ipanag
Member
- Μηνύματα
- 316
- Likes
- 151
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γύρος του κόσμου
Πλησιάζει ένα 4ημερο και σκεφτόμαστε με ένα φίλο να κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι. Θέλοντας να κρατήσουμε τον προϋπολογισμό χαμηλά στο μυαλό έρχονται οι κοντινοί προορισμοί στα Βαλκάνια. Βρίσκουμε καλές τιμές για Βουκουρέστι και οι 4 ημέρες είναι ότι πρέπει. Ίσως μάλιστα κάνουμε και μια μονοήμερη στη περιοχή του "δράκουλα" στην Τρανσυλβανία. Η ιδέα του να μείνουμε φιλοξενούμενοι σε σπίτι ταιριάζει και στη περίσταση. Δεν έχουμε σημαντικά αξιοθέατα να δούμε, περισσότερο θέλουμε να γνωρίσουμε την πραγματική Ρουμανία.
Η Ίρινα και ο φίλος της ο Μίχαι συμφωνούν να μας φιλοξενήσουν. Από τις περιγραφές φαίνονται πολύ δραστήριοι άνθρωποι, μορφωμένοι και πάντα με καλή διάθεση. Ωστόσο συγγενείς και (αταξίδευτοι) φίλοι αρχίζουν τα γνωστά περί επικινδυνότητας κλπ. Δυστυχώς το μόνο που έχουν ακούσει για τη Ρουμανία και το λαό της είναι τα λόγια των ΜΜΕ για σπείρες ληστών και κακοποιών. Το παρελθόν μου έχει δείξει πόσο λανθασμένη είναι αυτή η άποψη και την αγνοώ.
Ανταλλάσσουμε κινητά με τα παιδιά από το internet και ξεκινάμε! Ήθελαν να μας παραλάβουν από το αεροδρόμιο αλλά λόγω αλλαγής σχεδίων δίνουμε ραντεβού στον πλησιέστερο σταθμό μετρό. Συναντάμε την Ίρινα και κάποιες άλλες κοπέλες που φιλοξενούσε στο σπίτι. Σπίτια σε μπλοκ σοβιετικού στυλ, μοιάζουν άσχημα εξωτερικά, αλλά το εσωτερικό τους είναι όμορφα ανακαινισμένο και διακοσμημένο. Σαν επισκέπτες φέρνουμε μαζί μας ένα CD με ελληνική μουσική (δικιά μας επιλογή τραγουδιών) και ένα μικρό σουβενίρ από την Ελλάδα. Αφήνουμε στο σπίτι τα πράγματα και βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη. Οι κοπέλες θα έφευγαν το απόγευμα και έτσι ξεκινήσαμε ένα ατελείωτο περπάτημα διασχίζοντας όλη τη πόλη. Ο Μίχαι είχε πάει για ορειβασία και θα επέστρεφε αργά το βράδυ. Περνάμε όλη τη μέρα βλέποντας το Βουκουρέστι και ακούγοντας τις πολύ ενδιαφέρουσες περιγραφές και ιστορίες της Ίρινας. Μας λέει για το πώς έφαγαν μια φορά "παράνομες" μπανάνες την εποχή του Τσαουσέσκου και πώς έκρυψαν ακόμα και τις φλούδες! Μα και η σημερινή κατάσταση δεν είναι παράδεισος για όλους. Βλέπουμε ένα κτήριο που η πρόσοψή του είναι καλυμμένη με μια τεράστια διαφημιστική αφίσα. Μας εξηγεί ότι οι εταιρείες πληρώνουν τους ενοίκους των διαμερισμάτων για να καλύψουν τα παράθυρά τους! Αναρωτιέμαι αν έχουν δικαίωμα να αρνηθούν, αν έχουν δικαίωμα στο φως! Η Ίρινα μας λέει ότι συνήθως τα χρήματα είναι πολλά για ένα φτωχό Ρουμάνο και συνήθως γίνονται δεκτά. Απόδειξη της δυνατότητας του χρήματος να εξαγοράσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γενικά όλο το Βουκουρέστι είναι γεμάτο με τεράστιες διαφημιστικές αφίσες, όπως πχ μια ελληνική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που καταλαμβάνει ολόκληρη την πρόσοψη ενός οικοδομικού τετραγώνου σε μια λεωφόρο! Περνάμε από το επιβλητικό παλάτι του Τσαουσέσκου, το δεύτερο μεγαλύτερο κτίσμα στον κόσμο μετά το πεντάγωνο. Οι περισσότερες λεωφόροι είναι πολύ φαρδείς, επιβλητικοί, στο κλίμα του παλιού καθεστώτος, αλλά που τώρα πια προσφέρουν ανάσα στην πόλη που βλέπει τον πληθυσμό της να αυξάνεται συνεχώς. Δέντρα και μεγάλα πεζοδρόμια κάνουν το περπάτημα άνετο και ευχάριστο. Μπαίνουμε σε όμορφα πάρκα, γεμάτα κόσμο και ζωή. Σε κάθε μας βήμα αισθανόμασταν πολύ ασφαλείς και όχι μόνο επειδή είχαμε παρέα.
Επιστρέφουμε σπίτι, αρκετά κουρασμένοι, κάνουμε ένα μπάνιο, φτιάχνουμε λίγο τσάι και η Ίρινα προσφέρεται να μας φτιάξει κάτι πρόχειρο να φάμε ενώ εγώ βοηθάω στο πλύσιμο των πιάτων. Τηλεόραση δεν έχουν σπίτι τους, όπως μου λέει η Ίρινα, τη θεωρεί χάσιμο χρόνου και συνήθως η μέρα τους είναι γεμάτη με διάφορες δραστηριότητες μετά τη δουλειά. Μας δείχνει φωτογραφίες από ταξίδια τους και εν τω μεταξύ διορθώνουμε και ένα πρόβλημα που είχε με τον υπολογιστή της. Της λέμε ότι έχουμε σκοπό να κάνουμε μια μονοήμερη προς Brasov-Sighisoara και μας λέει ότι επειδή κι αυτοί έχουν αργία, ίσως το συνδυάσουμε να πάμε όλοι μαζί.
Πηγαίνουμε για ύπνο και το πρωί μας ενημερώνει ότι έχει ευχάριστα νέα. Ένας φίλος τους στο Brasov μπορεί να μας φιλοξενήσει όλους. Ο Μίχαι επέστρεψε πολύ αργά το βράδυ, αλλά το μεσημέρι μπορούν να φύγουμε με το αυτοκίνητό τους και να μοιραστούμε τη βενζίνη. Εμείς εν τω μεταξύ επισκεπτόμαστε ένα ανοιχτό μουσείο με παραδοσιακά ξύλινα σπίτια από διάφορες περιοχές της Ρουμανίας. Συναντιόμαστε στο κέντρο της πόλης και ξεκινούμε για το Brasov με μια ακόμη φίλη τους, 5 άτομα συνολικά. Η παρέα τους πολύ ευχάριστη, ένιωθα σα να τους ήξερα χρόνια και πολύ πρόθυμοι να μας δείξουν ό,τι μπορούν! Το παλιό Dacia δεν κάνει άνετο το ταξίδι, αλλά ποιος νοιάζεται; Η επαρχία της Ρουμανίας είναι πανέμορφη και η διαδρομή απολαυστική. Περνάμε μικρά γραφικά χωριουδάκια, όπου νομίζεις ότι έχεις γυρίσει πίσω στο χρόνο μερικές δεκαετίες. Μια ανοιξιάτικη μπόρα κάνει την εμφάνισή της, αλλά τα παιδιά έχουν μια θετική διάθεση που δε σε προβληματίζει τίποτα. Φθάνουμε απόγευμα στο Brasov, συναντούμε τον Βλαντ που θα μας φιλοξενήσει και πάμε σπίτι του. Άλλο ένα άχαρο κτήριο εξωτερικά, έξω χωματόδρομος, χαλάσματα και στη μέση του δρόμου λίγο πράσινο και σχοινιά για να απλώνουν τα ρούχα! Το εσωτερικό του διαμερίσματος όμως καθαρό, προσεγμένο και όμορφο. Βγαίνουμε για βόλτα στη μικρή πόλη, δοκιμάζουμε μερικές ντόπιες νοστιμιές και τα παιδιά μας κάνουν μέσα στη νύχτα μια ξενάγηση στο Brasov. Ανεβαίνουμε σε πύργους και βλέπουμε τη πόλη από ψηλά.
Επιστρέφουμε για ύπνο. Με τα στρωματάκια και τα sleeping bag γεμίζουμε εντελώς το μικρό σπίτι του Βλαντ! Το πρωί ανεφοδιαζόμαστε με λίγα τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ για πρωινό, λίγα φρούτα για το δρόμο και κάνουμε άλλη μια βόλτα στην πόλη πριν φύγουμε. Επισκεπτόμαστε μια εκκλησία, όμοια με τις ελληνικές, μόνο που έχουν σκεφτεί κάτι πιο πρακτικό. Τα κεριά τα ανάβουν σε ένα μικρό χώρο έξω από την εκκλησία για την προστασία του εσωτερικού από τον καπνό των κεριών. Μεσημέρι πια και έχουμε φθάσει στη Sighisoara. Πανέμορφη και γραφική μικρή κωμόπολη και αρκετά τουριστική. Ανεβαίνουμε στον πύργο και απολαμβάνουμε τη θέα. Ο ήλιος κάνει παιχνίδια με τα σύννεφα και φωτίζει αχνά τις καταπράσινες πλαγιές των γύρω λόφων. Οι σκεπές των γραφικών μικρών σπιτιών ακολουθούν το ακανόνιστο σχήμα που έχουν τα πλακόστρωτα σοκάκια. Παντού μικροπωλητές με σουβενίρ με κυρίως θέμα τον ξακουστό κόμη "δράκουλα" Βλαντ Τέπες. Το όνομα φέρνει τουρισμό και ενισχύει οικονομικά την περιοχή. Ξεκουραζόμαστε λίγο, μιας και είμαστε με λίγο ύπνο, αλλά τα παιδιά θέλουν πολύ να μας πάνε και στο Sibiu, πολιτισμική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2007.
Μόλις φθάνουμε καταλαβαίνουμε γιατί επέμεναν τόσο. Η μικρή αυτή πόλη έχει ξεχωριστό χρώμα, με ιστορία που συνδέεται με τους Σάξονες. Ο τίτλος που έχει επιβεβαιώνεται αλλά βοηθά πολύ και η πρόσφατη ανακαίνιση των παλιών κτισμάτων. Τα φρεσκοβαμμένα πανέμορφα κτήρια στην κεντρική πλατεία λάμπουν από το χρυσαφένιο φως λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Ο κόσμος χαίρεται να κάνει βόλτα στο πλακόστρωτο κεντρικό δρόμο που ξεκινά από τη πλατεία. Συναντούμε εν τω μεταξύ ένα θείο του Μίχαι και επιμένει να μας κεράσει έναν καφέ. Τελικά επιστρέφουμε στο Βουκουρέστι αργά τη νύχτα, αλλά έχοντας απολαύσει μια καταπληκτική εκδρομή με πολύ καλή παρέα. Συζητάμε για το κόστος ζωής στις χώρες μας, για τα προβλήματα των ανθρώπων, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ελληνικές εταιρείες που έχουν κατακλύσει τη Ρουμανία, για τα παλιά μας ταξίδια, αλλά και τα μελλοντικά που σχεδιάζουμε, για τη καθημερινότητά μας, για τη δουλειά μας, για τις συνήθειες των λαών μας και πολλά άλλα. Τα παιδιά όπως μας λένε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο κάνουν ένα μικρό ταξίδι εντός της χώρας τους, συνήθως για ορειβασία. Πολύ δραστήριοι άνθρωποι, γεμάτοι ζωντάνια, φιλικοί, χαμογελαστοί και με πολύ θετική σκέψη!
Τελευταία μας μέρα στο Βουκουρέστι. Κάνουμε μερικές βόλτες μόνοι μας πια, τα παιδιά έχουν δουλειά και το απόγευμα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Το Βουκουρέστι δεν έχει κάποιο εντυπωσιακό αξιοθέατο. Ξαναπερνάμε από ένα μικρό πεζόδρομο που χαρακτηρίζει την παλιά πόλη. Δείχνει παραμελημένος όμως. Πίσω από το δάσος διαφημιστικών πινακίδων και τη μαυρίλα στους τοίχους φαίνονται ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά κτίσματα. Λίγη δουλειά θέλουν και η πόλη θα γεμίσει τουρίστες στο μέλλον. Φεύγουμε για το αεροδρόμιο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ένα ταξίδι που έγινε περισσότερο σαν βόλτα αποδείχθηκε ότι είχε πολλές θετικές εκπλήξεις. Όμορφα μέρη, καλή παρέα και η σύντομη απόδραση έγινε άλλη μια αξέχαστη εμπειρία.
http://www.periplanisi.com/travel/world/romania.html
Η Ίρινα και ο φίλος της ο Μίχαι συμφωνούν να μας φιλοξενήσουν. Από τις περιγραφές φαίνονται πολύ δραστήριοι άνθρωποι, μορφωμένοι και πάντα με καλή διάθεση. Ωστόσο συγγενείς και (αταξίδευτοι) φίλοι αρχίζουν τα γνωστά περί επικινδυνότητας κλπ. Δυστυχώς το μόνο που έχουν ακούσει για τη Ρουμανία και το λαό της είναι τα λόγια των ΜΜΕ για σπείρες ληστών και κακοποιών. Το παρελθόν μου έχει δείξει πόσο λανθασμένη είναι αυτή η άποψη και την αγνοώ.
Ανταλλάσσουμε κινητά με τα παιδιά από το internet και ξεκινάμε! Ήθελαν να μας παραλάβουν από το αεροδρόμιο αλλά λόγω αλλαγής σχεδίων δίνουμε ραντεβού στον πλησιέστερο σταθμό μετρό. Συναντάμε την Ίρινα και κάποιες άλλες κοπέλες που φιλοξενούσε στο σπίτι. Σπίτια σε μπλοκ σοβιετικού στυλ, μοιάζουν άσχημα εξωτερικά, αλλά το εσωτερικό τους είναι όμορφα ανακαινισμένο και διακοσμημένο. Σαν επισκέπτες φέρνουμε μαζί μας ένα CD με ελληνική μουσική (δικιά μας επιλογή τραγουδιών) και ένα μικρό σουβενίρ από την Ελλάδα. Αφήνουμε στο σπίτι τα πράγματα και βγαίνουμε για βόλτα στην πόλη. Οι κοπέλες θα έφευγαν το απόγευμα και έτσι ξεκινήσαμε ένα ατελείωτο περπάτημα διασχίζοντας όλη τη πόλη. Ο Μίχαι είχε πάει για ορειβασία και θα επέστρεφε αργά το βράδυ. Περνάμε όλη τη μέρα βλέποντας το Βουκουρέστι και ακούγοντας τις πολύ ενδιαφέρουσες περιγραφές και ιστορίες της Ίρινας. Μας λέει για το πώς έφαγαν μια φορά "παράνομες" μπανάνες την εποχή του Τσαουσέσκου και πώς έκρυψαν ακόμα και τις φλούδες! Μα και η σημερινή κατάσταση δεν είναι παράδεισος για όλους. Βλέπουμε ένα κτήριο που η πρόσοψή του είναι καλυμμένη με μια τεράστια διαφημιστική αφίσα. Μας εξηγεί ότι οι εταιρείες πληρώνουν τους ενοίκους των διαμερισμάτων για να καλύψουν τα παράθυρά τους! Αναρωτιέμαι αν έχουν δικαίωμα να αρνηθούν, αν έχουν δικαίωμα στο φως! Η Ίρινα μας λέει ότι συνήθως τα χρήματα είναι πολλά για ένα φτωχό Ρουμάνο και συνήθως γίνονται δεκτά. Απόδειξη της δυνατότητας του χρήματος να εξαγοράσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Γενικά όλο το Βουκουρέστι είναι γεμάτο με τεράστιες διαφημιστικές αφίσες, όπως πχ μια ελληνική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας που καταλαμβάνει ολόκληρη την πρόσοψη ενός οικοδομικού τετραγώνου σε μια λεωφόρο! Περνάμε από το επιβλητικό παλάτι του Τσαουσέσκου, το δεύτερο μεγαλύτερο κτίσμα στον κόσμο μετά το πεντάγωνο. Οι περισσότερες λεωφόροι είναι πολύ φαρδείς, επιβλητικοί, στο κλίμα του παλιού καθεστώτος, αλλά που τώρα πια προσφέρουν ανάσα στην πόλη που βλέπει τον πληθυσμό της να αυξάνεται συνεχώς. Δέντρα και μεγάλα πεζοδρόμια κάνουν το περπάτημα άνετο και ευχάριστο. Μπαίνουμε σε όμορφα πάρκα, γεμάτα κόσμο και ζωή. Σε κάθε μας βήμα αισθανόμασταν πολύ ασφαλείς και όχι μόνο επειδή είχαμε παρέα.
Επιστρέφουμε σπίτι, αρκετά κουρασμένοι, κάνουμε ένα μπάνιο, φτιάχνουμε λίγο τσάι και η Ίρινα προσφέρεται να μας φτιάξει κάτι πρόχειρο να φάμε ενώ εγώ βοηθάω στο πλύσιμο των πιάτων. Τηλεόραση δεν έχουν σπίτι τους, όπως μου λέει η Ίρινα, τη θεωρεί χάσιμο χρόνου και συνήθως η μέρα τους είναι γεμάτη με διάφορες δραστηριότητες μετά τη δουλειά. Μας δείχνει φωτογραφίες από ταξίδια τους και εν τω μεταξύ διορθώνουμε και ένα πρόβλημα που είχε με τον υπολογιστή της. Της λέμε ότι έχουμε σκοπό να κάνουμε μια μονοήμερη προς Brasov-Sighisoara και μας λέει ότι επειδή κι αυτοί έχουν αργία, ίσως το συνδυάσουμε να πάμε όλοι μαζί.
Πηγαίνουμε για ύπνο και το πρωί μας ενημερώνει ότι έχει ευχάριστα νέα. Ένας φίλος τους στο Brasov μπορεί να μας φιλοξενήσει όλους. Ο Μίχαι επέστρεψε πολύ αργά το βράδυ, αλλά το μεσημέρι μπορούν να φύγουμε με το αυτοκίνητό τους και να μοιραστούμε τη βενζίνη. Εμείς εν τω μεταξύ επισκεπτόμαστε ένα ανοιχτό μουσείο με παραδοσιακά ξύλινα σπίτια από διάφορες περιοχές της Ρουμανίας. Συναντιόμαστε στο κέντρο της πόλης και ξεκινούμε για το Brasov με μια ακόμη φίλη τους, 5 άτομα συνολικά. Η παρέα τους πολύ ευχάριστη, ένιωθα σα να τους ήξερα χρόνια και πολύ πρόθυμοι να μας δείξουν ό,τι μπορούν! Το παλιό Dacia δεν κάνει άνετο το ταξίδι, αλλά ποιος νοιάζεται; Η επαρχία της Ρουμανίας είναι πανέμορφη και η διαδρομή απολαυστική. Περνάμε μικρά γραφικά χωριουδάκια, όπου νομίζεις ότι έχεις γυρίσει πίσω στο χρόνο μερικές δεκαετίες. Μια ανοιξιάτικη μπόρα κάνει την εμφάνισή της, αλλά τα παιδιά έχουν μια θετική διάθεση που δε σε προβληματίζει τίποτα. Φθάνουμε απόγευμα στο Brasov, συναντούμε τον Βλαντ που θα μας φιλοξενήσει και πάμε σπίτι του. Άλλο ένα άχαρο κτήριο εξωτερικά, έξω χωματόδρομος, χαλάσματα και στη μέση του δρόμου λίγο πράσινο και σχοινιά για να απλώνουν τα ρούχα! Το εσωτερικό του διαμερίσματος όμως καθαρό, προσεγμένο και όμορφο. Βγαίνουμε για βόλτα στη μικρή πόλη, δοκιμάζουμε μερικές ντόπιες νοστιμιές και τα παιδιά μας κάνουν μέσα στη νύχτα μια ξενάγηση στο Brasov. Ανεβαίνουμε σε πύργους και βλέπουμε τη πόλη από ψηλά.
Επιστρέφουμε για ύπνο. Με τα στρωματάκια και τα sleeping bag γεμίζουμε εντελώς το μικρό σπίτι του Βλαντ! Το πρωί ανεφοδιαζόμαστε με λίγα τρόφιμα από το σούπερ μάρκετ για πρωινό, λίγα φρούτα για το δρόμο και κάνουμε άλλη μια βόλτα στην πόλη πριν φύγουμε. Επισκεπτόμαστε μια εκκλησία, όμοια με τις ελληνικές, μόνο που έχουν σκεφτεί κάτι πιο πρακτικό. Τα κεριά τα ανάβουν σε ένα μικρό χώρο έξω από την εκκλησία για την προστασία του εσωτερικού από τον καπνό των κεριών. Μεσημέρι πια και έχουμε φθάσει στη Sighisoara. Πανέμορφη και γραφική μικρή κωμόπολη και αρκετά τουριστική. Ανεβαίνουμε στον πύργο και απολαμβάνουμε τη θέα. Ο ήλιος κάνει παιχνίδια με τα σύννεφα και φωτίζει αχνά τις καταπράσινες πλαγιές των γύρω λόφων. Οι σκεπές των γραφικών μικρών σπιτιών ακολουθούν το ακανόνιστο σχήμα που έχουν τα πλακόστρωτα σοκάκια. Παντού μικροπωλητές με σουβενίρ με κυρίως θέμα τον ξακουστό κόμη "δράκουλα" Βλαντ Τέπες. Το όνομα φέρνει τουρισμό και ενισχύει οικονομικά την περιοχή. Ξεκουραζόμαστε λίγο, μιας και είμαστε με λίγο ύπνο, αλλά τα παιδιά θέλουν πολύ να μας πάνε και στο Sibiu, πολιτισμική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2007.
Μόλις φθάνουμε καταλαβαίνουμε γιατί επέμεναν τόσο. Η μικρή αυτή πόλη έχει ξεχωριστό χρώμα, με ιστορία που συνδέεται με τους Σάξονες. Ο τίτλος που έχει επιβεβαιώνεται αλλά βοηθά πολύ και η πρόσφατη ανακαίνιση των παλιών κτισμάτων. Τα φρεσκοβαμμένα πανέμορφα κτήρια στην κεντρική πλατεία λάμπουν από το χρυσαφένιο φως λίγο πριν δύσει ο ήλιος. Ο κόσμος χαίρεται να κάνει βόλτα στο πλακόστρωτο κεντρικό δρόμο που ξεκινά από τη πλατεία. Συναντούμε εν τω μεταξύ ένα θείο του Μίχαι και επιμένει να μας κεράσει έναν καφέ. Τελικά επιστρέφουμε στο Βουκουρέστι αργά τη νύχτα, αλλά έχοντας απολαύσει μια καταπληκτική εκδρομή με πολύ καλή παρέα. Συζητάμε για το κόστος ζωής στις χώρες μας, για τα προβλήματα των ανθρώπων, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ελληνικές εταιρείες που έχουν κατακλύσει τη Ρουμανία, για τα παλιά μας ταξίδια, αλλά και τα μελλοντικά που σχεδιάζουμε, για τη καθημερινότητά μας, για τη δουλειά μας, για τις συνήθειες των λαών μας και πολλά άλλα. Τα παιδιά όπως μας λένε σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο κάνουν ένα μικρό ταξίδι εντός της χώρας τους, συνήθως για ορειβασία. Πολύ δραστήριοι άνθρωποι, γεμάτοι ζωντάνια, φιλικοί, χαμογελαστοί και με πολύ θετική σκέψη!
Τελευταία μας μέρα στο Βουκουρέστι. Κάνουμε μερικές βόλτες μόνοι μας πια, τα παιδιά έχουν δουλειά και το απόγευμα παίρνουμε το δρόμο της επιστροφής. Το Βουκουρέστι δεν έχει κάποιο εντυπωσιακό αξιοθέατο. Ξαναπερνάμε από ένα μικρό πεζόδρομο που χαρακτηρίζει την παλιά πόλη. Δείχνει παραμελημένος όμως. Πίσω από το δάσος διαφημιστικών πινακίδων και τη μαυρίλα στους τοίχους φαίνονται ενδιαφέροντα αρχιτεκτονικά κτίσματα. Λίγη δουλειά θέλουν και η πόλη θα γεμίσει τουρίστες στο μέλλον. Φεύγουμε για το αεροδρόμιο με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ένα ταξίδι που έγινε περισσότερο σαν βόλτα αποδείχθηκε ότι είχε πολλές θετικές εκπλήξεις. Όμορφα μέρη, καλή παρέα και η σύντομη απόδραση έγινε άλλη μια αξέχαστη εμπειρία.
http://www.periplanisi.com/travel/world/romania.html
Attachments
-
115,8 KB Προβολές: 831