ΗΠΑ Σαν τον Λούκυ Λουκ στην Άγρια Δύση

[KIKI]

Τι ωραίο ταξιδι !
Επιπλέον γραφεις πολυ όμορφα , απόλαυση .

 

[va5ilis]

In every walk with nature one receives far more than he seeks.
~ John Muir​

Μερα 13η - Yellowstone National Park 5
Το καλο με το να κοιμασαι μεσα στο παρκο ειναι οτι μπορεις να το απολαύσεις τις πολυ πρωινες ωρες. Δεν υπαρχουν πολλα αυτοκινητα στο δρομο και μπορεις να συναντησεις αρκετα ζωα.

Η διαδρομη της ημερας, ξεκινωντας απο αριστερα, ειναι περιπου αυτη.

Ενας γρηγορος σταθμος σε μια λιμνη της οποια το νερο καταληγει και στις δυο μεριες του ηπειρωτικου χωρισματος (continental divide) πραγμα το οποιο ειναι πολυ σπανιο. Το ηπειρωτικο χωρισμα ειναι ενα νοητο οριο το οποιο χωριζει τις υδατινες οδους. Για παραδειγμα, στην βορεια Αμερικη τα Rockies χωριζουν την ηπειρο σε ποταμια που ρεουν προς τον Ειρηνικο και αλλα που ρεουν προς τον Ατλαντικο και τον Κολπο του Μεξικου.

Ολες οι ηπειροι εχουν ηπειρωτικα χωρισματα αλλα ισως επειδη στην Ελλαδα ειμαστε μακρια απο αυτο που φαινεται παραπανω στην κεντρικη Ευρωπη, δεν εχω ακουσει τον ορο να χρησιμοποιείται στην χωρα μας. Πιθανον η οροσειρα της Πινδου να ειναι ενα ηπειρωτικο χωρισμα για τον ελληνικο χωρο.

Σημερα το προγραμμα εχει λιμνη Yellowstone, που ειναι και το μονο κομματι του παρκου που δεν εχω περασει. Οδηγαω διπλα στην λιμνη, σε μια πολυ ομορφη διαδρομη μεχρι να φτασω στο West Thumb Geyser Basin. Ακολουθωντας ενα ξυλινο διαδρομο φτανω κοντα στην λιμνη που μου φαινεται σαν θαλασσα. Δεν ξερω τι ειναι αυτο με εμας τους Ελληνες και τη θαλασσα, αλλα οταν ειμαστε κοντα στο νερο νιωθουμε σαν να ειμαστε σε ενα μερος οικειο. Για να παραφράσω την τελευταια προταση απο το “A River Runs Through It”, η θαλασσα μας στοιχειώνει. Ετσι και εγω απολαμβανω την πρωινη μου βολτα “στοιχειωμενος” απο την ομορφια μιας λιμνης.

Της γυναικας η καρδια ειναι μια αβυσσος, ωραια αβυσσος ομως...

Χθες τελικα δεν ηταν τοσο ασχημα που κοιμήθηκα στην Ντολυ, λεω να το κανω και σημερα. Σημερα ομως θελω παραλιμνια, ξενοδοχειο με θεα παρακαλω. Αρχιζω και μπαινω σε ολους τους παραδρομους μεχρι που βρισκω αυτο. Δεν χρειαζεται να ψαξω αλλο, εδω θα κοιμηθω αποψε, φτανει τοσα βουνα.

Συνεχιζοντας τον δρομο μου, βλεπω αυτοκινητα σταματημενα να φωτογραφίζουν βουβαλια στην αλλη μερια του ποταμου. Παρκαρω την Ντολυ προχειρα και κατεβαινω προς την οχθη. Ειναι ενα κοπαδι που πινουν νερο στην οχθη. Ξαφνικα δυο απο αυτα ξεκινανε να διασχιζουν το ποταμι και σιγα σιγα και τα υπολοιπα ακολουθουν. Ε αυτα που εβλεπα στο National Geographic δεν περιμενα να τα δω απο κοντα. Μικρα και μεγαλα βουβαλια κολυμπουν κρατωντας τις μουσουδες τους εξω απο το νερο. Μολις φτανουν σε βαθος που πατανε στην αλλη μερια, τινάζουν το νερο απο πανω τους και βγαινουν απο το ποταμι. Δεν προλαβαινω να φωτογραφιζω.

