Ρουμανία Σε ζωγραφιστά μοναστήρια, κάστρα και μεσαιωνικές πόλεις.

[travelbreak]

Μερικές αναφορές για το ταξίδι στη Ρουμανία

Να αναφέρω μερικά πράγματα για τη Ρουμανία και συνεχίζω. Συνάλλαγμα τελικά, εκτός από το αεροδρόμιο που το άλλαξα σε πολύ κακή τιμή, άλλαξα και άλλες φορές σε ανταλλακτήριο. Η τιμή εκεί ήταν κατά πολύ καλύτερη. Περίπου στα 4,9 λέι το 1 €. Σε σουπερμάρκετ αγόρασα με την κάρτα Revolut τα ψώνια και ήρθε περίπου η ίδια τιμή με τα ανταλλακτήρια.

Η τιμή της βενζίνης των 95 οκτανίων που χρησιμοποιούσαμε, έκανε 6,7 λέι το λίτρο που σημαίνει ότι είναι κάτω από το ενάμιση ευρώ. Νομίζω το ντίζελ είναι αρκετά ακριβότερο. Στο αυτοκίνητο μας έλεγε πώς η κατανάλωση που κάναμε ήταν στα 5,6 λίτρα ανά 100 km. Στο τέλος του ταξιδιού έβγαλε 5,4 L/100km. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ οικονομικό. Οι οδηγοί εδώ θεωρώ ότι ακολουθούν κάποιους κανόνες της τροχαίας, αλλά ορισμένους άλλους δεν τους ακολουθούν. Συγκεκριμένα πάντα δίνουν προτεραιότητα στον πεζό εφόσον υπάρχει διάβαση, αλλά ποτέ δεν τηρούν τα όρια ταχύτητας. Είδαμε μερικές φορές αστυνομικούς στους δρόμους, αλλά όχι πολλές φορές. Ίσως απλά να περίμεναν εκεί τυπικά για να τηρούν τους τύπους.

Γενικά στη χώρα είδαμε αρκετά το μουσουλμανικό στοιχείο. Αυτό το είδαμε και προς τα σύνορα της Ουκρανίας τις πρώτες μέρες, αλλά το βλέπεις και στους δρόμους. Το καταλαβαίνεις από τις μαντίλες που φοράνε οι γυναίκες. Αναρωτιέμαι όμως μήπως δεν είναι μουσουλμάνοι αλλά τσιγγάνοι. Όμως πολλά τζαμιά δεν είδαμε και αυτό μου κάνει εντύπωση. Επίσης είδαμε πολλούς τσιγγάνους. Η παρουσία τους ήταν εμφανής στην πόλη Κλουζ. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι Χριστιανοί (85%) με τη μεγάλη πλειοψηφία τους να είναι Ορθόδοξοι. Αν θεωρήσουμε ότι το 9% δηλώνουν άθεοι, δε μένουν πολλοί για άλλες θρησκείες.

Οι περιοχές που συνορεύουν με τη Μολδαβία κάποτε ανήκαν σε αυτήν. Για παράδειγμα το Ιάσιο ήταν η πρωτεύουσα της Μολδαβίας. Η Κλουζ ανήκε κάποτε στην Αυστροουγγαρία. Το Βουκουρέστι ανήκε στην Βλαχία. Τέλος ανάμεσα σε αυτές τις τρεις περιοχές υπάρχει η Τρανσυλβανία.

Ο ντόπιος πληθυσμός δεν είναι καθόλου όμορφος. Εντύπωση μου προκαλεί που σπανίως βλέπω όμορφη γυναίκα. Ακόμα και τα σώματά τους δεν είναι ιδιαίτερα καλά. Επίσης ούτε οι άνδρες είναι όμορφοι. Παρατηρώ ότι είναι παχιοί και οι άνδρες και οι γυναίκες, ακόμα και πάρα πολλά παιδιά. Εξαίρεση αποτελούν οι κάτοικοι του Βουκουρεστίου, που βλέπεις πιο ωραία πρόσωπα και σώματα. Κυκλοφορούν με καλά αυτοκίνητα, αλλά φυσικά στους δρόμους των μικρών πόλεων και των χωριών βλέπεις τον κόσμο να μεταφέρει διάφορα πράγματα με κάρα, τα οποία σέρνουν είτε ένα είτε δύο άλογα. Κυρίως μεταφέρουν ξυλεία αν και έχω την εντύπωση ότι τα ξύλα για τη φωτιά στα χωριά, τους τα παρέχει το κράτος ή ο δήμος. Είδα σε τουλάχιστο ένα χωριό απλωμένα ξύλα σε μια πλατεία και ανθρώπους να πηγαίνουν να τα κόβουν και πιστεύω ήταν δωρεάν.

Ένα άσχημο που έχουν τα χωριά τους είναι ότι οι δύο άκρες του δρόμου που τα διασχίζει (σχεδόν πάντα από τη μέση τους) έχουν χαντάκια για το νερό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο κάπου για να αγοράσεις ας πούμε κάτι ή να τραβήξεις μια φωτογραφία. Οι ντόπιοι αν θέλουν να βάλουν τα αυτοκίνητά τους σε πάρκινγκ που έχουν στις μονοκατοικίες που είναι στις άκρες των δρόμων, έχουν μια στενή ας την πούμε γέφυρα για να περάσουν πάνω από το χαντάκι, για να μπούνε στο σπίτι τους. Αυτό σημαίνει ότι ο περαστικός δεν μπορεί να βάλει εκεί το αυτοκίνητό του, γιατί μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα. Στις περιοχές της Κλουζ, μετά το Ιάσιο δηλαδή, τα σπίτια ήταν πολύ πιο όμορφα στα χωριά. Στις πόλεις φυσικά βλέπεις και καλές μονοκατοικίες αλλά και πολλές πολυκατοικίες, τις γνωστές από την κομμουνιστική εποχή τεράστιες που υπήρχαν. Βέβαια τώρα τις έχουν βάψει και δεν είναι τόσο λυπηρή η εμφάνισή τους.


