djeleni
Member
- Μηνύματα
- 162
- Likes
- 234
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ισλανδία
Ο λόγος που αποφάσισα να επισκεφθώ τη Σίφνο είναι πως είχα ακούσει πολύ καλά λόγια για το νησί σε ό,τι αφορά τη γραφικότητα, την παράδοση και τα τοπία της. Γενικά δεν ενθουσιάζομαι εύκολα, λογικό εφόσον έχω επισκευφθεί νησιά όπως η Σαντορίνη, η Ζάκυνθος, η Νίσυρος κι η Μύκονος. Ήμουν λίγο επιφυλακτική, λοιπόν, σχετικά με το πόσο θα με εντυπωσίαζε η Σίφνος.
Θα αρχίσω την αφήγησή μου αναφέροντας πως πρόκειται για ένα νησί που ξεδιπλώνει σιγά σιγά τη μαγεία του, αρκεί να υπάρχει θέληση να την ανακαλύψει κανείς. Θα έλεγα ότι προσφέρεται για ανθρώπους που δεν λαμβάνουν υπόψη μόνο την πρώτη εντύπωση.
Φθάνοντας στο λιμάνι, τις Καμάρες, ο επισκέπτης μαγεύεται από τον όμορφο, πράσινο (ως προς το χρώμα της θάλασσας) κόλπο, πάνω από τον οποίο στέκονται δυο ορεινοί όγκοι δεξιά και αριστερά, και τα πολύχρωμα κυκλαδίτικα σπίτια. Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα της ομορφιάς του νησιού.
Ένας δρόμος με πολλές στροφές που διασχίζει τις πλαγιές των βουνών φανερώνει το ανάγλυφο του νησιού του Απόλλωνα και οδηγεί στη χώρα, την Απολλωνία.
Σπίτια κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής αρχίζουν να "ξεπηδούν" στο τοπίο, που απλώνονται σε τρεις λόφους. Το κέντρο της Απολλωνίας ονομάζεται Σταυρί.
Ξεκινώντας την περιπλάνηση στον οικισμό παρατηρεί κανείς τα κάτασπρα σπίτια με τα πολύχρωμα παράθυρα, μπαλκόνια και τις πόρτες τους, διάφορα λουλούδια είτε στις αυλές είτε στους τοίχους τους, διακοσμητικούς φλάρους στις στέγες ή στις μάντρες, πλακόστρωτα σοκάκια και γραφικές εκκλησίες. Από το κέντρο της Απολλωνίας ξεκινούν δυο μεγάλα σε έκταση πλακόστρωτα δρομάκια. Το ένα έχει προορισμό το άνω Πετάλι και τον Αρτεμώνα και το άλλο την Καταβατή.
Το σοκάκι που οδηγεί στην Καταβατή λέγεται "στενό". Στην αρχή του είναι συγκεντρωμένη σχεδόν όλη η νυχτερινή (και όχι μόνο) ζωή της χώρας. Υπάρχουν μπαράκια, καφετέριες, παραδοσιακά καφενεία, ζαχαροπλαστεία, ταβέρνες, εστιατόρια, μαγαζιά με κοσμήματα και ρούχα. Όλα έχουν παραδοσιακό - κυκλαδίτικο στυλ και διακοσμούνται κυρίως από βουκαμβίλιες διαφόρων χρωμάτων. Ανάμεσά τους υπάρχουν δυο εκκλησίες με μπλε τρούλο που "δένουν" αρμονικά μαζί τους.
Το σοκάκι με κατεύθυνση τον Αρτεμώνα είναι πιο ήσυχο. Κι εδώ η γραφικότητα αποζημιώνει ακόμα και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Πλακότρωτα σοκάκια οδηγούν προς κάθε κατεύθυνση, λουλουδιασμένες αυλές σε προκαλούν να τις φωτογραφήσεις.
Ακολουθώντας το δρόμο που οδηγεί στους ανεμόμυλους νιώθεις ότι αρχίζει να σε πειράζει η ζέστη, αλλά το δροσερό αεράκι που φυσάει που και που σε ανακουφίζει, σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις τον ανηφορικό δρόμο. Φτάνοντας στον πρώτο ανεμόμυλο, αντικρίζεις το απέραντο μπλε της θάλασσας που απλώνεται μπροστά σου, τον οικισμό του Κάστρου μακριά και από την άλλη μεριά την Απολλωνία να ξεδιπλώνεται στους λόφους.
Το υπέροχο τοπίο σε συνδυασμό με το δροσερό αεράκι σε κάνει να ξεχνάς τις όποιες έγνοιες. Στέκεσαι εκεί και απλώς απολαμβάνεις το δώρο της φύσης... Δε σε προβληματίζει ο μακρύς δρόμος προς το Σταυρί, γιατί είναι κυρίως κατηφορικός και γιατί ποτέ δε βαριέσαι να βλέπεις όλη αυτή τη γραφικότητα...