Βγαινοντας απο το ποταμι και αφου εχουν περασει ολα τα ζωα, ξεκινανε να κινούνται προς το μέρος μας οποτε εμεις αρχιζουμε να γυρναμε προς τα αυτοκινητα. Περνανε μεσα απο τα παρκαρισμενα αμαξια και διασχιζουν τον δρομο.

Τα χανω για λιγο ενω κατευθυνομαι προς το Mud Volcano, αλλα μετα απο λιγο ειναι παλι μπροστα μου και προσπαθουν να περασουν τον ξυλινο διαδρομο. Αλλα παιρνουν φορα, αλλα κοντοστεκονται πριν πατήσουν πανω στο ξυλο και ειδικα τα μικρα φαινεται να δυσκολευονται. Τελικα ολα το περνανε και χανονται μεσα στο δασος. Οσες φορες και να δω τα τατανκα δεν τα βαριεμαι.

Σημερα τελευταια μερα στο αγαπημενο μου Yellowstone και εχω αφησει κατι που ξερω οτι θα μου αρεσει για το τελος. Το φαραγγι του Yellowstone το επισκέφτηκα απο την βορεια μερια, αλλα σημερα θα κανω το μονοπατι κατα μηκος τους φαραγγιου στην νοτια μερια.

Yellowstone Lower Falls

Το μονοπατι προσφερεται για φανταστικες φωτογραφιες που μπορει να ειναι ακομα καλυτερες αν καποιος βγει στην ακρη. Εχω ακροφοβια παρολα αυτα βγηκα στην ακρη οσο μπορουσα για να εχω καλυτερη γωνια ληψης. Δεν ειναι απαραιτητο, οποιος θελει μενει στο κυριως μονοπατι.

Ομορφιες...

Αγρια ομορφια.

Περπατωντας κατα μηκος του φαραγγιου απομακρυνομαι απο τους καταρρακτες.

Και αυτη ειναι απο το Artist Point, για την ακριβεια ειναι στα σκαλακια πριν ανεβεις. Νομιζω απο αυτο το σημειο ευθυγραμμιζεται καλυτερα ο καταρρακτης με το φαραγγι και δεν εχει και τοσο κοσμο, ολοι ανεβαινουν στο Artist Point.

Σε καποια στιγμη το μονοπατι φευγει απο την οχθη του φαραγγιου και συνεχιζει προς τα μεσα. Εκει συναντησα ομορφες λιμνες.

Οταν τελειωσα, οδηγησα απο την βορεια μερια και ξανακατεβηκα το μονοπατι στους Lower Falls ελπιζοντας να παρω μια καλυτερη φωτογραφια. Νομιζω οτι η πρωτη που ειχα δυο μερες πριν, μου αρεσει περισσοτερο.

Ωρα για φαγητο, αλλα γυρνωντας στο αμαξι βλεπω οτι ενας κορακας τρωει τα εντομα απο την μασκα της Ντολυς. Εξυπνος ο κορακας, τον αφηνω να φαει με την ησυχια του και τρωω και εγω σε ενα παγκακι παραδιπλα.

Γυρναω στο "ξενοδοχειο" διπλα στην λιμνη, παρκαρω την Ντολυ ετσι ωστε να εχω θεα την λιμνη και βαζω μουσικουλα. Σημερα εχω ορεξη για ελληνικα. Το βασιλειο μου για ενα ουζακι και ενα ψαρομεζε.
Τρωω μια μπαρα, οτι μπορει κανεις.

Σημερα ειμαι καλυτερα προετοιμασμενος για το βραδυ, εχω βαλει πιο χοντρα ρουχα, φορεσα την μπαλακλαβα μου απο νωρις και γενικα εχω φασκιωθει σαν μωρο. Δεν ειναι οτι δεν ξυπνησα το βραδυ να αναψω την μηχανη αλλα τουλαχιστον ημουν προετοιμασμενος.
Ξαπλωνοντας μεσα στον υπνοσακο μου και ενω εχει βραδιασει, μπορουσα να δω απο το παραθυρο το νεφελωμα του γαλαξια μας. Καπως ετσι, μετρωντας το απειρο των αστρων αποκοιμηθηκα.

