Radical_Creative
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 37
- Επόμενο Ταξίδι
- Ρουμανία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ιαπωνία
Οι καλοκαιρινές μας διακοπές φέτος, η αλήθεια είναι, ότι ήταν σύντομες και περιεκτικές. Αφού λοιπόν δεν καταφέραμε να επεκτείνουμε τη διαμονή μας στην Τήνο, σκεφτόμασταν που να πάμε για μερικές ακόμα ημέρες που να είναι κοντά και σχετικά οικονομικά. Το Αγκίστρι έπεσε σαν πρόταση και μιας κι εγώ δεν είχα ξαναπάει κλείσαμε γρήγορα ακτοπλοϊκά και βρήκαμε σχετικά εύκολα δωμάτιο, αν σκεφτεί κανείς ότι ήταν δεκαπενταύγουστος και τελευταία στιγμή.
Φτάσαμε στην Αθήνα Πέμπτη βράδυ και Παρασκευή πρωί-πρωί ξαναπήραμε τις βαλίτσες μας και κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι του Πειραιά, όπου πλεύσαμε με το πρώτο καράβι προς το μικρό αυτό νησί του Αιγαίου. Στις 10:00 πατήσαμε το πόδι μας στο νησί και λίγο αργότερα βρισκόμασταν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια Ανεμώνη, ακριβώς απέναντι από το γνωστό ξενοδοχείο και ταβέρνα Αλκιόνη, όπου μαζεύεται όλος ο εναλλακτικός κόσμος του νησιού.
Το δωμάτιο ήταν απλό και καθαρό με λιτή και μινιμαλιστή, μπορώ να πω, διακόσμηση, ντυμένο στα λευκά, ενώ το high light του ήταν το χτιστό, διπλό, κρεβάτι στην άκρη του τοίχου και ο ανεμιστήρας οροφής που συνόδευε το air-condition, δίνοντας μια πιο retro νότα. Για 40 ευρώ τη βραδιά ήταν ότι έπρεπε.
Αφήσαμε λοιπόν τις χειραποσκευές στο δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Χαλικιάδας που ήταν μόλις 5 λεπτά μακριά από το δωμάτιό μας.
Διασχίσαμε τα πετρώδη, στενά μονοπάτια, περάσαμε μέσα από ένα οικισμό ελεύθερου camping, με διάσπαρτες σκηνές, αιώρες, καρεκλάκια και λιγοστά σκουπίδια και φτάσαμε στην άκρη του βράχου με τη συναρπαστική θέα.
Ο ήλιος κολάκευε απίστευτα την απότομη, ορεινή πλαγιά που κατέληγε σε μία βοτσαλένια παραλία με διαυγή, κρυστάλλινα, νερά, η οποία ήταν δυστυχώς γεμάτη με σκηνές, οι οποίες καταλάμβαναν τη μεγαλύτερη έκτασή της αφήνοντας περιορισμένο χώρο για τους επισκέπτες της.
Αφού έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες της υπέροχης θέας, το μάτι μου άρχισε να ψάχνει τον τρόπο με τον οποίο θα κατεβαίναμε στο όμορφο αυτό τοπίο. Δυστυχώς, έπρεπε να κατεβούμε την πολύ απότομη πλαγιά. Πήραμε βαθιά ανάσα και αρχίσαμε το κατέβασμα. Να σας πω εδώ ότι είμαι πολύ περήφανη που το κατάφερα και μάλιστα 2 φορές και με σαγιονάρες! Μην κάνετε κανά αστείο και πάτε στο Αγκίστρι μόνο με παντόφλα. Χρειάζεται σίγουρα αθλητικά, ή αυτά τα χίπικα πέδιλα με τα αυτοκόλλητα. Κάτι ξέρουν οι τουρίστες που τους κοροϊδεύουμε!
Τελικά, η ορειβασία άξιζε τον κόπο. Απλώσαμε τις πετσέτες μας κοντά στο βράχο και βουτήξαμε. Εγώ είχα εφοδιαστεί και με παπουτσάκια θαλάσσης, γιατί φοβάμαι μην πατήσω τίποτα περίεργο, όπως δολώματα ή σκουλίκια της θάλασσας. Τα νερά ήταν ζεστά και πραγματικά πεντακάθαρα, όπως παντού στο νησί. Βλέπαμε τον πάτο της θάλασσας, που ήταν γεμάτος αχινούς και ευχαριστηθήκαμε μπάνιο.
Η Χαλικιάδα δεν είναι φυσικά οργανωμένη και δεν είναι καθόλου σκιερή κατά τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες. Καλύτερα να πάτε εκεί απογευματάκι μετά τις 5:00 για να χαλαρώσετε χωρίς να σας ψήνει ο ήλιος.
Η ώρα πέρασε κι εμείς πεινάσαμε. Έτσι, αναρριχηθήκαμε ξανά στον απότομο βράχο και βρεθήκαμε στην ταβέρνα Αλκιόνη.
(Για περισσότερες φωτογραφίες βρείτε με στο instagram @artemis.stiga)
Φτάσαμε στην Αθήνα Πέμπτη βράδυ και Παρασκευή πρωί-πρωί ξαναπήραμε τις βαλίτσες μας και κατευθυνθήκαμε προς το λιμάνι του Πειραιά, όπου πλεύσαμε με το πρώτο καράβι προς το μικρό αυτό νησί του Αιγαίου. Στις 10:00 πατήσαμε το πόδι μας στο νησί και λίγο αργότερα βρισκόμασταν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια Ανεμώνη, ακριβώς απέναντι από το γνωστό ξενοδοχείο και ταβέρνα Αλκιόνη, όπου μαζεύεται όλος ο εναλλακτικός κόσμος του νησιού.
Το δωμάτιο ήταν απλό και καθαρό με λιτή και μινιμαλιστή, μπορώ να πω, διακόσμηση, ντυμένο στα λευκά, ενώ το high light του ήταν το χτιστό, διπλό, κρεβάτι στην άκρη του τοίχου και ο ανεμιστήρας οροφής που συνόδευε το air-condition, δίνοντας μια πιο retro νότα. Για 40 ευρώ τη βραδιά ήταν ότι έπρεπε.
Αφήσαμε λοιπόν τις χειραποσκευές στο δωμάτιο και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Χαλικιάδας που ήταν μόλις 5 λεπτά μακριά από το δωμάτιό μας.
Διασχίσαμε τα πετρώδη, στενά μονοπάτια, περάσαμε μέσα από ένα οικισμό ελεύθερου camping, με διάσπαρτες σκηνές, αιώρες, καρεκλάκια και λιγοστά σκουπίδια και φτάσαμε στην άκρη του βράχου με τη συναρπαστική θέα.
Ο ήλιος κολάκευε απίστευτα την απότομη, ορεινή πλαγιά που κατέληγε σε μία βοτσαλένια παραλία με διαυγή, κρυστάλλινα, νερά, η οποία ήταν δυστυχώς γεμάτη με σκηνές, οι οποίες καταλάμβαναν τη μεγαλύτερη έκτασή της αφήνοντας περιορισμένο χώρο για τους επισκέπτες της.
Αφού έβγαλα μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες της υπέροχης θέας, το μάτι μου άρχισε να ψάχνει τον τρόπο με τον οποίο θα κατεβαίναμε στο όμορφο αυτό τοπίο. Δυστυχώς, έπρεπε να κατεβούμε την πολύ απότομη πλαγιά. Πήραμε βαθιά ανάσα και αρχίσαμε το κατέβασμα. Να σας πω εδώ ότι είμαι πολύ περήφανη που το κατάφερα και μάλιστα 2 φορές και με σαγιονάρες! Μην κάνετε κανά αστείο και πάτε στο Αγκίστρι μόνο με παντόφλα. Χρειάζεται σίγουρα αθλητικά, ή αυτά τα χίπικα πέδιλα με τα αυτοκόλλητα. Κάτι ξέρουν οι τουρίστες που τους κοροϊδεύουμε!
Τελικά, η ορειβασία άξιζε τον κόπο. Απλώσαμε τις πετσέτες μας κοντά στο βράχο και βουτήξαμε. Εγώ είχα εφοδιαστεί και με παπουτσάκια θαλάσσης, γιατί φοβάμαι μην πατήσω τίποτα περίεργο, όπως δολώματα ή σκουλίκια της θάλασσας. Τα νερά ήταν ζεστά και πραγματικά πεντακάθαρα, όπως παντού στο νησί. Βλέπαμε τον πάτο της θάλασσας, που ήταν γεμάτος αχινούς και ευχαριστηθήκαμε μπάνιο.
Η Χαλικιάδα δεν είναι φυσικά οργανωμένη και δεν είναι καθόλου σκιερή κατά τις πρωινές και μεσημεριανές ώρες. Καλύτερα να πάτε εκεί απογευματάκι μετά τις 5:00 για να χαλαρώσετε χωρίς να σας ψήνει ο ήλιος.
Η ώρα πέρασε κι εμείς πεινάσαμε. Έτσι, αναρριχηθήκαμε ξανά στον απότομο βράχο και βρεθήκαμε στην ταβέρνα Αλκιόνη.
(Για περισσότερες φωτογραφίες βρείτε με στο instagram @artemis.stiga)
Last edited:
