Σαν να σε πρόσμενα κυρά…Εύβοια! Οδοιπορικό, Ιούλιος 2020

[Sassenach77]

19 Ιουλίου 2020 – Διαδρομή: Μετόχι-Στρόπωνες-Βύθουρη-Στενή (μέσω Καθενών)-Χιλιαδού-Κύμη

Το πρωινό στο ξενοδοχείο σερβίρονταν από υπάλληλο του ξενοδοχείου, που βρίσκονταν πίσω από plexi glass με μάσκα και τα συναφή, λέγοντας του τι θέλεις από αυτά που διέθετε ο μπουφές. Καθόμασταν σε εξωτερικό χώρο και ήταν ικανοποιητικό πρωινό.

Μετόχι-Στρόπωνες
Ξεκινήσαμε τη μέρα μας με κατεύθυνση βόρεια προς Στρόπωνες. Βγήκαμε σε αυτόν τον ‘υπέροχο’ δρόμο που συνδέει την Νέα Αρτάκη με τη Κύμη και περάσαμε πρώτα έξω από το χωριό Μετόχι.

Συνεχίσαμε προς Στρόπωνες. Σε όλη τη διαδρομή χαζεύαμε την υπέροχη Δίρφυ και τα γύρω βουνά! Το όρος Δίρφυ έχει 1743μ. υψόμετρο και είναι ένας μεγάλος ασβεστολιθικός όγκος. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στην κορυφή της Δίρφυ υπήρχε ιερό της Ήρας, που φύλαγαν οι Κουρήτες (δαίμονες). Οι πλαγιές του βουνού είναι γυμνές στα μεγάλα υψόμετρα, αλλά χαμηλότερα καλύπτονται από πυκνά δάση με πεύκα, έλατα και καστανιές.

Παραλία Βύθουρη
Μετά τους Στρόπωνες κατευθυνθήκαμε προς Βύθουρη. Στην ουσία πήραμε το δρόμο που είχαμε έρθει τη προηγούμενη μέρα χωρίς να μπούμε στο χωματόδρομο και κάνοντας έτσι αρκετά χιλιόμετρα παραπάνω. Ο δρόμος για να κατέβεις στη παραλία είναι χωματόδρομος, αλλά σε καλή κατάσταση ακόμα και για απλό ΙΧ.

Η παραλία Βύθουρη επίσης είναι πάρα πολύ καλή! Βρίσκεται σε πιο μικρό κολπίσκο, έχει και αυτή μαύρη παχιά άμμο ανακατεμένη με βότσαλο σκούρο, είναι βαθιά, κρύα και μοιάζει σαν πισίνα με μπλέ σκούρα νερά! Συναντήσαμε και σε αυτή σκηνές και είχε αρκετό κόσμο. Φαντάζομαι ότι σε καθημερινές μέρες (ήταν Σαβ/κο) και η Πετάλη και η Βύθουρη πρέπει να έχουν λιγότερο κόσμο. 10 με τόνο και σε αυτή, γιατί το μπάνιο ήταν απόλαυση!

Στενή μέσω Καθενών
Όταν μας έκοψε η λόρδα, τα μαζέψαμε και πήραμε τα βουνά! Κατευθυνθήκαμε προς τη Στενή για φαγητό, μέσω Καθενών. Στην ουσία κάναμε το γύρο της Δίρφυ! Ήταν ωραία διαδρομή με καλύτερο δρόμο.

Περάσαμε από το καταφύγιο ‘Αγάλης’ που βρίσκεται σε 700μ. υψόμετρο, σταματήσαμε για φωτογραφίες και βόλτα τριγύρω.

Συνεχίσαμε μέσα από χωριά, έχοντας πάντα σε πρώτο πλάνο τη Δίρφυ που είναι εντυπωσιακή!

Στη Στενή φάγαμε σε μία ταβέρνα ενός Θανάση (δεν συγκράτησα το όνομα) ωραίο ψαρονέφρι, πατάτες, σαλάτα, μπουγιουρντί και μία μπύρα με 32,50€. Μετά κάναμε βόλτα στο χωριό, το οποίο βρίσκεται σε πολύ ωραία τοποθεσία από άποψη φύσης!

Παραλία Χιλιαδού
Τελευταία στάση για σήμερα ήταν η παραλία της Χιλιαδούς. Είναι μία πολύ ωραία παραλία, με κρύα νερά και όμορφα χρώματα, αλλά λίγο μεγάλη για τα γούστα μου. Δεν είχε ιδιαίτερο κόσμο, ή τουλάχιστον εμένα έτσι μου φάνηκε, αν συγκρίνω το μέγεθός της με την αναλογία κόσμου. Ήταν και Κυριακή και βλέπαμε στο δρόμο του πηγαιμού αρκετή κίνηση προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλοί γύριζαν Αθήνα. Στη Χιλιαδού περάσαμε όλο το υπόλοιπο απόγευμα με μπάνιο, καφέ, διάβασμα και αραλίκι.

Κυμη
Το βράδυ στη Κύμη βγήκαμε στη παραλία Κύμης. Πρώτα κάναμε βόλτα στη παραλιακή, όπου έφαγα το σκάλωμα μου στο υπαίθριο βιβλιοπωλείο που υπάρχει μπροστά από τον Κυλινδρόμυλο. Πρόκειται για ένα από τα πρώτα επιβλητικά και σημαντικά βιομηχανικά κτίρια στην ευρύτερη περιοχή της Κύμης! Η χρήση του ως αλευρόμυλος με κυλίνδρους παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον από άποψη τεχνολογίας. Οι όψεις του κτιρίου έχουν ιδιαιτέρα μορφολογικά χαρακτηριστικά στοιχειά που δίνουν στο κτίριο πολυτέλεια και είναι σύμφωνα με τον τύπο του ‘κυμαϊκού νεοκλασικισμού’ της Κύμης. Ο πενταώροφος όγκος του, η ορθογωνική του κάτοψη και ο ενιαίος χώρος εντός της, είναι ιδανικά για την οργάνωση χώρων εκθέσεων, εργαστηρίων και συγκέντρωσης κοινού. Το βράδυ φωτίζεται πανέμορφα και προσδίδει αίγλη στη παραλία της Κύμης!
Είδε και απόειδε ο αδερφός μου για να με ξεκολλήσει απο εκεί και κάθε βράδυ ένα σκαλωματάκι το πάθαινα…

Ήπιαμε τα ποτά μας σε ένα από τα παραλιακά μαγαζιά, τα οποία δεν είχαν και ιδιαίτερο κόσμο και μετά πήγαμε για νάνι.

 

[Smaragda53]

μα τι ωραία τελικά η Εύβοια! Κάθε φορά ξεχνώ τις ομορφιές της. Στην παραλία της Χιλιαδούς έπεσα για πρώτη και ελπίζω μοναδική φορά σε δυνατό ρεύμα που με πήγαινε προς τα βράχια χωρίς να μπορώ να αντιδράσω, (είμαι πολύ καλή κολυμβήτρια). Το "αστείο" ήταν ότι είχα πάθει πλήρη μουγγαμάρα (απ΄ το σοκ μάλλον) και ούτε που φώναξα για βοήθεια, ενώ έβλεπα τα βράχια να πλησιάζουν. (μπρρρ!) Με πήραν είδηση από την παραλία και μ΄ένα μακρύ ξύλο που μου ρίξανε με σύρανε έξω καταφοβισμένη και εξακολουθητικά μουγγή! Το βράδυ ένα πολύ δυνατό μπουρίνι και βροχή πήραν τη σκηνή μας και την έκαναν κομμάτια ενώ κοιμόμασταν! Ξαναπάς μετά στη Χιλιαδού? Εμ, δεν ξαναπάς!

 

[Sassenach77]

20 Ιουλίου 2020 – Κύμη-Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρα-Χωνευτικό-Χηλή-Βίταλα-Θάψα-Μουρτερή

Κύμη
Το σημερινό πρωινό το είχαμε αφιερώσει στη Κύμη. Αρχικά θέλαμε να περπατήσουμε στο χωριό και αργότερα να δούμε το Λαογραφικό Μουσείο. Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε στο χωριό. Παρκάραμε κοντά στο μουσείο και πριν αρχίσουμε τη βόλτα μας πήγα να τσεκάρω τα ωράρια λειτουργίας του μουσείου.

Όταν έφτασα στην είσοδο διαπίστωσα ότι το μουσείο λειτουργεί Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή μόνο, ενώ ήταν Δευτέρα… Έχοντας τσεκάρει τα ωράρια των αρχαιολογικών μουσείων της Εύβοιας που όλα λειτουργούν καθημερινά εκτός Τρίτης, εφησυχάστηκα και θεώρησα ότι το ίδιο ισχύει και γι αυτό το μουσείο. Ξενέρωσα απίστευτα και νευρίασα με τη βλακεία μου γιατί το είδα αψήφιστα το θέμα και το Λαογραφικό Μουσείο της Κύμης είναι το μεγαλύτερο και καλύτερα οργανωμένο λαογραφικό μουσείο της Εύβοιας! Μάλιστα είχα βγάλει εκτός προγράμματος το λαογραφικό μουσείο της Λίμνης, για να μην φορτώσω το πρόγραμμα με πολλά μουσεία και να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερη κατανομή δραστηριοτήτων. Αρκεστήκαμε, λοιπόν, να δούμε το μουσείο εξωτερικά μόνο, καθώς στεγάζεται σε ένα τριώροφο νεοκλασικό κτίριο του 19ου αιώνα, από τα πολλά που έχει η Κύμη.

Οπότε μας είχε μείνει η βόλτα στο χωριό και είχα μία ελπίδα ότι ίσως βρω ανοιχτό το σπίτι του Γεωργίου Παπανικολάου, αλλά αμφέβαλα μετά τη ‘πατάτα’ που έκανα, γιατί είχα διαβάσει ότι πολλά από τα εκθέματα του σπιτιού του βρίσκονται στο Λαογραφικό Μουσείο. Αυτά ήξερα να τα ψάξω τρομάρα μου, ενώ τα ωράρια όχι... Ξεκινήσαμε μπαίνοντας σε στενά και με κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία, γιατί ήθελα να πάρω και ένα καφεδάκι στο χέρι.

