gelf
Member
- Μηνύματα
- 659
- Likes
- 12.789
Κεφάλαιο 1
Εισαγωγή - Το ταξίδι του πηγαιμού.
Θυμάμαι έναν καθηγητή μου στο Γυμνάσιο. Αγαπημένο μου καθηγητή. Καθηγητή μαθηματικών. Νέος καθηγητής τότε. Δεν τον αγαπούσα επειδή μου έβαζε εικοσάρια. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησαν να αγαπήσω τα μαθηματικά. Τότε στην Ελλάδα περνούσαμε μια μαύρη εποχή. Μαύρη, κατάμαυρη. Κι ο καθηγητής μας αυτός, μας μιλούσε συνεχώς για μια χώρα. Για μια χώρα που όλα κυλούσαν ήρεμα και φυσιολογικά. Για μια προοδευτική χώρα. Για την πιο προωθημένη χώρα. Για τη Σουηδία.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Με τον καθηγητή μου βρεθήκαμε ύστερα από πολλά χρόνια και τα λέμε ακόμα. Είναι υγιής και αυτό το χαίρομαι πολύ, ιδιαίτερα τις στιγμές που πίνουμε, παραθαλάσσια, το κρασάκι μας.
Εγώ λόγω επαγγέλματος, κατά την τελευταία δεκαπενταετία, είχα βρεθεί αρκετές φορές στη Σουηδία και κυρίως στη Σουηδική επαρχία. Στην πρωτεύουσα της Σουηδίας ελάχιστες φορές είχα βρεθεί. Και κυρίως μονοήμερα ή/και περαστικός. Μια νύχτα, στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, στις αρχές του 2017, άρχισα να σκέφτομαι τη Σουηδία. Θυμήθηκα ότι σ' ένα ταξίδι μου, το έτος 2009 είχα ανταλλάξει ευρώ με κορώνες. Όμως κάτι η φιλοξενία, κάτι και το ότι λόγω Δεκέμβρη στη Σουηδική επαρχία, τα πάντα κλείνουν νωρίς (το μόνο που είχα διακρίνει ήταν, δύο κατεστραμμένοι τύποι να παίζουν φλιπεράκια, αργά τη νύχτα, δηλαδή ... στις 06.30 το απόγευμα!!!), μου είχαν "ξεμείνει" 1400 κορώνες. Δεν είχα να τις χαλάσω, αλλά αυτοί που μας φιλοξενούσαν μας πέρασαν από το εργοστάσιο της Κosta Boda, το οποίο θεωρούσαν ως το αξιοθέατο της περιοχής, στο τμήμα εκείνο της νοτιοδυτικής Σουηδίας, στο οποίο βρισκόμουν τότε.
Βαρέθηκα να πάω στην επίδειξη κατασκευής φυσητού γυαλιού. Αν και αντικαταναλωτικός τύπος, αποφάσισα να δώσω τις 1400 κορώνες, στο παράρτημα του εργοστασίου. Έτσι βρέθηκα με πάνω από 40 δημιουργήματα της Κosta Boda, βαρύτατα, τα οποία διαμοίρασα στις βαλίτσες των φίλων μου και των συνεργατών μου, αφού ήταν αδύνατον, αυτά, να μεταφερθούν από ένα άτομο. Εκτός κι αν αυτός ήταν αρσιβαρίστας και εγώ δεν είμαι.
Έτσι έχω γεμίσει το σπίτι μου με αντικείμενα από το εργοστάσιο της Κosta Boda.
Αυτά θυμόμουν, για ένα από τα ταξίδια μου στη Σουηδική επαρχία, όταν κάποια νύχτα, ύστερα από μια κουραστική ημέρα του χειμώνα του έτους 2017, αποφάσισα να αξιοποιήσω τα κουπόνια αναβάθμισης θέσης της Aegean, ως χρυσό μέλος. Τον προορισμό δεν τον σκέφτηκα πολύ. Αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στη Στοκχόλμη. Μόνο στη Στοκχόλμη. Ένα ταξίδι χωρίς να έχω δουλειά. Ένα ταξίδι χλιδάτο. Πως; Ήταν απλό. Με τα κουπόνια αναβάθμισης της Aegean σε business class, λόγω της χρυσής κάρτας miles and bonus.
Κάπως έτσι βρέθηκα για μια ακόμα φορά στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, στην κατά πολλούς πιο πράσινη πρωτεύουσα και για πολλούς στην ομορφότερη πρωτεύουσα του κόσμου.
Ήμουν πάρα πολύ μικρός, άλλωστε έχουν περάσει δεκαετίες, αλλά πάντα θυμόμουν ότι η Σουηδία, ήταν η πρώτη χώρα που βρέθηκε, άμεσα, ενάντια στην ελληνική χούντα, που τότε αυτή, μας είχε υποδουλώσει. Τότε, μου είχε φανεί περίεργο, το πως δεν είχαν αντιδράσει, πρώτα, οι χώρες του "υπαρκτού" σοσιαλισμού ΕΣΣΔ κλπ. Βέβαια αργότερα μου λύθηκε η απορία. Οι διακρατικές σχέσεις ήταν πάνω απ' όλα και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, είχαν πολύ καλύτερο κωδικό επικοινωνίας.
Με όλα αυτά ξεκίνησα ευτυχής για ένα ακόμα ταξίδι στη Σουηδία. Μάλλον όχι στη Σουηδία. Μόνο στη Στοκχόλμη. Την πρωτεύουσα. Επί τέλους, μια φορά μόνος στην πρωτεύουσα. Και μάλιστα, στην πρωτεύουσα με το περισσότερο πράσινο και με τις καλύτερες συνθήκες ζωής. Στην υπέροχη Στοκχόλμη.
Έκλεισα άμεσα το εισιτήριο, μέσω του τηλεφωνικού κέντρου της Aegean, ώστε να ελέγξω παράλληλα και πριν από την έκδοσή του την ύπαρξη θέσεων business. Το εισιτήριο το έκλεισα σε σχετικά χαμηλή τιμή, αν συνυπολογιστεί ότι ήταν ναύλος S, ενώ παράλληλα επιβαρύνθηκα και τη χρέωση της τηλεφωνικής έκδοσης. Βέβαια ήταν ημέρες προσφορών, οπότε και όλες οι κατηγορίες των ναύλων ήταν σε χαμηλότερη τιμή. Επίσης έκανα κράτηση τη θέση 1F, για το ταξίδι Αθήνα - Στοκχόλμη και τη θέση 1A, για το ταξίδι Στοκχόλμη - Αθήνα. Το κριτήριο για την επιλογή της θέσης ήταν ο προσανατολισμός, για την αποφυγή του ήλιου. Η αναβάθμιση της θέσης αξίζει μόνο σε μεγάλο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ταξίδι (αεροπορικά ταξίδια - προορισμούς της Aegean όπως η Στοκχόλμη, αλλά και το Όσλο, το Δουβλίνο ή ακόμα και το Παρίσι προορισμούς στους οποίους, πρόσφατα, χρησιμοποίησα τα κουπόνια αναβάθμισης).
Τα εισιτήρια που έκλεισα ήταν για το μήνα Μάη και συγκεκριμένα αναχώρηση Παρασκευή 12-05-2017, ώρα 13.15 και επιστροφή Τρίτη 16-05-2017, ώρα 12.45.
Οι πτήσεις που έκλεισα ήταν σε άριστες ώρες. Μεσημεριανές. Έχω βαρεθεί, πλέον τα βάρβαρα ξυπνήματα στις τέσσερις το πρωί. Άλλωστε αργώ πολύ να κοιμηθώ, οπότε γενικά ξυπνώ αργά. Όμως την ημέρα του ταξιδιού, ξυπνώ το πρωί και πέφτω αμέσως στη θάλασσα.
Η πτήση ήταν το μεσημέρι, οπότε μετά το μπάνιο στη θάλασσα και το σχετικό ντους, έφυγα για το αεροδρόμιο. Έφτασα χαλαρά τρεις ώρες πριν από την πτήση και προφανώς κατευθύνθηκα προς το lounge της Lufthansa. Το lounge της Lufthansa στην Αθήνα, όπως έχω προαναφέρει, διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες ποικιλίες μαλτ ουίσκι που έχω δει σε lounge. Μόλις μπήκα μέσα στο lounge, ήπια δύο Bushmills malt 10ετίας, για να χαλαρώσω από το οδικό ταξίδι. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενες ιστορίες το Bushmills (το malt) έχει αρχίζει να εκτοπίζει από την καρδιά μου (μάλλον από το λαρύγγι μου και το στομάχι μου) το Cardhu. Στη συνέχεια έβαλα ένα Lagavulin, προκειμένου να σταματήσω τα βελούδινα ποτά. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι πιο εύκολο να σταματήσεις ένα καπνιστό ποτό όπως είναι το Lagavulin, από ένα ποτό με βελούδινη γεύση, όπως το Bushmills malt 10ετίας. Μετά τα ποτά και αφού ειδοποιήθηκα για τον χρόνο της πτήσης, προχώρησα προς το αεροπλάνο. Ήμουν ο μόνος στη συγκεκριμένη πτήση σε θέση business.
Απόλαυσα το ταξίδι, προς τη Στοκχόλμη, από τη θέση 1F και πλησιάζοντας προς το αεροδρόμιο Arlanda, παρατηρούσα τα νησάκια του αρχιπελάγους,
έφτασα στη Στοκχόλμη, μπήκα στο λεωφορείο Flygbassarna,
το οποίο με κατέβασε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, όπου ήταν και το τέλος της διαδρομής. Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Στοκχόλμης (Stockholms Centralstation), δέχεται πάνω από 250.000 επιβάτες ημερησίως.
Από εκεί το ξενοδοχείο μου Freys Hotel, επί της οδού Bryggargatan 12, ήταν δίπλα.
Ένας από τους λόγους που επέλεξα το ξενοδοχείο Freys Hotel, ήταν το γεγονός, ότι αυτό το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, εκτός από το πλεονέκτημα της θέσης του, στο κέντρο της πόλης, στο ισόγειό του φιλοξενεί το μπαρ-εστιατόριο Belgobaren, το οποίο διαθέτει τριακόσια (300) είδη βέλγικης μπίρας.
Σκεπτόμενος, με χαρά, τις μπίρες που θα πίνω, αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιό μου, βγήκα γρήγορα από το ξενοδοχείο, μετά το φρεσκάρισμα και το σύντομο ντους. Ήθελα να ξαναδώ τη Στοκχόλμη, χωρίς επαγγελματικές δεσμεύσεις, το ταχύτερο δυνατό.
Εισαγωγή - Το ταξίδι του πηγαιμού.
Θυμάμαι έναν καθηγητή μου στο Γυμνάσιο. Αγαπημένο μου καθηγητή. Καθηγητή μαθηματικών. Νέος καθηγητής τότε. Δεν τον αγαπούσα επειδή μου έβαζε εικοσάρια. Ήταν ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησαν να αγαπήσω τα μαθηματικά. Τότε στην Ελλάδα περνούσαμε μια μαύρη εποχή. Μαύρη, κατάμαυρη. Κι ο καθηγητής μας αυτός, μας μιλούσε συνεχώς για μια χώρα. Για μια χώρα που όλα κυλούσαν ήρεμα και φυσιολογικά. Για μια προοδευτική χώρα. Για την πιο προωθημένη χώρα. Για τη Σουηδία.
Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Με τον καθηγητή μου βρεθήκαμε ύστερα από πολλά χρόνια και τα λέμε ακόμα. Είναι υγιής και αυτό το χαίρομαι πολύ, ιδιαίτερα τις στιγμές που πίνουμε, παραθαλάσσια, το κρασάκι μας.
Εγώ λόγω επαγγέλματος, κατά την τελευταία δεκαπενταετία, είχα βρεθεί αρκετές φορές στη Σουηδία και κυρίως στη Σουηδική επαρχία. Στην πρωτεύουσα της Σουηδίας ελάχιστες φορές είχα βρεθεί. Και κυρίως μονοήμερα ή/και περαστικός. Μια νύχτα, στο τέλος μιας κουραστικής ημέρας, στις αρχές του 2017, άρχισα να σκέφτομαι τη Σουηδία. Θυμήθηκα ότι σ' ένα ταξίδι μου, το έτος 2009 είχα ανταλλάξει ευρώ με κορώνες. Όμως κάτι η φιλοξενία, κάτι και το ότι λόγω Δεκέμβρη στη Σουηδική επαρχία, τα πάντα κλείνουν νωρίς (το μόνο που είχα διακρίνει ήταν, δύο κατεστραμμένοι τύποι να παίζουν φλιπεράκια, αργά τη νύχτα, δηλαδή ... στις 06.30 το απόγευμα!!!), μου είχαν "ξεμείνει" 1400 κορώνες. Δεν είχα να τις χαλάσω, αλλά αυτοί που μας φιλοξενούσαν μας πέρασαν από το εργοστάσιο της Κosta Boda, το οποίο θεωρούσαν ως το αξιοθέατο της περιοχής, στο τμήμα εκείνο της νοτιοδυτικής Σουηδίας, στο οποίο βρισκόμουν τότε.
Βαρέθηκα να πάω στην επίδειξη κατασκευής φυσητού γυαλιού. Αν και αντικαταναλωτικός τύπος, αποφάσισα να δώσω τις 1400 κορώνες, στο παράρτημα του εργοστασίου. Έτσι βρέθηκα με πάνω από 40 δημιουργήματα της Κosta Boda, βαρύτατα, τα οποία διαμοίρασα στις βαλίτσες των φίλων μου και των συνεργατών μου, αφού ήταν αδύνατον, αυτά, να μεταφερθούν από ένα άτομο. Εκτός κι αν αυτός ήταν αρσιβαρίστας και εγώ δεν είμαι.
Έτσι έχω γεμίσει το σπίτι μου με αντικείμενα από το εργοστάσιο της Κosta Boda.
Αυτά θυμόμουν, για ένα από τα ταξίδια μου στη Σουηδική επαρχία, όταν κάποια νύχτα, ύστερα από μια κουραστική ημέρα του χειμώνα του έτους 2017, αποφάσισα να αξιοποιήσω τα κουπόνια αναβάθμισης θέσης της Aegean, ως χρυσό μέλος. Τον προορισμό δεν τον σκέφτηκα πολύ. Αποφάσισα να κάνω ένα ταξίδι στη Στοκχόλμη. Μόνο στη Στοκχόλμη. Ένα ταξίδι χωρίς να έχω δουλειά. Ένα ταξίδι χλιδάτο. Πως; Ήταν απλό. Με τα κουπόνια αναβάθμισης της Aegean σε business class, λόγω της χρυσής κάρτας miles and bonus.
Κάπως έτσι βρέθηκα για μια ακόμα φορά στην πρωτεύουσα της Σουηδίας, στην κατά πολλούς πιο πράσινη πρωτεύουσα και για πολλούς στην ομορφότερη πρωτεύουσα του κόσμου.
Ήμουν πάρα πολύ μικρός, άλλωστε έχουν περάσει δεκαετίες, αλλά πάντα θυμόμουν ότι η Σουηδία, ήταν η πρώτη χώρα που βρέθηκε, άμεσα, ενάντια στην ελληνική χούντα, που τότε αυτή, μας είχε υποδουλώσει. Τότε, μου είχε φανεί περίεργο, το πως δεν είχαν αντιδράσει, πρώτα, οι χώρες του "υπαρκτού" σοσιαλισμού ΕΣΣΔ κλπ. Βέβαια αργότερα μου λύθηκε η απορία. Οι διακρατικές σχέσεις ήταν πάνω απ' όλα και τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, είχαν πολύ καλύτερο κωδικό επικοινωνίας.
Με όλα αυτά ξεκίνησα ευτυχής για ένα ακόμα ταξίδι στη Σουηδία. Μάλλον όχι στη Σουηδία. Μόνο στη Στοκχόλμη. Την πρωτεύουσα. Επί τέλους, μια φορά μόνος στην πρωτεύουσα. Και μάλιστα, στην πρωτεύουσα με το περισσότερο πράσινο και με τις καλύτερες συνθήκες ζωής. Στην υπέροχη Στοκχόλμη.
Έκλεισα άμεσα το εισιτήριο, μέσω του τηλεφωνικού κέντρου της Aegean, ώστε να ελέγξω παράλληλα και πριν από την έκδοσή του την ύπαρξη θέσεων business. Το εισιτήριο το έκλεισα σε σχετικά χαμηλή τιμή, αν συνυπολογιστεί ότι ήταν ναύλος S, ενώ παράλληλα επιβαρύνθηκα και τη χρέωση της τηλεφωνικής έκδοσης. Βέβαια ήταν ημέρες προσφορών, οπότε και όλες οι κατηγορίες των ναύλων ήταν σε χαμηλότερη τιμή. Επίσης έκανα κράτηση τη θέση 1F, για το ταξίδι Αθήνα - Στοκχόλμη και τη θέση 1A, για το ταξίδι Στοκχόλμη - Αθήνα. Το κριτήριο για την επιλογή της θέσης ήταν ο προσανατολισμός, για την αποφυγή του ήλιου. Η αναβάθμιση της θέσης αξίζει μόνο σε μεγάλο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ταξίδι (αεροπορικά ταξίδια - προορισμούς της Aegean όπως η Στοκχόλμη, αλλά και το Όσλο, το Δουβλίνο ή ακόμα και το Παρίσι προορισμούς στους οποίους, πρόσφατα, χρησιμοποίησα τα κουπόνια αναβάθμισης).
Τα εισιτήρια που έκλεισα ήταν για το μήνα Μάη και συγκεκριμένα αναχώρηση Παρασκευή 12-05-2017, ώρα 13.15 και επιστροφή Τρίτη 16-05-2017, ώρα 12.45.
Οι πτήσεις που έκλεισα ήταν σε άριστες ώρες. Μεσημεριανές. Έχω βαρεθεί, πλέον τα βάρβαρα ξυπνήματα στις τέσσερις το πρωί. Άλλωστε αργώ πολύ να κοιμηθώ, οπότε γενικά ξυπνώ αργά. Όμως την ημέρα του ταξιδιού, ξυπνώ το πρωί και πέφτω αμέσως στη θάλασσα.
Η πτήση ήταν το μεσημέρι, οπότε μετά το μπάνιο στη θάλασσα και το σχετικό ντους, έφυγα για το αεροδρόμιο. Έφτασα χαλαρά τρεις ώρες πριν από την πτήση και προφανώς κατευθύνθηκα προς το lounge της Lufthansa. Το lounge της Lufthansa στην Αθήνα, όπως έχω προαναφέρει, διαθέτει μια από τις μεγαλύτερες ποικιλίες μαλτ ουίσκι που έχω δει σε lounge. Μόλις μπήκα μέσα στο lounge, ήπια δύο Bushmills malt 10ετίας, για να χαλαρώσω από το οδικό ταξίδι. Όπως έχω γράψει και σε προηγούμενες ιστορίες το Bushmills (το malt) έχει αρχίζει να εκτοπίζει από την καρδιά μου (μάλλον από το λαρύγγι μου και το στομάχι μου) το Cardhu. Στη συνέχεια έβαλα ένα Lagavulin, προκειμένου να σταματήσω τα βελούδινα ποτά. Σύμφωνα με την εμπειρία μου, είναι πιο εύκολο να σταματήσεις ένα καπνιστό ποτό όπως είναι το Lagavulin, από ένα ποτό με βελούδινη γεύση, όπως το Bushmills malt 10ετίας. Μετά τα ποτά και αφού ειδοποιήθηκα για τον χρόνο της πτήσης, προχώρησα προς το αεροπλάνο. Ήμουν ο μόνος στη συγκεκριμένη πτήση σε θέση business.
Απόλαυσα το ταξίδι, προς τη Στοκχόλμη, από τη θέση 1F και πλησιάζοντας προς το αεροδρόμιο Arlanda, παρατηρούσα τα νησάκια του αρχιπελάγους,
έφτασα στη Στοκχόλμη, μπήκα στο λεωφορείο Flygbassarna,
το οποίο με κατέβασε στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό, όπου ήταν και το τέλος της διαδρομής. Ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός της Στοκχόλμης (Stockholms Centralstation), δέχεται πάνω από 250.000 επιβάτες ημερησίως.
Από εκεί το ξενοδοχείο μου Freys Hotel, επί της οδού Bryggargatan 12, ήταν δίπλα.
Ένας από τους λόγους που επέλεξα το ξενοδοχείο Freys Hotel, ήταν το γεγονός, ότι αυτό το ξενοδοχείο τεσσάρων αστέρων, εκτός από το πλεονέκτημα της θέσης του, στο κέντρο της πόλης, στο ισόγειό του φιλοξενεί το μπαρ-εστιατόριο Belgobaren, το οποίο διαθέτει τριακόσια (300) είδη βέλγικης μπίρας.
Σκεπτόμενος, με χαρά, τις μπίρες που θα πίνω, αφού τακτοποιήθηκα στο δωμάτιό μου, βγήκα γρήγορα από το ξενοδοχείο, μετά το φρεσκάρισμα και το σύντομο ντους. Ήθελα να ξαναδώ τη Στοκχόλμη, χωρίς επαγγελματικές δεσμεύσεις, το ταχύτερο δυνατό.