Sibiu και ο δρόμος ως το Μπρασόβ

Το ξενοδοχείο που μείναμε στο Σιμπιού ήταν λίγο έξω από την πόλη σε ένα τένις κλαμπ. Δυσκολευτήκαμε λίγο να το βρούμε αλλά μετά από ένα τηλεφώνημα που έκανα, ένας νεαρός με οδήγησε και το βρήκα σχετικά γρήγορα. Το πρωί δεν έβρεχε καθόλου και αμέσως μετά τις 8 πήραμε το αυτοκίνητο, παρκάραμε στο κέντρο της πόλης και αρχίσαμε τις βόλτες, που κράτησαν δυόμισι ώρες. Η πόλη ήταν πολύ όμορφη και πήγαμε σε όλες τις μεγάλες πλατείες της παλιάς πόλης αλλά και τις εκκλησίες και τους δρόμους με τα όμορφα σπίτια. Μεσαιωνική πόλη 100%. Μας άρεσε πάρα πολύ όλη αυτή η βόλτα που κάναμε και νομίζω ότι εξαντλήσαμε όλα τα ενδιαφέροντα σημεία της πόλης.

Και τα περίφημα «μάτια» στις στέγες:

Για να είμαι πιο πλήρης αναφέρω ορισμένα από αυτά. Πρώτα πήγαμε στην γέφυρα των ψεμάτων, Bridge of Lies. Δίπλα ήταν ο καθεδρικός ναός των λουθηρανών, Sibiu Lutheran Cathedral και οι πλατείες Mica και Mare. Φυσικά πήγαμε και στον καθεδρικό της Αγίας Τριάδος, Holy Trinity Cathedral, που ήταν γεμάτος με κόσμο. Την ημέρα αυτή ήταν και η Κυριακή των Βαΐων για τους καθολικούς και στις καθολικές εκκλησίες γινόταν λειτουργίες. Σε αυτές ο κόσμος πήγαινε κρατώντας κάτι κλαδάκια με κάτι φτωχά άνθη που είχαν πάνω τους. Είδαμε τον πύργο Turnul Sfatului και κάναμε βόλτα στη Strada Nicolae Balcescu.

Λίγο πριν τις 11 πήραμε το αυτοκίνητο για να φύγουμε. Κανονικά στο πρόγραμμα ήταν να πάμε στο Μπρασώφ (επόμενη διανυκτέρευση) μέσω ενός φρουρίου που βρίσκεται λίγο νότια της ευθείας που ενώνει τις δύο πόλεις και ονομάζεται Poenari Citadel. Όμως επειδή ο καιρός ήταν βροχερός και η διαδρομή μεγάλη για εκείνο το φρούριο, αποφασίσαμε να μην το επισκεφτούμε. Σκεφτήκαμε ότι ενδέχεται να φτάναμε και να έβρεχε εκείνη την ώρα και είχαμε να ανέβουμε 1500 σκαλιά, πράγμα πολύ κουραστικό από μόνο του. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο Μπρασώφ ακολουθώντας μια άλλη διαδρομή και βλέποντας κάποια μέρη πού θα πηγαίναμε κανονικά κατά τη διαμονή μας στο Μπρασώφ.

Έτσι στον πλοηγό βάλαμε την πόλη Fagaras για να δούμε το ομώνυμο φρούριο Παρκάραμε έξω από αυτό και στην αρχή νομίζαμε ότι είναι κλειστό, γιατί η γέφυρα που οδηγούσε στο φρούριο περνώντας πάνω από την τάφρο ήταν κλειστή. Μάλιστα ρωτήσαμε και κάποιον εκεί ντόπιο και μας είπε ότι όντως είναι κλειστό το φρούριο. Δίπλα ήταν η υπέροχη εκκλησία Catedrala Sfântul Ioan Botezătorul και την τραβούσαμε φωτογραφίες για παρηγοριά. Ευτυχώς κάναμε βόλτα γύρω γύρω από την τάφρο και στην άλλη πλευρά του φρουρίου ανακαλύψαμε μια άλλη είσοδο η οποία ήταν ανοικτή. Έτσι κάναμε την επίσκεψη μας και το ευχαριστηθήκαμε. Εκτός από το ενδιαφέρον που είχε και μόνο σαν φρούριο, μας άρεσε και ένα πολύ καλό μουσείο που είχε μέσα.

Όταν τελειώσαμε την επίσκεψη μας είδαμε μια ταμπέλα που οδηγούσε στο Movilele de la Șona. Δεν το είχα στο πρόγραμμα αλλά επειδή βγαίναμε χρονικά αποφασίσαμε να το επισκεφθούμε. Αλλά ένα χλμ πριν φτάσουμε, έχοντας διανύσει άλλα 10 περίπου διαπιστώσαμε ότι ο δρόμος γινόταν πολύ άσχημος και αποφασίσαμε να μην προχωρήσουμε ούτε καν με τα πόδια. Έτσι αποφασίσαμε να πάμε στον επόμενο προορισμό που ήταν χωριό Βισκρί, Viscri, για να δούμε μια Λευκή εκκλησία με ένα πολύ καλά διατηρημένο φρούριο γύρω της. Πράγματι η επιλογή μας αυτή ήταν πολύ καλή και απολαύσαμε την επίσκεψη σε αυτό το χώρο. Και το χωριό είχε ενδιαφέρον με τα καλντερίμια του, αλλά και τα όμορφα σπίτια των αγροτών. Είχε και μια παλιά Ορθόδοξη εκκλησία αλλά δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον.

Από την κορυφή ενός προμαχώνα είχε ωραία θέα:

Ουσιαστικά αυτή ήταν η μέρα μας και πήραμε το δρόμο για το Μπρασώφ, όμως λίγο παρακάτω από το Viscri είδαμε από μακριά ένα φρούριο στην κορυφή ενός λόφου. Ήταν το φρούριο Rupea, δίπλα στην ομώνυμη μικρή πόλη. Αποφασίσαμε αμέσως να πάμε και πραγματικά άξιζε πολύ. Περπατήσαμε βέβαια αρκετά για να ανέβουμε μέχρι την κορυφή όμως ο κόπος μας ανταμείφθηκε με την υπέροχη θέα προς τις πεδιάδες και προς την πόλη Rupea.

