taver
Member
- Μηνύματα
- 12.636
- Likes
- 29.975
- Ταξίδι-Όνειρο
- Iles Kerguelen
Ο τύπος που θα μας μετέφερε στην πόλη, ήταν ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του διαμερίσματος στο οποίο θα μέναμε, και μας μετέφερε με το Ι.Χ. του. Στη διαδρομή, νύκτα πια, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του λίγα πράγματα για την κατάσταση της χώρας και της οικονομίας της, αλλά και για την Ελλάδα και την κατάστασή της. Μάλλον πέσαμε σε ένα από τους ελάχιστους Λευκορώσους με καλά Αγγλικά, γιατί τέτοιο επίπεδο στην υπόλοιπη παραμονή μας δεν το συναντήσαμε.
Το ένα θέμα πάντως που αποφύγαμε, κι εμείς κι αυτός, να συζητήσουμε, είναι ο περίφημος Λουκασένκο. Ο "πρόεδρος" της χώρας, που εκλέγεται (????) με ποσοστά 80-85% κάθε φορά με εκλογικές διαδικασίες που όλοι οι διεθνείς παρατηρητές περιγράφουν ως παρωδία. Είναι αποκλεισμένος από παντού: Του έχει απαγορευτεί η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα δε γίνεται δεκτή στο συμβούλιο της Ευρώπης ως μη δημοκρατική, αλλά διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τη Μόσχα, έχοντας καταστήσει τη χώρα δορυφόρο της Ρωσίας. Την αναφορά όμως σ' αυτόν δεν την αποφύγαμε: Σήμερα το αεροδρόμιο είχε έξτρα επιπλέον φύλαξη, γιατί λίγη ώρα μετά θα προσγειωνόταν το αεροπλάνο του.
Φτάνουμε, μπαίνουμε στο διαμέρισμα (στο κτήριο της παραπάνω φωτογραφίας), βάζουμε λίγο πιο βαριά ρούχα γιατί το κρύο έχει αρχίσει να ξυρίζει, και βγαίνουμε για μια πρώτη αναγνωριστική βραδινή βόλτα στο Minsk. To κέντρο της πόλης (και τα McDonalds) είναι στη συμβολή 2 λεωφόρων, της Lenina και της Nezalezhnastsi (ανεξαρτησίας). Εκεί βρίσκεται και το διαμέρισμά μας, με διεύθυνση Lenina 3. Τα περισσότερα αξιοθέατα του κέντρου της πόλης είναι πάνω στη λεωφόρο Nezalezhnastsi, και αποφασίζουμε να την περπατήσουμε λιγάκι.
Θα προσπεράσουμε το πολυκατάστημα Gum (παράρτημα του ομώνυμου Μοσχοβίτικου), και μια σειρά ακόμη γυαλιστερών, μοντέρνων καφέ, εστιατορίων με σούσι, λαϊκών στεκιών με πίτσα, και ευρωπαϊκών μπαρ, για να φτάσουμε απέναντι από το εντυπωσιακό κτήριο της KGB. Σήμερα στεγάζει… ακόμα την KGB, που όμως είναι πια μόνο Λευκορωσική υπηρεσία πληροφοριών. Ακριβώς απέναντι, σε ένα παρκάκι, είναι το άγαλμα ενός τέκνου της χώρας, του Felix Dzerzhinsky, ιδρυτή της Cheka, που αργότερα μετατράπηκε στην KGB.
Λίγο πιο κάτω η λεωφόρος γίνεται πλατεία με το ίδιο όνομα, πλατεία ανεξαρτησίας (Nezalezhnastsi). Πάνω στην την πλατεία, ένα άγαλμα του Λένιν κλέβει την παράσταση, μπροστά από το κεντρικό κτήριο της κυβέρνησης, το πανεπιστήμιο της πόλης και την καθολική εκκλησία (η χώρα κατά τα άλλα είναι ορθόδοξη). Κάτω όμως από την πλατεία, απλώνεται ένα τεράστιο, απαστράπτον τριώροφο εμπορικό κέντρο, ονόματι Stolitsa ή Capital, με ένα τεράστιο αίθριο με θόλο στο κέντρο του. Τριγύρω, ένα food court γεμάτο με τα καλύτερα δείγματα από το DNA της χώρας, και καταστήματα με κάθε λογής ευρωπαϊκές και όχι μόνο φίρμες, ορίζοντας την πιο "high" shopping διεύθυνση στην πόλη. Από το εμπορικό κέντρο έχει απευθείας είσοδο ο σταθμός Lenina του μετρό της πόλης.
Επιστροφή προς τα πίσω, με μια στάση στο Gum. Πως είναι στη Μόσχα, πολυκατάστημα high-class? Ε, καμία σχέση. Πιο απλό, πιο λαϊκό, με μικρούς χώρους, και με κοινό μιας κάποιας ηλικίας. Μέχρι και σουπερμάρκετ έχει μέσα…
Αλλά μ' αυτά και μ' αυτά, ήρθε η ώρα για βραδινό φαγητό. Και η επιλογή μας, βγαλμένη από τις σελίδες του Lonely Planet, το Strawnya Talaka, ένα εστιατόριο με ρουστίκ διάκοσμο, και ατμόσφαιρα χωριού της Λευκορωσικής υπαίθρου. Για να φτάσουμε εκεί, περνάμε από την άλλη μεγάλη πλατεία της πόλης, τη Svobody, όπου δεσπόζει ο ορθόδοξος καθεδρικός του Αγίου πνεύματος, και στρίβουμε αριστερά πίσω από ένα εντυπωσιακό γλυπτό σοσιαλιστικού ρεαλισμού, και δεξιά πίσω από την εκκλησία των Αγ. Πέτρων και Παύλου, την πιο παλιά εκκλησία της πόλης. Περνάμε πίσω από ένα πραγματικά τεράστιο – αλλά τεράστιο! – συγκρότημα κατοικιών, και φτάνουμε τελικά στο εστιατόριο, σε μια ήσυχη γειτονιά, τόσο κοντά στο κέντρο.
Μετά το φαγητό, αποφασίζουμε να μη σταματήσουμε στη γειτονική ζυθοποιεία Rakovsky, καθώς ήδη έχουμε πιεί μπόλικη μπύρα, αλλά επιστρέφουμε στο διαμέρισμα νωρίς, για να ξυπνήσουμε νωρίς και να δούμε την πόλη όσο το δυνατό περισσότερο με το φως της μέρας.
Το ένα θέμα πάντως που αποφύγαμε, κι εμείς κι αυτός, να συζητήσουμε, είναι ο περίφημος Λουκασένκο. Ο "πρόεδρος" της χώρας, που εκλέγεται (????) με ποσοστά 80-85% κάθε φορά με εκλογικές διαδικασίες που όλοι οι διεθνείς παρατηρητές περιγράφουν ως παρωδία. Είναι αποκλεισμένος από παντού: Του έχει απαγορευτεί η είσοδος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η χώρα δε γίνεται δεκτή στο συμβούλιο της Ευρώπης ως μη δημοκρατική, αλλά διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τη Μόσχα, έχοντας καταστήσει τη χώρα δορυφόρο της Ρωσίας. Την αναφορά όμως σ' αυτόν δεν την αποφύγαμε: Σήμερα το αεροδρόμιο είχε έξτρα επιπλέον φύλαξη, γιατί λίγη ώρα μετά θα προσγειωνόταν το αεροπλάνο του.
Φτάνουμε, μπαίνουμε στο διαμέρισμα (στο κτήριο της παραπάνω φωτογραφίας), βάζουμε λίγο πιο βαριά ρούχα γιατί το κρύο έχει αρχίσει να ξυρίζει, και βγαίνουμε για μια πρώτη αναγνωριστική βραδινή βόλτα στο Minsk. To κέντρο της πόλης (και τα McDonalds) είναι στη συμβολή 2 λεωφόρων, της Lenina και της Nezalezhnastsi (ανεξαρτησίας). Εκεί βρίσκεται και το διαμέρισμά μας, με διεύθυνση Lenina 3. Τα περισσότερα αξιοθέατα του κέντρου της πόλης είναι πάνω στη λεωφόρο Nezalezhnastsi, και αποφασίζουμε να την περπατήσουμε λιγάκι.
Θα προσπεράσουμε το πολυκατάστημα Gum (παράρτημα του ομώνυμου Μοσχοβίτικου), και μια σειρά ακόμη γυαλιστερών, μοντέρνων καφέ, εστιατορίων με σούσι, λαϊκών στεκιών με πίτσα, και ευρωπαϊκών μπαρ, για να φτάσουμε απέναντι από το εντυπωσιακό κτήριο της KGB. Σήμερα στεγάζει… ακόμα την KGB, που όμως είναι πια μόνο Λευκορωσική υπηρεσία πληροφοριών. Ακριβώς απέναντι, σε ένα παρκάκι, είναι το άγαλμα ενός τέκνου της χώρας, του Felix Dzerzhinsky, ιδρυτή της Cheka, που αργότερα μετατράπηκε στην KGB.
Λίγο πιο κάτω η λεωφόρος γίνεται πλατεία με το ίδιο όνομα, πλατεία ανεξαρτησίας (Nezalezhnastsi). Πάνω στην την πλατεία, ένα άγαλμα του Λένιν κλέβει την παράσταση, μπροστά από το κεντρικό κτήριο της κυβέρνησης, το πανεπιστήμιο της πόλης και την καθολική εκκλησία (η χώρα κατά τα άλλα είναι ορθόδοξη). Κάτω όμως από την πλατεία, απλώνεται ένα τεράστιο, απαστράπτον τριώροφο εμπορικό κέντρο, ονόματι Stolitsa ή Capital, με ένα τεράστιο αίθριο με θόλο στο κέντρο του. Τριγύρω, ένα food court γεμάτο με τα καλύτερα δείγματα από το DNA της χώρας, και καταστήματα με κάθε λογής ευρωπαϊκές και όχι μόνο φίρμες, ορίζοντας την πιο "high" shopping διεύθυνση στην πόλη. Από το εμπορικό κέντρο έχει απευθείας είσοδο ο σταθμός Lenina του μετρό της πόλης.
Επιστροφή προς τα πίσω, με μια στάση στο Gum. Πως είναι στη Μόσχα, πολυκατάστημα high-class? Ε, καμία σχέση. Πιο απλό, πιο λαϊκό, με μικρούς χώρους, και με κοινό μιας κάποιας ηλικίας. Μέχρι και σουπερμάρκετ έχει μέσα…
Αλλά μ' αυτά και μ' αυτά, ήρθε η ώρα για βραδινό φαγητό. Και η επιλογή μας, βγαλμένη από τις σελίδες του Lonely Planet, το Strawnya Talaka, ένα εστιατόριο με ρουστίκ διάκοσμο, και ατμόσφαιρα χωριού της Λευκορωσικής υπαίθρου. Για να φτάσουμε εκεί, περνάμε από την άλλη μεγάλη πλατεία της πόλης, τη Svobody, όπου δεσπόζει ο ορθόδοξος καθεδρικός του Αγίου πνεύματος, και στρίβουμε αριστερά πίσω από ένα εντυπωσιακό γλυπτό σοσιαλιστικού ρεαλισμού, και δεξιά πίσω από την εκκλησία των Αγ. Πέτρων και Παύλου, την πιο παλιά εκκλησία της πόλης. Περνάμε πίσω από ένα πραγματικά τεράστιο – αλλά τεράστιο! – συγκρότημα κατοικιών, και φτάνουμε τελικά στο εστιατόριο, σε μια ήσυχη γειτονιά, τόσο κοντά στο κέντρο.
Μετά το φαγητό, αποφασίζουμε να μη σταματήσουμε στη γειτονική ζυθοποιεία Rakovsky, καθώς ήδη έχουμε πιεί μπόλικη μπύρα, αλλά επιστρέφουμε στο διαμέρισμα νωρίς, για να ξυπνήσουμε νωρίς και να δούμε την πόλη όσο το δυνατό περισσότερο με το φως της μέρας.
