ΗΠΑ Σαν τον Λούκυ Λουκ στην Άγρια Δύση

[va5ilis]

Να είσαι καλά @travelbreak.
Χαίρομαι που σου αρέσει η ιστορία.

 

[GKCAPO]

Αυτό φίλε μου είναι το όνειρο της ζωής μου. Road trip USA! Χάρη σε σένα το ζω! Σ' ευχαριστώ.
ΥΓ. Το φθινόπωρο, πρώτα ο Θεός πάντα, ελπίζω να κάνω με το γιο μου (κάτοικο Montreal) ένα road trip Quebec - Ontario.

 

[va5ilis]

Αυτό φίλε μου είναι το όνειρο της ζωής μου. Road trip USA! Χάρη σε σένα το ζω! Σ' ευχαριστώ.
ΥΓ. Το φθινόπωρο, πρώτα ο Θεός πάντα, ελπίζω να κάνω με το γιο μου (κάτοικο Montreal) ένα road trip Quebec - Ontario.

Να είσαι καλά. Δεν έχω πάει ακόμα προς τα εκεί αλλά φαντάζομαι ότι τα χρώματα των φύλλων εκείνη την εποχή θα είναι μαγικά.
Καλά να περάσεις και ανέβασε φωτογραφίες να ζηλεύουμε.

 

[va5ilis]

Ερχομαστε απο τη Γη, φροντιζουμε τη Γη, και επιστρεφουμε στη Γη.
~Ανασαζι​

Μερα 15η - Οι αετοφωλιες του Mesa Verde National Park

Παμε πισω στο απογευμα της προηγουμενης μερας φευγοντας απο το Grand Teton. Δεν εχω ιντερνετ εδω και σχεδον 3 μερες αφοτου κοιμηθηκα μεσα στο Yellowstone. Χωρις χαρτη, εχω πιασει ενα κεντρικο αυτοκινητοδρομο και κατευθυνομαι νοτια στο περιπου μεχρι να πιασει το ρημαδι. Μετα απο καμια ωριτσα δεηθηκε να πιασει. Σταματαω στο παρκινγκ ενος ξενοδοχειου να κατεβασω χαρτες και να δω προς τα που θα παω. Ο πιο συντομος δρομος για Houston ειναι μεσω Denver, CO. Το ματι μου πεφτει σε ενα πρασινο σημαιάκι εκει κατω στην γωνια του Colorado. Χμμμ για να δω, εχει καλες κριτικες αλλα ειναι ενα ακομα εθνικο παρκο. Δεν εχω ορεξη για αλλο περπατημα και θα αυξηθουν οι ωρες της επιστροφης. Μια στιγμη, αυτο εχει κατι σπιτακια λαξευμενα στο βραχο που τα εχω ξαναδει καπου. Κατι λεει για τους Ανασαζι που εζησαν εδω το 1300μΧ. Αυτο φαινεται ενδιαφερον…

Κατεβαζω τους χαρτες απο το google maps και συνεχιζω νοτια. Τουλαχιστον τωρα ξερω που παω. Εχω βαλει YouΤube και ακουω για το Mesa Verde. Τα σπιτακια ειναι κλειστα λογω Covid αλλα το παρκο ειναι επισκεψιμο. Αξιζει να παω ή αδικα θα κανω τοσο δρομο παραπανω; Οσο περισσοτερο ακουω, τοσο κεντριζεται το ενδιαφερον μου. Υπαρχουν απτα αρχαιολογικά μνημεια στις ΗΠΑ πριν απο το 1492; Που ζω εγω τοσα χρονια;
Ξεχναω την κουραση, μου φευγει και η μελαγχολια που τελειωνει το ταξιδι. Πρέπει να οργανωσω αλλο ενα μικρο ταξιδι στο τελος τους ταξιδιου και η διαθεση αμεσως αλλαζει. Τα ταξιδια εχουν κατι μαγικο, σε ανεβαζουν στο λεπτο και ευτυχως σπανια σε απογοητεύουν. Η αποφαση εχει παρθει. Συμφωνα με τους χαρτες του γουγλη, αν ειμαι 5 το πρωι στο δρομο, θα φτασω στο παρκο στις 2μμ και θα εχω μεχρι τις 6μμ να το δω. Αν κοψω υπνο βγαινει. Εκανα μπανιο μετα απο τρεις μερες, δεν πειραζει αν δεν κοιμηθω πολυ, δεν μπορουμε να τα εχουμε ολα σε αυτη τη ζωη.

Ξαναγυρνάμε στο πρωί της 15ης μερας. Εχω αφησει πισω την Salt Lake City με τους μορμόνους της. Οδηγω με πορεια νοτια και καφε καραβισιο με muffin απο βενζιναδικο για πρωινο. Ξημερωνει σιγα σιγα και το φως μου αποκαλυπτει τις ομορφιες της Utah που ειναι απο τις πιο ομορφες πολιτειες για μενα. Περνάω δίπλα από σχηματισμους με κοκκινα βραχια με το φως και τις σκιες να παιζουν παιχνιδια πανω τους. Φανταστικα μερη, τοσο που ανοιγει η ορεξη μου για ενα αλλο road trip, αλλα σημερα συγκεντρώνομαι στο στόχο μου, που ειναι να φτασω στο Mesa Verde. Εχω κατεβασει στο κινητο ενα Podcast (Mesa Verde Voices) με πληροφοριες σχετικα με τον πολιτισμο που παω να δω και προσπαθω να μαθω οσα περισσοτερα μπορω στο δρομο. Αυτη την φορα παω και αδιαβαστος και αλεξιπτωτιστης.

Στον δρομο περασα διπλα απο το Wilson Arch, Utah.

Η λεξη που αρχικα ακουσα να χρησιμοποιείται για να περιγράψει αυτους τους ανθρωπους ειναι Ανασάζι. Προερχεται απο την γλωσσα μιας αλλη φυλης, αυτη των Navajo και σημαίνει “Αρχαιοι Εχθροι”. Καποιος μπορει να σκεφτει οτι υπαρχουν ομοιοτητες με τους ινδιανους Lakota που τους ονομαζαν Sioux(μικρα φιδια) οι εχθροι τους οι Crow, ή ακομα και με μια αλλη τρελη φυλη που καποιοι την περιεγραφαν με τους ορους Γραικοι/Γραικυλοι. Σε καθε περιπτωση, οι σημερινοι απογονοι των Ανασαζι που καποιες φορες αποκαλούνται Puebloans(μεταγενεστερος ισπανικος ορος) δεν δεχονται αυτο τον ορο αλλα χρησιμοποιουν την δικη τους γλωσσα για να περιγράψουν τους προγόνους τους. Ο ορος Ancestral Puebloans ειναι περισσοτερο αποδεκτος.