Μιας και αναφέρθηκα στις πεδιάδες ήθελα να πω ότι στις περιοχές αυτές τα μέρη είναι λίγο πεδινά θα έλεγα. Και τα βουνά είναι ομαλά με αποτέλεσμα να έχουν καλούς δρόμους. Σπανίως βλέπεις πέτρες και ψηλές απότομες κορυφές, όπως είναι στα νότια του Μπρασώφ. Επίσης οι εκτάσεις κυρίως καλλιεργούνται αφού έχουν κόψει χρόνια τώρα οι άνθρωποι τα δάση για να κάνουν τη γη καλλιεργήσιμη. Όμως μετά την Ρουπέα πηγαίνοντας για το Μπρασώφ είδαμε αρκετά δάση.

Όμως μας έπιασε και μια πολύ δυνατή βροχή μέχρι που φτάσαμε στην ίδια την πόλη. Έτσι ενώ είχαμε ως σκοπό να πάμε βόλτα, αφού ήταν σχετικά νωρίς, προτιμήσαμε να πάμε στο διαμέρισμά μας που βρισκόταν 5-6 χλμ μακριά από το κέντρο της πόλης. Μόλις τακτοποιηθήκαμε διαπιστώσαμε ότι η βροχή σταμάτησε και γι αυτό πήραμε το αυτοκίνητο και κάναμε βόλτα στην παλιά πόλη. Βέβαια είχε αρχίσει να νυχτώνει, οπότε η βόλτα μας, που κράτησε περίπου 2 ώρες, περιορίστηκε στο να βλέπουμε τα πενιχρά φωτισμένα κτίρια. Όμως είδαμε τα κυριότερα μέρη της πόλης. Λίγο μετά τις 9 επιστρέψαμε στο δωμάτιο μας. Δυστυχώς ο καιρός τις τελευταίες μέρες δεν βοηθάει και θα είναι έτσι μέχρι να φύγουμε. Μέχρι τώρα πάντως δεν έγινε κάτι πού να μας εμπόδισε το πρόγραμμά μας λόγω της βροχής. Ελπίζουμε να συνεχιστεί το ίδιο καλή η τύχη μας.

Στο Σιμπιού περπατήσαμε περίπου στα εξής:

Η διαδρομή της ημέρας ήταν:

Κάποια μέρη από το Μπρασόβ φαίνονται στον χάρτη:

 

[travelbreak]

Για να πάρετε μια ιδέα για το τι είδαμε στο ταξίδι μας, ρίξτε μια ματιά στα επόμενα βιντεάκια που ετοιμάσαμε. Ξεκινώ από τις πρώτες μέρες και θα συνεχίσω. Σε καθένα αναφέρονται οι περιοχές που περιέχονται.

Και τα Ζωγραφιστά μοναστήρια:

 

[travelbreak]

Μπρασώβ, Μπραν και Σινάια (κάστρο Πέλες)

Στις 07:30 φύγαμε από το δωμάτιο για να πάμε να δούμε ξανά το κέντρο του Μπρασώφ, που είχαμε δει και το προηγούμενο βράδυ. Το δωμάτιό μας ήταν πολύ καλό και ήπιαμε εκεί τα καφεδάκια μας το πρωί, στην πολύ ωραία μικρή κουζίνα που είχε. Πηγαίνοντας προς το κέντρο εγώ σκεφτόμουν το θέμα του παρκαρίσματος γιατί είδα ότι είχε πολλή κίνηση, που σημαίνει ότι ο κόσμος κατέβαινε στο κέντρο για τις δουλειές του. Έτσι ένα χιλιόμετρο πριν φτάσουμε στο κέντρο, βρήκα μια θέση και χώθηκα μέσα.

Πήγαμε λοιπόν περπατώντας μέχρι το κέντρο, πάλι στη γνωστή μαύρη εκκλησία και στις πλατείες. Επίσης περπατήσαμε στους πεζόδρομους με τα πλακάκια, μάλλον δεν ήταν πλακάκια αλλά ήταν πέτρες. Δεν ασχοληθήκαμε και πάρα πολύ παρά μόνο με φωτογραφήσεις αφού τα περισσότερα τα είχαμε δει το προηγούμενο βράδυ.

Κι ένα από τα πιο στενά δρομάκια της Ευρώπης:

Επίσης πήγαμε με τα πόδια σε ένα λόφο που υπήρχε ένα φρούριο, Cetatea Straja. Πρέπει να ήταν το φρούριο που πριν 41 χρόνια που είχα έρθει ξανά σε αυτή την πόλη, είχα πάει με την παρέα για φαγητό ή ποτό σε ένα ωραίο μαγαζί που είχε ζωντανή κλασική μουσική με λίγα μουσικά όργανα. Ανεβήκαμε με τα πόδια, αλλά δυστυχώς το φρούριο ήταν κλειστό και έτσι πήραμε το δρόμο μέχρι το αυτοκίνητο.

Το πήραμε και φύγαμε από το Μπρασώφ για να δούμε όσα πράγματα μπορούσαμε στη γύρω περιοχή, έτσι ώστε την επόμενη μέρα να πάμε στο Βουκουρέστι με όσο το δυνατόν λιγότερες στάσεις.

Ενώ αρχικά βάλαμε ως πρώτο προορισμό το κάστρο του Μπραν, το γνωστό κάστρο του δράκουλα, στο δρόμο είδαμε πάνω σε ένα λόφο το φρούριο του Rasnov. Ήταν να το βλέπαμε αργότερα μέσα στη μέρα. Κάναμε λοιπόν αναστροφή, αφού αποφασίσαμε να πάμε εκεί μιας και περνάγαμε δίπλα. Πήγαμε περνώντας μέσα από την πόλη και αφού παρκάραμε ανεβήκαμε πάνω με τα πόδια. Μπορείς να ανέβεις επάνω και με τρενάκι από την πόλη. Εκεί που σταθμεύσαμε είχε και συρόμενα βαγονέτα από κάτι ωραία τρακτέρ, για να ανέβεις επάνω, αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε. Έχει και ένα μεγάλο παιδότοπο, που οι περισσότεροι ντόπιοι πήγαιναν με τα παιδιά τους γι αυτόν. Ήδη ξέραμε από το πάρκιν ότι το φρούριο θα ήταν κλειστό αλλά αποφασίσαμε να πάμε για να το δούμε έστω απ έξω. Η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν ωραία και το φρούριο απ έξω όσο είδαμε ήταν μια χαρά. Όμως μέσα πρέπει να είχε διάφορα κτιριακά προβλήματα και γι αυτό το είχαν κλείσει, μέχρι να γίνουν οι επισκευές και αναστηλώσεις.

