Κίνα Σήκωσε Τα Κόκκινα Φανάρια!!!

[hydronetta]

Δεν έχω λόγια!
Πόσο θέλω να κάνω ένα ταξίδι τέτοιο, μες την ανοργανωσιά!

Αποκλείεται, δεν το πιστεύω..... Εσύ ανοργάνωτο;;;; Πάει χαλασε ο κόσμος

 

[isabelle]

Δεν έχω λόγια!

Τόσες μέρες έβλεπα έναν τίτλο με κόκκινα φανάρια, συγγραφέως άγνωστης προς εμένα (όχι ως μέλος επαναλαμβάνω, αλλά ώς συγγραφέας).

Μα είναι δυνατόν ΕΣΥ που τα διαβάζεις όλα να ανακάλυψες μόλις τώρα μία από τις τοπ συγγραφείς του φόρουμ? ΕΣΥ?

 

[_antonis_]

Αποκλείεται, δεν το πιστεύω..... Εσύ ανοργάνωτο;;;; Πάει χαλασε ο κόσμος

Ναι, ναι, πολύ θα το ήθελα!
Αλλά με προϋποθέσεις.
Η μάστερ της ανοργανωσιάς και συγγραφέας του παρόντος, πρέπει να μου πεί
αν γίνεται αυτό που λέω (ανοργανωσιά με προϋποθέσεις δηλαδή).
Όπως, να έχω περισσότερο χρόνο για το ταξίδι (οπότε να δώ όσα θέλω αν και θα χάσουμε χρόνο λόγω ανοργανωσιάς) και να το θέλει και η παρέα!! Επίσης, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού δε θέλω να αγχωθώ πολύ, γιατί τότε προτιμώ να το οργανώσω!
Γίνεται;

Μα είναι δυνατόν ΕΣΥ που τα διαβάζεις όλα να ανακάλυψες μόλις τώρα μία από τις τοπ συγγραφείς του φόρουμ? ΕΣΥ?

Δε τα διαβάζω όλα, διαβάζω ότι χρειαστώ όταν το χρειαστώ!
Άσε και μου θύμισες ότι έχω ένα προχθεσινό mail αδιάβαστο.............................

 

[YBONNH]

Μα... δεν ειχατε αφησει ενα νεφρο στο Λα'ος;
Και στα ΚΤΕΛ τι δωσατε μετα;

 

[dmdoc]

...από έναν κερατοειδή...

 

[YBONNH]

Σωστος!

 

[dim kyr]

Θείο Σπύρο κάνω ότι μπορώ. Απλά μια επισήμανση. Απο που προκύπτει ότι δεν ονομάζεται πόλη -μη σου πω μητρόπολη- ένας οργανωμένος οικισμός 78 και 1/4 ολόκληρων κατοίκων? Καλά... καλά... για την Κίνα μιλάμε, το "ολόκληρων" είναι σχήμα λόγου.

Φιλτατε Taver, είχα την -λανθασμένη μάλλον- αντίληψη ότι οι κινέζοι δεν έχουν τόσο κλιμακωτή και προωθητική σκέψη, και το σχολιασθεν απο εσέ γεγονός το απέδωσα στην έλλειψη αγγλικής. Μάλλον έκανα λάθος. Εύστοχο σχόλιο πάντως με χροιά χιούμορ. Συνέχισε έτσι..

Τριπάκια πράγματι μου έδωσες απόδειξη. Ελληνικής κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας. Μη θεωρημένη απο εφορία. Πήρες 100 ευρώ έκοψες απόδειξη για 50 ευρώ. Λογικό.

Ρενάτα, όταν βλέπω ότι μια πόλη την εμπεριέχει το google earth, η αλήθεια είναι ότι την αποφεύγω.Αν την έχει και το trip advisor δε, κόβω λάσπη....

Nedelja, αν τα ευχάριστα νέα αφορούν γεγονότα τύπου "κέρδισα το λαχείο" δεν θα ήθελα να κάνεις τον ... κινέζο. Περιμένω ποσοστό για το γούρι που σου έφερα. Μια δίκαιη μοιρασία θα ήταν πιστεύω 70-30 (70% για εμένα και το υπόλοιπο για εσενα).

Αντώνη, όταν συνεχιστεί η ιστορία θα αλλάξεις γνώμη περί του οργανωμένου / ανοργάνωτου. Και αυτό είναι υπόσχεση. Είσαι ο τύπος του "κανονίζω τα πάντα". Εχε μου εμπιστοσύνη. Το να πάρεις έναν σακο, να βγάλεις μια βίζα και να ρίξεις 10 βρακιά μέσα και 2 ντεπόν ληγμένα για να ταξιδεψεις σε όχι τόσο τουριστικά μέρη, κρύβει την -εξόχως πιθανή- περίπτωση, το ταξίδι να αποβεί εφιαλτικό. Κι αν έχεις συνηθίσει τουρ,
οδηγούς, γραφεία και wellcome μάλλον θα αποτελέσει κάτι που θα θέλεις να σβήσεις απο την μνήμη σου. Επίσης ή οργανωμένο θα είναι ή ανοργάνωτο. Σκέτα. Δεν υπάρχει το "υπο προυποθέσεις". Και ναι. Αν δεν έχεις κανονίσει τίποτα απο την αρχή θα χάσεις χρόνο. Αλλά αυτό κατά την γνώμη μου δεν είναι απαραίτητα κακό. Μπορεί πχ να μην δεις το Ταζ Μαχάλ αλλά ίσως να σε καλέσουν αντ' αυτού σε ένα χωριό στην Ινδία σε
παραδοσιακό γάμο (μου έχει τύχει) και να δεις κάτι άλλο που δεν το περίμενες. Και φτάνουμε στο συμπέρασμα , του τι είναι προτιμότερο? Το προσωπικά αυθόρμητο ή το δρομολογημένο απο κάποιον επαγγελματία? Αν
κάποιος απαντήσει στο παραπάνω ερώτημα, ξέρει αυτόματα και ποιό είδος τουρισμού του ταιριάζει. Το "ξέρω τα πάντα απο πριν" πάντως αποδομεί την αξία του ταξιδιού που είναι για εμένα η έκπληξη, και το άγνωστο.
Παρόλα αυτά.... κανείς δεν ξέρει... Συνέχισε να διαβάζεις και στο τέλος της ιστορίας, θα ήθελα την γνώμη σου.

Ερχομαι στο σοβαρό θέμα των νεφρών. Πιάνω αδιάβαστη την Υβόννη -προφανώς κάπου θα χάζευε συνεπαρμένη στην Καμπότζη απο το παράθυρο του λεωφορείου- και της υπενθυμίζω ότι μόνο το 1 νεφρό χάσαμε. Το άλλο το κρατησαμε καβάτζα για την Κίνα! Να τα προσέχεις βρε Υβόννη μου αυτά τα πράγματα. Είναι βασικά!

Dmdoc τους κερατοειδής τους έχουμε καβάτζα για το Μπανγκλαντες (χι χι χι). Μπορείς άρα να φανταστείς τι έχει να γίνει....
(Ισαβέλλα με κακομαθαίνεις)
Συνεχίζω την ιστορία γιατί ακούω την Αστραλ να έρχεται και την Aria κάτι να μονολογεί με νεύρα...

 

[dim kyr]

Ηταν στραβό το κλήμα, το 'φαγε και ο γάιδαρος....

Είναι διαπιστωμένο φίλε μου Χαράλαμπε. Οτι αρχίζει στραβά, συνεχίζει στραβά.
Δογματικό. Οι πιθανότητες να λοξοδρομήσει και να πάνε όλα καλά και όλα ωραία δεν είναι απλά αμελητέες, αλλά ανύπαρκτες. Ο κανόνας αυτός βρίσκει πλήρη εφαρμογή και στους φίλους μας.

Η κουστωδία μας, ποικιλόχρωμη, αέρινη και ετερόκλητη , φτάνει με αλαλαγμούς, κέφι, μπρίο, γέλια, και χάχανα μετά απο 10 λεπτά περπάτημα στον σταθμό των τρένων. Σε όλο αυτό το διάστημα κι άλλοι περίεργοι είχαν προστεθεί και η παρέα είχε μετατραπεί σαν μια μικρή διαδήλωση κατά του Μάο ή της χήρας του (δεν είναι ξεκάθαρο).

Ολοι μαζί (!!!) μπουκάρουν αλαλάζοντας σαν Αφρικανοί φύλαρχοι σε μια ακατάληπτη γλώσσα και στέκονται στην ουρά ενός απο τα 15 περίπου γκισέ. Ο αρχικράχτης καθόλη την διάρκεια, προσπαθούσε να τους πείσει να τον ακολουθήσουν, η Dim να είναι έτοιμη να βάλει τις φωνές, ο Γκιούλι να κουτσαίνει και παράλληλα να ξεφυσάει και να μονολογεί "βρε που έχουμε μπλέξει!!!", οι περαστικοί να κοιτούν περίεργα, οι "ακολουθητές" να φωνάζουν στην γλώσσα τους και η Κινεζούλα να προσπαθεί να γεφυρώσει όλο αυτό το χάσμα!

Ουρές ατελείωτες. Η Dim έχει φαεινή ιδέα.
-Γκιούλι περίμενε εσύ εδώ με την Κινέζα και το τσίρκο Μεντράνο και εγώ θα κάνω ντου μπας και βρω λεωφορείο, διαστημόπλοιο ή ταξί (!!!! άσχετη) για την πόλη για να υπάρχει και εναλλακτική λύση. Εντάξει?
-Κάνε ότι θες..... και 10 χρόνια να λείψεις, απο την ουρά που βλέπω , μάλλον εδώ θα με βρεις πάλι. Στο καλό και να μας γράφεις. Αν γυρίσεις και με βρεις τα ανάσκελα, θα έχω λιποθυμήσει απο τας οσμάς. Μην ανησυχήσεις. Απλά δεν παλεύεται...
-Δεν θα αργήσω..... φεύγω. Ευχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα. Και να θυμάσαι....
-Ξέρω... ξέρω... φύγε... φύγε τώρα που δεν βρέχει και απλά ψιχαλίζει. Θα σε περιμένω. Αν θέλω, ας κάνω κι αλλοιώς.

Η Ελληνίδα βγήκε έξω και άρχισε απεγνωσμένα να ψάχνει. Ψιλή βροχή, ομίχλη και δυσωδία.

Στην αρχή βρίσκει έναν ταρίφα. Του κολλάει το Α4 στα μούτρα και αγριεμένη του κάνει νόημα πόσο. Αυτός όταν το βλέπει βάζει τα γέλια και της δείχνει ένα λεωφορείο....
Η βροχή είχε αρχίσει και δυνάμωνε. Τρέχει προς το λεωφορείο, χτυπάει με τις γροθιές τις πόρτες του για να ανοίξουν, αλλά δεν καταφέρνει να συνεννοηθεί φυσικά. Βρίσιμο ικανό να κοκκινήσει και η τελευταία πόρνη της τρούμπας και η αναζήτηση συνεχίζεται.

Ξάφνου βλέπει ένα κιόσκι με αστυνομικούς. Η τυχερή μου ημέρα, σκέφτεται. Κατευθύνεται προς τα εκεί και αρχίζει να γκαρίζει λέγοντας "Fenghuanh, Fenguang".
Για άγνωστους λόγους τρώει μια άγρια κατσάδα στην κινεζική, λες και τους έλεγε "Ελευθερία στο Θιβετ, ελευθερία στο Θιβέτ!". Μη χειρότερα.
Φεύγει εντυπωσιασμένη απο την φιλοξενία και την ευγένεια των οργάνων της τάξης.
Απο το πουθενά πετιέται ένας κινέζος και της κάνει νόημα να τον ακολουθήσει. Η απελπισία είναι κακός συμβουλος και αυτή απλά δεν θέλει να μείνει στην dark city και τον ακολουθεί. Προχωράν, προχωράν.... τα γνωστά ανακόντα ζώνουν, ο σάκος βαραίνει, το ψιλόβροχο έχει μετατραπεί σε βροχή, η ομίχλη έχει χαμηλώσει, η κούραση καταβάλει
όλα τα μέλη, αλλά η διαίσθηση κάνει υπερωρίες, και αυτή της επιβάλλει να γυρίσει πίσω. Στον Γκιούλι. Ισως έχει βγάλει εισιτήρια. Ισως ακόμα έχει βρει και Α' θέση. Ισως όλα πάνε καλά. Σίγουρα θα πάνε όλα καλά. Αλλωστε , τι δουλεία έχει να προχωρήσει παρακάτω στα ερεβώδη στενά με τον άγνωστο? Και κάνωντας επί τόπου στροφή, τρέχει στην ασφάλεια του σταθμού με τον κράχτη να την κυνηγά και να της φωνάζει -μάλλον-
να γυρίσει πίσω, και κάτι περαστικούς να της μιλούν και να της λένε κάτι ακατανόητα, και ένας αστυνομικός να της φωνάζει και να χειρονομεί αγριεμένος.... Αλλά αυτή....στα φρύδια της..... στον Γκιούλι αδελφές μου..... στον Γκιούλι.... όλα θα παν καλά. ΟΛΑ!

Εδω Χαράλαμπε πρέπει να σου πω ότι η Dim είναι απελπιστικά αισιόδοξη. Κάτι που αποτελεί τροχοπέδη στην οργάνωση και στον σχεδιασμό. Μότο της είναι το "έλα μωρέ... έχει ο Θεός..." και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να τρώει τα μούτρα της συνεχώς και κατ 'επανάληψη.

Οταν έφτασε στον σταθμό ο Γκιούλι κόντευε να φτάσει στο γκισέ. Δόξα τω Θεο!!! Ολα τώρα βαίνουν καλώς. Θα βγάλουν εισιτήρια για την πόλη δίπλα απο την Fenghuang , μπορεί να έχουν και την τύχη να ταξιδέψουν Α θέση, θα ξεκουραστούν, και μετά όταν με το καλό φτάσουν θα πάρουν ένα ταξί και θα τους πάει κατευθείαν στον προορισμό τους, ίσως βρούν και αμέσως που να μείνουν, ένα ώραίο ξενοδοχείο καθαρό και ευπρεπές, θα φάνε, θα κάνουν κι ένα μπάνιο, ο Γκιούλι θα ξεκουράσει επιτέλους το πόδι
και οι δυό τους θα καταφέρουν να ισιώσουν τις πλάτες τους αφού θα ξεφορτωθούν τις αποσκευές. Η ζωή είναι ωραία! Η τύχη τους χαμογελά!! Τι ευτυχία! Η ζωή είναι ωραία.

Αλλά δυστυχώς , τελείως ξαφνικά.....

Ο νόμος του Μέρφυ ονομάζεται νόμος για αυτήν ακριβώς την ιδιότητά του. Είναι νόμος. Πολύ απλά με το που φτάνει η σειρά τους Γκιούλι και ανοίγει αισιοδοξος το στόμα του να ζητήσει εισιτήριο με την Dim δίπλα του να έχει ένα χαζοχαρούμενο ύφος Πολυάννας , η υπάλληλος κατεβάζει αυστηρά ένα χαρτόνι στο παραθυράκι, λέει κάτι αγριεμένη στα κινέζικα και φεύγει!!!!. Ο Γκιούλι στρέφεται αποσβολωμένος με αργή κίνηση και κοιτάει
άναυδος την δραγουμάνο του και αυτή του εξηγεί με απολογητικό ύφος, ότι πολύ απλά οι θέσεις κλειστήκαν! Τελειώσαν. Καπούτ! Δεν έχει άλλες! Τέρμα τα δίφραγκα! Πώς να το πούμε? Εκείνη την ώρα η κουστωδία (περίπου 15 άτομα) αρχίζει και γελάει προφανώς για τον συγχρονισμό. Γελάνε και οι κράχτες. Γελάνε και οι υπόλοιποι υποψήφιοι επιβάτες. Γελάει και η δραγουμάνος μας. Γελάει και ο Γκιούλι. Γελάει και η Dim (οι δύο
τελευταίοι σατανικά και επικίνδυνα κοντά στα πρόθυρα της νευρικής κρίσης) . Γελάει και ο Θεός με το κακόγουστο αστείο του........... οκ λοιπόν. Πως διάολο θα φτάσουμε στην ρημάδα την Fenghuang? ΠΩΣ???. Παίξαμε και χάσαμε.... απλά... παίξαμε και χάσαμε... Βορά στους κράχτες! Ω! Ναι!! Βορά στους κράχτες τώρα.... Νέοι ωραίοι Κινέζοι ψάχνουν....
Από εκείνη την ώρα και μετά παίχτηκαν στους δρόμους της πόλης σκηνές απο μια σουρεάλ σκηνή ταινίας τύπου Ταβιανι.

Οι Ελληνες βγήκαν απο τον σταθμό στο προαύλιο χώρο και στην βροχή, ενώ ΟΛΟΙ οι κράχτες του ντουνιά, τους περικύκλωσαν για μια ακόμη φορά. Η κινέζα προσπαθούσε να βρει τρόπο να φύγουν , άλλος έλεγε
αριστερά, άλλος δεξιά, μια υπεραιωνόβια φαφούτα γιαγιά πετάχτηκε απο το πλήθος και μίλαγε με σθένος και εκνευρισμένη,ακατανόητα κινέζικα στους σαστισμένους υποψήφιους ταξιδευτές ακριβώς μέσα στα μούτρα τους με σάλια/σαλάχια τίγκα στο μικροβιο να εκτοξεύονται στα αμήχανα πρόσωπά τους, κάποια όργανα της Ταξης να παλεύουν να επιβληθούν γκαρίζωντας, ανακοινώσεις/στριγγλιές απο τα παλιομοδίτικα μεγάφωνα του σταθμού να ακούγονται, ένα μωρό να κλαίει, ένα τρένο να σφυρίζει,
ντόπιοι μικροπωλητές να διαλαλούν την πραμάτεια τους η οποία μύριζε σαν ψόφιος ασβός, περαστικοί να προσπαθούν να συμπεριληφθούν στο κάστ της Ελληνικής τραγωδίας, ένα μικρό αγοράκι να ουρεί ανερυθρίαστα μπροστά τους, μια μάνα να δέρνει το παιδί της στην μέση του σταθμού φωνάζοντας κινέζικα μαινόμενη, ένας κινέζος να ζητά χρήματα (!!!) , κάτι αδέσποτα σκυλιά άλλα να γαυγίζουν και άλλα να συνουσιάζονται και μέσα σε όλο αυτόν τον χαμό ένας απο το πλήθος τους βούτηξε τις αποσκευές και άρχισε και έτρεχε και τους έδειχνε προς μια κατεύθυνση...... άλλοι
γέλαγαν , άλλοι φώναζαν, άλλοι επευφημούσαν, η βροχή βίαια και εγωιστικά προσπαθούσε με την καταλυτική παρουσία της να επιβληθεί και να τους κάνει να πάρουν γρήγορες αποφάσεις και αυτό έγινε. Πριν καλά καλά το καταλάβουν , αφού περπάτησαν (όλο το τσούρμο!!) χωρίς να ξέρουν που πάνε βρέθηκαν σε ένα άλλο σταθμό λεωφορείων. Τριτοκοσμικό. Χωρίς γκισέ.

Υπάρχει ένα λεωφορείο -λέει- που πάει στην πόλη που θέλουν . Πόσο? τόσο. Πότε? τότε. Οκ! Πόσες ώρες? (!!!!) τι λεωφορείο?
Και όταν ακούν την απάντηση.............. sleeper! Τι εστί sleeper ρωτάς Χαράλαμπε?

Αστο.... άστο... Και έτσι κάτω απο την βροχή, κουρασμένοι, άυπνοι, θεονηστικοί , περιστοιχισμένοι απο την ομιχλη αλλά και απο διάφορους περίεργους κινέζους, αποκαμωμένοι και καθισμενοι πάνω στα μπαγάζια τους καταμεσής ενός γκρίζου, υγρού και απόκοσμου σταθμού ΚΤΕΛ, περιμένουν το λεωφορείο... περιμένουν την λύτρωση. Η οποία άργησε μια 'μερα, ένα τέρμενο, ένα χρόνο, έναν αιώνα ίσως................

Η νεαρή κινέζα περίμενε μέχρι να έρθει το λεωφορείο. Ποτέ της δεν δέχτηκε τα χρήματα ως ευχαριστήριο που της δόθησαν για την βοήθεια που παρείχε. Μετά βδελυγμίας και προσβεβλημένη, περήφανα τα αρνήθηκε. Ακατάδεκτη και δεκτική ταυτόχρονα, τους χαιρέτησε, αφού τους πήρε πρώτα την άδεια με ντροπαλή φωνή (μπορώ να φύγω τώρα?)
και έφυγε μέσα στην βροχή τρέχωντας, "σπαταλώντας" -χωρίς να δείξει ούτε ένα σημάδι ενόχλησης- , τουλάχιστον 2 ώρες απο τον χρόνο της, για να βοηθήσει 2 άσχετους τουρίστες. Αυτή είναι η Κίνα. Ετσι λειτουργούν οι κινέζοι. Κι αυτό καταχωρείται, ως δείγμα αντιπαράθεσης για τις "φιλοξενίες" άλλων λαών, αλλά και για τα όσα μύρια
αρνητικά έχει ακούσει -άδικα- αυτό το περίεργο έθνος.

Και όσο η νεαρά έτρεχε , οι γνωστοί άγνωστοι είδαν το κελεπούρι που ήρθε τρίζωντας για να τους φορτώσει. Η Dim όταν το αντίκρυσε, κόντεψε να βάλει τα κλάμματα. Ο Γκιούλι, απογοητεύτηκε και χαμήλωσε παραδιδόμενος το κεφάλι. Ο Βούδας ξεκαρδίστηκε. Και οι παρευρισκομένοι επίσης. Η κινέζα είχε φύγει...... Απο εδώ και πέρα ήταν τελείως μόνοι τους πια..............τελείως.....

 

[dmdoc]

Τον Χαράλαμπο ποιός τον προσκάλεσε σε όλα αυτά;

 

[dim kyr]

Τον Χαράλαμπο ποιός τον προσκάλεσε σε όλα αυτά;

Η marisol ντε!

 

[YBONNH]

Να πιασω θεση παραθυρο να χαζευω εξω; (αφου το κανω και τοσο καλα...)

 

[dim kyr]

Να πιασω θεση παραθυρο να χαζευω εξω; (αφου το κανω και τοσο καλα...)

Να πιάσεις. Αλλά έξω δεν θα μπορείς να χαζεύεις γιατί τα τζάμια έχουν 10 δάκτυλα σκόνη.