Σαν να σε πρόσμενα κυρά…Εύβοια! Οδοιπορικό, Ιούλιος 2020

[Smaragda53]

14 Ιουλίου 2020 – Ροβιές, Δρυμώνας, Λουτρά Αιδηψού

Το πρωί υπήρχε έντονη κινητικότητα στη Λίμνη. Η αγορά της ήταν ανοιχτή και ο κόσμος έκανε τις δουλειές του. Αλλά και εμείς κάναμε τη δική μας, ψάχνοντας για καφέ και πρωινό. Βρέθηκαν γρήγορα αυτά τα δύο και σε λίγη ώρα ήμασταν στον δρόμο για Ροβιές.

Ροβιές
Οι Ροβιές είναι ένα χωριό που συνδυάζει βουνό με θάλασσα. Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο ναός του Αγ.Δημητρίου και δίπλα από το ναό δεσπόζει ο μεσαιωνικός πύργος, ως μάρτυρας των αλλοτινών χρόνων…
View attachment 323441
Ο πύργος πρέπει να κτίστηκε στην αρχή της Φραγκοκρατίας. Αρχικά ήταν παρατηρητήριο για προστασία από τους πειρατές. Στη συνέχεια αξιοποιήθηκε από τους Ενετούς και μετέπειτα από τους Τούρκους. Η Εύβοια καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς το 1470 και οι Ροβιές έγιναν έδρα δήμου. Ο πύργος έγινε η κατοικία του Τούρκου τσιφλικά. Το 1832 οι Ροβιές πουλήθηκαν από τον Τούρκο ιδιοκτήτη στον Έλληνα τσιφλικά Απόστολο Δούμα.
View attachment 323442
Ο Δούμας επισκεύασε τον πύργο για να θυμίζει περισσότερο αρχοντικό του 19ου αιώνα και κατασκεύασε τις προεκτάσεις χαμηλότερα από τον κυρίως πύργο. Το 1930 ο τότε ιδιοκτήτης Αντώνης Παπαδόπουλος έκανε επίσης σημαντικές αλλαγές με τσιμεντένιες προσθήκες μετά από ένα σεισμό που κατέστρεψε μέρος του πύργου.
View attachment 323443

Όλες αυτές οι φροντίδες κατά τη μακραίωνη ιστορία του, διέσωσαν τον πύργο, αλλά αλλοίωσαν τη μορφή του σε βαθμό που ελάχιστη σχέση έχει με τον αρχικό φράγκικο πύργο.
View attachment 323444

Στην αυλή του πύργου υπάρχει ένα μνημείο αγνώστου προελεύσεως, πάνω στο οποίο υπάρχει χαραγμένη μία φράση, που ο καθένας μπορεί να τη συνεχίσει κατά το δοκούν. Οπότε...
View attachment 323445

Μονή Οσίου Δαυίδ του Γέροντα
Φεύγοντας από Ροβιές πήραμε το δρόμο που οδηγεί στους καταρράκτες του Δρυμώνα μέσω της Μονής του Οσίου Δαυίδ του Γέροντα. Ο δρόμος ορεινός, αλλά πολύ καλός. Σε λίγη ώρα ήμασταν έξω από τη μονή.
View attachment 323446
View attachment 323447
Στην είσοδο διαβάσαμε ότι πρέπει να εισέλθουμε με κατάλληλη ενδυμασία και έλεγε ποια είναι αυτή. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ότι οι άντρες έπρεπε να φοράνε μακρύ παντελόνι…Ο bro μόλις το διάβασε αποθαρρύνθηκε και δεν ήθελε να μπει. Εγώ πήγα στο αυτοκίνητο, φόρεσα μία μπλούζα που να καλύπτει καλύτερα το πάνω μέρος του θώρακά μου, έβαλα στην είσοδο και τη γνωστή ποδιά για να καλύψω τα πόδια, μη τυχόν και σκανδαλίσω τον κόσμο, και μπήκα.
View attachment 323448
Πολύ κοντά στο χωριό Δρυμώνας, στο όρος Ξηρόν βρίσκεται η Μονή του οσίου Δαυίδ του Γέροντα, αφιερωμένη στη μνήμη της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος. Το έτος της πρώτης οικοδόμησης της Μονής δεν είναι ακριβώς γνωστό. Το βέβαιο είναι ότι προϋπήρχε του 1500, αφού ο όσιος Δαυίδ (που έζησε γύρω στο 1550) δημιούργησε την Μονή πάνω στα ερείπια προϋπάρχοντος ναού. Λογικά ο προϋπάρχων αυτός ναός καταστράφηκε από τους Τούρκους μετά την κατάληψη της Εύβοιας το 1470. Το 1824 οι Τούρκοι καταστρέφουν με φωτιά και το νέο ναό για να εκδικηθούν τη συμμετοχή των μοναχών στον ξεσηκωμό του 1821. Η νέα ανοικοδόμηση έγινε το 1877.
View attachment 323449
View attachment 323450
View attachment 323451
View attachment 323452
Στο ναό του Μοναστηριού φυλάσσονται τα οστά του οσίου Δαυίδ του Γέροντος. Τις τελευταίες δεκαετίες η Μονή έγινε πανελλήνια γνωστή για τις Θείες ικανότητες ενός χαρισματικού μοναχού, που έζησε σ΄αυτή και που για πολλά χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του υπήρξε ο ηγούμενος της.
Πρόκειται για τον Γέροντα Ιάκωβο στον οποίο αποδίδονται πλήθος ενεργειών προς ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
View attachment 323453
View attachment 323454

Στην αρχή έβγαζα διστακτικά φωτογραφίες. Κάνοντας το γύρο του μοναστηριού, αντιλήφθηκα ότι δεν επιτρέπεται η φωτογράφηση των εσωτερικών χώρων μόνο, οπότε ξεθάρρεψα, καθώς το μοναστήρι είναι πολύ περιποιημένο και όμορφο αρχιτεκτονικά!
View attachment 323455
View attachment 323456
View attachment 323457
View attachment 323458
View attachment 323459
Μπήκα και σε κάποιους εσωτερικούς χώρους και στο παλιό ναό που φυλάσσονται τα λείψανα και μετά βγήκα. Έτσι όπως είχα σκάσει με τόσο ρουχισμό, καθώς δεν τα πάω και πολύ καλά με τη ζέστη, είχε έρθει η ώρα για μπλούμ!

Καταρράκτες Δρυμώνα
Συνεχίσαμε στον δρόμο που είχαμε πάρει για τη μονή και ανεβήκαμε ψηλότερα στο βουνό. Μετά από λίγα χλμ φτάσαμε στο προορισμό μας
View attachment 323460

Πήραμε πετσέτα, φορέσαμε σανδάλι πεζοπορίας και ξεκινήσαμε. Κατεβήκαμε τα σκαλιά, μέχρι τη παιδική χαρά που υπήρχε εκεί. Ξενέρωσα φοβερά με το σκουπιδαριό που είδα…Πόσο δύσκολο είναι να μην πετάξεις άλλα σκουπίδια σε ένα ήδη γεμάτο κάδο και να τα πάρεις μαζί σου ώστε να τα ρίξεις σε έναν άλλο άδειο κάδο;;;....πολύ μάλλον!...
View attachment 323461
View attachment 323462
View attachment 323463

Λίγο πιο πέρα υπήρχε ένα μονοπάτι που οδηγούσε σε ένα ‘μπαλκόνι’, με πέτρινο παγκάκι και υπέροχη θέα προς το βουνό!
View attachment 323464
View attachment 323465
View attachment 323466

Συνεχίσαμε στο μονοπάτι για να βρούμε τον καταρράκτη. Συναντήσαμε μια λιμνούλα την οποία προσπεράσαμε. Κατά μήκος όλου του μονοπατιού υπήρχαν σημάνσεις με τα είδη χλωρίδας που υπάρχουν στην περιοχή!
View attachment 323467
View attachment 323468
View attachment 323469
View attachment 323470
View attachment 323471