Αναζητώντας τις υπόλοιπες ομορφιές του νησιού κατευθύνεται κανείς προς τον οικισμό του Κάστρου. Πρόκειται για ένα χωριό στην κορυφή ενός ξερού λόφου, χτισμένο ανά επίπεδα μέσα στα τείχη ενός κάστρου. Ο λόφος αυτός, μπαλκόνι στο Αιγαίο, "δέρνεται" από τα κύματα της βαθιάς μπλε θάλασσας κ ενώνεται μέσω ενός πλακόστρωτου μονοπατιού με ένα μικρότερο βράχο, επίσης περιβαλλόμενο από τη θάλασσα, στον οποίο στέκεται το μικρό εκκλησάκι των επτά μαρτύρων.
Η γραφικότητα του οικισμού σε πλανεύει. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή, τότε που το μικρό και το λιτό ήταν τελειότητα ή απλά μακριά από την απληστία του ανθρώπου. Σου αρκεί η αρμονία των χρωμάτων των μικρών σπιτιών και η θέα προς το εκκλησάκι των επτά μαρτύρων και το Αιγαίο.
Και η μαγεία δε σταματά εδώ. Φτάνοντας στο παραθαλάσσιο χωριό Φάρος, διασχίζεις το δρομάκι προς την παραλία Γλυφό. Αυτό που αντικρίζεις είναι μια ανάμειξη πράσινου και μπλε χρώματος στη θάλασσα.
Από εκεί ξεκινά το μονοπάτι προς την Παναγία Χρυσοπηγή. Το μονοπάτι είναι πλακόστρωτο και βρίσκεται στην άκρη του λόφου, δίπλα από τη θάλασσα. Μαγεύεσαι από την ομορφιά της θάλασσας, το δροσερό αεράκι που σε "χτυπά" σου δίνει δύναμη να συνεχίσεις και στο βάθος ξεπροβάλλει το μοναστήρι της Χρυσοπηγής. Πλησιάζοντας το μοναστήρι αποκαλύπτεται η παραλία Αποκοφτό με τα πράσινα κρυστάλλινα νερά της.
Συνεχίζοντας το δρόμο, βλέπεις το μοναστήρι πάνω σε έναν μικρό βράχο, που καλύπτεται από τη θάλασσα και ενώνεται με τη στεριά με μια στενή λωρίδα ξηράς. Δεξιά και αριστερά του τα βράχια έχουν ομαλή κλίση προς τη θάλασσα και σε προκαλούν να κάνεις μια βουτιά ή και να ξαπλώσεις πάνω τους απολαμβάνοντας τον ήλιο και τα κύματα που τα "χτυπούν".
Σειρά έχει η πανέμορφη παραλία Βαθύ. Αν την παρατηρήσει κανείς από ψηλά, βλέπει ένα ζωηρό πράσινο χρώμα που σιγά σιγά "σβήνει" και τη θέση του παίρνει το βαθύ μπλε. Απίστευτη ομορφιά... Είναι από τα πράγματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε φωτογραφίες, που μόνο το ανθρώπινο μάτι δύναται να αντιληφθεί το μέγεθος της ομορφιάς τους.
Περίπου το ίδιο θέαμα αντικρίζει κανείς όταν κοιτάζει από ψηλά την παραλία του Πλατύ Γιαλού. Μία παραλία μεγάλης έκτασης με πράσινα νερά εκτείνεται από τη μια μεριά του κόλπου ως την άλλη. Εκεί υπάρχουν μαγαζιά με κεραμεικά, παραθαλάσσια μπαράκια και ταβέρνες.
Συνοψίζοντας, θεωρώ πως η Σίφνος είναι ένα νησί που πρέπει να επισκεφθεί κανείς κάποια στιγμή στη ζωή του. Συνδυάζει τα πάντα, γραφικότητα, διασκέδαση, παράδοση, ωραίες παραλίες. Μα κυρίως χαράζει στη μνήμη σου την αρχοντιά της που είναι ανέγγιχτη από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, σου ασκεί μια γοητεία που σε κάνει να θες να την επισκεφθείς ξανά...
Θα αρχίσω την αφήγησή μου αναφέροντας πως πρόκειται για ένα νησί που ξεδιπλώνει σιγά σιγά τη μαγεία του, αρκεί να υπάρχει θέληση να την ανακαλύψει κανείς. Θα έλεγα ότι προσφέρεται για ανθρώπους που δεν λαμβάνουν υπόψη μόνο την πρώτη εντύπωση.
Φθάνοντας στο λιμάνι, τις Καμάρες, ο επισκέπτης μαγεύεται από τον όμορφο, πράσινο (ως προς το χρώμα της θάλασσας) κόλπο, πάνω από τον οποίο στέκονται δυο ορεινοί όγκοι δεξιά και αριστερά, και τα πολύχρωμα κυκλαδίτικα σπίτια. Αυτό είναι μόνο ένα δείγμα της ομορφιάς του νησιού.
Σπίτια κυκλαδίτικης αρχιτεκτονικής αρχίζουν να "ξεπηδούν" στο τοπίο, που απλώνονται σε τρεις λόφους. Το κέντρο της Απολλωνίας ονομάζεται Σταυρί.