Φύγαμε και από κει (όλο το ταξίδι ήταν μέσα στην τρεχάλα) και πήγαμε στο Μπραν. Πληρώσαμε μια είσοδο 55 λέι και ανεβήκαμε μέχρι την είσοδο. Περιμέναμε ότι δεν θα είχε κόσμο, αφού ήταν Δευτέρα και η ώρα ήτανε κάπου 12 το μεσημέρι, αλλά βρήκαμε μια τεράστια ουρά. Δυστυχώς είχαν έρθει μαζεμένα μερικά γκρουπ τουριστών και καθυστερούσαν πολύ στις στενές και μικρές αίθουσες μέχρι να τους κάνουν την ξενάγηση. Ευτυχώς εμείς προσπεράσαμε με Ελληνική δεξιοτεχνία όλα αυτά τα γκρουπ και συνεχίσαμε βλέποντας το υπόλοιπο κάστρο χωρίς να έχουμε κοντά μας πολύ κόσμο. Παρ όλα αυτά υπήρχαν αρκετοί επισκέπτες και φαντάζομαι τι θα γινόταν την προηγούμενη μέρα που ήταν Κυριακή. Μείναμε λίγο πάνω από μία ώρα, χωρίς κάτι να μας εντυπωσιάσει. Νομίζω ότι 41 χρόνια πριν μου είχε αρέσει καλύτερα από αυτή τη φορά, γιατί θυμάμαι αρκετά έντονα τις αίθουσες που ήταν σχεδόν άδειες. Τώρα στις περισσότερες είχαν βάλει βίντεο και διάφορα εφέ, για να δημιουργούν την αίσθηση ότι είσαι σε ένα τρομακτικό μέρος, πράγμα που εμένα δεν με ενδιέφερε.

Οι επόμενες φωτογραφίες είναι από το εσωτερικό του κάστρου:

Αφού το είδαμε και αυτό, έστω και με αυτές τις συνθήκες, αποφασίσαμε να πάμε προς την περιοχή της Σινάγια, Sinaia. Η απόσταση ήταν περίπου άλλη μια ώρα δρόμος πάνω στα Καρπάθια. Πράγματι αυτή τη φορά θαυμάσαμε τις ψηλές κορυφές των βουνών αυτών, που δεν είχαν καμία σχέση με όσα είχαμε δει μέχρι τώρα. Δυστυχώς βιαζόμασταν να πάμε στο κάστρο και στο μοναστήρι της Σινάγια και δεν σταματήσαμε για φωτογραφίες. Περιμέναμε ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε στην επιστροφή, όμως τότε έβρεχε πάρα πολύ και οι κορυφές ήταν γεμάτες σύννεφα. Έτσι μείναμε με κάποιες φτωχές φωτογραφίες και βίντεο. Απ’ όσο είδαμε τα βουνά, νομίζω ότι η καλύτερη θέα είναι από το χωριό Busteni.
Φωτογραφίες από το Μοναστήρι στη Σινάια:

Πρώτα πήγαμε στο μοναστήρι. Δεν μας ενθουσίασε και έτσι συνεχίσαμε με το αυτοκίνητο για το κάστρο Πέλες, Peles. Αργότερα διαπιστώσαμε ότι θα μπορούσαμε να πάμε και με τα πόδια από το μοναστήρι. Όμως μάθαμε ότι και αυτό το κάστρο, το τρίτο για τη σημερινή ημέρα, ήταν κλειστό. Ευτυχώς όμως μπορέσαμε και εδώ να το επισκεφθούμε έστω και απέξω. Όμως ήταν πολύ κοντά στο περιβάλλον του κάστρου το οποίο είναι φανταστικό. Υποθέτω ότι μέσα θα είναι ακόμα πιο όμορφο. Και ο χώρος γενικότερα είναι πανέμορφος, μέσα στα δάση, μέσα σε νερά από ένα μικρό ποτάμι και με πολλά καταστήματα για φαγητό ή ποτό.

Υπήρχαν αρκετοί επισκέπτες στο χώρο αυτό οι οποίοι έκαναν βόλτες και απολάμβαναν το κάστρο και τους κήπους. Έξω από το κάστρο Πέλες άκουσα δυο κοπέλες να μιλάνε ελληνικά. Τις ρώτησα και ήταν και εκείνες ταξίδι στην περιοχή, μόνες τους. Δεν είπαμε και πολλά γιατί έπρεπε να συνεχίσουμε την βόλτα μας, αφού άρχισε ήδη να πέφτει μια ψιλή βροχή. Κάναμε πολύ ωραίες μικρές βόλτες στην περιοχή μέσα στα δάση και όταν αποφασίσαμε να φύγουμε άρχισε μια βροχή αρκετά δυνατή. Το αποτέλεσμα ήταν να μην τραβήξουμε καλές φωτογραφίες με τα Καρπάθια όρη, όσες προσπάθειες και αν κάναμε.

Περίπου στις 7 φτάσαμε στο δωμάτιο και μόλις είχε σταματήσει η βροχή. Αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα σε ένα πολύ μεγάλο Mall κοντά στο σπίτι που μέναμε. Πήγαμε ενώ έβρεχε λίγο και είχε άπειρα μαγαζιά και κόσμο. Εκεί διαπιστώσαμε ότι τέτοιο μεγάλο Mall στην Ελλάδα δεν υπάρχει.

Ακόμα μια μέρα αξιοποιήθηκε πολύ καλά, παρά τη βροχή που είχε το απόγευμα. Ευτυχώς δεν πιστεύουμε τα προγνωστικά των διαφόρων μετεωρολόγων, τα οποία μας έλεγαν ότι τη μισή μέρα θα έβρεχε. Εμείς επισκεφθήκαμε όλα αυτά τα κάστρα. Ας ήτανε τα 3 κλειστά και ένα ανοιχτό, το κάστρο Μπραν το οποίο ήταν ανοικτό αλλά όχι εντυπωσιακό. Είδαμε και την πόλη του Μπρασώφ το πρωί και επίσης ένα μοναστήρι στη Sinaia.
Η σημερινή διαδρομή μας:

Και τα σχετικά Video:

Στο επόμενο βίντεο θα δείτε καλύτερα τα χιονισμένα Καρπάθια.

 

[travelbreak]

Χιονισμένο Μπρασώβ, Βουκουρέστι

Προτελευταία μέρα του ταξιδιού μας, και δυστυχώς έπρεπε να αφήσουμε αυτό το ωραίο διαμέρισμα που μας φιλοξένησε για 2 μέρες. Όμως έτσι είναι τα ταξίδια. Ειδικά τα ταξίδια δρόμου που κάνουμε εμείς. Συνήθως πρέπει να φεύγεις πολύ σύντομα από ένα μέρος, όσο και αν αυτό σου άρεσε. Το Μπρασώβ άλλωστε ήταν το μόνο μέρος του ταξιδιού μας που μείναμε δύο μέρες. Στα υπόλοιπα μόνο από μια βραδιά.

Ξυπνήσαμε πρωί και τραβώ τις κουρτίνες για να δω αν θα έχει βροχή ή όχι και βλέπω όλη τη γειτονιά κάτασπρη από τα χιόνια. Αυτό δεν το είχαμε φανταστεί. Ότι δηλαδή θα είχαμε χιόνια στο ταξίδι. Ο καιρός ήταν λίγο άσχημος, αλλά οι προβλέψεις του καιρού δεν μας προετοίμαζαν για χιόνια. Σχεδόν κάθε μέρα, δυο φορές κοιτούσαμε τον καιρό, για να κανονίσουμε αντιστοίχως και το πρόγραμμά μας. Ειδικά τις τελευταίες μέρες που είχε λίγες βροχές παραπάνω. Δεν είχαμε δει καμία πρόβλεψη για χιόνια. Κι όμως έπεφτε αρκετό χιόνι με λεπτές μικρές νιφάδες. Εννοείται το είχε στρώσει κανονικά, τουλάχιστον δυο με τρεις πόντους στους δρόμους και πάνω στα αυτοκίνητα.

Αυτό άρχισε να με φοβίζει, γιατί αυτή τη μέρα είχαμε να μετακινηθούμε από το Μπρασώβ στο Βουκουρέστι. Ο δρόμος περνούσε από τα βουνά που είχαμε επισκεφθεί την προηγούμενη μέρα. Το Μπρασώβ είναι σε υψόμετρο γύρω στα 500 μέτρα, αλλά μετά ανεβαίναμε σε υψόμετρο κοντά στα 1000. Μιλάμε για την περιοχή των χιονοδρομικών κέντρων της Sinaia. Κοιτάω την πρόβλεψη πάλι του καιρού και έλεγε ότι σε περίπου μία ώρα, δηλαδή κατά τις 8:00, η χιονόπτωση θα σταματούσε. Αυτό ήταν μια αισιόδοξη πρόβλεψη, η οποία δεν επαληθεύτηκε ποτέ.

Άρχισα να παρακολουθώ τους γείτονες τι κάνουν, αφού έπρεπε να πάρουν τα αυτοκίνητά τους και εκείνοι να μετακινηθούν. Έπαιρναν σκούπες και καθάριζαν το χιόνι από τα τζάμια. Μετά έπαιρναν το αυτοκίνητο και έφευγαν. Αυτή η διαδικασία κρατούσε από 15 μέχρι 30 λεπτά. Έτσι έκανα και εγώ. Πήρα τη σκούπα από το μπαλκόνι και καθάρισα το αυτοκίνητο. Πρώτα βέβαια το είχα φορτώσει με τα πράγματα για να μην χάνω χρόνο. Μετά μπήκαμε μέσα και ανάψαμε τη μηχανή περιμένοντας να ζεσταθεί για να ζεστάνουμε κατόπιν και τα τζάμια, ώστε να μπορώ να βλέπω. Και μη νομίσει κανείς ότι μόνο με τη σκούπα μπόρεσα να καθαρίσω. Το παρμπρίζ το έκανα και με μια πετσέτα που πήρα από το δωμάτιο. Πράγματι η πετσέτα έκανε πολύ καλή δουλειά και περίπου στις 08:30 ξεκινούσαμε αργά αργά στους χιονισμένους δρόμους της πόλης για να φύγουμε.

Είχαμε μεγάλη ανησυχία γιατί δεν ξέραμε τι θα βρίσκαμε στη διαδρομή. Οι άνθρωποι της πόλης κυκλοφορούσαν, πολύ αργά βέβαια, και πήγαιναν στις δουλειές τους. Σίγουρα η κίνηση δεν είχε καμία σχέση με το προηγούμενο πρωί που είχε 10 φορές περισσότερα αυτοκίνητα. Αυτό σημαίνει ότι και γι αυτούς ήταν κάτι ιδιαίτερο. Εγώ 41 χρόνια πριν που ήρθα ξανά στο Μπρασώβ τα Χριστούγεννα είχε αρκετά χιόνια. Τότε τα οχήματα κυκλοφορούσαν κανονικά σε όλους τους δρόμους, τουλάχιστον σε αυτούς που μας πήγε το τουριστικό πούλμαν. Το βράδυ στις ειδήσεις της Ρουμανίας, η κακοκαιρία μέσα στον Απρίλιο ήταν το πρώτο θέμα. Μιλούσαν για πολικό ψύχος. Για μένα δεν ήταν ιδιαίτερα πολικό το ψύχος, αφού η μικρότερη θερμοκρασία που συναντήσαμε στα βουνά εκείνη τη μέρα ήταν στους -3 βαθμούς Κελσίου.