 

[va5ilis]

It isn't the mountains ahead to climb that wear you out; it's the pebble in your shoe.
~ Muhammad Ali​

Μερα 14η - Grand Teton National Park
Κατευθυνομαι με βαρια καρδια προς την νοτια εξοδο του παρκου εχοντας την λιμνη στα αριστερα μου. Οταν σχεδιαζα το ταξιδι, για το Yellowstone ειχα υπολογισει να διαθεσω 3 μερες. Αργοτερα οι 3 εγιναν 4 και τελικα 5. Νομιζω ηταν καλες για να παρω μια γευση του παρκου και να δω τα βασικα μερη του. Εχει ακομα δεκαδες μονοπατια που δεν περπατησα, διακλαδωσεις απο τον κεντρικο δρομο που δεν εξερευνησα και μερη που μεταμορφωνονται και εχουν κατι διαφορετικο να προσφερουν στον επισκεπτη αναλογα με την εποχη.
Υπαρχουν τοσα ωραια μερη στον κοσμο, που συνηθως προτιμω να βλεπω κατι καινουριο παρα να γυριζω σε κατι που ηδη εχω δει. Ειναι και κατι μερη ομως που θες να ξαναγυρίσεις καποια μερα, να δεις ποσο αλλαξε το μερος και ποσο αλλαξες και εσυ, αν σου βγαζει τα ιδια συναισθηματα.
Δεν ειναι πολλα αυτα τα μερη, η λιστα μου ειναι μικρη, και ας εγινε ενα τικ μεγαλυτερη μετα το Yellowstone.

Περνώ την νοτια πυλη και κατευθυνομαι προς το μικρο αδερφακι του Yellowstone, το Grand Teton National Park που πολλοι τα θεωρουν μαζι ως ενα ενιαιο παρκο. Η αληθεια ειναι οτι τους χωριζουν μονο 10 μιλια. Ο ουρανος ειναι καταγαλανος χωρις ουτε ενα συννεφακι και η μερα φαινεται οτι θα ειναι ζεστη. Ωραιος καιρος να εισαι εξω στην φυση. Βλεπω το περιγραμμα των βουνοκορφων και πλησιαζω ολο και πιο κοντα.

Το πλανο για σημερα, εχει περπατημα γυρω απο την Jenny Lake και οσο μπορεσω να δω απο το Cascade Canyon. Αφηνω την Ντολυ στο δευτερο πάρκινγκ του κεντρου επισκεπτων γιατι το πρωτο ειναι γεματο. Εχει παρα πολυ κοσμο που ετοιμαζονται γυρω απο τα αμαξια τους για να ξεκινησουν την πεζοπορια. Η αληθεια ειναι οτι μου ελειψε να ειμαι αναμεσα σε κοσμο. Σταματαω μπροστα στο κεντρο επισκεπτων, οπου μια ρειντζερ καθεται πισω απο ενα αναγλυφο χαρτη του παρκου (μια επιφανεια περιπου 1 τετραγωνικο μετρο) και με μια μακρια βεργα απανταει στις ερωτησεις των επισκεπτων. Φτανει και η σειρα μου, την ρωταω αποστασεις και χρονους και μου λεει οτι ειναι λιγο αργα για να παω στην Lake Solitude, αν θελω πρεπει να βιαστώ και να παρω το καραβακι απεναντι που θα μου γλυτωσει περιπου 2 μιλια, την μιση λιμνη. Περιπου 100 μετρα παρακατω βλεπω την τεραστια ουρα για το καραβακι. Ειπαμε μου αρεσει ο κοσμος αλλα οχι οι ουρες. Προσπερναω, και το παιρνω με τα ποδαρακια με την φορα των δεικτων του ρολογιου γυρω απο την λιμνη, μεχρι να φτασω στην απεναντι πλευρα.

Ενα μικρο ελαφακι βγαινει απο τα δεντρα να με καλημερισει.

Ενα μικρο μονοπατι οδηγει στους Hidden Falls (Κρυμμενους Καταρρακτες).

Ξεκιναω την ανηφορα για να φτασω στο Inspiration Point απο οπου εχω πανοραμικη αποψη της λιμνης. Μικρη σταση για να φαω κατι και τα σκιουρακια παραλιγο να μπουν στην τσαντα με το φαγητο μου. Συμβουλη: οταν παρασυρεσαι απο το τοπιο και παρατας τα πραγματα σου για να βγαλεις φωτογραφιες, τουλαχιστον βεβαιωσου οτι το φερμουάρ της τσαντας ειναι κλειστο.

