Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.612
- Likes
- 22.487
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
24 Ιουλίου 2020 – Νέα Στύρα, Αλιβέρι, Ερέτρια
Σήμερα θα αναχωρούσαμε από τη Κάρυστο. Κατεβήκαμε στη βεράντα του ξενοδοχείου για πρωινό, μετά φορτώσαμε το Κίτσο, διευθέτησα τα του δωματίου και αναχωρήσαμε. Πριν φύγουμε από τη πόλη πήρα καφέ από το συνηθισμένο μαγαζί που έπαιρνα κάθε πρωί, και μετά πήγαμε να ρίξουμε ένα πλύσιμο στον Κίτσο. Του χρωστούσαμε ένα καθάρισμα!
Νέα Στύρα
Πήραμε την κεντρική οδική αρτηρία που ενώνει τη Κάρυστο με το Αλιβέρι. Μετά τα Στύρα στρίψαμε αριστερά προς Νέα Στύρα. Θέλαμε να δούμε και τον παραλιακό οικισμό και να βρούμε μια παραλία για μπάνιο. Η παραλία που κάτσαμε τελικά λέγεται Αρία. Είναι λίγο μετά τον οικισμό, είναι οργανωμένη και με θάλασσα πεντακάθαρη. Υπήρχαν ομπρέλες που χρεώνονταν και άλλες που όχι. Για ένα καφέ προτιμήσαμε τις ταπεινές ξαπλώστρες, τις οποίες πριν κάτσουμε, τις απολύμαναν. Δεν είχα όρεξη για μπάνιο. Ήπια τον καφέ μου, όσο ο bro απολάμβανε το μπάνιο του, και διάβαζα τις εφημερίδες.
Αλιβέρι
Επόμενη στάση το Αλιβέρι. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Θεά Ήρα γεννήθηκε στο σημερινό ξεροπόταμο του Αλιβερίου, τον Ίμβρεστο, στην είσοδο της πόλης. Σήμερα το Αλιβέρι με 9.000 κατοίκους περίπου, είναι χτισμένο σε πλαγιά λόφου, πιθανότατα στην περιοχή που ήταν οι αρχαίες πόλεις ‘Ταμύναι’ και ‘Πορθμός’. Η σημερινή ονομασία οφείλεται σε ένα τούρκο αφέντη της περιοχής στον Αλιβερο. Το λιμάνι του είναι ο Κάραβος, που αποτελεί και το τουριστικό κέντρο της περιοχής. Στη νοτιοανατολική πλευρά του Κάραβου βρίσκονται τα δύο μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής, της ΔΕΗ και της ΑΓΕΤ.
Είναι μια σύγχρονη κωμόπολη, και αποτελεί οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Μπήκαμε στη πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι. Ο αδερφός μου είχε διάθεση να με ξεναγήσει, πρώτη φορά στα χρονικά! Πήγαμε προς τα εργοστάσια, όπου και κάναμε στάση. Σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από κοντά, αλλά καθώς μας είναι οικεία εικόνα και κουβαλούν σημαντική ιστορία, διεγείρουν το ενδιαφέρον μας! Εξού και η ξενάγηση
Το Αλιβέρι είναι γνωστό για την λιγνιτοφόρο λεκάνη του από την αρχαιότητα. Η συστηματική εκμετάλλευση άρχισε στις αρχές του 20ου αιώνα και διατηρήθηκε, με μικρές διακοπές λόγω εκτάκτων συνθηκών, έως τις αρχές της δεκαετίας του ‘80, οπότε το λιγνιτωρυχείο του Αλιβερίου έπαψε να λειτουργεί οριστικά λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων. Πριν από μία 10ετία εγκαινιάστηκε η νέα μονάδα ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, η οποία λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Κάναμε βόλτα τριγύρω και μετά πήραμε το αυτοκίνητο για να κάνουμε μια γύρα στη περιοχή. Στο δρόμο μας είδαμε το Ριζόκαστρο στην περιοχή Μηλάκι, που είναι η παλαιότερη φράγκικη οχύρωση της Εύβοιας και είναι προσιτό και ορατό από το δρόμο προς την Κύμη. Είναι ένα σχεδόν τετράγωνο κάστρο, που σε ένα δύο σημεία σώζονται τα τείχη του μέχρι τις επάλξεις και δεν υπάρχει κανένα ίχνος εκκλησίας σε αυτό.