Μετά τη μονή και καθώς ανεβαίναμε πιο ψηλά στο βουνό η πτώση της θερμοκρασίας ήταν αισθητή. Ειδικά όταν περπατούσαμε στο μονοπάτι είχα ήδη ξεχάσει ότι διανύαμε μια κατά τ’ άλλα ζεστή μέρα! Σε λίγα μέτρα είχαμε φτάσει στο πολυπόθητο σημείο ενδιαφέροντος…
View attachment 323472
Ο καταρράκτης δεν είχε πολύ νερό, αλλά ήταν το τελευταίο που μας απασχολούσε. Η βάθρα που σχηματίζεται μπροστά του ήταν ονειρική και μας καλούσε για βουτιά, όπως όταν ήμασταν μικρά παιδιά και τρέχαμε το καλοκαίρι να βουτήξουμε στο ποτάμι, έτσι και τώρα ορμήσαμε στο δροσερό νερό σαν μην έχει περάσει ούτε μία μέρα…Δροσίστηκε το κορμί μου και ευφράνθηκε η ψυχή μου.-
View attachment 323473
Μετά το δροσερό μπάνιο μας, πήραμε το μονοπάτι, όχι γυρνώντας στη κατεύθυνση που είχαμε έρθει, αλλά συνεχίζοντας για να δούμε που θα μας βγάλει. Υπάρχουν σηματοδοτημένα μονοπάτια για πεζοπορίες στο βουνό και μετά από κάποια μέτρα συναντήσαμε και το κέντρο πληροφόρησης που μάλλον λειτουργεί και ως αναψυκτήριο ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, αλλά ήταν κλειστό.
View attachment 323474
View attachment 323475
View attachment 323476
View attachment 323477
View attachment 323478
Μετά από αυτό το σημείο, το μονοπάτι σε έβγαζε στο δρόμο, αλλά λίγο πιο ψηλά από το σημείο που είχαμε παρκάρει. Κατηφορίσαμε με τα πόδια ως το αυτοκίνητο για να συνεχίσουμε τη πορεία μας καθώς είχαμε λυσσάξει από τη πείνα!...

Ήλια
Το χωριό Ήλια το διαλέξαμε για στάση φαγητού. Είχα διαβάσει ότι η παραλία του είναι ιδανική και για χειμερινό μπάνιο καθώς τα νερά της είναι ζεστά…Δεν ξέρω τι εννοούν οι ποιητές, αλλά αυτό δεν με δελέαζε καθόλου εμένα για να μπω στη θάλασσα εκεί! Είχα διαβάσει και για γραφικότητα του χωριού, αλλά στα σημεία που κινηθήκαμε, κυρίως παραλιακά, δεν είδα καμία γραφικότητα, ούτε περνώντας το χωριό για να φτάσουμε στη παραλία. Απεναντίας μου φάνηκε κάργα τουριστικό. Μάλιστα εκεί είδαμε και τους περισσότερους ξένους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Είναι ιδανικό μέρος για αυτούς που αναζητούν να έχουν σε ακτίνα 100 μέτρων διαμονή, φαγητό και μπάνιο μαζί.
View attachment 323479
View attachment 323480

Διαλέξαμε να κάτσουμε στη ταβέρνα ‘Αγγελος’. Ήταν νόστιμα και σε λογικές τιμές. Για δύο πιάτα, μια σαλάτα και μια μεγάλη μπύρα πληρώσαμε 22,30€.
View attachment 323481

Λουτρά Αιδηψού
Τελευταία στάση για σήμερα ήταν η Αιδηψός. Θα μέναμε 2 βράδια στα Λουτρά Αιδηψού για να δούμε τη γύρω περιοχή. Είχαμε κλείσει δωμάτιο στο Anagnostou Apartments με 24,50€/βραδιά με πρωινό. Το πρωινό μας το έφερναν στο δωμάτιο και κατά την άφιξη μας, μας ρώτησαν τι θα θέλαμε να πιούμε το πρωί ή τι τρώμε γενικώς. Σε γενικές γραμμές μας τα έφεραν. Τις δύο αυτές μέρες δεν μπήκε κανένας στο δωμάτιο μας. Φρόντιζα να βάζω σημάδια για να το καταλάβω. Με τέτοια τιμή είχα μια αγωνία για το τι θα συναντήσω από θέμα καθαριότητας, αλλά το κατάλυμα ήταν αξιοπρεπέστατο σε όλα!

Ήταν νωρίς το απόγευμα και το δελφίνι ήθελε μπάνιο και στη θάλασσα, εγώ ήθελα να πιω καφέ, οπότε αλλάξαμε και ξεκινήσαμε να βρούμε παραλία. Κάτσαμε στη παραλία του Αγ. Νικολάου στην Αιδηψό. Δεν είχε πολύ κόσμο, οπότε εγώ στρώθηκα με το βιβλίο και το καφέ μου στο διάβασμα και το δελφίνι με τη μάσκα στη θάλασσα.
View attachment 323482

Το βράδυ βγήκαμε για αναγνωριστική βόλτα και ποτό. Είχε περισσότερο κόσμο απ’ ότι το απόγευμα, που νομίζαμε ότι δεν θα δούμε άνθρωπο…Περάσαμε από το ξενοδοχείο Αίγλη που στέκει σαν φάντασμα μπροστά στο κεντρικό παραλιακό δρόμο. Το Αίγλη χτίστηκε το 1931. Ήταν το πρώτο κτίριο στην Αιδηψό στο οποίο χρησιμοποιήθηκε μπετόν στο σκελετό. Πέτρα υπήρχε στην τοιχοποιία. Τα υλικά έρχονταν με καράβι από τη Χαλκίδα. Η κατασκευή του κράτησε ένα μόνο χρόνο, ρεκόρ για τα δεδομένα της εποχής. Πλήθος επωνύμων ανθρώπων της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών έχουν μείνει στο Αίγλη. Έχουν γυριστεί επίσης αρκετές ταινίες στους χώρους του ξενοδοχείου κατά το παρελθόν.
View attachment 323483
View attachment 323484
View attachment 323485

Κάτσαμε για ποτό σε ένα όμορφο μαγαζί με ωραία μουσική και χαζεύαμε τη περατζάδα μέχρι να χαλαρώσουμε τελείως και να πάμε για ύπνο.
View attachment 323486
View attachment 323487
View attachment 323488

σχεδόν ακριβώς την ίδια εκδρομή την είχα κάνει το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου 2004 (ήθελα να βρίσκομαι κοντά στην Αθήνα, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων). Ξετρελάθηκα με τη Λίμνη. Στη βάθρα δεν κάναμε μπάνιο, έκανε πολύ κρύο. Στην Αιδηψό θυμήθηκα τις διακοπές με γονείς, θείους και ξαδέρφια το καλοκαίρι του 1969. ΄Ηταν θεικά τότε! Ποδηλατάδες, σινεμά κάθε βράδυ, νεανικά φλερτάκια κλπ. Τότε στην Αίγλη πηγαίνανε οι κυρίες για τσάι σε τραπεζάκια με ροζ και γαλάζια τραπεζομάνδηλα και οι σερβιτόρες φορούσανε κι αυτές ανάλογα ροζ ή γαλάζιες ποδίτσες. Very english!

 

[katkats]

Πλήρης περιγραφή του οδοιπορικού σου + προσωπική ματιά + ωραίες φωτογραφίες => τι άλλο να ζητήσει κανείς?

 

[Smaragda53]

15 Ιουλίου 2020 – Λουτρά Αιδηψού & Λιχαδονήσια

Το πρωί το δελφίνι μου ανακοίνωσε ότι πονάει το πόδι του γιατί είχε πατήσει αχινό! Τώρα για το πώς και γιατί το ανέφερε την επόμενη μέρα και όχι την ώρα που τον πάτησε να μην το αναλύσω…Τον έστειλα να πάρει μία καρφίτσα από τη ρεσεψιόν μέχρι να ντυθώ και μετά από αρκετές μικρές ‘εγχειρήσεις’ που έκανα και πολλά ‘αχ και βαχ’ ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση χωρίς αγκάθια!
Η σημερινή μέρα είχε μπόλικη παραλία και θάλασσα. Την οδήγηση την ανέλαβα σήμερα όλη εγώ. Σκοπός μας ήταν να περάσουμε το πρωινό μας εως νωρίς το απόγευμα στα Λιχαδονήσια. Γυρνώντας λέγαμε να κάνουμε τουρ στη χερσόνησο και να περάσουμε από τα χωριά της.