Μου μυρισαν ξηροκαρπια.

Συνεχιζω με ολο το φαι μου μεχρι την βαση του φαραγγιου. Εκει στην δεξια μερια ξεκιναει το μονοπατι που διασχιζει ολο το φαραγγι. Κοιταω στην απεναντι πλαγια προσπαθωντας να εντοπισω καποιο ζωο. Μια κοπελα που γυρνουσε οταν την συνατησα μου ειπε οτι ειδε νωρις το πρωι μια αρκουδα Grizzly και ενα ταρανδο. Εχω πανω μου το επτασφαιρο, αλλα εχει αρκετο κοσμο στο μονοπατι, καθε 50 μετρα περιπου συναντιεμαι με καποιον και αμφιβάλλω αν θα δω καμια αρκουδα. Ρωτωντας αλλους πεζοπόρους, μου λενε για ενα ταρανδο που την εχει αραξει μεσα στα δεντρα περιπου 20 μετρα απο το μονοπατι. Αν δεν μου το ειχαν πει, θα προσπερνουσα χωρις να τον δω. Δυστυχως ο κυριος ταρανδος καθεται κατω και δεν κουνιεται πολυ. Ο ηλιος εχει ανεβει και αυτη την ωρα και τα ζωα προτιμουν να ξεκουραζονται.

Αφου τον χάζεψα με τα κυαλια συνεχισα την πορεια μεχρι την διχαλα στο Forks of Cascade Canyon. Αποφασισα να ακουσω την συμβουλη της ρειντζερ και να μην το ζορισω πολυ και με πιασει η νυχτα στο παρκο.

Γυρνωντας προς τα πισω ειδα ενα ωραιο μερος μεσα στο ποταμι. Ενας τεραστιος κορμος δεντρου ειχε πεσει μεσα στο ποταμι σε σημειο που το νερο ηταν λιγο πανω απο το γονατο μου. Καθομαι στο κορμο, βγαζω παπουτσακια και βαζω ποδαρακια μεσα στο κρυο νερο. Μετα απο 10 λεπτα κρυοθεραπειας ενιωθα ηδη πολυ καλυτερα.

Ειναι απογευμα και ο κοσμος στην προβλητα που περιμενει να επιστρεψει ειναι λιγοστος πια. Παρολα αυτα αποφασίζω να ολοκληρωσω τον κυκλο της λιμνης. Αφου βγηκα απο το κομματι που ειναι καλυμενο απο ψηλα δεντρα, το μονοπατι ανοιγει και ειναι γεματο απο πολυχρωμους θαμνους. Το χωμα ειναι ζεστο και αναδυεται μια γλυκια μυρωδια απο αρωματικα βοτανα. Το αρωμα ειναι γνωστο και εσπασα το κεφαλι μου να καταλαβω απο πιο αρωματικο φυτο ειναι χωρις να το βρω τελικα. Οι γνωσεις των παιδιων της πολης σχετικα με τα φυτα περιοριζονται σε κανενα βασιλικο και κανενα θυμαρι. Ξερω τοσα πραγματα αλλα να ονομασω δυο φυτα απο αυτα που εβλεπα δεν μπορουσα. Για να πω την αληθεια ουτε ενα θα μπορουσα. Μορφωμενοι και κουραφεξαλα.

Πειρασμος για βουτια τετοιο ωραιο νερο. Εβαλα δαχτυλακι και ηταν αρκετα κρυο.

Εχω ξεποδαριαστει αλλα επιτελους ειμαι στο παρκινγκ με την Ντολυ. Η μερα εχει ακομα φως και λεω να παω να δω κατι πολυ χαρακτηριστικες αποθηκες/στάβλους των μορμονων που ειναι εδω κοντα. Η καλυτερη ωρα για φωτογραφια ειναι το πρωι ωστε να βγει και η κορυφογραμμη των Grand Tetons, εγω εχω τον Ηλια να κραταει το φαναρι στην λαθος μερια. Αλλο ωραιο μερος για φωτογραφιες ειναι το Schwabacher Landing.

Η χαρακτηριστικη κορυφογραμμη των Grand Tetons που μου θυμιζει το πτερυγιο του καρχαρια. Φωτο απο ιντερνετ.

Αυτο ηταν, το ταξιδι εχει σχεδον ολοκληρωθει. Ειμαι πολυ μακρια απο το σπιτι και πρεπει να κατηφοριζω αν θελω να οδηγαω μονο 8 ωρες την μερα μεχρι να επιστρεψω, αλλιως θα ειναι σκοτωμα. Δεν ξερω ακομα απο ποιο δρομο θα γυρισω, ισως κανω μια σταση στο Denver του Colorado που τοσο πολυ θελω να επισκεφτω και ενα φεγγαρι κοιτουσα να βρω και δουλεια εκει.

Εχω μια γλυκόπικρη γεύση φευγοντας. Αν ερχομουν να περπατησω ενα τετοιο μερος, κανονικα θα ημουν χαρουμενος οχι για μια μερα αλλα για μια εβδομαδα. Τι να πρωτοπω για το Grand Teton, το μερος ειναι πανεμορφο, αλλα εμενα η καρδια μου ειναι μια κιτρινη πετρα.

 

[psilos3]

Παρακολουθώ την ιστορία αυτή από την αρχή, περιμένοντας κάθε νέο κεφάλαιο με τρομερό ενδιαφέρον,
Χαίρομαι πάρα πολύ που διαβάζω κάτι τέτοιο εκτός των τετριμμένων.
Χαίρομαι που μου μας δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψουμε και αυτή τη πλευρά της Αμερικής, πλευρά που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί.
Υποκλίνομαι στην εξαιρετική γραφή, τις εμπνεύσεις με τα αποφθέγματα, τις πληροφορίες που βρίσκει κανείς από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.

@va5ilis Πολλά συγχαρητήρια για όλα. Εύχομαι υγεία και πολλά τέτοιου τύπου καινούρια ταξίδια.

 

[Δημήτρης X.]

Παρακολουθώ την ιστορία αυτή από την αρχή, περιμένοντας κάθε νέο κεφάλαιο με τρομερό ενδιαφέρον,
Χαίρομαι πάρα πολύ που διαβάζω κάτι τέτοιο εκτός των τετριμμένων.
Χαίρομαι που μου μας δίνεται η δυνατότητα να ανακαλύψουμε και αυτή τη πλευρά της Αμερικής, πλευρά που ο περισσότερος κόσμος αγνοεί.
Υποκλίνομαι στην εξαιρετική γραφή, τις εμπνεύσεις με τα αποφθέγματα. τις πληροφορίες που βρίσκει κανείς από κεφάλαιο σε κεφάλαιο.

@va5ilis Πολλά συγχαρητήρια για όλα. Εύχομαι υγεία και πολλά τέτοιου τύπου καινούρια ταξίδια.

Δεν θα μπορούσες να εκφράσεις και την δική μου άποψη σχετικά, καλυτερα άπο ότι το έκανες!

 

[va5ilis]

Ευχαριστω πολυ για τα καλα λογια σου @psilos3. Εμειναν 2-3 κεφαλαια για τους Anasazi (Ancient Enemies) που θα ειναι διαφορετικα απο τα προηγουμενα.
Η αληθεια ειναι οτι οι περισσοτεροι που θα ερθουν μια φορα στις ΗΠΑ θα επισκεφτουν Νεα Υορκη, Μαιαμι κτλ. Δεν κατηγορω, και εγω αυτο ακριβως θα εκανα. Αν ομως σε καποιον αρεσει η φυση, οι ΗΠΑ προσφερονται για να τις γυρισεις με αμαξι αφου ειναι η χαρα του οδηγου οι αυτοκινητοδρομοι και επισης υπαρχουν βενζιναδικα και ξενοδοχεια παντου. Αρα ειναι ταξιδι που μπορει καποιος να οργανωσει μονος του, και αν ειναι παρεα 4 ατομα ας πουμε, το κοστος πεφτει αρκετα. Σκεψου το

Ειναι ωραιο που διαβαζουμε ο ενας τις ιστοριες του αλλου. "Μια βολτα στα νησια μαζι σου, Μια βολτα στην αγονη γραμμη" ειναι η αγαπημενη μου γιατι με ταξιδεψε στα ελληνικα νησια, ειδικα φετος. Σε καποια φαση ελεγα να παρω μια εξαδα μπυρες και να ερθω να κατσω μαζι σας

Φετος λογω κορωνοιου, νομιζω οτι γραφτηκαν και θα γραφτουν ακομα πολλες ιστοριες. Παιρνουμε ιδεες για νεα ταξιδια και μακαρι να ειμαστε υγιεις οπως λες να τα πραγματοποιησουμε.

@Δημήτρης X. χρωσταω κατι, δεν το ξεχασα.

 

[psilos3]

Εμειναν 2-3 κεφαλαια...

Πολύ ωραία!

οι περισσοτεροι που θα ερθουν μια φορα στις ΗΠΑ θα επισκεφτουν...

Ακριβώς αυτό ισχύει, ούτε εγώ το κατηγορώ προς θεού, προτιμήσεις είναι αυτές. Απλά χαίρομαι που βλέπουμε μια άλλη πλευρά της χώρας αυτής. Η συγκεκριμένη ιστορία αλλά και η εκπομπή #25 ( Τοπία του κόσμου Τοπ-10 ) στην οποία τα παιδιά αναφέρονται σε πάρκα & τοπία της χώρας, ανοίγει νέους ταξιδιωτικούς ορίζοντες και προοπτικές για την Αμερική.

οι ΗΠΑ προσφερονται για να τις γυρισεις με αμαξι αφου ειναι η χαρα του οδηγου οι αυτοκινητοδρομοι και επισης υπαρχουν βενζιναδικα και ξενοδοχεια παντου. Αρα ειναι ταξιδι που μπορει καποιος να οργανωσει μονος του, και αν ειναι παρεα 4 ατομα ας πουμε, το κοστος πεφτει αρκετα. Σκεψου το

Το σκέφτομαι ήδη.
Η αλήθεια είναι ότι είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάποια στιγμή, έτσι γενικά και αόριστα για τη Καλιφόρνια χωρίς ιδιαίτερη έρευνα, μου φαίνεται πρέπει να αρχίσω να το βλέπω πιο ζεστά.

"Μια βολτα στα νησια μαζι σου, Μια βολτα στην αγονη γραμμη" ειναι η αγαπημενη μου γιατι με ταξιδεψε στα ελληνικα νησια, ειδικα φετος.

Τώρα κι εγώ με τη σειρά μου τι να πώ; Απλά ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσα λες. Η ιστορία αυτή είναι συσσωρευμένες εμπειρίες ετών στα Ελληνικά νησιά και χαίρομαι πολύ που τις μοιράζομαι εδώ μαζί σας.

Σε καποια φαση ελεγα να παρω μια εξαδα μπυρες και να ερθω να κατσω μαζι σας

Τι να μας κάνει μια εξάδα μπύρες φίλε @va5ilis ,ίσα ίσα για το ζέσταμα είναι. Έλα και τα βρίσκουμε.

Φετος λογω κορωνοιου, νομιζω οτι γραφτηκαν και θα γραφτουν ακομα πολλες ιστοριες. Παιρνουμε ιδεες για νεα ταξιδια και μακαρι να ειμαστε υγιεις οπως λες να τα πραγματοποιησουμε.

Αυτή είναι ίσως η πιο θετική ενέργεια στο φόρουμ όλη αυτή τη περίοδο. Διαπιστώνω ότι πολύς κόσμος (μαζι κι εγώ) μπήκε στο κόπο να παρουσιάσει παλαιότερα ταξίδια του, κάτι που μόνο σε καλό μπορεί να μας βγει. Ας βγούμε αλώβητοι απ' όλο αυτό κι εδώ είμαστε να τα συζητάμε.

 

[gkalla]

Η αλήθεια είναι ότι είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου κάποια στιγμή, έτσι γενικά και αόριστα για τη Καλιφόρνια χωρίς ιδιαίτερη έρευνα, μου φαίνεται πρέπει να αρχίσω να το βλέπω πιο ζεστά.

@psilos3 αν σκέφτεσαι Καλιφόρνια και φύση να βάλεις στο πρόγραμμά σου και την λίμνη Tahoe αλλά και το πάρκο Yosemite που είναι και αυτά εξαιρετικές επιλογές.

 

[psilos3]

@psilos3 αν σκέφτεσαι Καλιφόρνια και φύση να βάλεις στο πρόγραμμά σου και την λίμνη Tahoe αλλά και το πάρκο Yosemite που είναι και αυτά εξαιρετικές επιλογές.

Γι αυτά που σκέφτομαι δε μου φτάνει μάλλον ούτε μια ζωή ακομη έτσι όπως πάω...
Ευχαριστώ για τις πληροφορίες πάντως, η αλήθεια είναι ότι το roadtrip στη Καλιφόρνια είναι περισσότερο όνειρο ακομα παρά στόχος. Για να δούμε

 

[agmi]

Ειχα αρχησει να ανησυχω και διερωτωμουνα που θα γραψεις για τη Mesa Verde. Ονειρο ζωης ηταν να παω, χρονια πολλα ισως πριν να γεννηθεις. Spring break ηταν και το σχεδιο ηταν το Bryce canyon & το Canyonlands μεσω Mesa Verde και Durango Co. Παρασκευη αργα μεσα στη νυχτα φτασαμε στην Chama NM, με αφετηρια το νοτιοδυτικο Τεξας σε ενα ανοιχτο παρκιγκ διπλα στο McDonald's, μπηκαμε στα sleeping bags, βαλαμε σκουφους, και την πεσαμε. Ολο το βραδυ εκανε κρυο, το πρωι πρεπει να'χε πεσει κανα ποδι χιονι. Χιονιζε χωρις σταματημο! Μεχρι να γεμισωμε τα στομαχια, αρχισε χιονοθυελα! Κοπελι ημουν και δεν υπολογισα τπτ. Προορισμος Mesa Verde. Eκανα 2 1/2-3 ωρες πηγαινε - ελα για να καλυψω την αποσταση απο το παρκιγκ μεχρι τα συνορα της πολιτειας του Κολοραδο (6.5m/10km). To μονο που καταφερα ηταν να φτασω μεσα στην χιονοθυελα με ενα AMC Eagle μεχρι τα πολιτειακα συνορα και να γυρισω πισω! Ακομα πρεπει να'χω μια φωτογραφια που τραβηξα τοτες με την Nikon FA που'χα μιας ταμπελας που βγηκε σαν ασπρομαυρη μες το χιονια "Welcome to colorful Colorado", στον δρομο 17. Η Mesa Verde μου μεινε στο στομα σαν πικρο σταφυλι και μου ξαναρθε προ 2-3 χρονια που πεσε ενα καρτ ποσταλ στα χερια μου.

Περιμενω την συνεχεια, να'σαι καλα και σε ευχαριστω στο λεω λιγο εγωιστικα, στο προσωπικο στυλ) μου με/μας κανεις να ταξιδεψουμε μαζι σου σε κεινα τα απεριγραπτα και πανεμορφα μερη. Αυτα που γραφεις για μενα ειναι μια ωδη! Καλη σου δυναμη & παλι σε ευχαριστω και καλες γιορτες!

 

[va5ilis]

Εγω σε ευχαριστω που μας διηγηθηκες την πολυ ωραια ιστορια σου.

Τι μου θυμιζεις τωρα, 39 χρονια πριν με μια F1 πηγα και γω εκει κατω για να μαθω γραμματα!

Εσυ εμαθες γραμματα εδω που ειμαι και εγω εμαθα γραμματα εκει που εισαι (αν μαντευω σωστα).
Μου θυμισες τα φοιτητικα μου χρονια,τοτε που γυρνουσαμε την Κρητη με τα μηχανακια και πως ταξιδευαμε χωρις να μας νοιαζει τι θα φαμε η που θα κοιμηθουμε. Δεν θα μπορουσες να το πεις καλυτερα, ειμασταν κοπέλια και δεν υπολογιζαμε τιποτα.

Καλες γιορτες με υγεια!

 

[travelbreak]

Δεν γινεται να εισαι μπροστα στο Devil’s Tower και να μην αποτισεις φορο τιμης λιγα λεπτα σιωπης και ενδοσκοπησης.

Είσαι σπουδαίος αγαπητέ. Τρομερή αφήγηση ντοκιμαντέρ. Πας σε μέρη ιδιαίτερα, που πάνε λίγοι που πραγματικά το ψάχνουν.