Στην περιοχή υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος αλλά διάβαζα διάφορα και δεν ήμουν σίγουρη αν τελικά θα μπορούσαμε να το δούμε…Πρόκειται για έναν τάφο που χρονολογείται στους μυκηναϊκούς χρόνους (16ος-12ος αιώνας π.Χ.) και βρίσκεται στην περιοχή Κατακαλού. Είναι θολωτός και αποτελεί μικρογραφία του Θησαυρού του Ατρέα! Είναι ο μοναδικός θολωτός τάφος στην Εύβοια, που διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ο τάφος ανασκάφηκε το 1907, αλλά εξαιτίας της σύλησης του δεν βρέθηκαν κτερίσματα. Τελικά αποφασίσαμε να μην αρχίσουμε το ψάξιμο γιατί δεν είχα φροντίσει να μάθω περισσότερα για την δυνατότητα επίσκεψης του…άλλη μια ‘μισοδουλειά’ μου μαζί με αυτή για το Λαογραφικό Μουσείο της Κύμης!...
Γυρίσαμε στο Κάραβο και κάτσαμε για φαγητό στη ταβέρνα ‘Ο βλάχος’. Πολύ νόστιμο φαγητό και η κόρη του κυρίου που έχει την ταβέρνα, η οποία και μας σέρβιρε, πολύ ευγενικό κορίτσι! Για ένα λεμονάτο κατσικάκι με πατάτες, μια μερίδα γεμιστά, σαλάτα, τυρί και μία μπύρα πληρώσαμε 23,50€ σύνολο.
Ερέτρια
Στην Ερέτρια φτάσαμε γύρω στις 16:00 και ήταν η τελευταία στάση για σήμερα. Την προηγούμενη μέρα είχε κάνει ο αδερφός μου κράτηση στο Avantis Suites Hotel με 73,2€/βραδιά με πρωινό. Μία κράτηση έκανε μόνος του και πάλι ‘κακοπέσαμε’…! Σε πισίνα δεν είχε κάνει μπάνιο, οπότε δέχτηκα, μετά από πολλά γέλια, την επιθυμία του. Χαλάλι του!
Κατά την άφιξη μας, μας θερμομέτρησαν. Όλη μέρα μας είχε βαρέσει η ζέστη, αλλά εγώ ως ‘κρυόπλασμα’ είχα κανονική θερμοκρασία ο bro όμως όχι…Μας έβαλαν να κάτσουμε σε ένα καναπέ για να περάσει λίγο η ώρα και να ξαναμετρήσουν την θερμοκρασία του αδερφού μου. Μετά από 10΄ είχε πέσει λίγο, αλλά εξακολουθούσε να μην είναι φυσιολογική…Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια και να τον ρωτάω αν αισθάνεται καλά ή έχει κάποια άλλη ενόχληση! Η απάντηση του ήταν κατηγορηματική, 'ΟΧΙ, θα στο έλεγα, για να γυρίσουμε πίσω’ μου είπε, κάτι που το γνώριζα, αλλά παρόλα αυτά την ερώτηση την έκανα. Μετά από άλλο ένα 15λεπτο τον ξαναμέτρησαν και η θερμοκρασία του είχε πέσει. Ανακουφισμένοι πήραμε τα κλειδιά του δωματίου και φύγαμε. Το δωμάτιο ήταν πλήρως εξοπλισμένο και όμορφο! Αλλάξαμε και κατεβήκαμε στη πισίνα για καφέ και μπάνιο. Η πισίνα δεν είχε καθόλου κόσμο όταν πήγαμε. Απολύμαναν τις ξαπλώστρες και παραγγείλαμε τα ροφήματά μας. Το δελφίνι πλατσούρισε μέχρι να μουλιάσει και εγώ έκανα την γυμναστική μου και βγήκα. Μετά από μισή ώρα πλάκωσε το πυροβολικό…η πισίνα γέμισε γονείς με παιδάκια και ξαφνικά γίναμε πολλοί…τα μαζέψαμε και ανεβήκαμε στο δωμάτιο με γοργό βηματισμό!
***
Το βράδυ βγήκαμε βόλτα στη πόλη. Κάναμε μια μεγάλη περατζάδα σε όλη τη παραλιακή, χαζεύοντας τον κόσμο, ο οποίος ήταν πολύς! Μετά κάτσαμε να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρο και στο τέλος διαλέξαμε ένα από τα βραδινά παραλιακά μπαράκια να πιούμε τη μπύρα μας, χωρίς να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον.
