάβασες το κειμενό μου. Καραμπινάτα αξιοθέατα στα Shetland δεν θα βρεις. Περισσότερο αξίζει ως εμπειρία η αίσθηση αυτή της γαλήνης και απόκοπής από τον υπόλοιπο κόσμο που ένα τόσο απομονωμένο μέρος σου προσφέρει. Υπάρχουν κάποιες όμορφες ακτογραμμές όπως η Banna Minn Beach που θα μπορούσες να πας. Όσο για την γλώσσα , σε όσους μίλησα εγώ μου αποκρίθηκαν στα αγγλικά , λογικά επειδη από την προφορά και την εμφάνιση μου καταλάβαινε αμέσως ο συνομιλητής μου ότι είμαι ξένος.Υπάρχει μία τοπική διάλεκτος που είναι μείγμα της σκωτζέζικης με μία παλιά νορβηγική. Γλωσσολόγος δεν είμαι και να την άκουγα δεν θα καταλάβαινα τις επιρροές και διαφορές. Αυτό που θυμάμαι είναι κάτι pubs που στις ταμπέλες σε προσκαλούσαν να "πιεις σαν αληθινός βικινγκ" και όταν ρώτησα τις κοπέλες στην δουλειά μου είπαν για την επιρροή από τους σκανδιναβούς πολεμιστές και ότι οι σημερινοί κάτοικοι των νησιών, παρότι εγγλέζοι, νιώθουν ως ένα μεγάλο βαθμό συνδεδεμένοι με αυτήν.

 

[Sassenach77]

Περισσότερο αξίζει ως εμπειρία η αίσθηση αυτή της γαλήνης και απόκοπής από τον υπόλοιπο κόσμο που ένα τόσο απομονωμένο μέρος σου προσφέρει.

Καλημέρα!
Ναι, αυτό αξίζει και για μένα. Πολύ κιόλας!

Γλωσσολόγος δεν είμαι και να την άκουγα δεν θα καταλάβαινα τις επιρροές και διαφορές.

Καλά αυτό εννοείται
Όταν είχα βρεθεί στο Ουλαπουλ, άκουγα γύρω μου να μιλούν μία γλώσσα που δεν γνώριζα. Γνώριζα όμως ότι η Γαελικη είναι επισιμη γλώσσα τους και μάλιστα την διδάσκονται! Οπότε, για να μου φύγει η περιέργεια που μου δημιουργήθηκε, μπήκα σε ένα μαγαζί και ρώτησα. Μου επιβεβαίωσαν ότι ακουγα Γαελικα
Αυτο ήθελα να μάθω με την ερώτηση που σου έκανα. Αν δλδ είχες μιλήσει με τους ντόπιους για αυτό το θέμα.

 

[george.kloutsi]

Τυχερος που ταξιδεψες και στα highlands
Εμεινα στο Kirkidiloch 15 Κμ απο Γλασκώβη το 2017 και πιστέυω ότι αδικείς τη Γλασκώβη. Μου άρεσε πολύ σαν πόλη, επισης έχει πολύ ωραία αξιοθέατα όπως το μουσείο αυτοκινητων riverside musewm στην όχθη του ποτάμου σε ενα υπεροχο κτίριο, το ιστιοφόρο του 15αιωνα πλήρως ανακατευασμένο, το κεντρο το λατρεψα kelvigrove art ενα υπεροχο μουσειο το πανεπιστήμιο στις οχθες του ποταμου ,επισης εντυπωσιαστηκα απο τη νεκροπολη και το καθεδρικο νυχτα δε βγήκα καθώς περπατουσα όλη μέρα, γενικα αξιζει η γλασκώβη πάρα πολυ και γενικά η σκωτία

 

[Γιαννης Σαρτο]

Είχα την ευκαιρία να ξαναπάω στη Σκωτία πριν από λίγους μήνες οπότε έγραψα τα παρακάτω και πρόσθεσα και κάποιες φωτογραφίες!

