Señor_Nada
Member
- Μηνύματα
- 1.665
- Likes
- 9.363
- Ταξίδι-Όνειρο
- Άβυσσος
Paris (μέρος 2ο)
Οι Ρωμαίοι την είχαν καταβρεί με την τοποθεσία του Παρισιού με τους λόφους και φυσικά το ποτάμι Seine ή όπως το είχαν βαφτίσει Sequana από το ομώνυμο μυθολογικό πρόσωπο. Το ποτάμι ξεκινάει λίγο βορειότερα της Dijon και φτάνει μέχρι τη Le Havre. Οι πεζόδρομοι δίπλα απ'το ποτάμι έχουν πάντα κίνηση, είτε με κόσμο που αθλείται, είτε απλά κάνει τη βόλτα του, είτε ενίοτε κάποιο δρώμενο όπως συναυλία ή χορό. Από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο ειδικά έχει κάθε Σάββατο χορό στη quai Saint-Bernard από salsa μέχρι ότι φανταστείτε. Μην κρίνετε από τη μοναδική φώτο που έχω, μπορεί να μαζέψει πάρα πολύ κόσμο.
Κατα μήκος του Seine είναι γεμάτο πλωτά μπαρ. Πολλά από αυτά ανήκουν στην κατηγορία guinguette αυτού του τύπου τα μαγαζιά συνδυάζουν μέρος που μπορείς να φας και να χορέψεις. Μια τέτοια περίπτωση που προτείνω είναι το Rosa Bonheur sur Seine. Δεν έχει πολλές επιλογές για φαγητό, είναι και κάπως κυριλέ αλλά η φάση με το χορό έχει πλάκα. Σου δείχνουν τα βήματα στην αρχή και μετά βρείτε ένα άτομο που σας αρέσει και εντυπωσιάστε το με τις χορευτικές σας ικανότητες (ή ξενερώστε το τελείως). Αν πάτε στο συγκεκριμένο μαγαζί και δεν συνοδεύσετε το ροκφόρ και το χαμόν σας με tzatziki sauce είναι σαν να μην πήγατε!
Αν θέλετε κάτι πιο χαλαρό, μερικά μέτρα πιο μακριά είναι το fluctuart που διαθέτει και μίνι μουσείο με εκθέσεις συνήθως μοντέρνας τέχνης.
'Η μήπως προτιμάτε πλωτό πάρτι εν κινήσει;
Απ'όλα διαθέτει το ποτάμι. Φτάνει να πέσετε σε καλό καιρό, διαφορετικά το μόνο που θα μείνει να θυμάστε είναι το κρύο που φάγατε και τον ρατατούη (και δεν εννοώ την ταινία) να περπατάει δίπλα στο ποτάμι.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατάρρευσε και το Παρίσι πέρασε σε αυτό που αποκάλεσε πρώτη φορά ο Louis VI France. Φτάνουμε στον 12ο αιώνα που η περιοχή île-de-France αρχίζει να μεγαλουργεί. Στην ανακατασκευή της μονής του Saint-Denis έχουμε τη γέννηση του γοτθικού στυλ. Είναι επισκέψιμη σήμερα, η είσοδος κοστίζει 9,5ε, δεν έχω μπει μέσα για να σας πω αν αξίζει.
Το στυλ αυτό τους άρεσε πολύ κι έτσι άρχισαν να ξεφυτρώνουν οι επιβλητικοί καθεδρικοί σαν τα μανιτάρια, αν ανατρέξετε σε προηγούμενα ποστς μου πχ για Amiens ή Chartres θα πάρετε μια γεύση. Στο Παρίσι είχαμε την κατασκευή της Notre-Dame.
Ένας καθεδρικός που δέχτηκε πολλές τροποποιήσεις αφού απαξιώθηκε την περίοδο της Αναγέννησης που τα κριτήρια ομορφιάς είχαν αλλάξει, ενώ δεν γλίτωσε και από καταστροφές την περίοδο της Γαλλικής επανάστασης. Μέχρι φυσικά την φωτιά τον Απρίλιο του 2019 που πλέον κάνει αδύνατη την επίσκεψη του. Είμαι σίγουρος έχοντας δει άλλες ανακατασκευές των Γάλλων όταν ξανανοίξει θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είχα προλάβει να την επισκεφθώ το 2018 και είχα ανέβει πάνω. Είχε ωραία θέα και τα gargoyles είναι πανέμορφα.
