Π.Γ.Δ.Μ. Π.Γ.Δ.Μ.-Ένας τόπος γεμάτος αντιθέσεις

[Vito]

Διαβάζω την (πολύ καλή) ιστορία σου με πραγματικό ενδιαφέρον. Προσπαθώ να βρω έναν καλό λόγο (πέραν των προφανών που ανέφερες κι εσύ στην αρχή: κοντινό-οικονομικό ταξίδι) για να ξανα-πάω στα Σκόπια (μετά από σχεδόν 30 χρόνια! ) αλλά δυσκολεύομαι. Πέραν της υστερίας και προσπάθειας του κράτους για τεκμηρίωση των ανιστόρητων ισχυρισμών για καταγωγή τους από τους αρχαίους Μακεδόνες με ο,τιδήποτε (κιτς ή όχι) θα παρέπεμπε άμεσα ή έμμεσα σ' αυτούς, δεν βλέπω νά'χουν αλλάξει και πολλά από τότε.

Καμία σχέση με τη Χώρα που επισκέφτηκα το 2005.. Τρομερές αλλαγές! Περιμένω με ανυπομονησία το Τετοβο να δω αν έχει και κει αλλαγές..
Εμένα, από την άλλη, όλη αυτή η φρενίτιδα μου προκαλεί το ενδιαφέρον στο να ξαναεπισκεφτώ τη χώρα κάποια στιγμή.

 

[villi]

Σήμερα συνέχισα την πολύ όμορφη ιστορία σου και πραγματικά εντυπωσιάζομαι από το μίγμα εθνικοτήτων όπως μας το περιγράφεις.Σκέφτομαι να επισκευτώ τα Σκόπια το καλοκαίρι και είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου!Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια...

 

[underwater]

Σήμερα συνέχισα την πολύ όμορφη ιστορία σου και πραγματικά εντυπωσιάζομαι από το μίγμα εθνικοτήτων όπως μας το περιγράφεις.Σκέφτομαι να επισκευτώ τα Σκόπια το καλοκαίρι και είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι πληροφορίες σου!Περιμένω κι εγώ τη συνέχεια...

Σε ευχαριστώ για τα καλά λόγια!
Ετοιμάζεται το κεφάλαιο για το Τέτοβο, ελπίζω να καταφέρω να το ανεβάσω σήμερα.

 

[underwater]

4η Ημέρα-Τέτοβο

Η ημέρα της επίσκεψής μας στο Τέτοβο ήταν αρκετά ηλιόλουστη (αν και το κρύο παρέμενε τσουχτερό) και ξεκινήσαμε με πολύ κέφι. Η απόσταση της πόλης από τα Σκόπια είναι λιγότερο από 45 χλμ και με το υπεραστικό λεωφορείο που χρησιμοποιήσαμε την διανύσαμε (με τις διάφορες στάσεις) σε σχεδόν 50 λεπτά. Το εισιτήριο πολύ φθηνό, 120 δηνάρια (περίπου 2 euro), εκ των οποίων τα 20 ήταν μία χρέωση που σου κάνουν στον σταθμό των λεωφορείων για να σου επιτρέψουν να εισέλθεις στις αποβάθρες! Το συμπληρωματικό αυτό fee το πληρώσαμε και την ημέρα της επιστροφής μας στην Ελλάδα. Αντίθετα, καθώς γυρνώντας από το Τέτοβο στα Σκόπια πετύχαμε το λεωφορείο στο δρόμο και δεν το πήραμε από το σταθμό, δεν χρεωθήκαμε αυτό το ποσό. Βέβαια, καθώς η τιμή είναι ούτως ή άλλως πολύ χαμηλή, η συγκεκριμένη χρέωση δεν κάνει κάποια διαφορά και περισσότερο το αναφέρω επειδή μου έκανε εντύπωση, δεν θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει κάτι τέτοιο αλλού.

Το Τέτοβο είναι χτισμένο στους πρόποδες του όρους Sar, σε μια ιδιαίτερα προνομιακή γεωγραφικά θέση. Δυστυχώς η ομορφιά του φυσικού τοπίου δεν αναδεικνύεται, αντιθέτως σαμποτάρεται από τη βρωμιά και την άναρχη δόμηση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το πλήθος των σκουπιδιών που συσσωρεύονται στο ποτάμι που διασχίζει την πόλη, τον Pena, μετατρέποντάς το σε μια άτυπη χωματερή. Κρίμα.



Το 70% του πληθυσμού του Τετόβου είναι Αλβανόφωνοι μουσουλμάνοι. Τόσο ο εθνοτικός, όσο και ο θρησκευτικός χαρακτήρας της πόλης είναι εμφανείς και έντονοι. Τζαμιά, αλβανικές σημαίες, μαντίλες και φέσια παντού. Οι περισσότερες ταμπέλες είναι γραμμένες αποκλειστικά στα αλβανικά, αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα άλλο κράτος. Επίσης πολλές «φολκλόρ» εικόνες. Πλανόδιοι πωλητές, παραδοσιακά μαγαζιά, τρακτέρ στο κέντρο της πόλης, ένα συνονθύλευμα πλήθους ετερόκλητων εικόνων, οι οποίες δημιουργούν ένα ενδιαφέρον πολιτισμικό γαϊτανάκι. Μικροπωλητές πουλάνε το Κοράνι και βιβλία ορθής μουσουλμανικής λατρείας για παιδιά και μεγάλους. Ο κόσμος λιγότερο εξοικειωμένος με τους ξένους σε σχέση με τα Σκόπια, η χρήση αγγλικών περιορισμένη, παρ’ όλα αυτά η φιλική διάθεση και η εξυπηρετικότητα περίσσιες!












Άπειρα μαγαζιά γυναικείας μόδας για όλα τα γούστα!




Αρχίσαμε να περπατάμε με κατεύθυνση ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα της πόλης, το Arabati Baba Teke, το οποίο βρίσκεται στην άκρη της πόλης, στην αντίθετη κατεύθυνση από τον σταθμό των λεωφορείων. Χρειάζεται δηλ. αρκετό περπάτημα για να το προσεγγίσει κανείς. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα μοναστήρι Μπεκτάσηδων δερβίσηδων, το οποίο χτίστηκε τον 18ο, πάνω σε αντίστοιχο κτίσμα του 16ου αιώνα. Μέσα στο χώρο υπάρχει πλήθος κτιρίων τόσο λατρευτικής, όσο και πρακτικής χρήσης, δερβίσικο νεκροταφείο, αλλά και μια ιδιαίτερη πέτρινη βρύση. Σύμφωνα με την επίσημη σελίδα του Οργανισμού Τουρισμού της Π.Γ.Δ.Μ., η δράση των δερβίσηδων διεκόπη οριστικά το 1945. Παρ’ όλα αυτά, εμείς είδαμε μια διαφορετική πραγματικότητα.






Λίγο αφού μπήκαμε στον προαύλιο χώρο του Τεκέ κι ενώ παρατηρούσαμε και βγάζαμε φωτογραφίες, κατέφτασε ένα ταξί. Ένας πανύψηλος άνδρας με μακριά γενειάδα και παραδοσιακό δερβίσικο ντύσιμο (με το ψηλό καπέλο και τα σχετικά) βγήκε και κατευθύνθηκε προς ένα από τα κτίρια. Λίγο μετά μας προσέγγισε, μας χαιρέτησε, και με σπαστά αγγλικά μας ρώτησε αν θέλαμε να πάμε στο «αρχονταρίκι» τους να μας ξεναγήσει. Διάφοροι άνθρωποι εμφανίστηκαν (άνδρες και γυναίκες από διαφορετικές χώρες, πιστοί της σέκτας) και με τα πολλά καταλήξαμε στο σαλονάκι με τον δερβίση και δύο άντρες της τοπικής κοινότητας, όπου ο ένας εκ των οποίων εκτελούσε χρέη μεταφραστή.

Η σέκτα των μπεκτάσηδων έχει τις ρίζες της στο Ισλάμ, παρ’ όλα αυτά έχει μια αρκετά διαφορετική, περισσότερο φιλελεύθερη προσέγγιση (πάντα σύμφωνα με τα δικά τους λόγια). Η θέση της γυναίκας είναι περισσότερο προνομιακή, οι βασικές αρχές είναι λιγότερο αυστηρές, γενικότερα το κλίμα είναι διαφορετικό από το «κλασικό» Ισλάμ. Από ό, τι μας είπαν οι λατρευτικές τελετουργίες λαμβάνουν χώρα με αρκετή δυσκολία στον Τεκέ, καθώς υπάρχει ένα αρνητικό κλίμα τόσο από τις αρχές της Π.Γ.Δ.Μ., τόσο και από τους «τυπικούς» μουσουλμάνους της πόλης, οι οποίοι διαφωνούν με τις αρχές και τη δράση των μπεκτάσηδων. Από ό, τι μας ενημέρωσαν, αλλά και διαβάσαμε στη συνέχεια, πριν μερικά χρόνια μέλη του ICM, της επίσημης κοινότητας των μουσουλμάνων της Π.Γ.Δ.Μ. κατέλαβαν κτίρια του Τεκέ, με στόχο τη χρήση του ως σουνίτικο τζαμί. Οι δε μπεκτάσηδες έχουν μηνύσει την κυβέρνηση, ενώ απαιτούν να αναγνωριστούν ως αυτόνομο θρησκευτικό δόγμα, κάτι που η κυβέρνηση έχει απορρίψει. Και οι διαμάχες συνεχίζονται.



Προσωπικά δεν έχω εμπεριστατωμένη γνώμη για το ζήτημα, παρ’ όλα αυτά η εντύπωση που μου άφησαν οι άνθρωποι εκεί ήταν πολύ θετική. Ήταν ευγενείς, φιλόξενοι, πρόθυμοι να απαντήσουν σε κάθε ερώτηση, με διάθεση για συζήτηση και ξενάγηση στο χώρο και την κουλτούρα τους. Στο τέλος μας έκαναν και μια «ιδιωτική» ξενάγηση σε μια κρύπτη όπου υπάρχουν οι τάφοι σημαντικών νεκρών τους (για παράδειγμα προεξεχόντων δερβίσηδων που έδρασαν στον Τεκέ). Σίγουρα έδωσαν μια μονομερή διάσταση της εκεί κατάστασης, παρ’ όλα αυτά σίγουρα άγγιξαν τις ευαίσθητες χορδές μου, σύμφωνα με τις οποίες κάθε άνθρωπος πρέπει να είναι ελεύθερος να εκφράζει ανενόχλητος την πίστη και τις απόψεις του γενικώς, αρκεί να μην παραβιάζει τις ελευθερίες του δίπλα του. Οι μπεκτάσηδες μου έδωσαν την εντύπωση ότι παρεμποδίζονται ως προς το παραπάνω και μάλιστα στο χώρο που οι ίδιοι δημιούργησαν. Αν επισκεφτείτε κι εσείς τον Τεκέ θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας!

Εν συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της πόλης και συγκεκριμένα προς το Χρωματιστό Τζαμί (Sarena Dzamija). Χτίστηκε αρχικά το 1436, ενώ πήρε την τελική του μορφή το 1833, επί Αμπντουραχμάν Πασά. Είναι πολύ ιδιαίτερο, καθώς είναι όλο (εξωτερικά και εσωτερικά) χρωματισμένο με ποικίλα μοτίβα και διαφορετικούς συνδυασμούς. Επίσης, σε αντίθεση με τα περισσότερα Οθωμανικά τζαμιά, δεν έχει τον χαρακτηριστικό εξωτερικό θόλο. Η απλή του αρχιτεκτονική φαίνεται να ισορροπεί με τα έντονα χρώματά του, δημιουργώντας πάντως εν τέλει ένα ιδιαίτερα εντυπωσιακό αποτέλεσμα.

[IMGhttp://www.travelstories.gr/community/gallery/12215/full?d=1426233938[/IMG]


Την ώρα που φτάσαμε ξεκινούσε και η μεσημεριανή προσευχή και πλήθος πιστών έμπαινε μέσα. Κοντά στο τζαμί υπήρχαν και πολλά κοριτσάκια, τα οποία όπως μάθαμε αργότερα παρακολουθούσαν εκεί κοντά κάτι σαν το ορθόδοξο κατηχητικό.



Λίγο μετά και ενώ ο κόσμος έβγαινε σιγά-σιγά μετά την προσευχή, ο Γ. σταμάτησε ένα νεαρό άντρα να τον ρωτήσει πού ήταν το χαμάμ της περιοχής. Εκείνος του ψιλοέπιασε κουβέντα και μας ρώτησε αν θα θέλαμε να μπούμε μαζί του μέσα στο τζαμί για να δούμε το εσωτερικό του. Όπερ και εγένετο. Βγάλαμε τα παπούτσια μας και εισήλθαμε στα ενδότερα. Μικρό αλλά ιδιαίτερα ενδιαφέρον το τζαμί, ενώ ο εσωτερικός του διάκοσμος ήταν αντίστοιχος με τον εξωτερικό.





Στη συνέχεια ο Μ., όπως λεγόταν ο άνδρας, μας ρώτησε αν θα θέλαμε να μας κεράσει ένα τσάι σε γειτονικό καφενείο. Φυσικά αδράξαμε την ευκαιρία! Το μέρος που μας πήγε ήταν κοντά στο τζαμί, πολύ παραδοσιακό, σαν τους καφενέδες που βλέπουμε στις ελληνικές ταινίες του 1960! Εννοείται ότι ήμουν η μοναδική γυναίκα, δεν υπήρχαν γυναικείες τουαλέτες, μάλιστα καταλάβαμε ότι ο Μ. προσπάθησε διακριτικά να προωθήσει το να καθίσουμε έξω (κάτι που όμως δεν έγινε, καθώς κρυώναμε πολύ!). Καταλάβαμε σιγά-σιγά ότι επρόκειτο για ένα μορφωμένο άνθρωπο καταγόμενο από οικογένεια με επιρροή στην περιοχή, αλλά ταυτόχρονα άτομο απόλυτα προσηλωμένο στη θρησκεία του. Δεν μου απηύθυνε καθόλου το λόγο εκτός και αν τον ρωτούσα κάτι ή με έβαζε ο Γ. στη συζήτηση, απέφευγε τη βλεμματική επαφή μαζί μου, ενώ ό, τι και να λέγαμε κατάφερνε να οδηγεί τη συζήτηση συνέχεια στη θρησκεία! Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή είχε πλάκα η φάση, αλλά από ένα σημείο και μετά άρχισα να αγανακτώ (εδώ να σημειώσω ότι έχω συναναστραφεί πολλές φορές μουσουλμάνους, αλλά πρώτη φορά αισθάνθηκα τόσο άβολα).

Οι όλο νόημα ματιές μου προς τον Γ. δεν φάνηκε να βοηθούν την κατάσταση. Ο Μ. επέμενε να περπατήσει μαζί μας προς τις εκκλησίες της πόλης, ενώ σε κάποια φάση μου ζήτησε να τον βγάλω αναμνηστική φωτογραφία με το Γ. (σιγά μην περιλαμβανόμουν κι εγώ η ταπεινή γυνή σε αυτή!). Στον δρόμο προς τις εκκλησίες περάσαμε και από το Χαμάμ του Μπέη (κτίσμα του 15ου αιώνα), ενώ οι εκκλησίες δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασαν.




Εντύπωση μας έκανε ότι οι δύο κοινότητες της πόλης (μουσουλμανική και χριστιανική) είναι διαχωρισμένες νοητά, με την δεύτερη να καταλαμβάνει πολύ μικρή έκταση. Όπως μας ενημέρωσε ο Μ. οι μικτοί γάμοι αποφεύγονται και είναι τρόπον τινά ζήτημα τιμής για αυτούς να τους αποφεύγουν. Αυτά που χωρίζουν τις κοινότητες φαίνονται περισσότερα από αυτά που τις ενώνουν στη συγκεκριμένη πόλη.

Όπως και να ‘χει πάντως και παρά τη δυσφορία μου, η συναναστροφή αυτή με τον Μ. ήταν ενδιαφέρουσα, καθώς είδα πώς σκέφτεται και λειτουργεί μερίδα αυτού του λαού. Πολλές σκέψεις που έκανα τόσες μέρες παρατηρώντας τις δύο εθνοτικές ομάδες της Π.Γ.Δ.Μ. ήταν σα να πήραν μορφή μέσω των λόγων του Μ., ο οποίος ήταν σαφής: «Δεν είμαι Μακεδόνας, είμαι Αλβανός». Επίσης συνειδητοποίησα το πώς η προσήλωση στη θρησκεία μπορεί να διαστρεβλώσει τον ορθολογισμό και τη λογική του ανθρώπου. Διότι, όσο να ΄ναι, για μένα αποτέλεσε σοκ το να ακούω ένα νέο, μορφωμένο, ευκατάστατο άνδρα να λέει ότι «το να παντρεύονται ανήλικες στη Μέση Ανατολή δεν είναι το ίδιο με εδώ, εκεί το κλίμα και η θερμοκρασία κάνουν τα κορίτσια να ωριμάζουν γρηγορότερα»!

Τέλος πάντων, με τα πολλά προφασιστήκαμε επικείμενη συνάντηση με γνωστούς στα Σκόπια και αφήσαμε τον, κατά τα άλλα ευγενέστατο, Μ. λίγο μετά το σούρουπο. Κι επειδή μου είχε γυρίσει το μάτι, ο Γ. με πήγε σε ένα μπακλαβατζίδικο, όπου μετά από γενναία ποσότητα ζάχαρης, φύλλου και ξηρών καρπών άρχισα να ηρεμώ.

Επιστροφή σε ευχάριστο κλίμα στα Σκόπια με εμένα να μην μπορώ να σταματήσω να «κράζω» το Μ. (αλλά σε χιουμοριστικούς πια τόνους), ενώ κατευθυνθήκαμε προς την Παλιά Πόλη όπου δειπνήσαμε σε ένα πολύ συμπαθητικό ταβερνάκι με πολύ χαμηλές τιμές.

Γενικώς η εξόρμηση στο Τέτοβο αποτέλεσε μια πολύ δυνατή εμπειρία για εμάς. Σίγουρα τουριστικά δεν προσφέρει αυτά που προσφέρουν άλλες πόλεις της Π.Γ.Δ.Μ., βοηθά όμως τον επισκέπτη να αποκτήσει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη για τη χώρα, τις πολιτισμικές διαφορές και τις εντάσεις που επικρατούν. Επιπλέον δεν μπορέσαμε παρά να αναρωτηθούμε για πόσο καιρό η περιοχή θα παραμείνει ως έχει, καθώς η εντύπωση που μας δόθηκε είναι ότι το Τέτοβο κλείνει με νόημα το μάτι στη μαμά-Αλβανία! Όπως και να ΄χει, πρόκειται για ένα μέρος που προτείνω ανεπιφύλακτα σε όποιον ταξιδέψει στην Π.Γ.Δ.Μ. να επισκεφτεί.

 

[giannismits]

Πόσο μα πόσο ωραία περιγραφή και πόσο τέλειες φωτογραφίες.
Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσσα η επίσκεψή σας στο Τέτοβο και εποικοδομητική

 

[makisg]

συμφωνώ απόλυτα με τον φίλο giannismits.και επαυξάνω

 

[underwater]

Σας ευχαριστώ πολύ! Είστε και Βόρειοι εσείς, εύχομαι η ιστορία να αποτελέσει έναυσμα να επισκεφτείτε αυτή την ενδιαφέρουσα πόλη!

 

[sezar7]

ναι τρεξτε μην χασετε-αν δεν δειτε το τετοβο δεν εχετε δει τιποτα στην ζωη σας κ στα ταξιδια σας μια πολη του 50 μια πολη που η μονοι τους κουβεντα ειναι η προσαρτηση στην μαμα αλβανια παρα το 60% ανεργια και η μεταναστευση κ εγληματικοτητα-

 

[underwater]

ναι τρεξτε μην χασετε-αν δεν δειτε το τετοβο δεν εχετε δει τιποτα στην ζωη σας κ στα ταξιδια σας μια πολη του 50 μια πολη που η μονοι τους κουβεντα ειναι η προσαρτηση στην μαμα αλβανια παρα το 60% ανεργια και η μεταναστευση κ εγληματικοτητα-

Κοίτα, έχεις κάνει σαφές ότι θεωρείς τον προορισμό παρακμιακό.
Από εκεί και πέρα θα ξαναπώ ότι δεν έχουν όλοι τους ίδιους στόχους στα ταξίδια τους.
Από πλευράς εγκληματικότητας, εμείς δεν αισθανθήκαμε κάποια ανασφάλεια γενικώς στην Π.Γ.Δ.Μ., με το Τέτοβο να συμπεριλαμβάνεται. Δεν ξέρω βέβαια τι μπορεί να ισχύει τη νύχτα σε ερημικά στενά, αλλά ούτως ή άλλως προσωπικά δεν κινούμαι σε ριψοκίνδυνες περιοχές περίεργες ώρες.
Ότι υπάρχει πολύ ανεργία είναι εμφανές.

 

[giannismits]

ναι τρεξτε μην χασετε-αν δεν δειτε το τετοβο δεν εχετε δει τιποτα στην ζωη σας κ στα ταξιδια σας μια πολη του 50 μια πολη που η μονοι τους κουβεντα ειναι η προσαρτηση στην μαμα αλβανια παρα το 60% ανεργια και η μεταναστευση κ εγληματικοτητα-

Χαλάρωσε λιγάκι.Η underwater έκανε ένα ταξίδι που μοιράζεται μαζί μας και εκτός οτι δεν είναι σωστό να απαξιώνουμε τα μέρη που είδε το κυριότερο είναι οτι με τα δικά της μάτια και βιώματα κέρδισε κάτι από αυτή την εξόρμηση.Ούτε είπε οτι είναι η ωραιότερη πόλη που υπάρχει ούτε τρέξτε μη χάσετε.
Το τελείως διαφορετικό που πολλοί δεν θέλουν να το βλέπουν για άλλους αποτελεί πρόκληση και ενδιαφέρον.

 

[chris7]

Από εκεί και πέρα θα ξαναπώ ότι δεν έχουν όλοι τους ίδιους στόχους στα ταξίδια τους.

Σωστότατο.
Πάρα πολύ ωραία ιστορία και φωτογραφίες.

 

[underwater]

5η Ημέρα-Όρος Vodno και επιστροφή

Τελευταία ημέρα του ταξιδιού και η διάθεσή μου ήταν, όπως πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις, αρκετά μελαγχολική. Αφού φάγαμε πρωινό και αφήσαμε τα μπαγκάζια μας στον χώρο φύλαξης του καταλύματος, αρχίσαμε την βόλτα μας. Ο στόχος ήταν να ανεβούμε στο όρος Vodno με το τελεφερίκ (cable car), αλλά πιο πριν κάναμε ένα πέρασμα από το φρούριο της πόλης, το Κάλε. Φτάνοντας στην είσοδό του διαπιστώσαμε ότι γίνονται έργα και ότι προς το παρόν η πρόσβαση απαγορεύεται. Παρ’ όλα αυτά η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν σου λέει κάτι αν μπεις, έτσι κάναμε μια σύντομη βολτίτσα. Γενικώς δεν είδαμε και κάτι το συγκλονιστικό. Μερικοί εργάτες δούλευαν σε χαλαρούς ρυθμούς, 1-2 ακόμα ξένοι επισκέπτες έβγαζαν φωτογραφίες, ενώ ο χώρος φάνηκε ότι θέλει αρκετή δουλειά για να αναδειχτεί, αλλά νομίζω ότι μπορεί να προκύψει ένα καλό αποτέλεσμα. Βασικό ατού του φρουρίου είναι βέβαια η θέα, αλλά δυστυχώς την ημέρα που πήγαμε η ατμόσφαιρα δεν ήταν ιδιαίτερα καθαρή.



Κοιτάζοντας και προς το Vodno είδαμε ότι η ομίχλη ήταν αρκετή και σκεφτήκαμε ότι ίσως και να μην είχε και πολύ νόημα να πάμε. Παρ’ όλα αυτά το τολμήσαμε, θέλαμε άλλωστε να δούμε και λίγη φύση. Το συγκεκριμένο βουνό βρίσκεται σε πολύ μικρή απόσταση από τα Σκόπια και στην κορυφή του είναι χτισμένος ο Σταυρός της Χιλιετηρίδας, ένας σταυρός ύψους 66 μέτρων ο οποίος είναι αφιερωμένος στην επί 2000 χρόνια παρουσία του Χριστιανισμού στην Π.Γ.Δ.Μ. και στον κόσμο γενικότερα. Πρόκειται για πολύ πρόσφατο δημιούργημα, οι εργασίες κατασκευής του ξεκίνησαν το 2002, ενώ οι προσθήκες και βελτιώσεις στην γύρω περιοχή είναι συνεχείς. Το τελεφερίκ ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2011. Γενικώς πρόκειται για ένα πολύ εντυπωσιακό έργο όπως το κοιτάς από την πόλη, ιδιαίτερα όταν μισοκαλύπτεται από την ομίχλη (έχω ανεβάσει και σχετική φωτό σε προηγούμενο κεφάλαιο), παρ’ όλα αυτά ήμουν σίγουρη ότι από κοντά θα αντικρίσω ένα τελείως κιτς θέαμα.

Υπάρχει ένα λεωφορείο το οποίο πηγαίνει στην είσοδο του τελεφερίκ. Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει.



Σύντομα διαπιστώσαμε ότι (σε αντίθεση με όλα τα άλλα τελεφερίκ που έχω χρησιμοποιήσει), ουσιαστικά και για λόγους οικονομίας προφανώς, το συγκεκριμένο λειτουργεί κάθε μισάωρο. Ανεβοκατεβάζουν όσους έχουν μαζευτεί και περιμένουν και μετά το σταματούν. Αν πας 5’ μετά ατύχησες, πρέπει να περιμένεις κάνα 25λεπτο πάλι (πιθανώς το καλοκαίρι να μην ισχύει βέβαια αυτό, δεν ξέρω). Ευτυχώς στο ανέβασμα έδειξαν μεγαλοψυχία και μας εξυπηρέτησαν την ώρα που φτάσαμε, στην κάθοδο όμως (καθότι ξεχαστήκαμε και δεν πήγαμε την ώρα που έπρεπε) περάσαμε ώρα στην αναμονή τουρτουρίζοντας!

Η διαδρομή διαρκεί περίπου 10’ και είναι αρκετά ευχάριστη, παρακολουθώντας την πόλη να ξεμακραίνει και θαυμάζοντας τη βλάστηση του βουνού! Δυστυχώς όμως τα τζάμια είναι πολύ βρώμικα και έτσι είναι δύσκολο να βγάλει κανείς καλή φωτογραφία! Γενικώς, στην πόλη αυτή υπάρχει μια έντονη διάθεση εντυπωσιασμού που ενισχύεται από τα μεγαλεπήβολα έργα, παρ’ όλα αυτά στις λεπτομέρειες γίνεται εμφανές ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα στάνταρ που θέλουν να πετύχουν. Η τιμή του τελεφερίκ είναι (αν θυμάμαι καλά) 100 δηνάρια.



Στο Vodno πάντως ήταν πολύ ωραία! Τα γειτονικά βουνά ήταν γεμάτα χιόνια, ενώ τα σύννεφα και η ομίχλη μας εμπόδιζαν μεν να απολαύσουμε τη θέα της πόλης, δημιουργούσαν δε μια πανέμορφη ατμόσφαιρα, ενώ το καθαρό οξυγόνο που αναπνέαμε δρούσε πολύ αναζωογονητικά. Παρά το γεγονός ότι ήταν καθημερινή και είχε αρκετό κρύο, υπήρχε αρκετός κόσμος, από νεαρά ζευγάρια μέχρι παρέες μεσήλικων που έκαναν πεζοπορία. Θεωρώ ότι το καλοκαίρι το συγκεκριμένο σημείο θα είναι πολύ δημοφιλές. Η περιοχή είναι άλλωστε όμορφα διαμορφωμένη, υπάρχουν τραπεζάκια για πικνίκ και γενικώς δίνει στους Σκοπιανούς τη δυνατότητα να ξεφύγουν από την πόλη και να έρθουν σε επαφή με τη φύση σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Σταυρός πάλι σίγουρα δεν ανταποκρίθηκε στα δικά μου γούστα περί καλαισθησίας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν πολυσταθήκαμε σε αυτόν, μας κέρδισε η φύση.







Μετά από κάμποσο περπάτημα και πολλές φωτός στο Vodno ακολούθησε κάθοδος, ταξί για το κέντρο της πόλης (το κάλεσε ένας νεαρός για εμάς-ήταν αξιοπρεπέστατο, καθαρό και πολύ φτηνό), γρήγορο γεύμα σε φούρνο-καφέ (όπως στις περισσότερες Βαλκανικές πόλεις οι φούρνοι είναι πάρα πολλοί, έχουν πλήθος νοστιμότατων προϊόντων και πολύ καλές τιμές), αποσκευές και γραμμή για τον σταθμό των λεωφορείων. Η διαδρομή για τη Θεσσαλονίκη πιο γρήγορη από το πήγαινε, σε 3 ώρες είχαμε φτάσει. Σε μερικές ώρες θα έπαιρνα το νυχτερινό τραίνο και επιστροφή στην Αθήνα. Μια σύντομη, αλλά τόσο ενδιαφέρουσα και διδακτική απόδραση από την καθημερινότητα έφτασε στο τέλος της!

Σύντομα θα σας παραθέσω και μερικά tips και συμπεράσματα από την όλη εμπειρία!