snow
Member
- Μηνύματα
- 57
- Likes
- 102
Σέριφος
Μιας και ήρθε η οικογένεια να με δει στη Σύρο αφού δε μπορούσα εγώ να φύγω από το νησί βόλευαν και τα καράβια ευκαιρία για μια εξόρμηση στη Σέριφο. Το καράβι έφευγε στις 7 το πρωί έφτανε στις 10.40 και έφευγε την επόμενη μέρα στις 16.25 και έφτανε πάλι Σύρο κατά τις 19.00. Μια χαρά για αυτό το υπέροχο μικρό νησάκι. Βρήκαμε οικονομικά εισιτήρια με το ARTEMIS οπότε ήταν ευκαιρία. Διαμονή σχετικά μου φάνηκε ακριβή με τη πρώτη μάτια στο booking λόγω μη ύπαρξης πολλών διαθέσιμων καταλυμάτων. Βρήκαμε τελικά στο Marina’s studios με 80 ευρώ για τους τέσσερις μας μια διανυκτέρευση μια χαρά και το δωμάτιο και η κα Μαρίνα που ήταν εξυπηρετικότατη. Πιστεύω καλύτερα να μένεις στο Λιβάδι παρά στη χώρα πάνω. Κάτω έχει χορό για πάρκινγκ σούπερ μάρκετ αρκετά και γενικότερα υπάρχουν διευκολύνσεις. Στη χώρα έχει πολλά σκαλοπάτια κάνοντας τις μετακινήσεις δύσκολες. Δεν είχε κάποιον πριν και μπήκαμε στις 11.00 στο δωμάτιο. Ξεκίνησα αμέσως όπως και στη Τήνο το γύρω του νησιού ξεκινώντας από την αντίθετη φορά του ρολογιού. Παραλίες έχει 73 το νησί οπότε πολλές επιλογές.
Πρώτη στάση στη παραλία του Αγίου Σώστη δεξιά, με το ομώνυμο εκκλησάκι του στη μέση και αριστερά μια μικρή παραλία με φουσκοθαλασσιά από τους βοριάδες του νησιού το καλοκαίρι. Πολύ ωραία παραλία και το εκκλησάκι γραφικότατο άλλα και σε αυτό το νησί όλα κλειδωμένα. Έχει μια μεγάλη κατηφόρα με χωματόδρομο για να κατέβεις πολλοί άφηναν το αυτοκίνητο πάνω στην άπλα και κατέβαιναν με τα πόδια. Αν δεν έχετε καινούρια ελαστικά μπορεί να σας δυσκολέψει η ανάβαση μετά. Δε κάναμε εκεί μπάνιο γιατί ήθελα να γυρίσω το νησί πρώτα και λόγο αέρα η επιλογή ήταν για πιο νότια. Στη διαδρομή στα αριστερά μας ήταν και το φράγμα με τη λιμνοδεξαμενή περίεργο για τόσο μικρό νησάκι.
Δεύτερη στάση Ψιλή Άμμος πολύ ωραία παραλία και εδώ έχει και 2 ταβέρνες από πληροφορίες επιλέξτε τη δεύτερη Στεφανάκος. Αν δε πας στις ταβέρνες που έχουν δικό τους δρόμο και παρκινγκ πρέπει να αφήσεις το αμάξι ψηλά πάνω στο δρόμο.
Εδώ να πω ότι ξέχασα να κατέβω στην επόμενη παραλία του Άγιου Ιωάννη που από φωτογραφίες που είχα δει είναι φοβερή και το χιλιοφωτογραφισμένο εκκλησάκι με το Σταυρό και τα βράχια από πίσω. Φάουλ…
Τρίτη στάση στη μονή Ταξιαρχών και εδώ κλειστά, πρωτότυπο, από μακριά που φαίνονται οι τρούλοι της μοιάζει ενδιαφέρον. Το βόρειο τμήμα του νησιού μοιάζει άδειο και με άγρια ομορφιά. Είχα διαβάσει κάπου και για τον οικισμό πιο κάτω Γαλάνη αλλά τίποτα το ενδιαφέρον.
Τετάρτη στάση που δε πρέπει να χάσει κανένας στο Μεγάλο Λιβάδι. Ωραία παραλία έχει και ένα ταβερνάκι αλλά η στάση εκεί δεν ήταν για τη παραλία. Ήταν για τα παλιά μεταλλεία. Το 1867 δίνεται η πρώτη επίσημη άδεια εξόρυξης του μεταλλεύματος. Όπως κατεβαίνεις το κεντρικό δρόμο το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι η γέφυρα φόρτωσης των μεταλλευμάτων που καταλαβαίνεις ότι φτάνεις. Παρκάραμε το αμάξι πάνω στη δεξιά στροφή πριν κατέβεις παραλία που έχει μπροστά σου μια κάμαρα πέτρινη που περνάς από μέσα και ξεκινάνε στο έδαφος οι ράγες. Περνάς και δεύτερη πέτρινη καμάρα και έχεις μπροστά σου όλο το σύμπλεγμα των γραμμών με τις ράγες και παλιά βαγόνια σε τοπίο που θυμίζει far west. Στο αριστερό σου χέρι η είσοδος της στοάς είναι ασφαλής να μπείτε απλά πάρτε και έναν φακό μαζί σας για να πάτε όσο βαθιά θέλετε. Εμείς προχωρήσαμε καμιά 100αρια μέτρα και ήταν μόνο ευθεία δε ξέρω πόσο βαθιά πάει και αν υπάρχουν διακλαδώσεις. Όταν τελειώσαμε την εξερεύνηση της στοάς και επιστρέψαμε στις ράγες και τα βαγόνια κατεβήκαμε και στο δεύτερο επίπεδο πάνω από κάτι ράγες που ήταν σαν σκάλα να δούμε τα υπόλοιπα βαγόνια και τη γέφυρα φόρτωσης μεταλλευμάτων. Κάτσαμε αρκετή ώρα και τα παιδιά χάρηκαν πολύ για το μέρος μη παραλείψετε αυτή τη στάση αν έχετε παιδιά μαζί ειδικά. Εδώ θα παραθέσω πληροφορίες για τα μεταλλεία όποιος θέλει συνεχίζει στην επόμενη παράγραφο.
Αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας της Σερίφου, αποτελούν τα μεταλλεία, των οποίων κάποιες στοές και εγκαταστάσεις υπάρχουν ακόμη και ο επισκέπτης μπορεί να τις διακρίνει στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού (Κουταλάς, Μεγάλο ή Μία Χωριό, Μεγάλο Λιβάδι). Το έδαφος της Σερίφου, πλούσιο σε κοιτάσματα μεταλλεύματος έγινε πηγή πλούτου για την οικογένεια Γρόμαν, που ανέλαβε την εξόρυξη κυρίως σιδηρομεταλλεύματος, παίρνοντας τη διοίκηση της εταιρείας "Σέριφος – Σπηλιαλέζα". Την εταιρεία ίδρυσε η γαλλική μεταλλευτική εταιρεία του Λαυρίου και το νεοκλασικό κτίριο όπου στεγαζόταν το διοικητήριο της εταιρείας υπάρχει ακόμα και βρίσκεται στον οικισμό Μεγάλο Λιβάδι στη νοτιοδυτική πλευρά της Σερίφου. Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Σερίφου από τον Αιμίλιο Γρόμαν, ξεκίνησε το 1885, οπότε και συμβλήθηκε με την εταιρεία. Ο Γρόμαν ανάγκασε στην ουσία πολλούς κατοίκους του νησιού να δουλέψουν στις στοές ζητώντας να του εκχωρήσουν τα χωράφια τους ή αναγκάζοντάς τους να του τα δώσουν, δίνοντάς τους ένα ισχνό μεροκάματο. Την περίοδο αυτή ο πληθυσμός του νησιού αυξήθηκε περίπου κατά 2000 άτομα, καθώς ήρθαν στο νησί εργάτες και από άλλα νησιά του Αιγαίου (Πάρος, Κάρπαθος, Αμοργός κα.) αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας (πχ. Πελοπόννησος), για να δουλέψουν στα μεταλλεία. Οι συνθήκες εργασίας στα ορυχεία ήταν πολύ σκληρές, ενώ σύμφωνα με τους ιστορικούς, χιλιάδες εργατών ξεψύχησαν στις στοές των ορυχείων, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας αλλά και λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας. Η εκμετάλλευση των εργατών συνεχίστηκε και μετά τη διαδοχή του Αιμίλιου Γρόμαν από τον γιο του Γεώργιο. Οι εργάτες ήταν αναγκασμένοι να παρουσιάζονται στις στοές το ξημέρωμα και να φεύγουν με τη δύση του ηλίου. Και επειδή τα σπίτια τους βρίσκονταν σε απομακρυσμένες περιοχές της Σερίφου περπατούσαν κάθε μέρα πολλά χιλιόμετρα, διασχίζοντας τα μονοπάτια της Σερίφου για να φτάσουν στα ορυχεία. Κάποια από αυτά τα μονοπάτια σώζονται ακόμα στο νησί, όπως αυτό που οδηγεί από την περιοχή Γύφτικα στη Χώρα και αποτελεί μέρος παλιού μονοπατιού των μεταλλωρύχων. Η πρώτη εξέγερση στην Ελλάδα, έγινε στη Σέριφο το 1916 και ήταν Η απεργία των μεταλλωρύχων. Οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας οδήγησαν τους εργάτες στην εξέγερση του 1916. Η απεργία ξέσπασε στις 7 Αυγούστου το 1916, όταν οι εργάτες αρνήθηκαν να φορτώσουν το μετάλλευμα σε ένα πλοίο. Επικεφαλής των απεργών λέγεται πως ήταν ο Κωνσταντίνος Σπέρας. Οι εργάτες ζητούσαν 8ωρη εργασία, αύξηση των ημερομισθίων και λήψη μέτρων ασφαλείας. Ο Γρόμαν ζήτησε βοήθεια από τις ελληνικές αρχές και στις 20 Αυγούστου κατέφθασε ένα απόσπασμα με σκοπό να καταστείλει την απεργία. Οι αστυνομικοί έδωσαν στους εργάτες 5 λεπτά προθεσμία να λήξουν την απεργία και μετά την εκπνοή της άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 4 εργάτες, τους: Μιχάλη Ζωιλή, Θεμιστοκλή Κουζουπή, Μιχάλη Μητροφάνη και Γιάννη Πρωτόπαππα. Οι εργάτες φυσικά αντέδρασαν και επιτέθηκαν στους αστυνομικούς μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, που παρευρίσκονταν εκεί, σκοτώνοντας κάποιους από αυτούς και πετώντας, όπως λέγεται, τα πτώματά τους στη θάλασσα. Στο Μεγάλο Λιβάδι ο επισκέπτης μπορεί να δει το ηρώο το αφιερωμένο στη μνήμη των τεσσάρων εργατών.
Συνέχεια τώρα του ταξιδιού μας.
Δε πήγαμε στο θρόνο του Κύκλωπα και στις θερμές πηγές γιατί όπως το είδα στο χάρτη πας με χωματόδρομο ή πεζοπορία σίγουρα για τις πηγές και με τα παιδιά δε το τόλμησα έπρεπε να τα πάω και για μπάνιο.
Πέμπτη στάση η παραλία Γάνεμα όπου κάναμε και το μπάνιο μας. Τεράστια παραλία το πρώτο κομμάτι με άμμο το δεύτερο με λίγα βοτσαλάκια. Εντυπωσιακή αξίζει. Περάσαμε και από τη παραλία Βάγια που είναι η επόμενη και αυτή φάνηκε πολύ καλή.
Έκτη στάση η Χώρα της Σερίφου. Επιλέξαμε να πάμε μια γρήγορη για μπάνιο στο δωμάτιο να φύγει το αλάτι από πάνω μας και γρήγορα για φαγητό στη χώρα στη Μαραθόριζα (Έβδομη στάση) που είχα διαβάσει καλές κρητικές. Άνοιγε στις 18.00 φτάσαμε εκεί στις 19.00 είχε ήδη κόσμο και μετά τις 20.00 δεν έβρισκες τραπέζι. Να παρκάρετε στο δεύτερο πάρκινγκ στο τέρμα της χώρας κοντά στους 3 ανεμόμυλους γιατί εκεί δίπλα είναι το κέντρο με μαγαζάκια και τη γραφική πλατεία. Στη Κάτω χώρα δεν έχει κάτι ενδιαφέρον μαγαζιά και εστιατόρια π.χ. μόνο γραφικά στενάκια για όποιον θέλει να τα περιηγηθεί. Αφού λοιπόν παρκάραμε στο τέρμα πάνω πάρκινγκ κατευθείαν για φαγητό. Πήραμε ρεβίθια, μαραθόπιτα, ένα παστίτσιο, ένα κότσι και 2 αναψυκτικά. Το φαγητό ήταν πολύ καλό να το προτιμήσετε κόστος 52 ευρώ. Στη συνέχεια αφού συναντήσαμε και έναν συνάδελφο από τη Σύρο με την οικογένειά του κάναμε κοινή περατζάδα στη χώρα. Είχα σημειώσει άλλα 3 μαγαζιά στη χώρα που ήθελα να κάτσω για κοκτέιλ στο βάτραχο ή το γάιδαρο και στη πλατεία στου Στράτου για καφεδάκι. Μετά το μπαράκι Γάιδαρος κανείς προς τα πάνω και δεξιά και στο τέλος των σκαλοπατιών αριστερά σου είναι η πλατεία της Σερίφου. Πολύ όμορφη με χαρακτηριστικό δημαρχείο που δε θα το ξεχάσεις ποτέ (Όγδοη στάση). Αφού αφήσαμε το καφέ του Στράτου στα αριστερά μας προχωρήσαμε ευθεία και αριστερά ανηφορικά για να βγούμε στην εκκλησία του Άγιου Κωνσταντίνου με πανοραμική θέα της χώρας και του Λιβαδιού (Ένατη στάση). Είναι το πιο ψηλό σημείο της χώρας. Επιστρέψαμε μέχρι κάτω πάλι να χαιρετίσουμε τους φίλους μας και να δούμε που θα καθόμασταν για ποτό. Ο βάτραχος ήταν άδειος ακόμη και πάνω στο δρόμο οι καρέκλες ήθελα κάτι πιο γραφικό. Επιλέξαμε τον Γάιδαρο (Δέκατη στάση) πολύ ωραίο zombie και pina colada και ένα non alcoholic με γεύση φράουλα για τα παιδιά που δε ξετρελάθηκαν. Οι τιμές λίγο υπερβολικές θα έλεγα 14 zombie 12 pina colada και 8 των παιδιών. Μετά από λίγο γέμισε το μικρό αυτό μαγαζάκι με διάφορο κόσμο και αεράκι να φυσάει χωρίς σταματημό. Ήρθε η ώρα της επιστροφής στο δωμάτιο και ξεκούραση.
Η επόμενη μέρα ήταν πιο χαλαρή πήρα μπουνάτσες από το Η μπουγάτσα του Μήτσου (Ενδέκατη στάση)14,50 ευρώ το κιλό βγαίνει πληροφοριακά κανα 3,5 ευρώ η μια σε ποσότητα. Τα παιδιά τις έφαγαν όλες πρόλαβα δοκίμασα ήταν καλή και η κουρού φοβερή. Μια γιαγιά 80 χρονών ήταν στο μαγαζί που σε εξυπηρετούσε καλή φάση. Καφέδες πήρα από το Ναυτικό όμιλο η Σέριφος (Δωδέκατη στάση) πρώτη φορά δοκίμασα καλό καφέ σε illy. Είχε και καλές τιμές σε πρωινό αν θέλετε να κάτσετε πραγματικά αξίζει και η τοποθεσία και τα πραγματάκια που έχει. 2,50 το fredo στο χέρι, 4,90 νομίζω στο τραπέζι. Αφού τελειώσαμε το πρωινό ξανά πήγαμε βόλτα στη χώρα να τη δούμε και πρωί. Πρώτα παρκάραμε στο πάνω πάρκινγκ και κάναμε βόλτες στη πάνω πλατεία. Κάτσαμε στου Στράτου (Δέκατη τρίτη στάση) που δε κάτσαμε χθες, για αναψυκτικό μπύρα και γλυκό κορμό για τα παιδιά. Να αποτυπώσουμε όσες περισσότερες εικόνες γινόταν. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και παρκάραμε στο πρώτο πάρκινγκ όπως ανεβαίνεις έξω ακριβώς από την πινακίδα για τη Κάτω χώρα. Έφτασε η ώρα για μια βουτιά και πορεία για το καράβι να γυρίσουμε Σύρο.
Δέκατη τέταρτη στάση και τελευταία η παραλία Λιβαδάκια, με δυο μπαράκια και ένα εστιατόριο και τα αλμυρίκια 2 μέτρα από το νερό καλή επιλογή για τα παιδιά. Αφού κάτσαμε δυο ώρες εκεί ξεπλυθήκαμε ετοιμαστήκαμε και πήραμε το καράβι της επιστροφής αν και είχε 7 μποφόρ δε κούναγε πολύ και έφτασε στην ώρα του σχεδόν στη Σύρο γεμάτοι εικόνες και αναμνήσεις. Επίσης είχα σημειώσει για φαγητό κάτω στο Λιβάδι το Porto Vecchio ιταλικό με ωραία ατμόσφαιρα το βράδυ αλλά δεν υπήρχε χρόνος.
Αυτά!
Καλά ταξίδια σε όλους.
Μιας και ήρθε η οικογένεια να με δει στη Σύρο αφού δε μπορούσα εγώ να φύγω από το νησί βόλευαν και τα καράβια ευκαιρία για μια εξόρμηση στη Σέριφο. Το καράβι έφευγε στις 7 το πρωί έφτανε στις 10.40 και έφευγε την επόμενη μέρα στις 16.25 και έφτανε πάλι Σύρο κατά τις 19.00. Μια χαρά για αυτό το υπέροχο μικρό νησάκι. Βρήκαμε οικονομικά εισιτήρια με το ARTEMIS οπότε ήταν ευκαιρία. Διαμονή σχετικά μου φάνηκε ακριβή με τη πρώτη μάτια στο booking λόγω μη ύπαρξης πολλών διαθέσιμων καταλυμάτων. Βρήκαμε τελικά στο Marina’s studios με 80 ευρώ για τους τέσσερις μας μια διανυκτέρευση μια χαρά και το δωμάτιο και η κα Μαρίνα που ήταν εξυπηρετικότατη. Πιστεύω καλύτερα να μένεις στο Λιβάδι παρά στη χώρα πάνω. Κάτω έχει χορό για πάρκινγκ σούπερ μάρκετ αρκετά και γενικότερα υπάρχουν διευκολύνσεις. Στη χώρα έχει πολλά σκαλοπάτια κάνοντας τις μετακινήσεις δύσκολες. Δεν είχε κάποιον πριν και μπήκαμε στις 11.00 στο δωμάτιο. Ξεκίνησα αμέσως όπως και στη Τήνο το γύρω του νησιού ξεκινώντας από την αντίθετη φορά του ρολογιού. Παραλίες έχει 73 το νησί οπότε πολλές επιλογές.
Δεύτερη στάση Ψιλή Άμμος πολύ ωραία παραλία και εδώ έχει και 2 ταβέρνες από πληροφορίες επιλέξτε τη δεύτερη Στεφανάκος. Αν δε πας στις ταβέρνες που έχουν δικό τους δρόμο και παρκινγκ πρέπει να αφήσεις το αμάξι ψηλά πάνω στο δρόμο.
Εδώ να πω ότι ξέχασα να κατέβω στην επόμενη παραλία του Άγιου Ιωάννη που από φωτογραφίες που είχα δει είναι φοβερή και το χιλιοφωτογραφισμένο εκκλησάκι με το Σταυρό και τα βράχια από πίσω. Φάουλ…
Τρίτη στάση στη μονή Ταξιαρχών και εδώ κλειστά, πρωτότυπο, από μακριά που φαίνονται οι τρούλοι της μοιάζει ενδιαφέρον. Το βόρειο τμήμα του νησιού μοιάζει άδειο και με άγρια ομορφιά. Είχα διαβάσει κάπου και για τον οικισμό πιο κάτω Γαλάνη αλλά τίποτα το ενδιαφέρον.
Τετάρτη στάση που δε πρέπει να χάσει κανένας στο Μεγάλο Λιβάδι. Ωραία παραλία έχει και ένα ταβερνάκι αλλά η στάση εκεί δεν ήταν για τη παραλία. Ήταν για τα παλιά μεταλλεία. Το 1867 δίνεται η πρώτη επίσημη άδεια εξόρυξης του μεταλλεύματος. Όπως κατεβαίνεις το κεντρικό δρόμο το πρώτο πράγμα που αντικρίζεις είναι η γέφυρα φόρτωσης των μεταλλευμάτων που καταλαβαίνεις ότι φτάνεις. Παρκάραμε το αμάξι πάνω στη δεξιά στροφή πριν κατέβεις παραλία που έχει μπροστά σου μια κάμαρα πέτρινη που περνάς από μέσα και ξεκινάνε στο έδαφος οι ράγες. Περνάς και δεύτερη πέτρινη καμάρα και έχεις μπροστά σου όλο το σύμπλεγμα των γραμμών με τις ράγες και παλιά βαγόνια σε τοπίο που θυμίζει far west. Στο αριστερό σου χέρι η είσοδος της στοάς είναι ασφαλής να μπείτε απλά πάρτε και έναν φακό μαζί σας για να πάτε όσο βαθιά θέλετε. Εμείς προχωρήσαμε καμιά 100αρια μέτρα και ήταν μόνο ευθεία δε ξέρω πόσο βαθιά πάει και αν υπάρχουν διακλαδώσεις. Όταν τελειώσαμε την εξερεύνηση της στοάς και επιστρέψαμε στις ράγες και τα βαγόνια κατεβήκαμε και στο δεύτερο επίπεδο πάνω από κάτι ράγες που ήταν σαν σκάλα να δούμε τα υπόλοιπα βαγόνια και τη γέφυρα φόρτωσης μεταλλευμάτων. Κάτσαμε αρκετή ώρα και τα παιδιά χάρηκαν πολύ για το μέρος μη παραλείψετε αυτή τη στάση αν έχετε παιδιά μαζί ειδικά. Εδώ θα παραθέσω πληροφορίες για τα μεταλλεία όποιος θέλει συνεχίζει στην επόμενη παράγραφο.
Αναπόσπαστο τμήμα της ιστορίας της Σερίφου, αποτελούν τα μεταλλεία, των οποίων κάποιες στοές και εγκαταστάσεις υπάρχουν ακόμη και ο επισκέπτης μπορεί να τις διακρίνει στη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού (Κουταλάς, Μεγάλο ή Μία Χωριό, Μεγάλο Λιβάδι). Το έδαφος της Σερίφου, πλούσιο σε κοιτάσματα μεταλλεύματος έγινε πηγή πλούτου για την οικογένεια Γρόμαν, που ανέλαβε την εξόρυξη κυρίως σιδηρομεταλλεύματος, παίρνοντας τη διοίκηση της εταιρείας "Σέριφος – Σπηλιαλέζα". Την εταιρεία ίδρυσε η γαλλική μεταλλευτική εταιρεία του Λαυρίου και το νεοκλασικό κτίριο όπου στεγαζόταν το διοικητήριο της εταιρείας υπάρχει ακόμα και βρίσκεται στον οικισμό Μεγάλο Λιβάδι στη νοτιοδυτική πλευρά της Σερίφου. Η εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Σερίφου από τον Αιμίλιο Γρόμαν, ξεκίνησε το 1885, οπότε και συμβλήθηκε με την εταιρεία. Ο Γρόμαν ανάγκασε στην ουσία πολλούς κατοίκους του νησιού να δουλέψουν στις στοές ζητώντας να του εκχωρήσουν τα χωράφια τους ή αναγκάζοντάς τους να του τα δώσουν, δίνοντάς τους ένα ισχνό μεροκάματο. Την περίοδο αυτή ο πληθυσμός του νησιού αυξήθηκε περίπου κατά 2000 άτομα, καθώς ήρθαν στο νησί εργάτες και από άλλα νησιά του Αιγαίου (Πάρος, Κάρπαθος, Αμοργός κα.) αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας (πχ. Πελοπόννησος), για να δουλέψουν στα μεταλλεία. Οι συνθήκες εργασίας στα ορυχεία ήταν πολύ σκληρές, ενώ σύμφωνα με τους ιστορικούς, χιλιάδες εργατών ξεψύχησαν στις στοές των ορυχείων, λόγω των απάνθρωπων συνθηκών εργασίας αλλά και λόγω έλλειψης μέτρων ασφαλείας. Η εκμετάλλευση των εργατών συνεχίστηκε και μετά τη διαδοχή του Αιμίλιου Γρόμαν από τον γιο του Γεώργιο. Οι εργάτες ήταν αναγκασμένοι να παρουσιάζονται στις στοές το ξημέρωμα και να φεύγουν με τη δύση του ηλίου. Και επειδή τα σπίτια τους βρίσκονταν σε απομακρυσμένες περιοχές της Σερίφου περπατούσαν κάθε μέρα πολλά χιλιόμετρα, διασχίζοντας τα μονοπάτια της Σερίφου για να φτάσουν στα ορυχεία. Κάποια από αυτά τα μονοπάτια σώζονται ακόμα στο νησί, όπως αυτό που οδηγεί από την περιοχή Γύφτικα στη Χώρα και αποτελεί μέρος παλιού μονοπατιού των μεταλλωρύχων. Η πρώτη εξέγερση στην Ελλάδα, έγινε στη Σέριφο το 1916 και ήταν Η απεργία των μεταλλωρύχων. Οι απάνθρωπες συνθήκες εργασίας οδήγησαν τους εργάτες στην εξέγερση του 1916. Η απεργία ξέσπασε στις 7 Αυγούστου το 1916, όταν οι εργάτες αρνήθηκαν να φορτώσουν το μετάλλευμα σε ένα πλοίο. Επικεφαλής των απεργών λέγεται πως ήταν ο Κωνσταντίνος Σπέρας. Οι εργάτες ζητούσαν 8ωρη εργασία, αύξηση των ημερομισθίων και λήψη μέτρων ασφαλείας. Ο Γρόμαν ζήτησε βοήθεια από τις ελληνικές αρχές και στις 20 Αυγούστου κατέφθασε ένα απόσπασμα με σκοπό να καταστείλει την απεργία. Οι αστυνομικοί έδωσαν στους εργάτες 5 λεπτά προθεσμία να λήξουν την απεργία και μετά την εκπνοή της άνοιξαν πυρ, σκοτώνοντας 4 εργάτες, τους: Μιχάλη Ζωιλή, Θεμιστοκλή Κουζουπή, Μιχάλη Μητροφάνη και Γιάννη Πρωτόπαππα. Οι εργάτες φυσικά αντέδρασαν και επιτέθηκαν στους αστυνομικούς μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά τους, που παρευρίσκονταν εκεί, σκοτώνοντας κάποιους από αυτούς και πετώντας, όπως λέγεται, τα πτώματά τους στη θάλασσα. Στο Μεγάλο Λιβάδι ο επισκέπτης μπορεί να δει το ηρώο το αφιερωμένο στη μνήμη των τεσσάρων εργατών.
Συνέχεια τώρα του ταξιδιού μας.
Δε πήγαμε στο θρόνο του Κύκλωπα και στις θερμές πηγές γιατί όπως το είδα στο χάρτη πας με χωματόδρομο ή πεζοπορία σίγουρα για τις πηγές και με τα παιδιά δε το τόλμησα έπρεπε να τα πάω και για μπάνιο.
Πέμπτη στάση η παραλία Γάνεμα όπου κάναμε και το μπάνιο μας. Τεράστια παραλία το πρώτο κομμάτι με άμμο το δεύτερο με λίγα βοτσαλάκια. Εντυπωσιακή αξίζει. Περάσαμε και από τη παραλία Βάγια που είναι η επόμενη και αυτή φάνηκε πολύ καλή.
Έκτη στάση η Χώρα της Σερίφου. Επιλέξαμε να πάμε μια γρήγορη για μπάνιο στο δωμάτιο να φύγει το αλάτι από πάνω μας και γρήγορα για φαγητό στη χώρα στη Μαραθόριζα (Έβδομη στάση) που είχα διαβάσει καλές κρητικές. Άνοιγε στις 18.00 φτάσαμε εκεί στις 19.00 είχε ήδη κόσμο και μετά τις 20.00 δεν έβρισκες τραπέζι. Να παρκάρετε στο δεύτερο πάρκινγκ στο τέρμα της χώρας κοντά στους 3 ανεμόμυλους γιατί εκεί δίπλα είναι το κέντρο με μαγαζάκια και τη γραφική πλατεία. Στη Κάτω χώρα δεν έχει κάτι ενδιαφέρον μαγαζιά και εστιατόρια π.χ. μόνο γραφικά στενάκια για όποιον θέλει να τα περιηγηθεί. Αφού λοιπόν παρκάραμε στο τέρμα πάνω πάρκινγκ κατευθείαν για φαγητό. Πήραμε ρεβίθια, μαραθόπιτα, ένα παστίτσιο, ένα κότσι και 2 αναψυκτικά. Το φαγητό ήταν πολύ καλό να το προτιμήσετε κόστος 52 ευρώ. Στη συνέχεια αφού συναντήσαμε και έναν συνάδελφο από τη Σύρο με την οικογένειά του κάναμε κοινή περατζάδα στη χώρα. Είχα σημειώσει άλλα 3 μαγαζιά στη χώρα που ήθελα να κάτσω για κοκτέιλ στο βάτραχο ή το γάιδαρο και στη πλατεία στου Στράτου για καφεδάκι. Μετά το μπαράκι Γάιδαρος κανείς προς τα πάνω και δεξιά και στο τέλος των σκαλοπατιών αριστερά σου είναι η πλατεία της Σερίφου. Πολύ όμορφη με χαρακτηριστικό δημαρχείο που δε θα το ξεχάσεις ποτέ (Όγδοη στάση). Αφού αφήσαμε το καφέ του Στράτου στα αριστερά μας προχωρήσαμε ευθεία και αριστερά ανηφορικά για να βγούμε στην εκκλησία του Άγιου Κωνσταντίνου με πανοραμική θέα της χώρας και του Λιβαδιού (Ένατη στάση). Είναι το πιο ψηλό σημείο της χώρας. Επιστρέψαμε μέχρι κάτω πάλι να χαιρετίσουμε τους φίλους μας και να δούμε που θα καθόμασταν για ποτό. Ο βάτραχος ήταν άδειος ακόμη και πάνω στο δρόμο οι καρέκλες ήθελα κάτι πιο γραφικό. Επιλέξαμε τον Γάιδαρο (Δέκατη στάση) πολύ ωραίο zombie και pina colada και ένα non alcoholic με γεύση φράουλα για τα παιδιά που δε ξετρελάθηκαν. Οι τιμές λίγο υπερβολικές θα έλεγα 14 zombie 12 pina colada και 8 των παιδιών. Μετά από λίγο γέμισε το μικρό αυτό μαγαζάκι με διάφορο κόσμο και αεράκι να φυσάει χωρίς σταματημό. Ήρθε η ώρα της επιστροφής στο δωμάτιο και ξεκούραση.
Η επόμενη μέρα ήταν πιο χαλαρή πήρα μπουνάτσες από το Η μπουγάτσα του Μήτσου (Ενδέκατη στάση)14,50 ευρώ το κιλό βγαίνει πληροφοριακά κανα 3,5 ευρώ η μια σε ποσότητα. Τα παιδιά τις έφαγαν όλες πρόλαβα δοκίμασα ήταν καλή και η κουρού φοβερή. Μια γιαγιά 80 χρονών ήταν στο μαγαζί που σε εξυπηρετούσε καλή φάση. Καφέδες πήρα από το Ναυτικό όμιλο η Σέριφος (Δωδέκατη στάση) πρώτη φορά δοκίμασα καλό καφέ σε illy. Είχε και καλές τιμές σε πρωινό αν θέλετε να κάτσετε πραγματικά αξίζει και η τοποθεσία και τα πραγματάκια που έχει. 2,50 το fredo στο χέρι, 4,90 νομίζω στο τραπέζι. Αφού τελειώσαμε το πρωινό ξανά πήγαμε βόλτα στη χώρα να τη δούμε και πρωί. Πρώτα παρκάραμε στο πάνω πάρκινγκ και κάναμε βόλτες στη πάνω πλατεία. Κάτσαμε στου Στράτου (Δέκατη τρίτη στάση) που δε κάτσαμε χθες, για αναψυκτικό μπύρα και γλυκό κορμό για τα παιδιά. Να αποτυπώσουμε όσες περισσότερες εικόνες γινόταν. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στο αυτοκίνητο και παρκάραμε στο πρώτο πάρκινγκ όπως ανεβαίνεις έξω ακριβώς από την πινακίδα για τη Κάτω χώρα. Έφτασε η ώρα για μια βουτιά και πορεία για το καράβι να γυρίσουμε Σύρο.
Δέκατη τέταρτη στάση και τελευταία η παραλία Λιβαδάκια, με δυο μπαράκια και ένα εστιατόριο και τα αλμυρίκια 2 μέτρα από το νερό καλή επιλογή για τα παιδιά. Αφού κάτσαμε δυο ώρες εκεί ξεπλυθήκαμε ετοιμαστήκαμε και πήραμε το καράβι της επιστροφής αν και είχε 7 μποφόρ δε κούναγε πολύ και έφτασε στην ώρα του σχεδόν στη Σύρο γεμάτοι εικόνες και αναμνήσεις. Επίσης είχα σημειώσει για φαγητό κάτω στο Λιβάδι το Porto Vecchio ιταλικό με ωραία ατμόσφαιρα το βράδυ αλλά δεν υπήρχε χρόνος.
Αυτά!
Καλά ταξίδια σε όλους.
Attachments
Last edited:
