Το έβλεπα τις προάλλες, μπορεί να μην γράφει μεν sold out απέξω, αν πας ν' αγοράσεις όμως δεν είναι ακόμα διαθέσιμα, το τσέκαρα τώρα. Πληροφοριακά έχει και στην Padua...Μου κλείνει το μάτι η συναυλία των Rammstein το καλοκαίρι....Δεν έχει βγει sold out και οι τιμές των εισιτηρίων είναι υποφερτές. Για ψήστο
Και γω το δοκίμασα και τα δίνει κανονικά για τις 12/7 όμως! Μέσω της εβεντίμ.
προφανώς προπληρωμένη για τις εντυπώσεις!
Εισαγωγή
Προσοχή! Θεωρώ πως η κάτωθι ιστορία αφορά και θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από το γυναικείο κοινό του φόρουμ μιας πάνω κάτω ηλικιακής συνάφειας με εμάς, που δύναται να ταυτιστεί ευκολότερα με γεγονότα και καταστάσεις. Οι νεότερες ίσως να παραδειγματιστούν σε θέματα attitude ίσως και όχι. Για το αρσενικό κοινό δεν έχω καθόλου άποψη
Τα ταξίδια με φίλες είναι κάτι μεταξύ ξεσαλώματος της αλησμόνητης πενταήμερης του λυκείου και 10 συμπυκνωμένων συνεδριών σε ψυχολόγο, όλα μαζί σε ΕΝΑ.
Και αν στα νεανικά μας χρόνια η συνεύρεση με τις φίλες συνοδευόταν από ανελέητο ξενύχτι και μαραθώνιες συζητήσεις τίγκα στο δράμα και το νταλγκάδιασμα με τον άπιαστο γκόμενο που μας έφτυνε, πλέον μάθαμε (the hard way) πως κάτι τέτοιες ευκαιρίες είναι σπάνιες και πολύτιμες στο βαθμό του ανεκτίμητου. Τα υπόλοιπα με mastercard...
Εγώ και οι άλλες τρείς κυρίες της παρέας μετράμε χρόνια φιλίας και/ή παρέας. Η κάθε μία έρχεται από διαφορετική δεκαετία και κατάσταση στη ζωή μου και κατάφερε να παραμείνει, σε αντίθεση από ανθρώπους που έρχονται στην πορεία σαν στάσεις, μένουν για λίγο και χάνονται γιατί δεν εξυπηρετούν πλέον την εξέλιξή μας. 'Η εμείς τη δική τους.
Στην προκειμένη με όλες τις διαφορές μας καταφέρνουμε και περνάμε καλά. Δικές μου φίλες λοιπόν αρχικά, αλλά γνωρίστηκαν και μεταξύ τους και γίναμε όλες μαζί, μια ωραία παρέα γίναμε...
Η προηγούμενή μας εξόρμηση ήταν την άνοιξη σε Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα, έχουμε και τη σχετική ιστορία
και εφόσον είχαμε δεσμευτεί να το επαναλάβουμε, η ευκαιρία προέκυψε ήδη από τέλος Αυγούστου όταν βλεφάριασα τα πολύ ωραία εισιτήρια κοψοχρονιά με 27 ευρώ (τιμή ΚΤΕΛ) της Wizz για Βουδαπέστη που ήταν επίσης μια πόλη με την οποία θέλαμε πολύ- αλλά πολυυυύ όμως να γνωριστούμε.
Κλείστηκαν επιτόπου (εννοείται) και τα βάλαμε στην άκρη, εφόσον εγώ στο μεταξύ εξέδραμα πολλάκις σε ενδιάμεσους προορισμούς που είχα τακτοποιημένους και σας ενημέρωνα ανελλιπώς μέσα από το σχετικό νήμα (Live from....click and post one photo) για να μην έχετε και παράπονο.
Λίγο πριν την αναχώρηση έπεσε και η σχετική μελέτη (ιστορίες από travelstories και τιπς από φίλους) καταρτίστηκε το περίφημο ημερήσιο μου πρόγραμμα, αναρτήθηκε σε pdf στη σχετική συνομιλία με τα κορίτσια, όπου ως συνήθως ΔΕΝ διαβάστηκε (το διάβασαν μου είπαν, αλλά τα ξέχασαν μέχρι να πάμε!) οπότε και φρεσκάραμε την μνήμη μας κάθε μέρα με τον πρωινό καφέ για να θυμηθούμε τι έχουμε να δούμε.
Θα σας δώσω και τις επικαιροποιημένες πληροφορίες για να (...) κλάψετε όσοι ταξιδέψατε... προπολεμικά και προπανδημιακά! Οι τσιμπημένες τιμές έχουν ΚΑΙ εδώ την τιμητική τους, το φθηνό όπως το ξέραμε στην Ευρώπη απλά δεν υπάρχει πια (ή εγώ είμαι ανίκανη να το βρω, ένα από τα δύο)
Πριν από αυτό όμως μερικά από τα ωραία-ωραία.
Ας συστηθούμε λοιπόν.
Κορίτσια, η Βουδαπέστη! Βουδαπέστη, τα κορίτσια....How you Doin'
View attachment 411305
Πρώτη Ημέρα - Helló Budapest!
'Οσο ήμουν εκεί με ρώτησε ένας καλός φίλος αν κοίταξα να μάθω καμιά ουγγρική λέξη, ορίστε λοιπόν, την έβαλα και στον τίτλο! Πολύ με δυσκόλεψε...
19/11 ήταν η ημερομηνία αναχώρησης και η Θεσσαλονίκη ήδη ανέβαζε ένα στρόγγυλο 20ρι στη θερμοκρασία πρωί πρωί, εμείς με πτήση low cost φορέσαμε ότι μπορούσαμε για να αντιμετωπίσουμε το 0-5 που έλεγαν οι προβλέψεις για Βουδαπέστη.
Στο αεροδρόμιο ένιωθα ότι θέλω να βγάλω την...πέτσα μου. Σκασμένη όπως ήμουν ξεφορτώθηκα σκουφιά και πλεκτά κι έκοβα τα σουλάτσα μου καθόλου σικ αλλά πολύ άνετη, με το ισοθερμικό μου φανελάκι μόνο, μέσα στο τέρμιναλ του Μακεδονία.
Κόσμος πολύς, ζίγκα το αεροπλάνο και πολύ νεολαία!
Θέες από ψηλά
Προσγειωθήκαμε μιάμιση ώρα αργότερα και πολύ εύκολα βρήκαμε απέξω το λεωφορείο 100Ε που είναι εξπρές και σε πάει κατευθείαν κέντρο. 'Εβγαλα τα εισιτήρια στη στάση με τη ρεβολούτ, 1500 φιορίνια/άτομο δηλ. περίπου 3,69 ευρώ και αν εξαιρέσεις την απότομη κρυάδα που μας ήρθε από την παρατεταμένη άνοιξη της Ελλάδας στον χειμώνα έτσι ξαφνικά, κατά τ άλλα στο 100Ε βιώσαμε άλλη μια συνηθισμένη ημέρα ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, όρθιες και παστωμένες ενώ 99% των επιβατών μιλούσαν ελληνικά.
Στη δε διαδρομή αφού περάσαμε από Praktiker, IKEA και λοιπά,νιώθαμε πως εκτός από τη θερμοκρασία δεν είχε ακόμη αλλάξει τίποτε άλλο.
Πλησιάζοντας προς την πόλη άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται τα μεγάλα τύπου Σοβιέτ ογκώδη κτίρια, αλλά και τα όμορφα, μελαγχολικά λόγω εποχής αχανή πάρκα.
Κατεβήκαμε καρακέντρο στη στάση Astoria (New York?
Πρώτες εικόνες.
Φτάσαμε στη Vaci η οποία ήταν σαν εργοτάξιο από έργα ανάπλασης και δεν μας έκανε κανένα κλικ.
Πολύ κλικ μας έκαναν όμως οι καμινάδες που μας μύρισαν από μακριά!
Και φυσικά ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα. Τι, να το ρίξουμε;;
Στο μεταξύ εννοείται κυκλοφορούσαμε με τα μπακπακ αφού δεν είχαμε πάει ακόμη σπίτι να αφήσουμε τα πράγματα.
'Εμεινα δύο βήματα πίσω, παρατηρούσα τα κορίτσια και γέλασα μόνη μου.
Απο κει που στο παρελθόν ταξίδευαν (με άλλες παρέες) όσο ταξίδευαν, σαν πριγκίπισσες, με τα πρακτορεία τους, τις ξενοδοχειάρες τους και τα ρέστα, με το που έμπλεξαν μαζί μου τις έχω κάνει μπακπάκερ σχεδόν (λέμε τώρα)
Επιτέλους καθίσαμε να πιούμε και έναν καφέ που τον θέλαμε πλέον πολύ αλλά και να συνεννοηθούμε με το Γιώργο για το πως θα βρεθούμε.
Ποιός είναι αυτός ο Γιώργος; Ο Γιώργος λοιπόν είναι παλιός φίλος που μένει μόνιμα Ελβετία και εμφανίστηκε σε 2 κεφάλαια ως γκεστ σταρ στην ιστορία μου για το Roadtrip των Βαλκανίων το καλοκαίρι όπου συναντηθήκαμε σε Σπλιτ και Ζαντάρ και ενώθηκαν οι παρέες.
Στην προκειμένη η σύμπτωση προέκυψε απρογραμμάτιστα σε τυχαία τηλεφωνική συνομιλία τι κάνεις, τι νέα, όλα καλά ετοιμάζομαι για Βουδαπέστη! 'Αντε ρε και γω για κει είμαι, μήπως να ανταμώσουμε;
Βεβαίως εγώ ξεκινούσα με γυναικοπαρέα για κους κους και κανονικό τουρισμό ενώ εκείνος όντας διεθνής ζεν πρεμιέτο ταξιδάκι του είχε σκοπό επίσκεψη σε αποσπασματική ερωτική παρτενέρ (μα πως να το πω πιο κομψά πια!), οπότε το να συναντηθούμε εμπεριείχε και μερικές τεχνικές δυσκολίες. Τελικά εκείνος αναχωρούσε τη μέρα που φτάναμε εμείς και περίσσευαν μόνο μερικές ώρες πριν την πτήση του, είχαμε προ-συμφωνήσει να πίναμε ένα καφεδάκι στο κέντρο.
Επί του πρακτέου η Ουγγαρέζα κυρία που φιλοξένησε το αγόρι μας κατοικούσε αρκετά χιλιόμετρα εκτός πόλης κι έτσι το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε είναι μια σύντομη βιντεοκλήση για να δούμε τα μούτρα μας πριν μπει στο τρένο για να προλάβει την πτήση του.
Μου είπε πως μετάνιωσε που δεν άλλαξε το εισιτήριό του για να συμπέσουμε και να σεργιανίσει και μαζί μας, ότι θα ήταν ωραία ευκαιρία να βρεθούμε ξανά και απάντησα ναι ναι ευχαρίστως ναι, αλλά όχι! (σκέφτηκα), γιατί καλά θα ήταν να βρισκόμασταν όμως ξεκάθαρα προτιμώ την κοριτσοπαρέα μας και είμαι βέβαιη πως καμία δε θα τρελαινόταν αν το πρότεινα, ξέρω ότι με διαβάζει ο Γιωργάκης και θα γελάσει με αυτά, μ αρέσει η παρέα του και περνάμε ωραία όποτε τυχαίνει να ανταμώσουμε αλλά έτσι όπως είμασταν δεν θέλαμε κανέναν τους
Μετά το καφεδάκι κι αφού στανιάραμε περπατήσαμε προς την Elisabeth Bridge
σε μουά
και βολτούλα
'Ηρθε το μηνυματάκι ότι το σπίτι ήταν έτοιμο και φύγαμε καρφί να αφήσουμε τα σακίδια, να ανασυνταχθούμε και να ξαναβγούμε πιο ανάλαφρες.
Πρώτα σταματήσαμε σ ένα σούπερ μάρκετ για να προμηθευτούμε τα του πρωινού.
Θλιβερή διαπίστωση ότι οι ανατιμήσεις έχουν χτυπήσει και εδώ, δεν είχα χρόνο να κάνω πολλές συγκρίσεις αλλά 5 πραγματάκια πήραμε, από τα πιο φθηνά και δώσαμε κάπου 17 ευρώ...
Το σπίτι σε τρομερή τοποθεσία, ποδαράτο από σχεδόν παντού, μας άφησε άφωνες.
Ανακαινισμένο σε στυλ industrial με ενδαφέρουσες λεπτομέρειες και υπέρ άνετο για 4 άτομα και δη γυναίκες, 2 μπάνια μου είχαν ζητήσει για να ετοιμαζόμαστε γρήγορα και 2 μπάνια λοιπόν it is....
και πολλά παραπάνω σε πολύ καλή τιμή όταν το έκλεισα από τέλος Σεπτέμβρη.
Πριγκίπισσες σας έχω και γω βρε! που αφορμή ψάχνετε να γκρινιάξετε
To προτείνω δαγκωτό!
Budapest Loft Central Design Home, Βουδαπέστη, Ουγγαρία
Πρώτη βόλτα προς την Μεγάλη Εβραϊκή Συναγωγή , δεύτερη μεγαλύτερη στο κόσμο μετά από αυτή της Νέας Υόρκης, μόνο την ώρα που βρεθήκαμε εκεί ήταν κλειστά και την είδαμε απέξω μόνο. Τσεκάραμε την τιμή του εισιτηρίου (10 ευρώ σχεδόν) και αποφασίσαμε ότι μας έφτασε το απέξω
Λίγο στραβή μου βγήκε...
Κι από κει αφού περάσαμε από το Νew York Cafe που είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε σε άλλη ώρα (γκάχα γκούχα) βγήκαμε στην αριστοκρατική utca Andrassy με σκοπό να βρούμε το εμβληματικό Μουσείο του Τρόμου (House of Terror).
'Ομορφος, φαρδύς δρόμος με επιβλητικά νεοκλασσικά και άλλα κτίρια.
House of Terror
Ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να έρθουμε εδώ;
Σε μουά ξανά!
Πολύ αψήφιστα το πήρα το θέμα το ομολογώ. 'Εχοντας μια φυσική ροπή προς καλτ καταστάσεις και ατμόσφαιρες θρίλερ, ξέχασα πως πέρσι μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς μου πήρε βδομάδες να πάψω να το σκέφτομαι και να έχω εκείνο τον κόμπο στο στομάχι.
Διαβάζοντας για το μουσείο αυτό είδα πως φιλοξενεί εκθέματα από διάφορες εποχές στυγνών βασανιστηρίων κατά τον 20ό αιώνα και το θεώρησα ενδιαφέρον.
'Οχι πως δεν ήταν. Αλλά μας έπεσε κάπως...βαρύ σαν μία από τις πρώτες επισκέψεις μόλις είχαμε αρχίσει να περπατάμε την πόλη.
Το κτίριο της οδού Andrassy στέγασε διαδοχικά την κομαντατούρ των Ναζί κατά το 2ο παγκόσμιο Πόλεμο όπως και την Πολιτική Αστυνομία των Σοβιέτ που αντικατέστησε τα κεντρικά των Arrow Cross headquarters που αργότερα μετονομάστηκε σε State Security Office και...δεν συμμαζεύεται. 'Ολα στην υπηρεσία βασανισμού των πολιτών-όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε.
Το μουσείο με είσοδο περίπου στα 10 ευρώ το άτομο, πολύ φροντισμένο και ατμοσφαιρικό, διέθετε αυτοξενάγηση με ακουστικά τα οποία ΔΕΝ πήραμε, κυρίως γιατί απαιτούσε άπειρο χρόνο να ακούσεις όλες τις ιστορίες-υποψιάζομαι ότι πράξαμε ορθά γιατί το να ακούγαμε και όλες τις φριχτές λεπτομέρειες απλά θα πρόσθετε βάρος στη διάθεσή μας.
'Εβγαλα μερικές μόνο φωτό στη ζούλα αφού μα είπαν πως γενικά ,δεν επιτρέπεται
Κελί φυλακής...
(.....)
Δύο λόγια θέλω να πω μόνο και να κλείσω το θέμα.
'Ενας ολόκληρος αιώνας που η ελίτ του συγκεντρωτισμού (Κομμουνισμός, δικτατορία, Ναζί) διάλεξαν έναν από τους ομορφότερους δρόμους και κτίρια της πόλης για να τρομοκρατούν, βασανίζουν, δολοφονούν ανθρώπους οι οι πεποιθήσεις τους και/ή θρησκεία τους ήταν κόντρα στην επίσημη γραμμή της κάθε φορά Διοικούσας αρχής.
'Οχι πριν από αιώνες, όχι το μεσαίωνα, όχι κάποια εποχή που υπήρχε αμορφωσιά, προκατάληψη και θρησκευτικός φανατισμός.
Τον 20ό αιώνα!!! Τότε που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση, που οι άνθρωποι διάβασαν, μορφώθηκαν, εκμοντερνίστηκαν.
Μοιραία ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση, μοιραία και τα ανάλογα συμπεράσματα για τον 21ο αιώνα που διανύουμε και τις σημαδιακές καταστάσεις που όλοι βιώνουμε και δεν έχουμε ιδέα προς τα που κατευθυνόμαστε, όμως είμαστε ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και καλύτερα να συνεχίσω με τα του ταξιδιού.
Αν θα το σύστηνα; Ειλικρινά όχι! Για μένα δεν υπάρχει κανένας λόγος να πας να δεις κάτι τέτοιο, είναι αυστηρά προσωπική άποψη, όμως, μετάνιωσα που πήγα και πήρα στο κεφάλι μου και τις φίλες μου.
180 μοίρες στροφή και αλλάζουμε κλίμα.
Σειρά είχαν οι περιβόητες Χριστουγεννιάτικες αγορές!
Αυτές ήταν άλλωστε ένας λόγος που το ταξίδι κλείστηκε τέτοια εποχή, ώστε να πάρουμε λίγη εορταστική ευρωπαϊκή μυρωδιά με λαμπάκια, στολισμούς, κρύο και ζεστά κρασιά στο δρόμο.
Πρώτη χριστουγεννιάτικη αγορά μπροστά από τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου.
Πανηγύρι
Μας είχε κόψει και η λόρδα στο μεταξύ και είπαμε να δοκιμάσουμε χοτ ντογκ μαζί με ζεστό κρασί.
Και παρότι πληροφορημένη από το φόρουμ ότι οι αγορές είναι ακριβές δεν μπήκα καν στον κόπο να ρωτήσω πόσο κοστίζει το χοτ ντογκ. Γιατί πόσο να κάνει ρε παιδί μου: 5,6,7,8? άντε 10??
Να μην πω πόσο μας τον έπιασαν τελικά γιατί μου πήρε ώρες να το χωνέψω!
Αυτό ήταν πάντως το χοτ ντογκ (από χρυσάφι)
Συνέχεια στη βόλτα με τα στολισμένα εμπορικά
και καταλήξαμε στο Δούναβη για μια υπέροχη παγωμένη, βραδινή βόλτα
Κατάφωτο το Κοινοβούλιο
Αλλά και η θέα απέναντι από το κάστρο της Βούδας.
τα παπούτσια του Δούναβη και δεν γράφω τίποτε άλλο -αρκετά το βάρυνα πριν
Και η πλατεία Ελευθερίας
Παγωμένες αλλά γοητευμένες από την φινέτσα της πόλης, επιστρέψαμε σ ένα συμπαθητικό μπιστρό που είχαμε σταμπάρει για να πιούμε άλλο ένα τελευταίο γι απόψε ζεστό κρασί και γλυκάκι που μας κέρασε η Νατασούλα που είχε τα γενέθλιά της λίγες μέρες πριν.
Χρόνια της πολλά λοιπόν. Καθίσαμε έξω με τις σόμπες και κουβερτούλα φλις στα πόδια και ανάψαμε το τελευταίο πούρο εξ Αβάνας που είχε κρατηθεί για μια τέτοια περίσταση.
Ου να χαθείς παλιο χαρμάνα, τάχα έκοψα και το τσιγάρο!
Mεγάλη μέρα, μεγάλο κεφάλαιο! Το κοντέρ έδειξε περίπου 16 χιλιόμετρα πεζοπορίας και δεν ήταν ούτε 11 όταν μαζευτήκαμε σπίτι-κατάκοπες αλλά "γεμάτες".
Ξαπλώσαμε χωρίς πολλά πολλά για έναν λυτρωτικό ύπνο και αδημονία για την επόμενη μέρα και τις ομορφιές που μας περίμεναν στην απέναντι όχθη της Βούδας.
Δεύτερη Ημέρα - Buda, Pest and vice versa
Συννεφιασμένη Κυριακή μας ξημέρωσε αλλά ό,τι και να έκανε εμείς στο δρόμο θα είμασταν.
Εδώ τα βγάλαμε πέρα στη Λιουμπλιάνα με καταρρακτώδη βροχή και στη συνέχεια στο Ζάγκρεμπ που θυμήθηκε να χιονίσει πατσαβούρες την 1η του Απρίλη!
Το κρύο ήταν αρκετό αλλά απολύτως ανεκτό. Αν είχε μποφώρια προφανώς τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αλλά δεν κουνιόταν φύλλο. Αφαίρεσα τις ισοθερμικές κάλτσες κ πήρα απλά ένα σκουφάκι να μου βρίσκεται αλλά η Νατάσα φορούσε ακόμη 2 (!) παντελόνια , οι άλλες δύο έτσι κ αλλιώς φορούσαν τις συνθετικές γούνες και οι ίδιες τους δεν ένιωθαν τίποτα. Μερικοί περαστικοί που έτυχε πάλι να διασταυρωθούν μαζί τους εκτυφλώθηκαν από το έντονο ροζ στη γούνα της σγουρής ξανθιάς αλλά εμείς τουλάχιστον την ξεχωρίζαμε εύκολα στο πλήθος μέρα-νύχτα και δε χαθήκαμε ποτέ.
Διασχίζοντας την Elisabeth Bridge περάσαμε στην απέναντι πλευρά της Βούδας.
Στην ευθεία μας βλέπαμε το λόφο Gellert και την Citadella που αυτή την περίοδο μαζί με την υπέροχη γέφυρα των Αλυσίδων παραμένουν κλειστά για εργασίες συντήρησης/αναστήλωσης.
Το έβαλα στην άκρη του μυαλού μου αν προλάβαινα την επόμενη μέρα να έρθω μόνη μου το πρωί και να προσπαθήσω να ανέβω ως όπου φτάνει το μονοπάτι.
Για την ώρα το σκηνικό για περπάτημα ήταν έντονα ατμοσφαιρικό σαν βγαλμένο από παραμύθι. Το κάστρα, τι πύργοι, τι θέες συγκλο! Φτιάχτηκα ψυχολογικά και ακόνισα τα ποδάρια μου για να σπάσω τα κοντέρ.
‘Ελα όμως που στην πρώτη στροφή πετύχαμε τουριστικό βανάκι που διαφήμιζε όλη σχεδόν τη βόλτα που είχαμε σκοπό να κάνουμε ποδαράτες με ένα 10ρικάκι.
Για μένα δεν τέθηκε καν θέμα. Και να με πλήρωνε δεν ανέβαινα. Αυτή τη βόλτα ονειρευόμουν δεν ήθελα να τη στερηθώ με τίποτα.
Eυτυχώς η Νατάσα προτίμησε κ αυτή να έρθει μαζί μου ενώ οι δύο έτερες ξανθιές μας χαιρέτησαν αφού ανησυχούσαν για τις μέσες και τα γόνατά τους που στις ανηφοροκατηφόρες δεν συμπεριφέρονται καλά.
Φτάσαμε στους κήπους του κάστρου και αναρωτιόμασταν που είναι η ρημαδοείσοδος.
Ρωτήσαμε κάποιους τουρίστες και επίσης ψάχνονταν να μπουν.
Σήμανση, πινακίδα, κατιτίς δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Τι διάολο!
Βλέπω 2 άντρες να πλησιάζουν και ξεκινάω ευγενικά Excuse me, do you know……No! με κόβει απότομα ο πρώτος, μα τι ευγενικοί άνθρωποι αυτοί οι Ούγγροι….ευτυχώς ανέλαβε ο δεύτερος και καθάρισε τη μπουγάδα, μας έδειξε τα σκαλιά που έπρεπε να ανέβουμε και είπε και παρακαλώ μετά το ευχαριστώ μας, τρελά κέφια λέμε, τουλάχιστον η Μις Ουγγαρία του είχε κάτσει το προηγούμενο βράδι
Οι κήποι ήταν πανέμορφοι.
Στη συνέχεια αφού ξαναχάσαμε το δρόμο (!) βρήκαμε κάτι ‘Έλληνες και μας καθοδήγησαν ανεβήκαμε πάλι κάτι σκαλάκια και κάπου εκεί έσκασε μύτη ασανσέρ!!!!
Οπότε το τελευταίο πιο ας πούμε απαιτητικό κομμάτι το ανεβήκαμε …ατσαλάκωτες.
Θα πέσει καζούρα παρακάτω με τις άλλες
Από το κάστρο η θέα ήταν για δυνατούς, μυημένους ταξιδιώτες! Αψεγάδιαστη και αποχαυνωτική. Αντίθετα από τις λήψεις μου, αλλά με συντελεστή δυσκολίας, κινητό και όχι μηχανή-αναμονή λόγω πολυκοσμίας-συννεφιά plus στραβομάρα, τα πήγα εξαιρετικά καλά.
Με Νατασούλα
Άσε που όσο περιμέναμε τη σειρά μας στην «καλή» την πολεμίστρα, ανέλαβα να φωτογραφίζω διάφορα ζευγαράκια που προσπαθούσαν μάταια να πάρουν τη θέα με σέλφι και μου ζητούσαν ευγενικά. Μαζί με τη φωτογραφία, ανέλαβα και το ανάλογο στάιλιγκ γιατί βαρέθηκα να τους βλέπω να κάθονται σαν αγγούρια, να χαμογελάνε αμήχανα, οπότε ανέλαβα δράση και τους έλεγα «μα κάντε κάτι, κοιταχτείτε, φιληθείτε, οτιδήποτε» κι έτσι τράβηξα κάτι ουάου φωτογραφιάρες για άλλους, οπότε αν δείτε κανένα ιστραγκραμικό τετ α τετ ταξιδιάρηδων στη Βουδαπέστη αυτές τις μέρες παίζει να παίρνω τα κρέντιτς εγώ.
Αφού ξεμπερδέψαμε με τη φωτογραφική πανδαισία το πήραμε …αλλιώς και βρεθήκαμε όπισθεν του κάστρου. Πλέον είχαμε οπτική στην ανάποδη πλευρά και σε κατοικημένες περιοχές της Βούδας που όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος γινόταν όλο και περισσότερος.
Φτάσαμε στο υπέροχο μνημείο του Προμαχώνα των Ψαράδων και την εκκλησία του Αγ.Ματθαίου. Ξαφνικά ο καιρός καθάρισε, βγήκε ο ήλιος και μας πρόσφερε στο πιάτο την καλύτερη δυνατή ατμόσφαιρα για να βγάλουμε φωτογραφίες-κάδρα για τη συλλογή μας.
Κανάς πρίγκιψ ρε παιδιά, σας βρίσκεται; Αλλά εκεί που κοιτάω....
Ακόμη κι οι μαρμαρωμένοι αλλού κοιτάζουν, φεύγω!
Α-παπα-πα-πα-παπα!
Κάπου εκεί πετύχαμε εντελώς τυχαία τις άλλες δύο, η μπάρμπι-ροζ γούνα έκανε το θαύμα της και την εντοπίσαμε από μακριά, φωτογραφηθήκαμε ως 4άδα και πετύχαμε ένα καταπληκτικό καφέ ακριβώς πάνω σ έναν από τους πύργους όπου ημουντρούχα, κακότροπηευγενέστατη, χαμογελαστή σερβιτόρα μας σέρβιρε κάαααποια στιγμή από ένα ωραίο ζεστό καφεδάκι.
Εμείς καθίσαμε έξω αλλά μέσα είχε χλιδάτο εστιατόριο
Θέλει ο καλλιτέχνης μέσα μου να κρυφτεί και δεν μπορεί!
Ξαναχωριστήκαμε αφού οι άλλες είχαν κ άλλα να δουν με το τουριστικό και μεις αφήσαμε τους λόφους και τα κάστρα μαζί με τις τουριστικές ορδές και πήραμε την κατηφόρα για το Δούναβη.
Να και η κλειστή γέφυρα των αλυσίδων που χάσαμε
Πόσο να κοστίζει άραγε το ρεύμα εδώ; (άουτς!)
Ξεκινήσαμε μια μεγάλη, χαλαρή αλλά πολύ απολαυστική βόλτα, το μεγαλύτερο διάστημα παράλληλα με το ποτάμι ενώ συζητούσαμε περί ανέμων (που δεν υπήρχαν) και υδάτων που βλέπαμε παντού. Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε, είπαμε, είπαμε, είπαμε και τι δεν είπαμε. Η καημένη η Νατάσα απλώθηκε με όλα της τα βάσανα (και δεν έχει και λίγα) αλλά μοιρασμένο βάσανο είναι πιο ελαφρύ και στο τέλος αφού τα άδειασε από μέσα της ηρέμησε ενώ χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε ήδη φτάσει στη Γέφυρα της Μαργαρίτας όπου είναι και η είσοδος για το ομώνυμο νησάκι.
Το Κοινοβούλιο από την απέναντι πλευρά
Κι αφού φτάσαμε ως εδώ να μην πάμε λίγο παραπέρα;
Ο καιρός είχε «κλείσει» ξανά στο μεταξύ και το φθινοπωρινό τοπίο έκλεβε την παράσταση . Μπορώ να πω πως έτσι το αγάπησα λίγο περισσότερο το σκηνικό παρά αν ήταν σε μια μέρα ηλιόλουστη με τα δέντρα καταπράσινα.
Μόλις δε είδα τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα, ενθουσιάστηκα. Βεβαίως είχαμε ήδη τσακίσει τα πόδια μας-χώρια που η Νατάσα δεν ποδηλατεί, έκανα όμως αυτόματα την εικόνα/σκέψη πως αν είχαμε 4η μέρα στην πόλη, ΑΥΤΟ ήταν που θα έκανα ασυζητητί. Βόλτα με το ποδήλατο περιμετρικά στο νησάκι. Το αφήνω στην άκρη για την ώρα αλλά το κρατάω για επόμενη επίσκεψη.
Από το νησί της Μαργαρίτας
Η βόλτα συνεχίστηκε όμως. Περάσαμε και πάλι στην πλευρά της Πέστης και βγήκαμε στο Κοινοβούλιο το οποίο περπατήσαμε περιμετρικά θαυμάζοντας τα υπέροχα κτίρια που το πλαισιώνουν.
Η προσπάθεια να βρω εισιτήρια για το εσωτερικό του απέβει άκαρπη ήδη 2 βδομάδες πριν το ταξίδι-προφανώς είχα ήδη αργήσει δεν είχα ιδέα ότι μπορούσε να είναι τόσο δημοφιλές, αναγκαστικά λοιπόν μείναμε στα απέξω. Που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημα.
Κάπου εκεί είχε έρθει η ώρα για ένα ζεστό αυθεντικό ουγγρικό γκούλας. Εντοπίσαμε το σχετικό γραφικό ταβερνείο και αφού τσεκάραμε (αυτή τη φορά) τιμές μπήκαμε μέσα και απολαύσαμε την υπέροχη σούπα (της οποίας έχω ήδη βρει συνταγή και ετοιμάζομαι να «εκτελέσω»!)
Το πόσο μας χαλάρωσε η βόλτα δε λέγεται! Τα πόδια ήταν ήδη βαριά, αθροιστικά με τα χιλιόμετρα της προηγούμενης-η ψυχή όμως απελευθερωμένη πια από τα καθημερινά μικροάγχη, με πεταμένα στην άκρη τα προβλήματα και τις σκέψεις, τι όμορφο να ρουφάς τις εικόνες, τον αέρα μαζί με τις μυρωδιές και να μη σε περιμένει τίποτα στην άκρη, ούτε δουλειά, ούτε υποχρέωση ούτε κανείς που πρέπει να δώσεις λογαριασμό που είσαι και τι έκανες, εσύ, ο εαυτός σου και όσοι αγαπάς, νοιάζεσαι και θέλεις μόνος σου αβίαστα να το μοιραστείς.
Με τη φίλη μου μοιραζόμασταν τη στιγμή μαζί με την αίσθηση. Εκείνη πήρε το σύντροφό της στο τηλέφωνο να του τα πει - 'Οσο για μένα παρότι δεν με θεωρώ άτομο εγκλωβισμένο στον εαυτό και το εγώ μου, εκείνη την ώρα οι στιγμές ήταν κατάδικές μου. Ούτε φωτογραφία ανέβασα, τις κράτησα για επόμενη στιγμή.
Μετά την ωραία βόλτα και την αμπελοφιλοσοφία της χαλαρουίτας ήρθε η ώρα να βρούμε τις άλλες δύο φίλες που μπεκρόπιναν στην έτερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Vörösmarty Square.
Από την απόλυτη χαλάρωση στα λαμπάκια και την κοσμοπλημμύρα-ας είναι.
Χαζέψαμε λίγο τριγύρω, βρήκαμε και το ιστορικό καφέ Gerbeaud στο δρόμο μας, βγάλαμε τρεις φωτογραφίες και πήγαμε εκεί που τα έπιναν οι άλλες.
Ωραίο το σκηνικό αλλά "φωτιά" και λαύρα τα Langos . 10 ευρώ με μια μέτρια γέμιση.
Το ρίξαμε σε κάτι έκτακτα αρωματικά τσάγια με την ανάλογη ποσότητα από ρούμι-ότι έπρεπε για την ώρα και τη θερμοκρασία. Κι αρχίσαμε τη σαχλαμάρα. Που είναι απολύτως ωφέλιμη σε τέτοια σύνθεση παρέας και την απολαμβάνουμε στα μέγιστα οποτεδήποτε μας προκύψει, σε παραλία το καλοκαίρι, σε τσιπουροκατάσταση στην πόλη ή όπως τώρα, σε σύντομη ευρωπαϊκή απόδραση.
Μεταξύ χαβαλέ και ατμόσφαιρας την ώρα του λογαριασμού, κάτι ήθελε οβαριεστημένος, απότομοςο εξαιρετικά καταδεκτικός σερβιτόρος μας, μέχρι να καταλάβω ότι με ρωτούσε αν θα πληρώσουμε με κάρτα, δέχεστε να βάλω Χ ποσό για πουρμπουάρ, ναι στο πρώτο, όχι στο δεύτερο, yes, no, μπερδεύτηκε η δουλειά, άπλωσα το χέρι μου προς το pos έκανε γλινγκ η ρεβολούτ και συνειδητοποίησα ότι με το έτσι θέλω και την ταχύτητα της τεχνολογίας, μου πήρε από μένα τον Σκρουτζ (οικονόμα!) 5 ολόκληρα ευρώ πουρμπουάρ!!!
Καλά να πάθω που το παίζω τεχνολογικά εξελιγμένη-όλα έχουν τα όριά τους τελικά.
Αλλά κάπως έτσι, με 5 ευρώ αντίτιμο ανακαλύψαμε πως ναι, οι Ούγγροι σερβιτόροι μπορούν και να χαμογελάσουν
Οι συστάσεις από το φόρουμ, (τις οποίες λαμβάνουμε πολύ σοβαρά), έλεγαν πως αν είναι να κάνεις την κρουαζιέρα στο Δούναβη, να την κάνεις αφού πέσει το σκοτάδι.
Ομοίως είχα πράξει μερικά χρόνια πριν στο Παρίσι, ομοίως και στη Βενετία πέρσι και δεν το μετάνιωσα. Τα φώτα on, προσδίδουν σε κάθε πόλη επιπλέον γοητεία.
Η έξτρα πληροφορία πως υπάρχει καραβάκι της γραμμής που κάνει την ίδια διαδρομή με εισιτήριο αστικού λεωφορείου απεδείχθη λανθασμένη αφού η εν λόγω γραμμή το χειμώνα βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τα αλκοόλια μας και ζεσταθήκαμε, είχαμε συνεχώς το νου μας στην ώρα, τσεκαρισμένα, το σκοτάδι ήδη έπεφτε λίγο μετά τις 4 το απόγευμα!
Κατηφορίσαμε προς την προκυμαία όπου ξεκινούν τα σχετικά καραβάκια και βγήκα μπροστά να κάνω έρευνα αγοράς και παζάρια. (άμα καείς στο χυλό)
Βασικά ότι θέλει ο καθένας ζητάει, για ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορεί να πληρώσεις από 10-25 ευρώ (!) ανάλογα αν το κλείσεις επί τόπου, διαδικτυακά, απευθείας ή από πάροχο.
Τελικά κλείσαμε στα 12 ευρώ το κεφάλι μαζί με welcome drink (και καλά).
Οπότε βολευτήκαμε στη ζεστούλα του σαλονιού με ένα prosecco σε κολονάτο ποτήρι πανέτοιμες για ρομαντσάδα.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο αδιάφορα διότι το καράβι γύρισε προς τα πίσω της Elisabeth Bridge όπου δεν υπάρχει τίποτα όμορφα φωτισμένο και ενδιαφέρον-κάπως έπρεπε να δικαιολογήσουν τη μία ώρα πλεύσης κατά την οποία αξίζουν μόνο τα 10 λεπτά που βλέπεις τα κάστρα και το Κοινοβούλιο και από τις δύο πλευρές.
Τουλάχιστον αυτά τα δύο αξίζουν όντως πολύ.
Από την άλλη αν έχεις μέρες να περπατήσεις και τις δύο όχθες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Το κρίσιμο δεκάλεπτο, ο κλήρος πέφτει στο γενναίο, μία είναι το ψώνιο και αυτή που γράφει ιστορία οπότε ζητάει κάπως καλύτερες φωτογραφίες, έτσι ανέβηκα στο ντεκ όπου και ξύλιασα από το κρύο προσπαθώντας να φωτογραφήσω.
Επικαλούμαι την επιείκειά σας καθώς τραβούσα νυχτερινές λήψεις με κινητό σε θερμοκρασία κοντά στους 0 .
άτσαααα
Τι λες τώρα....
αυτά είναι τα ωραία!
Ανέβηκε κι η φίλη μου η Λίτσα για συμπαράσταση
Τσεκ κι η κρουαζιέρα στο πρόγραμμα λοιπόν και ομολογώ πως ήμουν πλήρως ικανοποιημένη με τα OCD μου και τα προγράμματά μου. Εντάξει το ομολογώ, τόχω λίγο αυτό, κυρίως γιατί μέσα σ ένα 3μερο τα περιθώρια είναι στενά. Στην πράξη όμως ως ταξιδιώτισσα (με προυπηρεσία) γνωρίζω πολύ καλά τι εστί ανατροπή επί ανατροπών, απρόοπτα και ικανότητα ελιγμών.
Παρακάτω φύγαμε καρφί για το σπίτι όπου ξεραθήκαμε για ένα δίωρο να ανακτήσουμε δυνάμεις μια και η βραδυά μας είχε συνέχεια.
Είχαμε αποφασίσει να φάμε κάπου πιο προσεγμένα το ένα βράδυ, ει δυνατό παραδοσιακά και με ποιότητα. Το φόρουμ, όπως και άλλοι οδηγοί πρότειναν κάποια εστιατόρια-ταβερνεία, ξεχώρισα μερικά και προσπάθησα να κάνω μία κράτηση διαδυκτιακά να μας βρίσκεται.
Αλλού δεν βρήκα διαθέσιμο τραπέζι, αλλού ήταν πολύ ακριβά για μας και κατέληξα σ ένα ατμοσφαιρικό-μεσαιωνκού τύπου ρεστοράντ που προτεινόταν πολλάκις εδώ και αλλού τόσο σαν διακόσμηση όσο και σαν σχέση ποιότητας/τιμής φαγητού.
'Ολα καλά λοιπόν.
Και καλά θα ήταν αν δεν έπεφτε το μάτι μου καμιά βδομάδα πριν φύγουμε στο φιλικό Ουγγαρία-Ελλάδα που έπαιζε το ίδιο βράδυ με εισιτήριου εισόδου από 7 ευρώ μόνο! Και πριζώθηκα.
Γυναίκα πράμα τι δουλειά έχεις να τρέχεις μόνη στα γήπεδα; Ερώτηση δίχως ενδιαφέρουσα απάντηση. Εργοστασιακό λάθος
Τα λυσσακά μου έφαγα. Όχι για τον αγώνα καθεαυτό. Κυρίως για την ατμόσφαιρα. Δεν έχω δει ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Γήπεδα ναι, κάμποσα. Παιχνίδι όχι. Μπάσκετ έχω δει κι ήταν μαγικά, σκέφτηκα να η ευκαιρία σου...από την άλλη και το δείπνο με τα κορίτσια ήταν επίσης μέρος του ταξιδιού.
Αν το ξεστόμιζα θα είχα σίγουρα μουρμούρα, τελικά συμβιβάστηκα από μόνη μου θεωρώντας ότι αφού είμαι με παρέα δεν θα κάνω αυθαιρεσίες και θα το κυνηγήσω σε άλλη περίσταση. End of story. Νόμιζα...
Το εστιατόριό μας το Sir Lancelot βρίσκεται στην όμορφη οδό Andrassy κοντά στο Μουσείο του Τρόμου.
Το πήραμε ποδαράτο και περάσαμε από την 'Οπερα της Βουδαπέστης
φτάσαμε στο εστιατόριο
ξεφύγαμε!
Καθίσαμε, είχε φάση το περιβάλλον. Μας έδωσαν και από μια πετσέτα/σαλιάρα διότι έτρωγες με τα χέρια χωρίς μαχαιροπήρουνα. Δίπλα από το τραπέζι είχε μια προτομή λιονταριού που κατέληγε σε βρύση και έπλενες τα χέρια σου (πάλι καλά)
Παραγγείλαμε γκούλας (και εδώ) να δοκιμάσουμε
Ευτυχώς για τη σούπα έφεραν κουτάλια
Και μετά μας ήρθαν αυτά
Μόνο εμφάνιση....από γεύση σκέτη λίγδα και μέτρια γεύση.
Η 4άδα με τις...σαλιάρες μας!
Η ατραξιόν βέβαια του μαγαζιού ήταν οι ανά 10λεπτο εμφανίσεις ηθοποιών και λοιπών ντιζέζ που αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν μουσικοχορευτικές και άλλες πρακτικές των μεσαιωνικών κρασοκατανύξεων. Τις οποίες φυσικά γνωρίζουμε μόνο μέσα από ταινίες και συγγράματα και δεν έχουμε καθόλου ιδέα αν όντως οι άνθρωποι τότε τρωγόπιναν στα καπηλειά με πόρνες και παρατρεχάμενους ή συνέβαινε κάτι άλλο.
Γυναικοπαρέες πάντως υποψιάζομαι πως... δεν κυκλοφορούσαν
Πρώτα βγήκε ένας τύπος που έπαιζε με τις φωτιές
30 Νοεμβρίου 2022
έπειτα ένας άλλος που τις...κατάπινε
30 Νοεμβρίου 2022
Ο μορφασμός του στο τέλος όλα τα λεφτά! Σα να μας λέει άντε από δω.. παλιοβλαχάρες
με τόσες φωτιές στο μεταξύ βρωμοκόπησε οινόπνευμα και μπουκώσαμε από τις αναθυμιάσεις.
Ενώ το υπερθέαμα συνεχιζόταν και σα να μην έφταναν οι Rammstein εποχής, μας έστειλαν έξαλλη τσιφτετελού και πλάκωσε το χορό της κοιλιάς υπό την ανάλογη φυσικά ανάκρουση αμανέδων.
Τώρα που κολλάει ο Σερ Λάνσελοτ με τον αμανέ....μακρινά ξαδέλφια;
Ξενερώσαμε με τη μία.
Με το ζόρι μια ωρίτσα καθίσαμε και ζητήσαμε το λογαριασμό. Φυσικά τότε το θυμήθηκα και το είπα φωναχτά....μα γιατί δεν πήγα γήπεδο τελικά; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Τουλάχιστον εδώ δεν μας έτσουξαν οι τιμές, ήταν παραπάνω από λογικά αλλά συμφωνήσαμε όλες ότι δεν άξιζε ούτε έτσι, οπότε και σπάω την αλυσίδα και σας προτείνω να πάτε κάπου αλλού.
Δεν θέλαμε να τελειώσουμε τη βραδιά μας ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς το Szimpla Βar που ήταν στο δρόμο για το σπίτι. Είναι το περιβόητο Ruin Bar, εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία, εμείς καμία σχέση με νεολαία αλλά σε μεγάλη σχέση με όλα τα περίεργα μπαρ, έπρεπε να διαπιστώσουμε περί τίνος πρόκειται από κοντά.
Το από κοντά βεβαίως είχε ανεβασμένο δείκτη δυσκολίας, με ουρά απέξω που έφτανε στην άκρη του τετραγώνου.
Ζήτησα από τον πορτιέρη να με αφήσει μπω για 1 λεπτό να δω γιατί τόση φασαρία πήρα το οκ....εντάξει έμεινα άφωνη και.... αόματη από την υπερβολή στο ντεκόρ.
Βγήκα και είπα της άλλες πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε αυτό. Κάπως, κάποτε.
Ρώτησα τον πορτιέρη αν υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε την αναμονή-ίσως λόγω ηλικίας; (τώρα τη θυμήθηκα την ηλικία, με βόλεψε!) αλλά με κοίταξε στραβά....
Υπάρχει λέει. Με 10 ευρώ το άτομο! Με ποτό λέω; Χωρίς μου λέει...Δε σφάξανε!!!
Αν είστε λέει εδώ αύριο, Δευτέρες είμαστε χαλαρά. Θα είμασταν! Problem solved.
Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια στοά open food n drink street . Τσεκάραμε την κίνηση, μας άρεσε και τελειώσαμε ωραιότατα τη βραδιά με κάτι αμφιβόλου ποιότητας κοκτέηλς που μας ετοίμασε ένας τυπικός καθημερινός μουτρωμένος Ούγγρος μπάρμαν.
Το προηγούμενο βράδυ είχαμε ασχοληθεί με τα θέματα της Νατάσας και την εργασιομανία της, που τη φέρνει συνεχώς στα πρόθυρα του burnout. Τα άκουσε Χ 3 από τις υπόλοιπες και υποσχέθηκε ότι είναι σε τροχιά αλλαγής των εργασιακών της συνηθειών (το ίδιο έλεγε και στο Ζάγκρεμπ την άνοιξη βέβαια...)
Απόψε ήταν η σειρά της Λίτσας και των προβλημάτων/θεμάτων του γάμου της.
Είπε αυτή, είπαμε και μεις τις ιδέες μας αφού γενικά είμαστε όλοι φοβερά αντικειμενικοί στο να βρίσκουμε απαντήσεις και λύσεις στα θέματα των άλλων....και εγώ σκέφτηκα ότι με λίγη καλή τύχη θα απέφευγα να έρθει η συζήτηση προς τα εμένα και τα δικά μου "άπλυτα" αφού μας απέμενε μόνο ένα βράδυ ακόμη και 2 γυναίκες που δεν είχαμε ακόμη τεθεί υπό δημόσια διαβούλευση
Τρίτη Μέρα Λουτρά Szechenyi και λίγο έλειψε να μας μπουζουριάσουν....
H μέρα ξεκίνησε tranguilo με την πρωινάρα μας κι αφού γουρουνιάσαμε-4 φέτες με μαρμελάδα καταβρόχθισα...κάναμε το πλάνο της ημέρας.
Οι πληροφορίες έλεγαν πως αν θέλεις να πιείς τον καφέ σου στο New York Cafe χωρίς να ταλαιπωρηθείς, η καλύτερή σου πιθανότητα είναι μια τυχαία Δευτέρα πρωί πριν τις 11-12.
Το γράφουν και στο site τους οι αθεόφοβοι!
Αφού λοιπόν ήταν όντως μια τυχαία Δευτέρα πρωί και καθόλου δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να το διάβασαν και άλλοι το τιπ στη σελίδα τους, ξεκινήσαμε χαλαρές και άνετες να καφεδιαστούμε στο διάσημο καφέ.
'Οταν όμως φτάσαμε είδαμε αυτό...
Μία ώρα λέει μίνιμουμ η αναμονή...Πολύ ωραίο το New York Cafe!! Το είδαμε στο ιντερνέτ....
Μεταβολή και πίσω...Αποφασίσαμε να βολτάρουμε γενικώς και να κάνουμε διάλειμμα σε κάποιο άλλο καφέ, καθόλου ιστορικό ή διάσημο, το ξεπεράσαμε εύκολα και προχωρήσαμε.
Παρακάτω ξαναβρεθήκαμε στο κέντρο και σουλατσάραμε χαζεύοντας ταυτόχρονα στα σουβενιράδικα, σκέφτηκα πόσο άδικα πήγε χαμένη η βόλτα μου προς το λόφο Gellert αφού θεώρησα πως δεν επαρκεί ο χρόνος για όλα.
Καταλήξαμε στην κλειστή αγορά της πόλης που δεν μας ενθουσίασε.
Σαλαμάκια ΔΕΝ τρώμε λόγω υπερβολικής λίγδας αλλά τα είχαν ωραία κρεμασμένα.
Εδώ χτύπησα και τις πάπρικές μου....ένα μεγάλο σακούλι με κανονική γλυκιά πάπρικα και λίγη καπνιστή διότι ως μαγείρισσα τη χρησιμοποιώ πολύ σε κάθε φαγητό που έχει κόκκινη σάλτσα και κάνει μεγάλη διαφορά στη γεύση-άντε σας είπα και το μυστικό μου, τι άλλο πια!
Χθες μάλιστα δοκίμασα διστακτικά τη συνταγή με το γκούλας, έριξα πάπρικα με την ψυχή μου και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό! Μόνη μου το έφαγα, μόνη μου τα λέω αλλά νομίζω μετά από 1-2 μικρές βελτιώσεις η επόμενη φορά θα αγγίξει την τελειότητα
Βουαλά!
'Ενα επίσης ωραίο γκούλας περιδρομιάσαμε και μέσα στην κλειστή αγορά για να γεμίσουμε τα στομάχια εφόσον είχε ήδη μεσημεριάσει.
Επίσης ακριβά τα πάντα γύρω από το φαγητό ακόμη και εκεί μέσα! Langos με αρχική τιμή 5 ευρώ σκέτη ζύμη και όσο το γέμιζες τόσο ανέβαινε...τελικά δεν το δοκίμασα ποτέ.
Παρακάτω είχε και κάτι φανέλες ποδοσφαιρικές, μούφα, αυθεντικές....ποιός ξέρει!
Βγήκαμε και πιάσαμε για τελευταία φορά τη Vaci όπου σε λίγα μέτρα έπεσα σε κατάστημα που ένας "πειραγμένος" -ζει ανάμεσά μας-συλλέκτης φανελών συμφορουμίτης μου είχε σφυρίξει κάτι για ναό έλεγε από ποδοσφαιρικές φανέλες ουγγρικών ομάδων και γω μπήκα περιχαρής για να βγάλω καμιά φωτογραφία και να έχω να τον τυραννάω
Τελικά στο περιβόητο πατάρι ούτε ναό το έλεγες ούτε καν εκκλησάκι...Είχε....ακριβώς τρεισήμισι φανέλες! Μία της Εθνικής Ουγγαρίας , δύο κάποιων ομάδων κάτι σε -varos που δε θυμάμαι και μία παιδική. Και όλες σε τιμές γαλλικών αρωμάτων.
Τι διάολο στο τέλος εποχής έπεσα; Finished μου λέει η κυρία του μαγαζιού, μόνο οι κρεμάστρες μας έμειναν.
Απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας σήμερα
Πήραμε το δρόμο για το σπίτι να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για τα λουτρά που περιμέναμε πως και τι.
Λίγο πριν πέσαμε πάνω σ ένα μπιστρό με καμινάδες και παρότι καταβάλαμε φιλότιμες προσπάθειες, τελικά ενδώσαμε σε μία ακόμη γουρουνιά...
Κόλαση ήταν αυτό. Το ένα είχε γέμιση σοκολάτα και το άλλο, το δικό μου κρέμα ζαχαροπλαστικής, το λούστηκα!
Ευτυχώς είχαμε ακόμη ένα διωράκι μπροστά μας να χωνέψουμε γιατί τουλάχιστον με διπλό έμφραγμα θα μας μάζευαν με τόσο χλαπάκιασμα και καπάκια μπάνιο στους 40 βαθμούς!
Στο δίωρο όντως νιώσαμε κομματάκι πιο ανάλαφρες
Μεγάλη και εντυπωσιακή η πλατεία.
Περπατήσαμε προς τα λουτρά και βρήκαμε το παγοδρόμιο, έρημο ακόμη εκείνη την ώρα
καθώς και το κάστρο Varosliget από μακριά
Τι όμορφα!!!
Φτάσαμε στα λουτρά, πλήρωσα για όλες με τη Ρέβολουτ από 7.100 φιορίνια (περίπου 17 ευρώ/άτομο) . Mόλις μπήκαμε μας πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα ντουλαπάκια και πως έπρεπε να νοικιάσουμε 1 καμπίνα (για όλες) για να αλλάξουμε. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι είναι τρικ....ωστόσο η τιμή ήταν γελοία για 4 άτομα (1.000 φιορίνια) και η αλήθεια είναι πως αλλάξαμε άνετα και ωραία.
Από κει κι έπειτα μέχρι να βρούμε το στόχο που ήταν η εξωτερική πισίνα, περάσαμε διαδρόμους, μπάνια, ατμούς, πισίνες μικρές, πισίνες μεγάλες, κατεβήκαμε σκάλες, ανεβήκαμε σκάλες και το έξω δε το βλέπαμε, η δε σήμανση ήταν σπάνια και καθόλου διαφωτιστική.
Ρωτήσαμε ντυμένους , ρωτήσαμε ημίγυμνους και τελικά είδαμε φως, ανοίξαμε μια πόρτα και μας αποκαλύφθηκε αυτό!
Ουάου όμως!
Τσάμπα αγχώθηκα μην ξεχάσουμε τα σκουφάκια, ουδείς φορούσε
Η ώρα ήταν 15:43 ακριβώς, όπως φαίνεται και στο ρολόι απέναντι. Μια και η πρόθεση ήταν να είμαστε εκεί πριν πέσει το σκοτάδι και να παραμείνουμε όταν ανάψουν τα φώτα ώστε να έχουμε την εμπειρία και από τις δύο καταστάσεις.
Εξωτερική θερμοκρασία 6 βαθμοί και το νερό στους 38....Κόσμος αρκετός αλλά όχι τόσος που να ενοχλεί αφόρητα. Σοφή πράξη να αποφύγουμε το σαββατοκύριακο. Το δε νερό πεντακάθαρο και διαυγές, πολύ καλύτερο από ότι περίμενα.
Ωραία ως εδώ. Η μεγάλη έκπληξη όμως δεν ήταν αυτή.
'Οταν μας παρέδωσαν την καμπίνα για να αλλάξουμε ρώτησα τον υπάλληλο αν επιτρέπεται να πάρω το κινητό μαζί στην εξωτερική πισίνα για να έχω μερικές αναμνηστικές.
Με κοίταξε περίεργα έκανε κι ένα μορφασμό και λέω κοτσάνα είπα κορίτσια, τι δουλειά έχει το κινητό μέσα στους ατμούς! Θα το πάρω όμως λέω, θα το τυλίξω μέσα στην πετσέτα αφού βγάλουμε φωτογραφίες να μη φαίνεται και θα κάνουμε το μπάνιο μας.
'Οταν τελικά βγήκα έξω, έμεινα άλαλη....Γινόταν της...ινσταγκράμερ!!!
Το τι βλεφαρίδα κάγκελο, τι κόκκινο κραγιόν και τι στήσιμο για την τέλεια πόζα...δε λέγεται!
Μ αρέσει που εγώ πριν ξεκινήσουμε από το σπίτι είπα, κορίτσια ας ξεβαφτούμε γιατί αν μείνει κανά ίχνος μάσκαρα στο μάτι και αρχίσει να τρέχει από τη ζέστη θα δείχνουμε σαν τις κόρες του Κόμη Δράκουλα
Εδώ τα κοριτσάκια είχαν ρίξει σοβαρή προεργασία όχι παίξε γέλασε!
Μετά την πρώτη έκπληξη και αφού είμασταν ήδη στο νερό, η κατάσταση έδειχνε ολοένα και χειρότερη. Διότι η τέλεια πόζα απαιτεί κόπο δεν είναι ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε...Δεκάδες νεαρές ινφλουένσερς προσπαθούσαν, αγωνιούσαν για την σωστή την τίμια πόζα που θα τις ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες. Οι σέλφι ήταν ατελείωτες. Και αν νομίζετε ότι μετά την άοκνη φωτογράφιση το παρατούσαν το θέμα και ζούσαν τη στιγμή, γελιέστε.
Σειρά είχε η επιλογή της καλύτερης λήψης για να ανέβει....όπου είναι τέλος πάντων ν ανέβει. Κι άντε τώρα να επιλέξεις ανάμεσα από 645 φωτογραφίες, εύκολο το λες;
Εγώ από την άλλη, είχα την εύλογη απορία πόσα άραγε i-phone πήγαν άκλαφτα και έβρασαν μέσα στο νερό....γίνεται να μην πέφτει κανένα με τόση χρήση;
Εμείς μπορεί να απέχουμε μερικά χάσματα γενεών μακριά από αυτό που βλέπαμε, όμως λίγο ψωνάκια των σόσιαλ (και γενικώς) μας λες όσο να πεις, έτσι βγάλαμε μερικές αναμνηστικές, αλλά στη συνέχεια παρατήσαμε το τηλέφωνο κάπου που να το βλέπουμε και απολαύσαμε το μπανάκι μας με την ψυχή μας δίχως βέβαια να ανεβάσουμε το παραμικρό τη δεδομένη στιγμή.
Φυσικά, το σχολιάσαμε δεόντως αυτό, ότι δηλαδή οκ πρέπει να βγάλεις τη λήψη που θέλεις και θα χτυπηθείς να σου πετύχει. Γιατί πρέπει ΕΚΕΙΝΗ την ώρα να ανέβει και να κάθεσαι να βλέπεις λάικ και σχόλια χάνοντας εντελώς το μομέντουμ και τελικά στιγμές από την ίδια τη ζωή... Φιλοσοφικό το ερώτημα αλλά αν θέλει κάποιος της νέας γενιάς να τοποθετηθεί μετά χαράς να ακούσουμε τι εννοεί ο ποιητής!
Ο περίγυρος ήταν σαν τον πύργο της Βαβέλ....όλος ο νεαρόκοσμος τουριστικός καμβάς της Ε.Ε. μπανιαριζόταν και φωτογραφιζόταν στην ίδια πισίνα. 'Ενα κλικ παραπάνω τα ισπανικά νομίζω κυριαρχούσαν παντού, πράγμα που δικαιολογήθηκε μερικώς την επόμενη που αντικρίσαμε το μέγεθος της ουράς έξω από τα κάουντερ της Rynair με προορισμό τη Βαρκελώνη.
Πάνω που χαλάρωσα ότι δεν υπήρχαν 'Ελληνες στα πέριξ και αφέθηκα στο...ελεύθερο σχολιασμό, βλέπουμε έναν τύπο με σηξ πακ που έμπαινε εκείνη την ώρα στο νερό και κάποια από μας είπε, να κι ένας ωραίος....απάντησα και γω, ρε είδαμε κ έναν στις σκάλες αλλά ήταν ντυμένος εκείνος (εννοώντας προφανώς ότι φορούσε τα ρούχα του και όχι το μαγιό) αλλά έλα που την ίδια στιγμή περνούσε ένας ομοεθνής νεαρός που έσκασε στα γέλια, με κοιτάζει και λέει ...αμάν ρε κορίτσια!!! Γέλασα και γω και του απάντησα....Τι; Δηλαδή όταν εσείς σχολιάζετε τα γυναικεία οπίσθια είναι καλά; "Δίκιο έχετε" λέει αυτός κι έτσι κερδήθηκε μια μικρή μάχη ενάντια στην πατριαρχία, αφού φυσικά και είχα δίκιο
Αρκετά είπα την έδωσα με το παραπάνω την εικόνα....αφήνω και μερικές φωτό εδώ
Μπορούμε και μεις και μάλιστα άβαφες/αχτένιστες
Περνάμε καλά και φαίνεται!
κι ένα σύντομο βιντεάκι
30 Νοεμβρίου 2022
Νύχτωσε νύχτα και μεις ακόμη εκεί (καλά 20 λεπτά αργότερα έπεσαν τα σκοτάδια)
Κι όταν βγήκαμε η ατμόσφαιρα ήταν έτσι
Δεν θέλαμε όμως να αποχωρήσουμε ακόμη και συνεχίσαμε την περατσάδα και τσαλαβούτημα στις εσωτερικές πισίνες.
'Οπου κάθε μία έβγαινε σε διαφορετικό μέγεθος, σχήμα και θερμοκρασία νερού.
Το πως έγινε και πετύχαμε πισίνα ολομόναχες έχει εξήγηση ότι το νερό ήταν κάπως πιο δροσερό στη συγκεκριμένη. 'Εβαζαν πόδι μέσα κ έκαναν μεταβολή αλλά εμείς το χαρήκαμε που πλατσουρίσαμε για λιγάκι με άπλα
Είπα να μπω σε μερικές ακόμη. Είχε παντού πινακίδες με τη θερμοκρασία του νερού κάθε φορά.
Κάποιες είχαν θερμοκρασία 42 βαθμούς και έβραζες μαζί με τον Βεελζεβούλ! Ενώ επιχείρησα να μπω σε μια γούρνα που δεν πρόσεξα ότι έγραφε 18 βαθμοί! Μπήκα με φόρα και μετά από ένα άψυχο αααααααα έκανα μεταβολή και τράπηκα σε άτακτη φυγή....
Λιωμένες και παντελώς χαλαρωμένες ντυθήκαμε χωρίς ντουζ διότι ο παλιός γνωρίζει ότι τα οφέλη και ευεργετήματα των ιαματικών λουτρών είναι καλό να παραμείνουν στο δέρμα για ένα 12ωρο και καλέσαμε το εξυπηρετικότατο Bolt να μας πάει πίσω στο διαμέρισμα.
Εύκολα το κατατάξαμε στο highlight του ταξιδιού, μόνο που η νύχτα ήταν ακόμη νέα και δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα....
Συνεχίζεται....
Μια βραδιά και τι βραδιά!
Μετά το λιώσιμο,θέλαμε κι άλλο..λιώσιμο στο σπίτι και βγήκαμε όταν πια ξελιγωθήκαμε από την πείνα να βρούμε φαγητό.
Εγώ με τη Νατάσα είδαμε ένα τούρκικο στη γωνία και λέμε μήπως να το προτιμήσουμε....θα φάμε καλά και δεν θα πουλήσουμε νεφρό στο λογαριασμό.
Αλλά οι άλλες δύο ήθελαν παραδοσιακό ταβερνείο, γιατί τελευταίο βράδι να μη φάμε άλλο ένα γκούλας;
Ψάχναμε και ψάχναμε αλλά Δευτέρα βραδάκι τα πράγματα ήταν υποτονικά.
Πήραμε την κατεύθυνση προς το Szimpla Bar που ήταν η πρόθεση να καταλήξουμε, αλλά στο δρόμο τα φαγάδικα ήταν είτε κλειστά ή τύπου sushi και εβραικά που δεν κάναμε κέφι.
Τελικά ακριβώς στη γωνία από το Szimpla πέφτουμε πάνω σ ένα πολύ cute ταβερνάκι ακριβώς μέσα στα γούστα μας. Τσεκάρουμε και τιμές, νορμάλ προς το τσιμπημένο αλλά όχι κάτι τραβηγμένο.
Μπαίνουμε δίχως να τσεκάρουμε κάτι στις αξιολογήσεις-μέγα λάθος!
Παραγγέλνουμε δύο γκούλας και ένα πιάτα κοτόπουλο με κάτι, μία σαλάτα και από 1 ποτήρι κόκκινο κρασί.
'Ομορφο το περιβάλλον
Σαλάτα;
Τρώμε και συζητάμε αμέριμνες για το ταξιδάκι μας κι όταν ζητήσαμε λογαριασμό βγάζω την κάρτα. Μου λένε όχι κάρτα, μόνο μετρητά παίρνουμε.
Μετρητά γιοκ του λέω κύριος, τι θα πει δεν παίρνετε κάρτα;
Λέει είναι γραμμένο στο ταμείο....και μου δείχνει το γραφείο στο.... βάθος κήπος, εδώ δε βλέπω την τύφλα μου στο ένα μέτρο...και μετά μου λέει το γράφει και στον κατάλογο, να εδώ! και δείχνει κάτω κάτω με ψιλά γράμματα, δηλαδή όταν με βλέπεις να κοιτάζω το μενού με τον φακό του κινητού τι καταλαβαίνεις ρε άνθρωπε!!
'Ηρεμα και καλά, μου λέει έχει ΑΤΜ στη γωνία αν θέλετε να βγάλετε χρήματα.
Λέω δεν θέλω να βγάλω , έχει προμήθεια.
Ωραία, λέει παίρνω και ευρώ.
Beautiful! Κάνω την ισοτιμία στην εφαρμογή μου και το βγάζω 45 ευρώ, αρχίζουμε να ψαχνόμαστε τι ευρώ έχουμε πάνω, μας όταν λέει ΟΧΙΙΙΙΙΙ αυτή την ισοτιμία....έχω γραμμένη στον κατάλογο με τι ισοτιμία θα γίνει η μετατροπή, βλέπω ένα εξωφρενικό νούμερο και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!
Παίρνει φωτιά και η σγουρή ξανθιά που κρατιόταν με το ζόρι και γίνεται 'Ο ΧΑΜΟΣ.
Λέω θα βρούμε μαζί την επίσημη ισοτιμία από το ίντερνετ και θα σε πληρώσω με αυτή.
Το χαβά του αυτός θα πληρώσετε με αυτό που γράφει.
Φώναξε την αστυνομία λέει η σγουρομάλλα δεν παίρνεις μία.
Χαμούλης.
Μου λέει όταν έρθει η αστυνομία, ότι ώρα έρθει θα πληρώσετε 250 ευρώ που τους απασχολήσατε.
Πήραμε βαθιές ανάσες μερικά λεπτά να καθαρίσει το μυαλό από τα νεύρα, εγώ σκέφτηκα πως αγνοώντας το τι ακριβώς ισχύει με τους νόμους στη χώρα μπορεί όντως να βρεθούμε σε δύσκολη κατάσταση-υπάρχει περίπτωση, ξέρω γω αν αυτός γράφει στον κατάλογο ότι θα πλύνεις τα πιάτα φεύγοντας να είσαι υποχρεωμένος να τα πλύνεις κυριολεκτικά μόνο και μόνο επειδή το γράφει!
'Εχω παλιότερη εμπειρία στην Ρουμανία ως αρχηγός σε πολύ σοβαρότερο επεισόδιο με (ευτυχώς) ελαφρύ τραυματισμό συνταξιδιώτισσας που ήρθε η αστυνομία και μας εξήγησε ότι εκεί δεν ισχύει η αστική ευθύνη και είσαι εσύ υπεύθυνος αν τραυματιστείς μέσα σε ξενοδοχείο! Ανήκουστα πράγματα.
Επειδή όπως και να είχε- ακόμα και το δίκιο μας να βρίσκαμε , η βραδιά μας θα είχε πάει κατά διαόλου, επικράτησε η λογική-του πετάξαμε ένα ποσό στη μούρη, λιγότερα από όσα ζήτησε αλλά αρκετά ώστε να μη μας πάρει στο κυνήγι.
Εμείς γαβγίζαμε σε ελληνικά και αγγλικά , αυτός στα ούγγρικα, τουρλουμπούκι στο μαγαζί όλοι οι πελάτες κοιτούσαν αμήχανοι....κι όταν φύγαμε και είδαμε τα σχόλια καταλάβαμε πως την έχουν πατήσει αρκετοί ακόμη.
Αργότερα τον.... στόλισα και γω αναλόγως, ελπίζοντας κάπου να πιάσει τόπο...
Το ταβερνείο λέγεται A Legvidamabb Barakk Budapest, ΜΗΝ ΠΑΤΕ!
Στο Szimpla Bar τα πράγματα κυλούσαν χαλαρά ακριβώς όπως μας είχε υποσχεθεί ο πορτέρο την προηγούμενη.
Εξαιρετικά!
Μπήκαμε στο χώρο και χαζέψαμε, μέσα και πιο μέσα, πάνω κάτω αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να κατανοήσουμε τι βλέπαμε.
Από τις εικόνες που δύσκολα μεταφέρονται με λόγια....'Οσοι έχετε πάει το γνωρίζετε, οι υπόλοιποι βάλτε γυαλιά ηλίου μην τυφλωθείτε από το ντεκόρ
Διάθεση disco, μαζί με techno, χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και βασικά λίγο από ό,τι μας περίσσεψε από τα ...πάντα και όλα αυτά υπό την επήρεια LSD?
Τυφλώθηκα!
Το μόνο σίγουρο ήταν πως είχε πλάκα!
Παίρνεις ποτό από όπου θέλεις και οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές (επιτέλους) και κάθεσαι όπου αλλού θέλεις, όπου βρεις.
Κοντά στην είσοδο έχει μαγαζί που δίνει ναργιλέδες. Τον παραλαμβάνεις από εκεί δίνοντας ένα ποσό για εγγύηση, τον πας όπου θέλεις και στο τέλος τον επιστρέφεις και σου δίνουν πίσω το ποσό.
Μη δούμε ανοησία εμείς στο μεταξύ, αμέσως να τρέξουμε....τα κορίτσια μάλιστα είπαν να πληρώσουν αυτές για το ναργιλέ για να με ευχαριστήσουν για το σχεδιασμό του ταξιδιού.
'Ελα που όμως ζητούσαν την εγγύηση σε μετρητά και μάλιστα μόνο φιορίνια!
'Αντε πάλι απόψε....Τρεις μέρες ούτε τι χρώμα έχουν τα φιορίνια είδα κ απόψε τα ζητάνε απανωτά.
Δεν ήθελα να χαλάσω το χατήρι των κοριτσιών άσε που τη γούσταρα και γω τη φάση. Μου έδειξαν το ΑΤΜ στη γωνία και έβαλα τη ρεβολούτ....Για ένα χαζοποσό τράβηξε και μια ωραιότατη προμήθεια αλλά μετά το μανούριασμα με τον ταβερνιάρη δεν είχα κουράγιο να νευριάσω και με το...ΑΤΜ. Τράβηξα τα μετρητά και...καλή καρδιά.
Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλησε ομαλά και όμορφα. 'Ηπιαμε τα κρασάκια μας χαρούμενες, καπνίσαμε σαν τσιμινιέρες το ναργιλέ μας και παρόλη την φρικτή-αδιάφορη μουσική περάσαμε καλά και το ευχαριστηθήκαμε
Κουνημένη η φωτό αλλά δεν είναι φοβερό το σκηνικό;
Καλά εγώ κατάπτυστη δεν το συζητώ...κράξτε ελεύθερα!
Η πτήση μας ήταν για άλλη μια φορά πολύ πρωινή!
Μας τσάκισαν οι low cost το 22, έχασα το μέτρημα πόσες φορές έτρεχα μέσα στην άγρια νύχτα.
Ευτυχώς το αλκοόλ έκανε τη δουλειά του και κοιμηθήκαμε ένα γεμάτο τρίωρο μέχρι τις ...03,15 που ξανασηκωθήκαμε!
Δεύτερη φορά χρησιμοποιούσα την υπηρεσία ταξί του Booking μεταμεσονύχτιο και το είχα ένα άγχος. Υπήρχε plan b (το Bolt) αλλά δεν ήθελα να το ψάχνω τελευταία στιγμή.
Τελικά λίγο πριν κοιμηθώ μου ήρθε μήνυμα επιβεβαίωσης από τον οδηγό στο Whatsapp με μάρκα αυτοκινήτου και αριθμό πινακίδας, ηρέμησα από τα αγχωτικά μου και ξεράθηκα.
'Ενα ολόκληρο τέταρτο νωρίτερα ήρθε ο άνθρωπος, φτάσαμε στο αεροδρόμιο νωρίς και στρωθήκαμε να φάμε πρωινό ξοδεύοντας όσα από τα μετρητά μας είχαν μείνει από την προηγούμενη.
5 η ώρα το πρωί το αεροδρόμιο τίγκα στον κόσμο....Δεν υπάρχει αμφιβολία ο κόσμος ταξιδεύει πια όπως παλιά.
Λίγο πριν φτάσουμε στο gate μας πέσαμε πάνω σε ατελείωτη ουρά Ισπανών που περίμεναν την επιβίβαση της πτήσης για τη Βαρκελώνη (που ανέφερα νωρίτερα) και αντίθετα από εμάς που μισοκοιμόμασταν όρθιοι στην ουρά της Wizzair, οι 'Ιβηρες ξύπνησαν απότομα και έντρομοι μετρούσαν τις διαστάσεις των χειραποσκευών τους, αφού βγήκε η Ryanair...παγανιά μέσα στο άγριο ξημέρωμα, θυμήθηκαν εκείνο το σταντάκι που μετράνε τις αποσκευές και δεν περνούσε ούτε μύγα! Μέτρησαν τα πάντα, για 2 εκατοστά να μην έμπαινε χρέωναν το 33άρι επιτόπου,
γκλιν γκλιν το pos είχε πάρει φωτιά!
'Οσοι είχαν backpack έβγαζαν και φορούσαν ότι μπορούσαν, για να τα αλαφρύνουν, με τα πλαστικά βαλιτσάκια όμως δε γίνεται τίποτα κι έτσι υπέροχα ξεκίνησε το πρωινό των- πολύ φίλων μας- Ισπανών που τους άναψαν πρώιμα τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και καλημέρισαν την αεροπορική τους ενώ τα Mierda (στα μούτρα σας) έδιναν κι έπαιρναν
Με μας πάλι όλα καλά, αέρας περάσαμε και καπνός γίναμε τα δύο κορίτσια που δεν τα αγαπάνε πολύ τ' αεροπλάνα κούμπωσαν τα αγχολυτικά τους και έγιναν ζεν...λίγο μας κούνησε βέβαια και η μία φρίκαρε, την κοροϊδεύω λιγααάκι αλλά μόνο για το χαβαλέ.
Τα αεροπλάνα δεν τα φοβάμαι (σε βαθμό αναισθησίας όμως) αλλά ως άτομο που παιδεύεται με χρόνιες αγχώδεις διαταραχές (λόγω άλλης βλακείας) δεν κοροϊδεύω σοβαρά κανέναν άνθρωπο σε σχέση με τις φοβίες που ένας Θεός/Αλλάχ /Βούδας γνωρίζει από που στην ευχή πηγάζει.
Στο μόνο που έχω ένσταση είναι να αφήνεις το φόβο αυτό να καθορίζει τη ζωή σου.
Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση με άλλες προεκτάσεις. Ωραίο όμως θέμα προς συζήτηση, πόσο όσοι από μας ταξιδεύουμε, καθοδόν και στην πορεία αντιμετωπίζουμε και ξεπερνάμε (ή και όχι) τις λογικές ή και τις παράλογες φοβίες μας.
Ούτε 08.30 το πρωί προσγειωθήκαμε στη Θεσσαλονίκη, έτρεξα να τελειώσω με τις δουλειές για να στρωθώ το μεσημεράκι στο Μουντιάλ που είχε ήδη αρχίσει, όμως προλάβαινα να δω το πρώτο παιχνίδι της Αργεντινής...
Και πως καταλαβαίνεις ότι βλέπει η γκαντεμόσαυρα; Χάνει η Αργεντινή στην πρεμιέρα από τη Σαουδική Αραβία....
Ευτυχώς η συνέχεια πήγε καλύτερα (παρότι πάλι έβλεπα) και όσο γράφω έχει ακόμη ελπίδες...
Τέλος λοιπόν από την ζωγραφένια (!) Βουδαπέστη.
Κεφαλαιάκι με τον επίλογο και τις όποιες τουριστικές πληροφορίες δίνω-δεν δίνω, θα στρωθώ να συμπληρώσω τις επόμενες μέρες.
Κορίτσια, με διαβάζετε, μέλη δεν είναι να σχολιάζουν-εμείς ραντεβού στο επόμενο/α όταν και όποτε το φλεξάρουμε. Πολλά φιλιά!
Επίλογος
'Εχοντας ξεκινήσει να ταξιδεύω αρκετά μεγάλη,αφού πρώτα...ξεπροβόδισα τα παιδιά μου στην ενήλικη ζωή τους, ομολογώ πως τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ τις σνόμπαρα επιδεικτικά.
Μεγάλωσα με έναν πατέρα ψιλοαριστερό-πασοκτσή μεγάλο θαυμαστή των αριστερών πρακτικών και άοκνο ταξιδιώτη όλων των "κόκκινων" χωρών. Μπούχτισα να τα ακούω καθημερινά, ήμουν και παιδιόθεν πνεύμα αντιλογίας από τη φύση μου οπότε με τα χρόνια ανέπτυξα μια σχετική απέχθεια, κι έτσι τα πρώτα μου ταξίδια αφορούσαν κυρίως δυτικούς προορισμούς.
Είτε σε Ευρώπη είτε αλλού.
Σταδιακά, αποφάσισα πως είχε έρθει ο καιρός να ξεπεράσω τα παιδικά μου τραύματα και να δω με τα δικά μου μάτια τις χώρες αυτές που τόσο στραγγαλίστηκαν από τα πολιτικά συστήματα και τη μετέπειτα βίαια μετάβαση της οικονομίας τους.
Κλείνοντας σιγά σιγά την ψαλίδα με τις "απουσίες" των χωρών αυτών από τον ταξιδιωτικό μου χάρτη, ομολογώ ξεδιάντροπα πως με έχουν κατακτήσει, βρίσκω άκρως γοητευτικό το όποιο σοβιέτ στοιχείο έχει απομείνει από το βαρύ παρελθόν στην πλήρως πια δυτικοποιημένη εικόνα των πόλεων. 'Αντε τα γράφω και επιτέλους εξιλεώνομαι, τόσο καβγά που έχω ρίξει με το συγχωρεμένο το μπαμπά μου.
Η Βουδαπέστη ήταν μια από τις πιο έντονες εκπλήξεις.
΄Ολοι μου έλεγαν ότι είναι πανέμορφη και θα μου αρέσει πολύ, αλλά βρε παιδί μου η κυρία είναι πραγματικά πληθωρική!
Και ποτάμι και κάστρα και όμορφα κτίρια, δρόμοι μαζί με υπέροχα σπα; Μας κακομαθαίνετε...
Και on top ζωντάνια, όμορφη ατμόσφαιρα και πιο φιλικές τιμές (....)
Αν οι κάτοικοί της ήταν λίγο πιο πρόσχαροι, να έσκαγε ένα χαμογελάκι το χείλι τους ρε παιδί μου...θα πήγαινα καρφί στο Δημαρχείο να ζητήσω το κλειδί της πόλης
Αλλά για να είμαι ειλικρινής, μου λείπει ακόμη η Πράγα, θα περιμένω έως ότου μου δοθεί η ευκαιρία να πεταχτώ ως εκεί για να τοποθετηθώ εκ νέου.
Για να τελειώνω...(επιχείρησε να με διαβάσει η φίλη @MarieAries που μόλις άνοιξε λογαριασμό και λέει δεν άντεξα πολύ μπίρι μπίρι, χαχα αγαπάμε φίλους που μας τα λένε κατάμουτρα)
-Ευχαριστώ άλλη μια φορά τον @psilos3 που η ιστορία του είναι πάντα to the point, δεν παραλείπει τίποτε από αυτά που αξίζει να δεις και είναι καλύτερος και από εφαρμογή χαρτών
'Οπως και ο @vagar78 με τον πλήρη οδηγό του, διαβάζεις- κόβεις ράβεις και τσακ μπαμ βγάζεις προγραμματάκι. Ωραίος!
-'Ολοι γράφουν πως οι συγκοινωνίες είναι φανταστικές αλλά αν μείνεις κέντρο όπως εμείς, δεν χρειάζεται τίποτε από αυτά-ειδικά αν σου αρέσει το περπάτημα. Σε 3 μέρες περπάτησα 45 χιλιόμετρα και τα ευχαριστήθηκα άπειρα. Το μόνο λεωφορείο που δοκίμασα ήταν αυτό του αεροδρομίου, βολικότατο.
Επίσης το Bolt λειτουργεί άψογα αλλά είναι σχετικά ακριβό σε σχέση με αλλού-εμείς είμασταν 4 όμως και μοιραζόταν.
-Θέμα ασφάλειας δεν τέθηκε, δεν νιώσαμε πουθενά κάτι περίεργο, με την σχετική προσοχή βέβαια που έχουμε πάντα στα πορτοφόλια μας.
-Συναλλαγές με ρεβολούτ πανεύκολα (σα χορηγός ένιωσα 4 γυναίκες και πλήρωνα πάντα εγώ
-Τιμές τις βρήκα τσιμπημένες παντού, έψαχνα αυτό που διάβαζα ότι η Βουδαπέστη είναι φθηνή για μας, μόνο που δε το συνάντησα πουθενά. 'Αντε μόνο στα ποτά κάπως....ωστόσο φαίνεται τελευταία έχω ταλέντο να πέφτω πάνω στις παγίδες, τι να πω...
-Θερμοκρασία 0-7 τις μέρες που πήγαμε ευτυχώς χωρίς καθόλου αέρα, μια χαρά δεν κρυώσαμε καθόλου. 'Ενα σκουφάκι, γαντάκι και όλα καλά. Στη Θεσσαλονίκη με 0 βαθμούς έξω τουλάχιστον φόρμα του σκι θέλεις για να μην ξεπαγιάσεις.
-Το φαγητό, κρεατοφαγία όπως λέει κι ο Γιάννης, ως είθισται στις πιο Βόρειες Χώρες, νόστιμα τα γκούλας, κατά τ άλλα δεν τρελαθήκαμε. Οι καμινάδες όμως μυρίζουν παντού σαν τα τσουρέκια του Τερκενλή στην Τσιμισκή! Aν μυρίσεις είναι Do or Die (μέρες που διανύουμε μας αρέσουν οι ποδοσφαιρικοί όροι) Αν κάνεις διατροφή απλά τρέχεις να φύγεις μακριά!
-Τα λουτρά-θα έλεγα Must επίσκεψη εκτός αν έχεις κάτι εναντίον των λουτρών γενικά....την επόμενη φορά θα δοκιμάσω κ ένα ακόμη να έχω μέτρο σύγκρισης
'Οπως σε όλα τα μέρη έχουν μείνει αρκετές εκκρεμότητες. Κυριότερη η ανάβαση στο λόφο Gellert και ποδηλατάδα στο νησάκι της Μαργαρίτας (ακόμη γυρίζει στο μυαλό μου)
Θα προσπαθήσω να "χωρέσω" άλλη μια επίσκεψη σ ένα μεγάλο σαββατοκύριακο το συντομότερο και θα ξαναπάω έστω μόνη.
'Ισως άλλη εποχή για να δω μια διαφορετική ατμόσφαιρα.
Η αλήθεια είναι πως όταν γράφω ξαναζώ το ταξίδι μου, μπαίνω στην ίδια διάθεση που είχα, αυτός είναι ο λόγος που το απολαμβάνω τόσο και αφού οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά, τα κείμενά μου είναι μεγάλα και πιθανώς κουραστικά, ευτυχώς το φόρουμ δεν μας έβαλε (ακόμη) περιορισμούς στις λέξεις, ελπίζω να μη δίνω ιδέες..
Για όσους ετοιμάζονται να ταξιδέψουν στις γιορτές εύχομαι να περάσουν όμορφα και να μας τα πουν με το καλό. Εγώ είμαι από αυτούς που τέτοιες μέρες κάθονται στ' αυγά τους, ξεσάλωσα ταξιδιωτικά όλο το 22, τώρα περισυλλογή και ανασυγκρότηση.
Ευχαριστώ σας, Καλές γιορτές και καλά ταξίδια σε όλους!
Εισαγωγή
Προσοχή! Θεωρώ πως η κάτωθι ιστορία αφορά και θα εκτιμηθεί πολύ περισσότερο από το γυναικείο κοινό του φόρουμ μιας πάνω κάτω ηλικιακής συνάφειας με εμάς, που δύναται να ταυτιστεί ευκολότερα με γεγονότα και καταστάσεις. Οι νεότερες ίσως να παραδειγματιστούν σε θέματα attitude ίσως και όχι. Για το αρσενικό κοινό δεν έχω καθόλου άποψη
Τα ταξίδια με φίλες είναι κάτι μεταξύ ξεσαλώματος της αλησμόνητης πενταήμερης του λυκείου και 10 συμπυκνωμένων συνεδριών σε ψυχολόγο, όλα μαζί σε ΕΝΑ.
Και αν στα νεανικά μας χρόνια η συνεύρεση με τις φίλες συνοδευόταν από ανελέητο ξενύχτι και μαραθώνιες συζητήσεις τίγκα στο δράμα και το νταλγκάδιασμα με τον άπιαστο γκόμενο που μας έφτυνε, πλέον μάθαμε (the hard way) πως κάτι τέτοιες ευκαιρίες είναι σπάνιες και πολύτιμες στο βαθμό του ανεκτίμητου. Τα υπόλοιπα με mastercard...
Εγώ και οι άλλες τρείς κυρίες της παρέας μετράμε χρόνια φιλίας και/ή παρέας. Η κάθε μία έρχεται από διαφορετική δεκαετία και κατάσταση στη ζωή μου και κατάφερε να παραμείνει, σε αντίθεση από ανθρώπους που έρχονται στην πορεία σαν στάσεις, μένουν για λίγο και χάνονται γιατί δεν εξυπηρετούν πλέον την εξέλιξή μας. 'Η εμείς τη δική τους.
Στην προκειμένη με όλες τις διαφορές μας καταφέρνουμε και περνάμε καλά. Δικές μου φίλες λοιπόν αρχικά, αλλά γνωρίστηκαν και μεταξύ τους και γίναμε όλες μαζί, μια ωραία παρέα γίναμε...
Η προηγούμενή μας εξόρμηση ήταν την άνοιξη σε Ζάγκρεμπ και Λιουμπλιάνα, έχουμε και τη σχετική ιστορία
και εφόσον είχαμε δεσμευτεί να το επαναλάβουμε, η ευκαιρία προέκυψε ήδη από τέλος Αυγούστου όταν βλεφάριασα τα πολύ ωραία εισιτήρια κοψοχρονιά με 27 ευρώ (τιμή ΚΤΕΛ) της Wizz για Βουδαπέστη που ήταν επίσης μια πόλη με την οποία θέλαμε πολύ- αλλά πολυυυύ όμως να γνωριστούμε.
Κλείστηκαν επιτόπου (εννοείται) και τα βάλαμε στην άκρη, εφόσον εγώ στο μεταξύ εξέδραμα πολλάκις σε ενδιάμεσους προορισμούς που είχα τακτοποιημένους και σας ενημέρωνα ανελλιπώς μέσα από το σχετικό νήμα (Live from....click and post one photo) για να μην έχετε και παράπονο.
Λίγο πριν την αναχώρηση έπεσε και η σχετική μελέτη (ιστορίες από travelstories και τιπς από φίλους) καταρτίστηκε το περίφημο ημερήσιο μου πρόγραμμα, αναρτήθηκε σε pdf στη σχετική συνομιλία με τα κορίτσια, όπου ως συνήθως ΔΕΝ διαβάστηκε (το διάβασαν μου είπαν, αλλά τα ξέχασαν μέχρι να πάμε!) οπότε και φρεσκάραμε την μνήμη μας κάθε μέρα με τον πρωινό καφέ για να θυμηθούμε τι έχουμε να δούμε.
Θα σας δώσω και τις επικαιροποιημένες πληροφορίες για να (...) κλάψετε όσοι ταξιδέψατε... προπολεμικά και προπανδημιακά! Οι τσιμπημένες τιμές έχουν ΚΑΙ εδώ την τιμητική τους, το φθηνό όπως το ξέραμε στην Ευρώπη απλά δεν υπάρχει πια (ή εγώ είμαι ανίκανη να το βρω, ένα από τα δύο)
Πριν από αυτό όμως μερικά από τα ωραία-ωραία.
Ας συστηθούμε λοιπόν.
Κορίτσια, η Βουδαπέστη! Βουδαπέστη, τα κορίτσια....How you Doin'
View attachment 411305
Πρώτη Ημέρα - Helló Budapest!
'Οσο ήμουν εκεί με ρώτησε ένας καλός φίλος αν κοίταξα να μάθω καμιά ουγγρική λέξη, ορίστε λοιπόν, την έβαλα και στον τίτλο! Πολύ με δυσκόλεψε...
19/11 ήταν η ημερομηνία αναχώρησης και η Θεσσαλονίκη ήδη ανέβαζε ένα στρόγγυλο 20ρι στη θερμοκρασία πρωί πρωί, εμείς με πτήση low cost φορέσαμε ότι μπορούσαμε για να αντιμετωπίσουμε το 0-5 που έλεγαν οι προβλέψεις για Βουδαπέστη.
Στο αεροδρόμιο ένιωθα ότι θέλω να βγάλω την...πέτσα μου. Σκασμένη όπως ήμουν ξεφορτώθηκα σκουφιά και πλεκτά κι έκοβα τα σουλάτσα μου καθόλου σικ αλλά πολύ άνετη, με το ισοθερμικό μου φανελάκι μόνο, μέσα στο τέρμιναλ του Μακεδονία.
Κόσμος πολύς, ζίγκα το αεροπλάνο και πολύ νεολαία!
Θέες από ψηλά
Προσγειωθήκαμε μιάμιση ώρα αργότερα και πολύ εύκολα βρήκαμε απέξω το λεωφορείο 100Ε που είναι εξπρές και σε πάει κατευθείαν κέντρο. 'Εβγαλα τα εισιτήρια στη στάση με τη ρεβολούτ, 1500 φιορίνια/άτομο δηλ. περίπου 3,69 ευρώ και αν εξαιρέσεις την απότομη κρυάδα που μας ήρθε από την παρατεταμένη άνοιξη της Ελλάδας στον χειμώνα έτσι ξαφνικά, κατά τ άλλα στο 100Ε βιώσαμε άλλη μια συνηθισμένη ημέρα ΟΑΣΘ στη Θεσσαλονίκη, όρθιες και παστωμένες ενώ 99% των επιβατών μιλούσαν ελληνικά.
Στη δε διαδρομή αφού περάσαμε από Praktiker, IKEA και λοιπά,νιώθαμε πως εκτός από τη θερμοκρασία δεν είχε ακόμη αλλάξει τίποτε άλλο.
Πλησιάζοντας προς την πόλη άρχισαν σταδιακά να εμφανίζονται τα μεγάλα τύπου Σοβιέτ ογκώδη κτίρια, αλλά και τα όμορφα, μελαγχολικά λόγω εποχής αχανή πάρκα.
Κατεβήκαμε καρακέντρο στη στάση Astoria (New York?
Πρώτες εικόνες.
Φτάσαμε στη Vaci η οποία ήταν σαν εργοτάξιο από έργα ανάπλασης και δεν μας έκανε κανένα κλικ.
Πολύ κλικ μας έκαναν όμως οι καμινάδες που μας μύρισαν από μακριά!
Και φυσικά ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα. Τι, να το ρίξουμε;;
Στο μεταξύ εννοείται κυκλοφορούσαμε με τα μπακπακ αφού δεν είχαμε πάει ακόμη σπίτι να αφήσουμε τα πράγματα.
'Εμεινα δύο βήματα πίσω, παρατηρούσα τα κορίτσια και γέλασα μόνη μου.
Απο κει που στο παρελθόν ταξίδευαν (με άλλες παρέες) όσο ταξίδευαν, σαν πριγκίπισσες, με τα πρακτορεία τους, τις ξενοδοχειάρες τους και τα ρέστα, με το που έμπλεξαν μαζί μου τις έχω κάνει μπακπάκερ σχεδόν (λέμε τώρα)
Επιτέλους καθίσαμε να πιούμε και έναν καφέ που τον θέλαμε πλέον πολύ αλλά και να συνεννοηθούμε με το Γιώργο για το πως θα βρεθούμε.
Ποιός είναι αυτός ο Γιώργος; Ο Γιώργος λοιπόν είναι παλιός φίλος που μένει μόνιμα Ελβετία και εμφανίστηκε σε 2 κεφάλαια ως γκεστ σταρ στην ιστορία μου για το Roadtrip των Βαλκανίων το καλοκαίρι όπου συναντηθήκαμε σε Σπλιτ και Ζαντάρ και ενώθηκαν οι παρέες.
Στην προκειμένη η σύμπτωση προέκυψε απρογραμμάτιστα σε τυχαία τηλεφωνική συνομιλία τι κάνεις, τι νέα, όλα καλά ετοιμάζομαι για Βουδαπέστη! 'Αντε ρε και γω για κει είμαι, μήπως να ανταμώσουμε;
Βεβαίως εγώ ξεκινούσα με γυναικοπαρέα για κους κους και κανονικό τουρισμό ενώ εκείνος όντας διεθνής ζεν πρεμιέ
Επί του πρακτέου η Ουγγαρέζα κυρία που φιλοξένησε το αγόρι μας κατοικούσε αρκετά χιλιόμετρα εκτός πόλης κι έτσι το μόνο που προλάβαμε να κάνουμε είναι μια σύντομη βιντεοκλήση για να δούμε τα μούτρα μας πριν μπει στο τρένο για να προλάβει την πτήση του.
Μου είπε πως μετάνιωσε που δεν άλλαξε το εισιτήριό του για να συμπέσουμε και να σεργιανίσει και μαζί μας, ότι θα ήταν ωραία ευκαιρία να βρεθούμε ξανά και απάντησα ναι ναι ευχαρίστως ναι, αλλά όχι! (σκέφτηκα), γιατί καλά θα ήταν να βρισκόμασταν όμως ξεκάθαρα προτιμώ την κοριτσοπαρέα μας και είμαι βέβαιη πως καμία δε θα τρελαινόταν αν το πρότεινα, ξέρω ότι με διαβάζει ο Γιωργάκης και θα γελάσει με αυτά, μ αρέσει η παρέα του και περνάμε ωραία όποτε τυχαίνει να ανταμώσουμε αλλά έτσι όπως είμασταν δεν θέλαμε κανέναν τους
Μετά το καφεδάκι κι αφού στανιάραμε περπατήσαμε προς την Elisabeth Bridge
σε μουά
και βολτούλα
'Ηρθε το μηνυματάκι ότι το σπίτι ήταν έτοιμο και φύγαμε καρφί να αφήσουμε τα σακίδια, να ανασυνταχθούμε και να ξαναβγούμε πιο ανάλαφρες.
Πρώτα σταματήσαμε σ ένα σούπερ μάρκετ για να προμηθευτούμε τα του πρωινού.
Θλιβερή διαπίστωση ότι οι ανατιμήσεις έχουν χτυπήσει και εδώ, δεν είχα χρόνο να κάνω πολλές συγκρίσεις αλλά 5 πραγματάκια πήραμε, από τα πιο φθηνά και δώσαμε κάπου 17 ευρώ...
Το σπίτι σε τρομερή τοποθεσία, ποδαράτο από σχεδόν παντού, μας άφησε άφωνες.
Ανακαινισμένο σε στυλ industrial με ενδαφέρουσες λεπτομέρειες και υπέρ άνετο για 4 άτομα και δη γυναίκες, 2 μπάνια μου είχαν ζητήσει για να ετοιμαζόμαστε γρήγορα και 2 μπάνια λοιπόν it is....
και πολλά παραπάνω σε πολύ καλή τιμή όταν το έκλεισα από τέλος Σεπτέμβρη.
Πριγκίπισσες σας έχω και γω βρε! που αφορμή ψάχνετε να γκρινιάξετε
To προτείνω δαγκωτό!
Budapest Loft Central Design Home, Βουδαπέστη, Ουγγαρία
Πρώτη βόλτα προς την Μεγάλη Εβραϊκή Συναγωγή , δεύτερη μεγαλύτερη στο κόσμο μετά από αυτή της Νέας Υόρκης, μόνο την ώρα που βρεθήκαμε εκεί ήταν κλειστά και την είδαμε απέξω μόνο. Τσεκάραμε την τιμή του εισιτηρίου (10 ευρώ σχεδόν) και αποφασίσαμε ότι μας έφτασε το απέξω
Λίγο στραβή μου βγήκε...
Κι από κει αφού περάσαμε από το Νew York Cafe που είχαμε σκοπό να επισκεφτούμε σε άλλη ώρα (γκάχα γκούχα) βγήκαμε στην αριστοκρατική utca Andrassy με σκοπό να βρούμε το εμβληματικό Μουσείο του Τρόμου (House of Terror).
'Ομορφος, φαρδύς δρόμος με επιβλητικά νεοκλασσικά και άλλα κτίρια.
House of Terror
Ποιός είχε τη φαεινή ιδέα να έρθουμε εδώ;
Σε μουά ξανά!
Πολύ αψήφιστα το πήρα το θέμα το ομολογώ. 'Εχοντας μια φυσική ροπή προς καλτ καταστάσεις και ατμόσφαιρες θρίλερ, ξέχασα πως πέρσι μετά την επίσκεψη στο Άουσβιτς μου πήρε βδομάδες να πάψω να το σκέφτομαι και να έχω εκείνο τον κόμπο στο στομάχι.
Διαβάζοντας για το μουσείο αυτό είδα πως φιλοξενεί εκθέματα από διάφορες εποχές στυγνών βασανιστηρίων κατά τον 20ό αιώνα και το θεώρησα ενδιαφέρον.
'Οχι πως δεν ήταν. Αλλά μας έπεσε κάπως...βαρύ σαν μία από τις πρώτες επισκέψεις μόλις είχαμε αρχίσει να περπατάμε την πόλη.
Το κτίριο της οδού Andrassy στέγασε διαδοχικά την κομαντατούρ των Ναζί κατά το 2ο παγκόσμιο Πόλεμο όπως και την Πολιτική Αστυνομία των Σοβιέτ που αντικατέστησε τα κεντρικά των Arrow Cross headquarters που αργότερα μετονομάστηκε σε State Security Office και...δεν συμμαζεύεται. 'Ολα στην υπηρεσία βασανισμού των πολιτών-όπως εύκολα αντιλαμβάνεστε.
Το μουσείο με είσοδο περίπου στα 10 ευρώ το άτομο, πολύ φροντισμένο και ατμοσφαιρικό, διέθετε αυτοξενάγηση με ακουστικά τα οποία ΔΕΝ πήραμε, κυρίως γιατί απαιτούσε άπειρο χρόνο να ακούσεις όλες τις ιστορίες-υποψιάζομαι ότι πράξαμε ορθά γιατί το να ακούγαμε και όλες τις φριχτές λεπτομέρειες απλά θα πρόσθετε βάρος στη διάθεσή μας.
'Εβγαλα μερικές μόνο φωτό στη ζούλα αφού μα είπαν πως γενικά ,δεν επιτρέπεται
Κελί φυλακής...
(.....)
Δύο λόγια θέλω να πω μόνο και να κλείσω το θέμα.
'Ενας ολόκληρος αιώνας που η ελίτ του συγκεντρωτισμού (Κομμουνισμός, δικτατορία, Ναζί) διάλεξαν έναν από τους ομορφότερους δρόμους και κτίρια της πόλης για να τρομοκρατούν, βασανίζουν, δολοφονούν ανθρώπους οι οι πεποιθήσεις τους και/ή θρησκεία τους ήταν κόντρα στην επίσημη γραμμή της κάθε φορά Διοικούσας αρχής.
'Οχι πριν από αιώνες, όχι το μεσαίωνα, όχι κάποια εποχή που υπήρχε αμορφωσιά, προκατάληψη και θρησκευτικός φανατισμός.
Τον 20ό αιώνα!!! Τότε που ξεκίνησε η βιομηχανική επανάσταση, που οι άνθρωποι διάβασαν, μορφώθηκαν, εκμοντερνίστηκαν.
Μοιραία ξεκίνησε μια μεγάλη συζήτηση, μοιραία και τα ανάλογα συμπεράσματα για τον 21ο αιώνα που διανύουμε και τις σημαδιακές καταστάσεις που όλοι βιώνουμε και δεν έχουμε ιδέα προς τα που κατευθυνόμαστε, όμως είμαστε ένα ταξιδιωτικό φόρουμ και καλύτερα να συνεχίσω με τα του ταξιδιού.
Αν θα το σύστηνα; Ειλικρινά όχι! Για μένα δεν υπάρχει κανένας λόγος να πας να δεις κάτι τέτοιο, είναι αυστηρά προσωπική άποψη, όμως, μετάνιωσα που πήγα και πήρα στο κεφάλι μου και τις φίλες μου.
180 μοίρες στροφή και αλλάζουμε κλίμα.
Σειρά είχαν οι περιβόητες Χριστουγεννιάτικες αγορές!
Αυτές ήταν άλλωστε ένας λόγος που το ταξίδι κλείστηκε τέτοια εποχή, ώστε να πάρουμε λίγη εορταστική ευρωπαϊκή μυρωδιά με λαμπάκια, στολισμούς, κρύο και ζεστά κρασιά στο δρόμο.
Πρώτη χριστουγεννιάτικη αγορά μπροστά από τη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου.
Πανηγύρι
Μας είχε κόψει και η λόρδα στο μεταξύ και είπαμε να δοκιμάσουμε χοτ ντογκ μαζί με ζεστό κρασί.
Και παρότι πληροφορημένη από το φόρουμ ότι οι αγορές είναι ακριβές δεν μπήκα καν στον κόπο να ρωτήσω πόσο κοστίζει το χοτ ντογκ. Γιατί πόσο να κάνει ρε παιδί μου: 5,6,7,8? άντε 10??
Να μην πω πόσο μας τον έπιασαν τελικά γιατί μου πήρε ώρες να το χωνέψω!
Αυτό ήταν πάντως το χοτ ντογκ (από χρυσάφι)
Συνέχεια στη βόλτα με τα στολισμένα εμπορικά
και καταλήξαμε στο Δούναβη για μια υπέροχη παγωμένη, βραδινή βόλτα
Κατάφωτο το Κοινοβούλιο
Αλλά και η θέα απέναντι από το κάστρο της Βούδας.
τα παπούτσια του Δούναβη και δεν γράφω τίποτε άλλο -αρκετά το βάρυνα πριν
Και η πλατεία Ελευθερίας
Παγωμένες αλλά γοητευμένες από την φινέτσα της πόλης, επιστρέψαμε σ ένα συμπαθητικό μπιστρό που είχαμε σταμπάρει για να πιούμε άλλο ένα τελευταίο γι απόψε ζεστό κρασί και γλυκάκι που μας κέρασε η Νατασούλα που είχε τα γενέθλιά της λίγες μέρες πριν.
Χρόνια της πολλά λοιπόν. Καθίσαμε έξω με τις σόμπες και κουβερτούλα φλις στα πόδια και ανάψαμε το τελευταίο πούρο εξ Αβάνας που είχε κρατηθεί για μια τέτοια περίσταση.
Ου να χαθείς παλιο χαρμάνα, τάχα έκοψα και το τσιγάρο!
Mεγάλη μέρα, μεγάλο κεφάλαιο! Το κοντέρ έδειξε περίπου 16 χιλιόμετρα πεζοπορίας και δεν ήταν ούτε 11 όταν μαζευτήκαμε σπίτι-κατάκοπες αλλά "γεμάτες".
Ξαπλώσαμε χωρίς πολλά πολλά για έναν λυτρωτικό ύπνο και αδημονία για την επόμενη μέρα και τις ομορφιές που μας περίμεναν στην απέναντι όχθη της Βούδας.
Δεύτερη Ημέρα - Buda, Pest and vice versa
Συννεφιασμένη Κυριακή μας ξημέρωσε αλλά ό,τι και να έκανε εμείς στο δρόμο θα είμασταν.
Εδώ τα βγάλαμε πέρα στη Λιουμπλιάνα με καταρρακτώδη βροχή και στη συνέχεια στο Ζάγκρεμπ που θυμήθηκε να χιονίσει πατσαβούρες την 1η του Απρίλη!
Το κρύο ήταν αρκετό αλλά απολύτως ανεκτό. Αν είχε μποφώρια προφανώς τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αλλά δεν κουνιόταν φύλλο. Αφαίρεσα τις ισοθερμικές κάλτσες κ πήρα απλά ένα σκουφάκι να μου βρίσκεται αλλά η Νατάσα φορούσε ακόμη 2 (!) παντελόνια , οι άλλες δύο έτσι κ αλλιώς φορούσαν τις συνθετικές γούνες και οι ίδιες τους δεν ένιωθαν τίποτα. Μερικοί περαστικοί που έτυχε πάλι να διασταυρωθούν μαζί τους εκτυφλώθηκαν από το έντονο ροζ στη γούνα της σγουρής ξανθιάς αλλά εμείς τουλάχιστον την ξεχωρίζαμε εύκολα στο πλήθος μέρα-νύχτα και δε χαθήκαμε ποτέ.
Διασχίζοντας την Elisabeth Bridge περάσαμε στην απέναντι πλευρά της Βούδας.
Στην ευθεία μας βλέπαμε το λόφο Gellert και την Citadella που αυτή την περίοδο μαζί με την υπέροχη γέφυρα των Αλυσίδων παραμένουν κλειστά για εργασίες συντήρησης/αναστήλωσης.
Το έβαλα στην άκρη του μυαλού μου αν προλάβαινα την επόμενη μέρα να έρθω μόνη μου το πρωί και να προσπαθήσω να ανέβω ως όπου φτάνει το μονοπάτι.
Για την ώρα το σκηνικό για περπάτημα ήταν έντονα ατμοσφαιρικό σαν βγαλμένο από παραμύθι. Το κάστρα, τι πύργοι, τι θέες συγκλο! Φτιάχτηκα ψυχολογικά και ακόνισα τα ποδάρια μου για να σπάσω τα κοντέρ.
‘Ελα όμως που στην πρώτη στροφή πετύχαμε τουριστικό βανάκι που διαφήμιζε όλη σχεδόν τη βόλτα που είχαμε σκοπό να κάνουμε ποδαράτες με ένα 10ρικάκι.
Για μένα δεν τέθηκε καν θέμα. Και να με πλήρωνε δεν ανέβαινα. Αυτή τη βόλτα ονειρευόμουν δεν ήθελα να τη στερηθώ με τίποτα.
Eυτυχώς η Νατάσα προτίμησε κ αυτή να έρθει μαζί μου ενώ οι δύο έτερες ξανθιές μας χαιρέτησαν αφού ανησυχούσαν για τις μέσες και τα γόνατά τους που στις ανηφοροκατηφόρες δεν συμπεριφέρονται καλά.
Φτάσαμε στους κήπους του κάστρου και αναρωτιόμασταν που είναι η ρημαδοείσοδος.
Ρωτήσαμε κάποιους τουρίστες και επίσης ψάχνονταν να μπουν.
Σήμανση, πινακίδα, κατιτίς δεν υπήρχε ούτε για δείγμα. Τι διάολο!
Βλέπω 2 άντρες να πλησιάζουν και ξεκινάω ευγενικά Excuse me, do you know……No! με κόβει απότομα ο πρώτος, μα τι ευγενικοί άνθρωποι αυτοί οι Ούγγροι….ευτυχώς ανέλαβε ο δεύτερος και καθάρισε τη μπουγάδα, μας έδειξε τα σκαλιά που έπρεπε να ανέβουμε και είπε και παρακαλώ μετά το ευχαριστώ μας, τρελά κέφια λέμε, τουλάχιστον η Μις Ουγγαρία του είχε κάτσει το προηγούμενο βράδι
Οι κήποι ήταν πανέμορφοι.
Στη συνέχεια αφού ξαναχάσαμε το δρόμο (!) βρήκαμε κάτι ‘Έλληνες και μας καθοδήγησαν ανεβήκαμε πάλι κάτι σκαλάκια και κάπου εκεί έσκασε μύτη ασανσέρ!!!!
Οπότε το τελευταίο πιο ας πούμε απαιτητικό κομμάτι το ανεβήκαμε …ατσαλάκωτες.
Θα πέσει καζούρα παρακάτω με τις άλλες
Από το κάστρο η θέα ήταν για δυνατούς, μυημένους ταξιδιώτες! Αψεγάδιαστη και αποχαυνωτική. Αντίθετα από τις λήψεις μου, αλλά με συντελεστή δυσκολίας, κινητό και όχι μηχανή-αναμονή λόγω πολυκοσμίας-συννεφιά plus στραβομάρα, τα πήγα εξαιρετικά καλά.
Με Νατασούλα
Άσε που όσο περιμέναμε τη σειρά μας στην «καλή» την πολεμίστρα, ανέλαβα να φωτογραφίζω διάφορα ζευγαράκια που προσπαθούσαν μάταια να πάρουν τη θέα με σέλφι και μου ζητούσαν ευγενικά. Μαζί με τη φωτογραφία, ανέλαβα και το ανάλογο στάιλιγκ γιατί βαρέθηκα να τους βλέπω να κάθονται σαν αγγούρια, να χαμογελάνε αμήχανα, οπότε ανέλαβα δράση και τους έλεγα «μα κάντε κάτι, κοιταχτείτε, φιληθείτε, οτιδήποτε» κι έτσι τράβηξα κάτι ουάου φωτογραφιάρες για άλλους, οπότε αν δείτε κανένα ιστραγκραμικό τετ α τετ ταξιδιάρηδων στη Βουδαπέστη αυτές τις μέρες παίζει να παίρνω τα κρέντιτς εγώ.
Αφού ξεμπερδέψαμε με τη φωτογραφική πανδαισία το πήραμε …αλλιώς και βρεθήκαμε όπισθεν του κάστρου. Πλέον είχαμε οπτική στην ανάποδη πλευρά και σε κατοικημένες περιοχές της Βούδας που όσο περνούσε η ώρα ο κόσμος γινόταν όλο και περισσότερος.
Φτάσαμε στο υπέροχο μνημείο του Προμαχώνα των Ψαράδων και την εκκλησία του Αγ.Ματθαίου. Ξαφνικά ο καιρός καθάρισε, βγήκε ο ήλιος και μας πρόσφερε στο πιάτο την καλύτερη δυνατή ατμόσφαιρα για να βγάλουμε φωτογραφίες-κάδρα για τη συλλογή μας.
Κανάς πρίγκιψ ρε παιδιά, σας βρίσκεται; Αλλά εκεί που κοιτάω....
Ακόμη κι οι μαρμαρωμένοι αλλού κοιτάζουν, φεύγω!
Α-παπα-πα-πα-παπα!
Κάπου εκεί πετύχαμε εντελώς τυχαία τις άλλες δύο, η μπάρμπι-ροζ γούνα έκανε το θαύμα της και την εντοπίσαμε από μακριά, φωτογραφηθήκαμε ως 4άδα και πετύχαμε ένα καταπληκτικό καφέ ακριβώς πάνω σ έναν από τους πύργους όπου ημουντρούχα, κακότροπηευγενέστατη, χαμογελαστή σερβιτόρα μας σέρβιρε κάαααποια στιγμή από ένα ωραίο ζεστό καφεδάκι.
Εμείς καθίσαμε έξω αλλά μέσα είχε χλιδάτο εστιατόριο
Θέλει ο καλλιτέχνης μέσα μου να κρυφτεί και δεν μπορεί!
Ξαναχωριστήκαμε αφού οι άλλες είχαν κ άλλα να δουν με το τουριστικό και μεις αφήσαμε τους λόφους και τα κάστρα μαζί με τις τουριστικές ορδές και πήραμε την κατηφόρα για το Δούναβη.
Να και η κλειστή γέφυρα των αλυσίδων που χάσαμε
Πόσο να κοστίζει άραγε το ρεύμα εδώ; (άουτς!)
Ξεκινήσαμε μια μεγάλη, χαλαρή αλλά πολύ απολαυστική βόλτα, το μεγαλύτερο διάστημα παράλληλα με το ποτάμι ενώ συζητούσαμε περί ανέμων (που δεν υπήρχαν) και υδάτων που βλέπαμε παντού. Δρόμο πήραμε και δρόμο αφήσαμε, είπαμε, είπαμε, είπαμε και τι δεν είπαμε. Η καημένη η Νατάσα απλώθηκε με όλα της τα βάσανα (και δεν έχει και λίγα) αλλά μοιρασμένο βάσανο είναι πιο ελαφρύ και στο τέλος αφού τα άδειασε από μέσα της ηρέμησε ενώ χωρίς να το καταλάβουμε είχαμε ήδη φτάσει στη Γέφυρα της Μαργαρίτας όπου είναι και η είσοδος για το ομώνυμο νησάκι.
Το Κοινοβούλιο από την απέναντι πλευρά
Κι αφού φτάσαμε ως εδώ να μην πάμε λίγο παραπέρα;
Ο καιρός είχε «κλείσει» ξανά στο μεταξύ και το φθινοπωρινό τοπίο έκλεβε την παράσταση . Μπορώ να πω πως έτσι το αγάπησα λίγο περισσότερο το σκηνικό παρά αν ήταν σε μια μέρα ηλιόλουστη με τα δέντρα καταπράσινα.
Μόλις δε είδα τα ενοικιαζόμενα ποδήλατα, ενθουσιάστηκα. Βεβαίως είχαμε ήδη τσακίσει τα πόδια μας-χώρια που η Νατάσα δεν ποδηλατεί, έκανα όμως αυτόματα την εικόνα/σκέψη πως αν είχαμε 4η μέρα στην πόλη, ΑΥΤΟ ήταν που θα έκανα ασυζητητί. Βόλτα με το ποδήλατο περιμετρικά στο νησάκι. Το αφήνω στην άκρη για την ώρα αλλά το κρατάω για επόμενη επίσκεψη.
Από το νησί της Μαργαρίτας
Η βόλτα συνεχίστηκε όμως. Περάσαμε και πάλι στην πλευρά της Πέστης και βγήκαμε στο Κοινοβούλιο το οποίο περπατήσαμε περιμετρικά θαυμάζοντας τα υπέροχα κτίρια που το πλαισιώνουν.
Η προσπάθεια να βρω εισιτήρια για το εσωτερικό του απέβει άκαρπη ήδη 2 βδομάδες πριν το ταξίδι-προφανώς είχα ήδη αργήσει δεν είχα ιδέα ότι μπορούσε να είναι τόσο δημοφιλές, αναγκαστικά λοιπόν μείναμε στα απέξω. Που δεν ήταν καθόλου μα καθόλου άσχημα.
Κάπου εκεί είχε έρθει η ώρα για ένα ζεστό αυθεντικό ουγγρικό γκούλας. Εντοπίσαμε το σχετικό γραφικό ταβερνείο και αφού τσεκάραμε (αυτή τη φορά) τιμές μπήκαμε μέσα και απολαύσαμε την υπέροχη σούπα (της οποίας έχω ήδη βρει συνταγή και ετοιμάζομαι να «εκτελέσω»!)
Το πόσο μας χαλάρωσε η βόλτα δε λέγεται! Τα πόδια ήταν ήδη βαριά, αθροιστικά με τα χιλιόμετρα της προηγούμενης-η ψυχή όμως απελευθερωμένη πια από τα καθημερινά μικροάγχη, με πεταμένα στην άκρη τα προβλήματα και τις σκέψεις, τι όμορφο να ρουφάς τις εικόνες, τον αέρα μαζί με τις μυρωδιές και να μη σε περιμένει τίποτα στην άκρη, ούτε δουλειά, ούτε υποχρέωση ούτε κανείς που πρέπει να δώσεις λογαριασμό που είσαι και τι έκανες, εσύ, ο εαυτός σου και όσοι αγαπάς, νοιάζεσαι και θέλεις μόνος σου αβίαστα να το μοιραστείς.
Με τη φίλη μου μοιραζόμασταν τη στιγμή μαζί με την αίσθηση. Εκείνη πήρε το σύντροφό της στο τηλέφωνο να του τα πει - 'Οσο για μένα παρότι δεν με θεωρώ άτομο εγκλωβισμένο στον εαυτό και το εγώ μου, εκείνη την ώρα οι στιγμές ήταν κατάδικές μου. Ούτε φωτογραφία ανέβασα, τις κράτησα για επόμενη στιγμή.
Μετά την ωραία βόλτα και την αμπελοφιλοσοφία της χαλαρουίτας ήρθε η ώρα να βρούμε τις άλλες δύο φίλες που μπεκρόπιναν στην έτερη χριστουγεννιάτικη αγορά της Vörösmarty Square.
Από την απόλυτη χαλάρωση στα λαμπάκια και την κοσμοπλημμύρα-ας είναι.
Χαζέψαμε λίγο τριγύρω, βρήκαμε και το ιστορικό καφέ Gerbeaud στο δρόμο μας, βγάλαμε τρεις φωτογραφίες και πήγαμε εκεί που τα έπιναν οι άλλες.
Ωραίο το σκηνικό αλλά "φωτιά" και λαύρα τα Langos . 10 ευρώ με μια μέτρια γέμιση.
Το ρίξαμε σε κάτι έκτακτα αρωματικά τσάγια με την ανάλογη ποσότητα από ρούμι-ότι έπρεπε για την ώρα και τη θερμοκρασία. Κι αρχίσαμε τη σαχλαμάρα. Που είναι απολύτως ωφέλιμη σε τέτοια σύνθεση παρέας και την απολαμβάνουμε στα μέγιστα οποτεδήποτε μας προκύψει, σε παραλία το καλοκαίρι, σε τσιπουροκατάσταση στην πόλη ή όπως τώρα, σε σύντομη ευρωπαϊκή απόδραση.
Μεταξύ χαβαλέ και ατμόσφαιρας την ώρα του λογαριασμού, κάτι ήθελε οβαριεστημένος, απότομοςο εξαιρετικά καταδεκτικός σερβιτόρος μας, μέχρι να καταλάβω ότι με ρωτούσε αν θα πληρώσουμε με κάρτα, δέχεστε να βάλω Χ ποσό για πουρμπουάρ, ναι στο πρώτο, όχι στο δεύτερο, yes, no, μπερδεύτηκε η δουλειά, άπλωσα το χέρι μου προς το pos έκανε γλινγκ η ρεβολούτ και συνειδητοποίησα ότι με το έτσι θέλω και την ταχύτητα της τεχνολογίας, μου πήρε από μένα τον Σκρουτζ (οικονόμα!) 5 ολόκληρα ευρώ πουρμπουάρ!!!
Καλά να πάθω που το παίζω τεχνολογικά εξελιγμένη-όλα έχουν τα όριά τους τελικά.
Αλλά κάπως έτσι, με 5 ευρώ αντίτιμο ανακαλύψαμε πως ναι, οι Ούγγροι σερβιτόροι μπορούν και να χαμογελάσουν
Οι συστάσεις από το φόρουμ, (τις οποίες λαμβάνουμε πολύ σοβαρά), έλεγαν πως αν είναι να κάνεις την κρουαζιέρα στο Δούναβη, να την κάνεις αφού πέσει το σκοτάδι.
Ομοίως είχα πράξει μερικά χρόνια πριν στο Παρίσι, ομοίως και στη Βενετία πέρσι και δεν το μετάνιωσα. Τα φώτα on, προσδίδουν σε κάθε πόλη επιπλέον γοητεία.
Η έξτρα πληροφορία πως υπάρχει καραβάκι της γραμμής που κάνει την ίδια διαδρομή με εισιτήριο αστικού λεωφορείου απεδείχθη λανθασμένη αφού η εν λόγω γραμμή το χειμώνα βρίσκεται εκτός λειτουργίας.
Αφού λοιπόν ήπιαμε τα αλκοόλια μας και ζεσταθήκαμε, είχαμε συνεχώς το νου μας στην ώρα, τσεκαρισμένα, το σκοτάδι ήδη έπεφτε λίγο μετά τις 4 το απόγευμα!
Κατηφορίσαμε προς την προκυμαία όπου ξεκινούν τα σχετικά καραβάκια και βγήκα μπροστά να κάνω έρευνα αγοράς και παζάρια. (άμα καείς στο χυλό)
Βασικά ότι θέλει ο καθένας ζητάει, για ακριβώς το ίδιο πράγμα μπορεί να πληρώσεις από 10-25 ευρώ (!) ανάλογα αν το κλείσεις επί τόπου, διαδικτυακά, απευθείας ή από πάροχο.
Τελικά κλείσαμε στα 12 ευρώ το κεφάλι μαζί με welcome drink (και καλά).
Οπότε βολευτήκαμε στη ζεστούλα του σαλονιού με ένα prosecco σε κολονάτο ποτήρι πανέτοιμες για ρομαντσάδα.
Στην αρχή τα πράγματα ήταν λίγο αδιάφορα διότι το καράβι γύρισε προς τα πίσω της Elisabeth Bridge όπου δεν υπάρχει τίποτα όμορφα φωτισμένο και ενδιαφέρον-κάπως έπρεπε να δικαιολογήσουν τη μία ώρα πλεύσης κατά την οποία αξίζουν μόνο τα 10 λεπτά που βλέπεις τα κάστρα και το Κοινοβούλιο και από τις δύο πλευρές.
Τουλάχιστον αυτά τα δύο αξίζουν όντως πολύ.
Από την άλλη αν έχεις μέρες να περπατήσεις και τις δύο όχθες είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Το κρίσιμο δεκάλεπτο, ο κλήρος πέφτει στο γενναίο, μία είναι το ψώνιο και αυτή που γράφει ιστορία οπότε ζητάει κάπως καλύτερες φωτογραφίες, έτσι ανέβηκα στο ντεκ όπου και ξύλιασα από το κρύο προσπαθώντας να φωτογραφήσω.
Επικαλούμαι την επιείκειά σας καθώς τραβούσα νυχτερινές λήψεις με κινητό σε θερμοκρασία κοντά στους 0 .
άτσαααα
Τι λες τώρα....
αυτά είναι τα ωραία!
Ανέβηκε κι η φίλη μου η Λίτσα για συμπαράσταση
Τσεκ κι η κρουαζιέρα στο πρόγραμμα λοιπόν και ομολογώ πως ήμουν πλήρως ικανοποιημένη με τα OCD μου και τα προγράμματά μου. Εντάξει το ομολογώ, τόχω λίγο αυτό, κυρίως γιατί μέσα σ ένα 3μερο τα περιθώρια είναι στενά. Στην πράξη όμως ως ταξιδιώτισσα (με προυπηρεσία
Παρακάτω φύγαμε καρφί για το σπίτι όπου ξεραθήκαμε για ένα δίωρο να ανακτήσουμε δυνάμεις μια και η βραδυά μας είχε συνέχεια.
Είχαμε αποφασίσει να φάμε κάπου πιο προσεγμένα το ένα βράδυ, ει δυνατό παραδοσιακά και με ποιότητα. Το φόρουμ, όπως και άλλοι οδηγοί πρότειναν κάποια εστιατόρια-ταβερνεία, ξεχώρισα μερικά και προσπάθησα να κάνω μία κράτηση διαδυκτιακά να μας βρίσκεται.
Αλλού δεν βρήκα διαθέσιμο τραπέζι, αλλού ήταν πολύ ακριβά για μας και κατέληξα σ ένα ατμοσφαιρικό-μεσαιωνκού τύπου ρεστοράντ που προτεινόταν πολλάκις εδώ και αλλού τόσο σαν διακόσμηση όσο και σαν σχέση ποιότητας/τιμής φαγητού.
'Ολα καλά λοιπόν.
Και καλά θα ήταν αν δεν έπεφτε το μάτι μου καμιά βδομάδα πριν φύγουμε στο φιλικό Ουγγαρία-Ελλάδα που έπαιζε το ίδιο βράδυ με εισιτήριου εισόδου από 7 ευρώ μόνο! Και πριζώθηκα.
Γυναίκα πράμα τι δουλειά έχεις να τρέχεις μόνη στα γήπεδα; Ερώτηση δίχως ενδιαφέρουσα απάντηση. Εργοστασιακό λάθος
Τα λυσσακά μου έφαγα. Όχι για τον αγώνα καθεαυτό. Κυρίως για την ατμόσφαιρα. Δεν έχω δει ποδόσφαιρο στο εξωτερικό. Γήπεδα ναι, κάμποσα. Παιχνίδι όχι. Μπάσκετ έχω δει κι ήταν μαγικά, σκέφτηκα να η ευκαιρία σου...από την άλλη και το δείπνο με τα κορίτσια ήταν επίσης μέρος του ταξιδιού.
Αν το ξεστόμιζα θα είχα σίγουρα μουρμούρα, τελικά συμβιβάστηκα από μόνη μου θεωρώντας ότι αφού είμαι με παρέα δεν θα κάνω αυθαιρεσίες και θα το κυνηγήσω σε άλλη περίσταση. End of story. Νόμιζα...
Το εστιατόριό μας το Sir Lancelot βρίσκεται στην όμορφη οδό Andrassy κοντά στο Μουσείο του Τρόμου.
Το πήραμε ποδαράτο και περάσαμε από την 'Οπερα της Βουδαπέστης
φτάσαμε στο εστιατόριο
ξεφύγαμε!
Καθίσαμε, είχε φάση το περιβάλλον. Μας έδωσαν και από μια πετσέτα/σαλιάρα διότι έτρωγες με τα χέρια χωρίς μαχαιροπήρουνα. Δίπλα από το τραπέζι είχε μια προτομή λιονταριού που κατέληγε σε βρύση και έπλενες τα χέρια σου (πάλι καλά)
Παραγγείλαμε γκούλας (και εδώ) να δοκιμάσουμε
Ευτυχώς για τη σούπα έφεραν κουτάλια
Και μετά μας ήρθαν αυτά
Μόνο εμφάνιση....από γεύση σκέτη λίγδα και μέτρια γεύση.
Η 4άδα με τις...σαλιάρες μας!
Η ατραξιόν βέβαια του μαγαζιού ήταν οι ανά 10λεπτο εμφανίσεις ηθοποιών και λοιπών ντιζέζ που αναλαμβάνουν να αναπαραστήσουν μουσικοχορευτικές και άλλες πρακτικές των μεσαιωνικών κρασοκατανύξεων. Τις οποίες φυσικά γνωρίζουμε μόνο μέσα από ταινίες και συγγράματα και δεν έχουμε καθόλου ιδέα αν όντως οι άνθρωποι τότε τρωγόπιναν στα καπηλειά με πόρνες και παρατρεχάμενους ή συνέβαινε κάτι άλλο.
Γυναικοπαρέες πάντως υποψιάζομαι πως... δεν κυκλοφορούσαν
Πρώτα βγήκε ένας τύπος που έπαιζε με τις φωτιές
30 Νοεμβρίου 2022
έπειτα ένας άλλος που τις...κατάπινε
30 Νοεμβρίου 2022
Ο μορφασμός του στο τέλος όλα τα λεφτά! Σα να μας λέει άντε από δω.. παλιοβλαχάρες
με τόσες φωτιές στο μεταξύ βρωμοκόπησε οινόπνευμα και μπουκώσαμε από τις αναθυμιάσεις.
Ενώ το υπερθέαμα συνεχιζόταν και σα να μην έφταναν οι Rammstein εποχής, μας έστειλαν έξαλλη τσιφτετελού και πλάκωσε το χορό της κοιλιάς υπό την ανάλογη φυσικά ανάκρουση αμανέδων.
Τώρα που κολλάει ο Σερ Λάνσελοτ με τον αμανέ....μακρινά ξαδέλφια;
Ξενερώσαμε με τη μία.
Με το ζόρι μια ωρίτσα καθίσαμε και ζητήσαμε το λογαριασμό. Φυσικά τότε το θυμήθηκα και το είπα φωναχτά....μα γιατί δεν πήγα γήπεδο τελικά; Τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Τουλάχιστον εδώ δεν μας έτσουξαν οι τιμές, ήταν παραπάνω από λογικά αλλά συμφωνήσαμε όλες ότι δεν άξιζε ούτε έτσι, οπότε και σπάω την αλυσίδα και σας προτείνω να πάτε κάπου αλλού.
Δεν θέλαμε να τελειώσουμε τη βραδιά μας ακόμη, κατευθυνθήκαμε προς το Szimpla Βar που ήταν στο δρόμο για το σπίτι. Είναι το περιβόητο Ruin Bar, εξαιρετικά δημοφιλές στη νεολαία, εμείς καμία σχέση με νεολαία αλλά σε μεγάλη σχέση με όλα τα περίεργα μπαρ, έπρεπε να διαπιστώσουμε περί τίνος πρόκειται από κοντά.
Το από κοντά βεβαίως είχε ανεβασμένο δείκτη δυσκολίας, με ουρά απέξω που έφτανε στην άκρη του τετραγώνου.
Ζήτησα από τον πορτιέρη να με αφήσει μπω για 1 λεπτό να δω γιατί τόση φασαρία πήρα το οκ....εντάξει έμεινα άφωνη και.... αόματη από την υπερβολή στο ντεκόρ.
Βγήκα και είπα της άλλες πρέπει οπωσδήποτε να το δείτε αυτό. Κάπως, κάποτε.
Ρώτησα τον πορτιέρη αν υπάρχει τρόπος να παρακάμψουμε την αναμονή-ίσως λόγω ηλικίας; (τώρα τη θυμήθηκα την ηλικία, με βόλεψε!) αλλά με κοίταξε στραβά....
Υπάρχει λέει. Με 10 ευρώ το άτομο! Με ποτό λέω; Χωρίς μου λέει...Δε σφάξανε!!!
Αν είστε λέει εδώ αύριο, Δευτέρες είμαστε χαλαρά. Θα είμασταν! Problem solved.
Ακριβώς δίπλα υπάρχει μια στοά open food n drink street . Τσεκάραμε την κίνηση, μας άρεσε και τελειώσαμε ωραιότατα τη βραδιά με κάτι αμφιβόλου ποιότητας κοκτέηλς που μας ετοίμασε ένας τυπικός καθημερινός μουτρωμένος Ούγγρος μπάρμαν.
Το προηγούμενο βράδυ είχαμε ασχοληθεί με τα θέματα της Νατάσας και την εργασιομανία της, που τη φέρνει συνεχώς στα πρόθυρα του burnout. Τα άκουσε Χ 3 από τις υπόλοιπες και υποσχέθηκε ότι είναι σε τροχιά αλλαγής των εργασιακών της συνηθειών (το ίδιο έλεγε και στο Ζάγκρεμπ την άνοιξη βέβαια...)
Απόψε ήταν η σειρά της Λίτσας και των προβλημάτων/θεμάτων του γάμου της.
Είπε αυτή, είπαμε και μεις τις ιδέες μας αφού γενικά είμαστε όλοι φοβερά αντικειμενικοί στο να βρίσκουμε απαντήσεις και λύσεις στα θέματα των άλλων....και εγώ σκέφτηκα ότι με λίγη καλή τύχη θα απέφευγα να έρθει η συζήτηση προς τα εμένα και τα δικά μου "άπλυτα" αφού μας απέμενε μόνο ένα βράδυ ακόμη και 2 γυναίκες που δεν είχαμε ακόμη τεθεί υπό δημόσια διαβούλευση
Τρίτη Μέρα Λουτρά Szechenyi και λίγο έλειψε να μας μπουζουριάσουν....
H μέρα ξεκίνησε tranguilo με την πρωινάρα μας κι αφού γουρουνιάσαμε-4 φέτες με μαρμελάδα καταβρόχθισα...κάναμε το πλάνο της ημέρας.
Οι πληροφορίες έλεγαν πως αν θέλεις να πιείς τον καφέ σου στο New York Cafe χωρίς να ταλαιπωρηθείς, η καλύτερή σου πιθανότητα είναι μια τυχαία Δευτέρα πρωί πριν τις 11-12.
Το γράφουν και στο site τους οι αθεόφοβοι!
Αφού λοιπόν ήταν όντως μια τυχαία Δευτέρα πρωί και καθόλου δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να το διάβασαν και άλλοι το τιπ στη σελίδα τους, ξεκινήσαμε χαλαρές και άνετες να καφεδιαστούμε στο διάσημο καφέ.
'Οταν όμως φτάσαμε είδαμε αυτό...
Μία ώρα λέει μίνιμουμ η αναμονή...Πολύ ωραίο το New York Cafe!! Το είδαμε στο ιντερνέτ....
Μεταβολή και πίσω...Αποφασίσαμε να βολτάρουμε γενικώς και να κάνουμε διάλειμμα σε κάποιο άλλο καφέ, καθόλου ιστορικό ή διάσημο, το ξεπεράσαμε εύκολα και προχωρήσαμε.
Παρακάτω ξαναβρεθήκαμε στο κέντρο και σουλατσάραμε χαζεύοντας ταυτόχρονα στα σουβενιράδικα, σκέφτηκα πόσο άδικα πήγε χαμένη η βόλτα μου προς το λόφο Gellert αφού θεώρησα πως δεν επαρκεί ο χρόνος για όλα.
Καταλήξαμε στην κλειστή αγορά της πόλης που δεν μας ενθουσίασε.
Σαλαμάκια ΔΕΝ τρώμε λόγω υπερβολικής λίγδας αλλά τα είχαν ωραία κρεμασμένα.
Εδώ χτύπησα και τις πάπρικές μου....ένα μεγάλο σακούλι με κανονική γλυκιά πάπρικα και λίγη καπνιστή διότι ως μαγείρισσα τη χρησιμοποιώ πολύ σε κάθε φαγητό που έχει κόκκινη σάλτσα και κάνει μεγάλη διαφορά στη γεύση-άντε σας είπα και το μυστικό μου, τι άλλο πια!
Χθες μάλιστα δοκίμασα διστακτικά τη συνταγή με το γκούλας, έριξα πάπρικα με την ψυχή μου και το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό! Μόνη μου το έφαγα, μόνη μου τα λέω αλλά νομίζω μετά από 1-2 μικρές βελτιώσεις η επόμενη φορά θα αγγίξει την τελειότητα
Βουαλά!
'Ενα επίσης ωραίο γκούλας περιδρομιάσαμε και μέσα στην κλειστή αγορά για να γεμίσουμε τα στομάχια εφόσον είχε ήδη μεσημεριάσει.
Επίσης ακριβά τα πάντα γύρω από το φαγητό ακόμη και εκεί μέσα! Langos με αρχική τιμή 5 ευρώ σκέτη ζύμη και όσο το γέμιζες τόσο ανέβαινε...τελικά δεν το δοκίμασα ποτέ.
Παρακάτω είχε και κάτι φανέλες ποδοσφαιρικές, μούφα, αυθεντικές....ποιός ξέρει!
Βγήκαμε και πιάσαμε για τελευταία φορά τη Vaci όπου σε λίγα μέτρα έπεσα σε κατάστημα που ένας "πειραγμένος" -ζει ανάμεσά μας-συλλέκτης φανελών συμφορουμίτης μου είχε σφυρίξει κάτι για ναό έλεγε από ποδοσφαιρικές φανέλες ουγγρικών ομάδων και γω μπήκα περιχαρής για να βγάλω καμιά φωτογραφία και να έχω να τον τυραννάω
Τελικά στο περιβόητο πατάρι ούτε ναό το έλεγες ούτε καν εκκλησάκι...Είχε....ακριβώς τρεισήμισι φανέλες! Μία της Εθνικής Ουγγαρίας , δύο κάποιων ομάδων κάτι σε -varos που δε θυμάμαι και μία παιδική. Και όλες σε τιμές γαλλικών αρωμάτων.
Τι διάολο στο τέλος εποχής έπεσα; Finished μου λέει η κυρία του μαγαζιού, μόνο οι κρεμάστρες μας έμειναν.
Απανωτά τα χτυπήματα της μοίρας σήμερα
Πήραμε το δρόμο για το σπίτι να αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για τα λουτρά που περιμέναμε πως και τι.
Λίγο πριν πέσαμε πάνω σ ένα μπιστρό με καμινάδες και παρότι καταβάλαμε φιλότιμες προσπάθειες, τελικά ενδώσαμε σε μία ακόμη γουρουνιά...
Κόλαση ήταν αυτό. Το ένα είχε γέμιση σοκολάτα και το άλλο, το δικό μου κρέμα ζαχαροπλαστικής, το λούστηκα!
Ευτυχώς είχαμε ακόμη ένα διωράκι μπροστά μας να χωνέψουμε γιατί τουλάχιστον με διπλό έμφραγμα θα μας μάζευαν με τόσο χλαπάκιασμα και καπάκια μπάνιο στους 40 βαθμούς!
Στο δίωρο όντως νιώσαμε κομματάκι πιο ανάλαφρες
Μεγάλη και εντυπωσιακή η πλατεία.
Περπατήσαμε προς τα λουτρά και βρήκαμε το παγοδρόμιο, έρημο ακόμη εκείνη την ώρα
καθώς και το κάστρο Varosliget από μακριά
Τι όμορφα!!!
Φτάσαμε στα λουτρά, πλήρωσα για όλες με τη Ρέβολουτ από 7.100 φιορίνια (περίπου 17 ευρώ/άτομο) . Mόλις μπήκαμε μας πληροφόρησαν ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα ντουλαπάκια και πως έπρεπε να νοικιάσουμε 1 καμπίνα (για όλες) για να αλλάξουμε. Εκ των υστέρων θεωρώ ότι είναι τρικ....ωστόσο η τιμή ήταν γελοία για 4 άτομα (1.000 φιορίνια) και η αλήθεια είναι πως αλλάξαμε άνετα και ωραία.
Από κει κι έπειτα μέχρι να βρούμε το στόχο που ήταν η εξωτερική πισίνα, περάσαμε διαδρόμους, μπάνια, ατμούς, πισίνες μικρές, πισίνες μεγάλες, κατεβήκαμε σκάλες, ανεβήκαμε σκάλες και το έξω δε το βλέπαμε, η δε σήμανση ήταν σπάνια και καθόλου διαφωτιστική.
Ρωτήσαμε ντυμένους , ρωτήσαμε ημίγυμνους και τελικά είδαμε φως, ανοίξαμε μια πόρτα και μας αποκαλύφθηκε αυτό!
Ουάου όμως!
Τσάμπα αγχώθηκα μην ξεχάσουμε τα σκουφάκια, ουδείς φορούσε
Η ώρα ήταν 15:43 ακριβώς, όπως φαίνεται και στο ρολόι απέναντι. Μια και η πρόθεση ήταν να είμαστε εκεί πριν πέσει το σκοτάδι και να παραμείνουμε όταν ανάψουν τα φώτα ώστε να έχουμε την εμπειρία και από τις δύο καταστάσεις.
Εξωτερική θερμοκρασία 6 βαθμοί και το νερό στους 38....Κόσμος αρκετός αλλά όχι τόσος που να ενοχλεί αφόρητα. Σοφή πράξη να αποφύγουμε το σαββατοκύριακο. Το δε νερό πεντακάθαρο και διαυγές, πολύ καλύτερο από ότι περίμενα.
Ωραία ως εδώ. Η μεγάλη έκπληξη όμως δεν ήταν αυτή.
'Οταν μας παρέδωσαν την καμπίνα για να αλλάξουμε ρώτησα τον υπάλληλο αν επιτρέπεται να πάρω το κινητό μαζί στην εξωτερική πισίνα για να έχω μερικές αναμνηστικές.
Με κοίταξε περίεργα έκανε κι ένα μορφασμό και λέω κοτσάνα είπα κορίτσια, τι δουλειά έχει το κινητό μέσα στους ατμούς! Θα το πάρω όμως λέω, θα το τυλίξω μέσα στην πετσέτα αφού βγάλουμε φωτογραφίες να μη φαίνεται και θα κάνουμε το μπάνιο μας.
'Οταν τελικά βγήκα έξω, έμεινα άλαλη....Γινόταν της...ινσταγκράμερ!!!
Το τι βλεφαρίδα κάγκελο, τι κόκκινο κραγιόν και τι στήσιμο για την τέλεια πόζα...δε λέγεται!
Μ αρέσει που εγώ πριν ξεκινήσουμε από το σπίτι είπα, κορίτσια ας ξεβαφτούμε γιατί αν μείνει κανά ίχνος μάσκαρα στο μάτι και αρχίσει να τρέχει από τη ζέστη θα δείχνουμε σαν τις κόρες του Κόμη Δράκουλα
Εδώ τα κοριτσάκια είχαν ρίξει σοβαρή προεργασία όχι παίξε γέλασε!
Μετά την πρώτη έκπληξη και αφού είμασταν ήδη στο νερό, η κατάσταση έδειχνε ολοένα και χειρότερη. Διότι η τέλεια πόζα απαιτεί κόπο δεν είναι ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε...Δεκάδες νεαρές ινφλουένσερς προσπαθούσαν, αγωνιούσαν για την σωστή την τίμια πόζα που θα τις ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες. Οι σέλφι ήταν ατελείωτες. Και αν νομίζετε ότι μετά την άοκνη φωτογράφιση το παρατούσαν το θέμα και ζούσαν τη στιγμή, γελιέστε.
Σειρά είχε η επιλογή της καλύτερης λήψης για να ανέβει....όπου είναι τέλος πάντων ν ανέβει. Κι άντε τώρα να επιλέξεις ανάμεσα από 645 φωτογραφίες, εύκολο το λες;
Εγώ από την άλλη, είχα την εύλογη απορία πόσα άραγε i-phone πήγαν άκλαφτα και έβρασαν μέσα στο νερό....γίνεται να μην πέφτει κανένα με τόση χρήση;
Εμείς μπορεί να απέχουμε μερικά χάσματα γενεών μακριά από αυτό που βλέπαμε, όμως λίγο ψωνάκια των σόσιαλ (και γενικώς) μας λες όσο να πεις, έτσι βγάλαμε μερικές αναμνηστικές, αλλά στη συνέχεια παρατήσαμε το τηλέφωνο κάπου που να το βλέπουμε και απολαύσαμε το μπανάκι μας με την ψυχή μας δίχως βέβαια να ανεβάσουμε το παραμικρό τη δεδομένη στιγμή.
Φυσικά, το σχολιάσαμε δεόντως αυτό, ότι δηλαδή οκ πρέπει να βγάλεις τη λήψη που θέλεις και θα χτυπηθείς να σου πετύχει. Γιατί πρέπει ΕΚΕΙΝΗ την ώρα να ανέβει και να κάθεσαι να βλέπεις λάικ και σχόλια χάνοντας εντελώς το μομέντουμ και τελικά στιγμές από την ίδια τη ζωή... Φιλοσοφικό το ερώτημα αλλά αν θέλει κάποιος της νέας γενιάς να τοποθετηθεί μετά χαράς να ακούσουμε τι εννοεί ο ποιητής!
Ο περίγυρος ήταν σαν τον πύργο της Βαβέλ....όλος ο νεαρόκοσμος τουριστικός καμβάς της Ε.Ε. μπανιαριζόταν και φωτογραφιζόταν στην ίδια πισίνα. 'Ενα κλικ παραπάνω τα ισπανικά νομίζω κυριαρχούσαν παντού, πράγμα που δικαιολογήθηκε μερικώς την επόμενη που αντικρίσαμε το μέγεθος της ουράς έξω από τα κάουντερ της Rynair με προορισμό τη Βαρκελώνη.
Πάνω που χαλάρωσα ότι δεν υπήρχαν 'Ελληνες στα πέριξ και αφέθηκα στο...ελεύθερο σχολιασμό, βλέπουμε έναν τύπο με σηξ πακ που έμπαινε εκείνη την ώρα στο νερό και κάποια από μας είπε, να κι ένας ωραίος....απάντησα και γω, ρε είδαμε κ έναν στις σκάλες αλλά ήταν ντυμένος εκείνος (εννοώντας προφανώς ότι φορούσε τα ρούχα του και όχι το μαγιό) αλλά έλα που την ίδια στιγμή περνούσε ένας ομοεθνής νεαρός που έσκασε στα γέλια, με κοιτάζει και λέει ...αμάν ρε κορίτσια!!! Γέλασα και γω και του απάντησα....Τι; Δηλαδή όταν εσείς σχολιάζετε τα γυναικεία οπίσθια είναι καλά; "Δίκιο έχετε" λέει αυτός κι έτσι κερδήθηκε μια μικρή μάχη ενάντια στην πατριαρχία, αφού φυσικά και είχα δίκιο
Αρκετά είπα την έδωσα με το παραπάνω την εικόνα....αφήνω και μερικές φωτό εδώ
Μπορούμε και μεις και μάλιστα άβαφες/αχτένιστες
Περνάμε καλά και φαίνεται!
κι ένα σύντομο βιντεάκι
30 Νοεμβρίου 2022
Νύχτωσε νύχτα και μεις ακόμη εκεί (καλά 20 λεπτά αργότερα έπεσαν τα σκοτάδια)
Κι όταν βγήκαμε η ατμόσφαιρα ήταν έτσι
Δεν θέλαμε όμως να αποχωρήσουμε ακόμη και συνεχίσαμε την περατσάδα και τσαλαβούτημα στις εσωτερικές πισίνες.
'Οπου κάθε μία έβγαινε σε διαφορετικό μέγεθος, σχήμα και θερμοκρασία νερού.
Το πως έγινε και πετύχαμε πισίνα ολομόναχες έχει εξήγηση ότι το νερό ήταν κάπως πιο δροσερό στη συγκεκριμένη. 'Εβαζαν πόδι μέσα κ έκαναν μεταβολή αλλά εμείς το χαρήκαμε που πλατσουρίσαμε για λιγάκι με άπλα
Είπα να μπω σε μερικές ακόμη. Είχε παντού πινακίδες με τη θερμοκρασία του νερού κάθε φορά.
Κάποιες είχαν θερμοκρασία 42 βαθμούς και έβραζες μαζί με τον Βεελζεβούλ! Ενώ επιχείρησα να μπω σε μια γούρνα που δεν πρόσεξα ότι έγραφε 18 βαθμοί! Μπήκα με φόρα και μετά από ένα άψυχο αααααααα έκανα μεταβολή και τράπηκα σε άτακτη φυγή....
Λιωμένες και παντελώς χαλαρωμένες ντυθήκαμε χωρίς ντουζ διότι ο παλιός γνωρίζει ότι τα οφέλη και ευεργετήματα των ιαματικών λουτρών είναι καλό να παραμείνουν στο δέρμα για ένα 12ωρο και καλέσαμε το εξυπηρετικότατο Bolt να μας πάει πίσω στο διαμέρισμα.
Εύκολα το κατατάξαμε στο highlight του ταξιδιού, μόνο που η νύχτα ήταν ακόμη νέα και δεν είχε πει την τελευταία της κουβέντα....
Συνεχίζεται....
Μια βραδιά και τι βραδιά!
Μετά το λιώσιμο,θέλαμε κι άλλο..λιώσιμο στο σπίτι και βγήκαμε όταν πια ξελιγωθήκαμε από την πείνα να βρούμε φαγητό.
Εγώ με τη Νατάσα είδαμε ένα τούρκικο στη γωνία και λέμε μήπως να το προτιμήσουμε....θα φάμε καλά και δεν θα πουλήσουμε νεφρό στο λογαριασμό.
Αλλά οι άλλες δύο ήθελαν παραδοσιακό ταβερνείο, γιατί τελευταίο βράδι να μη φάμε άλλο ένα γκούλας;
Ψάχναμε και ψάχναμε αλλά Δευτέρα βραδάκι τα πράγματα ήταν υποτονικά.
Πήραμε την κατεύθυνση προς το Szimpla Bar που ήταν η πρόθεση να καταλήξουμε, αλλά στο δρόμο τα φαγάδικα ήταν είτε κλειστά ή τύπου sushi και εβραικά που δεν κάναμε κέφι.
Τελικά ακριβώς στη γωνία από το Szimpla πέφτουμε πάνω σ ένα πολύ cute ταβερνάκι ακριβώς μέσα στα γούστα μας. Τσεκάρουμε και τιμές, νορμάλ προς το τσιμπημένο αλλά όχι κάτι τραβηγμένο.
Μπαίνουμε δίχως να τσεκάρουμε κάτι στις αξιολογήσεις-μέγα λάθος!
Παραγγέλνουμε δύο γκούλας και ένα πιάτα κοτόπουλο με κάτι, μία σαλάτα και από 1 ποτήρι κόκκινο κρασί.
'Ομορφο το περιβάλλον
Σαλάτα;
Τρώμε και συζητάμε αμέριμνες για το ταξιδάκι μας κι όταν ζητήσαμε λογαριασμό βγάζω την κάρτα. Μου λένε όχι κάρτα, μόνο μετρητά παίρνουμε.
Μετρητά γιοκ του λέω κύριος, τι θα πει δεν παίρνετε κάρτα;
Λέει είναι γραμμένο στο ταμείο....και μου δείχνει το γραφείο στο.... βάθος κήπος, εδώ δε βλέπω την τύφλα μου στο ένα μέτρο...και μετά μου λέει το γράφει και στον κατάλογο, να εδώ! και δείχνει κάτω κάτω με ψιλά γράμματα, δηλαδή όταν με βλέπεις να κοιτάζω το μενού με τον φακό του κινητού τι καταλαβαίνεις ρε άνθρωπε!!
'Ηρεμα και καλά, μου λέει έχει ΑΤΜ στη γωνία αν θέλετε να βγάλετε χρήματα.
Λέω δεν θέλω να βγάλω , έχει προμήθεια.
Ωραία, λέει παίρνω και ευρώ.
Beautiful! Κάνω την ισοτιμία στην εφαρμογή μου και το βγάζω 45 ευρώ, αρχίζουμε να ψαχνόμαστε τι ευρώ έχουμε πάνω, μας όταν λέει ΟΧΙΙΙΙΙΙ αυτή την ισοτιμία....έχω γραμμένη στον κατάλογο με τι ισοτιμία θα γίνει η μετατροπή, βλέπω ένα εξωφρενικό νούμερο και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι!
Παίρνει φωτιά και η σγουρή ξανθιά που κρατιόταν με το ζόρι και γίνεται 'Ο ΧΑΜΟΣ.
Λέω θα βρούμε μαζί την επίσημη ισοτιμία από το ίντερνετ και θα σε πληρώσω με αυτή.
Το χαβά του αυτός θα πληρώσετε με αυτό που γράφει.
Φώναξε την αστυνομία λέει η σγουρομάλλα δεν παίρνεις μία.
Χαμούλης.
Μου λέει όταν έρθει η αστυνομία, ότι ώρα έρθει θα πληρώσετε 250 ευρώ που τους απασχολήσατε.
Πήραμε βαθιές ανάσες μερικά λεπτά να καθαρίσει το μυαλό από τα νεύρα, εγώ σκέφτηκα πως αγνοώντας το τι ακριβώς ισχύει με τους νόμους στη χώρα μπορεί όντως να βρεθούμε σε δύσκολη κατάσταση-υπάρχει περίπτωση, ξέρω γω αν αυτός γράφει στον κατάλογο ότι θα πλύνεις τα πιάτα φεύγοντας να είσαι υποχρεωμένος να τα πλύνεις κυριολεκτικά μόνο και μόνο επειδή το γράφει!
'Εχω παλιότερη εμπειρία στην Ρουμανία ως αρχηγός σε πολύ σοβαρότερο επεισόδιο με (ευτυχώς) ελαφρύ τραυματισμό συνταξιδιώτισσας που ήρθε η αστυνομία και μας εξήγησε ότι εκεί δεν ισχύει η αστική ευθύνη και είσαι εσύ υπεύθυνος αν τραυματιστείς μέσα σε ξενοδοχείο! Ανήκουστα πράγματα.
Επειδή όπως και να είχε- ακόμα και το δίκιο μας να βρίσκαμε , η βραδιά μας θα είχε πάει κατά διαόλου, επικράτησε η λογική-του πετάξαμε ένα ποσό στη μούρη, λιγότερα από όσα ζήτησε αλλά αρκετά ώστε να μη μας πάρει στο κυνήγι.
Εμείς γαβγίζαμε σε ελληνικά και αγγλικά , αυτός στα ούγγρικα, τουρλουμπούκι στο μαγαζί όλοι οι πελάτες κοιτούσαν αμήχανοι....κι όταν φύγαμε και είδαμε τα σχόλια καταλάβαμε πως την έχουν πατήσει αρκετοί ακόμη.
Αργότερα τον.... στόλισα και γω αναλόγως, ελπίζοντας κάπου να πιάσει τόπο...
Το ταβερνείο λέγεται A Legvidamabb Barakk Budapest, ΜΗΝ ΠΑΤΕ!
Στο Szimpla Bar τα πράγματα κυλούσαν χαλαρά ακριβώς όπως μας είχε υποσχεθεί ο πορτέρο την προηγούμενη.
Εξαιρετικά!
Μπήκαμε στο χώρο και χαζέψαμε, μέσα και πιο μέσα, πάνω κάτω αριστερά και δεξιά προσπαθώντας να κατανοήσουμε τι βλέπαμε.
Από τις εικόνες που δύσκολα μεταφέρονται με λόγια....'Οσοι έχετε πάει το γνωρίζετε, οι υπόλοιποι βάλτε γυαλιά ηλίου μην τυφλωθείτε από το ντεκόρ
Διάθεση disco, μαζί με techno, χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και βασικά λίγο από ό,τι μας περίσσεψε από τα ...πάντα και όλα αυτά υπό την επήρεια LSD?
Τυφλώθηκα!
Το μόνο σίγουρο ήταν πως είχε πλάκα!
Παίρνεις ποτό από όπου θέλεις και οι τιμές ήταν πραγματικά χαμηλές (επιτέλους) και κάθεσαι όπου αλλού θέλεις, όπου βρεις.
Κοντά στην είσοδο έχει μαγαζί που δίνει ναργιλέδες. Τον παραλαμβάνεις από εκεί δίνοντας ένα ποσό για εγγύηση, τον πας όπου θέλεις και στο τέλος τον επιστρέφεις και σου δίνουν πίσω το ποσό.
Μη δούμε ανοησία εμείς στο μεταξύ, αμέσως να τρέξουμε....τα κορίτσια μάλιστα είπαν να πληρώσουν αυτές για το ναργιλέ για να με ευχαριστήσουν για το σχεδιασμό του ταξιδιού.
'Ελα που όμως ζητούσαν την εγγύηση σε μετρητά και μάλιστα μόνο φιορίνια!
'Αντε πάλι απόψε....Τρεις μέρες ούτε τι χρώμα έχουν τα φιορίνια είδα κ απόψε τα ζητάνε απανωτά.
Δεν ήθελα να χαλάσω το χατήρι των κοριτσιών άσε που τη γούσταρα και γω τη φάση. Μου έδειξαν το ΑΤΜ στη γωνία και έβαλα τη ρεβολούτ....Για ένα χαζοποσό τράβηξε και μια ωραιότατη προμήθεια αλλά μετά το μανούριασμα με τον ταβερνιάρη δεν είχα κουράγιο να νευριάσω και με το...ΑΤΜ. Τράβηξα τα μετρητά και...καλή καρδιά.
Το υπόλοιπο της βραδιάς κύλησε ομαλά και όμορφα. 'Ηπιαμε τα κρασάκια μας χαρούμενες, καπνίσαμε σαν τσιμινιέρες το ναργιλέ μας και παρόλη την φρικτή-αδιάφορη μουσική περάσαμε καλά και το ευχαριστηθήκαμε
Κουνημένη η φωτό αλλά δεν είναι φοβερό το σκηνικό;
Καλά εγώ κατάπτυστη δεν το συζητώ...κράξτε ελεύθερα!
Η πτήση μας ήταν για άλλη μια φορά πολύ πρωινή!
Μας τσάκισαν οι low cost το 22, έχασα το μέτρημα πόσες φορές έτρεχα μέσα στην άγρια νύχτα.
Ευτυχώς το αλκοόλ έκανε τη δουλειά του και κοιμηθήκαμε ένα γεμάτο τρίωρο μέχρι τις ...03,15 που ξανασηκωθήκαμε!
Δεύτερη φορά χρησιμοποιούσα την υπηρεσία ταξί του Booking μεταμεσονύχτιο και το είχα ένα άγχος. Υπήρχε plan b (το Bolt) αλλά δεν ήθελα να το ψάχνω τελευταία στιγμή.
Τελικά λίγο πριν κοιμηθώ μου ήρθε μήνυμα επιβεβαίωσης από τον οδηγό στο Whatsapp με μάρκα αυτοκινήτου και αριθμό πινακίδας, ηρέμησα από τα αγχωτικά μου και ξεράθηκα.
'Ενα ολόκληρο τέταρτο νωρίτερα ήρθε ο άνθρωπος, φτάσαμε στο αεροδρόμιο νωρίς και στρωθήκαμε να φάμε πρωινό ξοδεύοντας όσα από τα μετρητά μας είχαν μείνει από την προηγούμενη.
5 η ώρα το πρωί το αεροδρόμιο τίγκα στον κόσμο....Δεν υπάρχει αμφιβολία ο κόσμος ταξιδεύει πια όπως παλιά.
Λίγο πριν φτάσουμε στο gate μας πέσαμε πάνω σε ατελείωτη ουρά Ισπανών που περίμεναν την επιβίβαση της πτήσης για τη Βαρκελώνη (που ανέφερα νωρίτερα) και αντίθετα από εμάς που μισοκοιμόμασταν όρθιοι στην ουρά της Wizzair, οι 'Ιβηρες ξύπνησαν απότομα και έντρομοι μετρούσαν τις διαστάσεις των χειραποσκευών τους, αφού βγήκε η Ryanair...παγανιά μέσα στο άγριο ξημέρωμα, θυμήθηκαν εκείνο το σταντάκι που μετράνε τις αποσκευές και δεν περνούσε ούτε μύγα! Μέτρησαν τα πάντα, για 2 εκατοστά να μην έμπαινε χρέωναν το 33άρι επιτόπου,
γκλιν γκλιν το pos είχε πάρει φωτιά!
'Οσοι είχαν backpack έβγαζαν και φορούσαν ότι μπορούσαν, για να τα αλαφρύνουν, με τα πλαστικά βαλιτσάκια όμως δε γίνεται τίποτα κι έτσι υπέροχα ξεκίνησε το πρωινό των- πολύ φίλων μας- Ισπανών που τους άναψαν πρώιμα τα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια και καλημέρισαν την αεροπορική τους ενώ τα Mierda (στα μούτρα σας) έδιναν κι έπαιρναν
Με μας πάλι όλα καλά, αέρας περάσαμε και καπνός γίναμε τα δύο κορίτσια που δεν τα αγαπάνε πολύ τ' αεροπλάνα κούμπωσαν τα αγχολυτικά τους και έγιναν ζεν...λίγο μας κούνησε βέβαια και η μία φρίκαρε, την κοροϊδεύω λιγααάκι αλλά μόνο για το χαβαλέ.
Τα αεροπλάνα δεν τα φοβάμαι (σε βαθμό αναισθησίας όμως) αλλά ως άτομο που παιδεύεται με χρόνιες αγχώδεις διαταραχές (λόγω άλλης βλακείας) δεν κοροϊδεύω σοβαρά κανέναν άνθρωπο σε σχέση με τις φοβίες που ένας Θεός/Αλλάχ /Βούδας γνωρίζει από που στην ευχή πηγάζει.
Στο μόνο που έχω ένσταση είναι να αφήνεις το φόβο αυτό να καθορίζει τη ζωή σου.
Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική συζήτηση με άλλες προεκτάσεις. Ωραίο όμως θέμα προς συζήτηση, πόσο όσοι από μας ταξιδεύουμε, καθοδόν και στην πορεία αντιμετωπίζουμε και ξεπερνάμε (ή και όχι) τις λογικές ή και τις παράλογες φοβίες μας.
Ούτε 08.30 το πρωί προσγειωθήκαμε στη Θεσσαλονίκη, έτρεξα να τελειώσω με τις δουλειές για να στρωθώ το μεσημεράκι στο Μουντιάλ που είχε ήδη αρχίσει, όμως προλάβαινα να δω το πρώτο παιχνίδι της Αργεντινής...
Και πως καταλαβαίνεις ότι βλέπει η γκαντεμόσαυρα; Χάνει η Αργεντινή στην πρεμιέρα από τη Σαουδική Αραβία....
Ευτυχώς η συνέχεια πήγε καλύτερα (παρότι πάλι έβλεπα) και όσο γράφω έχει ακόμη ελπίδες...
Τέλος λοιπόν από την ζωγραφένια (!) Βουδαπέστη.
Κεφαλαιάκι με τον επίλογο και τις όποιες τουριστικές πληροφορίες δίνω-δεν δίνω, θα στρωθώ να συμπληρώσω τις επόμενες μέρες.
Κορίτσια, με διαβάζετε, μέλη δεν είναι να σχολιάζουν-εμείς ραντεβού στο επόμενο/α όταν και όποτε το φλεξάρουμε. Πολλά φιλιά!
Επίλογος
'Εχοντας ξεκινήσει να ταξιδεύω αρκετά μεγάλη,αφού πρώτα...ξεπροβόδισα τα παιδιά μου στην ενήλικη ζωή τους, ομολογώ πως τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ τις σνόμπαρα επιδεικτικά.
Μεγάλωσα με έναν πατέρα ψιλοαριστερό-πασοκτσή μεγάλο θαυμαστή των αριστερών πρακτικών και άοκνο ταξιδιώτη όλων των "κόκκινων" χωρών. Μπούχτισα να τα ακούω καθημερινά, ήμουν και παιδιόθεν πνεύμα αντιλογίας από τη φύση μου οπότε με τα χρόνια ανέπτυξα μια σχετική απέχθεια, κι έτσι τα πρώτα μου ταξίδια αφορούσαν κυρίως δυτικούς προορισμούς.
Είτε σε Ευρώπη είτε αλλού.
Σταδιακά, αποφάσισα πως είχε έρθει ο καιρός να ξεπεράσω τα παιδικά μου τραύματα και να δω με τα δικά μου μάτια τις χώρες αυτές που τόσο στραγγαλίστηκαν από τα πολιτικά συστήματα και τη μετέπειτα βίαια μετάβαση της οικονομίας τους.
Κλείνοντας σιγά σιγά την ψαλίδα με τις "απουσίες" των χωρών αυτών από τον ταξιδιωτικό μου χάρτη, ομολογώ ξεδιάντροπα πως με έχουν κατακτήσει, βρίσκω άκρως γοητευτικό το όποιο σοβιέτ στοιχείο έχει απομείνει από το βαρύ παρελθόν στην πλήρως πια δυτικοποιημένη εικόνα των πόλεων. 'Αντε τα γράφω και επιτέλους εξιλεώνομαι, τόσο καβγά που έχω ρίξει με το συγχωρεμένο το μπαμπά μου.
Η Βουδαπέστη ήταν μια από τις πιο έντονες εκπλήξεις.
΄Ολοι μου έλεγαν ότι είναι πανέμορφη και θα μου αρέσει πολύ, αλλά βρε παιδί μου η κυρία είναι πραγματικά πληθωρική!
Και ποτάμι και κάστρα και όμορφα κτίρια, δρόμοι μαζί με υπέροχα σπα; Μας κακομαθαίνετε...
Και on top ζωντάνια, όμορφη ατμόσφαιρα και πιο φιλικές τιμές (....)
Αν οι κάτοικοί της ήταν λίγο πιο πρόσχαροι, να έσκαγε ένα χαμογελάκι το χείλι τους ρε παιδί μου...θα πήγαινα καρφί στο Δημαρχείο να ζητήσω το κλειδί της πόλης
Αλλά για να είμαι ειλικρινής, μου λείπει ακόμη η Πράγα, θα περιμένω έως ότου μου δοθεί η ευκαιρία να πεταχτώ ως εκεί για να τοποθετηθώ εκ νέου.
Για να τελειώνω...(επιχείρησε να με διαβάσει η φίλη @MarieAries που μόλις άνοιξε λογαριασμό και λέει δεν άντεξα πολύ μπίρι μπίρι, χαχα αγαπάμε φίλους που μας τα λένε κατάμουτρα
-Ευχαριστώ άλλη μια φορά τον @psilos3 που η ιστορία του είναι πάντα to the point, δεν παραλείπει τίποτε από αυτά που αξίζει να δεις και είναι καλύτερος και από εφαρμογή χαρτών
'Οπως και ο @vagar78 με τον πλήρη οδηγό του, διαβάζεις- κόβεις ράβεις και τσακ μπαμ βγάζεις προγραμματάκι. Ωραίος!
-'Ολοι γράφουν πως οι συγκοινωνίες είναι φανταστικές αλλά αν μείνεις κέντρο όπως εμείς, δεν χρειάζεται τίποτε από αυτά-ειδικά αν σου αρέσει το περπάτημα. Σε 3 μέρες περπάτησα 45 χιλιόμετρα και τα ευχαριστήθηκα άπειρα. Το μόνο λεωφορείο που δοκίμασα ήταν αυτό του αεροδρομίου, βολικότατο.
Επίσης το Bolt λειτουργεί άψογα αλλά είναι σχετικά ακριβό σε σχέση με αλλού-εμείς είμασταν 4 όμως και μοιραζόταν.
-Θέμα ασφάλειας δεν τέθηκε, δεν νιώσαμε πουθενά κάτι περίεργο, με την σχετική προσοχή βέβαια που έχουμε πάντα στα πορτοφόλια μας.
-Συναλλαγές με ρεβολούτ πανεύκολα (σα χορηγός ένιωσα 4 γυναίκες και πλήρωνα πάντα εγώ
-Τιμές τις βρήκα τσιμπημένες παντού, έψαχνα αυτό που διάβαζα ότι η Βουδαπέστη είναι φθηνή για μας, μόνο που δε το συνάντησα πουθενά. 'Αντε μόνο στα ποτά κάπως....ωστόσο φαίνεται τελευταία έχω ταλέντο να πέφτω πάνω στις παγίδες, τι να πω...
-Θερμοκρασία 0-7 τις μέρες που πήγαμε ευτυχώς χωρίς καθόλου αέρα, μια χαρά δεν κρυώσαμε καθόλου. 'Ενα σκουφάκι, γαντάκι και όλα καλά. Στη Θεσσαλονίκη με 0 βαθμούς έξω τουλάχιστον φόρμα του σκι θέλεις για να μην ξεπαγιάσεις.
-Το φαγητό, κρεατοφαγία όπως λέει κι ο Γιάννης, ως είθισται στις πιο Βόρειες Χώρες, νόστιμα τα γκούλας, κατά τ άλλα δεν τρελαθήκαμε. Οι καμινάδες όμως μυρίζουν παντού σαν τα τσουρέκια του Τερκενλή στην Τσιμισκή! Aν μυρίσεις είναι Do or Die (μέρες που διανύουμε μας αρέσουν οι ποδοσφαιρικοί όροι) Αν κάνεις διατροφή απλά τρέχεις να φύγεις μακριά!
-Τα λουτρά-θα έλεγα Must επίσκεψη εκτός αν έχεις κάτι εναντίον των λουτρών γενικά....την επόμενη φορά θα δοκιμάσω κ ένα ακόμη να έχω μέτρο σύγκρισης
'Οπως σε όλα τα μέρη έχουν μείνει αρκετές εκκρεμότητες. Κυριότερη η ανάβαση στο λόφο Gellert και ποδηλατάδα στο νησάκι της Μαργαρίτας (ακόμη γυρίζει στο μυαλό μου)
Θα προσπαθήσω να "χωρέσω" άλλη μια επίσκεψη σ ένα μεγάλο σαββατοκύριακο το συντομότερο και θα ξαναπάω έστω μόνη.
'Ισως άλλη εποχή για να δω μια διαφορετική ατμόσφαιρα.
Η αλήθεια είναι πως όταν γράφω ξαναζώ το ταξίδι μου, μπαίνω στην ίδια διάθεση που είχα, αυτός είναι ο λόγος που το απολαμβάνω τόσο και αφού οι λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά, τα κείμενά μου είναι μεγάλα και πιθανώς κουραστικά, ευτυχώς το φόρουμ δεν μας έβαλε (ακόμη) περιορισμούς στις λέξεις, ελπίζω να μη δίνω ιδέες..
Για όσους ετοιμάζονται να ταξιδέψουν στις γιορτές εύχομαι να περάσουν όμορφα και να μας τα πουν με το καλό. Εγώ είμαι από αυτούς που τέτοιες μέρες κάθονται στ' αυγά τους, ξεσάλωσα ταξιδιωτικά όλο το 22, τώρα περισυλλογή και ανασυγκρότηση.
Ευχαριστώ σας, Καλές γιορτές και καλά ταξίδια σε όλους!
Αχ, πόσα κοινά έχουμε μερικοί εδώ μέσα!
Θα πάρεις τις πετσέτες του ξενοδοχείου ή του διαμερίσματος που θα μείνετε!
