Πότε πέρασαν πέντε χρόνια;!

[holland74]

Acht

Οχτώ χρόνια. Εδώ. Λίγο πριν αρχίσει η αναμπουμπούλα μιας ακόμη μετακόμισης, που καμία σχέση δεν έχει με τις προηγούμενες.

Οχτώ χρόνια. Εδώ που έμαθα να διεκδικώ και να παλεύω. Ν’ αναγνωρίζω και να προχωράω. Να μη λέω πολλά.

Οχτώ χρόνια. Εδώ που γνώρισα το σύντροφό μου κι άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα μιας μικροσκοπικής ύπαρξης, που μου άνοιξε τα μάτια στη ζωή (Στο background μια μαία να φωνάζει «αγόρι είναι!». Μπροστά μου τα μεγάλα φωτεινά παράθυρα, το χιόνι. Φεβρουάριος στο Μόναχο. Πώς δεν το είχα προσέξει; )

Οχτώ χρόνια. Εδώ που μεγαλώσαμε, ενηλικωθήκαμε, αγαπήσαμε ανθρώπους -

«Έχουμε νέα!»

- και τους είδαμε να φεύγουν.

«Τη μέρα που μου το είπατε, έκλαιγα όλο το βράδυ στον ύπνο μου»

Αποχαιρετισμοί, ο θρίαμβος του αγνώστου.

«Μπορεί μια μέρα να ξαναγυρίσουμε!»

Ο καθένας κυνηγάει τα όνειρά του, κι εμείς αναζητάμε τα δικά μας. Να 'στε πάντα καλά ρε παιδιά. Και να προσέχετε, ε;

«...bis bald!»

(Είδες; Δε χαθήκαμε. Τι στενοχωριόσουνα βρε χαζή; )

Οχτώ χρόνια. Εδώ, που μάθαμε ότι καμιά φορά οι δρόμοι δε γυρίζουν πίσω.

«Δεν άρεσαν στη γιατρό οι εξετάσεις. Είπε να τις δει κι άλλος, πιο ειδικός»

«Ειδοποίησε και τον αδερφό σου. Λένε δύσκολα τα πράγματα. Κλείστε πτήσεις το συντομότερο»

Εδώ, που κερδίσαμε και χάσαμε.

Εδώ, που η ζωή μας πήγε μια μεγάλη βόλτα με το τρενάκι του τρόμου.

Eδώ, που γίναμε λίγο πιο σοφοί.

Εδώ, που σύντομα δε θα είναι πια εδώ.

«Από δουλειές κανά νέο;»

«Βασικά δεν είναι ακόμη, σί;γουρο, αλλά...»

«Σεπτέμβρη;;;;; ΑΥΤΟ το Σεπτέμβρη; Δεν το πιστεύω!!»

Δε μπορώ να πω ότι την αγάπησα τη Γερμανία - γι’ αυτό φεύγω. Κατάλαβα όμως τους ανθρώπους της. Όπως και να ‘χει, την παίρνω μαζί μου.Ένας απ’ τους σταθμούς της δικής μου προσωπικής τοπογραφίας, ένας απολογισμός που είναι πολύ νωρίς για να γίνει. Εικόνες, εικόνες, εικόνες. Το Μοναχάκι μου.
«Αυτό θα μου λείψει!». Κοίτα ρε να δεις που ήταν ωραία τελικά.

Αν θα ξανάφευγα; Σαν Φρανσίσκο, Φλωρεντία, Βρυξέλλες - μια χαμογελαστή παρέλαση της μικρής μου ουτοπίας. Την κλείνω εδώ.

Ανυπομονησία, περιέργεια, χαρά. Κι ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά. Κοίτα να δεις που εγώ η υψοφοβική αυτή τη φορά στην απογείωση μπορεί και να κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο.

Αντίο λοιπόν. Ή μάλλον καλύτερα, στο επανιδείν!

ΥΓ. Πώς το λέγαμε; "Ενός κακού μύρια καλά έπονται".
Ε μαμά;

Έχω ζήσει Βιέννη,έχω σουδάσει γερμανική φιλολογία στην Αθήνα και μπορώ να σου πω πως ο λόγος σου είναι καθαρά ποιητικός ......και ειδικά όσοι έχουν ζήσει εξωτερικό μπορούν να μιώσουν τα συναισθήματα που περιγράφεις...απλά οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούν να εκφραστούν όπως εσένα...Καλώς να ορίσεις στην πατρίδα....

 

[Defkalion]

@Krazykat γράφεις υπέροχα!

 

[Vasileti]

Acht

Οχτώ χρόνια. Εδώ. Λίγο πριν αρχίσει η αναμπουμπούλα μιας ακόμη μετακόμισης, που καμία σχέση δεν έχει με τις προηγούμενες.

Οχτώ χρόνια. Εδώ που έμαθα να διεκδικώ και να παλεύω. Ν’ αναγνωρίζω και να προχωράω. Να μη λέω πολλά.

Οχτώ χρόνια. Εδώ που γνώρισα το σύντροφό μου κι άκουσα για πρώτη φορά το κλάμα μιας μικροσκοπικής ύπαρξης, που μου άνοιξε τα μάτια στη ζωή (Στο background μια μαία να φωνάζει «αγόρι είναι!». Μπροστά μου τα μεγάλα φωτεινά παράθυρα, το χιόνι. Φεβρουάριος στο Μόναχο. Πώς δεν το είχα προσέξει; )

Οχτώ χρόνια. Εδώ που μεγαλώσαμε, ενηλικωθήκαμε, αγαπήσαμε ανθρώπους -

«Έχουμε νέα!»

- και τους είδαμε να φεύγουν.

«Τη μέρα που μου το είπατε, έκλαιγα όλο το βράδυ στον ύπνο μου»

Αποχαιρετισμοί, ο θρίαμβος του αγνώστου.

«Μπορεί μια μέρα να ξαναγυρίσουμε!»

Ο καθένας κυνηγάει τα όνειρά του, κι εμείς αναζητάμε τα δικά μας. Να 'στε πάντα καλά ρε παιδιά. Και να προσέχετε, ε;

«...bis bald!»

(Είδες; Δε χαθήκαμε. Τι στενοχωριόσουνα βρε χαζή; )

Οχτώ χρόνια. Εδώ, που μάθαμε ότι καμιά φορά οι δρόμοι δε γυρίζουν πίσω.

«Δεν άρεσαν στη γιατρό οι εξετάσεις. Είπε να τις δει κι άλλος, πιο ειδικός»

«Ειδοποίησε και τον αδερφό σου. Λένε δύσκολα τα πράγματα. Κλείστε πτήσεις το συντομότερο»

Εδώ, που κερδίσαμε και χάσαμε.

Εδώ, που η ζωή μας πήγε μια μεγάλη βόλτα με το τρενάκι του τρόμου.

Eδώ, που γίναμε λίγο πιο σοφοί.

Εδώ, που σύντομα δε θα είναι πια εδώ.

«Από δουλειές κανά νέο;»

«Βασικά δεν είναι ακόμη, σίγουρο, αλλά...»

«Σεπτέμβρη;;;;; ΑΥΤΟ το Σεπτέμβρη; Δεν το πιστεύω!!»

Δε μπορώ να πω ότι την αγάπησα τη Γερμανία - γι’ αυτό φεύγω. Κατάλαβα όμως τους ανθρώπους της. Όπως και να ‘χει, την παίρνω μαζί μου.Ένας απ’ τους σταθμούς της δικής μου προσωπικής τοπογραφίας, ένας απολογισμός που είναι πολύ νωρίς για να γίνει. Εικόνες, εικόνες, εικόνες. Το Μοναχάκι μου.
«Αυτό θα μου λείψει!». Κοίτα ρε να δεις που ήταν ωραία τελικά.

Αν θα ξανάφευγα; Σαν Φρανσίσκο, Φλωρεντία, Βρυξέλλες - μια χαμογελαστή παρέλαση της μικρής μου ουτοπίας. Την κλείνω εδώ.

Ανυπομονησία, περιέργεια, χαρά. Κι ένα μικρό σφίξιμο στην καρδιά. Κοίτα να δεις που εγώ η υψοφοβική αυτή τη φορά στην απογείωση μπορεί και να κοιτάζω έξω απ' το παράθυρο.

Αντίο λοιπόν. Ή μάλλον καλύτερα, στο επανιδείν!

ΥΓ. Πώς το λέγαμε; "Ενός κακού μύρια καλά έπονται".
Ε μαμά;

Δεν ξέρω αν φταίει η βότκα που μια γλυκειά μελαγχολία με σκούντηξε, βγαίνοντας από το Acht. Έτσι που τα λες, τέτοια σαν αυτή που αναδύεται από το tester ψεκάζοντας στο χαρτί ένα νέο άρωμα. To ραδιόφωνο παίζει τη φωνούλα του μαύρου μοντέλου, i got to turn the page καθώς κιεγώ ετοιμάζω τη θρυλική μου βαλίτσα τύπου pilot, όλη μου η οικοσκευή, για την επόμενη στάση. Να είσαι καλά και θωρακισμένη.

 

[evagelina]

υπέροχη γραφή, όμορφες πληροφορίες!Όποιος επισκεφτεί το Μόναχο, πρέπει να τυπώσει της πληροφορίες και τις διαδρομές της krazykat, εγώ είχα ελάχιστο χρόνο στο Μόναχο και ακολουθώντας τις διαδρομές της νιώθω ότι είδα πολύ περισσότερα απ ότι αν ακολουθούσα τον οδηγό!εκπληκτική

 

[getxowoman]

'Ενα υπέροχο κείμενο, που στα περισσότερα σημεία του ταυτίζομαι μαζί του. Τυχερή είσαι που κατάλαβες τους γερμανούς, εγώ ακόμα δε θέλω να τους καταλάβω, παρόλο που κοντεύω τα drei!
Καλή προσαρμογή στη μαμά….

Bis bald!

 

[Krazykat]

Ευχαριστώ!
@getxowoman, θυμάμαι καλά ότι δε μιλούσες γερμανικά; Παρόλο που δεν είναι καθοριστικό στοιχείο για να μπεις στο πετσί της εκάστοτε χώρας, ειδικά με πιο κλειστούς λαούς, όπως οι Γερμανοί, νομίζω βοηθάει. Μη σκας πάντως κιόλας που δε θέλεις να τους καταλάβεις... Αλλωστε, η Γερμανία δεν είναι και για χόρταση, χαχα. Αν επιμένεις, μπορώ να σου κάνω ιδιαίτερα με την πρώτη ευκαιρία. Εσύ φέρε μόνο ένα κρασί απ' τα μέρη σου
@Vasileti, αέρα στα πανιά σου! Σ' έχω παρακολουθήσει και σε άλλα θρεντ κι έσκαγα γιατί δε θυμόμουνα ποιόν μου θυμίζει ο τρόπος που γράφεις, αλλά σήμερα μου ήρθε: Ξέρεις τον Πολωνό Μπρούνο Σουλτς; Μήπως έχεις διαβάσει τα "Μαγαζιά της κανέλας"; Ή μάλλον... μήπως τα έχεις γράψει;

 

[getxowoman]

Ευχαριστώ!
@getxowoman, θυμάμαι καλά ότι δε μιλούσες γερμανικά; Παρόλο που δεν είναι καθοριστικό στοιχείο για να μπεις στο πετσί της εκάστοτε χώρας, ειδικά με πιο κλειστούς λαούς, όπως οι Γερμανοί, νομίζω βοηθάει. Μη σκας πάντως κιόλας που δε θέλεις να τους καταλάβεις... Αλλωστε, η Γερμανία δεν είναι και για χόρταση, χαχα. Αν επιμένεις, μπορώ να σου κάνω ιδιαίτερα με την πρώτη ευκαιρία. Εσύ φέρε μόνο ένα κρασί απ' τα μέρη σου

Η γλωσσα δεν ειναι πια εμποδιο…. εμ τρια χρονια κοντευω εδω, εμαθα να μιλαω! Αν και στους χωρους που κινουμαι μερικες φορες μιλαμε και στα ισπανικα με τους γερμανους. Απλα δε θελω να τους καταλαβω. Βεβαια πλην των γερμανων, υπαρχουν πραγματα που μαρεσουν εδω, αν και αυτα που μου αρεσουν τα ειχα ηδη βρει στη δευτερη μαμα, Μπιλμπαο…

Κρασι κερναμε και εδω, πριν γυρισεις!! Γιατι να μην το πιεις στο τοπο του εγκληματος;

 

[Vasileti]

Ευχαριστώ!
@getxowoman,
@Vasileti, αέρα στα πανιά σου! Σ' έχω παρακολουθήσει και σε άλλα θρεντ κι έσκαγα γιατί δε θυμόμουνα ποιόν μου θυμίζει ο τρόπος που γράφεις, αλλά σήμερα μου ήρθε: Ξέρεις τον Πολωνό Μπρούνο Σουλτς; Μήπως έχεις διαβάσει τα "Μαγαζιά της κανέλας"; Ή μάλλον... μήπως τα έχεις γράψει;

Επιτέλους έμαθα ποιος με κλέβει!! Σουλτς είπες!
Αυτή η ξεδιάντροπη που την ονόμασαν Τύχη και συχνά επικαλούμαστε ως μάρτυρα- η άγνοια την μπουκώνει με όλους τους παράγοντες που δεν γνωρίζουμε ή δεν μπορούμε να ελέγξουμε- πόσο τεράστια σκιά έχει!? Είναι το πρώτο ever θαλάσσιο προντζεκτ που συμμετέχω, επισκευή εν πλω συμπιεστών και άλλων μονίμων κατοίκων του μηχανοστασίου ενός πλοίου και σε ευχαριστώ για το αέρα στα πανιά σου!!

 

[Krazykat]

Κάτι σαν ανακεφαλαίωση

Αθήνα, ένας χρόνος μετά:

- Χαζή είσαι που γύρισες; Τι να κάνεις εδώ; Δε βλέπεις τι γίνεται; Δε μετάνιωσες;

ΟΧΙ.

Γιατί είναι ωραία ν' αναπνέεις τον αέρα του τόπου που σε αφορά.
Να λούζεσαι τον ήλιο του.
Να χαμογελάς στους ανθρώπους του.
Γιατί είναι ωραία να μπορείς να μιλήσεις, να φωνάξεις, να τραγουδήσεις.
Γιατί είναι ωραία όταν στις πλατείες πέφτεις τυχαία πάνω σε φίλους.
Γιατί είναι ωραία ν' αρκεί μια βόλτα στους δρόμους της πόλης σου για να καταλάβεις τι συμβαίνει στην Ελλάδα.
Γιατί είναι ωραία να βλέπεις τον κόσμο γύρω σου ν' αλλάζει.
Όπως είπε και μια φίλη, όλη μας η ζωή σε μια βδομάδα.
Ό,τι και να γίνει, είμαστε εδώ.
Κι αυτό μετράει.

Για όλους εσάς, σε όλους εσάς που φύγατε τα χρόνια της κρίσης. Τίποτα δεν θέλω περισσότερο απ' το να γίνει πραγματικότητα η ευχή: Καλή αντάμωση.

 

[KIKA]

Συγχατητηρια!με εχεις "συνεπαρει" με τον τροπο που γραφεις...Αχ πες μου οτι εχεις καποιον " μπλογκοχωρο" που "τα λες" να παω να γινω φαν σου !!!!
Ο τροπος που γραφεις αλλα και το κυριοτερο η ουσια ολων αυτων που μας λες με εχει γοητευσει!
Μακαρι σε μερικα χρονια να αισθανομαι ολα αυτα που αισθανεσαι για την Ελλαδιτσα μας...ισως θα πρεπει να φυγω κι γω μακρια της για να μπορεσω να την "αποδεχτω"....Παω τωρα να διαβασω το your own private Μοναχο !

 

[aathena1971]

Δεν ξέρω αν θα το διαβάσεις το μηνυμα, πάει πολύς καιρός, αλλά με συγκίνησες πολύ.
Γράφεις καταπληκτικά. Εννοείται, ότι θα διαβάσω και τα υπόλοιπα κείμενά σου, αμέσως μόλις συνέλθω γιατί με πήραν τα ζουμιά.
Μπράβο σου και να είσαι καλά.

 

[Krazykat]

Δεν ξέρω αν θα το διαβάσεις το μηνυμα, πάει πολύς καιρός, αλλά με συγκίνησες πολύ.
Γράφεις καταπληκτικά. Εννοείται, ότι θα διαβάσω και τα υπόλοιπα κείμενά σου, αμέσως μόλις συνέλθω γιατί με πήραν τα ζουμιά.
Μπράβο σου και να είσαι καλά.

Τι ωραία να μπαίνω στο φόρουμ μετά από μερικά χρόνια και να διαβάζω τα καλά λόγια ενός νέου μέλους! Να είστε καλά οι "νεότεροι" που συνεχίζετε φορτσάτοι τις ταξιδοκουβέντες!