Όταν έφτασα στο σπίτι του Γεωργίου Παπανικολάου οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Ήταν κλειστό φυσικά και όταν ρώτησα με παρέπεμψαν στο Λαογραφικό Μουσείο, για το οποίο είχαν άγνοια και αυτοί ότι είναι σήμερα κλειστό.

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία η οποία τη μέρα είναι πιο όμορφη.

Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρα
Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος η γυναικεία Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, που βρίσκεται 4 χιλιόμετρα βόρεια της Κύμης, σε ένα απόκρημνο και ερημικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από μοναχούς του Αγίου Όρους τον 15ο αιώνα. Λέγεται ότι οι μοναχοί αυτοί διέφυγαν από τους Τούρκους και βρήκαν καταφύγιο εδώ.
Η μονή είναι ένα πολύ μεγάλο κτιριακό συγκρότημα. Έχει όψη φρουρίου και περιβάλλεται από τέσσερις πτέρυγες κτηρίων. Στους τοίχους των κτηρίων της είναι εντοιχισμένα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη από προχριστιανικά οικοδομήματα.

Στο κέντρο βρίσκεται ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που πιστεύεται ότι είναι βυζαντινός. Εσωτερικά όλος ο ναός είναι ασβεστωμένος. Οι καταστροφές, οι επιδιορθώσεις και ο χρόνος έχουν αφανίσει το παρελθόν του. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο. Οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται όμως σε εσωτερικούς χώρους.

Στο πάνω μέρος, στη βορινή πλευρά της μονής, υπήρχε μεγάλος πύργος, που τον είχαν χτίσει οι μοναχοί για την άμυνά τους. Πριν πολλά χρόνια κατεδαφίστηκε από τους ίδιους, γιατί είχε πλέον ερειπωθεί και ήταν επικίνδυνος. Το μοναστήρι καταστράφηκε από τον πασά της Καρύστου Ομέρ Μπέη κατά τα έτη 1821-1823. Επισκευάστηκε όμως το 1847 με πρωτεργάτες τους οπλαρχηγούς Δ. Γιαννάκη, Γ. Ιωάννου, Δ. Δήμου και από τις δωρεές των κατοίκων της περιοχής. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή των μοναχών στην εθνική αντίσταση, 1941-1944. Κατά τη γερμανική κατοχή το μοναστήρι ήταν τόπος καταφυγίου.

Η μονή είναι πανέμορφη αρχιτεκτονικά, ειδικά τα περιμετρικά της σημεία, πεντακάθαρη και φροντισμένη. Μεγάλο μέρος της εσωτερικής αυλής είναι κατάφυτο από όμορφα δέντρα και λουλούδια και καθώς δεν είχε κόσμο η σύντομη παραμονή μας εκεί ήταν δροσερή και γενικώς ευχάριστη.

Φεύγοντας από τη μονή είδαμε δύο καλόγριες επι το έργο. Γύρισα προς το μέρος τους να τις χαιρετήσω αλλά δεν κούνησαν κεφάλι και παρέμειναν προσηλωμένες στη δουλειά τους. Τις άφησα ήσυχες και βγήκα έξω.

Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο έκανα και τη ζημιά μου. Έριξα όλο τον καφέ πάνω μου πρώτα και μετά στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Και δεν είχα προλάβει να πιω μεγάλη ποσότητα, οπότε αυτή που χύθηκε ήταν αρκετή για να ‘κολυμπήσω’ στον καφέ με το μαγιό…Σκέτη καταστροφή ήμουν εκείνη τη μέρα. Αφού ‘συμμαζεύτηκα’, άλλαξα και καθάρισα το κάθισμα του Κίτσου, φύγαμε για το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος.

Χωνευτικό
Κατευθυνθήκαμε προς το Χωνευτικό. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από την Κύμη και πρόκειται για μία τοποθεσία που φημίζεται για τις ιαματικές πηγές της και την όμορφη φύση της.

Φτάνοντας υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος πάρκινγκ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και περιηγηθήκαμε τριγύρω. Υπάρχει εκεί ένα μικρό εκκλησάκι και δίπλα από αυτό ένα μνημείο προς τιμήν των αδελφών Νικολάου και Παναγιώτη Χαρτσά, που εκτελέστηκαν από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής τον Μάρτιο του 1942.

Κατεβήκαμε τα σκαλάκια και προχωρήσαμε ψάχνοντας τις πηγές που υπάρχουν εκεί και οι οποίες θεωρούνται θεραπευτικές. Λένε ότι κάνουν καλό στα νεφρά. Αυτό που συναντήσαμε δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν. Περίμενα να δω κάτι πιο ‘φυσικό’. Αντί αυτού είδαμε μια σειρά από βρύσες. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας κάτω από τον ίσκιο των πλάτανων και κατά μήκος του καναλιού που υπήρχε δίπλα.

Δεν είχε κάτι άλλο το μέρος, οπότε φύγαμε για να κάνουμε μια βουτιά πριν το φαγητό. Να ξεπλυθούν και οι καφέδες απο πάνω μου…

Χηλή
Πρόκειται για ένα ψαροχώρι που βρίσκεται στα βόρεια της Κύμης. Είναι το δεύτερο χωριό της Εύβοιας, μετά τη Λίμνη, που κέρδισε τη καρδιά μου!΄

Ένας μύθος της περιοχής λέει πως ο Αχιλλέας , κατά τον Τρωικό πόλεμο , από εδώ επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Σκύρο και έτσι οι ντόπιοι έδωσαν στο λιμανάκι το όνομα του , Αχίλι. Γι αυτό και πολλές φορές ο οικισμός γράφεται Χιλή.

Φτάνοντας στο χωριό έβλεπα απέναντι ένα νησάκι. Το πρώτο που σκεφτήκαμε και οι δύο είναι να κολυμπήσουμε πάλι μέχρι εκεί. Στην κεντρική πλατεία του χωριού διαπιστώσαμε ότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Την πλήρη ησυχία ‘έσπαγε’ ένα τραγούδι που ακουγόταν από ένα σπίτι, που δεν μπορούσα να προσδιορίσω ποιο είναι, αλλά το τραγούδι μου ήταν πολύ ευχάριστο και οικείο! Τραγουδώντας, λοιπόν, τον γνώριμο σκοπό, προχώρησα προς την άκρη της πλατείας, στα βράχια για να δω αν μπορούμε να κολυμπήσουμε ως το νησί. Η ακτή ήταν τραχιά, βραχώδης και δεν υπήρχαν πουθενά σημαδούρες που να προσδιορίζουν τυχόν σημεία για κολύμπι. Η θάλασσα σκούρη μπλέ και ‘φώναζε’ ότι έχει ρεύματα.

Με φώναξε ο bro κάποια στιγμή και μου έδειξε μία μικρή πινακίδα που έγραφε ‘παραλία’. Να λοιπόν που έχει παραλία και εδώ. Πήγα προς τα εκεί και άρχισα να κατηφορίζω το στενό δρόμο ανάμεσα από τα σπίτια. Το χωριό αυτό δεν έχει νεοκλασικά σπίτια να θαυμάσεις, ούτε κάποιο άλλο αξιοθέατο πέρα από την μυστηριακή ατμόσφαιρα που αναδύεται από τα ίδια τα σπίτια του, με τα υπόστεγα και τους χώρους φύλαξης των βαρκών με τις μεγάλες πόρτες ερμητικά κλειστές. Εδώ αισθάνεσαι ότι είσαι ξεκομμένος από τα πάντα και αυτή ακριβώς είναι η μαγεία του τόπου αυτού!...

Στο τέρμα του στενού δρόμου υπάρχει ένας παλιός ταρσανάς, που ακόμα χρησιμοποιείται από τους ντόπιους ψαράδες. Ο ταρσανάς είναι κατασκευασμένος σε μια απάνεμη εσοχή με μια μικρή παραλία, η οποία είναι μια σταλιά και όμως τόσο όμορφη!!! Περιστοιχίζεται δεξιά και αριστερά από βράχια, πάνω στα οποία υπάρχουν γερανοί με τους οποίους ανεβάζουν τις βάρκες ψηλά για να τις προφυλάξουν από τη κακοκαιρία ελλείψει λιμανιού. Η παραλία ήταν καθαρή, κρύα και βαθιά! Το μπάνιο ήταν απολαυστικό και ο τόπος μοναδικός… Δροσίστηκε το κορμί και η ψυχή!

Ένα από τα πιο ξεχωριστά χωριά της Εύβοιας με τη δική του μοναδική ταυτότητα.-

Βίταλα

Είχε έρθει η ώρα για φαγητό. Κατευθυνθήκαμε προς Βίταλα γιατί είχα διαβάσει για ταβέρνες και νόστιμο φαγητό. Όταν φτάσαμε στο χωριό επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή, κοινώς νέκρα…

Κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο και γυρίσαμε στη Κύμη για φαγητό. Κατεβήκαμε στη παραλία Κύμης και πιο συγκεκριμένα κάτσαμε στο ‘Σορόκο’. Πολύ ωραία τοποθεσία, δίπλα στη θάλασσα και για 2 πιάτα, 2 σαλάτες και 1 μπύρα πληρώσαμε 26,5€. Μετά από ένα καλό φαγητό έπρεπε να βρούμε και μια καλή παραλία για μπάνιο…

Παραλία Θαψά
Φεύγοντας από Κύμη το gps μας πήγε μέσα από κάτι θεόστενους δρόμους με απότομες ανηφόρες…Τελικά βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο και μετά στρίψαμε προς παραλία Θαψά. Εκεί ο δρόμος γίνεται χωματόδρομος.