Υπαρχουν 20 κοινοτητες(pueblos) στο Νεο Μεξικο και μονο ενα ειναι στην Αριζονα. Υπαρχουν και αλλα που δεν ειναι αναγνωρισμενα απο την επισημη πολιτεια και στις περισσοτερες περιπτωσεις αυτοι οι ανθρωποι ειναι παρα πολυ φτωχοι. Ετυχε να περασω απο ενα και μου αφησε την εντυπωση μιας κοινότητας λιγο καλυτερης απο παραγκουπολη.

Απο την αλλη μερια οι Navajo πιστευουν οτι ενας κακος μαγος των Ανασαζι, αιχμαλώτισε τους αρχαιους προγονους τους και τους αναγκασε να χτισουν το Chaco(επομενο κεφαλαιο). Οι κιβες ηταν τοποι που γινονταν ανθρωποθυσιες και εκει ο κακος μαγος καταπινε τι ψυχες των σκλαβων που θυσιαζοταν προς τιμη του. Γενικα οι ινδιανοι της Αμερικης εχουν πολλες προκαταληψεις και πραγματα που τους τρομαζουν. Ειδικα οι Navajo θεωρουν ταμπου οτι εχει να κανει με τους νεκρους γιατι πιστευουν οτι μπορουν να τους κανουν κακο. Παρολα αυτα, πολλοι βοηθησαν τους τυμβωρυχους στην λεηλατηση των ταφων των Ανασαζι (ας οψεται η αναγκη). Οπως η σχεση των προγονων τους, ετσι και η σχεση των συγχρονων Puebloans με τους Navajo ειναι μαλλον εχθρικη.

Το Mesa Verde National Park (που σημαίνει πρασινο τραπεζι στα ισπανικα λογω της επιπεδης κορυφης του βουνου) βρισκεται στο Colorado και ειναι ο μεγαλυτερος αρχαιολογικος χωρος των ΗΠΑ με την ιδιαιτεροτητα οτι αυτο το παρκο δεν ειναι μονο φυσιολατρικο αλλα και πολιτισμικο (μνημειο UNESCO). Το θρησκευτικο κεντρο του πολιτισμου των Ανασαζι με τα ως τωρα στοιχεια ξερουμε οτι βρισκεται στο Chaco Canyon στο Νεο Μεξικο, περιπου 130 χιλιομετρα νοτια οπως πεταει το κορακι. Η σχεση μεταξυ Mesa Verde και Chaco Canyon μου θυμιζει με ενα τροπο την σχεση Machu Picchu και Cusco.

Οι ινδιανοι Ute Που ζουσαν στην περιοχη ηξεραν για τα ερείπια στο Mesa Verde αλλα δεν πηγαιναν εκει γιατι τα θεωρουσαν μερη ιερά. Το 1891 καποιοι κτηνοτροφοι, με την αδεια των ινδιανων Ute, αρχισαν να επισκεπτονται το μερος και καποιες πληροφοριες αρχισαν να διαρρεουν στον δυτικο κοσμο. Τα επομενα χρονια το Mesa Verde ειχε να αντιμετωπισει τυμβωρυχους, οι οποιοι στην προσπάθειά τους να βρουν αντικειμενα αξιας για ιδιωτικες συλλογες και μουσεια, κατεστρεψαν τα κτιρια, ανοιγοντας τρυπες για να μπαινει φως ή σκαβοντας ταφους για να τους συλλησουν. Τα ερείπια αυτα καταφεραν να αντεξουν πανω απο 6 αιωνες με μονο αντιπαλο τα καιρικα φαινομενα αλλα τωρα ειχαν να αντιμετωπισουν και την ανθρωπινη απληστια. Ευτυχως αυτο περιοριστηκε το 1906 οταν ο προεδρος Roosevelt ανακήρυξε την περιοχη ως προστατευομενο εθνικο παρκο.

Απο την κορυφη του Mesa Verde

Φτανω στην ωρα μου στο κεντρο επισκεπτων. Το πρωτο πραγμα που αντικρίζει κανεις ειναι ενα γλυπτο υψους περιπου 6 μετρων. Ενας Ανασαζι που φοραει μονο ενα υφασμα γυρω απο την μεση του, κουβαλαει ενα καλαθι με καλαμποκια, ενώ βρίσκει επιδεξια τα πατηματα στον βραχο και σκαρφαλώνει μεχρι τον ουρανο. Εξαιρετικο γλυπτο που δειχνει ποσο επιδεξιοι αναρριχητες ηταν αυτοι οι ανθρωποι.

Φωτογραφια απο ιντερνετ - Η πινακιδα στην βαση γραφει The Ancient Ones, 6.15μ, 2012

Στο κεντρο επισκεπτων μια ευγενικότατη ρειντζερ μου δινει καποιες πληροφοριες και απανταει στις ερωτησεις μου. Η πολυτιμη πληροφορια που μου εδωσε ειναι οτι μπορω να παω με αμαξι στο Chaco Canyon, ενω εγω διαβασα οτι ο δρομος ειναι χαλια και καποιοι εμειναν. Με συμβούλεψε αφου ηρθα μεχρι εδω να μην το χασω.
Δυστυχως λογω κορωνοιου τα ερειπια του Mesa Verde δεν ειναι επισκεψιμα με τουρ που κανουν οι ιδιοι οι ρειντζερ του παρκου. Σε αυτες τις τουρ σου εξηγουν την ιστορια και μπορεις να περπατησεις μεσα στα σπιτια. Μαλιστα σε καποια πρεπει να ανεβεις ξυλινες σκαλες ή να περασεις μεσα απο τουνελ, και ετσι παιρνεις μια μικρη γευση για το πως ηταν η ζωη αυτων των ανθρωπων στην ακρη του γκρεμου. Παρολα αυτα μπορεις να τα δεις απο μακρια και να βγαλεις φωτογραφιες. Βλεπω την θετικη πλευρα, λογω κορωνοιου δεν ειχε πολυ κοσμο και μπορουσα να βγαλω οσες φωτογραφιες ηθελα και χωρις ανθρωπους μεσα στα σπιτια.

Ο πρωτος σταθμος ειναι και το διαμαντι του πάρκου, το Cliff Palace(παλατι στην ακρη του γκρεμου). Μεσα σε ενα βαθυ φαραγγι, το νερο της βροχης που κυλαει απο την κορυφη διαβρώνει τον μαλακό βραχο και δημιουργει μια εσοχη/κοιλοτητα(alcove). Σε αυτα τα σημεια που προστατευαν απο την βροχη, τον ηλιο και μπορουσε να συλλεχθεί νερο στο πισω μερος τους, οι Ανασαζι έχτιζαν τους οικισμούς τους.

Η πρωτη εικονα του Cliff Palace ειναι εντυπωσιακη

Υπηρχαν αποθηκες, σπιτια και Kivas. Οι κιβες ηταν κυκλικες κατασκευες οι οποιες ηταν σκεπαστες και ειχαν μονο μια τρυπα στο κεντρο της οροφης απο οπου εμπαινε φως και εβγαινε ο καπνος της φωτιας. Για να εισελθεις στην κιβα επρεπε να κατεβεις την σκαλα που εβγαινε μεσα απο την τρυπα και ετσι ο καπνος της φωτιας καθως ανεβαινε, σε εξαγνιζε. Οι αρχαιολογοι πιστευουν οτι οι κιβες χρησιμοποιουνταν για θρησκευτικες τελετες και για πολιτικα συμβουλια οταν επρεπε να παρθει μια σοβαρη αποφαση για την ομαδα.

Στην αριστερη φωτογραφια φαινονται οι σκαλες που βγαινουν μεσα απο τις κυκλικες κιβες.

Καθισα αρκετη ωρα και παρατηρούσα με τα κιάλια μου τι ειχαν χτισει αυτοι οι ανθρωποι πριν απο 700 χρονια. Τι τεχνογνωσια πρεπει να ειχαν για να φτιαξουν κατι που στεκεται ακομα; Ποσα σημερινα σπιτια θα αντεχαν πανω απο 100 η 200 χρονια; Δεν ειμαι σιγουρος, αλλα δεν ξερω αν αυτοι οι ανθρωποι ειχαν γραφη, και αν δεν ειχαν τοτε πως σχεδιασαν αυτα τα κτηρια; Τι μαθηματικα ηξεραν, πως μετρουσαν; Που πηγε ολη αυτη η γνωση και πανω απο ολα που πηγαν αυτοι οι ανθρωποι, γιατι αφησαν τα σπιτια τους; Αυτο ειναι το μεγαλο αρχαιολογικο μυστηριο των Ανασαζι, γιατι ξαφνικα στο απογειο του πολιτισμου τους, τα παρατησαν ολα και μεταναστευσαν νοτια, χωρις ομως ποτε να δημιουργησουν ξανα κατι παρόμοιο ή να γυρισουν πισω στις εστιες τους;

Αυτο ειναι το φαρραγγι. Το Cliff Palace δεν φαινεται αλλα ειναι ακριβως αριστερα.

Πισω απο το μουσειο που δυστυχως ηταν κλειστο, ξεκιναει ενα κατηφορικο μονοπατι για το Spruce Tree House το οποιο εχει μια κιβα στην οποια μπορεις να μπεις. Οταν το επισκέφτηκα εγω ηταν κλειστο και περπατησα το μονοπατι μεχρι εκει που επιτρεποταν. Απο εκει πηρα οσο καλυτερες φωτογραφιες μπορουσα.

Spruce Tree house

Καποια στιγμη στην δεκαετια του 1960 αρχισε να δημιουργειται μια ρωγμη στην οροφη που σκεπαζει το Spruce Tree House. Οι αρχαιολογοι αποφασισαν να χρησιμοποιησουν τσιμεντο για να την ενισχύσουν και να αποτρέψουν μια πιθανη καταρρευση που θα κατεστρεφε ολο τον οικισμο. Πριν μερικα χρονια χρειαστηκε και αλλη επεμβαση για την σταθεροτητα της οροφης. Και παλι οι αρχαιολογοι αποφασισαν να χρησιμοποιησουν συγχρονα οικοδομικα υλικα. Καποιοι απο τους Puebloans διαφωνησαν και ζητησαν απο την διευθυνση του παρκου να μην επέμβει. Η φιλοσοφια τους ειναι οτι ολα τα πραγματα εχουν ενα κυκλο ζωης και οτι πρεπει να αφηνουμε την φυση να κανει τον κυκλο της χωρις να επεμβαίνουμε. Ερχομαστε απο τη Γη, φροντιζουμε τη Γη, και επιστρεφουμε στη Γη. Η διευθυνση του παρκου που ειναι υπευθυνη για την διατηρηση του μνημειου αποφασισε να πραξει οτι χρειαζεται ωστε το μνημειο να ειναι διαθεσιμο για τις επομενες γενιες.
Προφανως ειμαι υπερ της διατηρησης των μνημειων. Ισως επειδη στην Ελλαδα θεωρουμε ο,τι αρχαιο ως πολιτισμικο θησαυρο που πρεπει να διατηρησουμε. Να πηγαινεις στην Αθηνα για παράδειγμα και να βλεπεις τον Παρθενωνα να ρημαζει, ειναι δυσκολο να το φανταστώ. Απο την αλλη δεν μπορω να μην αναγνωρίσω οτι εχει μια λογικη η πλευρα των Puebloans. Ειναι πιστοι στους αιώνιους φυσικούς νόμους που λενε οτι ολα εχουν μια αρχη και ενα τελος. Μηπως εμεις αρμενιζουμε στραβα προσπαθωντας να σωσουμε οτι μπορουμε; Ισως…

Square Τower

Το παρκο εχει και αλλα σημεια ενδιαφεροντος και μερικες μονο ωρες σιγουρα δεν ειναι αρκετες για να το απολαυσει κανεις. Hemenway House, Balcony House, Sun Point Pueblo ειναι μερικα απο αυτα που ειδα αλλα υπαρχουν αρκετα ακομα.

Αυτο που μου έκανε εντύπωση ήταν ποσο δυσκολο ηταν οταν καθοσουν στην μια μερια του φαραγγιου να διακρινεις τα κτισματα στην απεναντι μερια. Εδεναν τοσο πολυ με τον βραχο που ηταν δυσκολο να τα ξεχωρισεις ακομα και αν κοιτουσα την πινακίδα με το σχεδιαγραμμα που εδειχνε που ακριβως ηταν. Επισης αν περπατούσες στην ακρη του φαραγγιου δεν μπορουσες να δεις κτισματα που βρισκοταν στην ιδια πλευρα, δηλαδη ακριβως απο κατω σου. Η προσβαση σε αυτα γινονταν με σχοινια η σκαλες τα οποια μπορουσαν να αφαιρεθουν σε περιπτωση επιθεσης απο εχθρους. Επιπλεον η προσβαση σε καποιους οικισμους περνουσε μεσα απο ενα στενο τουνελ που ηταν ευκολο να σφραγιστεί οταν υπηρχε κινδυνος για την ομαδα. Οι Ανασαζι εχτιζαν πραγματικα απορθητες αετοφωλιες στην ακρη του γκρεμου.

Είναι καλύτερο να έχετε λιγότερες βροντές στα λόγια
και περισσότερες αστραπές στα χέρια – Apache​

 

[Smaragda53]

αυτό δεν ήταν ταξίδι, ήταν ταινία!

 

[va5ilis]

The most abundant resource in this desert is visibility ~ Craig Childs​

Μέρα 16η - Chaco Canyon
Αυτο το κεφαλαιο θα εχει πολλες ερωτησεις και λιγες απαντησεις. Αν προτιματε την βεβαιότητα και την σιγουρια που μας δινουν οι αρχαιολογοι για αλλους πολιτισμους δεν θα τις βρείτε εδω. Αυτος ειναι ενας πολιτισμος ο οποιος αν και μεσουρανησε γυρω στο 1100μΧ, δηλαδη μερικους αιώνες πριν, ειναι παρα πολλα αυτα που δεν ξερουμε γι αυτον. Ενα πεπλο μυστηριου τον καλυπτει και ισως αυτο ειναι που τον κανει τοσο γοητευτικο.

Πρωινο ξυπνημα και ενω φορτωνω το αμαξι σηκωνω το κεφαλι και βλεπω στο απεναντι οικοπεδο δυο πινακιδες που με εκαναν να χαμογελασω. Αν ηθελα να παω στο Adult Video θα ενιωθα περιεργα ξέροντας οτι ο Χριστουλης με βλεπει απο εκει ψηλα.

Η μερα ειναι ηλιολουστη και κατευθυνομαι προς το Chaco Canyon, τον αρχαιολογικο χωρο που ηταν το πολιτισμικο κέντρο των Ανασαζι. Ειναι λιγο πιο δυσκολα προσβασιμο γιατι πρεπει να οδηγησεις περιπου 15 μιλια σε χωματοδρομο. Συνηθως αυτα τα μερη, μακρια απο τους πολλους τουριστες προσφερουν πιο αυθεντικές εμπειριες.
Ο χωματοδρομος ειναι σαν πατατακι Ruffles και κλυδωνιζομαι σαν να εχω προχωρημενο Parkinson. Ψυχη στον δρομο, μονο κατι αγελαδες βολταρουν.

Ξαφνικα βλεπω μπροστα ενα ανθρωπο, που μαλιστα κουτσαινει. Αυθορμητα σταματαω, κατεβαζω το παραθυρο και τον ρωταω που παει. Μου λεει οτι παει στο σπιτι του πατερα του και αν μπορω να τον παω λιγο παρακατω.

Φυσικα του λεω, μπες μεσα.

Ειναι ινδιανος, γυρω στα 40-45, εχει μακρια μαλλια, τατουαζ στο λαιμο και τα χερια και ενα μικρο σακο. Πιανουμε κουβεντα και μου λεει την ιστορια του. Βασανισμενη ψυχη, το προηγουμενο βραδυ ειχε κοιμηθει στον δρομο, καποιος του αγορασε φαγητο και σημερα το πρωι καποιος άλλος τον αφησε στο κεντρικο δρομο εκει που ξεκιναει ο χωματοδρομος. Μου ειπε προβληματισμενος οτι πηγαινε να δει τον πατερα του αλλα δεν ηξερε αν θα τον δεχτει… δεν ρωτησα παραπανω.

Σε καποια φαση θυμηθηκα οτι εχουμε κορωνοιο(Σεπτ. 2020) και υποτιθεται οτι πρεπει να μην ερχομαι σε επαφη με κοσμο αλλα απο την αλλη δεν μου πηγαινε να τον αφησω να περπατησει. Ισως και εγω ήθελα λιγο παρεα μετα από τοσες μερες μονος μου.

Σε καποια φαση του λεω στα αγγλικα, αφου εισαι από εδώ, για πες μου τι εχει να δω στο Chaco Canyon? Κανει παυση, γυρναει και μου λεει:

Ειμαι Navajo, εμεις δεν παμε σε αυτα τα μερη. Δεν εχω παει ποτε ουτε σκοπεύω να παω!

Ωχ! … Δαγκωθηκα. Ξεχασα ότι οι Navajo είναι οι αρχαιοι εχθροι των Ανασαζι.

Αλλάζω θέμα και συνεχιζω την συζητηση ωσπου φανηκαν καποια τροχοσπιτα με κατι αγουροξυπνημενα σκυλια που ουτε να γαυγισουν δεν ειχαν ορεξη. Μου λεει πηγαινε απο εδώ και μου δειχνει ένα μικρο δρομάκι. Κοιταζω το google maps στο κινητο και το στιγμα μου βγαινει απο τον δρομο και πηγαινει στο καφε, δηλαδη εκει που δεν εχει δρομο. Προσπαθω να θυμηθω που στριβω για να γυρισω ενω ο δρομος εχει τοσα βουναλακια που η Ντολυ παει πανω κατω σαν τον Σκοπελιτη σε θαλασσα με μποφορ. Μετα απο 10 λεπτα περιπου η αγωνια μου οτι δεν θα μπορεσω να ξαναβρω τον δρομο πισω με εκανε να σταματησω το αμαξι και να τον ρωτησω πως θα γυρισω. Γυρναει προς τα πισω και μου λεει ‘Την βλεπεις αυτη την νεροφαγια, θα πας προς τα εκει και θα βγεις. Ασε με λιγο παρακατω, δεν χρειαζεται να με πας μπροστα στο τροχοσπιτο’. Η φτωχεια αυτων των ανθρωπων που ζουσαν σε τροχοσπιτα στην μεση του πουθενα ηταν φανερη. Πραγματι μετα απο λιγο τον αφησα και συνεχισε τον δρομο του κουτσαινοντας. Εκανα αναστροφη και οπως μου ειπε βγηκα στον κεντρικο χωματοδρομο.

Το Chaco Canyon δεν ηταν πολυ μακρια. Ο δρομος ηταν μια ευθεια και μπροστα στεκοταν επιβλητικος ο Fajada Butte. Στην κορυφη αυτου του βραχου υψους 135 μετρων βρεθηκε ενα “ηλιακο στιλετο”. Ετσι ονομασαν οι επιστημονες μια βραχογραφια ενος σπιραλ πανω στο οποιο ο ηλιος πεφτει σε συγκεκριμενα σημεια τις ισημερίες και τα ηλιοστασια. Φαινεται οτι οι Ανασαζι οπως και οι υπόλοιποι ινδιανοι της κεντρικης και νοτιας Αμερικης ειχαν προηγμενες γνωσεις αστρονομιας.

Πρωτη σταση στο κεντρο επισκεπτων. Δεν υπηρχε ψυχη, ουτε καν ο ρειντζερ. Πηρα καποια φυλλάδια με πληροφορίες και συνεχισα. Αυτος ειναι ο χάρτης.

Επόμενη σταση στο Chetro Ketl, με την επιβλητικη του κιβα.

Σύμφωνα με τον Craig Childs χρειάστηκαν 250,000 κορμοι δεντρων για να υποστηρίξουν ολα τα κτηρια στο Chaco Canyon. Το κοντινότερό δασος ηταν 80χμ μακρια και οι κορμοι δεν συρθηκαν στο εδαφος αλλα ανυψωθηκαν για να μεταφερθουν. Φανταστειτε τους εργάτες και τις εργατοωρες που χρειαστηκαν.

Ειναι εντυπωσιακο οτι μεχρι τις αρχες του 19ου αιωνα στο Chaco Canyon βρισκονταν τα ψηλοτερα κτηρια στις ΗΠΑ. Μονο μετα την ελευση της βιομηχανικης επαναστασης απο την αλλη μερια του Ατλαντικου χτιστηκαν ψηλοτερα.

Συνεχιζοντας στο ιδιο μονοπατι αλλα προς την αντιθετη πλευρα περασα αναμεσα απο τα κομματια ενος βραχου 300,000 τονων που ειχε ξεκολλησει απο το βουνο. Ενας ακομα ηταν ετοιμος να ξεκολλήσει ανα πασα στιγμη(μιλώντας παντα σε γεωλογικο χρονο).

Ακολουθώντας το μονοπάτι δίπλα, ανέβηκα καποια σκαλάκια και ξαφνικά προβαλε μπροστά μου το Pueblo Bonito, o μεγαλύτερος και πιο εντυπωσιακος χώρος στο Chaco Canyon. Ένιωσα σαν πολιτικός που θα έβγαζε λόγο, αλλα από κατω δεν ηταν κανείς και δεν είχα κατι να πω, είχα μεινει απλα αναυδος να κοιταω τις πέτρες και να προσπαθω να φανταστω πως θα ηταν το μέρος στην ακμη του όταν πλήμμυριζε από ζωη.

Η πρώτη εικόνα.

Αναπαράσταση του πως ηταν. Προσέξτε τις κίβες που ειναι κλειστες με μια τρύπα για τον καπνο.

Μετα από μερικα λεπτα αρχισα να περπαταω μεσα στα δωμάτια. Φυσικα το μερος ειχε μερικώς αναστηλωθει, ότι υπήρχε μεσα στα δωματια είχε μεταφερθει από αρχαιοκάπηλους η αρχαιολόγους εκτος, και αυτό που έβλεπα ηταν μονο ο σκελετός. Κάποια απο τα σπίτια ηταν ευθυγραμμισμενα με αστρικά φαινόμενα(ηλιοστάσια, ισημερίες), ο τοιχος του κεντρικού σπιτιου δεν δινει σκια οταν ο ηλιος ειναι στο υψηλότερο σημειο του ενω ενα αλλο σπιτι ειναι ευθυγραμισμενο με την σεληνιακη σταση που συμβαινει καθε 18.6 χρόνια.

3 οροφοι παρακαλω

Το γωνιακο παράθυρο ευθυγραμμίζεται με καποια κίνηση του ηλιου( δυστυχως δεν θυμαμαι)

Πολυ χαρακτηριστικες οι πορτες σε σχημα Τ, ο συμβολισμος τους δεν ειναι γνωστος.

Οι οροφές από τις κίβες που στηρίζοταν σε ξυλινα δοκάρια και οι σκεπες των κτηριων είχαν καταρευσει αλλα παρολά αυτά προσπαθουσα να φτιάξω εικόνες στο κεφάλι μου και εκανα διαφορες σκέψεις.

Τι έκανε αυτούς τους ανθρώπους να μεταναστευσουν νότια; Ηταν ίσως μια περίοδος ξηρασίας που οι αρχαιολογοι επιβεβαίωσαν από τους δακτυλιους σε κορμους δεντρων, που κράτησε περίπου 30 χρονια και οδήγησε αυτους τους ανθρώπους να φύγουν; Μήπως ηταν η αποτυχια της αρχουσας τάξης ή η εξάντληση ολων των πόρων τους όπως λενε πως εγινε με τους κατοικους στο νησι του Πάσχα που χρησιμοποιησαν όλα τα ξυλα που υπήρχαν στο νησί;

Φαντάζομαι πως μπορει να ηταν την στιγμη της μεγάλης απόφασης. Είναι βράδυ, οι γυναίκες σφιγμένες να κρατάνε τα παιδια αγκαλιά. Οι γεροντοτεροι και οι αρχηγοί μαζεμενοι μεσα στην κεντρική κίβα από οπου βγαινει εντονος ο καπνος της φωτιας. Εντονες επισης οι φωνές και οι διαφωνίες για το ποιο πρεπει να είναι το μέλλον της κοινότητας. Μέχρι που τελικα καποιος ανεβαινει την σκαλα και από την κορυφη της κιβας ανακοινωνει την απόφαση:

_Μαζεψτε μονο τα πολύ σημαντικα υπάρχοντα σας, φευγουμε με το πρωτο φως.

Αυτά και πολλά άλλα σκεφτόμουν μεχρι που άκουσα φωνες, ειχαν αρχίσει να καταφθάνουν και άλλοι επισκέπτες. Αποφάσισα να κάνω το κυκλικό μονοπάτι Pueblo Alto που περνουσε πανω από το Pueblo Bonito για να κατοπτεύσω το πεδιο και από ψηλα. Περνωντας από ένα στενό πέρασμα ανεβηκα στην κορυφη της mesa. Αξιζει για να δεις το Μισοφεγγαρο του Pueblo Bonito από ψηλά.