Είχε μείνει το κερασάκι της τούρτας πλέον, για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής…
Σήμερα θα αναχωρούσαμε από τη Κάρυστο. Κατεβήκαμε στη βεράντα του ξενοδοχείου για πρωινό, μετά φορτώσαμε το Κίτσο, διευθέτησα τα του δωματίου και αναχωρήσαμε. Πριν φύγουμε από τη πόλη πήρα καφέ από το συνηθισμένο μαγαζί που έπαιρνα κάθε πρωί, και μετά πήγαμε να ρίξουμε ένα πλύσιμο στον Κίτσο. Του χρωστούσαμε ένα καθάρισμα!
Νέα Στύρα
Πήραμε την κεντρική οδική αρτηρία που ενώνει τη Κάρυστο με το Αλιβέρι. Μετά τα Στύρα στρίψαμε αριστερά προς Νέα Στύρα. Θέλαμε να δούμε και τον παραλιακό οικισμό και να βρούμε μια παραλία για μπάνιο. Η παραλία που κάτσαμε τελικά λέγεται Αρία. Είναι λίγο μετά τον οικισμό, είναι οργανωμένη και με θάλασσα πεντακάθαρη. Υπήρχαν ομπρέλες που χρεώνονταν και άλλες που όχι. Για ένα καφέ προτιμήσαμε τις ταπεινές ξαπλώστρες, τις οποίες πριν κάτσουμε, τις απολύμαναν. Δεν είχα όρεξη για μπάνιο. Ήπια τον καφέ μου, όσο ο bro απολάμβανε το μπάνιο του, και διάβαζα τις εφημερίδες.
Αλιβέρι
Επόμενη στάση το Αλιβέρι. Σύμφωνα με τη μυθολογία η Θεά Ήρα γεννήθηκε στο σημερινό ξεροπόταμο του Αλιβερίου, τον Ίμβρεστο, στην είσοδο της πόλης. Σήμερα το Αλιβέρι με 9.000 κατοίκους περίπου, είναι χτισμένο σε πλαγιά λόφου, πιθανότατα στην περιοχή που ήταν οι αρχαίες πόλεις ‘Ταμύναι’ και ‘Πορθμός’. Η σημερινή ονομασία οφείλεται σε ένα τούρκο αφέντη της περιοχής στον Αλιβερο. Το λιμάνι του είναι ο Κάραβος, που αποτελεί και το τουριστικό κέντρο της περιοχής. Στη νοτιοανατολική πλευρά του Κάραβου βρίσκονται τα δύο μεγαλύτερα εργοστάσια της περιοχής, της ΔΕΗ και της ΑΓΕΤ.
Είναι μια σύγχρονη κωμόπολη, και αποτελεί οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Μπήκαμε στη πόλη και κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι. Ο αδερφός μου είχε διάθεση να με ξεναγήσει, πρώτη φορά στα χρονικά! Πήγαμε προς τα εργοστάσια, όπου και κάναμε στάση. Σίγουρα δεν ήταν η πρώτη φορά που βλέπαμε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας από κοντά, αλλά καθώς μας είναι οικεία εικόνα και κουβαλούν σημαντική ιστορία, διεγείρουν το ενδιαφέρον μας! Εξού και η ξενάγηση
Το Αλιβέρι είναι γνωστό για την λιγνιτοφόρο λεκάνη του από την αρχαιότητα. Η συστηματική εκμετάλλευση άρχισε στις αρχές του 20ου αιώνα και διατηρήθηκε, με μικρές διακοπές λόγω εκτάκτων συνθηκών, έως τις αρχές της δεκαετίας του ‘80, οπότε το λιγνιτωρυχείο του Αλιβερίου έπαψε να λειτουργεί οριστικά λόγω εξάντλησης των αποθεμάτων. Πριν από μία 10ετία εγκαινιάστηκε η νέα μονάδα ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο, η οποία λειτουργεί μέχρι και σήμερα.
Κάναμε βόλτα τριγύρω και μετά πήραμε το αυτοκίνητο για να κάνουμε μια γύρα στη περιοχή. Στο δρόμο μας είδαμε το Ριζόκαστρο στην περιοχή Μηλάκι, που είναι η παλαιότερη φράγκικη οχύρωση της Εύβοιας και είναι προσιτό και ορατό από το δρόμο προς την Κύμη. Είναι ένα σχεδόν τετράγωνο κάστρο, που σε ένα δύο σημεία σώζονται τα τείχη του μέχρι τις επάλξεις και δεν υπάρχει κανένα ίχνος εκκλησίας σε αυτό.