Κατεβαίνοντας συναντήσαμε δύο αυτοκίνητα, τα οποία μας έκαναν σήμα να σταματήσουμε. Μας είπαν ότι δεν μπόρεσαν να κατέβουν με τα ΙΧ γιατί ο δρόμος είναι πολύ κακοτράχαλος…Δεν ξέρω αν ήταν όντως έτσι, γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να μεταπείσω τον αδερφό μου να συνεχίσουμε για να δούμε. Όσο είδατε και εσείς την παραλία Θαψά εκείνη τη μέρα, άλλο τόσο την είδα κι εγώ…

Παραλία Μουρτερή
Έπρεπε να βρω άλλη παραλία…Σκέφτηκα να πάμε στη Μουρτερή που βρίσκεται νότια της Κύμης, γιατί δεν είχαμε πάει καθόλου προς τα εκεί. Το δελφίνι ήταν για όπου να ναι και ότι να ναι, αρκεί να βραχεί! Η διαδρομή αυτή όμως μας κόστισε χρόνο από αραλίκι στη παραλία και δεν ήθελα να πάμε να βουτήξουμε και να φύγουμε κατευθείαν Στο τέλος αυτό κάναμε, σχεδόν…

Στο δρόμο, όταν πηγαίναμε πήρε το μάτι μας μία πινακίδα που ανέφερε την ύπαρξη αρχαιολογικού χώρου στη Ποταμία. Και επειδή η περιέργεια και των δύο, ειδικά σε αυτά, σκότωσε τη γάτα…αποφασίσαμε να πάμε την επόμενη μέρα το πρωί να δούμε, καθώς ήταν στον δρόμο μας φεύγοντας από Κύμη για νότια Εύβοια.

Η παραλία Μουρτερή είναι άλλη μία μεγάλη παραλία που είχε κόσμο, αλλά για το μέγεθος της ήταν λίγος. Καλή ήταν, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Είχα διαβάσει ότι η παραλία Κεφαλά που είναι ακριβώς μετά την Μουρτερή είναι καλύτερη και πιο απομονωμένη, αλλά είχαμε ξοδέψει όλο μας το χρόνο στα πήγαινε έλα για να κάτσουμε σε μία παραλία, που ο οργανισμός μου δεν σήκωνε άλλη άσκοπη μετακίνηση. Ήθελα να πιω και καφέ!

***
Το βράδυ βγήκαμε για τη τελευταία μας βόλτα στη Κύμη. Ήπια και μια παραλλαγή της μπύρας Septem σε ένα πολύ γουστόζικο μαγαζί με μία κάπως εναλλακτική διακόσμηση!

Ήταν ότι έπρεπε για αποχαιρετισμό της περιοχής! Την επόμενη μέρα θα μεταβαίναμε στη νότια Εύβοια για κυνήγι νέων εικόνων και συγκινήσεων…

 

[thanos75]

20 Ιουλίου 2020 – Κύμη-Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρα-Χωνευτικό-Χηλή-Βίταλα-Θάψα-Μουρτερή

Κύμη
Το σημερινό πρωινό το είχαμε αφιερώσει στη Κύμη. Αρχικά θέλαμε να περπατήσουμε στο χωριό και αργότερα να δούμε το Λαογραφικό Μουσείο. Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε στο χωριό. Παρκάραμε κοντά στο μουσείο και πριν αρχίσουμε τη βόλτα μας πήγα να τσεκάρω τα ωράρια λειτουργίας του μουσείου.
View attachment 323883
Όταν έφτασα στην είσοδο διαπίστωσα ότι το μουσείο λειτουργεί Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή μόνο, ενώ ήταν Δευτέρα… Έχοντας τσεκάρει τα ωράρια των αρχαιολογικών μουσείων της Εύβοιας που όλα λειτουργούν καθημερινά εκτός Τρίτης, εφησυχάστηκα και θεώρησα ότι το ίδιο ισχύει και γι αυτό το μουσείο. Ξενέρωσα απίστευτα και νευρίασα με τη βλακεία μου γιατί το είδα αψήφιστα το θέμα και το Λαογραφικό Μουσείο της Κύμης είναι το μεγαλύτερο και καλύτερα οργανωμένο λαογραφικό μουσείο της Εύβοιας! Μάλιστα είχα βγάλει εκτός προγράμματος το λαογραφικό μουσείο της Λίμνης, για να μην φορτώσω το πρόγραμμα με πολλά μουσεία και να κάνω όσο το δυνατόν καλύτερη κατανομή δραστηριοτήτων. Αρκεστήκαμε, λοιπόν, να δούμε το μουσείο εξωτερικά μόνο, καθώς στεγάζεται σε ένα τριώροφο νεοκλασικό κτίριο του 19ου αιώνα, από τα πολλά που έχει η Κύμη.
View attachment 323884
Οπότε μας είχε μείνει η βόλτα στο χωριό και είχα μία ελπίδα ότι ίσως βρω ανοιχτό το σπίτι του Γεωργίου Παπανικολάου, αλλά αμφέβαλα μετά τη ‘πατάτα’ που έκανα, γιατί είχα διαβάσει ότι πολλά από τα εκθέματα του σπιτιού του βρίσκονται στο Λαογραφικό Μουσείο. Αυτά ήξερα να τα ψάξω τρομάρα μου, ενώ τα ωράρια όχι... Ξεκινήσαμε μπαίνοντας σε στενά και με κατεύθυνση προς την κεντρική πλατεία, γιατί ήθελα να πάρω και ένα καφεδάκι στο χέρι.
View attachment 323885
View attachment 323886
View attachment 323887
View attachment 323888
View attachment 323889
View attachment 323890
View attachment 323891

Όταν έφτασα στο σπίτι του Γεωργίου Παπανικολάου οι φόβοι μου επαληθεύτηκαν. Ήταν κλειστό φυσικά και όταν ρώτησα με παρέπεμψαν στο Λαογραφικό Μουσείο, για το οποίο είχαν άγνοια και αυτοί ότι είναι σήμερα κλειστό.
View attachment 323892
View attachment 323893

Συνεχίσαμε τη βόλτα μας και καταλήξαμε στην κεντρική πλατεία η οποία τη μέρα είναι πιο όμορφη.
View attachment 323894
View attachment 323895
View attachment 323896
View attachment 323897
View attachment 323898
View attachment 323899
View attachment 323900
View attachment 323901
View attachment 323902
View attachment 323903
View attachment 323904
View attachment 323905

Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρα
Επόμενο σημείο ενδιαφέροντος η γυναικεία Μονή Μεταμόρφωσης Σωτήρος, που βρίσκεται 4 χιλιόμετρα βόρεια της Κύμης, σε ένα απόκρημνο και ερημικό περιβάλλον.
View attachment 323906
Σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από μοναχούς του Αγίου Όρους τον 15ο αιώνα. Λέγεται ότι οι μοναχοί αυτοί διέφυγαν από τους Τούρκους και βρήκαν καταφύγιο εδώ.
Η μονή είναι ένα πολύ μεγάλο κτιριακό συγκρότημα. Έχει όψη φρουρίου και περιβάλλεται από τέσσερις πτέρυγες κτηρίων. Στους τοίχους των κτηρίων της είναι εντοιχισμένα διάφορα αρχιτεκτονικά μέλη από προχριστιανικά οικοδομήματα.
View attachment 323907
View attachment 323908
View attachment 323909
View attachment 323910
Στο κέντρο βρίσκεται ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, που πιστεύεται ότι είναι βυζαντινός. Εσωτερικά όλος ο ναός είναι ασβεστωμένος. Οι καταστροφές, οι επιδιορθώσεις και ο χρόνος έχουν αφανίσει το παρελθόν του. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο. Οι φωτογραφίες δεν επιτρέπονται όμως σε εσωτερικούς χώρους.
View attachment 323911
View attachment 323912
View attachment 323913
View attachment 323914
Στο πάνω μέρος, στη βορινή πλευρά της μονής, υπήρχε μεγάλος πύργος, που τον είχαν χτίσει οι μοναχοί για την άμυνά τους. Πριν πολλά χρόνια κατεδαφίστηκε από τους ίδιους, γιατί είχε πλέον ερειπωθεί και ήταν επικίνδυνος. Το μοναστήρι καταστράφηκε από τον πασά της Καρύστου Ομέρ Μπέη κατά τα έτη 1821-1823. Επισκευάστηκε όμως το 1847 με πρωτεργάτες τους οπλαρχηγούς Δ. Γιαννάκη, Γ. Ιωάννου, Δ. Δήμου και από τις δωρεές των κατοίκων της περιοχής. Σημαντική ήταν επίσης η συμβολή των μοναχών στην εθνική αντίσταση, 1941-1944. Κατά τη γερμανική κατοχή το μοναστήρι ήταν τόπος καταφυγίου.
View attachment 323915
View attachment 323916

Η μονή είναι πανέμορφη αρχιτεκτονικά, ειδικά τα περιμετρικά της σημεία, πεντακάθαρη και φροντισμένη. Μεγάλο μέρος της εσωτερικής αυλής είναι κατάφυτο από όμορφα δέντρα και λουλούδια και καθώς δεν είχε κόσμο η σύντομη παραμονή μας εκεί ήταν δροσερή και γενικώς ευχάριστη.
View attachment 323917
View attachment 323918
View attachment 323919
View attachment 323920

Φεύγοντας από τη μονή είδαμε δύο καλόγριες επι το έργο. Γύρισα προς το μέρος τους να τις χαιρετήσω αλλά δεν κούνησαν κεφάλι και παρέμειναν προσηλωμένες στη δουλειά τους. Τις άφησα ήσυχες και βγήκα έξω.
View attachment 323921
View attachment 323922
Όταν μπήκα στο αυτοκίνητο έκανα και τη ζημιά μου. Έριξα όλο τον καφέ πάνω μου πρώτα και μετά στο κάθισμα του αυτοκινήτου. Και δεν είχα προλάβει να πιω μεγάλη ποσότητα, οπότε αυτή που χύθηκε ήταν αρκετή για να ‘κολυμπήσω’ στον καφέ με το μαγιό…Σκέτη καταστροφή ήμουν εκείνη τη μέρα. Αφού ‘συμμαζεύτηκα’, άλλαξα και καθάρισα το κάθισμα του Κίτσου, φύγαμε για το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος.