Λιχαδονήσια
Ο αχινός μας καθυστέρησε το πρωί οπότε, χωρίς καμία στάση πήγαμε κατευθείαν Κάβο. Το καραβάκι ήταν έτοιμο για αναχώρηση. Το εισιτήριο είναι 7€/άτομο και κάνουν ένα μικρό τουρ στη περιοχή για να δεις ένα ναυάγιο που υπάρχει εκεί, φώκιες και γενικά τη περιοχή. Βγάλαμε τα εισιτήρια μας και επιβιβαστήκαμε για αναχώρηση. Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο, καθόμασταν άνετα και είχαμε και χώρο για φωτογραφίες.

Καθώς ξεμακραίναμε βλέπαμε τη μύτη της χερσονήσου, που είναι το δυτικότερο σημείο του νησιού.
View attachment 323490
View attachment 323491
Tα Λιχαδονήσια είναι αποτέλεσμα ηφαιστειακής ενέργειας. Αναδύθηκαν μετά από μεγάλο σεισμό πριν χιλιάδες χρόνια γεγονός που γίνεται αντιληπτό από τα μαύρα πετρώματα στις ακτές . Πριν γίνει το τεκτονικό καταβύθισμα του Μαλιακού, τα Λιχαδονήσια ήταν ενωμένα με την χερσόνησο της Λιχάδα. Τα μεγαλύτερα από τα νησάκια αυτά είναι η Στρογγυλή και η Μονολιά με την ομώνυμη παραλία, η Μικρή Στρογγυλή, το Στενό, η Βάγια και μερικά ακόμα μικρότερα που ονομάζονται Ποντικονήσια.
Η περιήγηση μας ξεκίνησε με τη νησίδα Μονολιά που είναι κατάφυτη από ελαιόδεντρα και όχι μόνο. Είδαμε το εκκλησάκι του Αϊ Γιώργη, στο οποίο γίνονται γάμοι και βαπτίσεις και δίπλα τα ερειπωμένα σπίτια των ψαράδων, καθώς το νησί τα παλαιότερα χρόνια κατοικούνταν. Σήμερα όμως είναι ακατοίκητο όπως και όλα τα υπόλοιπα, τα οποία αποτελούν προστατευμένοι οικολογικοί χώροι.
View attachment 323492
View attachment 323493
View attachment 323494
View attachment 323495
View attachment 323496
View attachment 323497
View attachment 323498
Το πιο ευχάριστο από όλα στη περιοχή είναι η παρουσία μιας χαριτωμένης οικογένειας από φώκιες Μονάχους-Μονάχους, οι οποίες εδώ και μερικά χρόνια έχουν επιλέξει τα Λιχαδονήσια ως μόνιμη κατοικία τους, προφανώς γιατί έχουν βρει τροφή και καθαρά νερά. Οι εμφανίσεις τους είναι συχνές μας είπαν και όντως τις είδαμε, όταν κάποια στιγμή σταμάτησε το σκάφος και περιμέναμε για λίγα λεπτά. Το όλο σκηνικό με πήγε ένα χρόνο πίσω, όταν ένα άλλο σκάφος σταματούσε για να κάνει ησυχία και να δούμε κάποια άλλα θηλαστικά…Ο συνδυασμός των αναμνήσεων με την τωρινή εμφάνιση των ζώων ήταν όμορφος!
View attachment 323499
View attachment 323500
View attachment 323501
Η περιήγηση συνεχίστηκε με το ναυάγιο στα δυτικά του νησιού, το οποίο γίνεται αντιληπτό χωρίς καταδυτικό εξοπλισμό, καθώς είναι προσαραγμένο μόλις στα 6 μέτρα. Έκανα προσπάθειες να καταλάβω τι βλέπω, καθώς αντιλαμβανόμουν ότι κάτι υπάρχει στο βυθό αλλά δεν μπορούσα να του δώσω σχήμα…Αργότερα στο ίντερνετ είδα ότι είναι καλύτερα εμφανές από ψηλά.
View attachment 323502
Στη Μονολιά, βρίσκεται η ομώνυμη οργανωμένη παραλία. Το καραβάκι μας άφησε σε ένα σημείο, μακριά από τους λουόμενους και περπατώντας πάνω στα ηφαιστειογενή πετρώματα φτάσαμε στη παραλία.
View attachment 323503
View attachment 323504
View attachment 323505
Υπάρχουν ομπρέλες με ξαπλώστρες, μπαρ που μπορείς να προμηθευτείς ροφήματα και φαγητό, πάγκοι και τραπέζια για φαγητό και ευτυχώς μουσική σε νορμάλ επίπεδα. Όταν φτάσαμε δεν υπήρχε ούτε μία ομπρέλα με ξαπλώστρες άδεια. Βρήκαμε έξτρα ξαπλώστρες και τις βάλαμε στον ίσκιο μιας μεγάλης ομπρέλας που είχε από κάτω ξύλινο πάγκο και κάτσαμε εκεί. Τελικά είχαμε καλύτερη δροσιά εκεί και καλύτερη απόσταση από τον κόσμο, καθώς η παραλία ήταν γεμάτη. Ήταν η μοναδική παραλία που συναντούσαμε τόσο κόσμο.
View attachment 323506
View attachment 323507
View attachment 323508
View attachment 323509
Πήγαμε να πάρουμε καφέ και αράξαμε. Όταν μπήκα στην παραλία διαπίστωσα ότι πρέπει να περπατήσω αρκετά μέτρα για να βρέξω το μαγιό και άλλα τόσα για να πω ότι δεν πατώ. Και φυσικά ήταν ζεστή η θάλασσα…με λίγα λόγια η παραλία στη Μονολιά είναι απο αυτές που δεν μου αρέσουν καθόλου! Είναι ιδανική για παιδιά και δεν επιτρέπεται να κολυμπάς έξω από τα όρια των σημαδούρων, καθώς υπάρχουν πολλά ρεύματα και είναι επικίνδυνα. Αλλά δεν ήταν ιδανική για μένα, που αρκέστηκα στο να βραχώ απλά και να βγω, χωρίς να δροσιστώ…Ξενέρα…
View attachment 323510
Μου είχαν πει ότι τα Λιχαδονήσια θεωρούνται η Τζαμάικα της Ελλάδας και είχα διαβάσει επίσης ότι τα αποκαλούν Μικρές Σεϋχέλες. Αν είναι έτσι η Καραϊβική ή οι Σεϋχέλες από θέμα θάλασσας δεν θέλω να πάω. Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν με είχε αγγίξει καμία παραλία…το μοναδικό μπάνιο που είχα ευχαριστηθεί ήταν στον Δρυμώνα!
Ούτε ένα δίωρο δεν κάτσαμε και αποφασίσαμε να φύγουμε. Πήγαμε στο σημείο που μας είχε αφήσει το καραβάκι και σε λίγη ώρα είχαμε επιστρέψει. Πριν φύγουμε θέλαμε να κάνουμε μία βόλτα μέχρι την δυτικότερη άκρη της χερσονήσου. Στην πορεία μας βλέπαμε τροχόσπιτα δίπλα στην ακτή, τα οποία φαίνονταν να είναι μόνιμα εγκατεστημένα και το όλο σκηνικό θύμιζε κάπινγκ, μόνο που υπήρχε σήμανση για το αντίθετο, την οποία όοοοολοι αγνοούσαν επιδεικτικά…
View attachment 323511
View attachment 323512
View attachment 323513
View attachment 323514
View attachment 323547

