Σουηδία Πόλη να ζεις. Ποιότητα ζωής. (Δηλαδή Στοκχόλμη).

[taver]

Δεν έχω κάτι να πω. Απλά απαντάω γιατί θέλω κι εγώ να δώ το όνομά μου με μεγάλα κόκκινα γράμματα

 

[Triplover]

Κατά τα ταξίδια μου προσπαθώ να πίνω ντόπιες μπύρες. Οι καλές ντόπιες μπύρες δεν νομίζω ότι διαφέρουν πάνω από δύο ευρώ σε σχέση με αυτές που θα πιεις σε καλή μπυραρία της Ελλάδος. Η Chimay είναι μια καλούτσικη εμπορική βελγική μπύρα. Στη μπυραρία δοκιμάζεις κατά βάση μικροζυθοποιειες. Τώρα για τις δεξαμενές νομίζω ότι κατά βάση γίνεται σε ζυθοποιεια και όχι στις μπυραρίες που έχουν τα βαρέλια.

 

[Triplover]

Οι Τσεχοι παρασκευαζουν pilsner από τη πόλη Pilsen που είναι ένας απλός τύπος μπύρας, και οι Γερμανοί κατά βάση Weiss. Χωρίς να έχω πολύ βαθιά γνώση της μπύρας αλλά ούτε να είμαι και άσχετος δεν νομίζω ότι ότι υπάρχουν σε αυτές τις χώρες ζυθοποιοι όπως ο mikkeler, ο amager, ο omnipollo κτλ

 

[taver]

Κατά τα ταξίδια μου προσπαθώ να πίνω ντόπιες μπύρες

Άστα. Ήμουνα κάτω χώρες το Σ/Κ. Χικ.

 

[Sassenach77]

Δεν έχω κάτι να πω. Απλά απαντάω γιατί θέλω κι εγώ να δώ το όνομά μου με μεγάλα κόκκινα γράμματα

 

[Sassenach77]

Κατά τα ταξίδια μου προσπαθώ να πίνω ντόπιες μπύρες. Οι καλές ντόπιες μπύρες δεν νομίζω ότι διαφέρουν πάνω από δύο ευρώ σε σχέση με αυτές που θα πιεις σε καλή μπυραρία της Ελλάδος. Η Chimay είναι μια καλούτσικη εμπορική βελγική μπύρα. Στη μπυραρία δοκιμάζεις κατά βάση μικροζυθοποιειες. Τώρα για τις δεξαμενές νομίζω ότι κατά βάση γίνεται σε ζυθοποιεια και όχι στις μπυραρίες που έχουν τα βαρέλια.

Οι μοναστηριακές μπύρες πάντως είναι κόλαση !!! Με μπόλικο αλκοολ !!! Δεν με ενδιαφέρει ποιός και που τις παρασκευάζει...με ενδιαφέρει να τις πίνω.-
Το off topic πάει σύννεφο...εγώ δεν ξαναμιλάω !

 

[marianna k.]

Υπέροχη αρχή και πολύ όμορφες φωτογραφίες!

 

[gelf]

@marianna k . Σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου, τόσο για το κείμενο όσο και για τις φωτογραφίες.

@taver. Ελπίζω να δεις το όνομά σου με πορτοκαλί ( ή πάντως έγχρωμα) γράμματα. Τα κείμενά μου τα γράφω σε word, και τα μεταφέρω στο φόρουμ. Άγνωστο και σε μένα το πως προέκυψαν τα έγχρωμα γράμματα (πορτοκαλί για μένα, κόκκινα για σένα), δεν ξέρω τι χρώμα θα έχει προκύψει σε άλλον. Πάντως νομίζω ότι το ίδιο χρώμα παρουσιάζεται σε πόλεις ή και εταιρείες οι οποίες διαφημίζονται από το φόρουμ. Χωρίς να γνωρίζω τους δημιουργούς του φόρουμ, πιστεύω ότι σωστά προσεγγίζουν το θέμα. Άλλωστε στον καπιταλισμό ζούμε.
Κατά τα λοιπά, πράγματι, η κατανάλωση σε μπίρες στις κάτω χώρες, με τους βαθμούς αλκοόλ, συμφωνώ στο χικ. Εμένα μου αρέσουν, αυτές οι μπίρες, οι μπίρες των κάτω χωρών, χωρίς να είμαι ειδικός. Γι αυτό στο ταξίδι μου στη Στοκχόλμη επέλεξα το ξενοδοχείο Freys Hotel, το οποίο στο ισόγειό του, φιλοξενεί το μπαρ-εστιατόριο Belgobaren, το οποίο διαθέτει τουλάχιστον, τριακόσια (300) είδη βέλγικης μπίρας. Στο σπίτι μου έχω εκατοντάδες ποτήρια από μπίρες Ολλανδίας και Βελγίου (για να είμαι ειλικρινής τα μπουκάλια είναι άδεια). Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός στις μπίρες. Ειδικός είμαι στα Malt Whisky ή/και στα Malt Whiskey.
Επειδή είσαι γκουρού των ταξιδιών, έχω αναφέρει για εξαιρετικές μπίρες από την Κίνα έως τη Βραζιλία.

@Sassenach77. Χωρίς να θέλω να σου χαλάσω τη διάθεση, το αλκοόλ στη Σκανδιναβία είναι ακριβό. Προφανώς για να αποφεύγουν τα συμπτώματα αλκοολισμού. Πάντως θα αποφύγεις το παγκάκι (την προηγούμενη χρονιά παρά λίγο να κοιμηθώ σε παγκάκι, λόγω απεργίας στη Νορβηγία(!)). Αν θες να γελάσεις διάβασε τη σχετική ιστορία μου "Απεργία στη Νορβηγία". Τη διαβάζω και τώρα και γελάω.
Πάντως αν θες αλκοόλ να αποφύγεις τη Σκανδιναβία και τις ισλαμικές χώρες. Τις μοναστηριακές μπίρες τις λατρεύω.

@Triplover. Πάντα μου βάζεις δύσκολα και σε ευχαριστώ. Από τα δύσκολα προκύπτει η γέννηση των ιδεών. Είναι προφανές ότι έχουμε κάποιες ιδεολογικές διαφορές. Τις διαφορές αυτές, ελπίζω να τις λύσουμε (με τον καλύτερο τρόπο) στην Κρήτη, την οποία επισκέπτομαι αρκετές φορές το χρόνο και τη θεωρώ ως δεύτερη πατρίδα μου. Έχεις εντρυφήσει στη μπίρα.
Όμως ως μεγαλύτερος έχω να σου πω τα εξής;
1. Προφανώς στα ταξίδια μας, πρέπει να προτιμάμε τα τοπικά προϊόντα. Σε αυτό έχεις απόλυτο δίκιο και το τηρώ κι εγώ ευλαβικά.
2. Πράγματι στην Τσεχία υπάρχουν εξαιρετικές μπίρες και κυρίως οι Pilsen.
3. Έχεις δίκιο ότι όλες οι Pilsen, έχουν ονοματιστεί από την Pilsner Urquel, η οποία, όπως σωστά αναφέρεις, παράγεται στην πόλη Πίλσεν Στη σχετική ιστορία "Στις μπυραρίες της Πράγας – Σύντομη ταξιδιωτική ιστορία μπυροποσίας", υπάρχει φωτογραφία της μπυραρίας U Pinkasu, όπου διατέθηκε για πρώτη φορά, στην Πράγα, η μπύρα Pilsner Urquel. Όλες οι μπίρες που αναφέρονται ως Pilsen, έχουν πάρει (κλέψει) το όνομά τους από την Pilsner Urquel. Ακόμα και η μοναδική ελληνική μπίρα που πίνω. Η Kaiser.
4.Το παράδειγμα της Chimay, το οποίο ανέφερες, είναι σωστό, όμως για εμένα είναι μια εξαιρετική μπίρα. Έγραψα το παράδειγμα της Chimay, η οποία είναι γνωστή μπίρα, για να αναφέρω, ότι το κόστος της μπίρας, όπως και των λοιπών αλκοολούχων ποτών, στη Σουηδία εξαρτάται από το βαθμό του αλκοόλ.
5. Οι Weiss beers, αφορούν αποκλειστικά στη Βαυαρία. Στην υπόλοιπη Γερμανία δύσκολα βρίσκεις Weiss beer. Η Weiss beer δεν είναι μόνο μπίρα, είναι και τροφή. Αφού σου αρέσουν οι μικρές ζυθοποιίες, ρίξε μια μικρή ματιά στην ιστορία "Η τριλογία του Σεπτέμβρη (2016) - Τρίτο μέρος. Στο μεγαλύτερο μπαρ του κόσμου.", όπου αναφέρω ότι "στη Γερμανία λειτουργούν πάνω από 2.500 ζυθοποιεία. Από αυτά, κατά κανόνα, τα μεγαλύτερα λειτουργούν στη Βαυαρία, όμως τα περισσότερα και μάλιστα σε ποσοστό περίπου 80%, λειτουργούν στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία. Βέβαια η παραγωγή στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, αποτελείται ως επί το πλείστον από μικρο-ζυθοποιεία. Δεν υπάρχουν οι γνωστές ετικέτες, όπως Paulaner, Franziskaner, Erdinger, Löwenbräu, καθώς και πολλές άλλες γνωστές ετικέτες στην Ελλάδα. Όμως τα μικρά ζυθοποιεία που υπάρχουν στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία, παράγουν καταπληκτικές μπύρες, όπως διαπίστωσα.".
6. Στη Σουηδία, αν και έχω βρεθεί αρκετές φορές, λόγω καιρού δεν είχα κάνει διατριβή στις μπίρες. Στα αποστάγματα ναι, όχι στις μπίρες.

Συγγνώμη για τα παραπάνω, αλλά βγήκα εκτός τόπικ, ιδιαίτερα με τις μπίρες.

Η ιστορία της Στοκχόλμης θα συνεχιστεί άμεσα.

 

[babaduma]

εξαιρετικές μπίρες από την Κίνα

Συγγνώμη για το off-topic αλλά...

!!!! Εξαιρετικές μπύρες; Από την Κίνα; Συγγνώμη, αλλά σαν ανέκδοτο μου ακούγεται! Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις [μπύρα μικρής ζυθοποιΐας με φυσιολογικούς βαθμούς αλκοόλ (4.8-6.5) δηλαδή], οι κινέζικες μπύρες είναι απλά ... λεμονάδες (και πώς να μην είναι, όταν οι βαθμοί τους είναι μεταξύ 2.8 - 3.8)! Δεν είναι τυχαίο, εξ άλλου, ότι όσοι Κινέζοι θέλουν να πιουν σε κάποιο εστιατόριο, μπορεί να παραγγείλουν την (ακριβή για τα κινέζικα δεδομένα) μπύρα αλλά θα τη συνοδεύσουν με το (πολύ ακριβότερο) αλκοόλ (τζιν, βότκα, ουίσκι) που θα έχουν φέρει απ'έξω μέσα σε χαρτοσακούλα.

 

[jimp]

Εγω απορώ και ας μου την πέσει όλο το φόρουμ, πως μπορείτε και πίνετε μπύρα. Απλά χάλια!

Συνεχίζουμε με ακόμα μία καταπληκτική ιστορία του @gelf

 

[Sassenach77]

Για πιο λόγο να σου την πέσει όλο το φόρουμ;...απο πότε επιβάλουμε με το στανιό στους άλλους, τις αρεσκείες και τα θέλω μας;!

Εγώ πάντως δεν βλέπω να συνεχίζεται η ιστορία...μόνο η συζήτηση για μπύρες...( @gelf κακώς την άνοιξα αυτή τη κουβέντα )

 

[gelf]

@jimp. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σου. Κι εγώ δεν είμαι φίλος της μπίρας. Με μαλτ ουίσκι τη βγάζω. Η μπίρα δεν είναι ποτό. Είναι αναψυκτικό.

@Sassenach77. Η ιστορία συνεχίζεται. Στην προσωπική μου ζωή δεν έχω καταλάβει ποτέ από προβοκάτορες και ιδιαίτερα από δογματικούς.

Περί λοιπών. Καλό είναι να υπάρχει σεβασμός σε κάποιον που κάνει κόπο να γράψει μια ιστορία, κι αν όχι σε αυτόν, τουλάχιστον στην ιστορία και σε αυτούς που θέλουν να τη διαβάσουν. Το εξοργιστικό είναι να απομονώνεις μια φράση (τσιτάτο) από μια ολόκληρη πρόταση και να κάνεις κριτική. Γι αυτούς τύπους είχαμε από τη δεκαετία του 1970 έναν χαρακτηρισμό. Δεν τον αναφέρω τώρα. Θέλω να συνεχίσω την ιστορία. Απλώς ντροπή για τις εκτός τόπικ, παρεμβάσεις, όταν εγώ δεν έχω παρέμβει σε ιστορία και μάλιστα με κακόβουλο τρόπο και με τσιτάτα. Αυτά τα αναφέρω γιατί έχω και κάποιο πολιτικό παρελθόν, αλλά δεν είναι σωστό να λυθούν στο φόρουμ οι διαφορές.

Στα επόμενα κεφάλαια θα αναφερθώ σε τρεις ανθρώπους, με τεράστια ευρύτητα πνεύματος, που προώθησαν την ανθρωπότητα. Σε αυτούς είναι αφιερωμένη η ιστορία μου.



Κεφάλαιο 2.

Το πρώτο απόγευμα στην παλιά πόλη και η πρώτη νύχτα στη Στοκχόλμη. Περπατώντας προς νότο.

Στοκχόλμη. Η πρωτεύουσα της Σουηδίας, από το έτος 1634 και η πιο πράσινη πρωτεύουσα του κόσμου, όπως αναφέρουν πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί, ήταν μπροστά μου και χωρίς επαγγελματικές δεσμεύσεις αυτή τη φορά. Ο πληθυσμός της πόλης ανέρχεται σε 800.000 περίπου κατοίκους. Η Στοκχόλμη βρίσκεται στην ανατολική ακτή της χώρας, στην είσοδο της λιμνοθάλασσας (κατ’ ουσία λίμνης) Μαλάρεν. Η Στοκχόλμη είναι χτισμένη σε δεκατέσσερα νησάκια και σε χερσαίο τμήμα.
Το όνομα σημαίνει «πόλη ανάμεσα σε γέφυρες» και η πρώτη αναφορά σ' αυτήν, χρονολογείται από το έτος 1252, όταν αποτελούσε σημαντικό κόμβο για το εμπόριο σιδήρου από τα ορυχεία του Μπεργκσλάγκεν. Κατά τη βιβλιογραφία η πόλη ιδρύθηκε από τον Μπίργκερ Γιαρλ, με σκοπό την προστασία της Σουηδίας από τις εισβολές από τη θάλασσα. Στα τέλη του 13ου αιώνα, η Στοκχόλμη ήταν η πολυπληθέστερη Σουηδική πόλη. ενώ από το 16ο αιώνα η πόλη αναπτύχθηκε και στις εκτός νησιών παραθαλάσσιες περιοχές.
Βγαίνοντας από το ξενοδοχείο μου, προχώρησα λίγα μέτρα κατά μήκος του πεζόδρομου Bryggargatan και έριξα μια ματιά, νότια, προς την εκκλησία Santa Clara Kyrkas Vänner. Ο ναός της Αγίας Κλάρας άρχιζε να χτίζεται κατά το έτος 1500, είναι μια επιβλητική κατασκευή με τούβλα, ενώ το ύψος του πύργου ανέρχεται σε 116 μέτρα.

Προχώρησα λίγα ακόμα μέτρα και βρέθηκα στον κεντρικό πεζόδρομο της Στοκχόλμης, Drottninggatan.

Το ξενοδοχείο, το οποίο είχα επιλέξει βρίσκεται στην περιοχή Norrmalm, το οποίο είναι το κεντρικό τμήμα της Στοκχόλμης, γνωστό και ως city. Είναι από τα τμήματα της πόλης, που δεν είναι χτισμένο σε νησιά.
Φτάνοντας στον κεντρικό πεζόδρομο της Στοκχόλμης, Drottninggatan, κατευθύνθηκα έως την πρώτη διασταύρωση βόρεια-βορειοδυτικά όπου και έστριψα δεξιά (ανατολικά-βορειοανατολικά) και βρέθηκα στην πλατεία Hötorget, πλατεία στο κέντρο της Στοκχόλμης, με αγορά κυρίως λουλουδιών, αλλά και φρούτων και λαχανικών και βιβλίων και πινάκων και πολλών άλλων, όπως παρατήρησα τις επόμενες ημέρες, αφού την ώρα που έφτασα στην πλατεία, η αγορά είχε κλείσει και γινόταν ο καθαρισμός του χώρου.

Στο ανατολικό-βορειοανατολικό τμήμα της πλατείας βρίσκεται το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής (αίθουσα συναυλιών) κτίσμα του έτους 1926,

ενώ ο ομώνυμος σταθμός του μετρό, λειτούργησε από το έτος 1952 και είναι διακοσμημένος με γαλάζια πλακάκια. Άφησα την πλατεία και επέστρεψα στον κεντρικό πεζόδρομο της Στοκχόλμης, Drottninggatan, κατευθυνόμενος αυτή τη φορά προς νότια-νοτιοανατολικά και συγκεκριμένα κατευθυνόμενος προς την παλιά πόλη.

Όπως κατέβαινα προς την παλιά πόλη, πέρασα από την πλατεία Sergels torg.

Η πλατεία Sergels, είναι ένα τετράγωνο στο κέντρο της Στοκχόλμης και συγκεκριμένα της περιοχής Norrmalm και πήρε το όνομά της από τον γλύπτη Johan Tobias Sergel (1740-1814), το εργαστήριο του οποίου ήταν κοντά στη σημερινή Sergels torg. Η πλατεία αυτή είναι η μεγαλύτερη της Στοκχόλμης. Στο κέντρο της πλατείας υπάρχει η κρήνη Sergelfontänen με τον οβελίσκο στο κέντρο της. Στη νότια πλευρά της πλατείας υπάρχει το κτίριο Kulturhuset, όπου από το έτος 1974 περιλαμβάνει το Δημοτικό Θέατρο της Στοκχόλμης, εστιατόρια, εκθεσιακούς χώρους, αίθουσες συνεδριάσεων, αίθουσες συναυλιών, θέατρα, κινηματογράφους κλπ. Η απόφαση για την κατασκευή του λήφθηκε τη δεκαετία του 1950 και ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός ολοκληρώθηκε το έτος 1965. Την περίοδο που βρισκόμουν στη Στοκχόλμη, στην πλατεία και στην ευρύτερη περιοχή, εκτελούντο έργα, η εκτέλεση των οποίων θα διαρκέσει αρκετό χρόνο, όπως κατάλαβα από την έκταση και τη δυσκολία των έργων.
Συνέχισα να περπατώ κατά μήκος του πεζόδρομου της Drottninggatan, νότια-νοτιοανατολικά, κατευθυνόμενος προς τη Gamla Stan και γρήγορα άρχισα να βλέπω τα κτίρια της παλιάς πόλης.

Πριν φτάσω στη Gamla Stan, που είναι στο νησάκι Stadsholmen, υπάρχει μία μικρή νησίδα, η νησίδα Χέλγκεντς, στην οποία βρίσκεται το Κοινοβούλιο της Σουηδίας (Riksdagshuset). Η σημασία του συγκεκριμένου κτιρίου είναι ιδιαίτερη και για την πόλη της Στοκχόλμης αλλά και για ολόκληρη τη Σουηδία αφού στεγάζεται το κοινοβούλιο της χώρας. Η ακριβής μετάφραση της ονομασίας του είναι "Σπίτι του Κοινοβουλίου". Το ευρύτερο κτιριακό συγκρότημα κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1897 και 1905 και αντικατέστησε την παλιά έδρα του κοινοβουλίου που ήταν το κτίριο Gamla Riksdagshuset στο νησί Riddarholmen. Αρχικά είχε προβλεφθεί η ταυτόχρονη στέγαση του Κοινοβουλίου και της Σουηδικής Εθνικής Τράπεζας στο ίδιο οικοδόμημα, μετά όμως από συνταγματική μεταρρύθμιση η οποία επέβαλε την ύπαρξη δύο κοινοβουλευτικών συνελεύσεων, το τμήμα που στέγαζε την Εθνική Τράπεζα μετακινήθηκε με σκοπό τη δημιουργία της νέας αίθουσας συνεδριάσεων. Για την ιστορία, δημιουργός του έργου υπήρξε ο φημισμένος Σουηδός αρχιτέκτονας Aron Johansson και η τεχνοτροπία που χρησιμοποίησε είναι η νεομπαρόκ.
Σταμάτησα αρκετά στη γέφυρα Riksbron, που συνδέει την ηπειρωτική Στοκχόλμη με τη νησίδα Χέλγκεντς, φωτογραφίζοντας προς το Κοινοβούλιο

αλλά και προς τη θάλασσα και στην πραγματικότητα στο στενό θαλάσσιο ποτάμι ή κανάλι, μέσω του οποίου το υδάτινο αυτό στοιχείο μικρής διατομής, επικοινωνεί με τη λιμνοθάλασσα (κατ’ ουσία λίμνη) Μαλάρεν και με τη Βαλτική θάλασσα και κατ' ουσία συνδέει αυτές.

Όπως προανέφερα, βόρεια της περιοχής Gamla Stan και μεταξύ αυτής της περιοχής και της περιοχής Norrmalm, στη νησίδα Χέλγκεντς, υπάρχει το Κοινοβούλιο της Σουηδίας (Riksdagshuset).

Η σημασία του συγκεκριμένου κτιρίου είναι ιδιαίτερη και για την πόλη της Στοκχόλμης αλλά και για ολόκληρη τη Σουηδία καθώς εδώ στεγάζεται το κοινοβούλιο της χώρας. Η ακριβής μετάφραση της ονομασίας του είναι "Σπίτι του Κοινοβουλίου". Το ευρύτερο κτιριακό συγκρότημα κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1897 και 1905 και αντικατέστησε την παλιά έδρα του κοινοβουλίου, η οποία ήταν το κτίριο Gamla Riksdagshuset στην όμορη νησίδα Riddarholmen. Αρχικά, στο κτίριο στο οποίο είναι σήμερα το Κοινοβούλιο, είχε προβλεφθεί η ταυτόχρονη στέγαση του Κοινοβουλίου και της Σουηδικής Εθνικής Τράπεζας στο ίδιο οικοδόμημα, όμως μετά από συνταγματική μεταρρύθμιση, στην οποία αποφασίστηκε η ύπαρξη δύο κοινοβουλευτικών συνελεύσεων, το τμήμα το οποίο στέγαζε την Εθνική Τράπεζα, μετακινήθηκε με σκοπό τη δημιουργία της νέας αίθουσας συνεδριάσεων. Δημιουργός του έργου υπήρξε ο φημισμένος Σουηδός αρχιτέκτονας Aron Johansson, ο οποίος σχεδίασε το κτίριο σε τεχνοτροπία νεομπαρόκ.
Στο άλλο άκρο της νησίδας Χέλγκεντς, υπάρχει το Μεσαιωνικό Μουσείο Στοκχόλμης, το οποίο είχα επισκεφτεί σε άλλο ταξίδι, ήθελα τότε να δώσω λίγο χρόνο στο μουσείο, αλλά δυστυχώς ο χρόνος είναι αμείλικτος. Άλλωστε και το μουσείο, εκείνη την ώρα είχε κλείσει.
Προχώρησα από τη νησίδα Χέλγκεντς προς το νησάκι Stadsholmen. Επί τέλους φτάνω στη Gamla Stan.
Στο νησάκι Stadsholmen βρίσκεται η Gamla Stan, η γραφική παλιά πόλη με τα δαιδαλώδη μεσαιωνικά σοκάκια, ανάμεσα στα σπίτια με χρώματα από ξεθωριασμένα μουσταρδί έως όλες τις αποχρώσεις του χρυσαφί, και με τις όμορφες πλατείες με τη χαρακτηριστική αρχιτεκτονική. Η παλιά πόλη είναι από τα μεγαλύτερα και καλύτερα διατηρημένα μεσαιωνικά κέντρα της Ευρώπης. Προσεγγίζοντας το νησάκι Stadsholmen και τη Gamla Stan, παρατήρησα ότι δεσπόζει το βασιλικό παλάτι.

Το βασιλικό παλάτι (The Royal Palace) είναι η επίσημη κατοικία του Σουηδού μονάρχη και είναι από τα μεγαλύτερα παλάτια στον κόσμο, ίσως το μεγαλύτερο σε λειτουργία. Βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της περιοχής Gamla Stan και η κατασκευή του ξεκίνησε από τα μέσα του 13ου αιώνα, στον ίδιο χώρο και παράλληλα με την κατασκευή του κάστρου Tre Kronor. Το συγκρότημα καταστράφηκε σε πυρκαγιά στις 07-05-1697 και ο μεγάλος βόρειος πόλεμος καθυστέρησε την έναρξη των εργασιών ανακατασκευής. Ο μεγάλος βόρειος πόλεμος είναι η σειρά ένοπλων συγκρούσεων που έλαβαν χώρα στη βορειοανατολική Ευρώπη κατά τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα, για τον έλεγχο της Βαλτικής θάλασσας, ανάμεσα στη Σουηδία και σε μια συμμαχία χωρών με επικεφαλής τη Ρωσία. Έτσι η ανακατασκευή του παλατιού ξεκίνησε το έτος 1727 και ολοκληρώθηκε στη σημερινή του μορφή το έτος 1770. Το έτος 2009, το εσωτερικό του ανακτόρου αποτελείτο από 1430 δωμάτια, από τα οποία τα 660 διαθέτουν παράθυρα. Το έτος 2011, ξεκίνησε ανακαίνιση της πρόσοψης του κτιρίου. Κάθε μεσημέρι στις 12.00, πραγματοποιείται αλλαγή φρουράς, η οποία θεωρείται μια εντυπωσιακή ατραξιόν (εμένα προφανώς δεν με ενδιαφέρει, οπότε επίσης προφανώς δεν έχω ποτέ βρεθεί στο παλάτι κατά την αλλαγή φρουράς).
Δίπλα στο βασιλικό παλάτι είναι το βασιλικό οπλοστάσιο.

Δεν είχα πολύ χρόνο να απολαύσω την είσοδο στη Gamla Stan με το παλάτι και τα λοιπά επιβλητικά κυβερνητικά κτίρια,

οπότε αφού έριξα μια γρήγορη ματιά προς τα πίσω, στις αψίδες εισόδου από τη νησίδα Χέλγκεντς προς την παλιά πόλη,

προχώρησα γρήγορα προς τα δαιδαλώδη μεσαιωνικά σοκάκια, ώστε τις πρώτες ώρες στην πόλη, να γυρίσω τα στενά της Gamla Stan, πριν σκοτεινιάσει τελείως. Στην αρχή προχώρησα κατά μήκος της οδού Västerlånggatan,

ενώ στη συνέχεια κατέβηκα στην πρώτη παράλληλο, δυτικά αυτής, την οδό Stora Nygatan,

παρ' όλο που η θερμοκρασία ήταν πολύ καλή, γύρω στους 5 βαθμούς Κελσίου, άριστη για εμένα στα μέσα του μήνα Μάη, δίψασα και σταμάτησα στην O'Connell's Irish Pub,

για μια σύντομη μπίρα. Συνέχισα να περπατώ στη Gamla Stan, προχώρησα για λίγο ακόμα κατά μήκος της οδού Stora Nygatan και στη συνέχεια κατέβηκα (εννοώ υψομετρικά, στην πρώτη δυτική παράλληλο αυτής, την οδό Lilla Nygatan, όπου και το Corner Club,

στο οποίο σταμάτησα να πιω γρήγορα ένα Bushmills malt, για να πάρω δυνάμεις. Συνέχισα να προχωρώ στην παλιά πόλη,

πέρασα και από το πιο στενό δρομάκι της Gamla Stan, το Marten Trotzigs Grand, το πλάτος του οποίου στο στενότερο σημείο του είναι 0,90m.

Το σοκάκι αυτό έχει πάρει τ' όνομά του από τον έμπορο Marten Trotzig (1559-1617), ο οποίος μετανάστευσε από τη Σαξονία στη Στοκχόλμη το έτος 1581 και στη συνέχεια αγόρασε ακίνητα στο στενότερο δρομάκι της Gamla Stan.

Αφού περιπλανήθηκα αρκετά στην παλιά πόλη, άρχισα να κατεβαίνω προς τη θάλασσα.

Έφτασα στον παραλιακό δρόμο Skeppsbrokajen, στο σημείο από όπου φεύγουν τα πλοιάρια για το νησί Djurgården. Μετά από μια μικρή βόλτα στον παραλιακό δρόμο, όπου παρατηρούσα τα φωτιζόμενα όμορφα από τον ήλιο, εκείνη την ώρα, δηλαδή το νησί Södermalm

και τη νησίδα Skeppsholmen,

προχώρησα προς το νησί νότια της Gamla Stan, το νησί Södermalm. Το νησί Södermalm έχει εξελιχθεί, κατά τις τελευταίες δεκαετίες σε μια πολύ ενδιαφέρουσα και εναλλακτική περιοχή της πρωτεύουσας, αλλά για να περπατήσω σ' αυτό το προγραμμάτισα για την επόμενη ημέρα. Στην πρώτη μου βόλτα έκανα μια αναγνώριση στο βόρειο τμήμα του νησιού, είδα πολύ κόσμο να έχει ανέβει στο Gondolen

για φωτογράφιση, εγώ είχα ανέβει στο παρελθόν, ο χρόνος στα ταξίδια είναι πάντα αμείλικτος, οπότε επέστρεψα στη Gamla Stan, προκειμένου να συνεχίσω το περπάτημα στην αγαπημένη μου περιοχή στη Στοκχόλμη.

Όταν επέστρεψα στη Gamla Stan, οι δρόμοι είχαν σχεδόν ερημώσει και τα πρώτα φώτα είχαν ανάψει.

Μου έκανε εντύπωση μια μανόλια ( χωρίς φύλλα, αλλά) με εντυπωσιακά ροζ άνθη

κι ένα μπαλκονάκι γεμάτο γλάστρες.

Συνέχισα τον περίπατο στη Gamla Stan

και αφού πέρασα από την παλαιότερη οδό της Στοκχόλμης την Kopmangatan,

έφτασα στην πλατεία Stortorget.

Η πλατεία Stortorget είναι η κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης και η παλαιότερη πλατεία της πόλης. Η πλατεία Stortorget, περιβάλλεται από αξιόλογα κτίρια, όπως το Stockholm Stock Exchange Building.

Το κτίριο του χρηματιστηρίου, κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1773 και 1778, ανήκει στο Δήμο και αρχικά προοριζόταν για χρηματιστήριο της Στοκχόλμης. Από το έτος 1914 είναι η έδρα της Σουηδικής Ακαδημίας και χρησιμοποιείται για τις τελετές απονομής των βραβείων Nobel. Στο κτίριο επίσης στεγάζονται το μουσείο Nobel και η βιβλιοθήκη Nobel.
Εκτός από το κτίριο του χρηματιστηρίου, στην πλατεία υπάρχουν και άλλα όμορφα κτίρια. Από αρχιτεκτονικής άποψης η πλατεία διαμορφώθηκε σταδιακά, όταν κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα, η ανάγκη δημιουργίας νέων οικιών για τον αυξανόμενο πληθυσμό, οδήγησε στην ανέγερση μιας πυκνής σειράς κτιρίων περιμετρικά της πλατείας. Χαρακτηριστικό της πλατείας είναι και το πηγάδι που βρίσκεται στο κέντρο της, το οποίο σχεδιάστηκε από τον μεγάλο Σουηδό αρχιτέκτονα Erik Palmsted (1741-1803).

Κοντά στην πλατεία, υπάρχει και ένας γραφικός τηλεφωνικός θάλαμος.

Αφού γύρισα στην περιοχή γύρω από την πλατεία, έφυγα από τη Gamla Stan, επιστρέφοντας προς την περιοχή του ξενοδοχείου μου. Άφησα πίσω μου το παλάτι,

τις αψιδωτές στοές δίπλα στο Κοινοβούλιο και το κτίριο του Κοινοβουλίου,

όταν πέρασα τη γέφυρα Riksbron, έριξα μια ματιά, προς το κτίριο του Δημαρχείου, το οποίο προφανώς φαινόταν σκοτεινό εκείνη την ώρα του ηλιοβασιλέματος,

αφού βρίσκεται δυτικά της γέφυρας Riksbron και προχώρησα κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου της Στοκχόλμης, Drottninggatan,

επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο μου.
Λίγο πριν το ξενοδοχείο, επί του πεζόδρομου Bryggargatan, δηλαδή της οδού του ξενοδοχείου μου, είχα παρατηρήσει στην αρχή της βόλτας μου, το restaurant London. Το εστιατόριο αυτό μου είχε κάνει καλή εντύπωση και βρίσκεται στον αρ. 2 του πεζόδρομου Bryggargatan (στον αριθμό 12 βρίσκεται το ξενοδοχείο μου). Μπήκα στο εστιατόριο, εκείνη την ώρα είχε αρκετό κόσμο, αλλά προς μεγάλη μου χαρά μηδενική φασαρία. Σκέφτηκα, αυτό που σκεφτόμουν στο προ διμήνου, ταξίδι μου στη Νάπολη. Δηλαδή ότι από την πιο φασαριόζα πόλη της Ευρώπης θα πήγαινα στην πιο ήσυχη. Στο εστιατόριο επικρατούσε μια πολύ ποιοτική μουσική, κυρίως jazz, ενώ ο κόσμος δεν ακουγόταν καθόλου, αφού όλοι μιλούσαν χαμηλόφωνα. Κοίταξα το menu και παρατήρησα και ελληνικά φαγητά. Κατάλαβα ότι στο εστιατόριο θα δούλευαν και Έλληνες. Δεν εκδηλώθηκα και από τον κατάλογο επέλεξα ψάρι και ένα μπουκάλι λευκό αυστραλιανό κρασί Riesling.

Όταν πλήρωσα το λογαριασμό, κατάλαβαν από την πιστωτική μου κάρτα ότι είμαι Έλληνας. Πιάσαμε μια σύντομη συζήτηση και μου είπαν ότι σχεδόν όλο το προσωπικό του καταστήματος, συμπεριλαμβανομένου και του σεφ, είναι Έλληνες. Τους αποχαιρέτισα, άλλωστε ήμουν από τους τελευταίους πελάτες του καταστήματος,

τα μεσάνυχτα είχαν περάσει και το εστιατόριο σε λίγη ώρα θα έκλεινε.
Μετά το φαγητό και ύστερα από ένα σύντομο πέρασμα από το ξενοδοχείο, αποφάσισα να περπατήσω στο κέντρο της πόλης, δηλαδή στο κεντρικό Normalm, περνώντας από το restaurant London, παρατήρησα ότι είχε κλείσει,

προχωρώντας κατά μήκος του κεντρικού πεζόδρομου της Στοκχόλμης, Drottninggatan, με κατεύθυνση προς νότο παρατηρούσα το ολόγιομο φεγγάρι

να με καθοδηγεί προς την παλιά πόλη, έκανα μια μικρή νυχτερινή βόλτα στην παλιά πόλη, επέστρεψα προς βορρά στο κεντρικό Normalm, πέρασα πάλι από την πλατεία Hötorget,

όπου το Βασιλικό μέγαρο Μουσικής ήταν φωτισμένο,

όπως και άλλα κτίρια της πλατείας, συνέχισα τη βόλτα μου, στο βόρειο τμήμα της πλατείας είναι η οδός Kungsgatan, προχώρησα κατά μήκος αυτής, προς τα δυτικά και τελικά κατέληξα στο jazz bar Fasching,

το οποίο βρίσκεται επί της κεντρικής οδού Kungsgatan της περιοχής Norrmalm. Δυστυχώς και στο κέντρο της Στοκχόλμης υπάρχει το θλιβερό φαινόμενο των άστεγων, ακόμα και στην πρωτεύουσα μιας από τις πιο ευημερούσες κοινωνίες.

Αφήνοντας τις σκοτεινές σκέψεις μπήκα στο jazz bar Fasching, το live είχε ολοκληρωθεί, πήγα στον πάγκο, παρήγγειλα ποτό, ήπια τα ποτά μου και όταν επέστρεψα στο ξενοδοχείο μου,

ήταν αργά, πολύ αργά.