Χωνευτικό
Κατευθυνθήκαμε προς το Χωνευτικό. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου τριών χιλιομέτρων από την Κύμη και πρόκειται για μία τοποθεσία που φημίζεται για τις ιαματικές πηγές της και την όμορφη φύση της.
View attachment 323923
Φτάνοντας υπάρχει ένας ανοιχτός χώρος πάρκινγκ. Αφήσαμε το αυτοκίνητο και περιηγηθήκαμε τριγύρω. Υπάρχει εκεί ένα μικρό εκκλησάκι και δίπλα από αυτό ένα μνημείο προς τιμήν των αδελφών Νικολάου και Παναγιώτη Χαρτσά, που εκτελέστηκαν από τα Ιταλικά στρατεύματα κατοχής τον Μάρτιο του 1942.
View attachment 323924
View attachment 323925
View attachment 323926
Κατεβήκαμε τα σκαλάκια και προχωρήσαμε ψάχνοντας τις πηγές που υπάρχουν εκεί και οι οποίες θεωρούνται θεραπευτικές. Λένε ότι κάνουν καλό στα νεφρά. Αυτό που συναντήσαμε δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν. Περίμενα να δω κάτι πιο ‘φυσικό’. Αντί αυτού είδαμε μια σειρά από βρύσες. Συνεχίσαμε τη βόλτα μας κάτω από τον ίσκιο των πλάτανων και κατά μήκος του καναλιού που υπήρχε δίπλα.
View attachment 323927
View attachment 323928
View attachment 323929
View attachment 323930

Δεν είχε κάτι άλλο το μέρος, οπότε φύγαμε για να κάνουμε μια βουτιά πριν το φαγητό. Να ξεπλυθούν και οι καφέδες απο πάνω μου…

Χηλή
Πρόκειται για ένα ψαροχώρι που βρίσκεται στα βόρεια της Κύμης. Είναι το δεύτερο χωριό της Εύβοιας, μετά τη Λίμνη, που κέρδισε τη καρδιά μου!΄

Ένας μύθος της περιοχής λέει πως ο Αχιλλέας , κατά τον Τρωικό πόλεμο , από εδώ επιβιβάστηκε σε πλοίο για την Σκύρο και έτσι οι ντόπιοι έδωσαν στο λιμανάκι το όνομα του , Αχίλι. Γι αυτό και πολλές φορές ο οικισμός γράφεται Χιλή.
View attachment 323931
Φτάνοντας στο χωριό έβλεπα απέναντι ένα νησάκι. Το πρώτο που σκεφτήκαμε και οι δύο είναι να κολυμπήσουμε πάλι μέχρι εκεί. Στην κεντρική πλατεία του χωριού διαπιστώσαμε ότι δεν κυκλοφορούσε ψυχή. Την πλήρη ησυχία ‘έσπαγε’ ένα τραγούδι που ακουγόταν από ένα σπίτι, που δεν μπορούσα να προσδιορίσω ποιο είναι, και το οποίο μου ήταν πολύ ευχάριστο και οικείο! Τραγουδώντας, λοιπόν, τον γνώριμο σκοπό, προχώρησα προς την άκρη της πλατείας, στα βράχια για να δω αν μπορούμε να κολυμπήσουμε ως το νησί. Οι ακτή ήταν τραχιά, βραχώδης και δεν υπήρχαν πουθενά σημαδούρες που να προσδιορίζουν τυχόν σημεία για κολύμπι. Η θάλασσα σκούρη μπλέ και ‘φώναζε’ ότι έχει ρεύματα.
View attachment 323932
View attachment 323933
View attachment 323934
View attachment 323935
Με φώναξε ο bro κάποια στιγμή και μου έδειξε μία μικρή πινακίδα που έγραφε ‘παραλία’. Να λοιπόν που έχει παραλία και εδώ. Πήγα προς τα εκεί και άρχισα να κατηφορίζω το στενό δρόμο ανάμεσα από τα σπίτια. Το χωριό αυτό δεν έχει νεοκλασικά σπίτια να θαυμάσεις, ούτε κάποιο άλλο αξιοθέατο πέρα από την μυστηριακή ατμόσφαιρα που αναδύεται από τα ίδια τα σπίτια του, με τα υπόστεγα και τους χώρους φύλαξης των βαρκών με τις μεγάλες πόρτες ερμητικά κλειστές. Εδώ αισθάνεσαι ότι είσαι ξεκομμένος από τα πάντα και αυτή ακριβώς είναι η μαγεία του τόπου αυτού!...
View attachment 323936
View attachment 323937
View attachment 323938
View attachment 323939
Στο τέρμα του στενού δρόμου υπάρχει ένας παλιός ταρσανάς, που ακόμα χρησιμοποιείται από τους ντόπιους ψαράδες. Ο ταρσανάς είναι κατασκευασμένος σε μια απάνεμη εσοχή με μια μικρή παραλία, η οποία είναι μια σταλιά και όμως τόσο όμορφη!!! Περιστοιχίζεται δεξιά και αριστερά από βράχια, πάνω στα οποία υπάρχουν γερανοί με τους οποίους ανεβάζουν τις βάρκες ψηλά για να τις προφυλάξουν από τη κακοκαιρία ελλείψει λιμανιού. Η παραλία ήταν καθαρή, κρύα και βαθιά! Το μπάνιο ήταν απολαυστικό και ο τόπος μοναδικός… Δροσίστηκε το κορμί και η ψυχή!
View attachment 323940
View attachment 323941
View attachment 323942
View attachment 323943
View attachment 323944

Ένα από τα πιο ξεχωριστά χωριά της Εύβοιας με τη δική του μοναδική ταυτότητα.-
View attachment 323945
View attachment 323946

Βίταλα
View attachment 323947

Είχε έρθει η ώρα για φαγητό. Κατευθυνθήκαμε προς Βίταλα γιατί είχα διαβάσει για ταβέρνες και νόστιμο φαγητό. Όταν φτάσαμε στο χωριό επικρατούσε άκρα του τάφου σιωπή, κοινώς νέκρα…
View attachment 323948
View attachment 323949

Κάναμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο και γυρίσαμε στη Κύμη για φαγητό. Κατεβήκαμε στη παραλία Κύμης και πιο συγκεκριμένα κάτσαμε στο ‘Σορόκο’. Πολύ ωραία τοποθεσία, δίπλα στη θάλασσα και για 2 πιάτα, 2 σαλάτες και 1 μπύρα πληρώσαμε 26,5€. Μετά από ένα καλό φαγητό έπρεπε να βρούμε και μια καλή παραλία για μπάνιο…

Παραλία Θαψά
Φεύγοντας από Κύμη το gps μας πήγε μέσα από κάτι θεόστενους δρόμους με απότομες ανηφόρες…Τελικά βγήκαμε στο κεντρικό δρόμο και μετά στρίψαμε προς παραλία Θαψά. Εκεί ο δρόμος γίνεται χωματόδρομος.
View attachment 323950
View attachment 323951
Κατεβαίνοντας συναντήσαμε δύο αυτοκίνητα, τα οποία μας έκαναν σήμα να σταματήσουμε. Μας είπαν ότι δεν μπόρεσαν να κατέβουν με τα ΙΧ γιατί ο δρόμος είναι πολύ κακοτράχαλος…Δεν ξέρω αν ήταν όντως έτσι, γιατί δεν μπορούσα με τίποτα να μεταπείσω τον αδερφό μου να συνεχίσουμε για να δούμε. Όσο είδατε και εσείς την παραλία Θαψά εκείνη τη μέρα, άλλο τόσο την είδα κι εγώ…

Παραλία Μουρτερή
Έπρεπε να βρω άλλη παραλία…Σκέφτηκα να πάμε στη Μουρτερή που βρίσκεται νότια της Κύμης, γιατί δεν είχαμε πάει καθόλου προς τα εκεί. Το δελφίνι ήταν για όπου να ναι και ότι να ναι, αρκεί να βραχεί! Η διαδρομή αυτή όμως μας κόστισε χρόνο από αραλίκι στη παραλία και δεν ήθελα να πάμε να βουτήξουμε και να φύγουμε κατευθείαν Στο τέλος αυτό κάναμε, σχεδόν…

Στο δρόμο, όταν πηγαίναμε πήρε το μάτι μας μία πινακίδα που ανέφερε την ύπαρξη αρχαιολογικού χώρου στη Ποταμία. Και επειδή η περιέργεια και των δύο, ειδικά σε αυτά, σκότωσε τη γάτα…αποφασίσαμε να πάμε την επόμενη μέρα το πρωί να δούμε, καθώς ήταν στον δρόμο μας φεύγοντας από Κύμη για νότια Εύβοια.

Η παραλία Μουρτερή είναι άλλη μία μεγάλη παραλία που είχε κόσμο, αλλά για το μέγεθος της ήταν λίγος. Καλή ήταν, αλλά δεν ξετρελάθηκα κιόλας. Είχα διαβάσει ότι η παραλία Κεφαλά που είναι ακριβώς μετά την Μουρτερή είναι καλύτερη και πιο απομονωμένη, αλλά είχαμε ξοδέψει όλο μας το χρόνο στα πήγαινε έλα για να κάτσουμε σε μία παραλία, που ο οργανισμός μου δεν σήκωνε άλλη άσκοπη μετακίνηση. Ήθελα να πιω και καφέ!
View attachment 323952
View attachment 323953
View attachment 323954

***
Το βράδυ βγήκαμε για τη τελευταία μας βόλτα στη Κύμη. Ήπια και μια παραλλαγή της μπύρας Septem σε ένα πολύ γουστόζικο μαγαζί με μία κάπως εναλλακτική διακόσμηση!
View attachment 323955
View attachment 323956
View attachment 323957
View attachment 323958
View attachment 323959

Ήταν ότι έπρεπε για αποχαιρετισμό της περιοχής! Την επόμενη μέρα θα μεταβαίναμε στη νότια Εύβοια για κυνήγι νέων εικόνων και συγκινήσεων…

Πόσο χαίρομαι που 8 χρόνια μετά το 2012 (Τότε πηγα στην Κύμη) αυτό το μαγαζί με την εναλλακτική διακόσμηση που ήπιες τις Septem υπάρχει ακόμα!!! Μου ξύπνησες πολλές αναμνήσεις. Ακόμα θυμάμαι πόσο είχα συνεπαρθει με τα τοπία της περιοχής (είχα πάει άνοιξη εγω), πόσο είχα γαληνεψει ακούγοντας τις μοναχές να ψέλνουν στη Μεταμόρφωση του Σωτηρα (τι απίστευτη κιόλας θέα έχει η μονη), και πόσο μου είχε κάνει ομοίως εντύπωση η Χιλή!

 

[Smaragda53]

Τι ωραία περιγραφή για το Αχίλι, από καρδιάς. ΄Εχεις ξυπνήσει αναμνήσεις σε πολλούς από εδώ μέσα!

 

[Sassenach77]

21 Ιουλίου 2020, Μέρος 1ο – Ποταμία, Οξύλιθος, Αγία Θέκλα, Αυλωνάρι

Αρχαιολογικός χώρος Ποταμίας
Για τη σημερινή μέρα είχα μπόλικα σημεία ενδιαφέροντος σημειωμένα και κάποια από αυτά ανυπομονούσα να τα δω κιόλας. Υπήρχαν όμως και άλλα, που αναγκαστικά βγήκαν από το πρόγραμμα για μια επόμενη φορά και άλλα που δεν υπήρχαν στο πρόγραμμα, αλλά μπήκαν και μάλιστα είχα μεγάλη περιέργεια να τα δω, γιατί δεν είχα ιδέα τι είναι, όπως ο αρχαιολογικός χώρος Ποταμίας.
Στη Πλατάνα, όπου είχαμε δει και τη σχετική σήμανση την προηγούμενη μέρα, στρίψαμε δεξιά όπως μας υποδείκνυαν οι ταμπέλες για τον αρχαιολογικό χώρο και μετά από λίγα λεπτά φτάσαμε στο χωριό Άνω Ποταμία. Ακολουθώντας τις ταμπέλες, οι οποίες ουκ ολίγες ήταν, με έκαναν να σκέφτομαι ότι για να έχει τόση σήμανση θα είναι κάτι σημαντικό αυτό που θα δω. Φτάνουμε κάποια στιγμή και υπάρχει άλλη μία ταμπέλα που σου έλεγε ‘με βρήκες’…

Κατεβαίνουμε από το αυτοκίνητο και προχωράμε προς τη ταμπέλα. Δίπλα υπήρχε ένας φράχτης και πίσω από αυτόν ένα σπίτι. Κοιτάμε γύρω μας και δεν βλέπουμε κάτι που να υποδηλώνει ότι βρισκόμαστε σε αρχαιολογικό χώρο, ούτε υπήρχε κάποια ένδειξη ή οδηγία να κατευθυνθούμε προς κάπου…Η πινακίδα, λοιπόν, και μετά το χάος! Από πινακίδες, πάντως, για να φτάσεις εκεί, μπόλικες είχε! Κοιτώντας ψηλά έβλεπα ένα μονοπάτι και δίπλα από το φράχτη υπήρχαν ίχνη από ροδιές, αλλά δεν μπορούσα να ξέρω που οδηγούν και αν οδηγούν στον αρχαιολογικό χώρο…

Περπάτησα πάνω στις ροδιές για κάποια μέτρα, όταν ο αδερφός μου, μου επέστησε τη προσοχή, ότι μπορεί να έχει φίδια εκεί που πάω και ήμουν με γυμνά πόδια και παντόφλες. Είχε δίκιο, γιατί η Εύβοια από φίδια καλά πάει, όσο είχαμε δει και θα βλέπαμε και στην συνέχεια. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να αλλάξω ρούχα και παπούτσια για να ψάξω μέσα στα χόρτα και στα τυφλά, για αρχαία ερείπια που δεν ήξερα πως ή που είναι, γιατί θα σπαταλούσαμε πολύ χρόνο. Προσπάθησα να μπω στο ιντερνετ να δω τουλάχιστον περί τίνος πρόκειται, αλλά, όπως και σε πολλά άλλα σημεία της Εύβοιας, δεν είχαμε καθόλου σήμα. Ούτε είχα αξιωθεί το προηγούμενο βράδυ να μπω να δω, γιατί δεν φανταζόμουν ότι έπρεπε να μυρίσω τα δάχτυλα μου για να βρώ τον αρχαιολογικό χώρο…

Γύρισα στο αυτοκίνητο και είδα έναν κύριο, οπότε άδραξα την ευκαιρία για ερώτηση. Μου είπε ότι υπάρχουν κάποια ερείπια στη κορυφή του λόφου από την πίσω μεριά όμως και ότι έπρεπε να πάμε με τα πόδια από το δρομάκι που έβλεπα να ανεβαίνει μέσα στα χόρτα…Τελικά, ότι επένδυση είχε γίνει εκεί έφτανε μέχρι τις πινακίδες! Σε ερώτηση μου, για το τι ερείπια είναι, δεν ήξερε να μου πει…Τον ευχαρίστησα και φύγαμε.

Όταν βρήκα σήμα έψαξα να το βρω και είδα ότι πρόκειται για τα ερείπια της ακρόπολης της αρχαίας Κύμης στη θέση ‘Καστρί’.

Οξύλιθος
Μετά την πρωινή ‘πατάτα’ πήγαμε να δούμε κάτι που γνωρίζαμε την ύπαρξη του από πριν και είχε ενδιαφέρον. Πρόκειται για το χωριό Οξύλιθος που είναι χτισμένο αμφιθεατρικά στη νότιο ανατολική πλαγιά του ομώνυμου βουνού. Το χωριό περιβάλλεται από ελαιώνες και το κύριο χαρακτηριστικό του είναι ο κωνικός ηφαιστειακός λόφος που υψώνεται βόρεια του. Αυτός ο λόφος δημιουργήθηκε πριν περίπου 11 εκατομμύρια χρόνια στο μέσο της λεκάνης της Κύμης και αποτελεί το πιο εμφανές ηφαιστειακό υπόλειμμα στο κεντρικό Αιγαίο. Από το σχήμα του προέρχεται και το όνομα του χωριού.

Η θέση και το εύφορο έδαφος είναι οι βασικές αιτίες της εγκατάστασης του ανθρώπου στη περιοχή από την Προϊστορική εποχή, μέχρι και σήμερα, καθώς έχουν βρεθεί πολλά ερείπια οικισμών τριγύρω.
Πάνω στον ηφαιστειακό λόφο βρίσκεται η εκκλησία της Ευαγγελίστριας, η οποία είναι χτισμένη από ηφαιστειογενή υλικά, όπως και πολλά σπίτια του χωριού έχουν την χαρακτηριστική κόκκινη πέτρα της περιοχής.

Περάσαμε μέσα από το χωριό και πήραμε το δρόμο για τη κορυφή του λόφου. Η θέα από εκεί είναι πανοραμική προς πάσα κατεύθυνση και υπέροχη! Μείναμε για λίγη ώρα να απολαύσουμε τη θέα.

Ωρολόγιο και οικισμός Αγίας Θέκλας
Επόμενη στάση μας ήταν στο χωριό Ωρολόγιο. Η επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία του χωριού σχετίζεται με τη θέση του. Το Ωρολόγιο βρίσκεται στο μέσον της διαδρομής μεταξύ Κύμης και Αλιβερίου, γεγονός που επέτρεπε στους ταξιδιώτες να μπορούν να υπολογίζουν το υπόλοιπο του ταξιδιού τους με το που έφθαναν στο συγκεκριμένο οικισμό. Σε περίοπτη θέση στο κέντρο του χωριού, δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται και το σήμα κατατεθέν του, ένα ρολόι.

Ο βασικός λόγος, όμως, που ήθελα να πάω εκεί δεν ήταν το ίδιο το Ωρολόγιο, αλλά ο οικισμός της Αγίας Θέκλας που βρίσκεται εκεί κοντά. Σταματήσαμε στο χωριό και κατέβηκα για να βρω κάποιον να ρωτήσω. Βρήκα δύο άτομα που μαστόρευαν κάτι σε μία αυλή. Όταν ρώτησα πως θα βρω την εκκλησία της Αγίας Θέκλας το νεαρό παιδί γύρισε στον νεαρό άντρα ρωτώντας τον ‘εννοεί την παλιά εκκλησία με τα νεκροταφεία;’. Δεν γνώριζα κάτι για νεκροταφεία εγώ, οπότε στο άκουσμα της λέξης πετάγομαι λέγοντας ‘έχει και νεκροταφεία; Ωραία!’ Πρέπει να ακούστηκα αρκετά… νεκρόφιλη (!) γιατί ο νεαρός με κοίταξε, σχεδόν, με τρόμο! Που να εξηγώ τώρα εγώ στο παιδί, ποια είναι η σημασία των νεκροταφείων και τι αντιπροσωπεύουν σε μία τοπική κοινωνία ή ένα ολόκληρο έθνος.... Έρχεται τότε προς το μέρος μου ο άλλος, κάνοντας νόημα στο παιδί να σωπάσει και χαμογελώντας μου εξήγησε πως θα βρω την εκκλησία. Μου είπε ότι έχει παλιές τοιχογραφίες και ότι τα νεκροταφεία δεν είναι παλιά, αλλά τα τωρινά του οικισμού. Είχε αντιληφθεί αυτό που είχα σκεφτεί στο άκουσμα των νεκροταφείων, ότι δηλαδή υπάρχουν και παλιά νεκροταφεία μαζί με την εκκλησία. Του είπα ότι γνωρίζω για την εκκλησία και τις τοιχογραφίες κι ότι αυτός είναι ο λόγος που την ψάχνω. Τον ευχαρίστησα και φύγαμε.
Τον οικισμό τον βρήκαμε εύκολα χάρη στις οδηγίες που είχα, καθώς δεν υπήρχε καθόλου σήμανση που να στρίψεις! Μπήκαμε μέσα και ευτυχώς κοντά στην κεντρική εκκλησία του οικισμού υπήρχε πινακίδα για την εκκλησία.

Η φερώνυμη εκκλησία της Αγίας Θέκλας, είναι ένας βυζαντινός ναός με σημαντικές τοιχογραφίες του 13ου και 14ου αιώνα και έχει χαρακτηριστεί, από το 1958, ιστορικό διατηρητέο μνημείο για την Εύβοια. Η παρουσία της υποδεικνύει την ύπαρξη οικισμού στην περιοχή την ύστερη βυζαντινή περίοδο. Η πρώτη εξωτερική όψη της εκκλησίας με ενθουσίασε!...

…και όταν μπήκα μέσα έμεινα άφωνη! Το εσωτερικό της το διακρίνει μία απλότητα και οι παλιές τοιχογραφίες μαρτυρούν το πέρασμα των χρόνων και τη φθορά που έχει επέλθει πάνω τους. Η παλαιότητα όμως αυτή είναι που τους προσδίδει μεγάλη αξία. Πολύ όμορφη εκκλησία!

Δίπλα όντως υπήρχαν νεκροταφεία και τριγύρω η φύση ήταν γαλήνια! Έκανα τη βόλτα μου, είδα και και τα ‘ρούχα’ που πέταξε ένα φιδάκι και μετά φύγαμε για την επόμενη έκπληξη…

Αυλωνάρι
Έπρεπε να τριτώσει....Το Αυλωνάρι ήταν το τρίτο και τελευταίο χωριό της Εύβοιας που με συνεπήρε και το αγάπησα πολύ! Ένα χωριό γραφικό, που κουβαλάει στις πλάτες του μπόλικη ιστορία, με όμορφα περιποιημένα σοκάκια, παραδοσιακά σπίτια και κατοίκους πρόθυμους να σου πούνε την ιστορία του…Σωστό μπιμπελό!

Η ονομασία του Αυλωναρίου προήλθε από τη λέξη «αυλών» που υποδηλώνει μια κοιλάδα ή μια χαράδρα. Ο αρχαίος Αυλών της Εύβοιας, εικάζεται ότι βρίσκεται στη θέση της αρχαίας πόλης Οιχαλία. Η ευβοϊκή Οιχαλία ήταν μυκηναϊκή πόλη, γνωστή για την καταστροφή της από τον Ηρακλή. Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Εύρυτος, γνωστός για την δεξιότητά του στο τόξο, ήταν βασιλιάς της αρχαίας αυτής πόλης. Ο Εύρυτος είχε μια πανέμορφη κόρη την Ιόλη ,την οποία πολλοί μνηστήρες ήθελαν να παντρευτούν. Για να τους αποφύγει,ανακοίνωσε ότι η κόρη του θα παντρεύονταν αυτόν που θα αποδείκνυε την γενναιότητα του κερδίζοντας τον στην τοξοβολία,πράγμα αδύνατο καθώς κανένας δεν θα μπορούσε να τα βάλει μαζί του. Εκτός όμως από τον μυθικό Ηρακλή, που μόλις το έμαθε, ήρθε και συναγωνίστηκε μαζί του και τον κέρδισε. Όμως ο βασιλιάς αθέτησε τον λόγο του και ο Ηρακλής έφυγε ντροπιασμένος και πλημμυρισμένος από θυμό. Σχημάτισε ισχυρό στρατό και επέστρεψε για να πάρει την εκδίκηση του. Ύστερα από μεγάλη μάχη λεηλάτησε, κατέστρεψε όλη την πόλη, σκότωσε τον βασιλιά και τους γιους του και πήρε μαζί του την Ιόλη.

Το Αυλωνάρι συνδέθηκε από τα πρώτα βυζαντινά χρόνια με την Εκκλησία, καθώς η πρώτη ιστορική παρουσία της σημειώνεται το 553 μ.Χ. στον τίτλο του επισκόπου Αυλώνος που από τα πρακτικά της Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως διαπιστώνεται ότι συμμετείχε στην Ε’ Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη (Επίσκοπος Σωτήρ).
Το γεγονός αυτό προϋποθέτει τη δημογραφική, διοικητική και οικονομική δύναμη του χωριού και την εξέχουσα θέση που είχε στην ευρύτερη περιοχή Αλιβερίου και Κύμης.

Το Αυλωνάρι δέχτηκε τις εισβολές των Ενετών, των Λομβαρδών, των Γενοβέζων, τα χνάρια των οποίων παραμένουν ακόμα και σήμερα με τη μορφή των κάστρων. Την περίοδο της ενετοκρατίας υπαγόταν στην οικογένεια Ghisi, όπως και όλη η περιοχή από το Αυλωνάρι ως την Κύμη και τη Σκύρο. Το 14ο αιώνα καθίσταται διοικητικό, στρατιωτικό και οικονομικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Είναι η έδρα ενός φέουδου που υπαγόταν στο Βενετό Βάιλο (επίτροπο) της Χαλκίδας και προστατευόταν από δύο μεγάλα κάστρα, το Potiri (Ποτήρι) νότια του οικισμού και το θρυλικό Cuppa (Κούπα) στη Βρύση της περιοχής Κονιστρών, σε συνδυασμό με τους πύργους που κοσμούσαν αρκετά χωριά της περιοχής. Πρόκειται για ένα αμυντικό σύστημα πολύ καλά οργανωμένο και πυκνό.

Οι λόγοι που υπαγόρευσαν στους Βενετούς την ύπαρξη αυτής της διοικητικά ανεξάρτητης περιοχής ήταν η απειλή των Φράγκων, των Καταλανών και των Τούρκων πειρατών αλλά και ο αγροτικός πλούτος του τόπου που είχε 25 χωριά με παραγωγή σιταριού, λαδιού, κρασιού, κεριού, μελιού και μεταξιού. Τις μνήμες αυτής της εποχής διασώζει μέχρι σήμερα η ρυμοτομία του Αυλωναρίου που δίνει την εντύπωση οχυρωμένου οικισμού με τα παραδοσιακά σπίτια, τους ελικοειδείς δρόμους και τα στενά σοκάκια.
Το Αυλωνάρι ακολούθησε τη μοίρα της Εύβοιας, που κυριεύτηκε το 1470 από το Μωάμεθ τον Πορθητή. Στα χρόνια της τουρκοκρατίας ήταν «Ναχιγιές» (διοικητική μονάδα) που υπαγόταν στον Καζά του Εγριμπόζ (Ευρίπου). Το 1821 δεν ξεσηκώθηκαν από την αρχή, από φόβο. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους, στο Αυλωνάρι και στην περιοχή μετοίκησαν μερικές οικογένειες Σαμίων και σώζονται πολλά σαμιώτικα σπίτια μέχρι και σήμερα.

Φτάνοντας στο Αυλωνάρι κατευθυνθήκαμε πρώτα ψηλά στο λόφο για να δούμε το βενετσιάνικο πύργο. Γύρω του υπάρχουν οικίες και λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκεται η κεντρική εκκλησία του χωριού. Προχωρώντας αντίθετα από την εκκλησία συναντήσαμε τα υπολύματα ενός στρόγγυλου πύργου (μάλλον), τμήμα των παλιών οχυρώσεων.
Κατεβήκαμε μετά στη κεντρική πλατεία και μέχρι να παρκάρει ο αδερφός μου, εγώ είχα ήδη ξεκινήσει την βόλτα μου. Ρώτησα στη πλατεία αν είναι ανοιχτό το Λαογραφικό Μουσείο του χωριού. Προς απογοήτευση μου πήρα αρνητική απάντηση. Άρχισα να ανηφορίζω και να μπαινοβγαίνω σε στενά και δρόμους.

Όταν με βρήκε ο bro, μου είπε ότι ένας κύριος στη πλατεία τον ρώτησε αν ψάχνει ‘αυτήν με τη φωτογραφική’. Γελώντας ο αδερφός μου του είπε ναι και αυτός του έδειξε τη κατεύθυνση που είχα πάρει και είπε ότι πηγαίνω προς το παλιό σχολαρχείο! Στο άκουσμα της λέξης εγώ ‘τέντωσα’! 'Ρώτησες πιο είναι αυτό το κτίριο;'. 'Το πρώτο παλιό σπίτι', μου λέει…Το πώς ορίζονταν όμως αυτό το ‘πρώτο παλιό σπίτι’ δεν ρώτησε…

Γυρίζοντας στη πλατεία βρήκαμε τον κυριούλη αυτόν που ήταν καθισμένος σε ένα τραπέζι του καφενείου. Τον ρώτησα ποιο είναι το σχολαρχείο και μου είπε μια από τα ίδια, δηλαδή το πρώτο παλιό σπίτι που συνάντησα μετά την ανηφόρα. Δεν μπόρεσα να βγάλω άκρη γιατί μου έλεγε ότι έχει ξύλινη πόρτα και παράθυρα, λες και μόνο ένα σπίτι ήταν έτσι…μετά άρχισε να μου λέει ότι στην κατοχή έγινε διοικητήριο και στο τέλος τον άκουγα απλά γιατί με είχε συνεπάρει η προθυμία του να μου πει την ιστορία του χωριού του! Συμπαθέστατος άνθρωπος!

Όταν γύρισα και άρχισα την αρχειοθέτηση των φωτογραφιών, έψαξα σε παλιές φωτογραφίες από το ιντερνετ να ταιριάξω κάποιο κτίριο από τις δικές μου φωτογραφίες, αλλά πάλι δεν έβγαλα άκρη γιατί καμία φωτογραφία δεν έδειχνε ολόκληρο το κτίριο εξωτερικά…

Δυτικά του Αυλωναρίου υπάρχει η περιοχή Χάνια και εκεί βρίσκονται οι ανεμόμυλοι και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Εμείς ένα μπερδεματάκι το κάναμε σε αυτά και στο τέλος δεν τα βρήκαμε, γιατί σήμανση δεν υπήρχε, ούτε όμως και σήμα στο κινητό. Ο δρόμος που θυμόμουν ότι είχα δει στο χάρτη του χωριού δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος είναι όταν ήμασταν εκεί. Όσους ρώτησα δεν με διαφώτισαν καθόλου! Προσπαθήσαμε μια δεύτερη φορά να το βρούμε και καταλήξαμε στα ίδια. Αργότερα είδα ότι ο δρόμος που έψαχνα βρίσκονταν στην δυτική πλευρά του χωριού ενώ εμείς ψάχναμε σχεδόν αντίθετα…

Συνεχίζεται…

 

[Sassenach77]

21 Ιουλίου 2020, Μέρος 2ο – Οκτωνιά, Άγιοι Απόστολοι, Ζάρακες, Δρακόσπιτα, Στύρα, Κάρυστος

Οκτωνιά
Πρίν αρχίσουμε να κατηφορίζουμε, κάναμε ένα πέρασμα από το χωριό Οκτωνιά.