Ξεκινώντας την περιπλάνηση στον οικισμό παρατηρεί κανείς τα κάτασπρα σπίτια με τα πολύχρωμα παράθυρα, μπαλκόνια και τις πόρτες τους, διάφορα λουλούδια είτε στις αυλές είτε στους τοίχους τους, διακοσμητικούς φλάρους στις στέγες ή στις μάντρες, πλακόστρωτα σοκάκια και γραφικές εκκλησίες. Από το κέντρο της Απολλωνίας ξεκινούν δυο μεγάλα σε έκταση πλακόστρωτα δρομάκια. Το ένα έχει προορισμό το άνω Πετάλι και τον Αρτεμώνα και το άλλο την Καταβατή.
Το σοκάκι που οδηγεί στην Καταβατή λέγεται "στενό". Στην αρχή του είναι συγκεντρωμένη σχεδόν όλη η νυχτερινή (και όχι μόνο) ζωή της χώρας. Υπάρχουν μπαράκια, καφετέριες, παραδοσιακά καφενεία, ζαχαροπλαστεία, ταβέρνες, εστιατόρια, μαγαζιά με κοσμήματα και ρούχα. Όλα έχουν παραδοσιακό - κυκλαδίτικο στυλ και διακοσμούνται κυρίως από βουκαμβίλιες διαφόρων χρωμάτων. Ανάμεσά τους υπάρχουν δυο εκκλησίες με μπλε τρούλο που "δένουν" αρμονικά μαζί τους.
Το σοκάκι με κατεύθυνση τον Αρτεμώνα είναι πιο ήσυχο. Κι εδώ η γραφικότητα αποζημιώνει ακόμα και τον πιο απαιτητικό ταξιδιώτη. Πλακότρωτα σοκάκια οδηγούν προς κάθε κατεύθυνση, λουλουδιασμένες αυλές σε προκαλούν να τις φωτογραφήσεις.
Αναζητώντας τις υπόλοιπες ομορφιές του νησιού κατευθύνεται κανείς προς τον οικισμό του Κάστρου. Πρόκειται για ένα χωριό στην κορυφή ενός ξερού λόφου, χτισμένο ανά επίπεδα μέσα στα τείχη ενός κάστρου. Ο λόφος αυτός, μπαλκόνι στο Αιγαίο, "δέρνεται" από τα κύματα της βαθιάς μπλε θάλασσας κ ενώνεται μέσω ενός πλακόστρωτου μονοπατιού με ένα μικρότερο βράχο, επίσης περιβαλλόμενο από τη θάλασσα, στον οποίο στέκεται το μικρό εκκλησάκι των επτά μαρτύρων.
Η γραφικότητα του οικισμού σε πλανεύει. Νομίζεις πως βρίσκεσαι σε μια άλλη εποχή, τότε που το μικρό και το λιτό ήταν τελειότητα ή απλά μακριά από την απληστία του ανθρώπου. Σου αρκεί η αρμονία των χρωμάτων των μικρών σπιτιών και η θέα προς το εκκλησάκι των επτά μαρτύρων και το Αιγαίο.
Και η μαγεία δε σταματά εδώ. Φτάνοντας στο παραθαλάσσιο χωριό Φάρος, διασχίζεις το δρομάκι προς την παραλία Γλυφό. Αυτό που αντικρίζεις είναι μια ανάμειξη πράσινου και μπλε χρώματος στη θάλασσα.
Σειρά έχει η πανέμορφη παραλία Βαθύ. Αν την παρατηρήσει κανείς από ψηλά, βλέπει ένα ζωηρό πράσινο χρώμα που σιγά σιγά "σβήνει" και τη θέση του παίρνει το βαθύ μπλε. Απίστευτη ομορφιά... Είναι από τα πράγματα που δεν μπορούν να αποτυπωθούν σε φωτογραφίες, που μόνο το ανθρώπινο μάτι δύναται να αντιληφθεί το μέγεθος της ομορφιάς τους.
Περίπου το ίδιο θέαμα αντικρίζει κανείς όταν κοιτάζει από ψηλά την παραλία του Πλατύ Γιαλού. Μία παραλία μεγάλης έκτασης με πράσινα νερά εκτείνεται από τη μια μεριά του κόλπου ως την άλλη. Εκεί υπάρχουν μαγαζιά με κεραμεικά, παραθαλάσσια μπαράκια και ταβέρνες.
Συνοψίζοντας, θεωρώ πως η Σίφνος είναι ένα νησί που πρέπει να επισκεφθεί κανείς κάποια στιγμή στη ζωή του. Συνδυάζει τα πάντα, γραφικότητα, διασκέδαση, παράδοση, ωραίες παραλίες. Μα κυρίως χαράζει στη μνήμη σου την αρχοντιά της που είναι ανέγγιχτη από τον σύγχρονο τρόπο ζωής, σου ασκεί μια γοητεία που σε κάνει να θες να την επισκεφθείς ξανά...