Άγιος Γεώργιος
Είχε μεσημεριάσει και είπαμε πρώτα να φάμε και μετά, ανάλογα με τις ορέξεις μας, θα κινούμασταν. Μπήκαμε στον Αγ. Γεωργίο προς εύρεση ταβέρνας. Διασχίσαμε όλο το χωριό, το οποίο δεν είχε σχεδόν καθόλου κινητικότητα.
View attachment 323515
View attachment 323516
View attachment 323517
View attachment 323518

Συναντήσαμε μόνο δυο ή τρεις ανοιχτές ταβέρνες, εκ των οποίων η μία είχε δυο τρία τραπέζια γεμάτα. Πάρκαρα και πήγαμε να κάτσουμε. Ήταν η ταβέρνα ‘Αύρα’, δίπλα στη θάλασσα, με ωραίο αεράκι. Πήραμε κοντοσούβλι, σαλάτα, συνοδευτικό και μπύρα. Πληρώσαμε 29,5€ και δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με το φαγητό, γιατί μου φάνηκε στεγνό.
View attachment 323519
View attachment 323520
View attachment 323521
View attachment 323522

Porto Pefko
Μετά το φαγητό γλαρώσαμε…θέλαμε και οι δύο μία παραλία για ξάπλα! Φεύγοντας από τον Αγ.Γεώργιο κατευθυνθήκαμε για Γρεγολίμανο αρχικά. Εκεί δεν είδαμε να κουνιέται τίποτα…η ακτή του φαινόταν έρημη και πιο κάτω το Club Med δεν είχε τίποτα, όσο μπορούσαμε να δούμε βέβαια. Δεν κάναμε καν τον κόπο να κατέβουμε. Συνεχίσαμε για Γιάλτρα. Μόλις φτάσαμε εκεί, θυμήθηκα ότι δεν πήγαμε στη Λιχάδα! Νωρίς το είχα θυμηθεί…και βαριόμουν να γυρίσω, οπότε συνεχίσαμε.

Σταματήσαμε στο Porto Pefko γιατί μας γέμισε το μάτι και γιατί δεν ήταν έρημο, είχε λίγο κόσμο. Είναι στην είσοδο της χερσονήσου. Ευτύχως τα beach bar στην Εύβοια έπαιζαν μουσική σε μία νορμαλ ένταση και μπορούσες να κοιμηθείς, να διαβάσεις και γενικώς να ηρεμήσεις. Πληρώσαμε 2€ για την ομπρέλα και τις ξαπλώστρες και ότι άλλο πήραμε να πιούμε.

Η παραλία εκεί ήταν αρκετά καλή, με χοντρή άμμο, και βάθαινε γρήγορα. Την ώρα που κολυμπούσα, πρόσεξα ότι από ένα σημείο και μετά ο βυθός ‘μαύριζε’ και μου έδινε την εντύπωση ότι έχει φύκια κάτω. Δεν είχα τα γυαλιά κολύμβησης μαζί μου, οπότε την απορία μου την έλυσε ο bro με τη μάσκα του. Έχει γκρεμό, μου λέει, από εκεί και πέρα και μου δείχνει το σημείο της θάλασσας που μαυρίζει και συνεχίζει να είναι μαύρο μέχρι πέρα μακριά… Του παίρνω τη μάσκα και βουτάω. Τι να δω…ο βυθός σταματούσε απότομα και μετά το χάος!!! Ήταν εκπληκτικό και συνάμα τρομακτικό…

Όταν γυρίσαμε το έψαξα λίγο. Εδώ αν δείτε τη φώτο φαίνεται από ψηλά πως βαθαίνει απότομα η παραλία στο Porto Pefko.

Λουτρά Αιδηψού
Γυρίσαμε νωρίς σήμερα στο δωμάτιο για ανασυγκρότηση, γιατί θέλαμε να κάνουμε βόλτα και στην Αιδηψό για να δούμε τη λουτρόπολη με το φως της μέρας.
View attachment 323523

Οι ιαματικές ιδιότητες των θερμών πηγών της Αιδηψού είναι γνωστές από την αρχαιότητα και σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ηρακλής, πριν από κάθε άθλο του, λουζόταν στις πηγές της πόλης για να προετοιμάσει το σώμα του.
View attachment 323524
Ξεκινήσαμε τη βόλτα μας πρώτα από το ξενοδοχείο ‘Ηράκλειον’. Χτισμένο το 1901, από την οικογένεια Μάλλιου, στην οποία ανήκει και το ‘Κόκκινο Σπίτι’ στη Χαλκίδα, είναι ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία της λουτρόπολης. Πολλές μεγάλες προσωπικότητες έχουν μείνει σε αυτό το ξενοδοχείο, όπως ο Κωστής Παλαμάς. Διάβασα ότι υπάρχει προοπτική ανακαίνισης και επαναλειτουργίας του, αλλά εγώ δεν είδα κανένα τέτοιο σημάδι…
View attachment 323525
View attachment 323526

Ακριβώς κάτω από το 'Ηράκλειον' υπάρχει ένα ακόμα ξενοδοχείο το ‘Στάδιον’. Μικρότερο σε μέγεθος και σχετικά λιτό σε διακόσμηση. Χτισμένο δίπλα στη βραχώδη ακτή, πάνω από τη θάλασσα, μαζί με το ‘Ηράκλειον’ μαρτυρούν την ύπαρξη αλλοτινών χρόνων…
View attachment 323527
View attachment 323528

Συνεχίζοντας τη βόλτα μας περάσαμε και από το ‘Κασταλία’. Τη δεκαετία του ’20 ανεγέρθη το ξενοδοχείο αυτό, το οποίο αργότερα λειτούργησε ως Κέντρο Λουτροθεραπείας Αναπήρων Πολέμου. Το κτίριο αυτό σήμερα είναι παραδομένο ολοκληρωτικά στη φθορά του χρόνου και το ‘κουφάρι’ του αποτελεί θλιβερό θέαμα…
View attachment 323529

Πήραμε το δρόμο προς τη παραλία. Δίπλα από τα σημερινά δημόσια λουτρά υπάρχει άλλο ένα ερείπιο, που κάποτε στέγαζε το Δημοτικό Κέντρο Λουτροθεραπείας της Αιδηψού.
View attachment 323530
Παρά τα έντονα σημάδια εγκατάλειψης το κτίριο διατηρεί ακόμα και σήμερα τη παλιά γοητεία του. Στο πανέμορφο αυτό κτίριο χρησιμοποιούνταν τα ιαματικά νερά μιας αρχαίας φυσικής πηγής, που της δόθηκε το όνομα ‘Πηγή της βασιλίσσης Όλγας’. Μπροστά από την είσοδο του υπάρχουν τα απομεινάρια ενός συντριβανιού, ένας αυλόγυρος απεριποίητος και σε αυτόν ‘πεταμένα’ αρχαιολογικά ευρήματα που κάποιοι θεωρούν ότι έτσι θα καλύψουν την ασχήμια της εγκατάλειψης…
View attachment 323531
View attachment 323532
View attachment 323533

Κατηφορίσαμε κι άλλο προς τη παραλία και πιο συγκεκριμένα προς το ‘Αι θέρμαι του Σύλλα’ ή όπως είναι γνωστό σε όλους σήμερα ‘Thermae Sylla Spa & Wellness Hotel’.
View attachment 323534
Το Σύλλα είναι ένα από τα παλαιότερα ξενοδοχεία της Αιδηψού. Ανεγέρθη το 1898 με την ονομασία ‘Αι θέρμαι του Σύλλα’, το οποίο όνομα προέρχεται από τον ρωμαίο στρατηγό Σύλλα, που είχε έρθει εδώ για να θεραπεύσει τη ποδάγρα του και πιθανόν θεραπεύτηκε καθώς έχτισε θέρμες στη πόλη ως ένδειξη ευγνωμοσύνης. Μετά από 120 χρόνια παραμένει σε λειτουργία και μάλιστα ως 5αστερο πολυτελέστατο ξενοδοχείο και ένα από τα καλύτερα εξειδικευμένα κέντρα λουτροθεραπείας στην Ελλάδα.
View attachment 323535
View attachment 323536
View attachment 323537
View attachment 323538
Μετά από όλη αυτή την ερήμωση και εγκατάλειψη το Σύλλα φάνταζε παλάτι στα μάτια μου. Όλη αυτή η πολυτέλεια δεν βοηθούσε καθόλου όμως ώστε να διώξει την απογοήτευση που μου δημιούργησε η εγκατάλειψη που υπάρχει σε πολλά ιστορικά και μη κτίρια της λουτρόπολης. Δεν ήξερα τι να περιμένω στη Αιδηψό λόγω κορονοϊού και όντως ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο, όπως το Σύλλα, ήταν επτασφράγιστο, σίγουρα όμως δεν περίμενα να συναντήσω τόση εγκατάλειψη και αδιαφορία για μία από τις σημαντικότερες λουτροπόλεις της Ελλάδας…
View attachment 323539

Συνεχίσαμε παραλιακά τη βόλτα μας. Βλέπαμε τα νεοκλασικά κτίρια και τον λιγοστό κόσμο που είχε αρχίσει να βγαίνει για τη βόλτα του, καθώς η ζέστη είχε πέσει και το σούρουπο είχε την τιμητική του.
View attachment 323540
View attachment 323541
View attachment 323542
View attachment 323543
View attachment 323544
View attachment 323545
View attachment 323546

Η Αιδηψός μου άφησε μια γλυκόπικρη ανάμνηση…

Το σπίτι που μέναμε το 1969 ήταν η έκτη φωτογραφία σου από το τέλος. Τότε λεγόταν Φαίδρα, αν θυμάμαι καλά και το είχε μια οικογένεια φίλων

 

[Sassenach77]

Στην Αιδηψό θυμήθηκα τις διακοπές με γονείς, θείους και ξαδέρφια το καλοκαίρι του 1969. ΄Ηταν θεικά τότε! Ποδηλατάδες, σινεμά κάθε βράδυ, νεανικά φλερτάκια κλπ. Τότε στην Αίγλη πηγαίνανε οι κυρίες για τσάι σε τραπεζάκια με ροζ και γαλάζια τραπεζομάνδηλα και οι σερβιτόρες φορούσανε κι αυτές ανάλογα ροζ ή γαλάζιες ποδίτσες. Very english!

Τι όμορφη εικόνα περιγράφεις!!!!

Πλήρης περιγραφή του οδοιπορικού σου + προσωπική ματιά + ωραίες φωτογραφίες => τι άλλο να ζητήσει κανείς?

Εσύ οτι ζήτησες το πήρες! δηλαδή την ιστορία

Αυτήν την ιστορία την απολαμβάνω 'διαφορετικά', να πω την αλήθεια, γιατί γράφω για την Ελλάδα! Και χαίρομαι που το κάνω! Ωραία ιδέα είχες!

 

[Sassenach77]

Το σπίτι που μέναμε το 1969 ήταν η έκτη φωτογραφία σου από το τέλος. Τότε λεγόταν Φαίδρα, αν θυμάμαι καλά και το είχε μια οικογένεια φίλων

Αυτό με τα κόκκινα πατζούρια;;; Πολύ μου άρεσε αυτό το σπίτι!!!
Με έχεις 'λιώσει'....

 

[paefstra]

Σε καθιστώ υπέυθυνη για το ότι από το πρωί μουρμουρίζω το τραγούδι.
Το βάζω εδώ για να κολλήσει και σε άλλους, τέτοια είμαι
Έτσι επίσης θα βλεπω τις ειδοποιήσεις για τη συνέχεια της ιστορίας.

 

[Sassenach77]

Σε καθιστώ υπέυθυνη για το ότι από το πρωί μουρμουρίζω το τραγούδι.

Ομολογώ πως φταίω σαν αλλοπαρμένη που 'μαι....

 

[Sassenach77]

16 Ιουλίου 2020 – Ωρεοί, Ιστιαία, Ελληνικά, Αγία Άννα, Αχλάδι

Ωρεοί
Το πρώτο σημείο ενδιαφέροντος για σήμερα ήταν οι Ωρεοί. Πρόκειται για μία μικρή πόλη, η ιστορία της οποίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της γειτονικής Ιστιαίας. Λόγω της στρατηγικής θέσης του λιμανιού της, γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη την εποχή των επιγόνων του Μ.Αλεξάνδρου.

Οι Ρωμαίοι, στην προσπάθεια τους να αποσπάσουν την Εύβοια από τους Μακεδόνες, συμμάχησαν με τον Άτταλο της Περγάμου. Μετά την νίκη τους κατά των Μακεδόνων η πόλη έπεσε στα χέρια του Άτταλου, ο οποίος αφαίρεσε από τη πόλη τα ομορφότερα γλυπτά της και τα μετέφερε ως λάφυρα στη Πέργαμο. Πολλά από τα γλυπτά αυτά εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο της Περγάμου στο Βερολίνο.

Την πλούσια ιστορία της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, μαρτυρεί η παρουσία ενός γλυπτού που δείχνει έναν επιβλητικό ταύρο τη στιγμή που είναι έτοιμος να επιτεθεί! Το μαρμάρινο αυτό γλυπτό ζυγίζει 6 τόνους, ανήκει στην Ελληνιστική περίοδο και πιθανολογείται ότι ήταν ανάθημα σε κάποιο ιερό της περιοχής.

Αυτό το πανέμορφο γλυπτό βρισκόταν στο κέντρο της παραλιακής οδού της μικρής πόλης των Ωρεών, μέσα σε μία άθλια προθήκη και γύρω του υπήρχε ένα γιαπί, στο οποίο έβλεπες και άλλα αρχαιολογικά ευρήματα. Κάποια από αυτά βρίσκονταν σε σειρά δίπλα από το σημείο και άλλα ήταν απλά αφημένα στη μέση του χάους. Πάνω στη προθήκη υπήρχαν κάποιες φωτογραφίες για το πώς ήταν πριν το γλυπτό. Το έδειχνε στο ίδιο σημείο τελείως γυμνό πάνω στη βάση του και τελείως εκτεθειμένο. Οι φωτογραφίες αυτές ήταν σαν να μου έλεγαν ότι πρέπει να είμαι ευχαριστημένη που το έχουν βάλει πρόχειρα σε μία άθλια προθήκη!

Έκανα και μία μικρή βόλτα τριγύρω πριν φύγουμε. Δίπλα από το γλυπτό υπήρχε η κεντρική εκκλησία και η παραλία λίγα μέτρα πιο πέρα φαινόταν όμορφη για μπάνιο!

Ιστιαία
Επόμενη μας στάση η Ιστιαία. Το όνομα της το έχει πάρει, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, από τη νύμφη Ιστιαία που ήταν αδερφή του Ωρεού. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι πήρε το όνομα της από τη λέξη ιστίο, καθώς στην περιοχή υπήρχε μεγάλη παραγωγή καταρτιών για πλοία.

Μπήκαμε για να πάρουμε καφέ και να ρίξουμε μια ματιά. Μου φάνηκε τελείως αδιάφορη πόλη…Πάρκαρα κοντά στη κεντρική πλατεία και μέχρι να πάρει ο αδερφός μου τους καφέδες έκανα μία μικρή βόλτα.

Ελληνικά
Φεύγοντας από την Ιστιαία περάσαμε το Πευκί χωρίς να μπούμε καθόλου και μετά το Αρτεμήσιο. Κατά μήκος της ακτής έπνεαν άνεμοι και είχε κύμα, οπότε δεν σταματήσαμε πουθενά για μπάνιο.

Είχα σημειωμένες τις παραλίες των Ελληνικών και στα Βασιλικά. Πρίν πάμε παραλιακά, επισκεφτήκαμε πρώτα το χωριό των Ελληνικών. Ο δρόμος για το χωριό είναι ορεινός και χωματόδρομος. Φτάνοντας στο χωριό κάναμε μια μικρή βόλτα.

Δεν είχε κάτι ιδιαίτερο το ίδιο το χωριό, αλλά η παραλία των Ελληνικών είναι πολύ όμορφη!

Είχε μεσημεριάσει όμως και είχαμε πεινάσει. Στη γύρω περιοχή έχει πολλά ενοικιαζόμενα δωμάτια και ταβέρνες. Την σημερινή διαμονή μας δεν την είχαμε κλείσει. Κάτσαμε πρώτα για φαγητό στο "Μαϊστράλι". Πάρα πολύ καλό μαγειρευτό φαγητό και πολύ ωραία θέα προς τη παραλία. Πληρώσαμε 21,4€ για δύο πιάτα, σαλάτα, μία μπύρα, αλοιφή και ψημένο τυρί. Καθώς τρώγαμε αποφασίσαμε να μην μείνουμε εδώ, αλλά να έρθουμε την άλλη μέρα για μπάνιο, καθώς βλέπαμε ότι μπορούσαμε να κολυμπήσουμε ως το νησάκι απέναντι και κάτι τέτοια μας αρέσουν.

Ξεκινήσαμε για τη παραλία Αγίας Άννας, όπου και σκοπεύαμε να μείνουμε. Λοξοδρομήσαμε για λίγο προς το χωριό Κερασιά. Είχα σημειωμένο το μουσείο απολιθωμάτων που έχει και πήγαμε να δούμε τα ωράρια λειτουργίας. Εκείνη τη στιγμή ήταν κλειστό και φύγαμε κατευθείαν γιατί είχαμε δρόμο μπροστά μας και έπρεπε να βρούμε και κατάλυμα.

Αγία Άννα
Φτάνοντας στη παραλία της Αγίας Άννας περιμέναμε να βρούμε περισσότερη κινητικότητα. Είναι ένα από τα πιο τουριστικά μέρη της Εύβοιας, αλλά η κίνηση ήταν λιγοστή. Κατευθυνθήκαμε πρώτα στο κάμπινγκ που υπάρχει εκεί. Ρωτήσαμε για κατασκήνωση με σκηνή, καθώς είχαμε πάρει και τη σκηνή μαζί μας για παν ενδεχόμενο, αλλά και για ενοικίαση δωματίου/τροχόσπιτου κτλ. Για την σκηνή μας έβγαινε ένα 40άρι περίπου τα δύο άτομα τη βραδιά και για διαμονή είχαν μείνει μόνο οι σουίτες (4άστερο κάμπινγκ γαρ) που ξεκινούσαν από 180 φεύγα ευρώπουλα…Τους ευχαριστήσαμε και φύγαμε!

Γυρίσαμε πάλι στο συνοικισμό και κοιτούσαμε αρχικά για ότι βρεθεί μπροστά μας. Παράλληλα είχαμε ανοίξει ίντερνετ και εφαρμογές και ψάχναμε και έτσι. Υπήρχαν και εκεί αρκετά ενοικιαζόμενα δωμάτια κλειστά. Σε κάποια άλλα που σταματήσαμε επιτόπου μας είπαν ότι δεν έχουν δωμάτιο, ενώ σε ένα από αυτά έβλεπα κενά δωμάτια. Σε ένα άλλο που είχα δει στο booking μας είπε μια κυρία στο τηλέφωνο οτι έχουν μόνο ένα 4κλινο με 85€/βραδιά χωρίς πρωινό, ενώ στο booking έβλεπα ότι έχουν δίκλινο με 60€/βραδιά χωρίς πρωινό. Όταν το ανέφερα δήλωσε άγνοια…και μου είπε οτι είχαν μόνο το 4κλινο αν θέλαμε… Ε δεν θέλαμε, κυρίως γιατί ήθελε να τα αρπάξει, αλλά και γιατί ήταν πολλά χρήματα για ένα κατάλυμα που ήταν αρκετά μακριά από τη παραλία και χωρίς πρωινό.

Αχλάδι
Τελικά βρήκαμε δωμάτιο στο χωριό Αχλάδι, που βρίσκεται δίπλα από τη Παραλία της Αγίας Άννας, στο Achladi Beach με 45€/βραδιά χωρίς πρωινό. Ήταν πολύ ωραίο δωμάτιο, είχαμε θέα στο βουνό, καθαρότατο και πολύ εξυπηρετικοί όλοι τους! Μείναμε εκεί δύο ξεκούραστα βράδια. Τηλεφωνικά μας είπαν ότι θέλουν κάποια ώρα για να ετοιμάσουν το δωμάτιο, οπότε πήγαμε για μπάνιο στη παραλία Αχλάδι. Δροσερή, ωραία παραλία, που βαθαίνει νορμάλ! Κάτσαμε ένα δίωρο και μετά πήγαμε στο κατάλυμα.

Την βραδιά την βγάλαμε στο μπαλκόνι του δωματίου χαζεύοντας στο ίντερνετ και πίνοντας μπύρες από το μπαρ της πισίνας που υπήρχε στο κατάλυμα.

 

[Borealis]

Πανέμορφα εγκαταλειμμένα κτήρια, κάστρα, πύργοι, αρχαία που αγνοούσα (ταύρος) ήρθε και ο Άσιμος και κόλλησε, τι άλλο να ζητήσει κανείς? εύγε Σάσσεναχ (που έπρεπε να ξενυχτάω με το Outlander για να μάθω τι σημαίνει!)

 

[Sassenach77]

(που έπρεπε να ξενυχτάω με το Outlander για να μάθω τι σημαίνει!)

Αυτά παθαίνει κανείς όταν πλάθει θεϊκούς κεφτέδες

ΥΓ. Εδώ έχω γράψει τι σημαίνει το nickname μου

 

[Sassenach77]

17 Ιουλίου 2020 – Κερασιά, Παραλία Ελληνικών, Παπάδες, ‘κρυφό’ Σαρακήνικο

Το πρωί πριν ξεκινήσουμε για τη παραλία των Ελληνικών, κατεβήκαμε στη παραλία της Αγίας Άννας για να πάρουμε καφέ και πρωινό από κάποιο φούρνο.

Κερασιά
Πρώτη στάση για σήμερα ήταν στο χωριό Κερασιά. Είναι ένα ορεινό χωριό, γνωστό για το απολιθωμένο δάσος, το οποίο προέρχεται από το ίδιο γεωλογικό φαινόμενο που δημιούργησε και το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου. Στο χωριό υπάρχει και μουσείο απολιθωμάτων και αυτό πηγαίναμε να δούμε.

Το μουσείο βρίσκεται κοντά στη κεντρική πλατεία του χωριού, αλλά ήταν κλειστό, παρόλο που έπρεπε να είναι ανοιχτό, σύμφωνα με το ωράριο που αναγράφονταν έξω από αυτό! Δίπλα από τις αναγραφόμενες ώρες, είχε και ένα τηλέφωνο. Όταν κάλεσα το σήκωσε μια κυρία, η οποία μας πληροφόρησε ότι δεν είχε αυτή πλέον τα κλειδιά του μουσείου. Σε ερώτηση μου ποιος έχει τα κλειδιά, μου απάντησε ότι τα έχει ο πρόεδρος του χωριού. Και που μπορούμε να βρούμε τον πρόεδρο;…Μας είπε ότι είναι πυροσβέστης και μάλλον θα έχει υπηρεσία τώρα…

Σε όλη τη διαδρομή μέχρι τη παραλία των Ελληνικών γελούσαμε με το συμβάν αυτό και κάναμε σενάρια για το πώς έφυγαν τα κλειδιά του μουσείου από τα χέρια της κυρίας και πήγαν στα χέρια του προέδρου-πυροσβέστη που έχει υπηρεσία όταν το μουσείο πρέπει να είναι ανοιχτό…

Παραλία Αγ.Νικολάου Ελληνικών
Όταν φτάσαμε στη παραλία είχε κόσμο, αλλά ευτυχώς δεν ήμασταν ο ένας πάνω στον άλλον. Στήσαμε τη προίκα μας, έβαλα γυαλιά κολύμβησης και βούρ για το νησάκι! Η παραλία έχει σήμανση έως και το νησάκι, οπότε δεν υπήρχαν ρεύματα και επιτρεπόταν το κολύμπι ως εκεί. Η διαδρομή ήταν ωραία και γυμνάστηκα κιόλας.

Όταν έφτασα, διαπίστωσα ότι η εκκλησία είναι κλειστή. Έκανα βόλτα στο νησάκι, ξεκουράστηκα και μετά πήρα το δρόμο του γυρισμού.

Στη παραλία μείναμε μέχρι να πεινάσουμε και μετά κινήσαμε πάλι για το ‘Μαϊστράλι’ όπου φάγαμε το μαγειρευτό φαγάκι μας (είχε μπόλικη ποικιλία σε μαγειρευτά), ήπιαμε τη μπύρα μας και απολαύσαμε την όμορφη θέα. Εκεί κλείσαμε και το επόμενο κατάλυμα μας, στη Κύμη, για τα επόμενα 3 βράδια.

Δασικό χωριό στη θέση ‘Παπάδες-Κρύα Βρύση’
Στην επιστροφή μας κάναμε μία στάση στη θέση Παπάδες για να δούμε το Δασικό Χωριό. Είχαμε δει σχετική σήμανση πάνω στο κεντρικό δρόμο. Όταν φτάσαμε διαπιστώσαμε ότι ήταν κλειστά, δυστυχώς…

‘Κρυφή’ παραλία Σαρακήνικο
Όταν φτάσαμε στην παραλία Αγίας Άννας ήταν νωρίς το απόγευμα. Η παραλία της Αγίας Άννας είναι μία τεράστια παραλία σε μήκος, οργανωμένη σε πολλά σημεία της και μια παραλία από αυτές που δεν μου αρέσουν καθόλου, γιατί έχουν πολύ κόσμο και βαβούρα.

Βέβαια δεν είχε τόσο πολύ κόσμο όταν πήγαμε. Φαντάζομαι ότι υπο ‘νορμάλ’ συνθήκες έχει πολύ περισσότερο κόσμο. Παρόλα αυτά προτιμήσαμε να δοκιμάσουμε τη τύχη μας σε μία πιο μικρή παραλία, το λεγόμενο ‘κρυφό’ Σαρακήνικο. Αριστερά από τη παραλία της Αγίας Άννας υπάρχει ένα μονοπάτι που οδηγεί σε έναν μικρό κολπίσκο.

Μετά από λίγα λεπτά περπάτημα, φτάσαμε στη παραλία. Υπήρχε μία σκηνή, ευτυχώς λίγο μακριά από τη παραλία, με έναν τύπο που δεν σταμάτησε να πίνει μπύρες, ακόμα και όταν φύγαμε. Ευτυχώς ήταν ήσυχος. Είναι μία μικρή άγρια παραλία με όμορφο τοπίο και ησυχία! Θα ήθελα πάρα πολύ να είμαι ολομόναχη εκεί…ήταν όλα τα λεφτά.-

Μείναμε όλο το απόγευμα εκεί, μέχρι αργά το σούρουπο. Δεν μου φεύγονταν…

***
Πριν γυρίσουμε στο δωμάτιο περάσαμε από ένα μινι μάρκετ για να πάρουμε κάποια πράγματα που χρειαζόμασταν. Το βράδυ πάλι μείναμε στο δωμάτιο με μπύρες και μουσικούλα.

 

[Sassenach77]

18 Ιουλίου 2020 – Διαδρομή: Στροφυλιά-Μαντούδι-Προκόπι-Πήλι-Σαρακήνικο-Λιμνιώνας-Πετάλη-Αγία Ειρήνη-Κούτουρλα-Κύμη

Στροφυλιά εως Σαρακήνικο
Η σημερινή μέρα ήταν μέρα αναχώρησης για το επόμενο σημείο διαμονής μας, μέσω μίας διαδρομής λίγο πιο έξω από τα συνηθισμένα…Είχε έρθει η ώρα για να σκονιστεί ο Κίτσος! Ξεκινήσαμε περνώντας τη Στροφυλιά, μετά το Μαντούδι και στο Προκόπι στρίψαμε προς Πήλι. Εκεί ο δρόμος στένεψε, άρχισε να χαλάει και να γίνεται ορεινός.

Η διαδρομή μέχρι τη Βλαχία ήταν πολύ όμορφη! Από τη μία μεριά το βουνό και από την άλλη η θάλασσα σε ένα στενό δρόμο, στον οποίο δεν συναντήσαμε σχεδόν καθόλου κίνηση. Κάναμε στάσεις για φωτογραφίες, όπου βρίσκαμε ιδανικό άνοιγμα στο δρόμο.

Ένα από αυτά τα ανοίγματα ήταν μία βρύση, στην οποία σταματήσαμε για να γεμίσουμε τα μπουκάλια μας με νερό, να δροσιστούμε και να ξεσκονίσουμε λίγο το αυτοκίνητο. Ευκαιρία και για βόλτα τριγύρω.

Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο χωριό Σαρακήνικο. Είχα διαβάσει για τη παραλία του και είχα επιλέξει να κάνουμε μπάνιο εδώ πριν φάμε. Στο χωριό συναντήσαμε μόνο κατσικούλες και έναν άνθρωπο (ευτυχώς) που τον ρωτήσαμε αν μπορούμε να κατέβουμε με το ΙΧ στη παραλία. Χαμογέλασε και μας είπε ΟΧΙ! Το πιάσαμε το ‘υπονοούμενο’ και πήραμε πετσέτα στον ώμο και ξεκινήσαμε.

Όντως, εκεί κάτω δεν κατεβαίνεις με απλό ΙΧ. Θέλει τετρακίνηση! Βέβαια θέλει τετρακίνηση και με τα πόδια, γιατί όσο κατεβαίναμε εγώ σκεφτόμουν πως θα ανεβαίναμε…ήταν και μεσημέρι! Μόλις φτάσαμε στη παραλία, ξέχασα κατευθείαν το πώς θα ανέβαινα. Είπα να αφήσω για αργότερα τις σκοτούρες αυτές και να απολαύσω το μπάνιο μου σε μία πάρα πολύ ωραία παραλία!!!

Η παραλία αυτή έχει μαύρο βότσαλο και χοντρή άμμο. Βαθαίνει σταδιακά και τα βράχια που βρίσκονται περιμετρικά της δίνουν μια γοητεία και την κάνουν μοναδική, όπως και ότι δεν είχε κόσμο. Κάναμε μπάνιο με την ησυχία μας! Αφήσαμε τα πράγματα δίπλα από ένα μικρό, εικονοστάσι να το πω; εκκλησάκι να το πω;…και μπήκαμε για βουτιά. Λίγη ώρα μετά πλησίασε μια βάρκα και τότε προσέξαμε ότι υπήρχε ένα σπίτι πάνω ψηλά στα βράχια, από το οποίο εμφανίστηκε μια κυρία που υποδέχτηκε τον κύριο που ήταν μέσα στη βάρκα παίρνοντας τη ψαριά της ημέρας, και άλλα δύο άτομα που τον βοήθησαν να την βγάλει έξω από το νερό. Χάζευα όλη αυτή τη διαδικασία σαν μαγνητισμένη, καθώς δεν είναι κάτι που βλέπω καθημερινά και μου ασκούσε γοητεία όλο αυτό!

Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής για να συνεχίσουμε το δρόμο μας. Είχε έρθει και η ώρα για να φάμε. Αυτό σημαίνει ότι ήταν μεσημέρι και ο ήλιος έκαιγε…και εγώ έπρεπε να ανέβω τη κατηφόρα που είχα κατέβει…μέσα στη ζέστη! Σε λίγα λεπτά είχα ξεχάσει πόσο ωραία ήταν η παραλία που μόλις είχα κάνει μπάνιο και είχα αρχίσει την γκρίνια! Μέχρι να ανέβουμε πάνω στο χωριό απλά δεν σταμάτησα να γκρινιάζω από τη δυσφορία που μου προκαλούσε η ζέστη. Εγώ στα νορμάλ μου δεν αντέχω τη ζέστη, πόσο μάλλον να ανεβαίνω ντάλα μεσημέρι μεγάλες ανηφόρες…το χειρότερο μου!

Σαρακήνικο έως Λιμνιώνα
Συνεχίσαμε το δρόμο μας με επόμενο στόχο τη παραλία Λιμνιώνα. Μετά το Σαρακήνικο ο δρόμος έγινε χωματόδρομος. Είχα διαβάσει για το ΄πέρασμα του Λύκου’ και ότι χρειάζεται 4χ4 αυτοκίνητο. Εμείς την κάναμε όλη τη διαδρομή με τον Κίτσο κανονικά. Απλά ο δρόμος είναι στενός επι το πλείστον.

Μετά τους Μύλους έως και το Λιμνιώνα ο δρόμος είναι ασφαλτοστρωμένος και έτσι μπορέσαμε να συνεχίσουμε πιο γρήγορα, γιατί ειδικά εγώ είχα λιμοκτονήσει…

Στον Λιμνιώνα κάτσαμε για φαγητό στη ταβέρνα ‘Μανταλένας’. Για δύο πιάτα κρεατικών, μία σαλάτα, ένα συνοδευτικό και μία μπύρα πληρώσαμε 28,30€ και ήταν νόστιμα.

Η παραλία στο Λιμνιώνα βρίσκεται σε έναν μεγάλο κολπίσκο, έχει μέτρια σκούρη άμμο και φαινόταν βαθιά αν κρίνω από το πώς έμπαιναν οι λουόμενοι, καθώς εμείς δεν κάναμε μπάνιο στον Λιμνιώνα γιατί είχα κακό σκοπό…

Στο βάθος της παραλίας υπήρχαν πολλές σκηνές και μπροστά από το σημείο αυτό υπήρχε σήμανση απαγόρευσης για κάμπινγκ. Αλλά ποιος νοιάζεται;…Στην Ελλάδα είμαστε και μπορούμε να κάνουμε ότι θέλουμε. Αυτό που δεν μπόρεσα να καταλάβω είναι γιατί βάζουν σήμανση απαγόρευσης, όταν σε σχετικά σάιτ για το νησί ‘διαφημίζουν’ το ελεύθερο κάμπινγκ;…anyway

Παραλία Πετάλη
Ο κακός σκοπός που είχα ήταν η παραλία Πετάλη! Για να πας έχει χωματόδρομο, αλλά είναι καλός. Άνετα πάει ένα συμβατικό ΙΧ και σε κάποια σημεία προς το τέλος έχει στρωμένο τσιμέντο. Ήταν Σάββατο και είχε αρκετό κόσμο. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι η Εύβοια είναι για την Αθήνα ότι και η Χαλκιδική για τη Θεσσαλονίκη…γιατί σαν την Εύβοια δεν έχει! Την επόμενη μέρα το εμπεδώσαμε καλύτερα όταν βλέπαμε στο αντίθετο ρεύμα από εμάς (ευτυχώς) το κομβόι των αυτοκινήτων που επέστρεφαν στο κλεινόν άστυ!

Η παραλία Πετάλη είναι θεϊκή! Βρίσκεται σε μετρίου μεγέθους κολπίσκο, έχει μαύρη παχιά άμμο ανακατεμένη με βότσαλο σκούρο, είναι βαθιά, είναι κρύα (!) και σου δίνει την αίσθηση ότι κάνεις μπάνιο σε πισίνα με υπέροχα μπλέ σκούρα νερά! Αν προσπεράσω τις σκηνές που έβλεπα στημένες εδώ και εκεί στη παραλία και κάποια ίχνη σκουπιδιών που αναπόφευκτα δημιουργούνται λόγω των κατασκηνωτών, θα της έβαζα 10 με τόνο! Απόλαυση ήταν το μπάνιο εκεί.-

Παραλία Πετάλη έως Γλυφάδα
Μετά από ένα δίωρο άραγμα στη παραλία, συνεχίσαμε το δρόμο μας προς Κύμη. Θέλαμε να μείνουμε κι άλλο αλλά θα μας έπιανε το βράδυ μετά και οι δρόμοι εκεί δεν είναι και οι καλύτεροι για να οδηγείς βράδυ. Συνεχίσαμε στο χωματόδρομο που βρίσκεται στην πλαγιά του βουνού μέχρι το χωριό Γλυφάδα έχοντας μπροστά μας τη Δίρφυ να ξεπροβάλει σε κάθε στροφή σε μια υπέροχη ορεινή διαδρομή!

Γλυφάδα έως Κύμη μέσω Κούτουρλα
Όταν φτάσαμε στη Γλυφάδα σταματήσαμε για να ρωτήσουμε πως θα πάμε πιο γρήγορα Κύμη. Εκεί βρήκαμε έναν που μας είπε να τον ακολουθήσουμε και όταν ερχόταν η ώρα θα μας έλεγε που να στρίψουμε. Οπότε μπροστά αυτός, πίσω εμείς και πηγαίναμε. Περάσαμε από Αγ.Ειρήνη, μετά από Λαμάρη και κοντά στη Παναγία μας είπε να πάμε δεξιά και αυτός συνέχισε ευθεία.

Στην ουσία μας πήγε μέσω Κούτουρλα (κάτι ονόματα που δίνουν σε χωριά..), όπου ο δρόμος είναι υπο κατασκευή, χωματόδρομος και φάγαμε τη σκόνη της ζωής μας! Ο Κίτσος από μαύρος έγινε άσπρος, ενώ εμείς δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε παράθυρο και είχαμε τη προσοχή μας στο δρόμο γιατί είχε λακκούβες και τα συναφή…Όταν γίνει αυτός ο δρόμος θα εξοικονομούνται κανα 20αριά χλμ έτσι για πλάκα. Μέχρι τότε όμως, ποοοοολύ σκόνη…

Κάποια στιγμή συναντήσαμε τη Ε.Ο. Αρτάκης-Κύμης και γλιτώσαμε τη σκόνη. Όχι όμως και τις λακκούβες, τα σαμαράκια, τις τυχόν πέτρες απο κατολισθήσεις και όλων των λογιών τις ανωμαλίες που μπορεί να έχει ένας δρόμος…

Κύμη
Κατά τις 20:00 μπήκαμε στη Κύμη. Περάσαμε το χωριό και συνεχίσαμε για παραλία Κύμης, καθώς εκεί είχαμε κλείσει δωμάτιο. Μείναμε για 3 βράδια στο Corali Hotel με 46,60€/βραδιά και πρωινό. Σε αυτό το κατάλυμα έκανα χρήση των πρόσφατων 10€ που είχα στο πορτοφόλι της booking.

Αφήσαμε τα πράγματα στο δωμάτιο, σενιαριστήκαμε και για πρώτο βράδυ είπαμε να βγούμε πάνω στο χωριό. Πήραμε το αυτοκίνητο και ανεβήκαμε όλες αυτές τις στροφές που χωρίζουν το χωριό από τη παραλία. Παρκάραμε και κάναμε πρώτα μία βόλτα γύρω από τη πλατεία και την κεντρική εκκλησία.

Αποφασίσαμε να κάτσουμε σε ένα τραπέζι από τα πολλά που υπήρχαν μπροστά στο προαύλιο της εκκλησίας και αντιστοιχούσαν σε διάφορα μαγαζιά. Εμείς διαλέξαμε ένα που να μην είναι πολύ κοντά σε κόσμο, αν και αυτό ήταν λίγο δύσκολο, γιατί είχε πολύ κόσμο. Θέλαμε να ‘τσιμπολογήσουμε’ και να πιούμε μπύρα. Το μαγαζί ήταν το Μεζε λα φαμ, το οποίο μου φάνηκε λίγο τσιμπημένο στις τιμές. Για μία σαλάτα, τυρί, δύο μπύρες, δύο μεζέδες και μία αλοιφή πληρώσαμε 29,50€. Εδώ ήπια πρώτη φορά τη μπύρα Septem που είναι Ευβοϊκή μπύρα. Τις επόμενες μέρες ήπια και παραλλαγές της. Πίσω στην ετικέτα της αναγράφει και την έννοια της ονομασίας της.

Και μετά νάνι…