Είχα διαβάσει για ένα κάστρο εκεί, το λεγόμενο ‘Κάστρο της Μεγάλης Σπηλιάς’. Είχαμε σήμα και το βάλαμε στο gps. Μας έβγαζε λίγο έξω από το χωριό την ένδειξη για κάστρο, αλλά στο πέρασμα μας από εκεί δεν βλέπαμε κανένα κάστρο, ούτε καν ένα λόφο ή έστω ύψωμα που να υποδηλώνει την τοποθεσία κάστρου. Μπήκαμε ξανά στο χωριό και σταματήσαμε να ρωτήσουμε. Βρήκαμε μια κυρία που όταν κατέβασα το τζάμι για να ρωτήσω, ήρθε, ακούμπησε με τους αγκώνες στο παράθυρο του αυτοκινήτου, έβαλε το πρόσωπο της σχεδόν μέσα στο αυτοκίνητο και άρχισε να μας εξηγεί τι είναι και που είναι αυτό το κάστρο. Είχε έρθει τόσο κοντά μου, που ασυναίσθητα τραβήχτηκα και το μόνο που σκεφτόμουν εκείνη τη στιγμή είναι πως να την απωθήσω ευγενικά, χωρίς να ακούω καν τι λέει! Με το τράβηγμα που έκανα κατάλαβε μάλλον ότι ενοχλήθηκα και απομακρύνθηκε…από πανδημίες δεν καταλάβαινε και πολλά! Μας είπε ότι κάποτε υπήρχε ένα κάστρο εκεί που σήμερα είναι μια εκκλησία. Προσπαθώντας να μας δώσει οδηγίες πως θα πάμε εκεί, την έκοψα τελείως χαμένη μέσα στο ίδιο της το χωριό!...Την ευχαρίστησα και έκανα νόημα στον αδερφό μου να ξεκινήσει. Συγκρατήσαμε και οι δύο κάτι για μία βρύση που είπε και όντως την βρήκαμε, αλλά εκκλησία ή κάστρο γιόκ!

Δεν κατάλαβα ποτέ αν τελικά υπάρχει ή όχι αυτό το κάστρο και που…Επίσης οι κάτοικοι της περιοχής δεν το έχουν και πολύ με τις οδηγίες, με εξαίρεση τον κύριο στο Ωρολόγιο!

Άγιοι Απόστολοι & Παραλία Κακολίμανο
Είχε μεσημεριάσει και θέλαμε να κάνουμε ένα μπάνιο πριν φάμε. Αποφασίσαμε να πάμε στους Αγίους Αποστόλους για φαγητό, οπότε η παραλία που θα διαλέγαμε θα ήταν εκεί κοντά. Στο δρόμο βλέπαμε από ψηλά και απέναντι τον ηφαιστειακό βράχο του Οξύλιθου καθώς ανεβαίναμε το βουνό.

Οι Άγιοι Απόστολοι είναι ένα παραλιακό ψαροχώρι που έχει μετατραπεί σε παραθεριστικό οικισμό. Έχει πολλά ενοικιαζόμενα και ταβέρνες, καθώς και παραλίες τριγύρω για μπάνιο. Φτάσαμε στο λιμανάκι του χωριού για να δούμε τι παίζει. Μετά κάναμε μεταβολή και πήγαμε στη παραλία Κακολίμανο. Είναι μια πάρα πολύ ωραία παραλία σε ένα κολπίσκο, με αλμυρίκια γύρω από την ακτή που προσφέρουν υπέροχο ίσκιο! Βγάλαμε καρέκλες, ψάθες, πετσέτες και στρωθήκαμε κάτω από ένα δέντρο. Ο λιγοστός κόσμος που υπήρχε, την έκανε ακόμα καλύτερη και ο συνδυασμός των κρύων νερών της με την παχιά σκιά των δέντρων την έκανε να μοιάζει ιδανική στα μάτια μου!

Με βαριά καρδιά μαζέψαμε τα πράγματα μας μετά από μία ώρα, για να πάμε στο χωριό να φάμε, καθώς τα στομάχια μας είχαν κολλήσει στη πλάτη! Παρκάραμε στο λιμάνι και κάναμε μια μικρή βόλτα να δούμε τι επιλογές είχαμε. Είπαμε να φάμε ψαράκι σήμερα και κινηθήκαμε κατά μήκος της παραλίας του χωριού όπου υπάρχουν και ταβέρνες.

Διαλέξαμε να κάτσουμε στον ‘Μεγάλο’. Πρόκειται για ταβέρνα-ουζερί με τραπεζάκια σε μία αυλή με μπόλικο ίσκιο σε λίγο χύμα κατάσταση. Βρήκαμε ένα μικρό τραπέζι και στρωθήκαμε. Κατάλογος δεν υπήρχε πουθενά. Ήρθε μια κυρία, μας είπε τι έχει από ψαρικά, της είπαμε τι θέλαμε και απομακρύνθηκε. Το ‘μαλλί’ θα το βλέπαμε στο τέλος…

Πήραμε γάβρο, καλαμαράκια, ψητή φέτα, σαλάτα και μία μπύρα. Ήταν όλα πολύ νόστιμα. Όταν ζητήσαμε το λογαριασμό, μας έφερε μία απόδειξη την οποία την κράτησα ενθύμιο! Σύμφωνα με αυτή την απόδειξη φάγαμε:

Ψαροταβέρνα 25,00€
Ψαροταβέρνα 3,00€
Ψαροταβέρνα 9,00€
ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Ψαροταβέρνα -9,00€
ΔΙΟΡΘΩΣΗ
Ψαροταβέρνα -3,00€
Ψαροταβέρνα 2,50€

ΣΥΝΟΛΟ 27,50€…

Εμένα με έπιασε σπαστικό γέλιο ενώ ο αδερφός μου νευρίασε. Όταν ήρθε ο ‘Μεγάλος’ να πληρωθεί εισέπραξε το χρήμα μαζί με το ‘καντήλι του’ από τον αδερφό μου, πάντα με ευγενικό τρόπο το αδερφάκι μου, όχι σαν εμένα την ‘απολίτιστη’ που όταν ρίχνω καντήλια το κάνω χωρίς φόβο και με πολύ πάθος στη ψύχρα. Για μια στιγμή ο ‘Μεγάλος’ νόμισε ότι είμαστε εφοριακοί και θα μπορούσε να το πιστέψει κιόλας αν δεν υπήρχα εγώ δίπλα να χαχανίζω ασταμάτητα…

Δύστος
Καθώς πηγαίναμε όλο και πιο νότια το τοπίο είχε αρχίσει να αλλάζει. Η βλάστηση γινόταν πιο χαμηλή και στα γύρω βουνά και λόφους έκαναν την εμφάνισή τους πολλές ανεμογεννήτριες.

Λίγα λεπτά μετά την αναχώρηση μας από τους Αγίους Αποστόλους συναντήσαμε τον χαρακτηριστικό λόφο Καστρί (όλοι οι λόφοι στην Εύβοια Καστρί λέγονται;…), όπου δεσπόζει το επιβλητικό τείχος της αρχαίας πόλης Δύστου και γύρω από αυτόν εκτείνεται ο ομώνυμος αρχαιολογικός χώρος. Οι όχθες της λίμνης του Δύστου αποτέλεσαν από τους προϊστορικούς ακόμη χρόνους ιδανικός τόπος για την ίδρυση οικιστικών μονάδων. Κατά τον 4ο αι. π.Χ. ο οικισμός οχυρώθηκε με ισχυρό τείχος, ενώ η κορυφή του λόφου προστατεύθηκε και με δεύτερο οχυρωματικό περίβολο. Στα κλασσικά και στα ελληνιστικά χρόνια άκμασε και κατοικούνταν τουλάχιστον μέχρι και την Φραγκοκρατία, όπως μαρτυρούν τα ερείπια του ενετικού πύργου που ακόμα στέκει στην κορυφή του λόφου.

Η ιστορική λίμνη Δύστος βρίσκεται στο χείλος της επιβίωσης, καθώς αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα συστηματικής καταστροφής και έλλειψης προστασίας ενός από τους πιο σημαντικούς βιότοπους της χώρας μας. Αναφέρεται και ως λίμνη των Πτυχών ή Πτεχών, αλλά και ως λίμνη Δυστίων. Η έκταση της Δύστου αυξομειώνεται ανάλογα με τις βροχοπτώσεις. Το σχήμα της είναι νεφροειδές με κατεύθυνση από βορρά προς νότο.
Έχει πλέον αναγνωριστεί η σημασία της για την ορνιθοπανίδα και αποτελεί Ζώνη Ειδικής Προστασίας και βιότοπος Natura. Όμως, η σημερινή κατάσταση της λίμνης μόνο θλίψη προκαλεί με τους καλαμιώνες να οργιάζουν και τις συνεχιζόμενες υδροληψίες από τη βιομηχανία και τη γεωργία να απειλούν τη λίμνη με πλήρη αποξήρανση.

Παραλία Ζάρακες
Θέλαμε να κολυμπήσουμε σε μία ακόμα παραλία από τη μεριά του Αιγαίου και διαλέξαμε τη παραλία στο χωριό Ζάρακες. Στρίψαμε αριστερά και συνεχίσαμε μέχρι να συναντήσουμε τη παραλία του. Η παραλία προστατεύεται από έναν κυματοθραύστη που υπάρχει μπροστά της και δεν επιτρέπει στα μεγάλα κύματα να φτάσουν ως την ακτή.

Υπάρχει στα αριστερά της και μία ταβέρνα, από όπου πήρα αναψυκτικά για να πιούμε. Καθαρή, δροσερή, με πολύ λίγο κόσμο, ήταν ιδανική για να χωνέψουμε, να δροσιστούμε και να ξεκουραστούμε, καθώς μας περίμενε ανάβαση στην συνέχεια…

Δρακόσπιτα
Είχαν μείνει δυο σημεία ενδιαφέροντος να δούμε πριν φτάσουμε στη Κάρυστο, τα οποία ‘λειτουργούσαν’ επι 24ώρου βάσης. Το πρώτο ήταν τα Δρακόσπιτα των Στύρων και καλό θα ήταν βέβαια να μην μας έπιανε η νύχτα!...Συνεχίσαμε, λοιπόν, το δρόμο μας χωρίς να χασομερήσουμε πουθενά, περνώντας από το πιο στενό κομμάτι της Εύβοιας.

Φτάνοντας στα Στύρα μπερδευτήκαμε με τους δρόμους. Τελικά βγαίνοντας από το χωριό υπάρχει ταμπέλα που σε κατευθύνει. Στρίψαμε ανατολικά και αρχίσαμε να ανηφορίζουμε. Κάποια στιγμή ο δρόμος έγινε χωματόδρομος, αλλά βατός για ΙΧ, και παντού υπήρχαν ταμπέλες να σε κατευθύνουν. Στην συνέχεια συναντήσαμε βραχώδες έδαφος και μεγάλα χαντάκια στο δρόμο, οπότε αναγκαστήκαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να το κόψουμε με τα πόδια.

Σε ένα άνοιγμα ο δρόμος τελείωνε και ξεκινούσε ένα πεζοπορικό μονοπάτι που οδηγούσε ψηλά στο βουνό. Σχετικά εύκολο μονοπάτι και σε όλο το μήκος του ήταν σηματοδοτημένο! Μετά από λίγη ώρα άρχισε να διακρίνεται αυτό που αναζητούσαμε…

Στη νοτιοδυτική Εύβοια, κυρίως στην περιοχή των Στύρων, αλλά και στην κορυφή της Όχης, υψώνονται αινιγματικά μνημειώδη οικοδομήματα που η λαϊκή φαντασία τους έχει δώσει το όνομα Δρακόσπιτα! Εμείς θα βλέπαμε τα Δρακόσπιτα στο συγκρότημα Πάλλη-Λάκκα στα Στύρα.

Αποτελούν μία ομάδα εικοσιτριών λίθινων μνημειακών κατασκευών, τετράγωνης ή κυρίως ορθογώνιας κάτοψης που βρίσκονται σε απόκρημνη και εποπτική θέση. Καλύτερα σωζόμενα είναι το Δρακόσπιτο στην κορυφή του όρους Όχη και το συγκρότημα Πάλλη - Λάκκα στα Στύρα. Το χαρακτηριστικό τους είναι ο τρόπος στήριξης της στέγης με μεγάλες βαριές πλάκες σχιστόλιθου να συγκλίνουν σε στρώσεις από δύο αντικριστούς τοίχους. Η κάθε στρώση πλακών εξέχει λίγο περισσότερο από την αμέσως κατώτερη της, σχηματίζοντας έτσι θολωτή στέγη που μοιάζει με αναποδογυρισμένη βάρκα.

Έχουν διατυπωθεί πλήθος θεωριών για τη χρήση, το σκοπό, την κατασκευή και τη χρονολόγηση των Δρακόσπιτων. Ειδικά το Δρακόσπιτο της Όχης έχει θεωρηθεί αρχαίο ιερό αφιερωμένο στη λατρεία του Δία και της Ήρας, φυλάκιο, καταφύγιο λατόμων και κατοικία ρωμαϊκού στρατιωτικού αποσπάσματος που φρουρούσε τα λατομεία και έχει χρονολογηθεί από τον 6ο έως τον 2ο - 1ο αιώνα π.Χ. Επίσης, το Δρακόσπιτο της Όχης, όπως και το συγκρότημα Πάλλη - Λάκκα στα Στύρα έχουν θεωρηθεί αποθήκες και ιερά που κατασκευάστηκαν από Κάρες σκλάβους που εργάζονταν στα λατομεία του καρύστιου λίθου κατά την ύστερη ελληνιστική και πρώιμη ρωμαϊκή περίοδο.

Πλούσιο λαογραφικό στοιχείο για τα Δρακόσπιτα, αποτελούν οι τοπικοί θρύλοι για τους Δράκους που κατοικούσαν εκεί και αποτελούσαν φόβητρο για τους κατοίκους της περιοχής.

Ανεβήκαμε, κατεβήκαμε, μπήκαμε και βγήκαμε στα Δρακόσπιτα απολαμβάνοντας τα μεγαλιθικά μνημεία και τη θέα που υπάρχει από εκεί ψηλά! Αφού χορτάσαμε να βλέπουμε, πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το αυτοκίνητο ώστε να συνεχίσουμε για το επόμενο σημείο ενδιαφέροντος.

Μνημείο Ηλία Πετρόμπεη-Μαυρομιχάλη
Δυτικά των Στύρων και απέναντι από τα Δρακόσπιτα βρίσκεται το μνημείο του Ηλία -Πετρόμπεη-Μαυρομιχάλη, στον Κοκκινόμυλο των Στύρων. Σε πολύ λίγα λεπτά είχαμε φτάσει.

Ο Ηλίας Μαυρομιχάλης ήταν γόνος των Μαυρομιχαλαίων, επιφανούς οικογένειας της Μάνης, γιος του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ηγήθηκε της επανάστασης και απελευθέρωσης της Καλαμάτας. Το Γενάρη του 1822 πρωτοστάτησε στη μάχη των Στύρων της Καρυστίας, καθώς με προθυμία ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση για βοήθεια του ευβοϊκού Αγώνα, καταφτάνοντας στην Εύβοια μαζί με 600 Μανιάτες αγωνιστές. Όμως, σε μια συμπλοκή με τους Τούρκους στον Κοκκινόμυλο των Στύρων και αγνοώντας τις συμβουλές των ντόπιων για την περιοχή, περικυκλώθηκε με την ολιγάριθμη φρουρά του μέσα στον ανεμόμυλο και καθώς γρήγορα τους τελείωσαν τα πολεμοφόδια έμειναν να αγωνίζονται πλέον με τα σπαθιά. Τελικά έπεσαν στο πεδίο της τιμής, πολεμώντας ηρωικά.

Οι Ευβοείς τιμώντας την αγωνιστικότητα και αυτοθυσία του λαμπρού Μανιάτη πολέμαρχου Ηλία Μαυρομιχάλη, έστησαν μνημείο τιμής στο όνομά του, στον τόπο της θυσίας του.

Δεν υπήρχε ψυχή εκεί πάνω και είχε όμορφη θέα στη γύρω περιοχή! Δίπλα από το μνημείο βρίσκεται και μια εκκλησία. Κάτσαμε λίγη ώρα, περιδιαβαίνοντας τριγύρω και απολαμβάνοντας τη γαλήνη και την ομορφιά του τόπου.

Κάρυστος
Επόμενος και τελευταίος σταθμός μας σήμερα ήταν η Κάρυστος, στην οποία θα μέναμε 3 βράδια. Μέσω του χωριού των Στύρων βγήκαμε στην κεντρική οδική αρτηρία που συνδέει τα Στύρα με τη Κάρυστο και κατευθυνθήκαμε νότια. Απολαμβάναμε τη διαδρομή με θέα τη Μεγαλόνησο, σε ένα μεγάλο κομμάτι της, και σε λιγότερο από μία ώρα είχαμε φτάσει Κάρυστο.

Το κατάλυμα μας στη Κάρυστο το έκλεισα το προηγούμενο βράδυ, όταν ήμασταν στη Κύμη και πίναμε μπυρίτσα στο ‘Ρόδον’. Μείναμε στο Karystion Hotel με 47,92€/βραδιά με πρωινό. Το έκλεισα από το σάιτ του ίδιου του ξενοδοχείου.

Αφού βολευτήκαμε στο δωμάτιο και κάναμε μια ανασυγκρότηση, ντυθήκαμε και βγήκαμε για τη πρώτη αναγνωριστική βόλτα στη πόλη. Το Μπούρτζι ήταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο μας, οπότε αναπόφευκτα ήταν το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος που είδαμε στη Κάρυστο.

Ο κεντρικός παραλιακός δρόμος πεζοδρομείται το βράδυ και απείχε 500 μέτρα από το ξενοδοχείο μας. Μπροστά από αυτόν υπάρχουν τα πάντα, είτε για ποτό, είτε για φαγητό. Είχε αρκετό κόσμο και κίνηση!

Διαλέξαμε ένα από τα μαγαζιά, που λειτουργούν ως beach bar τη μέρα στην παραλία της Καρύστου, για να πιούμε τη μπύρα μας, καθώς είχε τραπέζια σε ταράτσα και φυσούσε ωραίο αεράκι. Δεν καθίσαμε πολύ γιατί δεν αντέξαμε τη μουσική που έπαιζε και στην οποία δεν είχαμε δώσει σημασία στην αρχή. Κάναμε άλλη μια βόλτα και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για ύπνο…

 

[Borealis]

Για πληροφορίες για τα κάστρα να χρησιμοποιείς αυτό είναι πολύ καλά ενημερωμένο
https://www.kastra.eu/castleen.php?kastro=oktoniaκαι από ότι φαίνεται η θεία είχε δίκαιο που σας είπε ότι δεν υπάρχει πλέον κάστρο στην Οκτωνιά

 

[Smaragda53]

τι ωραία εκδρομή! και πόσο όμορφο να είσαι με τον αδερφό σου και να είστε φιλαράκια!

 

[thanos75]

Για πληροφορίες για τα κάστρα να χρησιμοποιείς αυτό είναι πολύ καλά ενημερωμένο
https://www.kastra.eu/castleen.php?kastro=oktoniaκαι από ότι φαίνεται η θεία είχε δίκαιο που σας είπε ότι δεν υπάρχει πλέον κάστρο στην Οκτωνιά

Τι τέλειο site!!!

 

[fotast]

Παρά πολύ καλή εξιστόρηση(πληροφορίες,φωτογραφίες) του οδοιπορικού σου.Για έναν κοντινό(στην Αθήνα) προορισμό που είχε πολύ καιρό να γραφτεί κάτι.Μπράβο σου!

 

[GKCAPO]

Εεεε δεν μπορώ πλέον να αρκεστώ στα "like". Πρέπει και πάλι να δώσω συγχαρητήρια!
Λεπτομερής περιγραφή, ακόμη και για "παλιοπετρες" που μέσ την άγνοια μας προσπερνάμε και ταυτόχρονα ευχάριστη. Μας βοηθάς να δούμε την Πατρίδα με περισσότερη εκτίμηση, σεβασμό και θαυμασμό!
Σ ευχαριστούμε.