Είχα την τύχη να δω την Πωλίνα Γκαγκάρινα σε ένα Live στην Οδησσό, στο club ithaka (Ιθάκη) στην παραλία Arcadia (Αρκαδία) και εκεί έμαθα ότι τα περισσότερα της χρόνια πέρασε στην Αθήνα, δύσκολα. Δεν κατάφερε κάτι εδώ. Η επιστροφή της στη Μόσχα τη βοήθησε να αναδειχθεί. Πανέμορφη γυναίκα, εξαιρετική φωνή, κάποιες μπαλάντες της μου θυμίζουν πολύ ροκ. (Παρεμπιπτόντως και ο ρωσικός κινηματογράφος έχει δώσει διαμάντια). Οτιδήποτε καλό εκδιώκεται από την Ελλάδα, είναι πια διαχρονική αλήθεια. (μη σας αποτρέπει η βαριά γλώσσα, ακούστε το όλο, νομίζω ότι αποπνέει ιδιαίτερο πάθος και συναίσθημα. Όσο για την ταινία τι να πούμε? βάλτε fullscrenn και ήχο)
Στην ίδια γενιά με την Πωλίνα, των 30ρηδων, ανήκει και ο Ουκρανός Max Barskih, του οποίου περήφανα τηρώ ιδιόχειρο αυτόγραφο από το Καζακσταν, με εξαιρετική επίσης φωνή, εντάξει όχι τόσο ροκ αλλά για νέους! Γενικά, στα ανατολικά υπάρχει πολύ μουσικό υλικό γι'αυτούς που βαρέθηκαν τα δωδεκάμετρα!
ΥΓ: είναι πανύψηλος, πανω από δύο μέτρα
Και αφού το ρίξαμε στα ρώσικα. Καληνύχτα από Кино , μία από τις γνωστότερες ροκ μπάντες επί ΕΣΣΔ. To τραγούδι ακουγόταν στην ταινία Durak. Ένα από τα διαμαντάκια του ρώσικου κινηματογράφου που λέγαμε.