Θα είχα κάνει edit το αρχικό μου κείμενο αλλα δεν ξέρω πως ( ειδικα αυτός ο επίλογος τώρα που τον ξαναδιαβάζω, δεν τρώγεται με τίποτα )


...Την τελευταία φορά που επισκέφθηκα την Σκωτία ήταν τον Μάιο του 2022, επιχειρώντας και πάλι να συνδυάσω (με περιορισμένη επιτυχία ομολογώ) την εργασία με τη εξερεύνηση. Έχοντας παραιτηθεί από την σταθερή δουλειά μου πριν από μερικούς μήνες, κατέφυγα ξανά στη λύση της αυτοαπασχόλησης μέσω πρακτορείων που αναλαμβάνουν να σε φέρουν σε επαφή με επιχειρήσεις που τους λείπουν οι απαραίτητοι φαρμακοποιοί για τη λειτουργία τους. Κανονίζω λοιπόν να εργαστώ σε μία μικρή άγνωστη κωμόπολη στα highlands. Την ημέρα της άφιξης μου στο Inverness είμαι αποφασισμένος να την εκμεταλλευτώ καταλλήλως. Παρά την πολύ πρωϊνή πτήση μου από το Λονδίνο και την εξάντληση που αυτή συνεπάγεται, κλείνω λοιπόν ένα απογευματινό tour για μία σύντομη δίωρη κρουαζιέρα στην λίμνη Λόχνες.


Εδώ να αναφέρω ότι η δημόσια συγκοινωνία στa Highlands είναι πολύ αραιά και ανεπαρκή για τον επισκέπτη με περιορισμένο χρόνο στα χέρια του. Χρειάστηκα μία ολόκληρη ώρα για να διανυσω τα 12 χιλιόμετρα μεταξύ αεροδρομείου του Inverness και του κέντρου του με το αστικό. Το πρώτο λεωφορείο που υποτίθεται ότι θα μας παραλάμβανε εξαφανίστηκε από τον πίνακα αναμονής ένα μόλις λεπτό πριν την αναμενόμενη αφιξή του ενώ το δεύτερο που κατέφθασε, μας ταξίδεψε πρώτα ως ένα αδιάφορο κοντινό χωριό στα ανατολικά πριν αλλάξει κατεύθυνση προς την πρωτεύουσα της περιοχής με ρυθμούς σαλίγκαρου. Εξίσου λίγα τα δρομολόγια με το τρένο οπότε αν νιώθετε άνετα με το να οδηγείται από τα αριστερά, θα ήταν σοφό να νοικιάσεται το δικό σας όχημα.

Η κρουαζιέρα στην διάσημη λίμνη ανταμοίβει παρότι προφανώς και αποκλείεται να δείτε το μυθικό (βλέπε επινοημένο) τέρας της. Πολυάριθμα παρεμφερή tour πραγματοποιούν διάφορα πρακτορεία σε καθημερινή βάση και με λίγο ψάξιμο στο δυαδίκτυο μπορεί κανείς να καταφέρει να βρει κάτι σε πολύ καλή τιμή. Αναχωρώ λοιπόν με τουριστικό βαν από το σταθμό λεωφορείων της πόλης για ένα ευχάριστο ταξίδι μισής ώρας μέχρι την προβλήτα όπου και επιβιβαζόμαστε στο πλοίο. Η λιμνη αποτελεί ένα εντυπωσιακό σε μέγεθος υδάτινο όγκο. Ο διαρκώς συννεφιασμένος καιρός των Highlands παραδόξως εδώ λειτουργέι σαν πλεονέκτημα και προσδίδει μία μεγαλειώδη κινηματογραφική αίγλη στο τοπίο. Η βαρκάδα μας τελειώνει στο κάστρο Urquhart (για την ακρίβεια στα λιγοστά αλλά πολύ φωτογενή ερείπια που απομένουν από αυτό). Μερικά βήματα μακριά βρίσκει κανείς το επίσημο τουριστικό γραφείο με μαγαζί με σουβενίρ, εστιατόριο αλλά και με μία μικροσκοπική κινηματρογραφική αίθουσα όπου και παρακολουθώ ένα επεξηγηματικό αν και πολύ ταπεινό ως παραγωγή φιλμ που περιγράφει την ιστορία του μνημείου.

Όπως συνέβει στην πρώτη επίσκεψη μου το 2018, έτσι και σε αυτή τη δεύτερη το Inverness μου φάνηκε τραβηχτικός προορισμός όπου κυριαρχεί το πράσινο αλλά και το υγρό στοιχείο. Ίσως γοητεύει περισσότερο τον ξένο επισκέπτη παρά κάποιον που ζει στη χώρα και κατά συνέπεια έχει συνηθίσει το Ηνωμένο Βασίλειο, την αρχιτεκτονική του, τα μαγαζιά κλπ και θα διακρίνει γρήγορα την περιορισμένη νυχτερινή ζωή, γαστρονομικές επιλογές και αγορά της πόλης. Θυμάμαι πως ο ινδός ταξιτζής που με πήγε πίσω στο αεροδρόμειο κατά την επιστροφή σχολίαζε το ότι τα πάντα ήταν ακόμα πιο νηφάλια και κοιμισμένα 8 χρόνια πριν, όταν αυτός είχε πρωτοερθεί εκεί για να δουλέψει. "Τα περισσότερα μαγαζιά έκλειναν στις 6μμ και ειδικά το χειμώνα έβλεπες ελάχιστα αμάξια έξω στο δρόμο" μου δήλωσε χαρακτηριστικά.

Το Invergordon τώρα που ήταν και η βάση μου για δύο εβδομάδες εργασίας δυστηχώς έχει να προσφέρει το απολύτο τίποτα στον τουρίστα. Η κωμόπολη των 4.000 βρίσκεται γύρω στα 40 χιλιόμετρα βορειοανατολικά του Inverness και αποτελεί λιμάνι προσάραξης τεράστιων κρουαζιερόπλοιων που φέρνουν Αμερικανούς, Γερμανούς και άλλους τουρίστες στα highlands όπου μετά την αποβίβασή τους επιβιβάζονται αμέσως σε λεωφορεία που τους μεταφέρουν στα αξιοθέατα της ευρύτερης περιοχής. Όταν καμιά φορά τους ξαμολούν για λίγες ώρες στο χωριό ίσως λόγο κακού προγραμματισμού, τους παρατηρεί κανείς με ένα εμφανώς αποητευμένο και πεινασμένο για αξιοθέατα βλέμμα με τις τεράστιες φωτογραφικές μηχανές τους να κρέμονται από τους λαιμούς τους και να πηγαινοέρχονται άστοχα στον ενάμιση δρόμο αυτού του ιδιαίτερα μίζερου οικισμού.

Σε παρόμοιο αδιέξοδο απραξίας και δίχως νοήματος περιπλάνησης βρέθηκα και εγώ την Κυριακή που δεν δούλευα και που το μόνο που ουσιαστικά βρήκα να φωτογραφίσω ήταν ένα μη χρησιμοποιούμενο ποδοσφαιρικό γήπεδο, σφραγισμένο με κλειδωμένη καγκελόπορτα και μη προσβάσιμο όπου πλέον συχνάζουν πάμπολλοι συμπαθέστατοι λαγοί (τους οποίους κανένας δεν πειράζει. Υπάρχουν γερά πρόστιμα για σχετικές κυνηγετικές παραβάσεις ).

Η παραμονή μου πάντως μου δίνει την ευκαιρία για λίγη περαιτέρω ερασιτεχνική ανθρωπολογική μελέτη. Οι Σκωτζέζοι μοιάζουν στην πλειοψηφία τους να αγαπάνε τα απωθητικά γοτθικά (και όχι μόνο) τατουάζ μιας και όλοι ανεξαιρέτως μοιάζει να έχουν τουλάχιστον ένα που θα ξεφυτρώνει από μπράτσα, λαιμούς και καρπούς. Η τέχνη της δερματοστιξίας πάντως έχει ιστορία και παράδοση στην Σκωτία αν και αυτά που εγώ παρατήρησα στο κόσμο που έβλεπα εκεί μου μοιάζανε τετριμμένα και διόλου περίτεχνα. Γενικά επρόκειτο για έναν πολύ πιο τραχύ αλλά και ανοιχτόκαρδο λαό από ότι είναι οι γειτονές τους οι εγγλέζοι. Μου έκαναν εντύπωση οι ιστορίες των εργαζόμενων στο φαρμακείο που περιέγραφαν βίαιους καυγάδες και μεθύσια ως κάτι το αρκετά αυτονόητο στην καθημερινότητα της επαρχείας. Υπάρχει μία προφανή αντιπαλότητα με την Αγγλία και ειδικά με το Λονδίνο σαν ιδέα που μου θύμισε λίγο τα "περί του Αθηνοκεντρικού κράτους" που επαναλαμβάνανε με πίκρα πολλοί Θεσσαλονικείς όταν ζούσα και σπούδαζα στην συμπρωτεύουσα. Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί αυτοθυματοποίηση και υπεκφυγή των (όποιων) ντόπιων για τα προβλήματα, αδιέξοδα και τη αδυναμία διαχείρησής τους σε (όποιον) τόπο ή λογικό παράπονο της αδιαφορίας μιας (όποιας) κεντρικής εξουσίας. Αυτό που σίγουρα ξέρω έιναι ότι δεν είδα ούτε μία union jack ( η επίσημη του Ηνωμένου Βασιλείου με τις κόκκινες και άσπρες ευθείες σε μπλέ φόντο) σημάια είτε στο Inverness είτε στο Invergordon. Ούτε μία! Μόνο την σκωτζέζικη του St.Andrews να ανεμίζει περήφανα από πλοία, κάστρα και μαγαζιά με σουβενίρ παρατηρούσε κανείς.


Σε μία σχετικά περιορισμένη γεωγραφική έκταση και παρότι ουσιαστικά μιλάμε για μία χούφτα ανθρώπους (πληθυσμός 5,4 εκατομμυρίων από τα συνολικά 67 του Ηνωμένου Βασιλείου) η Σκωτία καταφέρνει να πακετάρει ασύλληπτη φυσική ομορφιά, ιστορία και μία πολύ ξεχωριστή εθνική ιδιοσυγκρασία. Αν ποτέ γίνει τελικά ανεξάρτητο κράτος, θα γίνει ένα ιδιαίτερα πεισματάρικο και περήφανο, σαν ένα ξεχωριστό γεροδεμένο και χαμογελαστό παιδί.

 

[Nikos1986]

Έχω πειστεί πλέον για την ομορφιά και τη γραφικότητα του Εδιμβούργου, στο οποίο αν δεν είχα ήδη προγραμματισμένο ταξίδι για φέτος, θα είχα κλείσει εισιτήρια με κατεβασμένα τα χέρια.

Και οι υπέροχες φωτογραφίες από τα χιονισμένα Σέτλαντς μου φέρνουν στο νου εντυπωσιακές εικόνες του άγριου τοπίου (όπως φαντάζομαι τουλάχιστον) από Νορβηγία και Ισλανδία.

Θα είχα κάνει edit το αρχικό μου κείμενο αλλα δεν ξέρω πως ( ειδικα αυτός ο επίλογος τώρα που τον ξαναδιαβάζω, δεν τρώγεται με τίποτα )

Δες το post του Δευκαλίωνα εδώ και κάνε post για να μπεις στο group.

 

[Γιαννης Σαρτο]

Σε ευχαριστώ για το link αλλά και για τα καλά σου λόγια!

 

[Γιαννης Σαρτο]

Λίγες φώτογραφίες από την επίσκεψη μου στο Fort William στα Highlands πριν δύο εβδομάδες