Έβαλα στον πλοηγό το Βουκουρέστι και ξεκινήσαμε λοιπόν αργά αργά όπως είπα, και σε λίγο που βγήκαμε από την πόλη κι άλλα αυτοκίνητα πήγαιναν στην κατεύθυνση που πηγαίναμε και εμείς. Περίμενα με αγωνία να δω τι θα γινόταν όταν θα άρχιζαν οι ανηφόρες προς τα Καρπάθια όρη. Τα πρώτα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν όταν κάποιες νταλίκες δεν μπορούσαν να προχωρήσουν και ήταν σταματημένες σε σημεία που για να προσπεράσουμε έπρεπε να μπούμε στο αντίθετο ρεύμα. Περιμέναμε την κατάλληλη ευκαιρία ώστε να μην έρχονται αυτοκίνητα από την αντίθετη κατεύθυνση και το κάναμε όλοι εμείς που ήμασταν πίσω από τις νταλίκες. Νομίζω ότι η αστυνομία ήταν ανύπαρκτη. Είδαμε μερικά περιπολικά αλλά οι αστυνομικοί κάθονταν μέσα σε αυτά, εκτός από μία περίπτωση που φορούσαν κάτι ωραία άσπρα φουντωτά καπελάκια, ειδικά για την περίσταση. Όμως δεν έδιναν καθόλου οδηγίες στα αυτοκίνητα.

Δεν είδαμε κανένα αυτοκίνητο με αλυσίδες, ακόμα και από αυτά που κατέβαιναν από το βουνό όταν άρχισαν οι ανηφόρες. Έρχονταν κατεβαίνοντας πολύ αργά αλλά αλυσίδες δεν φορούσε κανείς. Κι εμείς σιγά σιγά αρχίσαμε να ανηφορίζουμε και βέβαια σε ορισμένα σημεία όταν σταματούσα ή μειωνόταν αρκετά η ταχύτητα του αυτοκινήτου, τότε οι ρόδες είχαν κάποιο πρόβλημα με την πρόσφυση στο έδαφος. Όμως όλα πήγαιναν καλά. Η θερμοκρασία από -1 στο Μπρασόβ είχε πέσει στους -3 καθώς ανεβαίναμε. Και εκεί που περιμέναμε τα πολύ δύσκολα στο χωριό Σινάγια, εκεί ξαφνικά εξαφανίστηκαν τα χιόνια και απλά έβρεχε. Αυτό ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη αυτής της μέρας, μιας κι έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε κάτι άλλο ευχάριστο. Λόγω του καιρού φυσικά.

Στις μεγάλες ανηφόρες είδαμε και μηχανήματα εκχιονιστικά να δουλεύουν. Όμως νομίζω δεν είχαν ρίξει σε κανένα σημείο αλάτι, γιατί παντού υπήρχαν χιόνια. Τελικά μετά τη βελτίωση των συνθηκών στους δρόμους καταφέραμε να φτάσουμε στο Βουκουρέστι με καθυστέρηση λιγότερο της μιας ώρας. Το θέμα είναι ότι οι οδηγοί μόνο στο χιόνι πήγαιναν πολύ αργά. Όταν τελείωσε αυτό τρέχανε σαν τρελοί μέσα στη βροχή. Διότι να σημειώσω ότι μέχρι να φτάσουμε στο Βουκουρέστι η βροχή δεν σταμάτησε καθόλου. Και δυστυχώς δεν σταμάτησε ποτέ μέχρι που κοιμηθήκαμε το βράδυ.

Όταν φτάσαμε έξω από το δωμάτιο που είχαμε νοικιάσει η ώρα ήταν περίπου 12:30 αλλά το check in ήταν στις 14:00. Όμως η ιδιοκτήτρια μου είχε στείλει μήνυμα, το οποίο όμως εγώ δεν είχα δει, να την πάρω τηλέφωνο μόλις φτάσω. Εγώ έτσι κι αλλιώς αυτό έκανα και αφού μπήκαμε στο δωμάτιο με τη βοήθεια μιας άλλης κυρίας που βρισκόταν στο κτίριο ήρθε και εκείνη και την πλήρωσα. Μάλιστα μου εξήγησε ότι μπορώ να αφήσω το αυτοκίνητο στο δρόμο και αυτή θα κανόνιζε για την πληρωμή του πάρκινγκ. Επίσης το αυτοκίνητο ήταν πολύ λερωμένο και πήρα τηλέφωνο την εταιρεία ενοικιάσεως και μου είπε να το πάω έτσι και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο αφήσαμε τα πράγματα και παρά την ψιλή βροχή φύγαμε για την πρώτη μας βόλτα στην πόλη. Η περιοχή που μέναμε ήταν πολύ κοντά στο τεράστιο παλάτι του κοινοβουλίου, Palace of Parliament. Αποφασίσαμε να πάμε από κει κρατώντας τις ομπρέλες μας. Μέσα μας είπαν ότι μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια ξενάγηση στα πιο ενδιαφέροντα σημεία του κτιρίου πληρώνοντας ένα εισιτήριο 60 λέι. Δεν είχαμε και πολλές άλλες επιλογές αφού η βροχή δεν είχε σταματήσει καθόλου και αποφασίσαμε να κάνουμε την ξενάγηση μήπως και στο τέλος της ο καιρός είχε βελτιωθεί. Η ξενάγηση είχε ενδιαφέρον, για να πούμε την αλήθεια, αλλά όταν τελείωσε δεν είχαμε πολλά πράγματα να κάνουμε, παρά μόνο να πάμε ξανά στο δωμάτιό μας. Η ξενάγηση φυσικά έγινε στα αγγλικά από μία πολύ καλή κυρία. Το γκρουπ είχε πιστεύω κάπου 40 άτομα.

Βγαίνοντας έξω είδαμε ότι η βροχή συνεχιζόταν με εντονότερο ρυθμό. Με τις ομπρέλες στα χέρια προσπαθήσαμε να δούμε μερικά πράγματα στη γειτονιά μας αλλά δεν γινόταν να συνεχίσουμε για πολύ. Κάτι είδαμε πάντως.

Όταν λοιπόν επιστρέψαμε στο δωμάτιο η ώρα ήταν κοντά στις 5. Μέχρι τις 7 βγαίναμε κάθε λίγο έξω, γιατί δεν μπορούσαμε να το διαπιστώσουμε από το παράθυρο του δωματίου καθαρά, για να δούμε εάν είχε σταματήσει η γνωστή ψιλή βροχή. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε καθόλου και έτσι αναγκαστικά αποφασίσαμε να μείνουμε μέσα. Φυσικά όταν είχαμε επιστρέψει από τη βόλτα ήμασταν μούσκεμα από τα γόνατα και κάτω. Ευτυχώς από εκεί και πάνω μας είχε προστατέψει η ομπρέλα που κρατούσε ο καθένας. Βέβαια αν σταματούσε κάποια στιγμή η βροχή θα φοράγαμε στεγνά ρούχα και θα βγαίναμε έξω, γιατί στην περιοχή μας έχει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα να δούμε, αλλά θέλουν περπάτημα.

Ευτυχώς δεν χάθηκε τελείως το απόγευμα με την επίσκεψή μας, αφού αυτό που κάναμε το συνιστούν όλα τα πρακτορεία, και έτσι αξιοποιήσαμε κάπως το χρόνο μας. Αυτό που μας έμενε πλέον ήταν να ελπίζουμε ότι την επόμενη δεν θα έβρεχε, ώστε να δούμε κάπως την πόλη.

 

[travelbreak]

Η χθεσινή μας διαδρομή (που περιέγραψα στο προηγούμενο ποστ):

Βουκουρέστι

Μετά τη χθεσινή ολοήμερη βροχή (και το χιόνι φυσικά), επιτέλους ήρθε και η ώρα που θα μπορούσαμε να κάνουμε βόλτες και να δούμε το Βουκουρέστι. Ξυπνήσαμε πολύ πρωί και στις 7 ήμασταν στο δρόμο. Το σπίτι που μέναμε είπαμε ότι ήταν κοντά στο Παλάτι του Λαού (μερικοί το λένε κι έτσι), δηλαδή το κοινοβούλιο και προχωρήσαμε προς τα εκεί αλλά ο βασικός μας στόχος ήταν η παλιά πόλη και κάποια σημεία ενδιαφέροντος που είχα σημειώσει στο πρόγραμμα. Από τις 7:00 μέχρι τις 10:45 δεν σταματήσαμε καθόλου το περπάτημα. Πρέπει να πήγαμε σε περισσότερα από 10 σημεία που είχα εντοπίσει από την Αθήνα. Όμως είδαμε και πολύ περισσότερα, γιατί η πόλη έχει πάρα πολλά ωραία κτίρια. Μάλιστα κάποια πανέμορφα κτίρια που κατέχουν οι τράπεζες δεν τα αναφέρει κανένας ότι έχουν ενδιαφέρον. Όμως είναι παλιά και όμορφα.

Τα κυριότερα που είδαμε στην πρωινή βόλτα μας ήταν: Patriarchal Cathedral of Saints Konstantine and Helen, Dealul Mitropoliei (καταπληκτικό!), Curtea Veche Palace, Old Town, Stavropoleos Church, Revolution Square, Romanian Athenaeum.

Στους επόμενους δυο χάρτες θα δείτε τα μέρη που προτείνονται στο κέντρο και στα πέριξ του Βουκουρεστίου:

Από το δωμάτιο έπρεπε να έχουμε φύγει μέχρι τις 11 και γι αυτό επιστρέψαμε να πάρουμε τα πράγματά μας. Σίγουρα και αργότερα να φεύγαμε δεν θα υπήρχε πρόβλημα, αλλά ήμασταν πολύ κουρασμένοι με το περπάτημα. Σχεδόν τέσσερις ώρες περπάτημα σημαίνει κάπου 15 χιλιόμετρα.

Είχα σημειώσει κι άλλα μέρη στην πόλη φυσικά για να δούμε και αποφασίσαμε να πάμε πρώτα στο κοντινό πάρκο Parcul Tineretului. Εκεί είδαμε αρχικά το Crematoriul Uman Cenuşa. Ήταν κρεματόριο και ξεκίνησε τη λειτουργία του τη δεκαετία του 1920. Δεν είναι ανοιχτό και απλά το βγάλαμε φωτογραφίες. Μετά κάναμε βόλτα στο πάρκο με μια μεγάλη λίμνη.

Το πιο ενδιαφέρον για μένα εκείνη την ώρα ήταν που έμαθα ακόμα ένα τρόπο για το πως λειτουργεί το πάρκιν με πληρωμή. Όταν στάθμευσα το αυτοκίνητο ρώτησα δυο κορίτσια να με βοηθήσουν να πληρώσω. Αυτό που έγινε ήταν το εξής: κατέβασα μια εφαρμογή στο κινητό. Όταν την ανοίγεις εντοπίζει το σημείο που βρίσκεσαι και σημειώνεις τον αριθμό του αυτοκινήτου. Κατόπιν σε ρωτά και του λες ότι θες να πληρώσεις με κάρτα. Αμέσως εντοπίζει η εφαρμογή τις τραπεζικές εφαρμογές στο κινητό μου και μου προτείνει να επιλέξω με ποιαν θέλω να πληρώσω. Επιλέγω μια και αμέσως μου την ανοίγει στο τηλέφωνο και εγώ πρέπει να συμφωνήσω να πληρωθεί το ποσόν για την στάθμευση. Αυτό ήταν. Ανά πάσα στιγμή ξέρεις πόση ώρα σου μένει και που βρίσκεται το αυτοκίνητό σου. Αν θες μπορείς να επεκτείνεις το χρόνο της στάθμευσης ή να την τερματίσεις. Εγώ έκανα το τελευταίο όταν πήγα στον επόμενο σταθμό, πριν λήξει ο χρόνος της προηγούμενης στάθμευσης, και έπρεπε να πληρώσω εκ νέου.

Ο επόμενος προορισμός που έβαλα για να πάμε ήταν προς το αεροδρόμιο και ήταν το πάρκο King Michael I Park. Διασχίσαμε σχεδόν όλο το κέντρο του Βουκουρεστίου για να πάμε και η οδήγηση είναι ένα πρόβλημα με τους συνεχείς κυκλικούς κόμβους. Οι Ρουμάνοι επίσης οδηγούν αρκετά γρήγορα χωρίς να προσέχουν τους πεζούς εκτός αν υπάρχει διάβαση. Τότε φρενάρουν ακαριαία. Και μόνο που θα σε δουν να κοιτάς την απέναντι πλευρά του δρόμου. Αν όμως περνάς από μέρος χωρίς διάβαση αλίμονο σου!