Στην μεση του μονοπατιου υπάρχει λαξευμένη στον βράχο μια σκαλα η οποια χρησιμοποιουνταν για να ανεβει καποιος στην κορυφη της μεσα και να γλιτωσει αρκετο δρόμο.

Περπατουσα κατω από τον καυτο ηλιο στα χνάρια των Ανασαζι και συνέχισα να σκέφτομαι γιατι αυτοι οι άνθρωποι δεν συνέχισαν να παράγουν αντίστοιχα μνημεια πολιτισμου όπως έκαναν στην ακμη τους. Δυο αιώνες αργότερα σε μια γωνια την ΝΑ Ασίας, ο πολιτισμός των Khmer θα μεσουρανουσε πριν τον καλύψει ξανα η ζούγκλα. Έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ζωη μας θα είναι καλύτερη και τεχνολογικά πιο προηγμένη από αυτή των γονιών μας. Η ιστορια εχει δείξει ότι η ανθρώπινη πορεία δεν είναι πάντα ανοδική αλλα εχει πισωγυρίσματα.

Έφτασα στο Pueblo Alto, ένα μερος το οποιο δεν εχει ανασκαφει πλήρως. Αναρωτιέμαι τι θησαυροι να βρίσκονται κατω από τα πόδια μου. Από την κορυφη της mesa μπορει να κανεις να τεντώσει το βλέμμα του προς όλες τις κατευθύνσεις και να δει μιλια μακρια σε αυτή την καθαρή ατμόσφαιρα.

Δεν μπορεσα να τον διακρίνω, αλλα το τοπιο κάποτε σημάδευε ο μεγάλος βόρειος δρόμος, κεντρική αρτηρια εμποριου και μετακίνησης από το Chaco. Σε καποια σημεια του ο δρόμος ειχε πλάτος 10 μετρα και μπορουσες να δεις από εδώ πανω καποιον να ερχεται από μίλια μακρυα. Στο Chaco βρέθηκαν όστρακα που προήλθαν από ακτες χιλιαδες χιλιομετρα μακρια και φτερα από παπαγαλους (macaw) από το Μεξικό. To Chaco ηταν το θρησκευτικο και εμπορικο κέντρο της ευρύτερης περιοχης, από το Μεξικο μεχρι το Colorado.

Tελικα ολα συνδέονται και ενας πολιτισμος μπορει να επηρεασει εναν αλλο στην άλλη άκρη του κόσμου. Θα μπορουσαν οι Ανασαζι να εχουν επηρεασει με καποιο τροπο τους σημερινους Ελληνες; Ακουστε μια θεωρια και δωστε της οσο βαρυτητα θελετε.
Ειναι γνωστο οτι το καλαμποκι ξεκίνησε να καλλιεργείται στο Μεξικο πριν χιλιαδες χρονια. Το Chaco σαν εμπορικος κομβος, εφερε σε επαφη τους Ανασαζι με τους Αζτεκους, και ετσι οι ποικιλιες καλαμποκιου προσαρμοστηκαν ωστε να ευδοκιμουν στις βοριοτερες περιοχες των Ανασαζι, δηλαδη σε ευκρατα κλιματα. Μετα τον Κολομβο οι ποικιλιες αυτες περασαν στην Ευρωπη και τον υπολοιπο κοσμο. Απο περιεργεια κοιταξα τα γεωγραφικα πλατη αυτων των πολεων:
Tenochtitlan(Mexico City) - 19ος παραλληλος
Chaco - 36ος παραλληλος
Αθηνα - 38ος παράλληλος
Ίσως χρωσταμε καποιες από τις ποικιλιες σιτηρων που χρησιμοποιουμε σήμερα σε ευκρατα κλίματα στην δουλεια των Ανασαζι.

Ολοκλήρωσα το κυκλικό μονοπάτι και πέρασα άλλη μια βόλτα από το Pueblo Bonito. Δεν χορταινεται με μια φορά. Έχουμε στα ελλήνικά λέξεις που δεν μεταφράζονται εύκολα σε άλλες γλώσσες όπως το φιλοτιμο. Έχουν και οι Αγγλοσαξωνες όμως λέξεις που δεν μεταφράζονται ευκολα στα ελληνικά, όπως το serendipity. Θα μπορούσε να περιγραφει σαν μια ευτυχης συγκυρια που είναι απρόσμενη και δεν εχει προγραμματιστεί. Αυτό ηταν το Chaco Canyon για μενα.

Δεν μπορείτε να ξυπνήσετε αυτόν που προσποιείται ότι κοιμάται – Navajo​

 

[va5ilis]

The one who tells the stories rules the world. – Hopi​

Μέρα 17η – Επιστροφη – Χρησιμες πληροφορίες – Επίλογος

Επιστροφη
Μπήκα επιτέλους στην πολιτεια μου το Τέξας, αλλα ειμαι ακόμα στο χερούλι (panhandle) και το Τέξας είναι πολύ μεγάλο. Εχω ακομα 9 ώρες οδήγηση και μερικα ακόμα πραγματακια που θέλω να δω.
Πρώτη σταση κοντα στο Amarillo,ΤΧ είναι το Cadillac Ranch οπου μπορεις να πάρεις ένα σπρευ και να ζωγραφίσεις πανω σε μια δεκαρια Cadillac στη σειρα. Είναι ανοιχτα ολο το 24ωρο.

Δυστυχως χθές εφτασα μετα τις 11 το βραδυ και το γνωστο εστιατόριο Big Texan ηταν κλειστο. Πήγα λοιπον σημερα το πρωι να βγάλω μερικες φωτογραφίες. Το εστιατόριο είναι γνωστό για την τεράστια μπριζόλα του περιπου 2 κιλων που αν την φας μαζι με όλες τις γαρνιτούρες είναι δωρεάν.

Ενώ έβγαζα φωτογραφίες τράβηξε την προσοχή μου ένα βαν που ειχε ζωγραφισμένο τοn Uncle Sam και έλεγε America Invades.

Μου φάνηκε πολύ περίεργο και το κοιτουσα μεχρι που ο οδηγός του που μάλλον με ειδε να κοιτάζω σαν χαζός ηρθε και μου ζητησε τον βγάλω μια φωτογραφια με φοντο το βαν και το Big Texan. Πιάσαμε την κουβέντα, ο Christopher ηταν συγγραφέας και πήγαινε καπου στο Colorado να παρει όλα του τα βιβλία από μια αποθήκη. Πολύ ενδιαφέρον τυπος, ανετα θα καθόμουν να συζητήσω μαζι του. Μου χάρισε το βιβλίο του με αφιέρωση και μια τράπουλα με φιγούρες του πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Στο βιβλίο υπαρχει ειδικο κεφάλαιο για την Ελλαδα. Αν θέλετε να μάθετε και εσεις ποιες ηταν οι μονες 3 χωρες στις οποιες οι ΗΠΑ δεν ενεπλάκησαν στρατιωτικά εδώ είναι το λινκ.

Μετα από αρκετη οδήγηση εφτασα στο Fort Worth και συγκεκριμενα στα Stock yards εδώ που το 1944 γινονταν πάνω από 5 εκατομμύρια αγοραπωλησίες ζώων. Κάθε μέρα στις 4μμ γινεται μια παρέλαση με longhorns με τα μακρυά κέρατα τους.

Αφου ειδα την παρέλαση περιηγηθηκα στα μαγαζάκια που εχει μεσα στα stockyards ωσπου το βλεμμα μου έπεσε σε αυτό.

Θεώρησα το κοκοπελι αστείο και το εστειλα σε κρητικους φιλους μου. Ποιος να μου τον ελεγε ότι μερικους μήνες μετα θα ξαναπήγαινα ταξίδι κυνηγώντας το Κοκοπελι και τους Ανασαζι, που σαν τον αυλητη του Χαμελιν μου πηρε το μυαλο και θα ετρεχα από πισω του. Αλλα αυτό είναι αλλουνου παπα ευαγγελιο.

Η Ντολυ με εφερε σπιτι αργα το βράδυ μετα από 5,427μιλια (8733 χμ) ταξιδιου.

Χρησιμες πληροφορίες

1.Κανενας αυτοκινητοδρομος που χρησιμοποιησα δεν ειχε διοδια.

2.GPS στο κινητο με κατεβασμένους τους χαρτες του Google Maps. Δυσκολευτηκα να πιασω internet στους αυτοκινητοδρόμους της Nebraska, Wyoming kai Utah γι αυτό ωποσδηποτε κατεβασμα των χαρτων από πριν.

3.Η βενζινη κανει λιγοτερο από το μισο σε συγκριση με τιμες ελλαδας. Βενζιναδικα εχει παρα πολλα και χρησιμευουν και σαν μινι μαρκετ/τουαλετες.

4. Τα εθνικα παρκα εχουν εισιτηριο, αν σκοπευτετε να πατε σε 3 η παραπανω καλυτερα να παρετε το ετησιο πασο με $80. Καποια είναι ανοιχτα 24 ωρες αν σας αρεσει η περιπετεια. Κάθε παρκο εχει ιστοσελιδα την οποια μπορειτε να ελεγξετε. Επισης υπάρχουν δραστηριοτητες με τους ρειντζερς που είναι φτηνες/δωρεαν και καλο είναι να τις κλεινετε από πιο μπροστα λογω περιορισμενων θέσεων.
Στα περισσοτερα εθνικα πάρκα δεν εχει σημα εκτος από πολύ αδυνατο σε καποια σημεια, συνηθως στο κεντρο υποδοχης.

5. Το Bear Spray μου κόστησε $52. Πρεπει να ξερεις να το χρησιμοποιεις όχι απλα να το εχεις πανω σου. Επισης όταν λεμε πανω σου εννοουμε πανω σου και όχι μεσα στην τσαντα. Δεν μπορεις να το παρεις μαζι σου στο αεροπλανο, απαγορευεται ακομα και στην βαλιτσα. Αντι να το πεταξετε στο τελος , παραδώστε το σε καποιον ρειντζερ η ακόμα και σε καποιον αλλο ταξιδιώτη.

6. Για χάρτες σε μονοπατια χρησιμοποιω το app maps.me, και κατεβάζω τους χαρτες. Είναι πολύ ελαφρυ στην μπαταρια. Επισης για να διαλεξετε μονοπατι μπορειτε να κοιταξετε το Alltrails(app/online) που δειχνει την δυσκολια του μονοπατιου, ωρες που χρειαζεται και εχει προσφατες φωτογραφιες και σχολια από αλλα ατομα που το εχουν κανει.

7. Ξενοδοχεια υπάρχουν αρκετα και ειδικα μικρα μοτελ με $50-$100 που εκλεινα με priceline.com/booking.com/kayak.com. Επισης το choice hotels εχει μικρα μοτελ και μετα από 5-6 διαμονες εχεις μια δωρο.

8. Αμαξι στην Αμερικη κλεινω συνηθως από Autoslash.com, βαζεις το εμαιλ σου και μετα από 10 λεπτα σου στελνουν την καλυτερη προσφορα που βρηκαν.

9. Ακουσα πολλα Podcast όταν οδηγούσα, ξεχωρίζω
Mesa Verde Voices και History on Fire (Sitting Bull, Crazy Horse, The War for The Black Hills series)

10. Οι ρειντζερς και οι αλλοι περπατητες εχουν πληροφοριες που δεν υπάρχουν στους χάρτες η στο lonely planet. Πειτε τους μια καλημέρα και ρωτηστε τους τι ωραιο εχει παρακατω να δειτε, θα χαρουν να σας βοηθησουν.

Επίλογος:
Μου πήρε κατι λιγότερο από 3 χρονια για να τελειωσω αυτή την ιστορια(ντροπη!). Ουφ εφυγε ένα βάρος απο πάνω μου. Σε οποιον άντεξε μεχρι τελους να διαβασει όλα τα κατεβατα που μου ηρθαν να γραψω χωρις τονισμο, τον ευχαριστω προσωπικα για την υπομονη του. Ελπιζω να αξιζε τον χρονο που αφιερωσατε.

Όπως λενε και οι φιλοι μας οι Ανασαζι, όλα εχουν ένα τέλος. Όσο αντεχουμε, ευχομαι σε ολους καλα ταξιδια!

 

[psilos3]

Εγώ πάλι περιμένω την επόμενη σου ιστορία πως και πως!

Πολλά μπράβο γι' αυτήν την -εκτός πεπατημένης- ιστορία, είναι πραγματικά υπέροχο να διαβάζουμε για τέτοια μέρη με αποτέλεσμα να μας ανοίγει η οπτική για ταξίδια που δεν είχαμε ποτέ υπόψιν μας. Υγεία να έχεις για τα επόμενα εύχομαι.

 

[va5ilis]

Εγώ πάλι περιμένω την επόμενη σου ιστορία πως και πως!

Σ' ευχαριστω ψηλέ, δεν νομίζω να γράψω και αλλη ιστορια. Το δεύτερο ταξιδι αν και ηταν πολυ ωραιο, δεν ξεπέρασε το πρώτο. Παρολα αυτα θα ήθελα να γράψω για δυο chiefs (αρχηγους ινδιανων) και ίσως για το κοκοπελι. Σκεφτόμουν να τα κολλησω σε αυτη την ιστορια, σαν bonus tracks. Θα δειξει.

 

[agmi]

Κεντας, ενορχηστρωνεις, τι αλλο να σου γραψω, bravo zulu, oπως λενε τα κοπελια εδω. Ονειρα ζωης που δεν χωρανε σε κανενα κουβα. Μπανιερα θελεις! Σε ευχαριστω για τα ηλιοβασιλεματα στο μεγαλο δυτικο νοτο, σε ισιους δρομους, μεσα απο την ερημο γεματη γιακα και θαμνους. Περιττον να σου αναφερω ποσες φορες με πιασε στιγμιαια υπνος στον Ι10, ηθελα να ταξιδευω βραδια να γλυτωνω την κινηση και τη ζεστη! Χθες ακουγες podcast, στην εποχη μου ακουγα κανενα χιλιμπιλικο η κανα Μεξικανικο σταθμο στα AM μιας που το FM δεν επιανε και οι κασσετες ειχανε ημερομηνια ληξεως μαζι με το κασσετοφωνο, οποτε σου μενε το ραδιοφωνο! Στο Λουκυ Λουκ δεν γραψανε στο τελος οτι: I'm a poor lonesome cowboy, And a long ways from home. Και πραγματικα εισαι...
Σε ευχαριστω και καλα σου ταξιδια και πρωτα απολα να'χεις την υγεια σου.

 

[va5ilis]

@agmi σε ευχαριστω για τα καλα σου λόγια. Ωστε ουτε FM ειχατε....φανταζομαι αλλες εποχές. Τωρα εχει καθε 20 μιλια βενζιναδικο και καθε 50 μιλια ξενοδοχειο. Καμια φορα δεν πιανουμε ιντερνετ και παραπονιομαστε. Σιγουρα ειναι πολυ πιο ευκολο να ταξιδεψεις σημερα.

Σε καθε περιπτωση, ειναι ωραιο να ξαναγυρνας σε μερη που ταξιδεψες, εστω και νοερα.

Οσο για τον Ι-10 εχει φαρδυνει αρκετα, μεσα στο Houston εχει 26 λωριδες.

 

[gt13]

Φίλε μου με συγκινησες. Πρίν αρκετά χρόνια, το 2012 χρόνια είχα κάνει ένα υπέροχο ταξίδι στην Αμερική. Κ ένα 7ημερο ονειρεμένο roadtrip μέσα σέ αυτό. Οι διανυκτερεύσεις ήταν:
Las Vegas
Grand canyon south rim
Monument valley
Mesa Verde national park
Telluride Colorado
Ouray Colorado
Durango Colorado

Και μετά επίσκεψη σέ συγγενείς στο Charlotte North Carolina

Μέχρι κ άλμπουμ κ αυτοσχέδιο χάρτη έφτιαξα. Τόσο πολύ έχει μείνει στην καρδιά μου...

Τα γράφω αυτά γιατί με αφορμή την ιστορία σου, θυμήθηκα κ το δικό μου όνειρο ζωής, να μπορέσω να επισκεφθώ κ πάλι πανέμορφα μέρη εκεί γύρω, αυτή τή φορά μαζί με τά παιδιά μου...

Έχω διαβάσει πολλά πολλά πράγματα για αυτά που έχεις γράψει, ειδικά για τούς Ινδιάνους κ το πώς τούς εξαφάνισαν κυριολεκτικά από το χάρτη. Έχω δεί οποιοδήποτε αξιόλογο Western έχει βγεί (έχω στην ταινιοθήκη σίγουρα πάνω από 65!!!) κ γενικά έχω τρέλα με την ζωή στο frontier.

Έχω να προτείνω 3 βιβλία κ μια ταινία, που ενδεχομένως να έχεις υπόψη σου...

The earth is weeping (Peter Cozens).
Εκπληκτικό βιβλίο για το πώς μια προς μία ολες οι φυλές εξαφανίστηκαν...

Old Jules (mari sandoz).
Για την ζωή τού πατέρα τής συγγραφέως από το ξεκίνημα στην Ελβετία, την άφιξη στην Αμερική το 1880 , το ξεκίνημα τού με ιδιοκτησία, γείτονες, προβλήματα με cowboys κ καταπατητές) μέχρι το τέλος τής ζωής τού στα sandhills της Nebraska. Ο τάφος κ το κτήμα τών sandoz υπάρχει ακόμα εκεί κ θα ήθελα πολύ να επισκεφτώ αυτά τά rolling hills με τις διάσπαρτες λίμνες , το μοναχικό τοπίο κ το αεράκι τού prairie όπως πανέμορφα περιέγραψες

Καί τό παιδικό
Indian Boyhood (charles Eastman -ohiyesa)
Το βιβλίο τό διαβάζω στα παιδιά μου κ μιλάει για το πώς πραγματικά ήταν να μεγαλώνεις ως Ινδιάνος, πολύ πριν έρθουν οι λευκοί. Βασίζεται σε προσωπικές εμπειρίες τού συγγραφέως

Φυσικά προτείνω κ την ταινία
Bury my heart at woonded knee.
Με πρωταγωνιστή στην ταινία τόν συγγραφέα τού τελευταίου βιβλίου που πρότεινα. Αληθινή κ συγκλονιστική ιστορία...

Ευχαριστώ κ πάλι για τίς ωραίες αναμνήσεις αλλά κ τά σχέδια για τό επόμενο ταξίδι μας στην Αμερική που που ξύπνησες

Υγ1. Κάποια στιγμή θα δημοσιεύσω τό αναλυτικό πλάνο τού ελπίζω μελλοντικού ταξιδιού μας (που ήδη έχω έτοιμο στα χαρτιά) για να κάνεις τυχόν προτάσεις -βελτιωσεις κτλ). Είναι σέ πολύ κοντινά μέρη με αυτά που περιγράφεις! Great plains, sandhills, Yellowstone, Montana, Wyoming κτλ)
Υγ2. Βάζω κ μία φωτογραφία με αυτά που σού έστειλα, για να έχεις κ μια εικόνα τών βιβλίων εξωτερικά!