Η Γαλλία ήταν πρωτοπόρα στις σταυροφορίες. Ο Louis IX ή Saint Louis ξεκινά για την έβδομη σταυροφορία αποφασισμένος να φέρει πίσω κειμήλια της σταύρωσης του Χριστού. Τελικά έφερε ένα κομμάτι του σταυρού, ένα καρφί και το ακάνθινο στεφάνι. Αρχικά όλα τα κειμήλια μεταφέρθηκαν στη Notre-Dame, o Louis IX είπε μην είστε φλώροι θα χτίσουμε νέο καθεδρικό για να τα βάλουμε και έτσι έχτισαν τη Saint-Chapelle. Η μοναδική εκκλησία που δεν μπορείς να την δεις ούτε εξωτερικά αν δεν πληρώσεις εισιτήριο γιατί είναι περιτριγυρισμένη από κτίρια. Το εισιτήριο κοστίζει 11,5ε και μάλλον θα σας πρότεινα να μην πάτε. Είναι όμως απ'τις περιπτώσεις που αν πέσετε σε δωρεάν Κυριακή αξίζει. Ακόμα και ουρά να έχει δεν θα περιμένετε για πάρα πολύ και επίσης συνδυάζεται εύκολα με άλλο ένα μέρος που αξίζει και δεν έχει μεγάλη αναμονή τις δωρεάν Κυριακές και θα αναφέρω στη συνέχεια. Σήμερα δεν μπορείς να δεις τα κειμήλια και δεν ξέρω αν όντως αυτά βρίσκονται στη Saint-Chapelle (αυτό διαφημίζουν πάντως), είναι όμως πολύ όμορφη εσωτερικά. Μοιάζει με σαλόνι παλατιού ο πρώτος όροφος.
Και οι δύο καθεδρικοί βρίσκονται στη νησίδα île de la Cité, στη μύτη της οποίας βρίσκεται μία εκ των πέντε βασιλικών πλατειών του Παρισιού, η place Dauphine. Οι άλλες 4 είναι οι Concorde, des Vosges, des Victoires και Vendôme. Η τριγωνική Dauphine.
Το Αναγεννησιακό στυλ είχε φτάσει στη Loire και σιγά σιγά απλωνόταν. Δεν άργησε να φτάσει και στο Παρίσι με το κάστρο Fontainebleau (δεν έχω πάει), το μουσείο του Λούβρου, το παλάτι Tuileries και το Hôtel de Ville να ακολουθούν αυτό το στυλ. Θα ξεκινήσω με το Λούβρο. Ένα παλάτι που αποφάσισαν να μετατρέψουν σε μουσείο μετά τη Γαλλική επανάσταση. Στο πρώτο ποστ για το Παρίσι έγραψα ότι το καλύτερο πράγμα είναι οι βόλτες, για αυτό το λόγο δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό άχαστο για κανένα μέρος, εδώ είναι η μοναδική φορά που θα τον χρησιμοποιήσω. Είναι το κορυφαίο μουσείο που έχω επισκεφθεί. Έχω πάει 2 φορές και πάλι εννοείται πως δεν τα έχω δει όλα. Και τις 2 φορές έφυγα με κεφάλι καζάνι από τις πολλές πληροφορίες. Μπορείτε να δείτε τα θεμέλια του παλατιού και φυσικά τα μοναδικά εκθέματα. Βασικά οι αίθουσες από μόνες τους είναι εκθέματα!
Ακόμα κι αν δεν θέλετε να μπείτε μέσα, εννοείται πως αξίζει βόλτα περιμετρικά του κτιρίου να θαυμάσετε τις λεπτομέρειες του. Την δεκαετία του 80 προστέθηκε μπροστά στο μουσείο ένα μοντέρνο έργο τέχνης, η μεταλλική πυραμίδα. Πολλοί Παριζιάνοι δυσανασχέτησαν όπως και με άλλα μοντέρνα έργα τέχνης δίπλα σε ιστορικά κτίρια της πόλης. Εγώ το βρίσκω διακριτικό, δεν χαλάει το σκηνικό και μου αρέσει που τόλμησαν κάτι τέτοιο.
Μερικά μέτρα μακριά βρισκόταν κάποτε το παλάτι Tuileries. Η κομμούνα έβαλε φωτιά στο παλάτι με αποτέλεσμα να καταστραφεί. Ενώ υπήρχε πλάνο ανοικοδόμησης αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Πλέον έχουν απομείνει οι κήποι που είναι επισκέψιμοι.
Τον χειμώνα μετατρέπεται σε τόπο μαρτυρίου (για εμένα) με Χριστουγεννιάτικες αγορές. Κανονική κλωτσοπατινάδα.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η πλατεία Vendôme. Μια πλατεία που παραδέχομαι ότι είναι ωραία τα Χριστούγεννα που τη γεμίζουν Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Επίσης αξίζει ένα πέρασμα αν θέλετε να γελάσετε με τις τιμές που παίζουν στα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία. Μόνο για Κινέζους! Στο κέντρο της πλατείας είναι μια κολώνα με το άγαλμα του Ναπολέοντα. Η κομμούνα το είχε ρίξει όταν ήταν στα πράγματα με το κράτος να το επανατοποθετεί με την πρώτη ευκαιρία.
Και πάμε και στο δημαρχείο της πόλης το Hôtel de ville που είναι χωρίς αμφιβολία το ωραιότερο δημαρχείο που έχω δει. Είναι ένα απ'τα κτίρια που επίσης κατέστρεψε η κομμούνα και μαζί του κατέστρεψε και πολλά ιστορικά αρχεία. Έχε πίστη στους Γάλλους, αυτό που έχτισαν είναι καταπληκτικό. Αν και ο χώρος μπροστά του δεν γλιτώνει από τις Χριστουγεννιάτικες αγορές.
Πολλά δημόσια κτίρια είναι επισκέψιμα κάποιες φορές τον χρόνο όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της nuit blanche όπου ένα Σαββατόβραδο πολλά δημόσια κτίρια έχουν κάποιο δρώμενο, συνήθως δωρεάν. Οι ουρές είναι πρωτόγνωρες. Στο hôtel de ville έχω πάει μαζί με τον αγαπητό κ. @taver. Αρχικά είχαμε κινήσει για ένα burlesque show στο θέατρο châtelet. Πάμε, βλέπουμε μια ουρά που άρχιζε από την είσοδο έκανε όλο τον κύκλο του τετραγώνου και επέστρεφε στην είσοδο και αποφασίσαμε να πάμε στο hôtel de ville που τραγουδούσε η Chrysta Bell (μούσα του David Lynch όπως διάβασα μετά κι εμείς ψάχναμε τα δωρεάν μακαρόν του Hermé! Λίγη τσίπα!). Δεν περιμέναμε πολύ στην ουρά, σε μια ωρίτσα ήμασταν μέσα. Εννοείται πως είναι πάρα πολύ ωραίο και εσωτερικά.
Αφού βγήκαμε απ'το δημαρχείο πραγματοποιήσαμε δεύτερη απόπειρα για το θέατρο Châtelet, η ουρά πάλι αγκάλιαζε όλο το τετράγωνο, δεν πειράζει και η μπύρα καλή είναι. Αν βρεθείτε κάποια μέρα με αντίστοιχα δρώμενα απλά επιλέξτε ένα μέρος και πηγαίντε εκεί. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσετε για παραπάνω. Εγώ πήγα στο δημαρχείο και δεύτερη φορά που είχε μια έκθεση με γκραφίτι. Νομίζω είχε συγκεντρωμένα όλα τα χαρακτηριστικά γκραφίτι του Παρισιού. Επιμένουν οι Παριζιάνοι να συνδέουν το μοντέρνο με το κλασσικό. Μπράβο τους!
Επειδή το Παρίσι δεν είχε πολλά παλάτια είπαν να χτίσουν ακόμα ένα, το Palais du Luxembourg. Το παλάτι χτίστηκε για την Ιταλίδα σύζυγο του βασιλιά Henri IV. Αυτό το κτίριο μάλλον τη γλίτωσε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης επειδή την περίοδο του Τρόμου χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή. Σήμερα εκεί είναι η Γαλλική γερουσία. Είναι από τα κτίρια που είναι επισκέψιμα στην διάρκεια των journée du patrimoine τον Σεπτέμβρη. Πιθανότατα όταν πάτε θα δείτε κι ένα έθιμο με τα καραβάκια στο συντριβάνι.
Επίσης οι κήποι του είναι από τα πιο δημοφιλή μέρη για πικ νικ (και για μένα
).
Δικιολογήμενα οι Παριζιάνοι σκέφτηκαν δεν έχουμε πολλά παλάτια, εκεί κοντά στο Λούβρο δεν έχει λίγο χώρο, πέτα ένα Palais Royal να μας βρίσκεται. Ένα παλάτι που αν και για να μπεις στους κήπους του και να το δεις απέξω δεν πληρώνεις είσοδο, νομίζω ότι πολλοί το χάνουν επειδή είτε δεν περνάνε από εκεί είτε δεν το παρατηρούν επειδή η είσοδος στον κήπο του δεν φαίνεται καλά. Ένα παλάτι με πλούσια ιστορία, δολοφονίες, πορνεία, παιχνίδια και τι δεν είχε. Από εδώ νομίζω ξεκίνησαν και τα πρώτα εστιατόρια με την έννοια που γνωρίζουμε το Γαλλικό εστιατόριο σήμερα. Το Grand Véfour είναι ακόμα εκεί και όπως λένε δεν έχει πειραχτεί τίποτα στη διακόσμησή του! Εδώ έχουμε και την πρώτη εμφάνιση galeries, η galeries d'Orléans η οποία δυστυχώς δεν έχει διατηρηθεί. Πλέον το παλάτι στεγάζει κάποιες διοικητικές αρχές. Σε αυτό τον κήπο υπάρχουν και μαγαζιά και απλά σπίτια τα οποία έχουν το ακριβότερο ενοίκιο σε όλο το Παρίσι. Φαντάζομαι ότι αυτοί που έχουν τα μαγαζιά είναι χομπίστες, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος αγοράζει αυτές τις κακογουστιές σε αυτές τις τιμές. Ακόμα ένα μέρος που τοποθετήθηκε μοντέρνο έργο τέχνης και εξαγρίωσε τους Παριζιάνους, οι collones de Buren. Αν και ίσως έχουν δίκιο εδώ γιατί ο καλλιτέχνης τα τσέπωσε χοντρά νομίζω.
Αξίζει σίγουρα βόλτα από εδώ γιατί έχει και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως το κρατικό θέατρο Comédie Française που είναι ακριβώς δίπλα στο παλάτι. Έχω δει την παράσταση le misanthrope πέρσι που είχαν αφιέρωμα στον Moliére. Πολύ ωραίος χώρος, καταπληκτική ηθοποιία, σε έπειθαν σε κάθε τους λέξη και κίνηση αλλά χρησιμοποιούσαν Γαλλικά μια άλλης εποχής και δυσκολευόμουν να ακολουθήσω. Moliére αν διαβάζεις αυτό το ποστ, απλοποίησε λίγο τη γλώσσα για να καταλαβαίνουν και όσοι δεν είναι Γαλλόφωνοι και θα πας μπροστά, έχεις ταλέντο, είναι φανερό.
Μερικά μέτρα μακριά από το Palais Royal είναι άλλη μία βασιλική πλατεία, η place des Victoires.
Στο κέντρο της πλατείας καβάλα στο άλογο είναι ο μεγαλύτερος βασιλιάς του κόσμου, ο απόλυτος μονάρχης, ο βασιλιάς ήλιος ή όπως προτιμώ να τον αποκαλώ λόγω των καλλίγραμμων ποδιών του που του άρεσε να επιδεικνύει ο mr μπούτιας, Louis XIV. Μήπως κάπου εδώ άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την βασιλεία στη Γαλλία;
Οι Ρωμαίοι την είχαν καταβρεί με την τοποθεσία του Παρισιού με τους λόφους και φυσικά το ποτάμι Seine ή όπως το είχαν βαφτίσει Sequana από το ομώνυμο μυθολογικό πρόσωπο. Το ποτάμι ξεκινάει λίγο βορειότερα της Dijon και φτάνει μέχρι τη Le Havre. Οι πεζόδρομοι δίπλα απ'το ποτάμι έχουν πάντα κίνηση, είτε με κόσμο που αθλείται, είτε απλά κάνει τη βόλτα του, είτε ενίοτε κάποιο δρώμενο όπως συναυλία ή χορό. Από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο ειδικά έχει κάθε Σάββατο χορό στη quai Saint-Bernard από salsa μέχρι ότι φανταστείτε. Μην κρίνετε από τη μοναδική φώτο που έχω, μπορεί να μαζέψει πάρα πολύ κόσμο.
Κατα μήκος του Seine είναι γεμάτο πλωτά μπαρ. Πολλά από αυτά ανήκουν στην κατηγορία guinguette αυτού του τύπου τα μαγαζιά συνδυάζουν μέρος που μπορείς να φας και να χορέψεις. Μια τέτοια περίπτωση που προτείνω είναι το Rosa Bonheur sur Seine. Δεν έχει πολλές επιλογές για φαγητό, είναι και κάπως κυριλέ αλλά η φάση με το χορό έχει πλάκα. Σου δείχνουν τα βήματα στην αρχή και μετά βρείτε ένα άτομο που σας αρέσει και εντυπωσιάστε το με τις χορευτικές σας ικανότητες (ή ξενερώστε το τελείως). Αν πάτε στο συγκεκριμένο μαγαζί και δεν συνοδεύσετε το ροκφόρ και το χαμόν σας με tzatziki sauce είναι σαν να μην πήγατε!
Αν θέλετε κάτι πιο χαλαρό, μερικά μέτρα πιο μακριά είναι το fluctuart που διαθέτει και μίνι μουσείο με εκθέσεις συνήθως μοντέρνας τέχνης.
'Η μήπως προτιμάτε πλωτό πάρτι εν κινήσει;
Απ'όλα διαθέτει το ποτάμι. Φτάνει να πέσετε σε καλό καιρό, διαφορετικά το μόνο που θα μείνει να θυμάστε είναι το κρύο που φάγατε και τον ρατατούη (και δεν εννοώ την ταινία) να περπατάει δίπλα στο ποτάμι.
Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατάρρευσε και το Παρίσι πέρασε σε αυτό που αποκάλεσε πρώτη φορά ο Louis VI France. Φτάνουμε στον 12ο αιώνα που η περιοχή île-de-France αρχίζει να μεγαλουργεί. Στην ανακατασκευή της μονής του Saint-Denis έχουμε τη γέννηση του γοτθικού στυλ. Είναι επισκέψιμη σήμερα, η είσοδος κοστίζει 9,5ε, δεν έχω μπει μέσα για να σας πω αν αξίζει.
Το στυλ αυτό τους άρεσε πολύ κι έτσι άρχισαν να ξεφυτρώνουν οι επιβλητικοί καθεδρικοί σαν τα μανιτάρια, αν ανατρέξετε σε προηγούμενα ποστς μου πχ για Amiens ή Chartres θα πάρετε μια γεύση. Στο Παρίσι είχαμε την κατασκευή της Notre-Dame.
Ένας καθεδρικός που δέχτηκε πολλές τροποποιήσεις αφού απαξιώθηκε την περίοδο της Αναγέννησης που τα κριτήρια ομορφιάς είχαν αλλάξει, ενώ δεν γλίτωσε και από καταστροφές την περίοδο της Γαλλικής επανάστασης. Μέχρι φυσικά την φωτιά τον Απρίλιο του 2019 που πλέον κάνει αδύνατη την επίσκεψη του. Είμαι σίγουρος έχοντας δει άλλες ανακατασκευές των Γάλλων όταν ξανανοίξει θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Είχα προλάβει να την επισκεφθώ το 2018 και είχα ανέβει πάνω. Είχε ωραία θέα και τα gargoyles είναι πανέμορφα.
Η Γαλλία ήταν πρωτοπόρα στις σταυροφορίες. Ο Louis IX ή Saint Louis ξεκινά για την έβδομη σταυροφορία αποφασισμένος να φέρει πίσω κειμήλια της σταύρωσης του Χριστού. Τελικά έφερε ένα κομμάτι του σταυρού, ένα καρφί και το ακάνθινο στεφάνι. Αρχικά όλα τα κειμήλια μεταφέρθηκαν στη Notre-Dame, o Louis IX είπε μην είστε φλώροι θα χτίσουμε νέο καθεδρικό για να τα βάλουμε και έτσι έχτισαν τη Saint-Chapelle. Η μοναδική εκκλησία που δεν μπορείς να την δεις ούτε εξωτερικά αν δεν πληρώσεις εισιτήριο γιατί είναι περιτριγυρισμένη από κτίρια. Το εισιτήριο κοστίζει 11,5ε και μάλλον θα σας πρότεινα να μην πάτε. Είναι όμως απ'τις περιπτώσεις που αν πέσετε σε δωρεάν Κυριακή αξίζει. Ακόμα και ουρά να έχει δεν θα περιμένετε για πάρα πολύ και επίσης συνδυάζεται εύκολα με άλλο ένα μέρος που αξίζει και δεν έχει μεγάλη αναμονή τις δωρεάν Κυριακές και θα αναφέρω στη συνέχεια. Σήμερα δεν μπορείς να δεις τα κειμήλια και δεν ξέρω αν όντως αυτά βρίσκονται στη Saint-Chapelle (αυτό διαφημίζουν πάντως), είναι όμως πολύ όμορφη εσωτερικά. Μοιάζει με σαλόνι παλατιού ο πρώτος όροφος.
Και οι δύο καθεδρικοί βρίσκονται στη νησίδα île de la Cité, στη μύτη της οποίας βρίσκεται μία εκ των πέντε βασιλικών πλατειών του Παρισιού, η place Dauphine. Οι άλλες 4 είναι οι Concorde, des Vosges, des Victoires και Vendôme. Η τριγωνική Dauphine.
Το Αναγεννησιακό στυλ είχε φτάσει στη Loire και σιγά σιγά απλωνόταν. Δεν άργησε να φτάσει και στο Παρίσι με το κάστρο Fontainebleau (δεν έχω πάει), το μουσείο του Λούβρου, το παλάτι Tuileries και το Hôtel de Ville να ακολουθούν αυτό το στυλ. Θα ξεκινήσω με το Λούβρο. Ένα παλάτι που αποφάσισαν να μετατρέψουν σε μουσείο μετά τη Γαλλική επανάσταση. Στο πρώτο ποστ για το Παρίσι έγραψα ότι το καλύτερο πράγμα είναι οι βόλτες, για αυτό το λόγο δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τον χαρακτηρισμό άχαστο για κανένα μέρος, εδώ είναι η μοναδική φορά που θα τον χρησιμοποιήσω. Είναι το κορυφαίο μουσείο που έχω επισκεφθεί. Έχω πάει 2 φορές και πάλι εννοείται πως δεν τα έχω δει όλα. Και τις 2 φορές έφυγα με κεφάλι καζάνι από τις πολλές πληροφορίες. Μπορείτε να δείτε τα θεμέλια του παλατιού και φυσικά τα μοναδικά εκθέματα. Βασικά οι αίθουσες από μόνες τους είναι εκθέματα!
Ακόμα κι αν δεν θέλετε να μπείτε μέσα, εννοείται πως αξίζει βόλτα περιμετρικά του κτιρίου να θαυμάσετε τις λεπτομέρειες του. Την δεκαετία του 80 προστέθηκε μπροστά στο μουσείο ένα μοντέρνο έργο τέχνης, η μεταλλική πυραμίδα. Πολλοί Παριζιάνοι δυσανασχέτησαν όπως και με άλλα μοντέρνα έργα τέχνης δίπλα σε ιστορικά κτίρια της πόλης. Εγώ το βρίσκω διακριτικό, δεν χαλάει το σκηνικό και μου αρέσει που τόλμησαν κάτι τέτοιο.
Μερικά μέτρα μακριά βρισκόταν κάποτε το παλάτι Tuileries. Η κομμούνα έβαλε φωτιά στο παλάτι με αποτέλεσμα να καταστραφεί. Ενώ υπήρχε πλάνο ανοικοδόμησης αυτό δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ. Πλέον έχουν απομείνει οι κήποι που είναι επισκέψιμοι.
Τον χειμώνα μετατρέπεται σε τόπο μαρτυρίου (για εμένα) με Χριστουγεννιάτικες αγορές. Κανονική κλωτσοπατινάδα.
Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται η πλατεία Vendôme. Μια πλατεία που παραδέχομαι ότι είναι ωραία τα Χριστούγεννα που τη γεμίζουν Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Επίσης αξίζει ένα πέρασμα αν θέλετε να γελάσετε με τις τιμές που παίζουν στα μαγαζιά και τα ξενοδοχεία. Μόνο για Κινέζους! Στο κέντρο της πλατείας είναι μια κολώνα με το άγαλμα του Ναπολέοντα. Η κομμούνα το είχε ρίξει όταν ήταν στα πράγματα με το κράτος να το επανατοποθετεί με την πρώτη ευκαιρία.
Και πάμε και στο δημαρχείο της πόλης το Hôtel de ville που είναι χωρίς αμφιβολία το ωραιότερο δημαρχείο που έχω δει. Είναι ένα απ'τα κτίρια που επίσης κατέστρεψε η κομμούνα και μαζί του κατέστρεψε και πολλά ιστορικά αρχεία. Έχε πίστη στους Γάλλους, αυτό που έχτισαν είναι καταπληκτικό. Αν και ο χώρος μπροστά του δεν γλιτώνει από τις Χριστουγεννιάτικες αγορές.
Πολλά δημόσια κτίρια είναι επισκέψιμα κάποιες φορές τον χρόνο όπως για παράδειγμα κατά τη διάρκεια της nuit blanche όπου ένα Σαββατόβραδο πολλά δημόσια κτίρια έχουν κάποιο δρώμενο, συνήθως δωρεάν. Οι ουρές είναι πρωτόγνωρες. Στο hôtel de ville έχω πάει μαζί με τον αγαπητό κ. @taver. Αρχικά είχαμε κινήσει για ένα burlesque show στο θέατρο châtelet. Πάμε, βλέπουμε μια ουρά που άρχιζε από την είσοδο έκανε όλο τον κύκλο του τετραγώνου και επέστρεφε στην είσοδο και αποφασίσαμε να πάμε στο hôtel de ville που τραγουδούσε η Chrysta Bell (μούσα του David Lynch όπως διάβασα μετά κι εμείς ψάχναμε τα δωρεάν μακαρόν του Hermé! Λίγη τσίπα!). Δεν περιμέναμε πολύ στην ουρά, σε μια ωρίτσα ήμασταν μέσα. Εννοείται πως είναι πάρα πολύ ωραίο και εσωτερικά.
Αφού βγήκαμε απ'το δημαρχείο πραγματοποιήσαμε δεύτερη απόπειρα για το θέατρο Châtelet, η ουρά πάλι αγκάλιαζε όλο το τετράγωνο, δεν πειράζει και η μπύρα καλή είναι. Αν βρεθείτε κάποια μέρα με αντίστοιχα δρώμενα απλά επιλέξτε ένα μέρος και πηγαίντε εκεί. Δεν έχει νόημα να προσπαθήσετε για παραπάνω. Εγώ πήγα στο δημαρχείο και δεύτερη φορά που είχε μια έκθεση με γκραφίτι. Νομίζω είχε συγκεντρωμένα όλα τα χαρακτηριστικά γκραφίτι του Παρισιού. Επιμένουν οι Παριζιάνοι να συνδέουν το μοντέρνο με το κλασσικό. Μπράβο τους!
Επειδή το Παρίσι δεν είχε πολλά παλάτια είπαν να χτίσουν ακόμα ένα, το Palais du Luxembourg. Το παλάτι χτίστηκε για την Ιταλίδα σύζυγο του βασιλιά Henri IV. Αυτό το κτίριο μάλλον τη γλίτωσε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης επειδή την περίοδο του Τρόμου χρησιμοποιήθηκε σαν φυλακή. Σήμερα εκεί είναι η Γαλλική γερουσία. Είναι από τα κτίρια που είναι επισκέψιμα στην διάρκεια των journée du patrimoine τον Σεπτέμβρη. Πιθανότατα όταν πάτε θα δείτε κι ένα έθιμο με τα καραβάκια στο συντριβάνι.
Επίσης οι κήποι του είναι από τα πιο δημοφιλή μέρη για πικ νικ (και για μένα
).
Δικιολογήμενα οι Παριζιάνοι σκέφτηκαν δεν έχουμε πολλά παλάτια, εκεί κοντά στο Λούβρο δεν έχει λίγο χώρο, πέτα ένα Palais Royal να μας βρίσκεται. Ένα παλάτι που αν και για να μπεις στους κήπους του και να το δεις απέξω δεν πληρώνεις είσοδο, νομίζω ότι πολλοί το χάνουν επειδή είτε δεν περνάνε από εκεί είτε δεν το παρατηρούν επειδή η είσοδος στον κήπο του δεν φαίνεται καλά. Ένα παλάτι με πλούσια ιστορία, δολοφονίες, πορνεία, παιχνίδια και τι δεν είχε. Από εδώ νομίζω ξεκίνησαν και τα πρώτα εστιατόρια με την έννοια που γνωρίζουμε το Γαλλικό εστιατόριο σήμερα. Το Grand Véfour είναι ακόμα εκεί και όπως λένε δεν έχει πειραχτεί τίποτα στη διακόσμησή του! Εδώ έχουμε και την πρώτη εμφάνιση galeries, η galeries d'Orléans η οποία δυστυχώς δεν έχει διατηρηθεί. Πλέον το παλάτι στεγάζει κάποιες διοικητικές αρχές. Σε αυτό τον κήπο υπάρχουν και μαγαζιά και απλά σπίτια τα οποία έχουν το ακριβότερο ενοίκιο σε όλο το Παρίσι. Φαντάζομαι ότι αυτοί που έχουν τα μαγαζιά είναι χομπίστες, δεν μπορώ να φανταστώ ποιος αγοράζει αυτές τις κακογουστιές σε αυτές τις τιμές. Ακόμα ένα μέρος που τοποθετήθηκε μοντέρνο έργο τέχνης και εξαγρίωσε τους Παριζιάνους, οι collones de Buren. Αν και ίσως έχουν δίκιο εδώ γιατί ο καλλιτέχνης τα τσέπωσε χοντρά νομίζω.
Αξίζει σίγουρα βόλτα από εδώ γιατί έχει και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, όπως το κρατικό θέατρο Comédie Française που είναι ακριβώς δίπλα στο παλάτι. Έχω δει την παράσταση le misanthrope πέρσι που είχαν αφιέρωμα στον Moliére. Πολύ ωραίος χώρος, καταπληκτική ηθοποιία, σε έπειθαν σε κάθε τους λέξη και κίνηση αλλά χρησιμοποιούσαν Γαλλικά μια άλλης εποχής και δυσκολευόμουν να ακολουθήσω. Moliére αν διαβάζεις αυτό το ποστ, απλοποίησε λίγο τη γλώσσα για να καταλαβαίνουν και όσοι δεν είναι Γαλλόφωνοι και θα πας μπροστά, έχεις ταλέντο, είναι φανερό.
Μερικά μέτρα μακριά από το Palais Royal είναι άλλη μία βασιλική πλατεία, η place des Victoires.
Στο κέντρο της πλατείας καβάλα στο άλογο είναι ο μεγαλύτερος βασιλιάς του κόσμου, ο απόλυτος μονάρχης, ο βασιλιάς ήλιος ή όπως προτιμώ να τον αποκαλώ λόγω των καλλίγραμμων ποδιών του που του άρεσε να επιδεικνύει ο mr μπούτιας, Louis XIV. Μήπως κάπου εδώ άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την βασιλεία στη Γαλλία;
Last edited:
