Γαλλία Πως είναι στα Γαλλικά το φθηνό; Αφιέρωμα στις πόλεις της Γαλλίας.

[MVSylvia]

Δεν ειναι τοσο μικρη τελικα. Απο τον σταθμο υπαρχει δωρεαν mini bus που ανεβαζει ως τον Καθεδρικο, βασικα απο το Πομπιντου. Τα Google maps δεν το εδειχνε και ειχα φρικαρει για το πως πας 2 χμ ανηφορα σε πλακοστρωτο με βαλιτσα. Οχι Κυριακες, αν και εχει κανονικα μμμ που ομως ηταν υπερσπανια και τελος παντων η κατηφορα παλευεται.
Να προτιμησεις διαμονη γυρω απο τον Καθεδρικο που ειναι η ζωη της πολης. Επελεξα το Ibis Merz Cathedrale που εχει πολυ λογικη τιμη και θεα στο ποταμι απο το δωματιο αλλα και κηπο με θεα το ποταμι.

Φανταστικό τιπ αυτό με το mini bus γιατί ειδικά τελευταία μετά από ενα πρόβλημα υγείας, οι αντοχές μου έχουν μειωθεί υπερβολικά πολύ σε σχέση με το πώς ήμουν παλιά και όποιος τρόπος υπάρχει για συντήρηση δυνάμεων όπως αυτός, είναι πραγματικά δώρο.

 

[zafirenia_83]

Tί ΝΗΜΑΤΑΡΑ είναι αυτή;; Γιατί άργησα τόσο να την ανακαλύψω;;
@Señor_Nada σε ευχαριστούμε για την πιο ομορφη χώρα του κόσμου. Περιμένουμε με ανυπομονησία καινούριες γαλλικές πόλεις!

 

[Señor_Nada]

Tί ΝΗΜΑΤΑΡΑ είναι αυτή;; Γιατί άργησα τόσο να την ανακαλύψω;;
@Señor_Nada σε ευχαριστούμε για την πιο ομορφη χώρα του κόσμου. Περιμένουμε με ανυπομονησία καινούριες γαλλικές πόλεις!

Je vous remercie !

Εκτός απροόπτου η επόμενη πόλη θα είναι το Παρίσι σε 3-4 αναρτήσεις.

 

[Señor_Nada]

Η ώρα του Παρισιού! Δεν έχει έρθει ακόμα.... Υπόσχομαι ότι όταν έρθει θα καλύψω όσα περισσότερα πράγματα μπορώ. Για την ώρα ας μεταφερθούμε στο νοτιοδυτικό κομμάτι, την Aquitaine. Μια περιοχή με πολλά παλαιολιθικά ευρήματα όπως τις σπηλαιογραφίες στη Dordogne ή ακόμα και γλυπτά 20000+ ετών όπως την Dame de Brassempouy (αρχαιολογικό μουσείο Saint-Germain-en-Laye), μεσαιωνικές πόλεις, μνημεία Ουνέσκο και εμπορικά λιμάνια με ιστορία στα βάθη των αιώνων. Μια περιοχή με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού σε αυτήν ανήκει και το γαλλικό τμήμα της χώρας των Βάσκων. Επισκέφθηκα μόνο 2 πόλεις και οι εντυπώσεις που έχω είναι πολύ καλές. Σίγουρα θέλω να δω περισσότερα μέρη στην περιοχή.

Bordeaux

Άλλη μία Γαλλική πόλη που ανήκει στη λίστα της Ουνέσκο. Η τοποθεσία αυτής της πόλης είναι αυτό που λέμε αν έχεις τύχη διάβαινε. Μια πόλη που βρέχεται απ'τον Ατλαντικό κι από την οποία περνάει ποτάμι που την ενώνει με άλλες πόλεις της Γαλλίας ακόμα και της Ισπανίας και που με την σύνδεση με άλλους ποταμούς βγαίνει μέχρι τη Μεσόγειο. Τον καιρό της επίσης θα τον ζήλευαν πολλές περιοχές. Τις μισές μέρες του χρόνου βρέχει ενώ έχει και μπόλικη ηλιοφάνεια. Αυτός ο καιρός μάλλον ευνοεί την καλλιέργεια σταφυλιών με αποτέλεσμα η Bordeaux να έχει ένα απ'τα διασημότερα κρασιά στον κόσμο. Είμαι άσχετος από κρασιά, μην περιμένετε ανάλυση επί του θέματος. Φυσικά δοκίμασα κι έχω δοκιμάσει και παλιότερα, νόστιμα μου φαίνονται αλλά αν δεν μου πεις από ποια περιοχή είναι ένα κρασί δεν μπορώ να τα ξεχωρίσω.

Οι πρώτες εικόνες της πόλης μου θύμισαν Παρίσι σε λιγότερο μεγαλειώδη εκδοχή.

Η πιο διάσημη γέφυρα που περνάει πάνω απ'τον Garrone είναι η Pont de Pierre, παραγγελιά του Ναπολέοντα του 1ου. Το ποτάμι είχε αυτήν την έντονη χωματίλα σε όλα τα σημεία που το είδα.

Μία απ'τις πύλες για το κέντρο της πόλης είναι μέσα απ'το καμπαναριό Grosse Cloche. Ένα απ'τα παλιότερα καμπαναριά της Γαλλίας και είναι το μοναδικό τμήμα των μεσαιωνικών τειχών της πόλης που μπορούμε να δούμε σήμερα. Χρονολογείται τον 13ο αιώνα.

Στη Bordeaux συνέβη κάτι αντίστοιχο με το Παρίσι. Η πόλη ανακατασκευάστηκε ακολουθώντας ένα πιο μοντέρνο στυλ. Όχι φυσικά στο ίδιο μέγεθος ούτε στο ίδιο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση όμορφο είναι το κέντρο του και στο στυλ που περιμένω στη Γαλλία δηλαδή με γραφικά μαγαζάκια της γειτονιάς και ωραία κτίρια.

Το πιο φωτογραφημένο σημείο του Bordeaux είναι πιθανότατα ο καθρέφτης νερού και στο βάθος η βασιλική πλατεία place de la Bourse με τα ιστορικά κτίρια. Άλλο ένα πράγμα για το οποίο μου θύμισε το Παρίσι η συγκεκριμένη πόλη. Ένα σύγχρονο έργο τέχνης δίπλα σε ιστορικά κτίρια. Στο Παρίσι τα αντίστοιχα έργα έχουν ένα ενδιαφέρον, το συγκεκριμένο μου φάνηκε αδιάφορο. Αν δεν το γνώριζα εκ των προτέρων και πέρναγα δίπλα του μπορεί να μην το έπαιρνα χαμπάρι. Θα σκεφτόμουν απλά α έβρεξε και μάζεψε νερά, με όλο τον σεβασμό στον καλλιτέχνη πάντα.

Προχωρώντας κατα μήκος του ποταμού θα συναντήσετε το άγαλμα της Modeste Testas. Μια Αφρικάνα που πουλήθηκε για σκλάβα του σεξ στην αποικία των Γάλλων στον τότε Άγιο Δομίνικο. Μέχρι το 2019 στην τοποθεσία υπήρχε απλά μια τιμητική πλάκα. Το άγαλμα είναι σχεδιασμένο από Αϊτιανό καλλιτέχνη. Θα επανέλθω στο θέμα δουλεμπόριο.

Έχω γράψει και σε προηγούμενα ποστ ότι η πολιτισμική κουλτούρα στις Γαλλικές πόλεις είναι στην πρώτη γραμμή. Μουσεία και θέατρα υπάρχουν σε όλες τις πόλεις και συνήθως είναι και τα πιο ωραία κτίρια τους. Το Grand Théâtre της Bordeaux είναι πανέμορφο. Δυστυχώς δεν μπήκα μέσα, μου έχουν πει ότι η αίθουσα του είναι φανταστική. Λειτουργεί από τον 18ο αιώνα και είναι σημαντικό ιστορικά για την Γαλλία αφού στην αίθουσα του έχουν πραγματοποιηθεί σημαντικές Εθνοσυνελεύσεις.

Από τα πιο ωραία σημεία της πόλης είναι η πλατεία με το παλάτι Rohan, το οποίο χτίστηκε τον 18ο αιώνα για την αρχιεπισκοπή. Φυσικά μετά τη Γαλλική επανάσταση η αρχιεπισκοπή χαιρέτησε και αργότερα αποτέλεσε το δημαρχείο της πόλης. Είναι επισκέψιμο το παλάτι.

Όπως επισκέψιμος είναι και ο κήπος του.

Στον οποίο κήπο θα δείτε αυτό το έργο τέχνης που τοποθετήθηκε το 2019. Εξαιρετικό έργο τέχνης με πολύ βάθος. Το τριγωνικό σχήμα που έχουν τοποθετηθεί δεν είναι τυχαίο, συμβολίζει το τρίγωνο της διαδρομής των σκλάβων από την Αφρική στη Bordeaux και από εκεί στην Αμερική.

Στην πλατεία που βρίσκεται το παλάτι Rohan, βρίσκεται και ο εντυπωσιακός καθεδρικός της πόλης καθώς κι ένας πύργος που σου δίνει τη δυνατότητα να δεις την πόλη από ψηλά. Δεν ανέβηκα δεν έχω άποψη για το αν αξίζει.

Και αυτή η πόλη έζησε τη Ρωμαϊκή κυριαρχία και μάλιστα τότε λεγόταν Burdigala. Το μοναδικό ρωμαϊκό ερείπιο που μπορείς να δεις σήμερα στην πόλη είναι ένα κομμάτι του αμφιθέατρου. Το μεγάλο τμήμα του διαλύθηκε μετά τη Γαλλική επανάσταση όταν το θεώρησαν ένα άχρηστο κτίριο. Σήμερα κάνει καριέρα με το όνομα Palais Gallier.

Οι μεσαιωνικές πύλες γκρεμίστηκαν και στη θέση τους χτίστηκαν πιο σύγχρονες τον 18ο αιωνα, όπως η πύλη Aquitaine η οποία λένε αν το πάρεις όλο ευθεία σε βγάζει στην Ισπανία.

Από εκεί ξεκινάει ένας ατελείωτος πραγματικά πεζόδρομος. Είναι σίγουρα ο μακρύτερος που έχω δει κι απ'ότι διαβάζω είναι από τους μακρύτερους στον κόσμο. Ονομάζεται rue Sainte-Catherine. Αυτός ο πεζόδρομος δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν θυμίζει Γαλλία, τα γραφικά μαγαζάκια είναι είδος προς εξαφάνιση και υπάρχει μποτιλιάρισμα στους πεζούς.

Άλλο ένα σημείο που μου θύμισε το Παρίσι είναι ότι και η Bordeaux έχει passages couverts (στοές) σε παρόμοιο στυλ, σαφέστατα υποδεέστερες όμως από αυτές του Παρισιού.

Το 2016 άνοιξε στην πόλη η Cité du Vin. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που είχα ποστάρει για την Dijon. Ένας πολυχώρος με εστιατόρια, κάβες, μαγαζιά για οινογνωσία κλπ πιο προσεγμένος από αυτόν στη Dijon. Βρίσκεται σχετικά μακριά από το κέντρο της πόλης, αλλά υπάρχουν τραμ με μεγάλη συχνότητα που καλύπτουν πολύ μεγάλο κομμάτι της πόλης κι έχουν στάση σε όλα τα σημεία κλειδιά. Η αρχιτεκτονική της Cité du Vin είναι επίσης ξεχωριστή.

Στην πόλη θα βρείτε και κλειστές αγορές που μπορείτε να φάτε κιόλας ή να πιείτε καφέ/κρασί.

Η πόλη διαθέτει και βοτανικό κήπο, απέναντι απ'τον οποίο θα δείτε μια τριγωνική πλατεία που όπως ίσως φαντάζεστε μόνο τυχαίο δεν είναι το σχήμα της. Στη μία γωνία είναι η προτομή του Toussaint Louverture, σημαντική μορφή της Αϊτιανής επανάστασης. Και αυτό το έργο είναι δημιουργία Αϊτιανού καλλιτέχνη. Η προτομή τοποθετήθηκε εκεί το 2005 απ'τον δήμαρχο Hugues Martin που ήταν ο πρώτος δήμαρχος της πόλης που ήθελε να αναδείξει τα εγκλήματα της Γαλλίας και ιδιαίτερα τον βρώμικο ρόλο της Bordeaux στο δουλεμπόριο.

Για το τέλος άφησα το τοπ αξιοθέατο της πόλης κατα τη γνώμη μου που είναι το μουσείο της Aquitaine. Η είσοδος κοστίζει 8ε και περιλαμβάνει και τις προσωρινές εκθέσεις. Αυτήν την περίοδο είχε μία με θέμα τις βεντάλιες (έχουν και χιούμορ απ'ότι φαίνεται) και μία για τον Aristides de Sousa Mendes πρόξενος της Πορτογαλίας ο οποίος έκανε μια απίστευτη κίνηση ανθρωπιάς και αξίζει να διαβάσετε την ιστορία του αν δεν την γνωρίζετε. Την περίοδο του 2ου ΠΠ ο ισαποστάκιας πρωθυπουργός της Πορτογαλίας δεν ήθελε να ταράξει την σχέση του με τους ναζιστές και είχε δώσει εντολή να μην εκδίδονται εύκολα βίζες σε Εβραίους και αντιστασιακούς για να ξεφύγουν στην Πορτογαλία. Αφού οι ναζί κατέκτησαν και τη Bordeaux ο Aristides de Sousa Mendes άρχισε να μοιράζει βίζες σε χιλιάδες Γάλλους σώζοντας τους. Αθάνατος!

Στα μόνιμα εκθέματα του μουσείου θα δείτε όλη την ιστορία της περιοχής. Κατά τη γνώμη μου αξίζει να είναι το πρώτο πράγμα που θα επισκεφθείτε στην πόλη καθώς μπορεί να σας δώσει ιδέες για την συνέχεια του ταξιδιού σας, αλλά ίσως και να δείτε την ίδια την πόλη με άλλο μάτι. Πολλά απ'τα εκθέματα έχουν και Αγγλικές ή Ισπανικές λεζάντες αλλά όχι όλα.

Το μουσείο ξεκινάει από την προϊστορία έχει και παλαιολιθικά αντικείμενα είτε αυθεντικά είτε ρέπλικες. Μέχρι και σκαλιστά θα δείτε. Η αυθεντική έκδοση του συγκεκριμένου μέχρι τον Μάη του 2023 θα βρίσκεται στο musée de l'homme στο Παρίσι.

Έχει και μπόλικα Ρωμαϊκά, αλλά και Αγγλικά απ'όταν η περιοχή πέρασε στα χέρια των Άγγλων. Από το 2009 έχει προστεθεί στο μουσείο ένα κομμάτι αφιερωμένο στα αποικιοκρατικά χρόνια της πόλης. Μάλιστα πριν μπεις σε αυτό το τμήμα του μουσείου υπάρχει ένα κείμενο που κάνει λόγο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έκαναν οι Γάλλοι. Μεγάλο φάουλ που αυτό το κείμενο είναι γραμμένο μόνο στα Γαλλικά. Αν κάτι έπρεπε να είναι γραμμένο σε πολλές γλώσσες είναι αυτό το κείμενο. Με τα τραγελαφικά που συμβαίνουν γύρω μας δεν αποκλείω κάποια στιγμή να "το πάρει ο αέρας" αυτό το χαρτί.

Η Bordeaux δεν ήταν το μόνο λιμάνι που συμμετείχε στο δουλεμπόριο και στο πλιάτσικο των φυσικών πόρων της Αμερικής. Σίγουρα όμως ήταν αυτό που είχε την μεγαλύτερη συμμετοχή τουλάχιστον για τη Γαλλία. Υπολογίζεται ότι εκείνη την εποχή οι εισαγωγές μόνο από τον Άγιο Δομήνικο ήταν περισσότερες από το 1/4 όλων των εισαγωγών της. Καραβιές έφευγαν οι σκλάβοι από την Αφρική. Κάποιοι από αυτούς έμεναν σαν υπηρέτες στα σπίτια του Bordeaux και η συντριπτική πλειοψηφία κατέληγε στην Αμερική. Μιας και λίγες Ευρωπαίες πήγαιναν στις αποικίες εκείνη την εποχή, οι Αφρικάνες συνήθως κατέληγαν σκλάβες του σεξ. Αυτό το τμήμα του μουσείου είναι πολύ βαρύ. Έχει ντοκουμέντα της εποχής από τιμοκαταλόγους για τους σκλάβους μέχρι κείμενα της εποχής ανθρώπων που ζητούσαν να καταργηθεί η σκλαβιά και άλλων που έλεγαν ότι θα καταρρεύσει όλο το κράτος αν γίνει κάτι τέτοιο. Υπάρχουν και φωτογραφικά ντοκουμέντα αφού η σκλαβιά συνεχίστηκε νόμιμα μέχρι τον 19ο αιώνα και παράνομα μέχρι ακόμα τον 20ο.

Υπάρχει και τμήμα με αρχαιολογικά ευρήματα από την Αλάσκα μέχρι την Αυστραλία από τα διάφορα πλιάτσικα που έκαναν, αλλά όχι στον εξοργιστικά μεγάλο αριθμό που υπάρχουν στο μουσείο Quai Branly στο Παρίσι.

Στα καλά του μουσείου επίσης είναι ότι το εισιτήριο ισχύει για όλη την ημέρα και μπορείς να βγεις και να ξαναμπείς. Σημαντικό αυτό γιατί το μουσείο δεν είναι μικρό.

Η πόλη έχει ακόμα πολλά πράγματα να δεις και είναι και αρκετά ζωντανή. Ευχαρίστως θα την ξαναεπισκεπτόμουν.

Σημείωση: Ένα από τα πιο διάσημα Γαλλικά γλυκά το canelé γεννήθηκε σε αυτή την πόλη. Μην παραλείψετε να το δοκιμάσετε κατα προτίμηση από κάποιο φούρνο της γειτονιάς.

Bayonne

Δυστυχώς αν κι έχω πολύ καλούς φίλους Βάσκους απ'το Ισπανικό τμήμα, δεν έχω επισκεφθεί ακόμα αυτό το κομμάτι. Τελικά επισκέφθηκα πρώτα μια Γαλλοβασκική πόλη. Ειδικά τώρα θέλω ακόμα πιο πολύ να πάω στο Ισπανικό κομμάτι μιας και η Bayonne μου άφησε πολύ θετική εντύπωση. Γενικά η χώρα των Βάσκων είναι μια περιοχή που με ιντριγκάρει. Από την απομόνωση τους από την υπόλοιπη Ευρώπη τα παλιά τα χρόνια και μια γλώσσα που μοιάζει τελείως ξένη μέχρι αυτόν τον πανκ αέρα που έχει ο κόσμος σήμερα ή που τουλάχιστον αυτήν την εικόνα έχω εγώ.

Η Bayonne είναι μια μικρή πόλη με ένα γραφικό κέντρο που περπατιέται εύκολα. Δεν έχει πολλά σημεία ενδιαφέροντος η αλήθεια είναι αλλά για μια χαλαρή γεμάτη μέρα στην πόλη είναι ότι πρέπει.

Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα με τις γέφυρες και το ποτάμι Nive ήταν πολύ ωραία.

Πολύ ωραίο το δημαρχείο τους, στο οποίο στεγάζεται και θεατρική σκηνή.

Καθώς πλησιάζεις πιο κεντρικά κάνουν την εμφάνιση τους και τα πιο γραφικά κτίρια με τις χαρακτηριστικές ρίγες.

Μπαίνοντας στην καρδιά του κέντρου η ομορφιά χτυπάει κόκκινο.

Η πόλη έχει λαογραφικό μουσείο της χώρας των Βάσκων. Αξίζει η επίσκεψη για να δείτε την ομοιότητα του Γαλλικού με το Ισπανικό τμήμα. Ίδιες παραδόσεις, ίδια έθιμα, ίδια αθλήματα, ντύσιμο. Η μεγάλη διαφορά τους είναι ότι σήμερα το Βάσκικο στοιχείο είναι μάλλον πιο έντονο στο Ισπανικό κομμάτι. Η συντριπτική πλειοψηφία που μιλάει σήμερα Βάσκικα είναι Ισπανοί. Το μουσείο είχε και προσωρινή έκθεση του ζωγράφου Léon Bonnat γέννημα θρέμμα της Bayonne. Αν έχετε επισκεφθεί κάποιο μουσείο καλών τεχνών στη Γαλλία πιθανότατα να έχετε δει κάποιο έργο του, ειδικά αν έχετε πάει στο Orsay. To πορτραίτο του Hugo (που φαίνεται και στην παρακάτω φώτο) είναι από τα πιο χαρακτηριστικά του έργα. Η προσωρινή έκθεση περιλαμβανόταν στη γενική είσοδο. Είναι και ωραίο παλιό κτίριο το μουσείο.

Και αυτή η πόλη οχυρώθηκε με βάση το σχεδιασμό του Vauban.

Η πόλη διαθέτει και κάστρα το chateau neuf και το chateau vieux που βλέπεται στην παρακάτω φώτο.

Το πανκ στοιχείο του κόσμου το είδα και στην Bayonne. Η διαφορά είναι ότι όπως και στην υπόλοιπη Γαλλία μπορεί να είναι μαζεμένος κόσμος σε μια πλατεία ή σε ένα μαγαζί και να μιλάνε τόσο χαμηλόφωνα και να είναι τόσο ήσυχοι που μέχρι να τους δεις να νομίζεις ότι δεν υπάρχει ψυχή. Σε αντίθεση με την Ισπανία που τους ακούς από κανα χιλιόμετρο μακριά.

Το φαγητό επίσης μοιάζει πολύ με Ισπανία. Από τις πιο εύκολες Γαλλικές πόλεις που έχω πάει στο θέμα φαγητού. Και πολλές επιλογές στο μενού σε αντίθεση με τις 2-3 που συνηθίζουν τα Γαλλικά εστιατόρια. Σκόρδο, χαμόν, chipirons (έτσι το λένε) και chistorra παίζουν πάρα πολύ. Έχει κι ένα νόστιμο street food που ονομάζεται taloa και είναι κάτι μεταξύ κρέπας και τορτίγιας. Οι τιμές στα φαγητά παραμένουν Γαλλικές ίσως ελάχιστα φθηνότερες.

Αν έχεις μια σκελίδα σκόρδο, ένα κομμάτι χαμόν κι ένα ζευγάρι εσπαντρίγιας ξαναχτίζεις την Ισπανία.

Η πόλη διαθέτει και κάτι σαν κλειστή αγορά με φαγάδικα κοντά στο ποτάμι από την οποία είναι και η παραπάνω φώτο. Περισσότερο μου έμοιαζε για τουριστοπαγίδα παρά για αληθινό τοπικό στέκι.

Η πόλη φημίζεται για την σοκολάτα της. Υπάρχουν αναφορές σε αυτήν από τον 17ο αιώνα. Θυμηθείτε ότι βρίσκεται κοντά στη Bordeaux. Θα δείτε πάρα πολλά ατελιέ σοκολάτας.

Η πόλη διαθέτει και αρένα για ταυρομαχίες, είναι απ'τις πόλεις στις οποίες επιτρέπονται οι ταυρομαχίες μέχρι σήμερα.

Επίσης να πω ότι αυτήν την εποχή και ο καιρός ήταν καλοκαιρινός. Κοντομάνικο και παγωτό!

Δεν έχει νόημα να σταθώ περισσότερο σε αυτή την πόλη καθώς δεν έχει την ίδια βαρύτητα με άλλες. Θεωρώ ότι είναι καλή περίπτωση για μια γεμάτη μέρα συν διανυκτέρευση. Είναι κάτι το διαφορετικό σε σχέση με άλλες Γαλλικές πόλεις.

 

[Señor_Nada]

Αν θέλετε να πάτε κάπου στη Γαλλία για να μάθετε Γαλλικά η περιοχή με τη πιο "σωστή" προφορά λένε ότι είναι η Loire και πιο συγκεκριμένα η πόλη Tours. Εκεί λέει μιλάνε τη γλώσσα χωρίς τοπικιστικές προσμίξεις. Η πιο εύκολη προφορά για να καταλάβεις (τουλάχιστον εγώ) είναι στο νότο Provence, Occitanie, Aquitaine. Τα μιλάνε πιο καθαρά και λίγο πιο αργά. Η πιο δύσκολη για εμένα είναι η περιοχή Nord, κόβουν ακόμα περισσότερο τις λέξεις και είναι σαν να μασάνε τα λόγια τους γενικά. Σε αυτό το σημείο να σπάσω το μύθο που λέει ότι οι Γάλλοι προφέρουν το ρο γο. Εσφαλμένη εντύπωση που κακώς διαιωνίζεται. Έχουν την προφορά γο όταν η λέξη έχει δύο l το ρο το προφέρουν όντως ρο αλλά σαν να κάνουν γαργάρα ταυτόχρονα. Μου είναι αδύνατον να το προφέρω σωστά και ακόμα και Γάλλοι μου έχουν πει ότι τους δυσκολεύει να το πουν όπως πρέπει.

Όπως ίσως καταλάβατε και αυτό το ποστ θα είναι για την αγαπημένη Loire. Θα είναι όμως λίγο διαφορετικό από τα προηγούμενα καθώς εκτός από μια πόλη για την οποία θα γράψω, θα συμπεριλάβω και δύο από τα σπουδαιότερα μνημεία της Γαλλίας που βρίσκονται εκτός πόλεων. Κολλάνε όμως στο συγκεκριμένο ποστ που μπορείτε να του δώσετε τον τίτλο η Αναγέννηση στη Γαλλία.

Στα τέλη του 15ου αιώνα είχαμε τους Ιταλικούς πολέμους, εκεί η Γαλλική ελίτ ανακάλυψε την αναγεννησιακή ομορφιά της Ιταλίας και ιδιαίτερα τα παλάτια τους. Έτσι ο Charles VIII, o Louis XII και ο François I αποφάσισαν ότι τέλος με τα άχαρα κάστρα λες και ζούμε στο μεσαίωνα, ήρθε η ώρα για αλλαγή. Έτσι έκαναν μεταγραφές αεροδρομίου από την Ιταλία, πήραν Ιταλούς αρχιτέκτονες, διακοσμητές και καλλιτέχνες. Η ιδέα πλέον ήταν ότι δεν φτιάχνουμε ένα κάστρο μόνο για να μας προστατεύει θέλουμε να έχει και τους κήπους του, τα νερά του και να είναι ελκυστικό στο μάτι.

Chambord

Λιγότερο από 20 χλμ από την πανέμορφη Blois βρίσκεται το κάστρο Chambord. Υπάρχει και λεωφορείο (shuttle bus ή navette θα γράφει) που φεύγει από τον σταθμό των τρένων και σταματά μπροστά από το ταμείο των εισιτηρίων. Ένα πολύ μεγάλο και πολύ όμορφο κάστρο που συνδυάζει στρογγυλούς πύργους που θυμίζουν τα γοτθικά κάστρα με όμορφες λεπτομέρειες και μια αρμονία στις διαστάσεις που ακόμα κι εγώ που δεν ενθουσιάζομαι με κάστρα χάζεψα.

Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1519 παραγγελιά του François I που το ήθελε σαν εξοχικό και όχι σαν μόνιμη κατοικία. Επιλέχθηκε να βρίσκεται κοντά σε δάσος ώστε να μπορεί εύκολα να πραγματοποιεί το αγαπημένο του χόμπι που ήταν το κυνήγι. Το κάστρο πήρε την τελική του μορφή όταν στα πράγματα ήταν ο mr εθνικά μπούτια της Γαλλίας Louis XIV:

Παρόλο που λεηλατήθηκε κατά την διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης δεν καταστράφηκε και μετά από μερικά πάρε δώσε πέρασε στα χέρια του κράτους. Το αποτέλεσμα που βλέπουμε σήμερα είναι πολύ εντυπωσιακό. Από το 2021 έχουν ξεκινήσει κάποιες εργασίες συντήρησης στα καμπαναριά που θα κρατήσουν μέχρι την άνοιξη του 2023. Είναι αυτό που λένε ότι αν δεν έχεις δει ένα μνημείο καλυμμένο με σιδεριές είναι σαν να μην το είδες.

Ακόμα κι έτσι το βρήκα πολύ όμορφο.

Είναι πολύ μεγάλο, θέλει ώρες για να το γυρίσεις. Το πολύ θετικό είναι ότι σε κάθε δωμάτιο υπάρχει γραμμένη περιγραφή του τι βλέπεις και στα Αγγλικά.

Η υπέροχη σκάλα του.

Κακόγουστος θρόνος ή μιλάει το αντιβασιλικό μου ένστικτο;

Ο François I όπως έγραψα αγαπούσε το κυνήγι, θα δείτε πολλά δωμάτια αφιερωμένα σε αυτό. Ο Charles de Gaulle είχε επαναφέρει το έθιμο του κυνηγιού με τον πρόεδρο να πηγαίνει για κυνήγι. Ο Mitterrand ήταν ο πρώτος πρόεδρος που δεν συμμετείχε αλλά παρόλα αυτά δεν το κατάργησε. Αυτός που το κατάργησε ήταν ο Chirac αν και πάλι συνεχίστηκε υπό άλλη οργάνωση. Αυτό το έθιμο καταργήθηκε οριστικά είτε το πιστεύετε είτε όχι μόλις το 2010 από τον Sarkozy. Πλέον στο δάσος δίπλα στο κάστρο διοργανώνονται ακόμα και τουρ με ξεναγό για να δεις ελάφια. Ισχύει μόνο με κράτηση και νομίζω είναι 50ε το άτομο ή κάτι τέτοιο.

Μήπως τελικά οι ταγκιές είναι ιστορικό στοιχείο και όχι απλά βανδαλισμός δημόσιου χώρου;

Ανεβαίνοντας στο μπαλκόνι έχεις θέα στον κήπο και στο δάσος.

Σε έναν από τους πύργους έχουν βάλει και μια έκθεση με την ιστορία του κάστρου στον 2ο ΠΠ. Οι Ναζί τότε μάζευαν για να καταστρέψουν πολλά έργα τέχνης κυρίως από Εβραίους καλλιτέχνες. Οι Γάλλοι στο φόβο τους μην καταστραφούν σπουδαία έργα τέχνης στέλνουν στο κάστρο χιλιάδες έργα τέχνης μεταξύ αυτών και τη Μόνα Λίζα. Οι Αμερικάνοι βομβάρδισαν μόλις 200 μέτρα μακριά από το κάστρο. Παρεμπιπτόντως πολλά μουσεία είχαν εκμεταλλευτεί το φόβο των Εβραίων μην καταστραφούν τα έργα που είχαν στην κατοχή τους και τα έστειλαν σε μουσεία για να τα προφυλάξουν. Φημολογείται ότι υπάρχουν χιλιάδες έργα τέχνης που δεν επέστρεψαν ποτέ στους ιδιοκτήτες τους αφού τα μουσεία είναι της λογικής ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.

Αξίζει να αναφέρω ότι εκτός των χώρων για φαγητό, καφέ κλπ που βρίσκονται λίγο έξω από το κάστρο, υπάρχει και φαγάδικο εντός του κάστρου που τρως σάντουιτς, κάτι να πιεις, ένα γλυκό και μια μικρή σακούλα πατατάκια με 12ε. Για Γαλλία σε τόσο τουριστικό μέρος τους φιλάς και τα χέρια όταν στα δίνουν.

Έξω από το κάστρο υπάρχει κι ένα μεσαιωνικό σόου με πουλιά, άλογα και όλο το θέατρο που φαντάζεστε. Αν ποτέ σε πληρώνουν για να πας ίσως πάω κι εγώ.

Αν βρεθείτε στη Blois εννοείται πως το Chambord δεν χάνεται.

Chenonceau

Και αν το Chambord είναι ένα επιβλητικό όμορφο κάστρο, δεν είναι ούτε το ομορφότερο, ούτε το γραφικότερο. Αυτός ο τίτλος ανήκει στο Chenonceau. Γνωστό και ως το κάστρο των γυναικών επειδή έχει συνδεθεί με ιστορικές Γαλλίδες. Απέχει λίγο παραπάνω από 30 χλμ από την αρκετά ενδιαφέρουσα Tours και μάλιστα συνδέεται μαζί της με τοπικό τρένο περίπου 20 λεπτά. Η στάση είναι πολύ κοντά στο εκδοτήριο. Είναι το δεύτερο σε επισκεψιμότητα κάστρο της Γαλλίας μετά τις Βερσαλλίες. Σε αυτό θέλει οπωσδήποτε κράτηση γιατί είναι πολύ μικρό και έχει περιορισμένο αριθμό εισιτηρίων. Πρέπει να κλείσεις για συγκεκριμένη ημέρα και ώρα.

Μπορεί να μην είναι ούτε το 1/5 του Chambord αλλά είναι πανέμορφο. Με έμπνευση από την ομορφότερη πόλη του πλανήτη (μην με ρωτήσετε ποια είναι) το κάστρο είναι χτισμένο μέσα στο ποτάμι σαν γέφυρα. Είναι από αυτά τα μνημεία που βλέπεις και λες τι έμπνευση είχαν και τι φανταστική εκτέλεση έκαναν.

Υπάρχουν και τουρ με βάρκα στο ποτάμι που περνάει και από τις καμάρες αλλά δεν λειτουργούν όλο το χρόνο. Επίσης υπάρχουν και τουρ με αερόστατα πάνω απ'τη Loire που πρέπει να είναι πολύ καλή εμπειρία να βλέπεις τα εκατοντάδες κάστρα από ψηλά. Δυστυχώς έχω υψοφοβία.

Η γέφυρα προς την είσοδο.

Δεν φτάνει που είναι τόσο όμορφο εξωτερικά είναι πολύ όμορφα και τα δωμάτια του. Έχουν διατηρηθεί τα πάντα, ακόμα και οι λεπτομέρειες στα ταβάνια. Ειδικά η κρεβατοκάμαρα της Louise of Lorraine ήταν άλλο πράγμα. Ήταν πολύ σκοτεινή και δεν έχω φώτο. Η πρώτη φορά που ζηλεύω βασιλικό υπνοδωμάτιο! Τα τζάκια είχαν ψεύτικες φλόγες. Απ'ότι διάβασα σε μια λεζάντα φοβούνται μετά το ατύχημα στη Notre-Dame μην τους συμβεί τίποτα παρόμοιο.

Πως γλίτωσε αυτό το κάστρο από τη Γαλλική επανάσταση; Χαίρομαι που ρωτήσατε. Γι'αυτό μάλλον θα πρέπει να ευχαριστούμε την Louise Dupin, ένθερμη οπαδός του διαφωτισμού προσέλαβε το Rousseau για να γράψουν μαζί την εγκυκλοπαίδεια του δεύτερου φύλου που θα αποδείκνυαν την ισότητα των φύλων. Δεν ξέρω πως θα αισθανόταν αν μάθαινε ότι οι Γαλλίδες ψήφισαν πρώτη φορά το 1945, μόλις 100 χρονάκια μετά τους άντρες. Η Louise Dupin κατάφερε να πείσει τους εξαγριωμένους επαναστάτες ότι το κάστρο δεν σχετίζεται με κάποιον βασιλιά κι έτσι σήμερα μπορούμε να το θαυμάσουμε.

Είναι και αυτό σημαντικό ιστορικά για τη Γαλλία αφού λειτούργησε σαν νοσοκομείο στη διάρκεια του πρώτου ΠΠ, υπάρχει και τμήμα με ντοκουμέντα της εποχής. Μία από τις αίθουσες που λειτουργούσε σαν θάλαμος των ασθενών ήταν αυτή.

Όπως έγραψα το κάστρο είναι μικρό δεν έχει πολλά δωμάτια, να περιμένετε συνωστισμό σε σημεία, όμως η ευρύτερη περιοχή έχει κι άλλα πράγματα να δείτε. Πέρα από κήπους, έχει μια φάρμα με οικόσιτα ζώα διατηρημένη σε στυλ 16ου αιώνα, το ιστορικό κελάρι στο οποίο μπορείτε να δοκιμάσετε το τοπικό κρασί. Το πιο ενδιαφέρον δωμάτιο για μένα ήταν η αποθήκη της βασίλισσας που είχε φτιαχτεί από την Catherine de Medici και στο οποίο βλέπεις που φύλαγαν τα διάφορα βότανα της εποχής. Έναν βοτανολόγο της βασίλισσας μπορεί να τον έχετε ακουστά. Λεγόταν Michel de Nostredame ή όπως τον φώναζαν οι φίλοι του στην Ελλάδα Νοστράδαμος.

Και σε αυτό τον χώρο υπάρχει φαγάδικο σε περίπτωση που πεινάσετε. Αν δεν κινηθείτε νωρίς να περιμένετε ουρά. Τα έχω γράψει πολλάκις, δεν υπάρχει χώρος που να πουλάει φαγητό και να μην τον γεμίζουν οι Γάλλοι. Το φαγάδικο έχει χάμπουργκερ, fish and chips και τέτοια. Αλμυρό, γλυκό και κάτι να πιεις γύρω στα 20ε. Τους δίνεις κι ένα κουτί σοκολατάκια δώρο σε τέτοια τιμή σε αυτό το μέρος.

Στην είσοδο σου δίνουν κι ένα βιβλιαράκι δωρεάν που εξηγεί τι βλέπεις σε κάθε δωμάτιο. Προφανώς αν βρεθείτε στην Tours αυτό το κάστρο δεν χάνεται.

Amboise

Όλα τα παραπάνω ήταν απλά εισαγωγή για να γράψω για την καταπληκτική περίπτωση πόλης που ονομάζεται Amboise. Όπως έγραψα στην αρχή η Γαλλία από τα τέλη του 15ου αιώνα άρχισε να κάνει μεταγραφές αεροδρομίου από την Ιταλία. Το 1516 ο François I αποφασίζει να τινάξει τη μπάνκα στον αέρα και φέρνει στην Amboise τον πρώτο σκόρερ του Καμπιονάτο Leonardo "Leo" di ser Piero da Vinci ή όπως τον φώναζαν οι Γάλλοι Léonard de Vinci, ντάξει δεν τον είπαν και Πικάζο!

Ο da Vinci φέρνει μαζί του και 3 πίνακες που δούλευε εκείνη την περίοδο ένας εκ των οποίων η Μόνα Λίζα. Ποιος θα το φανταζόταν τότε πόσο σημαντικό θα ήταν αυτό το έργο για το Λούβρο και τη Γαλλία ολόκληρη. Ο da Vinci πέθανε 3 χρόνια μετά στην Amboise όπου βρίσκεται ο τάφος του καθώς και η τελευταία του κατοικία.

Στην Amboise υπάρχουν τρία κάστρα και η πλάκα είναι ότι αξίζουν όλα επίσκεψη. Θυμίζει επαρχία με την καλή έννοια της γραφικότητας και της ησυχίας, ενώ οι δρόμοι είναι πολύ στενοί, σε σημεία δεν χωράνε δύο αμάξια και τα πεζοδρόμια γίνονται από στενά έως ανύπαρκτα. Είναι μία από τις πόλεις που περνάει ο ποταμός Loire κι έχει μάλιστα μια νησίδα που ενώνεται με την υπόλοιπη πόλη με γέφυρες. Προφανώς όχι επιπέδου Παρισιού.

Πηγαίνοντας προς το κέντρο της πόλης το πρώτο πράγμα που σου τραβάει το βλέμμα είναι το βασιλικό κάστρο. Όπου βλέπεις να συνυπάρχουν δύο στυλ και το γοτθικό και αυτό της αναγέννησης.

Η είσοδος στο κάστρο.

Από τους μεγάλους πύργους και τα τείχη σε πιο λεπτοδουλειά.

Από το κάστρο έχεις και θέα στην πόλη. Υπάρχει και εδώ η τριχρωμία στα σπίτια, φυσικά δεν είναι Blois.

Σε αυτό το κάστρο βρίσκεται και ο διάσημος πίνακας ο θάνατος του Leonardo da Vinci με τον François I να του κρατάει το χέρι μέχρι την τελευταία του πνοή. Ο da Vinci είχε ζητήσει να τον θάψουν σε μια εκκλησία που βρισκόταν εντός του κάστρου. Η εκκλησία αργότερα γκρεμίστηκε και στην θέση της έχουν βάλει την προτομή του.

Ο τάφος του που μπορούμε σήμερα να δούμε έχει μεταφερθεί σε παρακείμενο ξωκλήσι πάλι εντός του κάστρου, στο οποίο γίνονται εργασίες συντήρησης απ'το 2021 μέχρι το 2023 και δεν είναι επισκέψιμο. Την γνώριζα αυτή την πληροφορία πριν βρεθώ στην πόλη διαφορετικά η αντίδραση μου θα ήταν σαν αυτή του οπαδού του Άρη όταν είδε τον παίχτη της ομάδας του να χάνει για πολλοστή φορά πέναλτι. Μην γελάσετε, αυτή είναι η κατάσταση.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι αυτό το κάστρο χρησιμοποιήθηκε και σαν φυλακή για τους Αλγερινούς αντιστασιακούς τα χρόνια της εισβολής των Γάλλων στην Αλγερία. Έχουν φτιάξει κι ένα μνημείο για αυτούς που σκότωσαν. Για τα εγκλήματα των Γάλλων στην Αλγερία θα γράψω όταν με το καλό έρθει η σειρά του Παρισιού.

Ο da Vinci δεν έμενε σε αυτό το κάστρο, είχε άλλο δικό του, το οποίο είναι επίσης επισκέψιμο και έχει τσουχτερή είσοδο (18ε, Chambord και Chenonceau είναι φθηνότερα!). Είναι όμως η τελευταία κατοικία αυτής της μεγάλης προσωπικότητας. Βλέπεις το ατελιέ του, τον χώρο που μελετούσε. Για μένα δεν χάνεται.

Το μέρος τον αποθεώνει και κατά τη γνώμη μου έχει και υπερβολές που δεν χρειάζονταν. Φυσικός είμαι και είμαι λίγο σπασίκλας με αυτά. Έχουν φτιάξει ένα τμήμα με κατασκευές από τα διάφορα σχέδια του. Με τρίγκαρε άσχημα αυτό το κομμάτι. Τον αποκαλούσαν εφευρέτη σε πράγματα που δεν θα μπορούσαν ποτέ να φτιαχτούν από τα σχέδια του χωρίς τις σημερινές γνώσεις της μηχανικής. Σαν να φτιάξει κάποιος μηχανή του χρόνου και να αποκαλούμε εφευρέτη τον σεναριογράφο του back to the future. Αυτό που είναι καταπληκτικό είναι μια αίθουσα στην οποία αναλύει του πίνακες και σου δείχνει πως από τα επιμέρους σχέδια έφτιαχνε τον τελικό πίνακα. Καταλαβαίνεις γιατί έπαιρνε χρόνια για κάποια έργα.

Υπάρχουν όχι ένα αλλά δύο ίσως και τρία εστιατόρια εντός του χώρου...

Η πόλη δεν είναι μόνο κάστρα. Έχει και ομορφιά από μόνη της.

Ρολόι του 15ου αιώνα που τώρα βρίσκονται δημόσιες τουαλέτες.

Αυτά τα ωραία γραφικά Γαλλικά επαρχιώτικα.

Στην πόλη ζούσαν κυριολεκτικά τρωγλοδύτες. Έχτιζαν μέσα στα βράχια.

Τις κατοικίες τις βλέπεις και σήμερα. Πραγματικά αξίζει να κάνεις βόλτες και να ψάχνεις τέτοιες κατοικίες. Υπάρχει μέχρι και τετράστερο ξενοδοχείο σε αυτό το στυλ. Εδώ μια ταπεινή κατοικία.

Δεν τελειώσαμε όμως με τα κάστρα της πόλης. Το τρίτο και τελευταίο είναι αυτό από το οποίο ξεκίνησαν ουσιαστικά όλα. Ο Charles VII έφερε μαζί του 22 Ιταλούς καλλιτέχνες. Εδώ έχουμε την πρώτη εμφάνιση κήπων στο Αναγεννησιακό στυλ μπροστά από το κάστρο Gaillard.

Υπήρχαν και χώροι του κάστρου στο τρωγλοδυτικό στυλ.

Μικρό κάστρο το γυρνάς γρήγορα. Και ναι υπάρχει εστιατόριο και εδώ! Αλίμονο! Θεωρητικά προλαβαίνεις και τα τρία κάστρα σε μια μέρα με την ανάλογη κούραση φυσικά.

H Amboise ήταν και αυτή κομμάτι της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, συστηνόταν με το όνομα Ambacia. Λίγα πράγματα παραμένουν σήμερα να δεις, ακόμα και αυτά τα λίγα οι Γάλλοι τα φυλάνε κι έχουν αναλυτικές περιγραφές. Είναι αξιοθαύμαστο πόσο προσέχουν τα πολιτιστικά στοιχεία. Κομμάτι των τότε τειχών.

Η πόλη φημίζεται και για τις κάβες της. Αν δείτε κάπου να γράφει dégustation σημαίνει ότι μπορείτε να δοκιμάσετε δωρεάν. Είμαι άσχετος με κρασιά γι'αυτό δεν θα επεκταθώ. Κατά τη γνώμη μου η πόλη δεν χάνεται αν βρεθείτε στη Loire.

Να ξαναγράψω ακόμα μια φορά ότι Loire-Bretagne-Mont St Michel = ταξιδάρα.

 

[psilos3]

όταν στα πράγματα ήταν ο mr εθνικά μπούτια της Γαλλίας Louis XIV:

Δε μπορώ να σταματήσω τα γέλια...

θα ήταν σαν αυτή του οπαδού του Άρη όταν είδε τον παίχτη της ομάδας του να χάνει για πολλοστή φορά πέναλτι

Η ζωή μου όλη


Φοβερή κατά τα άλλα ιστορία, από τα κειμήλια του φορουμ. Το κακό είναι ότι έχω βάλει ένα σωρό σελιδοδείκτες στα υπόψιν και είναι και δύσκολη η Γαλλία!

 

[paefstra]

Δε μπορώ να σταματήσω τα γέλια...
View attachment 410491


Η ζωή μου όλη


Φοβερή κατά τα άλλα ιστορία, από τα κειμήλια του φορουμ. Το κακό είναι ότι έχω βάλει ένα σωρό σελιδοδείκτες στα υπόψιν και είναι και δύσκολη η Γαλλία!

Η Γαλλια εχει απο τα φθηνοτερα τρενα και flixbus της Ευρωπης. Οι πολεις εκτος Παρισιου δεν εχουν καθολου ακριβες τιμες σε διαμονη. Χρονο θελει μονο. Οπως και η Ιταλια.

 

[psilos3]

Η Γαλλια εχει απο τα φθηνοτερα τρενα και flixbus της Ευρωπης. Οι πολεις εκτος Παρισιου δεν εχουν καθολου ακριβες τιμες σε διαμονη.

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Χρονο θελει μονο. Οπως και η Ιταλια.

Και πτήσεις, που από Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ούτε εποχικές, γι' αυτό λέω ότι ειναι δύσκολη, όπως και η Ισπανία.

 

[paefstra]

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Και πτήσεις, που από Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ούτε εποχικές, γι' αυτό λέω ότι ειναι δύσκολη, όπως και η Ισπανία.

Η μονη φορα που προσγειωθηκα στη Γαλλια ηταν στο Στρασβουργο. Μπαινεις κι απο διπλανες χωρες και μαλιστα συχνα πιο γρηγορα παρα απο Παρισι η απο το να πας Αθηνα- Θεσσαλονικη.
Εχω μπει απο Αγγλια, Βελγιο και Ελβετια, εχω βγει απο Λουξεμβουργο.

 

[taxidiara]

Πολύ ενδιαφέρουσα πληροφορία.

Και πτήσεις, που από Θεσσαλονίκη δεν έχουμε ούτε εποχικές, γι' αυτό λέω ότι ειναι δύσκολη, όπως και η Ισπανία.

Α, φέτος που από τέλη Μαϊου 2023 η Aegean θα πετάει απευθείας Βαρκελώνη δε θέλω δικαιολογίες...
Η Γαλλία όντως έχει φθηνά και ωραία τρένα (έχω αφιερώσει δύο καλοκαίρια στο να τη γυρνάω με τρένο). Τα τρένα της Ισπανίας όμως άστα να πάνε από τιμές, προς ενημέρωσή σου

 

[psilos3]

Α, φέτος που από τέλη Μαϊου 2023 η Aegean θα πετάει απευθείας Βαρκελώνη δε θέλω δικαιολογίες...

Ναι το έχει πάρει το μάτι μου, κάπου θα αξιοποιηθεί αν και είναι το μόνο και προβλέπω τσουχτερό σε τιμή. Δεν έχει την ευκολία της Ryan για Ιταλία & Γερμανία για παράδειγμα.

Μπαινεις κι απο διπλανες χωρες και μαλιστα συχνα πιο γρηγορα

Αυτό είναι κάτι που μελετάω ήδη, Γερμανία και Ελβετία βοηθούν για την πρόσβαση στη χώρα.

 

[Señor_Nada]

Αυτό είναι κάτι που μελετάω ήδη, Γερμανία και Ελβετία βοηθούν για την πρόσβαση στη χώρα.

Το κακό είναι ότι τα πιο δυνατά μέρη της Γαλλίας είναι στις Provence, Occitanie, Loire και Bretagne που δεν προσεγγίζονται από αυτές τις χώρες. Δεν είναι άσχημα ούτε τα άλλα στα ανατολικά αλλά με τη λογική ότι δεν ταξιδεύουμε κάθε μέρα θα έδινα προτεραιότητα στα πιο δυνατά της χαρτιά.

Εμένα η Γαλλία μου φαίνεται ακριβή και στη διαμονή και στο φαγητό και στα ποτά. Αυτό που πολλές φορές είναι φτηνό είναι τα μνημεία. Γενικά πάντως φτηνή χώρα δεν την λες. Τα τοπικά τρένα είναι φτηνά μπορεί όμως να ταξιδέψεις σε ασφυκτικά γεμάτο τρένο όρθιος, το έχω πάθει. Τα γρήγορα TGV είναι υπεράνετα, μπορεί να γίνουν απλησίαστα σε τιμές. Flixbus όντως η πιο οικονομική λύση, συνδέει σαφέστατα λιγότερα μέρη απ'ότι το τρένο.