Στο πάρκο King Michael I κάναμε αρκετή βόλτα, αλλά εκεί κοντά είναι και η ντόπια Αψίδα του Θριάμβου.

Επειδή είχαμε αρκετό χρόνο κάναμε βόλτα και νότια προς την πόλη και επισκεφτήκαμε το σπίτι του Τσαουσέσκου, αν και δεν μπήκαμε μέσα. Στη βόλτα μας φτάσαμε μέχρι και τα μουσεία Γεωλογίας και Φυσικής Ιστορίας. Δεν μπήκαμε μέσα φυσικά.

Κάπως έτσι πέρασε η μέρα μας στο Βουκουρέστι, που την προηγούμενη είχαμε φοβηθεί πως δε θα προλαβαίναμε να δούμε και πολλά. Είναι όμορφη πόλη και σίγουρα δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από πόλεις της Βόρειας Ευρώπης.
Ακόμα δίνω ένα χάρτη για να δείτε περιοχές εκτός κέντρου, και ειδικά το τελευτάιο πάρκο που πήγαμε:

Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να πάμε να παραδώσουμε το αυτοκίνητο στα γραφεία της Klass Wagen, που βρίσκονται μια ανάσα από το αεροδρόμιο. Είχαμε κάνει περίπου 2350 χιλιόμετρα και η μέση κατανάλωση καυσίμου ήταν 5,4 λίτρα στα 100 χλμ. Αυτό σημαίνει πως για βενζίνη δώσαμε κάπου 180 ευρώ. Αυτό που κάνει εντύπωση σε τούτη τη χώρα είναι η καλή και πλήρης σηματοδότηση και οι διαγραμμίσεις στους δρόμους που διευκολύνουν και ρυθμίζουν την κυκλοφορία πεζών και οχημάτων. Το οδόστρωμα σχεδόν παντού ήταν τέλειο. Κάποιες λακκούβες που συναντήσαμε στο επαρχιακό δίκτυο, δεν μας ενόχλησαν ιδιαίτερα. Στις πόλεις το οδόστρωμα ήταν τέλειο λες και το έκαναν πρόσφατα. Πάντως βλέπεις και δουλεύουν παντού φτιάχνοντας και συντηρώντας τους δρόμους. Εμείς στην Ελλάδα είμαστε πολύ πίσω. Μπορεί να μην έχουμε κάρα και να έχουν στη Ρουμανία, αλλά οι άνθρωποι δεν συγκρίνονται στην ποιότητα των δρόμων και στην τεχνολογία. Μην ξανακούσω κανένα να λέει για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Δικαιολογίες για βλάκες.

Να δούμε τα έξοδά μας. Το κόστος διαμονής ήταν κάπου στα 290 ευρώ. Η βενζίνη για το αυτοκίνητο κόστισε 180 ευρώ, ενώ η ενοικίασή του ήταν στα 297 ευρώ. Τα αεροπορικά με μια βαλίτσα ήταν 319 ευρώ. Τα συνολικά μας έξοδα έφτασαν αλά δεν ξεπέρασαν τα 1450 ευρώ και για τους δύο.

Συνοπτικά: Ήταν ένα ταξίδι που πήγε καλά και είδαμε πράγματα που δεν περιμέναμε. Ας πούμε τα χρωματιστά μοναστήρια. Η επίσκεψη σε αυτά δεν είναι ταλαιπωρία, αφού βρίσκονται σε χωριά ή πόλεις. Το Δέλτα του Δούναβη περίμενα να το δω σε μια καλύτερη έκδοση, αλλά αφού δε βρήκαμε καραβάκι να πάμε βόλτα, τι να κάνουμε; Όμως μια δεκαριά τουλάχιστον σημεία που είδαμε, έχοντας πρόσβαση με το αυτοκίνητο ήταν ενδιαφέροντα και μας αποζημίωσαν. Όλες οι πόλεις ήταν μια έκπληξη, αφού ο Μεσαιωνικός τους χαρακτήρας δεν ήταν αναμενόμενος για μας που ξέρουμε λίγα. Αν είχαν μια καλύτερη συντήρηση και αναστήλωση θα ήταν ιδανικά. Όπως ας πούμε στο Βουκουρέστι και στο Μπρασώφ. Τα κάστρα ήταν ωραία αλλά δε συγκρίνονται με αυτά της υπόλοιπης Ευρώπης.
Και ένα βίντεο για το Βουκουρέστι:

 

[katkats]

Ωραίο το τουρ σας και αλλά και η "ματιά" της αφήγησης.
Ευχαριστούμε.

 

[Sassenach77]

Ακόμα και οι βάρκες που πηγαίνουν κόσμο στα διάφορα χωριά δεν μας εξυπηρετούσαν, είτε επειδή δεν μιλούσαν αγγλικά και δεν συνεννοούμασταν, είτε επειδή είχαν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα και περιορισμένο χρόνο.

Στο Δέλτα του Δούναβη μπορείς να μπεις, είτε εκδίδοντας το ειδικό πάσο απο τις κατά τόπους αρχές στη Τουλτσεα και μετά βρίσκεις βάρκα να σε πάει, είτε κλείνοντας τουρ με κάποια από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα. Αλλιώς δεν μπαίνεις!

Οι βάρκες που πηγαινο-ερχονται στο Δέλτα εξυπηρετούν τους κατοίκους του Δέλτα και όποιον άλλον έχει βγάλει πάσο για να εισέλθει στο Δέλτα.

 

[travelbreak]

είτε κλείνοντας τουρ με κάποια από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα.

Την εποχή που πήγαμε μάλλον αυτά όλα ήταν ανενεργά.

 

[Sassenach77]

Την εποχή που πήγαμε μάλλον αυτά όλα ήταν ανενεργά.

Οι εταιρείες που κάνουν τα τουρς ναι. Αλλά στο Δέλτα μπορείς να μπεις όλες τις εποχές όπως περιέγραψα πιο πάνω. Απλά πρέπει να διαθέσεις παραπάνω χρόνο για να κάνεις τις διαδικασίες
Όσον αφορά το ταξίδι σας, ήταν πανέμορφο!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη