Ιταλία ΣΙΚΕΛΙΑ-Προσκύνημα στο Χτές, Γνωριμιά με το Σήμερα

[sapienza]

εγώ δεν είμαι killer blonde σαν εσένα βέβαια, αλλά κι έτσι που είμαι, ποτέ μα ποτέ δεν είχα δει το παραμικρό. οι κάμερες, η σχεδόν συνεχής παρουσία της αστυνομίας, τα δεκάδες μαγαζιά έχουν μετατρέψει την Kalsa σε ένα από τα ασφαλέστερα μέρη της πόλης. και στο Τέρμινι έχει ξένους αλλά η εγκληματικότητα κινείται σε σχεδόν μηδενικά επίπεδα.

Και μας η κατάληξη στην περιπλάνησή μας στην Κάλσα είχε αίσιο τέλος, να είναι καλά τα τοπικά καμάκια που είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας μεταφέρουν τρικάβαλο στο εστιατόριο,και γενικότερα να μας εξυπηρετήσουν, αλλα αστυνομία, κόσμο και μαγαζιά στα στενά και σκοτεινά σοκάκια δεν είδαμε..Στη μνήμη μας (ακόμα το θυμόμαστε και γελάμε) έχει μείνει μια γάτα σ ένα κατασκότεινο στενό που έπρεπε να διασχίσουμε,που κι αυτή μας κοίταζε με απορία,σα να σκέφτεται "΄Τί θέλουν αυτές εδώ"?
Παρόλλα αυτά, αυτό δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί η περιοχή άπόλυτα ασφαλής...

 

[Samion]

Και μας η κατάληξη στην περιπλάνησή μας στην Κάλσα είχε αίσιο τέλος, να είναι καλά τα τοπικά καμάκια που είχαν την ευγενή καλοσύνη να μας μεταφέρουν τρικάβαλο στο εστιατόριο,και γενικότερα να μας εξυπηρετήσουν, αλλα αστυνομία, κόσμο και μαγαζιά στα στενά και σκοτεινά σοκάκια δεν είδαμε..Στη μνήμη μας (ακόμα το θυμόμαστε και γελάμε) έχει μείνει μια γάτα σ ένα κατασκότεινο στενό που έπρεπε να διασχίσουμε,που κι αυτή μας κοίταζε με απορία,σα να σκέφτεται "΄Τί θέλουν αυτές εδώ"?
Παρόλλα αυτά, αυτό δεν αρκεί για να χαρακτηριστεί η περιοχή άπόλυτα ασφαλής...

απόλυτα είναι μεγάλη λέξη.. ασφαλής πάντως είναι. αν και μπαίνουμε σε θέματα ασφαλείας ενω η αντίρρησή μου ήταν για την Ομερτά και μόνο, βλέπω ότι η μαρτυρία σου επιβεβαιώνει ότι δεν είχατε κάποιο θέμα. τα σοκάκια δεν σημαινει οτι ειναι επικίνδυνα. τώρα κόσμο που δεν είδατε δεν ξέρω που γυρνούσατε και τι ώρες, πάντως έχει γίνει στέκι της νυχτερινης ζωής και όλο το 24ωρο υπάρχει κόσμος. έτσι ενδεικτικά αναφέρω τα πιο γνωστα μαγαζιά της Kalsa:
Kursaal Kalhesa, Mikalsa (αυτά τα 2 το βαρύ πυροβολικό της Kalsa) αλλά και:
Qvivi, Zammu, Cavu, Drunks, Kue', Schiticchio. να πώ κι άλλα?

 

[sapienza]

η Καλσα είναι απόλυτα ασφαλής περιοχή

απόλυτα είναι μεγάλη λέξη..[/quote]


Η ενστασή μου ήταν ακριβώς μόνο εκεί.. Στους κεντρικούς δρόμους της Κάλσα όπου βρίσκονται τα μπαρ και τα εστιατόρια δεν τίθεται σίγουρα θέμα..Μίλησα για την ευρύτερη περιοχή και τα στενά σοκάκια(την πραγματική παλιά Κάλσα)...
Ας το λήξουμε το θέμα εδώ κι ας απολαύσουμε τη συνέχεια...

 

[St.Adamantidou]

Ιστορία τής Σικελίας

Η ιστορία της Σικελίας είναι ένα πραγματικό μωσαϊκό γεγονότων και προ πάντων κατακτητών. Ακούσαμε ακόμα κι άγνωστες εθνότητες που κυριάρχησαν κατά καιρούς στο νησί και που κάποτε υπήρξαν σαν αυτόνομες μονάδες ενώ αργότερα συγχωνεύτηκαν με άλλους λαούς.

Εκείνοι οι SWABEN ή επί το ελληνικότερο Σουαβοί ή Σουηβοί, ήταν λαός άγνωστος και στην ακοή μας ακόμα. Αμ εκείνοι οι… Ανδεγαυοί που κίνησαν από την … Ανδεγαυία για να προσθέσουν την απίθανη ύπαρξή τους στο πλήθος των κατακτητών; Από τους πολύ γνωστούς μας όμως που κυριάρχησαν κι άφησαν ολοζώντανα τα ίχνη τους πάνω στο νησί, οι Βυζαντινοί, ήταν μια πραγματική έκπληξη για μας. Τα μωσαϊκά της Κεφαλούς, -ίσως από τα ωραιότερα της Σικελίας-, τα ψηφιδωτά της MARTORANA στο Παλέρμο, στην CAPELA PALATIMA, το MONREALE, ήταν για μας μια αποκάλυψη. Πέσαμε με τα μούτρα στο διάβασμα των ελληνικών επιγραφών που οι περισσότερες ήταν … ανορθόγραφες. Ρώτησα αρχαιολόγο στην Αθήνα, ψάχνοντας για την εξήγηση των λαθών. Η απάντηση ήταν ότι: στις περιπτώσεις αγιογραφήσεως μιας εκκλησίας, καλούσαν κάποιον δάσκαλο από την Κωνσταντινούπολη, και αργότερα από την Βενετία. Αυτός έφτιαχνε τα σχέδια, όριζε τα χρώματα, έδινε οδηγίες στους τεχνίτες και έφευγε. Έτσι, όταν έρχονταν η ώρα των επιγραφών, ο αγράμματος μάστορας έγραφε κατά πως του άρεσε τον: ΆΓΙΟ ΔΙΜΙΤΡΙΟ, ή ΧΕΡΕ ΚΕΧΑΡΙΤΟΜΕΝΗ. Ίσως κιόλας την εποχή εκείνη η ελληνική γλώσσα να είχε παραχωρήσει την θέση της στην λατινική, και φυσικά δεν την μιλούσαν οι τεχνίτες και οι χειρώνακτες.
Άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της Σικελίας είναι η συνύπαρξη των πολιτισμών που πέρασαν από εκεί. Ένα παράξενο, γοητευτικό συνονθύλευμα ρυθμών στις εκκλησίες το φωνάζει. Βλέπεις, για παράδειγμα, ένα ναό. Εξωτερικά είναι αραβικός, εσωτερικά ο θόλος στο ιερό του είναι διακοσμημένος με βυζαντινά ψηφιδωτά, στον κεντρικό θόλο του ναού είναι ιστορημένος από χέρι βυζαντινό ένας αυστηρός Παντοκράτορας. Ένα γύρω στην εκκλησία σου χαμογελούν ροδομάγουλες στρογγυλοπρόσωπες Μαντόνες και ήρεμοι, γλυκείς Χριστοί. Κι όλο τούτο το παράξενο οικοδόμημα στηρίζεται πάνω σε κολώνες δωρικές ή κορινθιακές φερμένες από κάποιον αρχαίο ή ρωμαϊκό ναό. Τρανταχτό δείγμα η CAPELLA PALATINA και το MONREALE στο Παλέρμο και ο καθεδρικός ναός στις Συρακούσες που είναι χτισμένος πάνω στα θεμέλια αρχαίων ελληνικών ναών και φαίνονται εσωτερικά και εξωτερικά, ενσωματωμένες μέσα στον τοίχο οι κολώνες δωρικού ρυθμού, στα δύο του άκρα. Κατά τα άλλα, είναι καθαρά αναγεννησιακή εκκλησία. Και τι περίεργο, διόλου δεν σε ξενίζουν όλα τούτα τα παράξενα, όταν ξέρεις την ιστορία του περίεργου αυτού τόπου. Στο τέλος βρίσκεις πολύ φυσική κι ακόμα συγκινητική θα έλεγα, όλη τούτη τη μικρή ανακατωσούρα. Όλοι όσοι ήρθαν κι έφυγαν άφησαν παντού κάτι δικό τους. Κι έτσι έφτιαξαν μια παράξενη και γοητευτική εικόνα «λίγο από όλα». Μιαν εικόνα που δεν τη βρίσκεις αλλού πουθενά. Γιατί συνήθως ο καινούργιος κατακτητής μάχεται τον παληό. Ο νέος ρυθμός εξοστρακίζει τον υπάρχοντα. Αυτός που έρχεται καταστρέφει αυτόν που φεύγει. Όμως στη Σικελία όλοι σεβάστηκαν την παράδοση. Κι έφτιαξαν τούτη την παραξενιά που τη μια στιγμή σε ξενίζει και την άλλη σε γοητεύει. Ένα μοναδικό παλίμψηστο στην ιστορία του κόσμου.

Η αρχική μου πρόθεση ήταν να μη μπλέξω διόλου με την Ιστορία. Σκέφτηκα πως έτσι θα ήταν ευκολότερα για μένα, μα δεν θα ήταν τίμιο για τον αναγνώστη, που ξαφνικά θα βρισκόταν ανάμεσα σε τέτοιες απίθανες καταστάσεις που θα τραβούσε τα μαλλιά του, και σίγουρα θα με θεωρούσε μανιακή. Γιατί από τη Σικελία πέρασε κόσμος και ντουνιάς και τα χνάρια από αυτά τα περάσματα είναι ακόμα και σήμερα φανερά, και δημιουργούν με την παρουσία τους τόσο έντονες εντυπώσεις που δύσκολα μπορείς να τα αγνοήσεις. Αναγκαστικά λοιπόν, - και ζητώ a priori συγνώμη για την όποια βαριεστιμάρα δημιουργήσω στην ανάγνωση τούτης της γραφής-, πρέπει να μιλήσω, έστω και συνοπτικά, όσο πιο συνοπτικά γίνεται για το παρελθόν. Όμως θα το κάνω με μια δήλωση: μη αναζητήσετε ιστορικές λεπτομέρειες και διεξοδικές εξηγήσεις εδώ. Γιατί στη Σικελία όλα είναι μπερδεμένα από αιώνες. Ο ένας κατακτητής την έπαιρνε ο άλλος την έχανε, τούτος συμμαχούσε με εκείνον για να χάψουν ένα τρίτον και μετά να μαλλιοτραβηχτούν μεταξύ τους για να επωφεληθεί κάποιος τέταρτος. Έτσι ο δικός μου σκοπός δεν είναι να σας φωτίσω ιστορικά. Μακράν εμού το μίασμα. Θέλω μονάχα να σας πω τόσα, όσα χρειάζονται για να σας προετοιμάσω μια στάλα για το συνονθύλευμα των ρυθμών της αρχιτεκτονικής και της τέχνης γενικά, που θα υποχρεωθώ να αναφέρω σε λίγο. Γιατί ένας ανυποψίαστος αναγνώστης θα αγανακτήσει – και με το δίκιο του ο άνθρωπος- αν ξαφνικά πω –όπως πιο πάνω- πως υπάρχουν εκκλησίες αραβικής αρχιτεκτονικής απ΄έξω, με βυζαντινά ψηφιδωτά από μέσα, ή πως ένας καθεδρικός ναός είναι καθαρό μπαρόκ απ΄έξω, με δωρικούς κίονες μαζί με ροδομάγουλες μαντόνες και αυστηρούς βυζαντινούς παντοκράτορες από μέσα.

Δικαιούται λοιπόν κανείς να μπήξει τις φωνές, «Είμαστε στα καλά μας;», μην ανησυχείτε. Είμαστε. Κι οι Σικελοί είναι. Γιατί έτσι έφτιαξαν κάτι ξεχωριστό, και γιατί πάνω στους τοίχους μιας εκκλησίας ή ενός παλατιού, μπορείς άνετα να διαβάσεις την ιστορία του νησιού.

Μπορείς να διακρίνεις την ευαισθησία μιας ράτσας, να μελετήσεις το βαθμό της προσαρμογής μιας τέχνης παλιάς στα καινούργια δεδομένα. Γιατί στην Σικελία ο κατακτητής δεν καταστρέφει, αλλά δημιουργεί νέες φόρμες μέσα από τις παλιές και δανείζεται ή απορρίπτει στοιχεία από την τέχνη που βρίσκει να ανθίζει στον τόπο. Ίσως ο κάθε καινούργιος να φιλοδοξεί να ξεπεράσει τον παλιό σε μιαν ευγενική κι ειρηνική αναμέτρηση.
__________________

 

[St.Adamantidou]

Η Σικελία λοιπόν αποτέλεσε ένα πραγματικό «χωνευτήρι» λαών και ηθών. Κι ήταν αναπόφευκτο, με τόσα πολλά και βασικά ανόμοια μεταξύ τους στοιχεία να γίνονται κάθε τόσο πόλεμοι και ταραχές. Τα διάφορα φύλλα που κατά καιρούς έφταναν εκεί για να ακουμπήσουν τη ζωή και την τύχη τους στα ξερά της χώματα, δημιουργούσαν ατμόσφαιρα εντάσεως. Και φυσικά ο δυνατότερος από όλους ήταν κι ο αφέντης.

Στην αρχή ήταν οι Έλληνες, οι Φοίνεκες και οι Καρχηδόνιοι. Αποίκησαν στην αρχαία Τρινακρία, το αξιολογότερο νησί της Μεσογείου, και σιτοβολώνα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατακτώντας τους ιθαγενείς. Έκαναν αμέσως τη μοιρασιά. Φοίνικες, Καρχηδόνιοι στα Βορεινά και Δυτικά, οι Έλληνες στο Νότο. Πολεμούσαν, ειρήνευαν, σε λίγο ξανάρχιζαν, μέχρις ότου στην ιστορία εμφανίζεται η ρωμαϊκή ισχύ. Ως τότε οι ελληνικές αποικίες άνθιζαν. Ο Ακράγας, η Νάξος, η Μεσσήνη, η Κατάνη, η Ταορμίνα είχαν αξιόλογο πολιτισμό και εντυπωσιακή πρόοδο. Και πάνω από όλες, στολίδι και κορώνα η Συρακούσα.

Όμως δεν είναι μονάχα οι «βάρβαροι» που απειλούν τις ελληνικές πόλεις. Υπάρχει και το μόνιμο σαράκι της αλληλοφαγομάρας που σαν κατάρα σέρνει ξωπίσω του ο Έλληνας. Έτσι η δύναμη του αδερφού τρομάζει τον αδερφό. Η ευημερία και η δύναμη της μιας «οικογένειας» κλέβει τον ύπνο της άλλης. Κι η Συρακούσα γύρω στα 450 πΧ είχε κιόλας ξαπλωθεί στο ¼ σχεδόν του νησιού. Οι Ελληνικές πόλεις της Σικελίας, τρομάζοντας την δύναμή της , κι αγνοώντας, στον πανικό τους, την Καρχηδόνα που καιροφυλακτούσε, συμμάχησαν με την Αθήνα ενάντια στην ανθούσα αδελφή τους και μαζί ξεσήκωσαν τους Σικελικούς πολέμους (414-413). Έλληνες που δεν ήξεραν καν κατά που πέφτει η Σικελία, κίνησαν να χτυπήσουν τους αδελφούς τους. Ο Αλκιβιάδης, όταν στα 417-416 ξανάγινε στρατηγός μαζί με τον Νικία, ύστερα από την πανωλεθρία των Αθηναίων στην Μαντίνεια από τους Σπαρτιάτες, δεν είχε συνετιστεί από την φοβερή αποτυχία. Έργο της αχαλίνωτης φιλοδοξίας του θεωρείται η τρομακτική ζημιά που έπαθε η Αθήνα αλλά κι ολόκληρη η Ελλάδα από την εκστρατεία της Σικελίας. Οι ιστορικοί την χαρακτηρίζουν σαν από τις μεγαλύτερες στην παγκόσμια ιστορία. Η σκέψη του Αλκιβιάδη ήταν να προβληθεί ο ίδιος σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο, κατακτώντας το νησί κι επιχειρώντας από κει εθνικό πόλεμο κατά της Καρχηδόνας μαζί με τους Έλληνες Ανατολή και Δύσης. Φιλοδοξούσε έτσι να πετύχει την ένωση όλων των Ελλήνων σε κράτος ενιαίο κάτω από την κυριαρχία των Αθηνών.

«Η σκέψη όμως και η επιχείρηση» λέει η ιστορία, «ήταν τυχοδιωκτικές», μια και οι Αθηναίοι αγνοούσαν, όπως παρατηρεί ο Θουκυδίδης, όχι μονάχα την έκταση της Σικελίας αλλά και το πλήθος των Ελλήνων και των βαρβάρων σε αυτήν και το σπουδαιότερο: δεν ήταν καν σε θέση μήτε τις Θρακικές αποικίες να ανακτήσουν.

Έτσι ξεκίνησε η εκστρατεία στη Σικελία, με πρώτο στόχο τη Συρακούσα, το κέντρο και την πρώτη δύναμη του νησιού.

Η Εκστρατεία είχε τέλος οικτρό. Λένε πως οι Αθηναίοι δε βάσταξαν να χτυπάν Έλληνες και δεν πολέμησαν με τη γνωστή γενναιότητα. Κανείς τους δεν ξανάδε την Αθήνα. Χιλιάδες σκοτώθηκαν, κι όσοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι κλείστηκαν στα τρομερά λατομεία των Συρακουσών όπου σε λίγους μήνες πέθαναν από τις φοβερές κακουχίες ή πουλήθηκαν δούλοι.

Δεν επιμένω πολύ σε τούτα τα γεγονότα, γιατί αργότερα θα ξαναμιλήσω για τα λατομεία και την Σικελική εκστρατεία.

 

[St.Adamantidou]

Και φτάνουμε στη μοιραία χρονιά 212πΧ. Οι Ρωμαίοι, η καινούργια δύναμη, πατούν το νησί και καταλαμβάνουν τη Συρακούσα, κάνοντας την πια ρωμαϊκή επαρχία. Από δω και μπρος το νησί εκρωμαϊζεται, αλλά και φθίνει. Έτσι είναι ώριμο να παραδοθεί στου Βανδάλους (439). Όμως στα 535 η Σικελία ξαναγίνεται ελληνική με την κατάληψη της από τον βυζαντινό στρατηγό Βελισάριο και μένει πολλά χρόνια προσαρτημένη στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Από κει κληρονόμησε και το πλήθος των βυζαντινών εκκλησιών και των λαμπρών ψηφιδωτών της.

Σειρά τώρα έχουν οι Σαρακηνοί, και στα 827 οι Άραβες που προσπαθούν να την εποικίσουν κάνοντας την έδρα Εμίρη. Από την αραβική κατοχή η Σικελία κράτησε τις θαυμάσιες, σε αραβικό ρυθμό, εκκλησίες της και μοναστήρια. Παράλληλα όμως με τη νέα κατάσταση, ζει και δημιουργεί και η παλιά. Ο ελληνισμός κι ο χριστιανισμός δε χάθηκαν κάτω από την αραβική κυριαρχία. Αντίθετα, η λογοτεχνία και η αρχιτεκτονική τούτης της εποχής σημείωσαν και μια μικρή άνθηση. Έτσι μπορεί να εξηγηθεί η συνύπαρξη όλων των καλλιτεχνικών εκφράσεων μέσα σε ένα και μόνο χώρο. Χτυπητά δείγματα η Capella Palatina στο Παλέρμο και ο καθεδρικός ναός και το Περιστύλιο στο Monreale.

Ύστερα από 164 χρόνια αραβικής κατοχής, κι έπειτα από πολέμους 30 ετών, η Σικελία έπεσε στα χέρια των Νορμανδών. Αυτοί σεβάστηκαν τους νόμους και την θρησκεία του Ισλαμισμού, προσθέτοντας μονάχα, στο ήδη υπάρχον μωσαϊκό, πληθυσμό γαλλόφωνο, μαζί με Λομβαρδούς που κατηφόρισαν προς τα δω, αυξάνοντας έτσι τη γλωσσική και εθνική ποικιλία.

Μέχρι τώρα, και για να μη χάνουμε το λογαριασμό, πέρασαν από το νησί, Φοίνικες, Καρχηδόνιοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Βάνδαλοι, Βυζαντινοί, Σαρακηνοί, Άραβες, Νορμανδοί. Το όλον, μέχρι στιγμής, εννέα. Ας πάρουμε αναπνοή και ας ξαναβουτήξουμε στη σιτσιλιάνικη ιστορία. Και θα συμβούλευα να είναι η αναπνοή βαθειά, γιατί η συνέχεια της ιστορίας είναι αντάξια της αρχής της….

Σειρά στο σικελικό καλοστρωμένο τραπέζι έχουν τώρα και μυστηριώδεις κατακτητές. Ακούστε και φρίξτε. Η Σικελία περνάει στον Σουαβικό ή Σουηβικό (αλήθεια, σας βοηθάει πολύ η αλλαγή του φωνήεντος, οίκο των … Χοχενστάουφεν, μάλιστα, σωστά διαβάζετε και κανείς δαίμων του τυπογραφείου δεν έβαλε την ουρίτσα του. Εκτός ίσως από τον δαίμονα της Ιστορίας. Δεν έφταναν όμως όλοι τούτοι οι Σουηβοί και οι Χοχενστάουφεν, αλλά μετά τον θάνατο του τελευταίου βασιλιά του οίκου αυτού – Φρειδερίκο τον λέγανε για όποιον μελετάει τις βασιλικές οικογένειες-, ο Πάπας είχε τη φαεινή ιδέα να στέψη βασιλιά της Σικελίας ένα άλλο καλό παιδί, τον Κάρολο τον Α, της … Ανδεγαυίας. Παρακαλώ σας μη με ρωτήσετε για τούτον τον Ανδεγανό Βασιλιά γιατί θα σας παραπέμψω στην … φλυτζανού. Απλώς θα μου επιτρέψετε μόνο να σας πω ότι φτάσαμε με κόπο και βάσανα στα 1266, αλλά βέβαια δεν φτάσαμε στο τέλος.

Αυτοί οι έρημου Ανδεγανοί δεν ήταν καθόλου τυχεροί. Δεν ξέρω αν έφταιγε ο βασιλιάς τους ή αν έφταιγε το απίθανο όνομά τους, όμως αποδεκατίστηκαν στην διάρκεια του «Σικελικού Εσπερινού» και βασιλιάς γίνεται τώρα ο Πέτρος ο Γ΄της Αραγώνας.

Σε αυτό το σημείο ζητώ την άδεια σας να σας θυμίσω τους Σικελικού Εσπερινούς, τους γνωστούς κι από το ομώνυμο έργο του Verdi, «Vespri Siciliani”
Με αυτό το όνομα πέρασαν στην ιστορία τα αιματηρά γεγονότα του Απρίλη του 1282 οπότε και σφαγιάστηκαν όλοι οι Γάλλοι της Σικελίας. Το τόσο ρομαντικό τους όνομα, «Βέσπρι Σιτσιλιάνι» (περισσότερο θυμίζει απελπισμένο έρωτα κάποιαν ώρα δειλινού σε περιστύλιο αυστηρού μοναστηριού, παρά σφαγείο), οφείλεται στην μέρα και ώρα που ξέσπασαν οι ταραχές. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα, την ώρα του Εσπερινού. Αφορμή των επεισοδίων στάθηκε κάποια έρευνα για την ανακάλυψη οπλοφορούντων. Στην πραγματικότητα όμως τα γεγονότα του Εσπερινού προκάλεσαν οι οικονομικές απαιτήσεις του Καρόλου της Ανδεγαυίας, (Ανδεγαυός ήταν ο άνθρωπος, τι μυαλό να είχε, φυρί φυρί πήγαινε να φάει το κεφάλι του, και το έφαγε ο αφιλότιμος). Από την άλλη μεριά ο Πέτρος της Αραγώνας και ο Μιχαήλ Η Παλαιολόγος, με την βοήθεια των εξόριστων Σικελών, υπέθαλπαν από καιρό τις ταραχές. (Σας θυμίζουν τίποτε άραγε όλα αυτά; Σαν γνωστά να φαίνονται έ;;. Έτσι ο Καρολάκος τάκανε μούσκεμα και πήρε και στο λαιμό τους χιλιάδες Γάλλους. Αποτέλεσμα της σφαγής ήταν η στέψη του βασιλιά Πέτρου της Αραγώνας ως βασιλιά της «Νησιωτικής Σικελίας».

Στα σβέλτα θα αναφέρω μερικούς ακόμα κατακτητές γιατί σίγουρα η υπομονή σας θα έχει εξαντληθεί. Σημειώστε μετά την Ισπανία, την Σαβοϊα, την Αυστρία και τους Βουρβώνους.

Ουφ να πάρουμε μια ανάσα.
Αυτή φίλτατοι δεν είναι ιστορία, είναι ελληνικό Serial όπου χάνει η μάνα το παιδί κι ο σκύλος τον αφέντη. Και για να ολοκληρώσουμε το μέτρημα των αφεντάδων του νησιού: σταματήσαμε στους Νορμανδούς που τους δώσαμε νούμερο εννέα. Έχουμε λοιπόν και λέμε: Σουηβοί, Ανδεγανοί, Αραγωνέζοι, Ισπανοί, ο οίκος της Σαβοϊας, η Αυστρία και οι Βουρβώνοι. Το όλον, «σύνολο τελικόν» 16!!! Μπράβο. Όλα τα μιλέτια πέρασαν από την κατακαημένη την Τρινακρία. Και η Ιταλία, για να ξεφορτωθεί τούτο το αποπαίδι, που παραχώρησε στα 1948 ειδικό … καθεστώς. Υπάρχει τοπική Βουλή που εκλέγεται κατόπιν γενικής ψηφοφορίας. Τώρα βέβαι τι σχέση έχει αυτή η τοπική διοίκηση με την «άλλη» την τοπική διοίκηση, (ονόματα δεν λέμε), δεν κατάφερα να το μάθω ποτέ. Οι Σικελοί δεν μιλούν ποτέ για τη Μαφία. Απλώς προσποιούνται πως την αγνοούν. Έτσι φαίνεται πως νοιώθουν πιο ασφαλείς.
__________________

 

[Samion]

. Οι Σικελοί δεν μιλούν ποτέ για τη Μαφία. Απλώς προσποιούνται πως την αγνοούν. Έτσι φαίνεται πως νοιώθουν πιο ασφαλείς.

τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου..
εγώ θα συνεχίσω να ενίσταμαι..μιλούν και παρα-μιλούν. χιλιάδες σικελοί έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή μιλούν. η πολύ μεγάλη πλειοψηφία δεν την αγνοεί αλλά την καταδικάζει ανοικτά. και κανείς δεν νιώθει ασφαλής αν δεν μιλά γι αυτή εκτός από τους ίδιους τους μαφιόζους και μια πολύ μικρή μειοψηφία. η εικόνα του σικελού δεν είναι αυτή. ποτέ δεν ήταν αυτή και κακώς αμαυρώνεται, ένας λαός που έχει περάσει πολλά, έτσι.
σε θέματα ιστορίας δεν θα ήθελα να σχολίασω πολλά εκτός από το ότι η Σικελία αποδεδειγμένα υπέφερε από την ένωση και μετά τον 2ο Παγκόσμιο προφανώς οι σικελοί ήταν που ήθελαν ανεξαρτησία και "πείστηκαν" για την ένωση. δεν τους χαριστηκε τίποτε. αλλά αυτό είναι άλλο μεγάλο θέμα, να μην σου " αμαυρώνω" κι εγώ την ιστορία..

 

[GTS]

...η Σικελία αποδεδειγμένα υπέφερε από την ένωση και μετά τον 2ο Παγκόσμιο

Η Σικελία ανήκει στην Ελλάδα!

Δε ξεχνώ το 415 π.Χ.

 

[Samion]

Η Σικελία ανήκει στην Ελλάδα!

μια αξέχαστη καλοκαιρινή συναυλία του Roberto Vecchioni στο Παλέρμο, όπου είχα την τύχη να παρευρίσκομαι καθότι αγαπημένος μου καλλιτέχνης, ανοιξε με τα εξής λόγια του φιλόλογου-τροβαδούρου:
Siamo tutti figli dei Greci.
το πλήθος αποθέωσε.

 

[North66]

μιλούν και παρα-μιλούν. χιλιάδες σικελοί έχουν χάσει τη ζωή τους επειδή μιλούν. η πολύ μεγάλη πλειοψηφία δεν την αγνοεί αλλά την καταδικάζει ανοικτά. και κανείς δεν νιώθει ασφαλής αν δεν μιλά γι αυτή εκτός από τους ίδιους τους μαφιόζους και μια πολύ μικρή μειοψηφία. η εικόνα του σικελού δεν είναι αυτή. ποτέ δεν ήταν αυτή και κακώς αμαυρώνεται, ένας λαός που έχει περάσει πολλά, έτσι.

Eγώ πάλι δε θεωρώ ότι η συγγραφέας αμαυρώνει τη φυσιογνωμία κάποιου λαού... αντίθετα πιστεύω ότι οι διαφορετικές εκφάνσεις και χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε κάποιο τόπο, είναι αποτέλεσμα κοινωνικών διαδικασιών που οδήγησαν σε αυτά... όταν ακόμα και σήμερα, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, στην επαρχία του Παλέρμο που αριθμεί 1,2 εκατομμύρια κατοίκους βρίσκονται περί τα 2,000 μέλη και λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της οικογένειας στις περιοχές αυτές άρα μιλάμε για χιλιάδες άμεσων υποστηρικτών, δεν μπορούμε να μιλάμε για αμαύρωση, παρά για περιγραφή ενός κοινωνικού φαινομένου απ' τη συγγραφέα.

 

[Samion]

Eγώ πάλι δε θεωρώ ότι η συγγραφέας αμαυρώνει τη φυσιογνωμία κάποιου λαού... αντίθετα πιστεύω ότι οι διαφορετικές εκφάνσεις και χαρακτηριστικά που εμφανίζονται σε κάποιο τόπο, είναι αποτέλεσμα κοινωνικών διαδικασιών που οδήγησαν σε αυτά... όταν ακόμα και σήμερα, όπως διαβάζω στο διαδίκτυο, στην επαρχία του Παλέρμο που αριθμεί 1,2 εκατομμύρια κατοίκους βρίσκονται περί τα 2,000 μέλη και λαμβάνοντας υπόψη τη σημασία της οικογένειας στις περιοχές αυτές άρα μιλάμε για χιλιάδες άμεσων υποστηρικτών, δεν μπορούμε να μιλάμε για αμαύρωση, παρά για περιγραφή ενός κοινωνικού φαινομένου απ' τη συγγραφέα.

η περιγραφή είναι λανθασμένη και αποτελείται από άστοχες γενικεύσεις. διαίρεσε το 2000 με το 1,2 εκατ για να καταλάβεις τη γενίκευση. αυθαίρετη φυσικά και "περιγραφές φαινομένου" του τύπου " σαλιαγκας" και μένουν σιωπηλοί, εγώ θεωρώ ότι προσβάλλουν τη μνήμη των νεκρών και τη συνείδηση ενός περηφανου λαού που απαξιεί καθημερινά τη μαφία και μιλάει ανοικτά (άνοιξε κανείς το λινκ που έδωσα πριν? ξέρει κανείς από σας την κατασταση τώρα? μια και χρησιμοποιείται με τόση ευκολία οι ενεστώτας..).
τέτοιες "περιγραφές" υποτιμητικές έχουν αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζουν οι έλληνες του εξωτερικού. εμένα τουλάχιστον ας μου λείπουν.
και κάπου εδω θα σταματήσω τα σχόλια, τη θέση μου την είπα, δεν έχω κάτι άλλο να πω και πόσο μάλλον να μαλώνω σε ξένο αχυρώνα.
ας απολαυσουμε το υπόλοιπο της ιστορίας.

 

[Borealis]

Αφου τη διάλυσες τη γυναίκα και την έστειλες στην εντατική θέλεις να απολαύσεις και τη συνέχεια της ιστορίας! τι ακριβώς θέλεις να απολαύσεις? να την λογοκρίνεις κάθε δύο σειρές?