Στην περιοχή υπάρχει ένα ακόμα σημαντικό σημείο ενδιαφέροντος αλλά διάβαζα διάφορα και δεν ήμουν σίγουρη αν τελικά θα μπορούσαμε να το δούμε…Πρόκειται για έναν τάφο που χρονολογείται στους μυκηναϊκούς χρόνους (16ος-12ος αιώνας π.Χ.) και βρίσκεται στην περιοχή Κατακαλού. Είναι θολωτός και αποτελεί μικρογραφία του Θησαυρού του Ατρέα! Είναι ο μοναδικός θολωτός τάφος στην Εύβοια, που διατηρείται σε καλή κατάσταση. Ο τάφος ανασκάφηκε το 1907, αλλά εξαιτίας της σύλησης του δεν βρέθηκαν κτερίσματα. Τελικά αποφασίσαμε να μην αρχίσουμε το ψάξιμο γιατί δεν είχα φροντίσει να μάθω περισσότερα για την δυνατότητα επίσκεψης του…άλλη μια ‘μισοδουλειά’ μου μαζί με αυτή για το Λαογραφικό Μουσείο της Κύμης!...
Γυρίσαμε στο Κάραβο και κάτσαμε για φαγητό στη ταβέρνα ‘Ο βλάχος’. Πολύ νόστιμο φαγητό και η κόρη του κυρίου που έχει την ταβέρνα, η οποία και μας σέρβιρε, πολύ ευγενικό κορίτσι! Για ένα λεμονάτο κατσικάκι με πατάτες, μια μερίδα γεμιστά, σαλάτα, τυρί και μία μπύρα πληρώσαμε 23,50€ σύνολο.
Ερέτρια
Στην Ερέτρια φτάσαμε γύρω στις 16:00 και ήταν η τελευταία στάση για σήμερα. Την προηγούμενη μέρα είχε κάνει ο αδερφός μου κράτηση στο Avantis Suites Hotel με 73,2€/βραδιά με πρωινό. Μία κράτηση έκανε μόνος του και πάλι ‘κακοπέσαμε’…! Σε πισίνα δεν είχε κάνει μπάνιο, οπότε δέχτηκα, μετά από πολλά γέλια, την επιθυμία του. Χαλάλι του!
Κατά την άφιξη μας, μας θερμομέτρησαν. Όλη μέρα μας είχε βαρέσει η ζέστη, αλλά εγώ ως ‘κρυόπλασμα’ είχα κανονική θερμοκρασία ο bro όμως όχι…Μας έβαλαν να κάτσουμε σε ένα καναπέ για να περάσει λίγο η ώρα και να ξαναμετρήσουν την θερμοκρασία του αδερφού μου. Μετά από 10΄ είχε πέσει λίγο, αλλά εξακολουθούσε να μην είναι φυσιολογική…Άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια και να τον ρωτάω αν αισθάνεται καλά ή έχει κάποια άλλη ενόχληση! Η απάντηση του ήταν κατηγορηματική, 'ΟΧΙ, θα στο έλεγα, για να γυρίσουμε πίσω’ μου είπε, κάτι που το γνώριζα, αλλά παρόλα αυτά την ερώτηση την έκανα. Μετά από άλλο ένα 15λεπτο τον ξαναμέτρησαν και η θερμοκρασία του είχε πέσει. Ανακουφισμένοι πήραμε τα κλειδιά του δωματίου και φύγαμε. Το δωμάτιο ήταν πλήρως εξοπλισμένο και όμορφο! Αλλάξαμε και κατεβήκαμε στη πισίνα για καφέ και μπάνιο. Η πισίνα δεν είχε καθόλου κόσμο όταν πήγαμε. Απολύμαναν τις ξαπλώστρες και παραγγείλαμε τα ροφήματά μας. Το δελφίνι πλατσούρισε μέχρι να μουλιάσει και εγώ έκανα την γυμναστική μου και βγήκα. Μετά από μισή ώρα πλάκωσε το πυροβολικό…η πισίνα γέμισε γονείς με παιδάκια και ξαφνικά γίναμε πολλοί…τα μαζέψαμε και ανεβήκαμε στο δωμάτιο με γοργό βηματισμό!
***
Το βράδυ βγήκαμε βόλτα στη πόλη. Κάναμε μια μεγάλη περατζάδα σε όλη τη παραλιακή, χαζεύοντας τον κόσμο, ο οποίος ήταν πολύς! Μετά κάτσαμε να τσιμπήσουμε κάτι πρόχειρο και στο τέλος διαλέξαμε ένα από τα βραδινά παραλιακά μπαράκια να πιούμε τη μπύρα μας, χωρίς να είμαστε ο ένας πάνω στον άλλον.
Είχε μείνει το κερασάκι της τούρτας πλέον, για να πάρουμε το δρόμο της επιστροφής…